Bezoek aan Moldavië Voorjaar 2016

Transcriptie

1 Bezoek aan Moldavië Voorjaar 2016 Anbu Stichting Woerden helpt Roemenië, Oekraïne & Moldavië ANBI erkende stichting, KvK Rekeningnummer: NL 23 INGB van 8

2 Maandag 23 mei 2016, vertrek naar Chisinau te Moldavië Enigszins later dan verwacht vertrekken Kees Visser (Voorzitter) en Andries Trul (Algemeen Adjunct) rond uur vanuit Schiphol, via Boekarest (Roemenië) naar Chisinau. Doordat de vlucht is vertraagd vanuit Schiphol denken we de aansluiting in Boekarest te missen, maar tot onze verrassing wacht het vliegtuig in Boekarest, omdat er meerdere passagiers de transfer naar Chisinau moeten maken. Rond uur (plaatselijke tijd) zijn we in Chisinau en worden opgewacht door Vasile Cernolev, die al eerder naar Moldavië is vertrokken i.v.m. familiebezoek, om hotels te bespreken en een auto te huren. We hebben net als voorgaande jaren ons intrek genomen in hotel Vila Verde Dinsdag 24 mei 2016, bezoek hoofdkantoor Baptisten kerken in Moldavië Om 10 uur hebben we afspraak met de president van de Baptisten Unie van Moldavië, de heer Ion Miron. Er is enige verwarring waar we moeten zijn, omdat we een adreswijziging hebben doorgekregen. Het oude adres was het postadres van de universiteit waar de Baptisten Unie oprichter van is. Het nieuwe adres is het pand waar ze altijd al zaten, dit pand huurden ze eerst en nu zijn ze eigenaar geworden, vandaar de adreswijziging. Bij de vergadering zijn ook Nicolae Vozian (algemeen secretaris) en Ian Botnari (opvolger van John Groza) aanwezig. Ion Miron opent de vergadering, heet ons hartelijke welkom, bedankt ons hartelijke voor de hulpgoederen en begint vervolgens enthousiast te vertellen over hun project children home. De Moldavische overheid sluit de weeshuizen, kinderen worden naar huis gestuurd zonder dat er goede zorg thuis is. Zo zijn er sociale weeskinderen, de natuurlijke ouders leven nog wel, maar zijn niet instaat hun kinderen op te voeden. Vanuit de Bijbelse opdracht om voor de wezen en weduwen te zorgen gaat de Baptisten Unie zoveel mogelijk kinderen opvangen, eerst tijdelijk in een tehuis om vervolgens vanuit hun gemeenteleden kinderopvang te verzorgen. Zo willen ze 18 centra opzetten, waarvan inmiddels 6 worden gebouwd. Vervolgens vertelt Ion Miron iets over de structuur van hun organisatie. Er zijn in Moldavië ongeveer 540 kerken aangesloten bij de Baptisten Unie, verdeeld over 9 regio's. Eén regio heeft een leider met enkele medewerkers die 20 tot 100 kerken aansturen. De centrale aansturing bestaat uit een driemanschap, waar Ion en Nicolae een onderdeel van zijn. Dit driemanschap heeft elke maand overleg met de regioleiders en twee keer per jaar overleg met de council. Deze council bestaat uit alle regioleiders en hun medewerkers, in totaal 59 personen. Eens in de vier jaar is er een congres waar belangrijke zaken aan de leden wordt voorgelegd. Als volgende punt wordt de wisseling van contactpersoon besproken. John Groza is overheidscommissaris geworden van de regio Cahul. Ian Botnari heeft John opgevolgd. Ian en John hebben nog steeds contact met elkaar, totdat Ian volledig is ingewerkt. Daarna komt Aliona Taranu binnen, zij is de secretaresse van de afdeling, spreekt goed Engels en zal de communicatie naar ons toe verzorgen. Bij het bespreken van de volgende punten blijft ze bij de vergadering aanwezig om voor Ian te vertalen. Om extra transportkosten te voorkomen wordt door ons ter sprake gebracht of het mogelijk is om een transport rechtstreeks naar het punt van distributie te sturen, dus rechtstreeks naar Soldanesti of Cahul in plaats van Chisinau. Dit blijft moeilijk, omdat men lokaal niet is voorbereid om de juiste invoer documenten te maken. Men blijft afhankelijk van de centrale afdeling te Chisinau, omdat het contact met de overheid centraal is geregeld. Kijkend naar de toekomst worden de volgende hulpgoederen gevraagd: olie, rijst, pasta of ander voedsel dat langere tijd houdbaar is (men zal dit melden in een mail met daarbij de aankoopkosten ter plaatse); winterkleding voor kinderen; meubilair (banken, stoelen, etc.) voor arme mensen; kleding voor de armen; rolstoelen, rollators, looprekken voor bejaarden; pampers (incontinentie materiaal) Niet toegestaan zijn: gebruikte schoenen; 2 van 8

3 gebruikt ondergoed, nieuw ondergoed is wel toegestaan; (zacht) speelgoed, zoals knuffels, etc. geen toys op lijst vermelden. We willen daarna graag persoonlijk rechtstreeks met mensen spreken die hulp(goederen) ontvangen, zonder tussenkomst van de kerkelijke begeleiders. Ook willen we graag adressen hebben om de mogelijkheid te creëren dat er communicatie gaat ontstaan tussen bijvoorbeeld onze vrijwilligers met mensen die de hulpgoederen ontvangen. Dit om de betrokkenheid van onze achterban te vergroten. Na een telefoontje van Ion Miron komt na een half uurtje Jurii Groschin binnen, Jurii is voorganger van de kerk te Ciorescu, een dorp dichtbij Chisinau. Jurii brengt ons als eerste naar een flat. We gaan naar de 5de etage en ontmoeten daar een moeder met een invalide zoon, Jurii Codrescu. Jurii werkte als jonge man in de bouw, zwart werk, dus niet verzekerd. Hij is gevallen in de bouw, is naar het ziekenhuis gebracht en heeft door besmet bloed HIV gekregen. Hij ligt nu verlamd op de vloer, heeft een katheder en doorlig-plekken op de rug en op z'n achterwerk. De moeder verzorgt Jurii nu 17 jaar dag en nacht, samen met zijn vader. Er is voor haar geen tijd voor ontspanning. Gewenst zijn katheders voor urine. De adresgegevens zijn: Artur en Olesea str. Florilor 8 ort Ciorescu In dezelfde straat ontmoeten we vervolgens een gezin met 11 kinderen. De vader is werkeloos thuis. De adresgegevens zijn: Vasile Rotari str. Florilor 1 ort Ciorescu Tel.: Met voorganger Jurii gaan we vervolgens naar zijn kerk om de voorraad van gekregen hulpgoederen te bekijken. De voorraad is enkele stapelstoelen. Verder zien we schoolmeubilair, een stalenkast en 2 lockers in gebruik welke uit Woerden zijn gekomen. De adresgegevens van de kerk zijn: str. Albisoara 2 ort Ciorescu Rond uur vertrekken we richting Rezina op weg naar Corinne Anbeek. Het adres is: Jurii Codrescu str. A. Doga 34 ap 42, Chisinau 2024, Moldova tel.: Hierna gaan we naar een gezin met 5 kinderen (4 jongens en 1 meisje) in de leeftijd van 6 maanden tot 17 jaar. De vader is lasser, maar heeft geen werk, graag begint hij iets voor zichzelf. Graag willen ze: een elektrisch lasapparaat, nieuwe buitendeur, gaskookplaat, houtzaag op benzine. We arriveren rond uur bij Corinne en haar man, Anatolii. Er zijn 2 pleegkinderen thuis, een meisje van 2 en 11 jaar, verder hebben ze ook nog een pleegzoon van 16 jaar. Corinne vertelt dat ze het komende weekend voor het laatst de opvang van pleegkinderen uit het weeshuis heeft, omdat de overheid alle weeshuizen gaat sluiten. Verder verzorgen ze ook geen maaltijden meer voor oude en zieke bejaarden. Zo nu en dan bezoek ze nog wel bejaarden. 's avonds gaan we de rivier over naar het pro Russische gebied (Transnistrië). Hier gaan we o.a. even kijken naar het in aanbouw zijnde nieuwe kerkgebouw dat vorige jaar ook is bezocht. Inmiddels is een nieuw dak geplaatst. 3 van 8

4 Zij heeft dit al gemeld aan de overheid, maar in Moldavië is dit een algemeen probleem, de overheid staat machteloos, het initiatief tot verbetering wordt van de plaatselijke gemeente gevraagd. De burgemeester was eerst hoofd van een school van 600 leerlingen, maar deze is gesloten vanwege teruggaan van het aantal leerlingen. De laatste tijd is het inwoner aantal van Cobilea gezakt van 7000 naar De bevolking vergrijsd enorm. Het volgende wat gaat gebeuren is het plaatsen van deuren en ramen, maar dan moet er eerst weer geld binnenkomen. We slapen in het nieuwe huis van Corinne en Anatolii De burgemeester wil nu de school geschikt maken voor het overwinteren van de daklozen en de arme bejaarden. Op dit moment wordt dagelijks gekookt voor 45 kinderen in deze school. 10 kinderen krijgen de maaltijd in school, bij de andere kinderen wordt de maaltijd thuisgebracht. Woensdag 25 mei 2016, naar Soldanesti, vertrek naar Chisinau Om uur komen we aan bij de kerk van Vasile Surdu. Vasile staat ons al op te wachten, het welkom is aller hartelijkst. We zien een prachtige nieuwe kerk, gevuld met stoelen en andere meubilair uit Woerden. Het oude gedeelte is nu kantoorruimte voor Vasile en ruimte voor de kinderen. Ook hier krijgen kinderen uit de buurt elke dag een warme maaltijd, leden van de kerk staan een grote emmer met aardappelen te schillen. Vervolgens gaan we naar het dorp Cobilea, waar we als eerste een gesprek hebben met de burgemeester. Haar adresgegevens zijn: Angela Ababei tel.: fax: Primar Primaria Cobilea s. Cobilea, r. Soldanesti Zij is de eerst gekozen burgemeester, haar grote probleem zijn de dakloze mensen en bejaarden, die in een slechte woning wonen. In de winterperiode sterven er geregeld mensen van de kou. We gaan ter plekke kijken, de school heeft een apart gedeelte, bestemd voor de kinderen die een maaltijd krijgen en een apart gedeelte dat gereedgemaakt moet worden voor het overwinteren van bejaarden. Gas en elektriciteit is aanwezig. De verwarming is in goede staat, wel kunnen de radiatoren wat groter. Er is een gescheiden ruimte beschikbaar voor mannen en voor vrouwen. Om de school geschikt te maken voor het overwinteren is het volgende nodig: bedden; keuken op gas, omdat dit goedkoper is dan elektriciteit; interieur, zoals tafels, stoelen, kasten, bankstellen; wasmachine; grote radiatoren; rollators of andere medische hulpmiddelen voor ouderen. Een ruimte voor sanitaire voorziening is aanwezig, maar moet nog worden ingericht, nu is er alleen maar een buiten toilet 4 van 8

5 De maaltijden voor de kinderen worden gesponsord door een organisatie, genaamd Concordia, uit Oostenrijk. We gaan terug naar Soldanesti. Vasile Surdu heeft 6 plastic zakken met knuffels bij zich. Namens de kerk worden deze knuffels overhandigd aan 2 moeders, de één met drie kinderen en de andere met twee kinderen. Verder zijn er 3 dames aanwezig, medewerkers van een afdeling van het ministerie van Justitie. Deze 3 dames begeleiden veroordeelden en kijken daarbij vooral naar het welzijn van kinderen van deze veroordeelden. Vandaar hun betrokkenheid bij dit gebeuren. De dames vertellen ons dat ze 157 veroordeelden begeleiden, 2 minderjarigen, 22 vrouwen en 133 mannen. Hoeveel kinderen hierbij zijn betrokken kunnen ze ons niet vertellen. In hetzelfde gebouw gaan we vervolgens naar een bejaardentehuis. Hierbij zien een een zaal vol fitness apparatuur, alles komend vanuit Woerden. Ze hebben nog behoefte aan een loopband en matrassen. Er wordt door ons gevraagd of er mensen zijn die willen schrijven met mensen uit Nederland. De directrice weet twee personen die dat wel zullen willen. Dit bejaardenhuis wil graag kasten en stellingen hebben. Zijn gegevens op skype zijn: dima.rezmizeta Hierna hebben we op een andere plaats in Soldanesti nog een kinderdagverblijf bezocht. In dit dagverblijf worden van 7.30 tot uur 130 kinderen opgevangen in de leeftijd van 2 tot 7 jaar, waarbij de kinderen 3 keer per dag een maaltijd krijgen. Als eerste brengt ze ons bij een spastische man, zittend op het achtereind van zijn bed achter zijn computer. Het spreken gaat moeilijk, de directrice noteert de volgende gegevens: transscaucazia@gmail.com Virlau Auzel Hzil ort. Soldanesti felicia.catrinnici.63@mail.ru Aan een andere man met verlamde benen, zittend op een bed vraagt de directrice of hij contact wil met Nederland. Zij overvalt de man met deze vraag, hij wil eerst niet, maar later wil hij wel met behulp van Skype contact hebben. De directrice, Gesterean Nadejda, leidt ons rond door het gebouw, het ziet er overal netjes uit. Ze wijst ons aan waar nog behoefte aan is, dit is: kleuterschool meubilair, kleine tafeltjes en stoeljes, lage schoolkasten, kledingkasten voor kleuters; (stapel)bedjes voor de oudere kleuters. Na dit bezoek gaan we eten, tijdens de maaltijd vertelt Vasile Surdu dat de meisjes die ze opvingen allen zijn getrouwd, Als voorganger mocht hij de huwelijksinzegening leiden. Nu vangen ze vier jongens op in de leeftijd van rond 8 jaar. Zelf is Vasile vorige jaar aan zijn maag geopereerd. Nu heeft hij nog last van galstenen, hij heeft soms veel pijn. Binnenkort wordt gepland wanneer hij hieraan wordt geopereerd. Omstreeks uur vertrekken we uit Soldanest en komen omstreeks uur aan bij het hoofdkantoor van de Baptisten Unie te Chisinau. Hier zullen we de nacht doorbrengen. 5 van 8 Om uur hebben we het gesprek met Ian Botnari, hij zal verantwoording afleggen voor alleen het laatste transport van 12 maart 2016.

6 In onze transportlijst heeft Ian per regel een ranknummer gegeven. Verder gaat hij in onze transportlijst aangeven wat er werkelijk is binnengekomen. Per bestemming geeft hij dan dat ranknummer en het aantal weer. Al deze ranknummers en aantallen in alle bestemmingen bij elkaar opgeteld geeft aan wat er is gedistribueerd. Het verschil moet nog in het depot staan. Bij controle blijkt er nog iets niet te kloppen. Ian gaat dit vanavond uitzoeken. Morgen om uur spreken we weer met hem. Ian vertelt verder dat de kwaliteit van de gestuurde Mercy Seeds zeer goed is, het wordt zeer gewaardeerd. Donderdag 26 mei 2016, naar Cahul Om uur hebben we eerst een gesprek met Ian Botnari. Hij heeft de lijsten bijgewerkt. Prima, we zijn snel klaar. Daarna vertrekken we naar regio Cahul. Het is een autorit van ongeveer 3 uur. Halfweg stoppen we even om wat te drinken Er komt een oude man naar ons toe strompelen. Hij ziet er oud en versleten uit. Hij heeft tatoeages op zijn vingers aan beide handen. Op de vingers van de linker hand staat een jaartal, 1946, zijn geboortejaar. Hij is dus 70 jaar, maar... je schat hem veel ouder in. Op de vingers van de rechterhand zijn ringen getatoeëerd. Uit het gesprek met hem blijkt dat hij 40 jaar geleden hier naar toe heeft moeten verhuizen, hij is alleen, zijn vrouw is overleden, zijn beide zoons komen nooit meer. Hij vraagt MDL 2,50 om wat tabak te kunnen kopen. Zo klein hebben we niet en geven hem MDL 10,-- (minder dan 0,50). Zeer verrast en dankbaar neemt hij het in ontvangst. Zo beleef je nog eens iets onderweg. Rond uur komen we aan in Cahul en gaan direct naar het kantoor van John Groza. John is commissaris van de regio Cahul, het is een gekozen overheidsfunctie voor een periode van 4 jaar. John helpt nog geregeld Ian bij de overdracht van zijn werk, hieraan is geen tijd gesteld. We gaan naar de plaats Crihana Veche, naar de thuisgemeente van John. We worden even rondgeleid, kleding en keukengerei ligt overzichtelijk in schappen, mensen kunnen iets makkelijk uitzoeken, alles wat wordt weggegeven wordt geregistreerd. We zien een ruimte gevuld met allerlei fitness apparatuur. Mensen kunnen hier vrij gebruik van maken. Verder vertelt John dat ze zijn begonnen met de verbouwing van het bejaardentehuis in Calibas. Een goede donateur heeft ,- - gegeven, volgend jaar denkt men hiermee klaar te zijn. Een container buiten wordt gebruikt als magazijn, hierin liggen rollen vloerbedekking en linoleum, een wasdroger en wasmachine, welke bestemd zijn voor dit bejaardentehuis. Mogelijk kunnen wij later bedden, etc. hier naar toe sturen. Het nieuwe gebouw in Calibas is klaar, dit is bestemd voor de opvang van weeskinderen, maar er wonen nu gezinnen met kinderen. Van de 4 transporten is de laatste in Chisinau gebleven, de andere drie zijn als volgt verdeeld: naar Soldanesti; naar Cahul; naar Cahul. De beide laatst genoemde transporten worden dus hier gecontroleerd. Dat gaat later gebeuren, na het bezoeken van enkele scholen en kinderdagverblijven. Vervolgens gaan we naar een school in Crihana Veche. Er zitten 321 leerlingen op deze school, zij krijgen les van 8.30 tot uur en hebben vakantie van 31 mei tot 1 september (3 maanden). We zien veel schoolmeubilair en vloerbedekking uit Woerden. Ze willen graag meer schoolmeubilair, een brede deur, gereedschap en materialen voor praktijklokalen, zoals voor hout en metaalbewerking, elektriciteit en biologie. De TL-verlichting van deze school is zeer slecht, meer dan de helft van de TL-lampen 6 van 8

7 zijn defect en sommige elektriciteitsdraden liggen los. Er is gevaar van kortsluiting. We merken in een schoollokaal gaten op in een binnenmuur. Dit is ten behoeve van ventilatie middels de spouw tussen de binnenmuren, een oplossing uit de communistische periode. Men ontvangt 400,-- per kind per jaar van de overheid. Daar moet alles van worden gedaan, inclusief verwarming en onderhoud van de school. Vroeger was er naschoolse opvang, maar door geldgebrek is dit gestopt. Vrijwilligers voor dit werk zijn in Moldavië niet te krijgen. Hierna gaan we naar het dorp Manta, naar een kinderopvanghuis. We worden hartelijk welkom geheten door de Burgemeester van Manta en door de directrice van de kinderopvang. Bij binnenkomst mogen we gelijk proeven van heerlijke broodjes waarin o.a. kaas en krenten zijn gebakt. In een grote zaal ligt vloerbedekking dat wij in Woerden hebben ingekocht. De kinderen zijn er zeer dankbaar voor en uiten dit door een zang en dans optreden voor ons. Daarna volgt een rondleiding door de school, het volgende is nodig: stoelen; kinderstapelbedjes; uittrekstapelbedjes. macht en is ook geen voorzitter van de raad. Wel kan de burgemeester voorstellen indienen, maar de raad beslist. Er zijn geen wethouders in Manta, grotere steden hebben die echter wel. Manta kent geen problemen met kinder- of bejaardenopvang, wel zij er soms perikelen rondom grondbezit. De burgemeester is geen hoofd van de politie, de politie wordt vanuit de regio aangestuurd. Bij ongeregeldheden moet de burgemeester dus een aanvraag doen bij het hoofd van de politie in de regio. In Cahul valt dit nu onder de verantwoordelijkheid van John Groza. Een gekozen burgemeester hoeft geen lid te zijn van de grootste politieke partij. Een kandidaat wordt ingebracht door de politieke partij en krijgt daarbij een plaatsnummer op de kieslijst. Bij een verkiezing zijn er twee lijsten: één voor de burgemeester en één voor raadsleden. Als een persoon niet als burgemeester wordt gekozen en wel op de lijst van raadsleden staat, dus op beide lijsten voorkomt, mag hij/zij raadslid worden. Bekendmaking van kandidaten op de kieslijsten, in een klein dorp als Manta, gaat vaak van deur naar deur met folders, er zijn in kleine dorpen geen grote verkiezingscampagnes. Om uur zijn we terug in Crihana Veche bij de kerk van John Groza Uit de beide lijsten worden steekproeven gedaan om de kijken of distributie van hulpgoederen naar de ontvanger goed is vastgelegd. We onderzoeken: 1 vaatwasser, 1 diepvries, 8 fietsen, 1 gasstel en 4 stofzuigers. Op één sofzuiger na is alles terug te vinden. Op het document, dat wordt opgesteld bij uitreiking van een product, staat zelfs een kopie van het paspoort. We zijn tevreden, het is goed. We ontmoeten een man die een fiets heeft ontvangen, met deze fiets brengt hij voedselpakketten rond. Helemaal goed. Men krijgt MDL 2000,-- per kind per jaar van de overheid, hiervan moet alles worden bekostigd. De school heeft 140 kinderen, maar om rendabel te kunnen draaien zouden er 190 moeten zijn. De opvang is open van 8.30 tot uur. De kinderen hebben een leeftijd van 2 tot 7 jaar. Na afscheid te hebben genomen van de directrice gaan we de burgemeester bezoeken, zij rijdt met ons mee in de auto. Haar naam is Hincu Violeta, zij is in Manta de eerst gekozen burgemeester, is getrouwd en heeft 3 volwassen kinderen. Zij woont in Crihana Veche, dat mag omdat een burgemeester niet is verplicht in het eigen dorp te wonen. In Moldavië beslist de gemeenteraad, een burgemeester is hoofd van de uitvoerende 7 van 8

8 We zeggen dat we volgend jaar mensen willen bezoeken die iets hebben ontvangen, nu willen we mensen ontmoeten die we vorig jaar hebben ontmoet en misschien contact willen hebben met mensen uit Nederland. Als eerste willen we een bezoek brengen aan een meisje die we vorige jaar hebben bezocht, haar moeder was toen niet thuis, ze paste op haar jongere broertje. Ze heeft vorige jaar een bureau ontvangen. De medewerkers bellen en even later staat de moeder bij ons binnen. De moeder heet Inga en denkt dat haar dochter Mirela wel kontact wil. Ze kan in het Engels schrijven. De gegevens van de dochter zijn: Hunteanu Mirela Crihana Veche r-n Cahul Moldova 3918 De 14 jarige zoon Alexandru kan misschien in het Frans corresponderen. Als tweede bezoeken we een moeder met 4 kinderen thuis. Haar man en haar oudste zoon zijn niet thuis. Het oudste meisje is 17 jaar, heeft haar studie afgerond en is kok. Het tweede meisje is 15 jaar, zit in de laatste jaar van school en wil muzikant worden. Van de beide jongste kinderen hebben we geen gegevens, maar alle 4 spelen ze in de muziekband van de Kerkelijke Gemeente bij John Groza. Op facebook: Tudor Maracinenu, kan de muziekgroep gevolgd worden. Als derde bezoeken we een vrouw met drie kinderen, die vorig jaar een wandelwagen heeft ontvangen. Haar naam is Anna, haar man komt ook aangelopen. Ze vertellen dat ze hun huis uit moeten, omdat de eigenaar het wil verkopen. De man is werkeloos, kan al lange tijd geen werk vinden, ze krijgen een kleine uitkering van de sociale dienst. De situatie is zo onduidelijk, ze weten niet waar ze straks wonen. We besluiten om hen maar niet te vragen of ze met Nederlanders willen communiceren. Daarna vertrekken we naar ons hotel. We overnachten, zoals te doen gebruikelijk in Azalia Om uur hebben we een gesprek met John Groza. De (douane)kosten van de drie transporten die hij de laatste tijd heeft afgehandeld bedragen in totaal 650,-- We spreken met John af dat hij een specificatie van de kosten met een rekeningnummer van de ontvanger naar ons gaat mailen. We gaan dan vervolgens geld overmaken. Dat is wat hem betreft akkoord. Het kosten van het laatste transport, dat door Ian Botnari is afgehandeld zullen op dezelfde wijze worden verrekend. We nemen dan in de toekomst geen cash geld meer mee voor het betalen van douanekosten. Rechtstreeks transport naar Cahul is mogelijk, hier is een douane doorgang. Chisinau behoeft ook niet te helpen bij het verkrijgen van de invoerdocumenten. John Groza kan dat zelfstandig afhandelen. Wat gaan eerst in Nederland het kostenverschil uitzoeken tussen rechtstreeks en via Chisinau. Als we dan een rechtstreeks transport naar Cahul gaan doen zal Ian Botnari geïnformeerd worden. John Groza is het hier helemaal mee eens. De moeder wil wel contact met Nederlandse mensen, haar gegevens zijn: Bostan Jelena & Ion Crihana Veche r-n Cahul Moldova Vrijdag 27 mei 2016, terug naar Nederland De kennismaking met Ian Botnari is heel goed geweest, we verwachten een goede samenwerking voor de toekomst. De andere contacten zijn weer aangehaald, met vertrouwen zien we het komend jaar tegemoet. 8 van 8