Vogelliefhebbers Wieringermeer Vogelliefhebbers Wieringermeer

Transcriptie

1 Vogelliefhebbers Wieringermeer Vogelliefhebbers Wieringermeer Vogelkrant 38 e jaargang nr. 2 Maart 2009 In dit nummer: Uitnodiging vergadering Verslag vorige vergadering Uitgelicht: Pennant Rosella Koolmees en Rode Rotsduif Jaarverslag Aangesloten bij de N.B.v.V. Opgericht 24 oktober 1961 te Bergen op Zoom W17 Vogelliefhebbers Wieringermeer W17

2 De kweek Vroeg in het voorjaar en soms zelf al in de winter worden de vogels broedrijp. Bij een goede verzorging en onder invloed van het licht en de temperatuur raken de vogels in conditie. De voeding mag, na een rustperiode in het najaar en winter, weer wat rijker zijn. Wat meer proteïnen, gekiemde zaden of levend voer geven. Ook de hoeveelheid daglicht is belangrijk en moet geleidelijk verlengd worden van 12 tot 16 uur ( mag een halfuur verlengen per week). Ook de temperatuur mag wat lekkerder worden. Deze laatste is de minst belangrijke maar moet boven de 14 º C zijn. Veel hangt af van de vogelsoort. Dan moeten de nestplaten worden opgehangen. Het juiste nestmateriaal moeten worden verstrekt. En uiteraard de juiste man bij de juiste pop. Met een beetje geluk, aandacht en kennis kun je dan een paar aardige vogels bij elkaar kweken. Veel hangt natuurlijk wel af van de kennis en aandacht van de kweker. En vergeet natuurlijk niet je kweekvogels moeten in topconditie zijn... Bij de meeste soorten moeten de voor de kweek ingezette vogels minstens 12 maanden oud zijn. Pas wanneer de mannen en poppen in de juiste broedconditie verkeren, kunnen we ze bij elkaar plaatsen in broedkooien. Het is moeilijk om echt te wachten tot de vogels in een goede broedconditie zijn. Maar wanneer de vogels nog niet in goede broedconditie zijn zullen de kweekresultaten tegenvallen. De tijd die je wint door de vogels vroeg bij elkaar te zetten zul je dan ook ruimschoots weer verliezen. Een ander gegeven is dat dit vrijwel altijd gepaard gaat met een veel kleiner aantal groot gebrachte jonge vogels. In de praktijk zal blijken dat niet alle vogels op dezelfde dag broedrijp zijn. Het is daarom ook onzinnig alle broedparen op dezelfde dag in de broedkooien onder te brengen. We dienen dan ook slechts vogels in broedkooien te plaatsen die in een prima broedconditie verkeren. Veel topkwekers, plaatsen eerst de man in de broedkooi. Als reden hiervoor geldt dat de man dan eerder wordt geaccepteerd door de pop. De man is dan de baas in de broedkooi en de pop zal zich daar naar schikken. Een gast heeft zich immers te schikken naar de gastheer! Als de vogels elkaar accepteren zullen ze spoedig overgaan tot de paring. Veel poppen die in een juiste broedconditie verkeren, laten zich binnen enkele minuten treden als ze bij een man geplaatst worden. Soms komt het voor dat de vogels elkaar in het begin niet accepteren. Meestal kijk ik zoiets twee weken aan. Accepteren de vogels elkaar dan nog niet dan is het beter één van beide vogels weg te halen. Meestal accepteren beide vogels elkaar binnen een paar weken.

3 Vanaf de eerste paring tot het leggen van de eerste eieren kan men gewoonlijk 8-14 dagen rekenen. Voor poppen die eerder gebroed hebben geldt ca. 8 dagen en voor poppen die voor het eerst broeden ca. 14 dagen. Soms kan het echter voor komen dat het bij een jonge pop nog langer duurt. Reeds één tot twee dagen voor het leggen van het eerste ei produceert het popje grotere uitwerpselen. Een teken voor de op handen zijnde ei productie. Dit blijft zo gedurende de gehele broedtijd. Popjes met een dikker geworden, gedeeltelijk onbevederde cloaca-omgeving en een voortdurend op en neer bewegende staart staan even voor het leggen van een eitje. Het leggen van de eitjes gebeurt bij de kromsnavels in het algemeen om de dag, terwijl de tropische soorten over het algemeen elke dag een ei leggen. Vaak beginnen de popjes bij het tweede ei te broeden (dit kan echter per soort verschillen). Na een dag of vier, vijf kunt u al zien of de eerste eitjes bevrucht zijn. Daartoe houdt u het ei tegen het licht. Als u goed kijkt ziet u dan duidelijk een aantal rode adertjes zitten. Het is beter de eitjes niet met de handen aan te raken. Er bestaat namelijk het vermoeden dat bacteriën via de handen van de kweker overgebracht worden op de eieren. Zo is door onderzoek komen vast te staan dat de eitjes waarin de embryo's in een vroeg stadium (voor de zevende of achtste dag) gestorven zijn, vaak geïnfecteerd zijn met bacteriën, die via de poriën in de eierschaal, het ei zijn binnengedrongen. De bacteriën kunnen, zo luidt de theorie, op de eieren zijn overgebracht door de handen van de kweker. Genoeg reden dus om de eieren zo weinig mogelijk aan te raken. Beter is het daarom gebruik te maken van een zogenaamd schouwlampje, dat tegen het eitje kan worden gehouden en waarmee op een simpele wijze gekeken kan worden of een eitje al of niet bevrucht is. Zo'n schouwlampje heeft veelal de vorm van een ballpoint en is bij de vakhandel te verkrijgen. Bij de tropische soorten zal het eerste jong na ± 10 tot 14 dagen geboren worden terwijl Het piepen is voor de pop het signaal de krop van het jong voor de eerste maal te vullen. Als de krop gevuld is, is dat bij de meeste vogelsoorten van buiten af door een lichte, geelachtige verdikking aan de hals te zien. In het algemeen vliegen de jonge vogels na de drie of vier weken uit. Het popje is dan vaak al weer aan een tweede legsel begonnen. De man blijft de jongen nog een tijdje voeren. Over het algemeen zijn de jongen op een leeftijd van 6 weken in staat voor zich zelf te zorgen. Indien mogelijk kunt u de zelfstandig geworden jongen het beste in een aparte kooi of vlucht zetten. Geef hun hetzelfde voedsel als waarmee ze door de ouders gevoerd werden. Grit (voor de mineralen), scherpe maagkiezel (voor het vermalen van de zaden in de maag), water e.d. dienen natuurlijk ook aanwezig te zijn!!

4 Vogelkrant Vogelliefhebbers Wieringermeer Koolmees Klasse: Aves (vogels) Orde: Passeriformes (zangvogels) Familie: Paridae (mezen) Geslacht en soort: Parus major (koolmees) Kenmerken: Zwarte kruin en zwarte band over de borst. Witte wangvlek. Gele buik, blauwgroen van boven. Bij het mannetje loopt de zwarte band door tot ver tussen de poten, bij het vrouwtje is hij veel korter. Biotoop: Komt voor in bossen, parken en tuinen. Verspreidingsgebied: Europa, Azië en Noord Afrika Lengte en gewicht: 14 cm; 20 gram Paartijd: April tot juni Aantal jongen: 8-10 Leefgewoonte: Is een holenbroeder, het hele jaar door te vinden, in de winter komen hier ook koolmezen uit andere landen. Kan acrobatische toeren uithalen op vetbol en pindaslinger. Slapen graag in lege nestkasten. Leeftijd: 1-2 jaar Voedsel: In de zomer insecten, rupsen en als er weinig voedsel is ook wel plantaardig voedsel (oliehoudende zaden, beukenootjes, bessen en hazelnoten). Ze kunnen strenge winters doorkomen door het bezoeken van voedertafels (vetbollen en pindaslingers). Bekende vogels De Koolmees is in Europa zeer talrijk, hoewel de dichtheid soms kan variëren. Afhankelijk van het voedselaanbod wisselen jaren met enorme aantallen koolmezen elkaar af met jaren van betrekkelijke schaarste. Aan de andere kant is de sterfte erg groot. De meeste koolmezen gaan dood voor ze één jaar zijn. De meeste koolmezen zijn min of meer standvogels. Afhankelijk van het weer en voedselaanbod maken ze korte reizen, Zo houden die uit het hoge noorden een korte trek naar het zuiden. In de winter leven de mezen voornamelijk van zaden. Holenbroeders Is een holenbroeder. Zijn aantal hangt af van de hoeveelheid beschikbare natuurlijke of kunstmatige holen, die onmisbaar zijn voor de nachtrust en de voortplanting van deze vogel. De koolmees maakt graag gebruik van nestkastjes, brievenbussen en ongebruikte regenpijpen. Het broeden vindt plaats van eind maart tot eind juni en het legsel bestaat uit gemiddeld 8 tot 10 eieren. Broedduur: 13 of 14 dagen. De jonge meesjes krijgen 30 tot 70 keer per dag een portie voedsel, meestal rupsen. Als ze 18 dagen oud zijn, goed in de veren zitten en al kunnen vliegen, verlaten ze de nestkast. De koolmees heeft meestal één broedsel per jaar.

5 Rode rotsduif(columbina Talpacoti) Grootte: 17 cm Broedtijd: 14 dagen Ringmaat: 4 mm Snavelkleur: donkerbruin tot hoornkleurig Poten: licht vleeskleurig Iris: donkerbruin tot rood De Rode rotsduifjes hebben hun verspreidingsgebied in Midden-Amerika en het oostelijk deel van Zuid-Amerika, van Guyana tot Paraguay en Argentinië. Door de primitieve landbouw in de regenrijke tropen en aangrenzende blootgelegde gebieden, kan dit duifje er de grond als het ware cultiveren wanneer hij voedsel zoekt. Het verschil tussen doffer en duivin is goed waar te nemen. De doffer is roodbruin van kleur met een blauwachtige kop, tegenover grijsachtig van de duivin. De doffer heeft een zwarte bovensnavel terwijl de duivin alleen een zwarte snavelpunt heeft. Deze duifjes zijn zeer goed te houden in een volière. Ze zijn niet geheel winterhard, dus een vorstvrij binnenhok is gewenst. Een droge bodem is wel belangrijk omdat ze zich veel op de bodem bevinden. Ze zijn zeer verdraagzaam tegenover andere duiven. Enkel de doffer kan zich wel eens agressief gedragen tegenover z n jongen. Er is speciaal tortelduivenvoer, maar een fijnere exotenmengeling voldoet wellicht beter. Ook groenvoer en tussendoor wat bessen en vruchten zullen ze zeker op prijs stellen. Verder vooral vers drinkwater, wat mineralen, grit en een piksteen beschikbaar stellen. In het broedseizoen hoeft u zich geen zorgen te maken over nesten want die maken deze duiven zelf in een struik of boom. Ze maken hun nest ook wel in een halfopen nestkast. U kunt het beste de jongen van de ouders scheiden als ze uitgevlogen zijn, omdat de doffer ze anders zal opjagen. De ouders zullen vlug aan een nieuw nest beginnen. Een vijftal broedronden per jaar is op deze manier niet uitzonderlijk. Nestcontrole verdragen ze helaas niet zo goed, dus u kunt ze beter hun gang laten gaan.

6 Vogelkrant Vogelliefhebbers Wieringermeer maart 2009 PENNANT ROSELLA Verspreiding: Zuid en Oost-Australië. Pennanten zijn aan te treffen in zowel bergen, heuvels als vlakten, als er maar sprake is van goed bebost terrein. Ze zijn daar algemeen tot talrijk en bevinden zich veel op de grond op zoek naar voedsel. Het zijn voornamelijk bosvogels die daar in kleine groepen rondvliegen. Grootte: Ongeveer 33 tot 36 centimeter. Gewicht: Man gram, Pop gram. Geslachtsonderscheid: Dat is bij deze vogel moeilijk te bepalen. Over het algemeen zijn de vrouwtjes wat kleiner en hebben een minder brede kop en snavel. Omdat er echter nogal wat verschil in grootte binnen de soort voorkomt is het het veiligst een vogel te kopen die nog samen met zijn/haar broers en zusters rondvliegt. Als dat het geval is, is er normaal gesproken met volledige zekerheid een man of pop uit te halen. Let er daarbij op dat de kop van de man meer afgeplat en hoekig is en dat van bovenaf gezien de snavel breder is. Het jeugdkleed kan sterk variëren van bijna geheel rood tot bijna geheel groen. Laat u bij uw keuze leiden door het uiterlijk van de ouders en door het formaat van de jongen. Sociale eigenschappen: In de natuur zijn Pennant rosella s sociale vogels. Buiten de broedtijd leven ze in groepen. In de Volière echter is het beter slechts 1 paartje onder te brengen, eventueel met het gezelschap van niet-verwante soorten. Geschikte behuizing: Pennanten doen het uitstekend in een buitenvolière, maar ook een ruime kamervolière voldoet doorgaans goed. De behuizing moet stevig genoeg zijn om langdurig weerstand te kunnen bieden aan hen sterke snavels. Omgevingstemperatuur: Deze kleurrijke vogel zijn gehard en kunnen zonder problemen de wintermaanden doorkomen, mits ze zich terug kunnen trekken in een vorstvrij nachthok. Voedsel: Pennant rosella s eten een zaadmengsel voor grote parkieten en lusten daarnaast ook graag kleine beetjes fruit, bessen en verse onkruiden. Een gritmengsel mag niet ontbreken. In de natuur eet de Pennant rosella vooral zaden, vruchten, bloemen, insecten en insectenlarven. Hij gaat op de bosbodem op zoek naar voedsel, pikt aan graszaden en plukt de bloemen van de eucalyptus en andere bomen. Bovendien eet hij vruchten en bessen uit de lagere struiken. Handig dopt de parkiet de zaden en eet alleen de inhoud. Met zijn dikke tong houdt hij een zaadje tegen de onderkant van zijn bovensnavel en raspt het met de snijrand van zijn ondersnavel af. Zo verwijdert hij de schil en houdt de inhoud over. Op akkers en fruitplantages is de Pennant rosella geen graag geziene gast, maar wordt eerder als plaagdier gezien. Toch weegt de schade die de Pennant rosella veroorzaakt lang niet op tegen de hoeveelheid schadelijke insecten die hij eet en die anders toch ook een deel van de oogst vernield zouden hebben.

7 Activiteiten: Pennant rosella s zijn levendige en beweeglijke vogels die zowel vliegen als klimmen. Ze nemen graag een bad, zeker tijdens de warme zomerdagen. Voor binnenshuis gehuisveste vogels strekt het tot aanbeveling ze dagelijks met een plantenspuit te besproeien. Wanneer ze op een rustige manier benaderd worden, kunnen ze behoorlijk tam worden. Hun stemgeluid is gevarieerd en niet onaangenaam. Het zijn geen schreeuwers, maar ze knagen wel erg graag. Kweek: Pennant rosella s gaan vrij eenvoudig over tot kweken. Het beste huisvest u een paartje in een aparte volière en biedt u het een gesloten broedblok aan met een doorsnede van 30 centimeter en een hoogte van ongeveer 40 tot 50 cm. Het mannetje maakt het vrouwtje hof door voor haar te baltsen. Zodra de broedtijd nadert, baltst het mannetje met hangende vleugels, opgerichte schouders en opgezette borstveren. Hij draait zijn uitgewaaierde staart naar beide kanten en houdt zijn kop of hoog en naar achter gericht of licht naar voren gebogen. Hij kwettert en biedt het vrouwtje voedsel aan. Ze is aanvankelijk nog tamelijk schuw en klaar om te vluchten. Het mannetje kiest een nestplaats waarin opvallend gekleurde vogels goed verborgen zijn. Eitjes: het gemiddelde aantal witte eitjes per legsel bedraagt 4 tot 6. Ze worden ongeveer 21 dagen bebroed door het vrouwtje. Het voeren van het kroost wordt door beide ouders gedaan. Wanneer de dieren ongeveer vijf weken zou zijn, verlaten ze het nest. De ouders blijven hun jongen voeren en begeleiden totdat ze ongeveer acht weken oud zijn. De jongen hebben nog niet dezelfde kleur als de ouderdieren en zijn overwegend groen. De uiteindelijke kleur zal ongeveer anderhalf jaar op zich laten wachten. Mutaties: Er zijn diverse mutaties van deze vogel bekend. Een bijzonder aantrekkelijke en populaire variëteit is de blauwe pennant rosella. Minder bekend zijn de gele dieren en de cinnamons.

8 Duivensoep Bereidingstijd: langer dan 1 uur Aantal personen: 6 Krachtige bouillon (oma s recept tegen de griep) Ingrediënten 4 wilde duifjes of houtduifjes, Klein preitje Takje verse tijm 1 eetlepel peterselie Versgemalen peper 2 kipbouillontabletten Bereidingswijze 1. Was de duifjes en doe ze in een grote pan met ruim water, breng dit aan de kook, en temper het vuur, laat vervolgens de duifjes minimaal 2 uur trekken. 2. Snijd de kruiden, en voeg ze toe aan de bouillon. 3. laat nogmaals een half uur trekken. 4. Haal de duifjes uit de pan en haal de duivenborstjes van de botten. Snijd het vlees in kleine stukjes. voeg de helft van het vlees bij de soep. bewaar de andere helft voor het volgende overheerlijke recept: pasteitje met duivenragout! (zie recept) Voeg de bouillonblokken bij de soep en laat nog een kwartiertje trekken. Voeg versgemalen zwarte peper naar smaak toe. Serveertips Voeg eventueel een scheut witte wijn aan de soep toe.