DE KLAAGLIEDEREN VAN JEREMIA LAM HSV. Jeruzalem klaagt en smeekt om hulp

Transcriptie

1 LAM HSV DE KLAAGLIEDEREN VAN JEREMIA 1 Jeruzalem klaagt en smeekt om hulp 1 aleph Hoe eenzaam zit zij neer, die stad, eens zo dichtbevolkt! Als een weduwe is zij geworden, zij die groot was onder de heidenvolken. Een vorstin onder de gewesten is verplicht tot herendienst. 2 beth Aanhoudend huilt zij in de nacht, en haar tranen stromen over haar wangen. Zij heeft geen trooster onder al haar minnaars. Al haar vrienden zijn haar ontrouw geworden; ze zijn haar tot vijanden geworden. 3 gimel Juda is in ballingschap gegaan vanwege de ellende en vanwege de zware slavendienst. Zíj zit neer onder de heidenvolken, zij vindt geen rust; al haar achtervolgers halen haar in tussen de nauwe doorgangen. 4 daleth De wegen van Sion bedrijven rouw, ze zijn zonder feestgangers. Al haar poorten zijn verwoest; haar priesters zuchten haar jonge vrouwen zijn bedroefd, en zijzelf bitter is het haar. 5 he Haar tegenstanders zijn aan het hoofd komen te staan, haar vijanden zijn gerust. Want de HEERE heeft haar bedroefd om haar talrijke overtredingen. Haar kinderen zijn in gevangenschap gegaan, vóór de tegenstander uit. 6 a Uit dochter Sion trok al haar pracht weg. Haar vorsten zijn als herten geworden, die geen weide vinden: krachteloos gingen zij vóór de achtervolgers uit.

2 7 a Jeruzalem denkt aan de dagen van haar ellende en haar omzwerven, aan al haar kostbaarheden die zij in de dagen vanouds bezat, toen haar volk in de hand van de tegenstander viel, en zij geen helper had, de tegenstanders haar zagen en lachten om haar verdwijning a. 8 a Zwaar heeft Jeruzalem gezondigd; daarom is zij tot een afgezonderde vrouw geworden. Allen die haar eerden, verachten haar, want zij hebben haar naaktheid gezien. Ja, zij, zij zucht en heeft zich naar achteren toe omgekeerd. 9 a Haar onreinheid is in haar zomen; zij heeft niet gedacht aan haar einde. Ontstellend diep is zij gezonken, zij heeft geen trooster. Zie, HEERE, mijn ellende, want de vijand maakt zich groot. 10 a De tegenstander heeft zijn hand uitgestrekt boven al haar kostbaarheden; immers, zij heeft heidenvolken zien binnengaan in haar heiligdom, van wie U geboden had dat zij niet mogen komen in Uw gemeente. 11 a Heel haar bevolking zucht op zoek naar brood. Zij hebben hun kostbaarheden gegeven voor voedsel, om hen te verkwikken. Zie, HEERE, en aanschouw, hoe verachtelijk ik geworden ben! 12 a Raakt het u niet, alle voorbijgangers? Aanschouw en zie of er een smart is als mijn smart, die mij is aangedaan, waarmee de HEERE mij bedroefd heeft op de dag van de gloed van Zijn toorn. 13 a Vanuit de hoogte heeft Hij vuur gezonden, in mijn gebeente en het er diep in doen dringen. Hij heeft voor mijn voeten een net uitgespreid, Hij heeft mij naar achteren toe doen omkeren, a SV: haar rustdagen

3 Hij heeft mij verwoesting gegeven, heel de dag ziek gemaakt. 14 a Het juk van mijn overtredingen is aangebonden, door Zijn hand zijn zij samengevlochten; zij zijn op mijn nek gelegd. Hij heeft mijn kracht doen struikelen; de Heere heeft mij in hun handen gegeven; ik kan niet opstaan. 15 a De Heere heeft al mijn geweldenaars in mijn midden verworpen; Hij heeft een samenkomst over mij uitgeroepen om mijn jongemannen te verpletteren; als in een wijnpers heeft de Heere de jonge vrouw, dochter Juda, getreden. 16 a Vanwege die dingen huil ik, mijn oog, mijn oog laat water neerstromen, omdat de Trooster Die mijn ziel verkwikt ver van mij is. Mijn zonen zijn ontzet, want de vijand was te sterk. 17 a Sion strekt haar handen uit, maar er is geen trooster voor haar. De HEERE heeft Jakob geboden, dat die rondom hem zijn, zijn tegenstanders zouden zijn. Jeruzalem is geworden als een afgezonderde vrouw temidden van hen. 18 a Rechtvaardig is Hij, de HEERE, want ik ben Zijn bevel ongehoorzaam geweest. Luister toch, alle volken, en zie mijn smart: mijn jonge vrouwen en mijn jongemannen zijn in gevangenschap gegaan. 19 a Ik riep tot mijn minnaars, maar zíj hebben mij bedrogen. Mijn priesters en mijn oudsten zijn omgekomen in de stad, toen zij voedsel zochten voor zichzelf om hen te verkwikken. 20 a Zie, HEERE, hoe het mij bang te moede is; mijn binnenste is onstuimig, mijn hart keert zich om in mijn binnenste, want ik ben zeer ongehoorzaam geweest; vanbuiten heeft het zwaard mij van kinderen beroofd, binnenshuis is het als de dood.

4 21 a Zij horen hoe ik zucht, maar ik heb geen trooster. Al mijn vijanden horen mijn onheil, zij zijn vrolijk, omdat U dat hebt gedaan. U hebt de dag gebracht die U aangekondigd heeft en zij zullen zijn net als ik. 22 a Laat al hun kwaad voor Uw aangezicht komen, en handel met hen, zoals U met mij gehandeld hebt vanwege al mijn overtredingen. Want mijn verzuchtingen zijn talrijk, en mijn hart is ziek. 2 Klaaglied over de verwoesting van Juda en Jeruzalem 1 a Hoe heeft de Heere in Zijn toorn dochter Sion in wolken gehuld. Hij heeft vanuit de hemel ter aarde geworpen de luister van Israël; en Hij heeft aan de voetbank van Zijn voeten niet gedacht op de dag van Zijn toorn. 2 a De Heere heeft verslonden, en Hij heeft niet gespaard, alle nederzettingen van Jakob; Hij heeft in Zijn verbolgenheid de vestingen van dochter Juda omvergeworpen. Hij heeft tot de grond neergehaald en ontheiligd het koninkrijk en haar vorsten. 3 a In gloeiende toorn heeft Hij afgehouwen heel de hoorn van Israël. Hij heeft Zijn rechterhand naar achteren toe getrokken in het zicht van de vijand. Hij is tegen Jakob ontbrand als een vlammend vuur, dat naar alle kanten verteert. 4 a Hij heeft Zijn boog gespannen als een vijand, Zijn rechterhand in de aanslag als een tegenstander; Hij doodde alle voor het oog begeerlijke dingen. In de tent van dochter Sion heeft Hij Zijn grimmigheid als een vuur uitgegoten. 5 a De Heere is als een vijand geworden. Hij heeft Israël verslonden, al haar paleizen heeft Hij verslonden, haar vestingen te gronde gericht:

5 Hij vermeerderde bij dochter Juda geklag en geklaag. 6 a Hij heeft Zijn hut met geweld omvergehaald als in een tuin, Hij heeft Zijn plaats van samenkomst te gronde gericht; De HEERE heeft in Sion laten vergeten samenkomst en sabbat. Hij heeft in Zijn grimmige toorn verworpen koning en priester. 7 a De Heere heeft Zijn altaar verstoten, tenietgedaan Zijn heiligdom. Hij heeft in de hand van de vijand gegeven de muren van haar paleizen. Zij hebben in het huis van de HEERE hun stem laten galmen als op een feestdag. 8 a De HEERE heeft gedacht om de muur van dochter Sion te gronde te richten; Hij heeft het meetlint uitgespannen, Hij heeft niet teruggetrokken Zijn hand van de verslinding. Hij heeft de vestingwal en de muur in rouw gebracht, samen zijn zij ingestort. 9 a Haar poorten zijn ter aarde gezonken; haar grendels heeft Hij stukgeslagen en stukgebroken; haar koning en haar vorsten zijn onder de heidenvolken. Wetsonderricht ontbreekt. Ook hebben haar profeten geen visioen van de HEERE ontvangen. 10 a Zij zitten op de grond en zwijgen, de oudsten van dochter Sion; zij hebben stof op hun hoofd gestrooid, zich met rouwgewaden omgord. Zij laten hun hoofd ter aarde hangen, de jonge vrouwen van Jeruzalem 11 a Mijn ogen zijn verteerd door tranen, mijn binnenste is onstuimig. Mijn ingewanden zijn ter aarde uitgestort, vanwege de breuk van de dochter van mijn volk, om het wegkwijnen van kinderen en zuigelingen op de pleinen van de stad. 12 a Tegen hun moeders zeggen zij: Waar is koren en wijn?, terwijl zij wegkwijnen als verslagenen op de pleinen van de stad, terwijl hun leven wegvloeit op de schoot van hun moeders.

6 13 a Wat zal ik u voorhouden, waarmee u vergelijken, dochter Jeruzalem? Waaraan zal ik u gelijkstellen, zodat ik u zal troosten, jonge vrouw, dochter Sion? Want groot als de zee is uw breuk! Wie kan u genezen? 14 a Uw profeten hebben voor u gezien ijdelheid en ongerijmdheid; uw ongerechtigheid echter hebben zij niet bekendgemaakt om uw ballingschap te keren. Maar zij hebben godsspraken voor u gezien van ijdelheid en misleidingen. 15 s Alle voorbijgangers hebben over u in de handen geklapt. Zij hebben gefloten en schudden hun hoofd over dochter Jeruzalem: Is dit de stad waarvan men zei: Volmaakt van schoonheid, een vreugde voor heel de aarde? 16 a Zij hebben over u hun mond opengesperd, al uw vijanden. Zij hebben gefloten en tandenknarsten, zij hebben gezegd: Wij hebben haar verslonden! Ja, dit is de dag die wij verwacht hebben, wij hebben hem gevonden en hebben hem gezien! 17 a De HEERE heeft gedaan, wat Hij Zich had voorgenomen, Hij heeft Zijn woord vervuld, dat Hij in de dagen vanouds geboden had. Hij heeft omvergeworpen, en niet gespaard, en Hij heeft de vijand over u verblijd; Hij heeft de hoorn van uw tegenstanders verhoogd. 18 a Hun hart schreeuwde tot de Heere: Muur van dochter Sion, laat als een beek tranen naar beneden vloeien, dag en nacht! U mag uzelf geen rust gunnen, U mag uw oogappel niet stil laten staan! 19 a Sta op, weeklaag in de nacht, vanaf de eerste nachtwake! Stort uw hart uit als water voor het aangezicht van de Heere! Hef tot Hem uw handen op, vanwege het leven van uw kinderen, die van honger omkomen

7 op de hoek van alle straten a Zie, HEERE, en aanschouw, aan wie U zo gedaan hebt! Moeten vrouwen hun eigen vrucht eten, kinderen die zij op handen droegen? Moeten dan in het heiligdom van de Heere gedood worden priester en profeet? 21 a Zij liggen ter aarde op de straten, jong en oud. Mijn jonge vrouwen en mijn jongemannen zijn door het zwaard gevallen. U hebt hen gedood op de dag van Uw toorn, U hebt hen afgeslacht, en niet gespaard. 22 a U hebt bijeengeroepen, als op een feestdag, verschrikkingen voor mij van rondom! En niemand is op de dag van de toorn van de HEERE ontkomen of ontvlucht! Hen die ik op handen heb gedragen en heb grootgebracht, heeft mijn vijand omgebracht! Lijden en hoop 1 a Ik ben de man die ellende gezien heeft door de roede van Zijn verbolgenheid. 2 a Mij heeft Hij geleid en doen gaan in duisternis, en niet in licht. 3 a Ja, Hij heeft telkens weer tegen mij gekeerd Zijn hand, heel de dag. 4 b Hij heeft mijn vlees en mijn huid doen wegteren, Hij heeft mijn beenderen gebroken. 5 b Hij heeft tegen mij aan gebouwd en mij omsingeld met gal en moeite. 6 b In donkere plaatsen doet Hij mij wonen, als hen die allang dood zijn. 7 g Hij heeft een muur om mij heen opgetrokken, zodat ik er niet uit kan gaan; Hij heeft mijn koperen ketenen zwaar gemaakt. 8 g Ook wanneer ik het uitroep en om hulp schreeuw, sluit Hij Zijn oren voor mijn gebed. 9 g Hij heeft mijn wegen versperd met uitgehouwen stenen, mijn paden heeft Hij krom gemaakt. 10 d Een loerende beer is Hij voor mij, een leeuw in verborgen plaatsen. 11 d Mijn wegen heeft Hij afgebogen en Hij heeft mij verscheurd;

8 Hij heeft een woestenij van mij gemaakt. 12 d Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij stelde mij als doelwit voor Zijn pijl. 13 h Hij heeft in mijn nieren doen binnendringen de pijlen b uit Zijn koker. 14 h Ik ben belachelijk geworden voor heel mijn volk, hun spotlied, heel de dag. 15 h Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij alsem te drinken gegeven. 16 w Hij heeft mij mijn tanden op kiezelstenen laten stukbijten, Hij heeft mij in de as neergedrukt. 17 w Van vrede verstoten is mijn ziel, ik ben het goede vergeten. 18 w En ik zei: mijn kracht is vergaan, en mijn verwachting van de HEERE. 19 z Denk aan mijn ellende en mijn omzwerven, aan de alsem en de gal. 20 z Mijn ziel denkt er aanhoudend aan, zij buigt zich neer in mij. 21 z Dit zal ik ter harte nemen, daarom zal ik hopen: 22 c Het zijn de goedertierenheden van de HEERE, dat wij niet omgekomen zijn, dat Zijn barmhartigheden niet opgehouden zijn! 23 c Nieuw zijn ze, elke morgen; Uw trouw is groot! 24 c Mijn deel is de HEERE, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen. 25 t Goed is de HEERE voor wie Hem verwacht, voor de ziel die Hem zoekt. 26 t Goed is het te hopen en stil te wachten op het heil van de HEERE. 27 t Goed is het voor een man, als hij een juk draagt in zijn jeugd. 28 j Laat Hij eenzaam zitten en zwijgen, omdat Hij het hem opgelegd heeft. 29 j Laat hij zijn mond in het stof steken: misschien is er hoop. 30 j Laat hij zijn wang geven aan wie hem slaat, laat hij met smaad verzadigd worden. 31 k Want niet voor eeuwig verstoot de Heere! 32 k Want wanneer Hij bedroefd heeft, zal Hij Zich ontfermen b letterlijk: de zonen

9 naar de grootheid van Zijn goedertierenheden. 33 k Want niet van harte heeft Hij verdrukt, en heeft Hij mensenkinderen bedroefd. 34 l Dat men vertrapt onder zijn voeten alle gevangenen van de aarde; 35 l dat men het recht van een man buigt voor het aangezicht van de Allerhoogste; 36 l dat men een mens in zijn rechtszaak in het ongelijk stelt; zou de Heere het niet zien? 37 m Wie heeft iets gezegd wat gebéurt als de Heere het niet heeft geboden? 38 m Komt niet uit de mond van de Allerhoogste voort het kwade en het goede? 39 m Wat klaagt dan een mens die nog leeft? Laat ieder klagen over zijn zonden! 40 n Laten wij onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laten wij terugkeren tot de HEERE! 41 n Laten wij ons hart met onze handen opheffen tot God in de hemel! 42 n Wíj zijn opstandig en ongehoorzaam geweest! Ú hebt niet vergeven! 43 s U hebt U in toorn gehuld en hebt ons achtervolgd; U hebt gedood, U hebt niet gespaard. 44 s U hebt U in een wolk gehuld, zodat er geen gebed doorkwam. 45 s Uitvaagsel en afval hebt U van ons gemaakt, in het midden van de volken! 46 a Zij hebben tegen ons hun mond opengesperd, al onze vijanden. 47 a Verschrikking en valkuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de breuk. 48 a Waterbeken stromen neer uit mijn oog vanwege de breuk van de dochter van mijn volk. 49 p Mijn oog stroomt over van tranen en kan niet ophouden, omdat er geen rust is; 50 p totdat de HEERE neerkijkt en ziet uit de hemel. 51 p Mijn oog doet mijn ziel pijn aan vanwege al de dochters van mijn stad. 52 c Zij hebben fel op mij gejaagd als op een vogel, mijn vijanden zonder reden. 53 c Zij hebben mijn leven in een put gesmoord, en hebben stenen op mij geworpen. 54 c Water heeft mijn hoofd overstroomd;

10 ik heb gezegd: Ik ben afgesneden! 55 q Ik heb Uw Naam aangeroepen, HEERE, vanuit het onderste van de put. 56 q U hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn hulpgeroep. 57 q U bent nabij geweest op de dag dat ik U aanriep; U hebt gezegd: Wees niet bevreesd! 58 r U, Heere, hebt de rechtszaken van mijn ziel gevoerd, U hebt mijn leven verlost. 59 r U, HEERE, hebt mijn onderdrukking gezien; verschaf mij recht. 60 r U hebt al hun wraakzucht gezien, al hun gedachten tegen mij s U hebt hun smaden gehoord, HEERE, al hun gedachten tegen mij; 62 s de taal van mijn tegenstanders c en hun gejoel over mij heel de dag. 63 s Aanschouw hun zitten en opstaan: ik ben hun spotlied. 64 t Vergeldt u hun, HEERE, naar het werk van hun handen. 65 t Geeft U hun een deksel op het hart; laat Uw vloek over hen zijn! 66 t Achtervolgt U hen in toorn en verdelgt U hen, vanonder de hemel van de HEERE. Klaaglied over het lot van het Joodse volk 1 a Hoe is het goud donker geworden, het goede, fijne goud veranderd! De stenen van het heiligdom liggen in het rond op de hoek van elke straat! 2 a De kostbare kinderen van Sion, eens gewaardeerd als zuiver goud, hoe worden zij nu gelijkgesteld aan aarden kruiken, het werk van pottenbakkershanden! 3 a Zelfs jakhalzen reiken hun jongen de tepel, om ze te laten zuigen; maar de dochter van mijn volk is zo wreed geworden als struisvogels in de woestijn. c letterlijk: de lippen van wie tegen mij opstaan

11 4 a De tong van de zuigeling kleeft aan zijn gehemelte van dorst. Kinderen vragen om brood, niemand verstrekt het hun. 5 a Zij die eens lekkernijen aten, kwijnen nu weg op de straten; zij die eens met karmozijnrode stof vertrouwd waren, omarmen nu de afvalhopen. 6 a Groter is de ongerechtigheid van de dochter van mijn volk dan de zonde van Sodom, dat als in een ogenblik ondersteboven werd gekeerd, zonder toedoen van mensenhanden. 7 a Haar aanzienlijksten waren reiner dan sneeuw, blanker dan melk, roder van lichaam dan koralen; hun gestalte was gepolijst als een saffier. 8 a Maar zwarter dan roet is nu hun uiterlijk, onherkenbaar zijn zij op de straten. Hun huid is ineengeschrompeld op hun gebeente, zij is verdord, geworden als hout. 9 a De gevelden door het zwaard zijn beter af dan de gevelden door de honger, want die kwijnen weg, doorstoken, vanwege gemis aan opbrengst van het veld. 10 a De handen van barmhartige vrouwen hebben hun eigen kinderen gekookt. Zij zijn hun tot voedsel geworden bij de breuk van de dochter van mijn volk. 11 a De HEERE heeft Zijn grimmigheid volvoerd, Hij heeft de gloed van Zijn toorn uitgegoten. Hij stak in Sion een vuur aan, dat haar fundamenten verteerde. 12 a De koningen van de aarde zouden het niet geloofd hebben, al de wereldbewoners evenmin, dat tegenstander of vijand zou komen binnen de poorten van Jeruzalem. 13 a Het is vanwege de zonden van haar profeten, vanwege de ongerechtigheden van haar priesters, die in haar midden vergoten hebben het bloed van de rechtvaardigen. 14 a Blind wankelden zij op de straten,

12 met bloed bevlekt, zodat men hun kleren niet kon aanraken. 15 a Ga opzij, onrein! riepen zij tot hen. Ga opzij! Ga opzij! Raak ons niet aan! Voorzeker, zij zijn weggevlogen, ja, weggezworven; men zei onder de volken: Zij mogen hier niet langer verblijven. 16 a Het aangezicht van de HEERE heeft hen verstrooid. Hij zal hen voortaan niet meer aanzien. Zij hebben het aangezicht van de priesters niet geëerd, de oudsten hebben zij geen genade bewezen. 17 a Voortdurend bezweken onze ogen, uitziend naar hulp voor ons. Tevergeefs. Wij hebben op onze uitkijkpunten uitgekeken naar een volk dat niet verlossen kon. 18 a Zij hebben onze voetstappen nagejaagd; wij konden op onze pleinen niet gaan. Nabij is ons einde, onze dagen zijn vervuld, voorzeker, ons einde is gekomen. 19 a Onze achtervolgers zijn sneller geweest dan arenden aan de hemel! Op de bergen hebben zij ons fel achtervolgd, in de woestijn hebben zij een hinderlaag voor ons gelegd. 20 a Onze levensadem d, de gezalfde van de HEERE, is in hun valkuilen gevangen, hij van wie wij gezegd hadden: in zijn schaduw zullen wij leven onder de heidenvolken! 5 21 a Wees vrolijk en blij, dochter Edom, die in het land Uz woont! De beker zal ook bij u langskomen: u zult dronken worden en ontbloot worden. 22 a Uw ongerechtigheid zal tot een einde komen, dochter Sion! Hij zal u niet meer in ballingschap voeren! Over uw ongerechtigheid, dochter Edom, zal Hij bezoeking doen! Hij zal uw zonden openbaren! Gebed van het onderdrukte volk om genade en hulp 1 Gedenk, HEERE, wat met ons gebeurd is, aanschouw en zie onze smaad! d letterlijk: de adem van onze neuzen

13 2 Ons erfbezit is vervallen aan vreemdelingen, onze huizen aan buitenlanders. 3 Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als weduwen. 4 Ons water drinken wij voor geld; ons hout komt tot ons voor een prijs. 5 Wij worden op onze nek gezeten; wij zijn doodmoe, maar rust gunt men ons niet! 6 Egypte hebben wij de hand gegeven, Assyrië, om met brood verzadigd te worden. 7 Onze vaderen hebben gezondigd; zij zijn er niet meer, en wij, wij dragen hun ongerechtigheden. 8 Knechten heersen over ons; er is niemand die ons uit hun hand losrukt! 9 Met levensgevaar moeten wij ons brood halen vanwege het zwaard van de woestijn. 10 Onze huid gloeit als een oven vanwege het woeden van de honger! 11 Vrouwen in Sion hebben zij verkracht, jonge vrouwen in de steden van Juda. 12 Vorsten zijn door hun hand opgehangen; het aangezicht van de oudsten werden niet geëerd. 13 Jongemannen torsen de molenstenen, jongens struikelen onder de houtlast. 14 De oudsten zijn afwezig bij de poort, jongemannen staken hun snarenspel. 15 De vreugde van ons hart is opgehouden, onze reidans is in rouw veranderd. 16 Gevallen is de kroon van ons hoofd! Wee toch ons, dat wij zo gezondigd hebben! 17 Hierom is ons hart ziek, om deze dingen zijn onze ogen verduisterd: 18 vanwege de berg Sion, die een woestenij is, waar vossen op lopen. 19 U, HEERE, zetelt voor eeuwig! Uw troon is van geslacht tot geslacht! 20 Waarom zou U ons voor altijd vergeten, zou U ons zo lange tijd verlaten?

14 21 HEERE, bekeer ons tot U, dan zullen wij bekeerd zijn! Vernieuw onze dagen als vanouds. 22 Want zou U ons geheel en al verwerpen? Zou U zozeer op ons vertoornd zijn?