middenkatern JANUARI :49 Pagina 1 Middenkatern

Transcriptie

1 middenkatern JANUARI :49 Pagina 1 1 Middenkatern

2 middenkatern JANUARI :49 Pagina 2 2 Uit het rijke leven van Pieter Vrancken Er bestonden nog zekerheden in het leven, zo dacht Pieter Vrancken, 52 en advocaat in een kleine provinciestad, en een van die zekerheden was ongetwijfeld dat na 6 december, gekenmerkt door de heruitzending van de sinterklaassaga met Jan Decleir en Bart Peeters op de televisie, 25 december en 1 januari eraan kwamen. Er was de steeds weerkerende vraag of het een witte kerst zou worden, en waren de koopzondagen met muzak in de straten, de eindejaarsvraagjes in Humo, de verkiezing van de sportman en sportvrouw van het jaar, de toespraak van de vorst, de show van Geert Hoste die elk jaar meer om te wenen werd, het groot dictee der Nederlandse taal, alweer gewonnen door een Vlaming, en natuurlijk welk cadeautje zal ik voor wie weer kopen. Pieter Vrancken keek rond in de boekhandel en hij werd getroffen door de schier eindeloze stapel kalenders die op aftrek lagen te wachten. De tijd dat alleen Snoeck s almanak te koop werd aangeboden was werkelijk voltooid verleden geschiedenis. Geen onderwerp of er werden 365 bladzijden mee gevuld. Er waren niet alleen de oude glorieën, zoals Peters zeurkalender, of de poëziealmanak, maar wie daaraan nood zou hebben kon dagelijks inspiratie of wijsheid vinden in een scheurkalender met als onderwerp de tuin, de wijn, eten op tafel, gezondheid, oma s wijsheden, godsdiensten van over heel de wereld, ons geluk, de geschiedenis van Europa van Geert Mak, de muziek, dieren (katten, honden, paarden), sudoku (voor beginners en voor gevorderden), variaties voor een spannend liefdesleven enz. Het zou ongetwijfeld niet lang meer duren of Kluwer zou zeker een juridische scheurkalender in dat gat op de markt gooien.

3 middenkatern JANUARI :49 Pagina 3 3 Pieter Vrancken werd geconsulteerd door Gino Uytdenhoven. De man werd vervolgd wegens een poging tot carjacking. Volgens de betrokkene was er dat wel ver over. Hij was te voet op weg naar een halloweenfuif en had zich uitgedost, netjes in het zwart, met een Zorro-uitrusting, compleet met hoed, masker en cape. Een echtpaar in en wagen was zo vriendelijk geweest om hem de straat te laten oversteken. Om de galante dame en heer te bedanken had hij een teken gedaan met de plastieken dolk die hij in de hand hield. Het echtpaar had het gebaar anders geïnterpreteerd en onmiddellijk de politie gewaarschuwd. En dan was er het wat lugubere dossier van Maria Timmermans en Jozef De Schepper. De buurvrouw van het koppel was overleden. Ze zat er warmpjes in, maar leefde in onmin met haar kinderen, en zij wilde niet dat haar ondankbare nazaten na haar overlijden van haar zuur verdiende centen zouden profiteren. En dus verordonneerde zij dat haar spaarcenten, meer dan , met haar in haar doodskist moesten worden gegraven. En zo was ook geschied. Maar dat was buiten Maria en Jozef gerekend, die enkele maanden na de teraardebestelling de kist van de aflijvige hadden bovengespit, het geld hadden weggenomen, het lijk weer min of meer aan moeder aarde had toevertrouwd en het geld waren beginnen uitgeven. Met alle gevolgen vandien, want de briefjes verspreidden een zodanige geur dat de dieven daarmee als het ware hun eigen vonnis hadden getekend. Margriet Braem consulteerde onze advocaat. Of er niets gedaan kon worden aan het besluit van de kerkfabriek van haar parochie die had beslist om op het kerkhof alleen nog echte bloemen en planten toe te laten. Plastieken flora, laat staan beertjes of andere knuffels die de laatste jaren de graven sierden, waren voortaan verboden, en dit om het esthetische uitzicht van de begraafplaats te vrijwaren. Kan daar niets aan worden gedaan? In kort geding ofzo? Waar bemoeien zij zich mee? Ik ga dagelijks naar het graf van mijn René zaliger, en mijn pensioentje laat niet toe om meer dan twee keer per jaar

4 middenkatern JANUARI :49 Pagina 4 4 plastieken bloemen te kopen. Ik onderhoud ze goed. Ze zijn precies echt. Jan Van Vliet schuifelde op zijn stoel toen hij voor Pieter Vrancken zat. Hij voelde zich wat ongemakkelijk toen hij zijn probleem, en de dagvaarding die daarmee gepaard ging, voorlegde. Hij had het nieuwe woord van het jaar 2008 in de praktijk toegepast, en tegen de muur van het gerechtsgebouw geswaffeld, waarvoor hij zich nu moest verantwoorden.

5 middenkatern JANUARI :49 Pagina 5 5 Openingszitting De Stafhouder speecht Hooggeachte vergadering in al uw titels en graden, De Voorzitter en ik zijn nogal van het afschaffende type, dus sneuvelde, behalve de voorreceptie, ook de ellenlange opsomming van alle gestelde lichamen die ons met hun aanwezigheid vereren. Wees echter overtuigd van dit: het is niet omdat uw naam en functie niet ex catedra gedebiteerd zijn geworden, dat U daarom minder welgekomen is dan vroeger. Ik maak graag enkele uitzonderingen op de afschafregel en verwelkom speciaal en van harte twee nieuwkomers in ons midden. Nieuwkomers dan wel enkel qua functie en aanspreektitel: de heer Michel Rozie, fonkelnieuwe Eerste voorzitter van ons Hof van Beroep te Antwerpen die gisteren plechtig en luisterrijk werd geïnstalleerd. En Mevrouw Anne Marie Gepts, de niet minder nieuwe Procureur des Konings te Mechelen. De Mechelse balie is oprecht verheugd U in haar midden te verwelkomen. Een speciaal welkom ook voor onze eerstejaarsstagiairs: dank voor uw gewaardeerde aanwezigheid. Toen onze Voorzitter van de Conferentie mij enkele maanden geleden meldde dat de openingsredenaar een kunstenaar en geen stoffige jurist zou zijn, slaakte ik een zucht van opluchting. Voor mij gelukkig geen juridische spitstechnologieën, geen traditionele klaagzang omtrent de werking van justitie.

6 middenkatern JANUARI :49 Pagina 6 6 Qua klaagzang zou de lat angstwekkend hoog hebben gelegen, gezien het optreden van de Hasseltse openingsredenaar op 26 september. Ik veronderstel dat mijn opluchting wederzijds is. Ik durf na 14 maanden stafhouderschap en een veelvoud aan openingszittingen getuigen over het vaak lange en lijdzame wachten op de afsluitende receptie. Ik ben mij er acuut van bewust dat er tussen U en deze receptie slechts één enkel praktisch bezwaar in de weg staat, namelijk: ikzelf. Mijn aanvankelijke opluchting werd verwondering toen ik vernam dat de aangezochte kunstenaar Koen Van Mechelen heette en hij ons zou onderhouden over zijn Cosmopolitan Chicken Project, waarvan ik, schande wie schande toekomt, tot dan enkel maar gehoord had via de rubriek Kwaad Bloed op het laatste blad van Knack. Koen Meulenaere greep in zijn onnavolgbare stijl dit kunstproject aan om kippenliefhebber en politierechter Peter D Hondt uit Dendermonde vrolijk spitsroeden te doen lopen. Mijn verwondering werd de voor Stafhouders klassieke onrust omdat ik verstoken bleef van de tekst die Koen Van Mechelen vandaag zou uitspreken. Ik ervaar thans aan den lijve waarom het tijdig uitwisselen van conclusies zo belangrijk is in advocatenland. Ik was qua inspiratie voor deze repliek dan ook aangewezen op het internet en de eigen verbeelding. Qua eigen verbeelding riep de kip onmiddellijk enkele herinneringen op uit mijn kindertijd. Ik herinnerde mij het kinderverdriet toen een iets te assertieve kip de maïskorrels uit mijn kinderhandjes pikte en ik niet snel genoeg in de veilige armen van mijn opa kon duiken.

7 middenkatern JANUARI :49 Pagina 7 7 Ik herinnerde mij de uitbundige jachtpartijen in het kippenhok om de door dezelfde grootvader aangewezen kip of haan te vangen en deze te begeleiden naar zijn laatste rustplaats: oma s kookpot met streekbier. Ik herinnerde mij hoe mijn vader op een wellicht onbewaakt moment het idee kreeg om ook in onze eigen stadstuin een kippenhok te installeren en de triomfantelijke thuiskomst met acht kakelverse kippen die binnen de kortste keren de etensresten van gans de straat over de muur en hun eigen kop gekeild kregen. Zelfs acht struisvogels zouden er een indigestie aan over gehouden hebben. Resultaat na enkele maanden: een gigantische rattenplaag in de tuin van de familie Verwaest. Mijn vader diepte een in mijn ogen middeleeuws jachtgeweer op en posteerde mij op een trapladder die boven het kippenhok uittorende. Alleen naar de grond richten, luidde de wijze raad van vader. Dat was buiten de waard gerekend. Wat dan met de stoet dikke, volgevreten ratten die treiterig over de tuinmuur paradeerden? Mijn eerste schot doorboorde de ruit van de overbuur en gooide mijn ladder omver. Bij het tweede schot bleek de collateral damage verdacht veel pluimen te hebben en van de eierleggende soort te zijn. Over mijn meest recente kippenherinnering valt - zo mogelijk - nog minder naar huis te schrijven. Het toeval (dat volgens onze openingsredenaar niet bestaat ) wil dat ik op mijn kantoor omringd ben door alleen maar dames, 7 in getal als ze op volle oorlogssterkte zijn. Ik verzeil dan ook geregeld in soms netelige discussies. Vaak gaan die over juridische of godbetert deontologische kwesties, en daar ligt de logica niet altijd voor het rapen.

8 middenkatern JANUARI :49 Pagina 8 8 Ik moet mij dan ook geregeld beroepen op het natuurlijke gezag van de Stafhouder. Om dat gezagsargument enige kracht bij te zetten, appelleerde ik ooit aan het metaforische beeld van de adelaar die hoog boven het strijdgewoel zweeft en onder zich een kakelende massa kippen ziet. De adelaar met de brede bijna universele kijk versus de kippen die niet verder zien dan de ene graankorrel die dan nog vlak voor hun neus moet liggen. Fly with the eagle or scratch with the chicken is dan ook een gevleugeld gezegde dat in het bijzijn van mijn, voor de rest uitermate charmante kantoorgenotes, niet straffeloos gebezigd wordt. * * * Geëerde gasten: U is niet voor een juridisch discours gekomen, maar ook niet voor de zielenroerselen van de Stafhouder. Ik heb mij ten behoeve van deze repliek verdiept in mijn wetboeken. Ik was daar snel klaar mee. Ik moest namelijk vaststellen dat onze wetgever de kip schromelijk over het hoofd heeft gezien bij zijn legistieke taak. Wij kennen art. 524 van het Burgerlijk Wetboek: de befaamde opsomming van de duiven in de duiventillen, de konijnen in de konijnenwarande, de bijen in de bijenkorven, tot zelfs de vissen in de visvijver. Allemaal voorbeelden van goederen die onroerend zijn door hun bestemming. Over de kip: geen woord. Ze zal dan ook wel roerend zijn (wat het kruisen weliswaar vergemakkelijkt).

9 middenkatern JANUARI :49 Pagina 9 9 Art. 538 van het Strafwetboek straft eenieder die paarden, andere last of trekdieren, hoornvee, schapen, geiten of varkens vergiftigt. Een dergelijke schanddaad komt U op een fikse gevangenisstraf te staan. Art. 539 van datzelfde Strafwetboek bestraft eenieder die in een viskom stoffen werpt die de vis kan vernielen en die met dat oogmerk heeft gehandeld. De fysieke integriteit van de kip bekommerde onze wetgever in 1867 blijkbaar niet. Wat onze openingsredenaar goed van pas kwam in de mate dat niet elke kip even opgezet zal geweest zijn met de kruising die hij voor haar in petto had. Vraag maar aan de Mechelse Redcap die door Van Mechelen aan de Jersey Giant werd gekoppeld. Via onze wetboeken wist ik geen brug te slaan tussen het project van onze openingsredenaar en de wereld van de advocaat. Wat goochelen met woordspelingen en metaforen dan? Waarbij ik bijvoorbeeld tegenover elkaar staande advocaten zou vergelijken met 2 kemphanen. Ik zou kunnen citeren uit brieven van mensen die zich bij de Stafhouder beklagen over het feit dat zij door hun advocaat gepluimd zijn. Redelijk flauw en daarbij: goedkoop succes streef ik niet na. Maar hoe kruis ik de advocatenwereld dan wél met het Chicken Project van Koen Van Mechelen? Fantaseert U, collega Stafhouders, even met mij mee: een Cosmopolitan Lawyers Project waarbij wij onze confraters ongebreideld mochten kruisen?

10 middenkatern JANUARI :49 Pagina Hoe lang zou het dan duren om te komen tot een modeladvocaat die geheel en al opgetrokken zou zijn uit deontologie, juridische kennis, beknopte welsprekendheid en billijke gematigdheid? En bij uitbreiding ook U dames en heren Korpsoversten: welke mengelingen zou U gebruiken om uw ideale Rechter, Procureur, griffier, notaris of gerechtsdeurwaarder te maken? Aan welke kwaliteiten zou dat modelexemplaar dan niet voldoen? Er zou tegen de volgende openingszitting in Hasselt wel iets veranderd zijn. Koen Van Mechelen is, noblesse oblige, zijn kosmopolitisch project begonnen bij de Mechelse Koekoek. Stafhouders, als wij het Cosmopolitan Lawyers Project opstarten, wat houdt dat dan concreet voor mij in? Ben ik dan de Mechelse koekoek onder de Stafhouders? U zal begrijpen dat ik mij gerept heb naar de website van de balie waar Bresse onder ressorteert. Ik kan mijn achterban geruststellen: de plaatselijke Stafhouder is een man. Nu: qua kruisbestuiving met een advocaat heb ik mijn sporen al wel verdiend maar erg grensoverschrijdend was dat niet. Lier en Geel liggen aan éénzelfde Nete Maar nogmaals: goedkoop succes streef ik niet na. * * * Geachte heer Voorzitter, beste Gert, Uw speech kreeg ik wél op voorhand en dus weet ik wat U ter afsluiting nog gaat zeggen.

11 middenkatern JANUARI :49 Pagina U gaat mij binnen enkele minuten danken voor mijn repliek en U zal daarbij adjectieven gebruiken als gemotiveerd, enthousiast, efficiënt en no nonsense. Zeker dit laatste predicaat heb ik in deze fase van mijn repliek NIET verdiend. Ik zag mij bij het lezen van uw speech dan ook genoodzaakt om op zoek te gaan naar een INHOUDELIJKE repliek op de openingsrede. Repliek maar dan niet in de zin van: tegenspraak. Welk modern en weldenkend mens wil er een antithesis formuleren op de kernboodschap van Koen Van Mechelen? Is er wel een pleitbezorger van het antikosmopolitisme in deze zaal? Kosmopoliet is ons overgeleverd uit het Grieks: kosmos (de wereld) en politeis (de burger). Een kosmopoliet is een wereldburger. Kosmopolitisch is dan ook volgens Van Daele: tot de gehele wereld behorend. Overdrachtelijk: vrij van nationale bekrompenheid of kortzichtigheid. Ik voel mij niet geroepen de heraut te zijn van de kortzichtigheid. * * * Beste openingsredenaar, Geen repliek dus bij wijze van tegenspraak maar wel een repliek bij wijze van reflectie.

12 middenkatern JANUARI :49 Pagina Reflectie over de overvloed, de in mijn ogen soms abundante wirwar van ideeën, beelden, metaforen die U uit vanuit uw kosmopolitisch brein op uw publiek los laat. Wirwar omdat, zoals U zelf aangeeft, uw project een work in progress is, een perpetuum mobile,een zoektocht zonder einddoel en derhalve nooit AF. U geeft zelf aan dat U bij de uitwerking van uw project buiten het kader denkt, dat u buiten de lijnen kleurt. Welnu beste Koen: uw publiek van vandaag bestaat uit juristen, hoofdzakelijk advocaten dan nog of gewezen advocaten. En advocaten worden opgeleid om analytisch en zakelijk te werk te gaan. Zij denken bij uitstek binnen een kader, een zeer strikt kader dan nog, namelijk dat van de wet en niets anders dan de wet. Of advocaten altijd binnen de lijnen kleuren, laat ik hier even in het midden. Tel daar nog bij dat een advocaat, binnen dat enge kader van de wet, PARTIJDIG denkt en handelt. Alles in functie van zijn cliënt en diens verhaal. Het gevaar voor een bijkomende verenging loert om de hoek. De professionele bril van de advocaat is dan ook niet bijster geschikt om te kijken naar de grootsheid, het kosmopolitische van uw project. Wij zien door onze brillenglazen wellicht een flou artistique Het risico bestaat dan ook dat de gemiddelde advocaat uw kunstzinnige boodschap vertaalt, erger nog reduceert tot een ietwat naïef, simplistisch concept.

13 middenkatern JANUARI :49 Pagina In de stijl van: gaat kunst, a fortiori, gaan gekruiste kippen de wereld redden? Of: stel dat de mensheid enkel nog uit superbastaards bestaat, zal dan wereldwijd de negende van Beethoven klinken: alle Menschen werden Brüder? Behalve via onze bril hebben wij, advocaten, nog een tweede probleem met een zinderende en allesomvattende boodschap zoals deze van Koen Van Mechelen. Advocaten willen namelijk snel, liefst onmiddellijk vat krijgen op wat hen voor de voeten wordt geworpen. Er iets mee DOEN. Reactieloos wachten is niet aan ons besteed. Typevoorbeeld: de advocaat die molenwiekend het hoofd schudt tijdens het pleidooi van zijn tegenstrever. Aandachtig luisteren, een vraag in haar volheid ontvangen, zoeken naar de context of de achtergrond van de vraag: wij blinken daar niet in uit. Gelijk krijgen is onze missie en hoe sneller, hoe beter. De argumenten voor ons grote gelijk liggen altijd klaar en tegenargumenten zijn hindernissen op onze weg die zo snel mogelijk moeten overwonnen worden. Goede vrienden en opgroeiende kinderen wijzen ons daar gelukkig wel eens op. Zijn wij, advocaten, bereid en in staat te kijken voorbij de grenzen van het momentane conflict? Houden wij rekening met het gegeven dat het verhaal van veel van onze cliënten niet stopt bij het vonnis en onze ereloonstaat? Dat na onze passage een aantal van onze cliënten nog wel vèrder moeten met hun tegenpartij (die partner, familielid, buurman, klant of leverancier was)?

14 middenkatern JANUARI :49 Pagina In het streven om nadrukkelijk gestelde doelen te halen (win mijn proces en maximaliseer mijn winst), vergeet de strijdende cliënt en helaas ook zijn medestrijdende advocaat maar al te vaak dat het belangrijkste in zijn leven onderweg gebeurt. Terwijl hij volop en krampachtig zijn verderop gelegen doelen najaagt. Het belangrijkste in je leven gebeurt aan de zijkant, het gebeurt niet morgen maar altijd weer: hier en nu. Heb als advocaat aandacht voor de zijkant van een dossier. Zijn wij in onze dagelijkse en drukke bezigheden niet eerder te vergelijken met de kip dan met de adelaar? De kip die automatisch pikt naar alles wat voor haar snavel wordt geworpen en dat op zijn onmiddellijke consumeerbaarheid test? Wanneer denken en handelen wij nog vanuit het perspectief van de adelaar? Deze, ik geef toe, karikaturaal gestelde maar toch ingebakken kippenreflex maakt dat de gemiddelde advocaat actief en bewust zijn professionele modus moet uitschakelen om onbevangen, zeg maar kosmopolitisch te kijken naar iets als het Cosmopolitan Chicken Project en er de volheid van te zien. Beste Koen, toen ik dit aan het uitschrijven was, overviel mij de gedachte dat ik eigenlijk advocaat aan het spelen ben. Ik speel advocaat van uw project in zoverre ik dit kritisch juristenpubliek er authentieke, kosmopolitische aandacht voor vraag. Maar ik speel ook advocaat van dit publiek en wel in zoverre ik verzachtende omstandigheden pleit (onze advocatenreflex).

15 middenkatern JANUARI :49 Pagina Ik betrapte mij er bij de voorbereiding van deze repliek meermaals op dat ik een aantal imaginaire criticasters in het leven riep en hen vervolgens van weerwoord diende. Zo pleitte ik tegen hen die uw project vanuit wetenschappelijke of biogenetische hoek aanvallen. Alsof uw einddoel de Nobelprijs voor biologie zou zijn. Ik pleitte tegen hen die uw project aanvallen omdat zij er van uitgaan dat het concept van de superbastaard de verschillen tussen mensen zou uitvlakken. Terwijl het uitgerekend de verschillen zijn die het leven interessant maken. U weet wel: verschillen zijn boeiend maar vermoeiend. Du choc des idées jaillit la lumière, water en vuur maken samen toch stoom. Hoe meer criticasters ik mij inbeeldde, hoe meer ik tot de conclusie kwam dat uw project, jouw levenswerk heus geen advocaat behoeft. Beste Koen, Lucebert (niet toevallig Lucebert: de vrijdenker, de rebel onder de kunstenaars van zijn experimentele generatie en de uitvinder van de homo ludens, de spelende mens), Lucebert dus leerde ons dat het wezenskenmerk van waardevolle dingen hun weerloosheid is. Alles van waarde is weerloos. Het is deze weerloosheid die mij in uw project zo heeft beroerd. Het is uitgerekend deze weerloosheid die maakt dat het een eindeloze zoektocht is die uitdaagt door zowel zijn puurheid als zijn complexiteit. Wat is een mens en hoe wordt een mens de best mogelijke mens, zowel op het individuele als op het collectieve vlak.

16 middenkatern JANUARI :49 Pagina * * * Ik kom bij het einde van mijn repliek. Vooreerst: als bepaalde advocaten zich tekort gedaan hebben gevoeld als gevolg van mijn vergelijkingen met de kip, eerder dan met de adelaar, dan vraag ik deemoedig om excuus. Ecce gallus, ziehier een kip. Mijn kantoorgenotes zullen dit graag horen. Ik verwijs te mijner verdediging naar hetgeen onze openingsredenaar schrijft: Het is niet door zijn beperkingen te ontkennen maar door ze te omarmen dat een soort als de homo sapiens in staat is om de ladder te beklimmen. Beste Koen, Uw verhaal, uw project is voor mij een oproep om te blijven openstaan voor de diepere, achterliggende dimensies die elke mens in zich draagt. Het roept mij op bewust op zoek te gaan naar ideeën waarmee ik mijn denken en handelen moet blijven kruisen in mijn plicht een beter mens te worden. Dat is, wat mij betreft, het appèl van uw kip. Ik dank u daarvoor. Mechelen, Jef Verwaest Stafhouder

17 middenkatern JANUARI :49 Pagina Nieuwe gezichten Kim Alliet Geboren in 1983 Diploma: UG Stagemeester: Eddy Van Daele Aline Coelst Geboren in 1985 Diploma: KUL Stagemeester: Danny Pauwels Liesbeth De Vleeschouwer Geboren in 1982 Diploma: UG Stagemeester: Willy Moors Niki De Wael Geboren in 1983 Diploma: VUB Stagemeester: Monique Verbraecken

18 middenkatern JANUARI :49 Pagina Katleen Dreher Geboren in 1982 Diploma: KUL Stagemeester: Hans Pastijn Elke Goossens Geboren in 1981 Diploma: VUB Stagemeester: Pascal Lahousse Senne Meeus Geboren in 1984 Diploma: KUL Stagemeester: Kris Lens Evelien Op de Beeck Geboren in 1985 Diploma: UA Stagemeester: Kristina Verhoye

19 middenkatern JANUARI :49 Pagina Gerlinde Roobrouck Geboren in 1985 Diploma: UA Stagemeester: Sven Mertens Nora Tijini Geboren in 1985 Diploma: UA Stagemeester: Viviane Van den Vonder Christine Tysebaert Geboren in 1985 Diploma: KUL Stagemeester: Paul Smits Erik Van der Aa Geboren in 1983 Diploma: UA Stagemeester: Filip Van Rompaey

20 middenkatern JANUARI :49 Pagina Leen Wuyts Geboren in 1984 Diploma: UA Stagemeester: Joris Mattijs Ken Pittoors Diploma: KUL Datum Tableau:

21 middenkatern JANUARI :49 Pagina december Meester Peeters geniet van zijn wijntje in een café in de buurt van het justitiepaleis. De spanning van de afgelopen vier hectische maanden op de rechtbank en op het kantoor verdwijnt samen met de rook van zijn sigaar via de tochtige ramen in de vroege duisternis van de donkerste dagen. Elk jaar kijkt hij uit naar de kerstperiode, niet zozeer omwille van het feestgedruis dat hij liever aan zich laat voorbijgaan, maar omwille van de rust die hem overvalt en samen met de natte sneeuw de stad pretentieloos onderdompelt in een oerbeeld van gezelligheid. Geen enkele zwoele zomeravond kan nu wedijveren met het nachtelijke spel van weer en wind en het licht van de stadslantaarns. Heel even voelt hij zich terug een autonoom wezen die de vrijheid en het vermogen heeft om te oordelen over wat goed voor hem is. Hij heeft gedraafd als een Brabantse boerenknol, tegen de grenzen aan van zijn kunnen. De voorbije maanden was hij alleen nog onderworpen aan het determinisme van zijn dossiers waarvan sommige in zijn dromen gedrochtelijke vormen hadden aangenomen. In zijn verbeelding kwamen de dossiers grotesk tot leven in een hallucinant schouwspel en voerden ze une danse macabre uit op zijn kantoor. Hij wilde zich bevrijden van deze spookachtige maskerade. Gelukkig is er zijn sigaar, de ultieme remedie tegen slechte gedachten die nu subtiel gecremeerd worden tot een mooie askegel. Gelukkig is er de wijn die hem helpt op te zoek gaan naar het wezen van de dingen en het besef dat zijn dossiers niet de tragische essentie van zijn bestaan uitmaken. Meester Peeters is geen grote drinker of roker, maar als liefhebber van verfijnde genoegens is hij bij momenten een

22 middenkatern JANUARI :49 Pagina bezadigd aanhanger van Epicurus. Rond deze tijd van het jaar streeft hij, zonder zichzelf te verliezen, naar het bevredigen van zijn zinnelijke verlangens wat meestal de beste remedie is om het helse, tanninerijke leven aan de balie enigszins draaglijk te maken. De sfeer in de kroeg is eenvoudig en charmant, geen pronkerig gedoe maar een pretentieloos authentiek cafeetje waar de finesse overvloedig in vloeibare vorm uit glazen flessen komt. De muziek is ingetogen, clair-obscure jazz die naar veel whisky en sigaretten smaakt. Het zijn intieme, rustig ademende deuntjes die op het juiste moment voor de gepaste poëtische spanning zorgen: Miles Davis, Charles Mingus, maar ook Amy Winehouse en Norah Jones komen aan bod. De patron is een filosoof en hij houdt van zijn stamgasten waarvan de meeste, zoals meester Peeters, doorgaans rustig de vredespijp met zichzelf roken. Meestal zitten ze allemaal stilzwijgend op dezelfde golflengte, in een kalme stroom van genegenheid. Soms voeren ze minzaam existentiële gesprekken over het leven en het verstrijken van de tijd. Er is tussen hen een merkwaardige onderlinge geestesverwantschap tot stand gekomen waarbij de ene de ander voorzichtig koestert. Opwinding is er zelden, behalve na heel veel bier en liters wijn. Doorgaans drinkt meester Peeters een Duveltje of een Tripeltje maar vandaag mag het ietsje meer zijn en hij lonkt de man achter de toog of hij geen Chateauneuf-du-Pape in de kelder heeft liggen. De patron kent de jaarlijks terugkerende rituele afsluiting van het kalenderjaar van meester Peeters. Hij serveert een vorstelijke wijn van het Domaine la Font du Roi. Meester Peeters vindt dat een uitstekende keuze. La Font du Roi doet hem trouwens terugdenken aan Le Fou du Roi, het restaurant in Durbuy waar hij met vrouw en kinderen Kerstmis zal vieren. Op het moment dat de exuberante Amy Winehouse haar ongetemde best doet om te bewijzen dat haar verslaving en

23 middenkatern JANUARI :49 Pagina doodsverachting noodzakelijk is om virtuoze songs te maken, valt het oog van meester Peeters op een dame die op een onwaarschijnlijk elegante wijze op een ongemakkelijke barkruk aan een Portootje nipt. Zij is rechter en in zijn ogen de mooiste magistrate van het ganse rechtsgebied. Hij vraagt zich af hoe één dame zoveel fraaiheid in zich kan hebben. Zij is een zeldzame combinatie van grandeur en bevalligheid. Ineens moet hij eraan denken hoe vaak hij al in zijn loopbaan aan de balie voor haar is verschenen. Verschijnen waar halen ze het in godsnaam toch uit! Verschijnen doe je toch alleen voor God op de dag des oordeels. Eigenlijk is het eerder zij die door haar behaaglijk voorkomen aan hem verschijnt en bij elke confrontatie een aangenaam esthetisch gevoel opwekt. Plots vraagt ze hem of hij een vuurtje heeft. Hij schrikt wakker uit zijn platonische overpeinzingen en krijgt bijna een schoonheidsaandoening toen hij haar in de ogen keek. Ik ben één en al vuur, denkt hij, maar hij zegt alleen maar: alsjeblief, mevrouw de voorzitter, mooie Kerst! Hij walst het glas en snuift de aroma s van gedroogd fruit en kruiden. De smaak vindt hij tegelijk eenvoudig en complex, zoals hij trouwens zelf een beetje in mekaar zit. De rook van zijn Sumatra-sigaar prikkelt zacht zijn zinnen en zo ervaart hij de opheldering en het herstel van de verloren zekerheden. Het café wordt plots het zingevingskader voor alles wat zich de voorbije maanden heeft afgespeeld op zijn kantoor en op het paleis. Alles lijkt nu zo eenvoudig, zonder dat daar diepzinnige overwegingen aan voorafgegaan zijn alleen de fascinerende diepgang van de wijn, het ambachtelijk vernuft van zijn sigaar en de onversneden schoonheid van de rechter hebben zijn blik opnieuw verruimd en de onrust in verband met zijn dossiers ondergeschikt gemaakt aan de geriefelijke roes waarin hij nu al enige tijd verkeert. Wat kan het leven toch heerlijk zijn! Piet Van den Bon Kerstmis 2008

24 middenkatern JANUARI :49 Pagina Interview Tobia Peeters en Steven De Winter Op één van de laatste zonnige woensdagen van oktober kwamen Substituten Tobia Peeters en Steven De Winter samen in het kabinet van de Voorzitter van de Rechtbank van koophandel te Mechelen. Omdat de staande magistratuur blijkbaar andere ogenblikken ter beschikking kunnen stellen dan de zittende magistratuur, werd het aanvankelijk geplande 4-ledige interview gesplitst. Niettegenstaande of ondanks of dankzij de belletjes van een glas champagne andermaal heel vriendelijk aangeboden door gezegde Voorzitter, werd er op een zeer geanimeerde manier van gedachten gewisseld over enerzijds de traditionele vragen, anderzijds minder gebruikelijke onderwerpen en tenslotte niet publiceerbare zaken. De klassieke opening: hoe verliep jullie carrière tot hiertoe en wat zijn de bindingen met Mechelen? SDW: Onze carrières zijn vrij gelijklopend. Ik ben afgestudeerd in 2003 aan de UIA. Ook tijdens de studies heb ik reeds zoveel mogelijk strafrecht gevolgd in de keuzevakken. Ik ben als het ware opgegroeid met strafrecht: mijn vader werkt op de griffie van het Hof van Beroep en mijn moeder is hoofdsecretaris van het Parket-generaal te Antwerpen. Ik moet hier wel benadrukken dat mijn ouders mij zeker niet in de richting van Rechten hebben gestuurd, maar het is evident dat het Recht bij ons thuis wel aan bod kwam. Na een kort selectiegesprek op het Parket-generaal ben ik in juni 2003 als Parketjurist in Mechelen begonnen op

25 middenkatern JANUARI :49 Pagina contractuele basis. Ik was gedetacheerd bij de sectie Gemeen Recht. Na geslaagd te zijn in het examen, heb ik dan van tot gerechtelijke stage gelopen in Antwerpen, eveneens voornamelijk in de sectie Gemeen Recht. Nadien ben ik terug naar Mechelen gekomen en heb op de eed als Substituut afgelegd. Aanvankelijk heb ik in de sectie Ecofin de vervanging van Erika Colpin gedaan tijdens haar zwangerschap, maar vanaf maak ik definitief deel uit van deze sectie. Ik heb bewust voor Mechelen gekozen gelet op de aangename sfeer die ik als Parketjurist al had kunnen ervaren. Bovendien ben ik geboren en getogen Lierenaar, wat toch ook een affiniteit met het arrondissement Mechelen meebrengt. TP: Ik ben in 2002 afgestudeerd aan de KULeuven. Ik ben afkomstig van Leuven en woon ook nog steeds in Leuven. Tijdens het laatste jaar had ik op een jobbeurs mijn interesse voor het Parket te kenen gegeven. In maart 2003 ben ik dan op het Parket te Antwerpen als contractueel Parketjurist begonnen. In de eerste periode was ik voornamelijk op het kabinet van Procureur Van Lijsebethen zelf en diende daar opdrachten in het kader van het beleid te vervullen. Mijn vader is aan de balie geweest zodat de rechtbankwereld mij, net zoals bij Steven, niet onbekend was. Ik heb dan deelgenomen aan het examen voor Parketjurist en na geslaagd te zijn, ben ik op op het Parket van Brussel begonnen en dit om opportuniteitsredenen, nl. omdat de verbinding met Leuven gemakkelijker was. Daar werd ik gedetacheerd in de sectie Algemeen Strafrecht en voor een welbepaalde zone.