De kleur van herinnering en dromen CLAIRE VANDEN ABBEELE

Transcriptie

1 De kleur van herinnering en dromen CLAIRE VANDEN ABBEELE

2

3 Acceptatie

4 Thuis

5 Anker Een kunstenaar die zijn weg niet tot het einde gaat, is arrogant. Uitverkoren zijn echter de kunstenaars die doordringen tot het gebied met de geheime plek waar de oerkracht de evolutie voedt. Daar, waar de krachtbron van tijd en ruimte - noem het het brein of het hart van de schepping - iedere functie voedt: welke kunstenaar zou daar niet willen verblijven? In de schoot van de natuur, aan de bron van de schepping, waar van alles de geheime sleutel wordt bewaard. Paul Klee, 1924

6 Claire vanden abbeele is kunstenares en docente kunstzinnige vorming. Als therapeute werkt zij met mensen rond bewust wording en verliesverwerking. Ze heeft talrijke boeken uitgegeven bij Uitgeverij Lannoo en stelde tentoon in binnen- en buitenland (o.a. Paleis voor Schone Kunsten in Brussel, Multifestival David in Barcelona, Pallazo Correr in Venetië, NCR in Kansas City...). De tentoonstelling Ti Amo - De kleur van herinnering en dromen toont de weerkaatsing van een liefde die soms stil, soms roepend, maar steeds intiem is. De schilderijen weerspiegelen dromen, verlangens, herinneringen als tekens aan de wand. Er is het zwijgende wit, het verlangende rood, het omhullende blauw, de wachtende grijzen...het licht en de schaduw van de liefde gloeit in elk schilderij en laat ons zien hoe een mens zich kan geven, in alle richtingen tegelijk...ti Amo - ik heb je lief - kent geen andere uitdrukking dan die van de verbeelding. Amore

7

8 In het begin was er de stilte

9

10 Evenbeeld van wording

11 In de diepte van mezelf ben ik een verzameling ervaringen en herinne ringen. In de herberg van mijn hart sluimert verlangen, ver vulling, verrukking, vertrouwen, ver strengeling, vertedering, verdriet voluit of gebroken, benoembaar en niet benoembaar. Uit de ongrond van het zijn wellen onvertaalbare kleur klanken die het schilders linnen voorzichtig be treden. Alleen in stilte, alleen al schilderend vervagen de grenzen van tijd en ruimte. Meegenomen door liefdestederheid, gekleurd door herinnering, geraakt in kwetsbaarheid, zo leef ik verbeeldend het on afwendbare einde tegemoet. Het is de bestaanservaring, het ge slingerd worden tussen vergankelijkheid en mysterie die lijnen, beelden, vormen en kleuren uit mijn penseel laten kruipen. Het is de deemoedige aan vaarding van dat wat is die achteloos mijn handen laat bewegen en uit de ge brokenheid van het wit de intimiteit van de herinnering suggereert. Ontoereikend is elk beeld dat uit deze zielservaring wordt verwerkt. Alleen roerloze stilte en wakende leegte zouden als metafoor kunnen staan. Alleen niets zou iets kunnen betekenen. Als een mystieke ervaring, gedragen door het land van amen ervaar ik het schilderproces. Het is zo. Het zij zo. Het innigste dwingt me tot het uiterste van het zijnsbestaan. Het geheimzinnige dat zich voltrekt laat zich moeizaam belichamen door licht dat zich breekt in kleuren, kleuren die verhalen over een ongekend bestaan.

12 Contact maken met dit ongekende bestaan, haar oerkracht voelen, mezelf uitwissen om kleuren te laten uitdrukken wat ze zeggen willen ik kan het niet laten. Het is fascinatie, begeestering, bezielde stuwing die om tekens vraagt. Het is alsof de kleuren me in hun greep hebben, alsof ik me tijdens het schilderen verbindt met hun kracht, alsof ik hun levensvraag voel stromen. Het is de roep van de liefde, de kracht van het gebroken licht, die me in hun greep houden en me dwingend uitnodigen tot schilderen. In het scheppen van een schilderij herschep ik ook mezelf. Verborgen krachten en gevoelens werken mee of tegen. Wat zich wil laten zien is méér dan dat ik kan zien, méér dan een mens kan uitdrukken. Vandaar het wakend wachten tijdens het schilderen, het deemoedige schouwen, het worstelen met de materie tot er iets geboren wordt dat gestalte is van een ruimte die alleen met de ogen van het wezenlijke te benaderen is. Uit mijn handen vloeien kleuren die ik aankijk met verbaasde ogen. Woordeloos weerkaatsen zich herinneringen en dromen. Iets verhult zich. Iets is naakte zegging. Iets voltrekt zich weerloos. Iets is tijdloos bestaan waarin jij en ik verdwijnen in tekens die elkaar hunkerend vertalen. Ti Amo! claire vanden abbeele Verstilling

13

14 Telling stories

15

16 Deze minicataloog werd gedrukt naar aanleiding van de tentoonstelling Ti Amo - De kleur van herinnering en dromen van zaterdag 16 april 2005 tot en met maandag 16 mei 2005 alle dagen open van 13 tot 17 uur Cultuurcentrum Merksem Kasteel Bouckenborgh Bredabaan 561, 2170 Merksem Tel claire vanden abbeele Sint-Gillislaan 108, 9200 Dendermonde Tel & fax clvda@telenet.be Colofon lay-out - Elke Hufkens druk - Grafi sch centrum stad Antwerpen v.u. - Chris Meizler p/a Bredabaan 561, 2170 Merksem-Antwerpen wettelijk depotnummer: D/2005/0306/47