GAZET LOKEREN. nieuw: Ziekenhuislabo AZL IN DE KIJKER: LABO NIEUWE MEDEWERKERS PRAATCAFE ROPARUN 100-JARIGE INFO UIT RAAD VAN BEHEER

Transcriptie

1 c Filip en Linn - AZ lokeren GAZET LOKEREN Afgiftekantoor Lokeren P PB BC30131 IN DE KIJKER: LABO NIEUWE MEDEWERKERS PRAATCAFE Mmmmmm... taart! Mmmmmm... verpleegstertjes Mmmmmm... KURTJE! ROPARUN 100-JARIGE INFO UIT RAAD VAN BEHEER Verantwoordelijke uitgever : D. Van Vaerenberg. AZ Lokeren, Lepelstraat 2, 9160 Lokeren Iedereen gelukkig na bezoek van VTM nieuw: Ziekenhuislabo AZL Driemaandelijks tijdschrift (april - mei -juni 2014) Jaargang 8 - nummer 2

2 Beste lezer, De proefdruk van ons vorig nummer was net klaar toen op Het Groot Dictee der Nederlandse Taal plaatsvond, een begrip met hoofdletters. Nieuwsanker Martine Tanghe straalde naar mijn bescheiden mening net iets meer dan de Nana Mouskouri-achtige juryvoorzitster en advocaat Inez Weski. Ik nam me die bewuste avond voor om wat woordjes te noteren, gesproten uit het brein van Kees Van Kooten. Tenzij er ander wereldschokkend nieuws zou volgen, kon dit een invalshoek zijn voor de nieuwe colofon. Ik ben niet te beroerd om toe te geven dat ik de 8 zinnen niet begrijp: te veel onbekende woorden voor mij. Vlaming Dirk Bosmans verstond blijkbaar meer en werd winnaar in de Eerste Kamer der Staten Generaal. Als communicatiedeskundige in de videogame-industrie is hij vermoedelijk heel veel met taal bezig, alvast meer dan ondergetekende. Minstens zo belangrijk voor ons als modale Lokeraar was de 3 de plaats van de 21-jarige Emilie Cardon uit onze stad, studente biomedische wetenschappen. Beiden waren beter dan de beste prominenten zoals een poëzieperformer en een journaliste Van harte proficiat! Dankzij Het Dictee weet ik nu dat er przewalskipaarden zijn, die al eens een przewalskipaardenmiddel nodig hebben. Ik ken sinds december 2013 het woord phishing: dit is hengelen naar gegevens om daarna iemand te kunnen oplichten. Het woord Babels imbroglio deed me aan de zangeres Nathalie denken, maar dat is Imbruglia. Imbroglio betekent verwarring. Dat iets steeds overnieuw kan zijn wist ik evenmin. Krankjorum klonk bekend in mijn oren, als adjectief bij de tekst van het Koningslied werd dat dan krankjorume. Laat me stellen dat ik veel respect heb voor dit jaarlijks initiatief, maar het is niet mijn ding. Geef mij maar de woordenschat in een ziekenhuis. Het vakjargon klinkt wellicht ook vreemd voor wie er niet in thuis is. En dan is er de woordenschat van ene Michel Wuyts. Bij het verschijnen van deze gazet galmt zijn stem weer door onze huiskamers tijdens de voorjaarsklassiekers. Het woord verdapperen vind ik ronduit schitterend. Zijn woorden om landschappen, rennersbenen, ploegtactieken te beschrijven hoor ik graag. Toch zijn er mensen die bij zijn stem in slaap vallen, vernam ik in één of ander tv-programma. Smaken verschillen dus duidelijk. Smaken zijn soms ook gelijklopend. In de wandelgangen hoorde ik unaniem (van de vrouwen dan) wat een knappe en vriendelijke man Kürt Rogiers is. Op maandag 20 januari 2014 liep hij in ons ziekenhuis rond met een taartendoos met rode strik, naar aanleiding van het 25-jarig bestaan van VTM. Er is een leuk, kort filmpje gemaakt voor het feestweekend van 1 februari. De vroedvrouwen, die toevallig op de voorgestelde filmdag een werkoverleg hadden, werden verrast. Ik zat een beetje in het complot, maar vond dit helemaal niet erg. Verder in dit nummer staan enkele sfeerfoto s, gespekt met alleen maar lachende gezichten. Moet kunnen, naast al het ernstige werk. Onderwerpen voor ons volgend nummer zijn van harte welkom. Teksten voor de volgende editie dienen klaar te zijn tegen halfweg mei 2014: linn.torfs@azlokeren.be of rechtstreeks bij de redactieleden. Marleen Van Rijsselberghe Colofon REDACTIERAAD: D. VAN VAERENBERG, M. VAN RIJSSELBERGHE, D. VAN WINCKEL, G. VERNIERS, L. TORFS, A. VAN DAMME, A. VAN DRIESSCHE, V. DE SCHOUWER WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER: H. BRUYNEEL, N. VAN VLIERBERGHE VORMGEVING: S. WULTEPUTTE, E. DE WAELE FOTOGRAFIE: L. TORFS, A. VAN DRIESSCHE, N. VAN VLIERBERGHE, ROPARUN DRUKWERK: GEERS OFFSET N.V. CONTACTPERSOON: L. TORFS, TEL: linn.torfs@azlokeren.be VU: D. VAN VAERENBERG, ALGEMEEN DIRECTEUR AZ LOKEREN, LEPELSTRAAT 2, 9160 LOKEREN Inhoud Voorwoord 3 In de kijker: labo 4 Praatcafé 10 Roparun 12 Verrassingsbezoek VTM 17 Personeelsdienst AZL 18 Anaïs Van der Aa, 100 jaar 19 Info uit de raad van beheer 20 Nieuwe medewerkers 22 Personalia 23 Prijspuzzel

3 Voorwoord Voorwoord Niet naar Rome, maar alle wegen lijken wel naar Brussel te leiden. De eerstvolgende maanden zal men immers in Brussel moeten oordelen of twee belangrijke dossiers al dan niet in het voordeel van het AZ Lokeren zullen beslecht worden. De beiden zijn van cruciaal belang. Het eerste dossier betreft de NMR (Nuclear Magnetic Resonance)-scanner of MRI (Magnetic Resonance Imaging). Er zullen opnieuw 12 bijkomende NMRscanners worden vrijgegeven. De eerste die zich realiseerde dat met NMR beelden van levend weefsel konden worden gemaakt, was de Amerikaanse biofysicus Raymond Damadian, begin Tegen 1977 kon hij een eerste (enorm groot) prototype laten zien. Daarna ging de ontwikkeling snel en ieder jaar werden er verbeteringen in de beeldvorming en verwerking aangebracht. Of er goed 37 jaar na dit prototype ook een NMR in Lokeren zal staan, is nog maar de vraag, niettegenstaande de vrijgave van 12 bijkomende toestellen. Hoewel dit op het eerste gezicht de logica zelve lijkt, zijn er kapers op de kust. Sommige ziekenhuizen willen zich een 2 de of soms zelfs een 3 de toestel toe-eigenen. De gemiddelde wachttijd voor patiënten voor een NMR-scan is nog steeds een 6-tal weken. Zo mogelijk nog belangrijker is het dossier rond het ingediende Zorg Strategisch Plan. Aan dit plan is jaren gewerkt en het werd eind vorig jaar ontvankelijk verklaard, wat louter wil zeggen dat het qua vorm voldoet aan de wettelijke vereisten. In de maand mei zal een commissie zich buigen over de inhoud van dit plan en het op zijn sterktes en zwaktes beoordelen. Die commissie zal op grond daarvan een advies formuleren aan de Vlaamse minister. Mocht het plan goedgekeurd worden, dan houdt dit in dat er een nieuw ziekenhuis zal gebouwd worden in Lokeren. Wanneer weten we dan nog niet, dat hangt onder meer af van de financiële toestand van de Vlaamse overheid. Het zal in elk geval niet volgend jaar zijn, het kan binnen 5 jaar zijn, binnen 10 of zelfs nog langer... Wanneer is trouwens op dit moment niet het belangrijkste. De hamvraag lijkt immers te zijn, om het te zeggen met de woorden van Shakespeare: To be or not to be!!!??? Van de toekomst naar het heden: wat we zonder de medewerking van Brussel wel konden realiseren, is het nieuwe labo, weliswaar vooralsnog als een activiteitencentrum van het labo van het UZ Gent. Het labo startte op 1 januari 2014 en richtte zich aanvankelijk op de gehospitaliseerde patiënten. Thans bevindt het zich op volle kruissnelheid, waarbij het zich vanaf 1 maart 2014 ook op ambulante patiënten richt, met als nieuwe dienstverlening onder andere een prikdienst aan huis en het ophalen van stalen bij huisartsen. De weg van Lokeren naar Brussel lijkt vaak lang te zijn, maar er wordt voortdurend aan getimmerd! Luc De Block voorzitter raad van beheer AZL 3

4 4

5 Ziekenhuislabo AZL uit de startblokken Linn Torfs Op 1 januari 2014 werd om uur het startschot gegeven voor het ziekenhuislabo AZL, een satellietlabo van het UZ Gent. Dr. Leen Sergooris (foto links) en de directie konden letterlijk de champagnefles ontkurken en klinken op een goed begin. Zij waren die nacht aanwezig om de opstart in goede banen te leiden. In het ziekenhuislabo AZL werken 10 laboranten, waarvan 1 hoofdlaborant en 1 kwaliteitscoördinator. 4 medewerkers zijn verantwoordelijk voor het secretariaat. Verder wordt het team versterkt door 3 klinisch-biologen onder leiding van dr. Sergooris. Dr. Sergooris: We zijn een activiteitencentrum, een satellietlabo van het UZ Gent en ik ben aangesteld als leidinggevend klinisch-bioloog. De labodirecteur is prof. dr. De Logi van het UZ Gent. Mijn functie als leidinggevende bestaat erin alles te superviseren: het personeel, de toestellen, de organisatie van het hele labogebeuren. Ik heb samen met Davy De Geest, de hoofdlaborant, de volledige opleiding van de software gevolgd en heb zelf het volledige analysebestand dat bij ons kan aangevraagd worden, opgesteld en ingevoerd in de software. Dagelijks wordt dit nog steeds aangevuld en geoptimaliseerd. Samenwerking met het labo UZ Gent Dr. Sergooris: Wij werken als activiteitencentrum van en onder het erkenningsnummer van het UZ Gent, wat betekent dat wij de kwaliteitsnorm ISO als streefdoel voor ogen houden. Het is de bedoeling om kwaliteit op hoog niveau te leveren onder begeleiding en met de ondersteuning en expertise van de kwaliteitsgroep van het UZ Gent. Ons doel is om op korte termijn, een eigen erkenningsnummer te behalen. Modern labo waarbij automatisatie voorop staat Het ziekenhuislabo AZL bestaat uit drie afdelingen: het chemielabo, het labo microbiologie en het labo andrologie (nog in ontwikkeling). De stalen bereiken het labo op verschillende manieren: intern vanuit het ziekenhuis, extern via de ophaalronde of de patiënt brengt zelf een staal binnen of biedt zich aan voor een bloedafname. Vanaf 1 maart is er elke dag, behalve op zondag, een prikdienst en één ophaalronde aan huis voorzien. In het ziekenhuis gaat een van onze personeelsleden drie keer per dag op de verschillende afdelingen stalen ophalen. Indien er buiten deze ophaalrondes dringende stalen zijn, worden die door de verpleegkundigen naar het ziekenhuislabo gebracht. Er is ook een plaats voorzien aan de receptie van het ziekenhuis waar stalen afgegeven worden. De ambulante patiënten moeten zich eerst inschrijven aan de centrale balie of aan de kiosk op het gelijkvloers. Ze krijgen op dat moment een identificatieklever, die belangrijk is om de patiëntgegevens te koppelen aan het patiëntendossier. Elke patiënt heeft een uniek nummer, waardoor vergissingen vermeden worden. Als bij het secretariaat een aanvraag binnenkomt, zowel van intern als extern, wordt deze geregistreerd en worden de etiketten met barcodes uitgeprint en op de buisjes gekleefd. De automaten van de chemie-afdeling krijgen via de labocomputer de orders binnen, de toestellen analyseren de stalen en sturen de resultaten elektronisch terug naar de labocomputer. Deze resultaten worden eerst technisch gevalideerd door de laboranten en daarna medisch gevalideerd door de klinisch biologen. De resultaten zitten automatisch in de labosoftware zodat de laboranten bijna niets meer manueel moeten ingeven in de computer. Zo vermijdt men tikfouten. In het labo microbiologie (of bacteriologie) gebeuren nog veel manuele testen, bijvoorbeeld een urineonderzoek, een stoelgangonderzoek. Hier gebeurt alles papierloos. Er is een stappenplan geconfigureerd in de computer waardoor de laborant exact weet welke de volgende stappen zijn die moeten uitgevoerd worden in alle stadia van het bacteriologieonderzoek. De resultaten worden tweemaal gevalideerd. Alle resultaten komen automatisch in het patiëntendossier terecht waar (huis)artsen deze kunnen opvragen. 5

6 Het ziekenhuislabo kan de resultaten van de routineanalyses dezelfde dag doorgeven. De microbiologieanalyses duren langer omdat een kweek 24 of 48 uur moet incuberen. Spoedstalen worden uiteraard prioritair behandeld, de eerste resultaten zijn na 1 tot 1,5 uur beschikbaar. Fouten vermijden met checkers In het softwarepakket van het ziekenhuislabo zitten een hoop beveiligingen waardoor er weinig kan mislopen. Een voorbeeld: een test voor Hepatitis C is heel gevoelig. Deze test moet ter controle nog doorgestuurd worden naar een gespecialiseerd labo. Om de extra beveiliging te garanderen en een menselijke fout te vermijden, is er gekozen om gebruik te maken van checkers. Bij een positief resultaat wordt onmiddellijk en automatisch een bijkomende bevestigingstest gecreëerd en dit verschijnt automatisch op de verzendlijst naar het gespecialiseerde labo. Op die manier zijn er een heleboel checkers op allerhande niveaus aangemaakt. Kwaliteit op de eerste plaats Annelies Braeckman werkt halftijds als laborant en halftijds als kwaliteitscoördinator. Haar taak is om de kwaliteit in het labo te monitoren, te documenteren en te bewaken. Annelies: Momenteel optimaliseer ik het kwaliteitshandboek samen met alle onderliggende analytische en logistieke procedures. Hierbij besteed ik veel aandacht aan de logboeken, opleidingen van collega s, veiligheid en privacy. Tevens behandel ik klachten en afwijkingen. Iedereen, labopersoneel, patiënten en artsen, mag bij mij suggesties doen om de werking te verbeteren. Als er een klacht is of er loopt iets fout, dan documenteer ik dit met fiches. Dit volgen we op zodat we acties kunnen ondernemen om herhaaldelijke fouten te vermijden. Ik wil op termijn met enquêtes werken om zowel intern als extern verbeteracties op punt te zetten. We proberen op een constructieve manier onze werking te verbeteren met het verzamelen van gegevens. De samenwerking met het UZ Gent helpt ons de kwaliteit hoog te houden. Gent zal regelmatig audits komen doen en intern plannen we er ook. We leggen de lat alsmaar hoger. Bewaking kwaliteit apparatuur en reagentia Voor alle toestellen wordt de periodiciteit van de kalibratie bepaald (bijvoorbeeld telkens wanneer een nieuw lot reagens in gebruik wordt genomen en na technische interventie). Elke nacht worden parameters gecontroleerd. Indien de controles afwijkende waarden geven, worden de desbetreffende analyses opnieuw uitgevoerd. Pas als alle controles oké zijn, worden de routinestalen uitgevoerd. Periodiek gebeurt er een externe kwaliteitsevaluatie door het Wetenschappelijk Instituut van Volksgezondheid en interne kwaliteitsevaluatie gebeurt onder andere door een vergelijking van de analyseresultaten met stalen aangeleverd door externe firma s en/of labo s. Standaardisatie van de analytische procedures Voor elke analyse wordt een procedure uitgeschreven die uitlegt hoe een test dient uitgevoerd te worden van begin tot einde (beschrijving van het klaarmaken van het toestel of onderhoud, kalibratie, technisch valideren, uitvoering van analyse). Garanderen van snelle communicatie van levensbedreigende grenswaarden Voor elke parameter heeft de klinisch-bioloog doorbellimieten gecreëerd. Dit zijn kritische, potentieel levensbedreigende grenswaarden waarvoor het onmiddellijk en persoonlijk verwittigen van de aanvrager noodzakelijk geacht wordt. Het labo-informatiesysteem waarschuwt de aanwezige klinisch-bioloog of laborant van zodra een analyse een doorbellimiet bereikt, die op zijn beurt de aanvrager waarschuwt. Dit is mogelijk omdat analyseresultaten automatisch geïmporteerd worden in het softwarepakket. Communicatie = superbelangrijk! Dr. Sergooris: Om de twee weken houden we een werkoverleg met iedereen. Overleg vind ik superbelangrijk. Het is niet mijn bedoeling om op een autoritaire manier dingen mee te delen, maar om ideeën uit te wisselen. Het gaat hier vooral om communicatie en inbreng van elke medewerker, dit is van essentieel belang. Alle medewerkers ervaren de werking van het ziekenhuislabo als positief, kwaliteitsvol en betrouwbaar, mede dankzij de goede communicatie en de beveiligingen die in de software ingebouwd zijn. We hebben een fantastische ploeg. Ik heb het gevoel dat iedereen hier zeer graag werkt en enorm gemotiveerd is. Ik vind het belangrijk dat mensen graag komen werken. De laboranten werken volgens een beurtrol op alle verschillende afdelingen. Iedereen kent alles. Dat maakt de job veel boeiender. 6

7 7

8 Davy De Geest, hoofdlaborant: Als je nachtdienst hebt op de 5 de verdieping en je ziet de zon opkomen da s speciaal! vlnr. Annelies Braeckman, dr. Leen Sergooris, Davy De Geest Ik sta voornamelijk in voor het technisch beheer van Corlabs, het informaticapakket van het labo. Als een toestel de resultaten opstuurt naar de computer, dan komt dat in Corlabs terecht zodat we kunnen valideren. Daarna zendt Corlabs de gevalideerde stalen door naar het patiëntendossier. In samenspraak met de dienst informatica heb ik het programma geïmplementeerd. De hele werking van het labo steunt hierop. Mijn job bestaat uit halftijds laborant en halftijds hoofd van de laboranten. Ik leid het team en doe ook laborantenwerk, dus de shiften van vroege-, late- en nachtdienst horen erbij. Ik vind dat niet erg want als je hier op de 5 de verdieping werkt, heb je een zeer mooi uitzicht over Lokeren, en zeker wanneer de zon s morgens opkomt. Er komt op vlak van praktische organisatie heel wat bij kijken. We hebben overlegd om de producten te bestellen, de indeling te maken, alle opleidingen gepland. Alles is gelukkig goed verlopen. Nu we van start zijn gegaan, merken we wel dat er hier en daar nog verbeteringen kunnen gebeuren en daar werken we hard aan. Maar het ziekenhuislabo draait momenteel vlot. Ik heb al veel positieve reacties gehoord van huisartsen en verpleegkundigen. Vooral de connectie met het patiëntendossier valt in de smaak. Ik heb vroeger nog gewerkt in het AZ Lokeren, toen het labo op de 1ste verdieping gelegen was, zo n 15 jaar geleden. Nu ben ik terug. Het is een boeiende job met veel variatie. Ik heb een nieuwe uitdaging gevonden, zeker als hoofdlaborant. Alles is nieuw, van stoelen en bureaus tot de toestellen. Je kan niet beter zitten natuurlijk. Anne-Sophie, laborant: We mogen meedenken en verbeteracties voorstellen. Ik werk in het ziekenhuislabo sinds 1 januari 2014, zoals iedereen hier. Elke shift heeft zijn specifieke taken, al hebben dringende stalen altijd voorrang. s Nachts verzorgen we steeds het onderhoud van de toestellen. Deze zijn trouwens allemaal nieuw. Ik kende de principes daar wel van, want ik kom uit een ander labo, maar toch was een opleiding zinvol. Voor mij verliepen de eerste weken vlot. Het is erg leuk werken in het ziekenhuislabo. Het is een mooie locatie en we vormen een hechte groep. We helpen elkaar waar het kan, we mogen meedenken en verbeteracties voorstellen. Echt tof. Els, medewerker administratie en prikdienst: Ik hou van de band met het ziekenhuis. Samen met drie andere collega s ben ik verantwoordelijk voor het administratieve gedeelte van het labo en voor het prikken. Wij bereiden documenten voor, zetten de programma s klaar, voeren de stalen in en zorgen verder voor alle praktische zaken. Als er patiënten langskomen voor een bloedstaal dan prikken wij. Wij zijn daarvoor gekwalificeerd. Ook verzorgt één collega de prikdienst aan huis en als ze afwezig is, dan vervangt iemand van de ploeg haar. Ik vind het hier heel rustgevend, iedereen helpt elkaar en ik hou van de band met het ziekenhuis. 8

9 Praktisch Het ziekenhuislabo van het AZ Lokeren is 24 uur op 24 open en dit gedurende 7 dagen op 7. Het labo bevindt zich op de 5 de verdieping van het ziekenhuis. De prikdienst voor ambulante patiënten is open op weekdagen van uur en op zaterdag van 7.30 tot 13 uur. Patiënten dienen zich in te schrijven via de receptie van het AZ Lokeren of met de eid aan de kiosk (centrale hall) alvorens naar de 5 de verdieping te gaan. Contact Secretariaat: labo@azlokeren.be dr. Leen Sergooris: leen.sergooris@azlokeren.be Davy De Geest: davy.degeest@azlokeren.be Annelies Braeckman: annelies.braeckman@azlokeren.be Voor artsen: raadpleging van de resultaten De resultaten van het ziekenhuislabo AZL worden verstuurd via Medibridge. De resultaten zijn te consulteren onder volgende webadressen: via via via via Van alle patiënten die gekend zijn in het AZ Lokeren, kunnen via het CPD (centraal patiëntendossier) de volgende zaken geconsulteerd worden: laboresultaten medische beelden ontslagformulieren spoedverslagen Indien je voor de bovengenoemde beveiligde websites een login en paswoord wenst aan te vragen, kan je telefonisch terecht bij de informaticadienst van het AZ Lokeren via of per via informatica@azlokeren.be Op 1 maart stelde dr. Sergooris het ziekenhuislabo voor aan de huisartsen, artsspecialisten van het AZL en prominenten van andere ziekenhuizen in de buurt. 9

10 10 Viermaal per jaar organiseren Heidi Bruyneel, psychologe AZL, en een vrijwilliger van de Vlaamse Liga tegen Kanker een praatcafé voor kankerpatiënten. Het praatcafé brengt mensen samen in een ongedwongen sfeer om over hun ervaringen te praten. Deze keer was het thema Basisverzorging huid en dagmake-up. Voornamelijk dames kwamen op deze gezellige namiddag langs om tips te krijgen van studenten van het CVO Leerstad Volwassenenonderwijs. Eén heer was aanwezig, maar dan eerder voor de toffe babbel achteraf. Het was een geslaagde dag waarbij iedereen heeft genoten! Praatcafé 13 maart 2014: Basisverzorging huid en dagmake-up

11 Praatcafé 8 mei 2014 Lotgenotencontact voor personen met kanker In samenwerking met de Vlaamse Liga tegen Kanker organiseert het AZ Lokeren een praatcafé voor kankerpatiënten. Wat? Bij een praatcafé komt men samen voor een activiteit waarna er ruimte is om in een ongedwongen sfeer contact te leggen met lotgenoten en ervaringen uit te wisselen. Toegang is gratis. Voor wie? Mensen geconfronteerd met kanker. Ook familie en vrienden zijn welkom. Thema Dr. Casneuf, arts-specialist van het oncologisch team AZL, geeft antwoord op je vragen. Bij de confrontatie met kanker zit je met heel wat vragen: Hoe is zo n kanker in mijn lichaam kunnen ontstaan? Hoe werkt de behandeling? Kan ik iets doen om te voorkomen dat mijn kanker terugkeert? Dr. Casneuf geeft in het eerste luik wat meer uitleg omtrent darmkanker. In het tweede luik is er ruimte om vragen te stellen over kanker in het algemeen. Wanneer? Donderdag 8 mei 2014 om uur Waar? AZ Lokeren, vergaderzaal 5 de verdieping Nadien is er ruimte voor een babbel met lotgenoten, de vrijwilligers van de Vlaamse Liga Tegen Kanker en het supportteam van het AZ Lokeren. Meer info? Heidi Bruyneel heidi.bruyneel@azlokeren.be tel

12 Deelnemen aan de Roparun: een avontuur voor het leven! Marleen Van Rijsselberghe Zele: 10 jaar een hart voor Roparun Voor de gazet heb ik een afspraak met Ginette Van den Bossche, stagemonitrice verpleegkunde in ons ziekenhuis. Zelf denkt ze dat het ongeveer 13 jaar is en ze komt nog steeds met heel veel plezier in het AZL. Ginette laat zich op de afspraak vergezellen door Lieve Van Cauteren, voorzitter van de Kloddelopers uit Zele. Lieve is een leerkracht lichamelijke opvoeding in het OLVI PiusX instituut. Ze blijken twee echte spraakwatervallen te zijn en begeesterd tot en met. Zij gaan prat op het feit dat ze lid zijn van het eerste Belgische team ooit dat deelnam aan deze Nederlandse organisatie. In 2005 waren ze onderdeel van het lopend team, toen nog aangevuld met een aantal Nederlanders. Hun ogen stralen van trots, in 2014 zullen de Kloddelopers voor de 10 de keer meelopen. Inmiddels nemen verschillende Belgische ploegen deel. Ze vullen bij het interview elkaar zo vaak aan dat het moeilijk is de één of de ander echt te citeren, ik probeer het toch af en toe. 12

13 Wat is Roparun? De Roparun is een estafetteloop van circa 530 kilometer van Parijs en Hamburg (recente vertrekplaats) naar Rotterdam. In teamverband leveren mensen een sportieve inspanning en prestatie om u tegen te zeggen met als doel geld op te halen voor personen met kanker. De afstand dient te worden afgelegd in maximaal 48 uur. Elk jaar opnieuw heeft dit evenement plaats tijdens het pinksterweekend. Roparun is een afkorting van Rotterdam-Parijs-Run. De Roparun is de langste non-stop estafetteloop ter wereld en liep tot 2003 van Rotterdam naar Parijs. In 2004 is de loop omgedraaid en vindt de finish plaats op de Coolsingel in Rotterdam. Omdat het aantal deelnemende teams te groot werd, is er sinds een aantal jaren ook een startplaats in Hamburg. Ongeveer 275 teams vertrekken in Parijs, een 80-tal in Hamburg. Doel is dat ze op dezelfde namiddag aankomen in Rotterdam. Het motto van de Stichting Roparun is: Trachten leven toe te voegen aan de dagen, waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven. Hoe is Roparun ontstaan? Het begon allemaal in Rotterdam in 1992, ontstaan vanuit een weddenschap om te lopen van Rotterdam naar Parijs met een team van 8 lopers. De lichtstad was van 1992 tot en met 2003 de stad waar de Roparun finishte. Er werd een route uitgestippeld, spelregels uitgewerkt en het idee ontstond om een goed doel te koppelen aan de estafetteloop. In de eerste editie namen 13 teams deel en bedroeg de opbrengst gulden voor een ziekenhuis in Rotterdam. De organisatie was in handen van een 20-tal vrijwilligers. Verdere groei van Roparun Na een viertal jaren kleinschaligheid kwam de snelle groei. De Roparun kreeg meer publiciteit en bekendheid; de organisatie werd groter en professioneler. Het aantal deelnemende teams nam toe, de opbrengst groeide, meer verschillende doelen konden ondersteund worden. Er ontstond een kantoor met betaalde medewerkers, met een zo klein mogelijk budget. Daarnaast zijn er bij de stichting Roparun een 300- tal vrijwilligers, waarvan een vaste kern van 50 personen het hele jaar door tijd en energie steekt in de organisatie van dit evenement. Er zijn ook veel sponsors. 21 jaar na de eerste Roparun blijkt dat er al 57 miljoen is bijeengelopen. De editie van 2013 bracht meer dan 5,5 miljoen op. Bestemming van de opbrengst Er wordt geen geld aan medische zorg of onderzoek besteed, wel aan de zorg die zich richt op de verbetering van de kwaliteit van het leven. Het veraangenamen van de behandel- en leefomstandigheden van kankerpatiënten via vele projecten is het doel. De steun van de Roparun is uniek doordat de stichting geen geld geeft, maar alle projecten zelf beoordeelt en dan pas steunt, zodat de besteding past in het hoger vermelde motto. Sinds 2002 bestaat de Roparun uit 2 aparte stichtingen nl. Roparun evenementen en Roparun palliatieve zorg. De gescheiden geldstromen zijn bestemd voor het organiseren van het evenement en voor de doelen. Deelnemende teams Een Roparunteam bestaat uit maximaal 8 lopers (verdeeld in 2 teams van 4 lopers) die elk gemiddeld zo n 65 kilometer lopen, dit is meer dan anderhalve marathon. Er zijn ook minimaal 2 fietsers per loopteam. Daarnaast zijn er de mensen in de begeleiding: chauffeurs, verzorgers, cateraars en wegkapiteins. Gemiddeld bestaat een team uit 25 personen. Deze teams leveren ook inspanningen om geld op te halen door acties te organiseren. Het sportieve deel Marleen: Hoe begon het allemaal voor jullie? Atletiekclub Zele, waarvan we beiden lid waren, vierde zijn 30-jarig bestaan. Hier kwam Roparun even ter sprake: een estafette om geld in te zamelen voor mensen met kanker. Zo een prachtig doel en als je dit dan kunt combineren met je favoriete sport Beiden waren we er direct voor te vinden en gaven we onmiddellijk ons ja-woord om deel te nemen, toen nog volledig in het onbekende. Marleen: Je dient anderhalve marathon te lopen, hoe slaag je er in dit te presteren? Er zijn 2 teams van 4 personen, die elk zo n 60 à 70 kilometer lopen, goed voor een 4-tal uren. Het team dat aan het lopen is, spreekt zelf af op welke afstand ze aflossen. Bij ons is dat meestal na 1 kilometer. Dit betekent dat je 1 kilometer loopt en dan 3 kilometer in het begeleidend busje plaatsneemt. Dat is goed voor 10 à 12 minuten rust, net goed om niet af te koelen voor je volgende kilometer. Bij de Kloddelopers vinden we aflossen na 2 kilometer niet aan te raden. Wie in het busje zit, is na 6 kilometer rusten te veel afgekoeld om opnieuw te lopen. Soms mag er geen voertuig op het parcours en dan moet iedereen op de fiets. Marleen: Wat doe je als het 2 de team loopt? Met het busje begeeft het rustende team zich naar het volgende afgesproken wisselpunt. Er komt wat extra rust aan bod, maar niet echt veel. Jezelf enigszins verfrissen, iets eten, eventueel massage is vereist. Slaap komt er vrijwel niet aan te pas in die 48 uur. Ginette: Ik slaap eigenlijk totaal niet. Marleen: Hoe moet ik me zo n start voorstellen? De deelnemers starten verspreid omdat het doel is om zo dicht mogelijk bij elkaar te finishen. Hiervoor dient elk team de gemiddelde snelheid door te geven bij de inschrijving. Snellere teams starten later. Tussen zaterdag in de loop van de dag en zondagochtend 3 uur starten alle teams. De Kloddelopers starten meestal rond 21 à 22u op zaterdagavond. We zijn dus echt wel bij de betere teams. Onze aankomst is meestal op Pinkstermaandag rond 14 uur. Marleen: Hoe selecteer je deelnemers? Van kandidaat-lopers wordt geëist dat ze in goede vorm zijn en zeker een halve marathon aankunnen. Snelheid op zich speelt geen rol, er zijn zowel lopers die 10 km/uur halen als lopers van 16 km/uur. 13

14 Marleen: Hoe oud zijn de kandidaten? Echt heel jonge mensen zijn er niet. De voorbije jaren schommelde de leeftijd tussen 24 en 65 jaar. Marleen: Er zijn ook fietsers, welke taak hebben zij? Er zijn 2 fietsers, één voor en één achter de loper. Zij zijn verantwoordelijk voor de juiste route die wordt afgelezen van het routedraaiboek. Soms is het traject zeer donker, waardoor ze voor de nodige verlichting moeten zorgen. Alles gebeurt onder controle van de Roparunorganisatie, regels moeten in acht genomen worden. In 2013 hebben we samen nog de fietsbegeleiding gedaan. Ginette: Voor mij was dat de 6 de keer als fietser. Lieve: Ik deed dit toen voor het eerst. Na die ene keer gelopen te hebben, focuste ik vooral op de organisatie in Zele als gemeente waar de ganse karavaan doorkomt, tussen 21 uur op zondagavond en 4 uur in de nacht op maandagochtend. 14

15 Het grootste feest van het jaar in Zele Marleen: Ik was er 3 jaar geleden: wat een volksfeest in Zele in deze nacht! Tijdens het pinksterweekend willen wij dit jaar Zele omtoveren in een bloemengemeente. Elk jaar wordt er een thema gekozen, dit jaar is het Zele in de bloemetjes, met 10 jaar een hart voor Roparun. Niet enkel de markt, maar ook de 4 km lange route door Zele brengt sfeer en ambiance. Van begin tot einde staan er kaarsen langs de weg (de Nederlanders noemen dit de vuurpotten). Alle bewoners langs het parcours worden aangemoedigd om iets binnen het thema te verwezenlijken. De animatie op de markt wordt door de Kloddelopers zelf verzorgd, hier staan verschillende tenten waar je iets kan nuttigen. Elk team wordt persoonlijk verwelkomd terwijl ze over een zelf gesjorde brug lopen en fietsen. Voor de sfeer op het fonteinhof zorgt de brandweer. Ze maken er elk jaar iets moois van: bijvoorbeeld een reuzengrote Dodo of een windmolen waar de lopers onder door lopen, een metershoge Meiboom, een enorm grote rode waterval, het Ros brandweer met de vier Zeelse kinderen erop Niets is hun teveel. Zo proberen we de bevolking te stimuleren om zich samen in te zetten voor dit lovend doel en dat geeft een grote voldoening. Er wordt een geldprijs geschonken door de organisatie aan het meeste sfeervolle dorp waar Roparun doorkomt. Zele heeft al verschillende malen de eerste prijs gewonnen omdat, dankzij de onbaatzuchtige inzet van vele honderden Zelenaars, wij er een waar volksfeest van maken. Wij bieden de lopers een warm onthaal en moedigen hen aan op de verdere tocht naar Rotterdam. Marleen: Wie kiest de winnende Roparun-steden? Het zijn de ploegen zelf, die drie gemeenten mogen nomineren. Het gaat erom de mooist versierde en meest sfeervolle stad of gemeente te zijn. Eigenlijk zijn we altijd 2 de of 1 ste geweest. Al 5 keren kaapten we de eerste prijs weg en dat op 9 jaar. Zele is zo n gemeente waar veel teams met zijn allen willen door lopen/fietsen en genieten. Die sfeer en ambiance geeft zo n boost als je deelneemt. Ik las ooit een getuigenis van Phara Di Aguire, die dit zelf had meegemaakt met het team van de lotgenoten. Intussen ben je immers aan je 2 de nachtelijke tocht bezig en er zijn plaatsen tussenin waarin je het zeer lastig krijgt. Het enthousiasme en de warmte van de mensen geeft je vleugels. Ook in een aantal Nederlandse steden is er veel warmte te merken. Marleen: Is het in Zele niet buiten proportie geraakt? De organisatie in Zele is door de jaren heen inderdaad immens gegroeid. Sinds 2008, met als thema Zele Afrikaans, begonnen we hulp te krijgen via de gemeente. Vooral naar veiligheid zijn we blij met deze hulp. Er is een veiligheidscel operationeel en er is eveneens een schepen van Roparun aangesteld. De organisatie waarvan Lieve voorzitter is De VZW de Kloddelopers is goed gestructureerd. Lieve is sinds een 2-tal jaren de nieuwe voorzitter. Er is een raad van beheer, algemene vergaderingen en er zijn tal van werkgroepen. Lieve is al 10 jaar actief als vrijwilliger voor Roparun en ze doet dit nog steeds zeer graag. Iemand die straalt en bloost van enthousiasme zit tegenover mij. Marleen: Jullie werven allerlei fondsen? Dat klopt. Met een team van 30 à 40 vrijwilligers, soms nog aangevuld door partners en kinderen, doen wij een aantal grote acties om geld in te zamelen. Ook de brandweer is voor ons een zeer grote partner geworden waar we heel wat steun van krijgen. Er is een kaas- en wijnavond, een wafelverkoop, een kerstmarkt. We organiseren de Ronde van Zele in samenwerking met de brandweer en de gemeente Zele. Het is een soort mini-roparun, een estafette langs de groene boorden van Zele met een team van 4 lopers. We nodigen jullie ziekenhuis van harte uit, met 1 of meerdere ploegen, om op zaterdag 19 april hieraan deel te nemen. Daarnaast hebben we inkomsten uit de doortocht in het pinksterweekend. Een laatste bron van inkomsten is sponsoring. Marleen: Gaat dit over een groot budget? Laat me stellen dat er momenteel een 400 teams zijn, die in Parijs of Hamburg starten. Wij stonden dit jaar op de 13 de plaats met een bedrag van dat we hebben gestort naar Roparun Nederland. Deze organisatie kan je vergelijken met Kom op tegen Kanker bij ons. Geld dat door Belgische ploegen is verzameld gaat optimaal terug naar Belgische projecten. Marleen: De Roparunsteden krijgen dan ook nog een geldprijs? Er zijn 3 winnaars die respectievelijk , en ontvangen. Dit budget wijzen we dan zelf toe aan projecten. Ons eigen project is VaKlo. Dit is de afkorting van Vakantie Kloddelopers. Gezinnen kunnen hierdoor op vakantie naar de Vossemeren. In 85% van deze gezinnen is een gezinslid palliatief. Daarnaast schrijven we zelf ook de palliatieve thuiszorg Waasland en Dendermonde aan en de Vliet, de Haven, de Meander in Zele. De Meander maakt op dit moment een voorzichtige opstart met een soort inloophuis, zoals in Nederland al goed is ingeburgerd. Een bepaald budget zou mogelijks ook naar nachtopvang in de thuissituatie gaan. De definitieve beslissingen moeten nog vallen. Jullie ziekenhuis deed ook een aanvraag om praatcafés met lotgenotencontact voor oncologische patiënten te ondersteunen. De bekendmaking van de projecten die we steunen zal gebeuren op zondagavond om 19 uur op de doortocht zelf. Dit wordt gecombineerd met het uitlaten van het Ros Brandweer. Het is de bedoeling dat er een afgevaardigde is van jullie ziekenhuis. 15

16 Marleen Van Rijsselberghe in gesprek met Lieve Van Cauteren (links) en Ginette Van den Bossche (rechts) Ginette: Bijzonder fier ben ik dat we een echotoestel konden schenken aan de thuiszorg, zodanig dat een palliatieve patiënt voor een ascitespunctie niet meer moet opgenomen worden in het ziekenhuis. Ook hebben we al heel wat pijnpompen kunnen schenken. Budget van nu al toegekend aan het Algemeen Ziekenhuis Lokeren Ginette meldde enkele weken geleden dat er reeds een budget vanuit Nederland naar het AZ Lokeren komt. Angie Van Peteghem, Brigitte De Ryck, Lynn Parthoens en Linn Torfs deden enige tijd terug een voorstel met motivatie aan Roparun om sets met verzorgingsproducten in een verzorgingstas te kunnen schenken aan patiënten. Dit project is nu goedgekeurd en het budget stelt ons in staat om dit te doen voor 200 patiënten. Binnenkort kan dit gerealiseerd worden. Het stemt ons zeer blij. Om af te ronden Marleen: Waar vinden we jullie bij de editie 2014? We zullen beiden te zien zijn in Zele, betrokken bij de organisatie van de doortocht. Marleen: Wat betekent de naam Kloddelopers? We hebben deze naam zelf gekozen om Roparun te linken aan Zele. Klodde betekent afval van vlas. Kloddezak was de spotnaam van een Zelenaar en Zele was bekend voor zijn vlasindustrie. We kunnen ons nog herinneren hoe dergelijke zakken met munten vanuit de kerktoren naar beneden werden gegooid, toen wij kinderen waren. Reflectie Anderhalf uur na de start van ons gesprek neem ik afscheid van de beiden dames. Zelden kreeg ik de kans om zo n enthousiaste, begeesterde mensen te interviewen: een voorrecht. Tijdens het gesprek werd ik heel wat wijzer over dé estafetteloop, ik hoop dat dit voor jou, beste lezer, niet anders is. 16

17 Verrassingsbezoek VTM aan vroedvrouwen AZL Kürt Rogiers valt binnen op het werkoverleg In 2014 bestaat VTM 25 jaar. Reden genoeg voor de televisiezender om mensen op de werkvloer te betrekken en te verrassen voor het maken van een kort filmpje. Kürt Rogiers en zijn cameraploeg speelden onder één hoedje met Marleen Van Rijsselberghe, directeur verpleging, en vielen onaangekondigd binnen bij onze vroedvrouwen tijdens hun werkoverleg. Een redacteur, afkomstig uit Lokeren, had me op voorhand gevraagd om mee te werken en vooral ook om de lippen op elkaar te houden, vertelt Marleen. Na het verzinnen van een smoes werd de vergaderplaats gewijzigd en kon de cameraploeg binnenvallen in de vergaderzaal op de 5 de verdieping. Gillende vrouwen bij het binnenkomen van Kürt Rogiers dat is hij vast gewoon. Nathalie Van Vlierberghe was interim-fotograaf van dienst en volgde de filmploeg van begin tot einde. Nathalie: Kürt zorgde voor een complete verrassing met taart en toverde een glimlach op het gezicht van alle vroedvrouwen die zeer enthousiast meewerkten aan de opnames. Nadien is de filmploeg nog een kersverse mama en papa gaan bezoeken met een stukje taart. Spijtig genoeg is dat niet te zien op het filmpje. Het leven zoals het is: naast de kommer en kwel in een ziekenhuis is er ook zeker ruimte voor het positieve, besluit Marleen. Het filmpje van VTM is te bekijken op de Facebookpagina van het AZ Lokeren. En dankzij Nathalie kunnen we hier enkele toffe foto s tonen van de making-of. 17

18 Personeelsdienst vliegt over van OCMW naar AZL Stellen dat het AZL over een nieuwe personeelsdienst beschikt, zou de waarheid enigszins geweld aandoen. We kennen de mensen van de personeelsdienst, verantwoordelijk voor het AZL-personeel, al langer dan vandaag, onder andere van de zeer plezante jaarlijkse quiz. Overgevlogen vanuit het OCMW, werkt de nieuwe personeelsdienst exclusief voor het AZ Lokeren. Zij zijn dan ook fysiek aanwezig in het ziekenhuis. We spreken dan eerder over een verhuis dan over een nieuwe dienst. Johan De Mey, Bob Bekaert, Nele Van Slycken en Jasper Smet waren voor de verhuis al onze aanspreekpunten met betrekking tot personeelszaken. Johan: Het idee bestond al langer om de personeelsdienst af te splitsen van het OCMW, al sinds 2005 denk ik. In het auditrapport van 2012, toen de personeelsdienst van het OCMW werd doorgelicht, stond geschreven dat de verschillende werkwijzen niet gunstig waren voor het wel en wee van de dienst. We werkten met verschillende rechtspositieregelingen, personeelsstatuten en doelstellingen. De fysieke afsplitsing was dan ook een noodzakelijk gevolg, vult Bob aan. Digitalisering en klantvriendelijkheid De verhuis zelf was op twee dagen rond. We zijn nu verplicht om meer te digitaliseren omdat onze ruimte kleiner is geworden en we niet zoveel meer kunnen archiveren, legt Johan uit. Dit is zeker geen negatief punt want digitaliseren is een van onze doelstellingen. Ook klantvriendelijkheid hoort daarbij. Deze twee punten zijn heel belangrijk voor ons. Openingsuren langskomen (ma-vrij): uur telefonisch bereikbaar (ma-vrij): uur en uur Locatie De personeelsdienst is te vinden in de nieuwe locatie aan de voormalige kleedkamers (mannen), dicht bij de apotheek. De personeelsdienst beschikt over nieuwe adressen, telefoonnummers en taken. De telefoonnummers kunnen in verkorte vorm gebruikt worden. Johan De Mey Diensthoofd personeelszaken ( Wat? Vragen over rechtspositieregeling, reglementen, personeelsformatie en sociaalrechtelijke regelgeving. Bob Bekaert Loonadministratie ( Wat? Vragen over het salaris, toelagen, vergoedingen en arbeidsongevallen. Jasper Smet Tijdsregistratie/loonadministratie ( Wat? Vragen over tijdsregistratie, salaris, toelagen en vergoedingen. Nele Van Slycken Administratie ( nele.vanslycken@azlokeren.be) Wat? Vragen over verloven, afwezigheden, wervingsprocedures, medisch onderzoek en hospitalisatieverzekering. Heb je een vraag die je niet onder bovenvermelde onderwerpen kan brengen, stel ze dan via het algemeen mailadres personeelsdienst@azlokeren.be en dan nemen wij zo vlug mogelijk contact met jou op. 18 Vlnr. Jasper, Bob, Johan en Nele

19 Anaïs Van der Aa, ex-werkneemster AZL wordt 100 jaar! Annick Van Driessche Elke ochtend lees ik nog de krant, de sportpagina s eerst. Op 20 december 2013 had de gazet een gesprek met mevrouw Anaïs Van der Aa en haar dochter Anita. Mevrouw Van der Aa, beter gekend als mevrouw Drossens, was gedurende 10 jaar werkneemster in ons ziekenhuis. Op 31 december 2013 vierde ze haar 100 ste verjaardag, en wij vonden dit een unieke gelegenheid voor een babbel met de nog steeds zeer kranige en lucide dame. Mevrouw Van der Aa werd geboren op 31 december Ze groeide op in Oostakker en liep school in Eeklo. Ze zat er op internaat, waar de lessen werden gegeven in de Franse taal. Na al die jaren spreekt, verstaat, leest en schrijft ze nog steeds vloeiend Frans. Mevrouw Van der Aa liep school tot haar 15 de levensjaar en behaalde zo het getuigschrift lager secundair onderwijs, volledig conform de toenmalige tijdsgeest. In 1938 kwam ze in Lokeren wonen, na haar huwelijk met een Lokeraar. Sindsdien ging ze door het leven als mevrouw Drossens. Na het overlijden van haar echtgenoot veel te vroeg bleef ze alleen achter met 3 kinderen, waarvan de jongste op dat moment pas 13 jaar oud was. Het gezin had net gebouwd in de Poststraat. Een zware opdoffer, ook financieel. Om het hoofd boven water te houden en om haar kinderen de kans te bieden te kunnen studeren (wat ook voor haar echtgenoot een prioriteit was geweest), ging ze op zoek naar werk. Niet evident zonder voorgaande ervaring. Fichenbak Via een vriend van haar man kon ze aan de slag in ons ziekenhuis, op dat moment nog Stadskliniek Lokeren genaamd. Het was toen mei Mevrouw Drossens ging aan de slag aan het onthaal, de balie, en werd al gauw een gekend en geliefd persoon in het ziekenhuis. Haar job was een mentale opkikker, een bijkomend voordeel was dat ze veel mensen uit Lokeren leerde kennen. Tot haar takenpakket behoorden o.a. het ronddelen van de correspondentie, het inschrijven van de patiënten en het bijhouden van hun gegevens in een fichenbak. Ook het doen en laten van de artsen werd nauwlettend in het oog gehouden: op een bord werd aangeduid, door het in- en uitschuiven van kleinere bordjes, welke artsen in huis waren. Er waren toen uiteraard minder artsen aan het ziekenhuis verbonden dan nu. Mevrouw Drossens stond alleen in voor de goede werking van het onthaal - elke dag tot 18 uur - ze had geen directe collega s. In een bureautje naast haar waren wel enkele vrouwen aan het werk op de dienst boekhouding. In 1975 ging mevrouw Van der Aa- Drossens met pensioen, tegen haar zin want ze deed haar werk ontzettend graag. Maar ze was 62 jaar oud, en als ambtenaar was ze toen verplicht een stap opzij te zetten. Na haar pensioen kwam ze nog regelmatig op bezoek in het ziekenhuis, en ook aan de recepties (de nieuwjaarsrecepties bijvoorbeeld) nam ze nog deel. Ze stopte hier pas mee toen ze merkte dat er bijna niemand meer overbleef die ze nog kende van toen ze zelf werkzaam was in het ziekenhuis. Spaanse families Echte anekdotes over haar periode in het ziekenhuis heeft mevrouw Drossens niet, het is ook al zo lang geleden. Wel is er een moment dat haar bijzonder heeft aangegrepen. In de jaren zestig woonden er verschillende Spaanse families in Lokeren, velen ervan zijn na een tijdje weer naar Spanje teruggekeerd. Op een bepaald moment werd een volledig gezin vader, moeder en 3 kinderen met de auto gegrepen door een trein. Het hele gezin overleed, de lichamen werden overgebracht naar de Stadskliniek. En de patiënten toen? Die waren volgens mevrouw Drossens anders er waren toen ook wel eens moeilijke patiënten, maar toch. Na haar pensioen sloeg de verveling niet echt toe, er kwam tijd vrij voor de kinderen en kleinkinderen. Mevrouw Drossens zorgde voor de kleinkinderen, deed de strijk, deed veel naaiwerk ook. En ze ging regelmatig op reis, vooral naar Zwitserland om er te wandelen, rond te trekken met de rugzak. Geen soaps Tot maart 2013 verbleef mevrouw Drossens in haar eigen huisje. Nadien woonde ze even in bij de kinderen. In september werd ze ziek en volgde er een ziekenhuisopname. Na een periode in het kortverblijf kon ze op 16 december permanent terecht op de 1 ste verdieping van het woonzorgcentrum Ter Engelen. Sinds de ziekenhuisopname stapt ze met een looprekje, maar voor het overige is mevrouw Drossens fysiek (enkel een beetje hardhorend) en vooral mentaal (ze kent o.a. de namen en verjaardagen van al haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen) nog prima in orde. Het is wel even wennen in het woonzorgcentrum voor de zelfstandige dame, ze mist ook wel de goede gesprekken die ze bijvoorbeeld in het kortverblijf wel had, maar ze blijft bezig. Elke ochtend leest ze de krant, de sportpagina s voorop - ze kijkt er elke dag echt naar uit en ze vult dagelijks de kruiswoordraadsels in. Ook het dagblad Dag Allemaal wordt gelezen, maar waarschijnlijk schakelt ze binnenkort over op Story, want mevrouw Drossens volgt alles met betrekking tot blauw bloed. Ook op televisie kijkt ze naar alle programma s rond de koninklijke families, in het Nederlands en in het Frans. Andere toppers zijn Blokken en de programma s op Canvas, geen soaps. In september vierde mevrouw Drossens haar verjaardag al met de familie, maar ook in Ter Engelen stond een feestje gepland voor haar 100 ste verjaardag. Zelf vond ze het haar taak te trakteren die dag! 19

20 Info UIT DE RAAD VAN BEHEER UITBREIDING STORAGE In februari 2014 is de upgrade van de storage uitgevoerd voor een bedrag van Het onderhoudscontract is verlengd voor 5 jaar ter waarde van en er is terug genoeg schijfruimte. WAS- EN DESINFECTIETOESTEL (2731) Alle flexibele scopen worden vóór gebruik gewassen en gedesinfecteerd in een daarvoor specifiek ontwikkeld toestel. De moeilijkheidsgraad voor het wassen en desinfecteren van flexibele scopen wordt gegeneerd doordat deze meerder fijne kanalen bevatten met een lengte van meer dan 1,5 meter. Een veilige procedure noodzaakt vernietiging van alle pathogene bacteriën, maar ook verwijdering van alle lichaamsvreemde eiwitten. In het toestel dat nu aangekocht werd, wordt gebruik gemaakt van perazijnzuur in plaats van het vroegere gebruikte gluteraldehyde. De aankoopprijs van het was- en desinfectietoestel bedraagt PH-METRIETOESTEL MET IMPEDANTIEMETER Voor de afdeling pediatrie is een Ph-metrietoestel met impedantiemeter aangekocht ter waarde van Dit toestel dient om zure reflux én alkalische (galreflux) reflux bij kinderen op te sporen. Dankzij de impedantiemeter is het vanaf nu mogelijk om alkalische reflux op te sporen. Voordien werd deze soort reflux niet gedetecteerd. Een onderzoek gebeurt door middel van een sonde die via de neus in de slokdarm geplaatst wordt. Na een verblijf van 24 uur op pediatrie is de uitslag gekend en zal de arts, bij een positief resultaat, meteen een behandeling door middel van medicatie voorschrijven. Blijkt het onderzoek negatief te zijn, dan zal er verder gezocht worden naar andere oorzaken van de klachten. NIERSTEENVERBRIJZELAAR Voor de afdeling urologie is een niersteenverbrijzelaar aangekocht ter waarde van , ter vervanging van de oude. Met een niersteenverbrijzelaar kan men met schokgolven, die door het lichaam op de niersteen gemikt worden, de steen langzaam in kleinere stukjes breken. DR. EVA SCHOLLAERT Op 1 januari 2014 startte dr. Eva Schollaert als radioloog in het AZ Lokeren. Dr. Schollaert behaalde in 2013 haar erkenning in de radiologie na een opleiding van coördinerend stagemeester Prof. R. Oyen in UZ Leuven. Tijdens deze opleiding heeft ze een grondige algemene kennis kunnen opbouwen in het UZ Leuven, het AZ Sint-Jan Brugge en het UZ Gent, waarbij, onder meer door het volgen van bijkomende cursussen, de meest actuele ontwikkelingen aan bod kwamen. Dr. Schollaert heeft binnen de algemene radiologie een bijzondere interesse in de musculoskeletale radiologie, waarin ze zich verder subspecialiseert als deeltijds consulent in het UZ Leuven. In het AZ Lokeren zal zij op de dienst radiologie samenwerken met dr. Paul Dossche, dr. Alexander Louwaege en dr. Sarah Loyen. 20