DE REIS NAAR DE AZOREN ( )

Transcriptie

1 DE REIS NAAR DE AZOREN ( ) Door Francis Pirsoul Opnieuw een mooie reis, prima georganiseerd door de Vereniging, alles liep op rolletjes. We zullen waarschijnlijk allemaal dezelfde herinneringen bewaren aan de eilanden die we bezochten. Om te beginnen een overvloed aan bloemen (hortensia, hibiscus, agapanthum) die overal in grachten welig tieren en soms een haag vormen tussen de weilanden. Vervolgens het basaltgesteente, een harde zwarte lavasteen die voor vele toepassingen gebruikt wordt (bouwen van huizen, kerken en stoepen) en voornamelijk voor afscheidingsmuurtjes tussen percelen land. Ze werden met de hand vervaardigd en zouden aaneen gerijgd een lengte van km bereiken. En dan de vulkanen, actief of uitgedoofd met alles wat erbij hoort (kraters met meren, versteende lavastromen, fumarolen en geisers). Ook nog de door vulkanen gevormde heuvellandschappen die prachtige panoramabeelden bieden zoals in Sete Cidades en het zicht op een smaragdgroen meer in San Lago. In Santa Iria kan men in een oogopslag het hele noorden van het eiland São Miguel aanschouwen. Tot slot het tot vervelens toe eten van de traditionele koolsoep, al moet gezegd dat de traditionele schotels die ons werden opgediend lekker waren. Eerste eiland : São Miguel Voor de leden van de vereniging die meereisden was de nacht van 30 mei 2014 kort. Afspraak om 4.00 u op de luchthaven van Brussel nationaal en vertrek om 6.00 u. Iedereen is stipt op tijd (4 personen moeten verstek geven omwille van problemen thuis). Sommigen hadden uit voorzorg zelfs helemaal niet geslapen Na twee probleemloze vluchten bereiken we onze bestemming : het eiland São Miguel. De valiezen worden afgezet in het hotel Royal Garden in Ponta Delgado, hoofdstad van het eiland en de archipel, en onmiddellijk vertrekken we te voet voor een bezoek aan de stad onder de leiding van onze gids. We belanden meteen in een heel andere wereld : in het midden van het stadsplein een indrukwekkende boom (metrosideros of Nieuw-Zeelandse kerstboom we zagen eenzelfde exemplaar van 240 jaar oud in de botanische tuin- waarvan de wortels van de takken naar beneden groeien, verder een kerk versierd met duizenden bont gekleurde lichtjes ter gelegenheid van een plaatselijk feest en ook stoepen en voetgangerswegen geplaveid met (zwarte) basaltstenen die gecombineerd met witte stenen prachtige geometrische tekeningen vormen. Punta Delgada is niet groot maar biedt wel prachtige bezienswaardigheden zoals witgeverfde kerken (zelfs een kathedraal) met poort- en vensteromlijstingen alsook gevelhoekstenen in ruwe basalt. De decoratie binnen in de kerk is overladen (een hoofdaltaar met houtsnijwerk, bijna een meter diep, azulejos tegels op de muren...).

2 We bezoeken ook het vrouwenklooster La Esperança (ingericht voor totale afzondering - noch fysisch nog visueel contact met de medezusters). Ingevolge zware schade door een recente aardbeving is het klooster nu een rusthuis voor minderbedeelden. Na het avondmaal en een verkwikkende nachtrust vertrekken we s anderdaags voor een verkenning van het eiland. We starten bij de halfoverdekte markt van Ponta Delgada met kraampjes die een overvloed aan fruit en groenten etaleren, sommige voor ons zelfs onbekend. Het zijn echter de viskramen die het meest indruk maken. Zelden zagen we zulke grote kabeljauw, tonijn, barracuda en kreeft. Onderweg bezoeken we nog een ananasplantage, een locale specialiteit die spijtig genoeg terrein verliest. Terug in de bus rijden we naar Sete Citades, een prachtige site met een diepe krater waarin zich twee meren naast elkaar bevinden, het ene groen, het andere blauw. Nog lager ligt het smaragdgroene San Lago meer waar een groepsfoto wordt gemaakt. Aan de andere kant van de weg staan 30 tot 40 meter hoge Japanse cypressen. s Namiddags staat er een excursie walvissen spotten op het programma. De jacht op walvissen (hier potvis) is een specialiteit van de Azoren. Langs de kust waren er uitkijkplatformen voorzien en wanneer de wachters walvisachtigen opmerkten, werd er een signaal gegeven, de boten werden te water gelaten en de jacht begon. Hetzelfde principe geldt nog steeds, alleen is de jacht zelf verboden en in de bootjes zitten nu toeristen, uit op mooie kiekjes en avontuur. Ze zijn uitgedost zoals Ijslandse vissers (met oliejas tot op de voeten en reddingsvest). Sommigen slaagden er zelfs in de staart van een duikende potvis te fotograferen, het hoogtepunt van dit avontuur op zee. s Anderdaags starten we in Vila Franco do Campo (vroegere hoofdstad, vernietigd in de 16de eeuw). Verwondering alom : kalveren en jonge runderen staan te wachten voor de huizen. Onze gids legt uit dat het geschenken zijn voor het feest van de Heilige Geest. Deze traditie, zeer populair in de Middeleeuwen, overleeft enkel nog hier : de bewoners geven wat ze hebben (brood, vlees en wijn) als dank voor verhoorde wensen. De giften worden uitgedeeld aan de armen van de parochie op het eiland. 70 kleurrijke kapelletjes werden opgetrokken voor de Heilige Geest met een bijgebouw voor het bergen van de offers tot ze worden uitgedeeld. We zijn weer op weg voor een bezoek aan nog een caldeira (=uitgebluste, door instorting onstane vulkaankrater), die van Furnas. Onderweg stoppen we voor een bezoek aan de botanische tuinen van Terra Nostra. Hier zien we reusachtige exotische planten, riviertjes en vijvers waarin eenden en zwarte zwanen lui rondzwemmen, en ook, voor het huis van de tuinontwerper, een grote waterpartij die door twee fonteinen voorzien wordt van thermaal water van 38 C. Een heerlijke verkwikking voor vele reisgenoten om in deze warme spa een bad te kunnen nemen.

3 Op de bodem van de Furnas krater bevindt zich een meer met stilstaand water en daar zien we hoe ons middagmaal wordt boven gehaald. Kookpotten bevinden zich ondergronds op een constante temperatuur van 85 C. Het stoofpotje (een soort traditionele hutsepot met kool) suddert gedurende 6 uur, enkel op de warmte van de bodem. Spectaculair! Maar de lucht is er ongezond en gevaarlijk want er stijgen zwaveldampen op uit de grond en hete waterbronnen vloeien over de bodem. Na het middagmaal in het dorp van Furnas bezoeken we de fumarolen en geisers in de dorpstraten. Daarna gaat het verder richting theefabriek. Machines die dateren uit het einde van de 19de eeuw verpakken de theeblaadjes (wist u dat er 4 kg theeblaadjes nodig zijn voor 1 kg theebuiltjes?). Tweede eiland : Terceira Maandag, 4de dag van onze rondreis en we gaan aan boord van een propeller vliegtuig dat ons naar Terceira brengt. Terceira betekent derde in het Portugees. Het eiland werd als derde ontdekt en is toevallig ook het derde grootste in oppervlakte). Het wordt een zware dag met een onverbiddelijke gids. Veel afwisseling in de bezoeken zoals een krater in een wazige mist gezien vanuit de lucht (Sera da Cume), lavastromen, een opleidingscentrum voor artisanale ambachten en een artisanale kaasboerderij. Hier op deze boerderij kunnen we kijken naar videos van lokale corridas (zonder het doden van de stieren). Het komt er bij deze stierengevechten voor de bewoners op aan om vóór de stieren uit te rennen terwijl ze vermijden door de hoorns van de stieren gegrepen te worden. s Middags, net zoals de dag voordien, eten we een typische lokale schotel: runderstoofpot bereid in aarden kookpotten. Zeer lekker maar veel te veel. Niemand krijgt zijn bord leeg! Derde eiland Dinsdag gaat het richting Pico. Opnieuw brengt een propeller vliegtuig ons ter plaatse. In tegenstelling tot de grote open velden (in de oude caldeiras) zijn het hier enkel kleine percelen land afgebakend door muurtjes in basalt. De bewoners verbouwen er druiven en vijgen terwijl ze er nauwkeurig op letten dat de planten niet over de muur komen. De basalt beschermt niet alleen de aanplantingen tegen de wind maar absorbeert ook de zonnewarmte om deze terug af te geven tijdens de nacht.

4 Hier een te vermelden merkwaardige nieuwigheid: een installatie nog in experimentele fase voor het produceren van elektriciteit door gebruik te maken van de beweging van de golven. Deze elektriciteitscentrale is gesitueerd in de nabijheid van de buitenverblijven van de wijnboeren (de meesten wonen op het eiland Faial). We bezoeken ook Praia met zijn kerk gebouwd door Jacob van Brugge en in het bezit van een zeer mooie verzameling missalen en oude kazuifels In de late namiddag verlaten we Pico en gaat het per ferryboot richting Faial. Vierde eiland : Faial Het is donderdag en we bezoeken de stad Horta op Faial. Beginnen doen we in het bekende Peter s café Sport van Jose Peter Azevedo waar meer dan duizend beeldjes gegraveerd in potvistanden (van bekende personages of objecten men noemt dat hier scrimshaw) tentoongesteld staan. Daarna komt het gemeentelijk museum. Onderzeese kabels en watervliegtuigen roepen hier herinneringen op aan de band tussen Europa en Amerika en dan is er nog altijd de jacht op walvissen. Opnieuw een krater, nu echter op 500 m boven de zeespiegel. Er staat een hevige wind en het is er koud. En dan, waarschijnlijk het meest indrukwekkende, nl. het museum gebouwd onder en rond een vuurtoren, dat gedeeltelijk bedolven is onder de as van een onderzeese vulkaanuitbarsting. Dit verklaart trouwens de zeer fijne aslaag die de kust bedekt en het eiland 2,4 km groter maakt. Wanneer we de parking oversteken naar de ingang van het museum moeten we door een wolk van kleine, zeer fijne stofdeeltjes die de wind opzweept en in ons gelaat, haar en kleren jaagt. Wat zal een stortbad deugd doen! Binnen in het museum komen we, aan de hand van video- en diavoorstellingen, alles te weten over de verschillende soorten vulkaanuitbarstingen (het Vesuviaans of Hawaiaans type, onderzeese of bovengrondse erupties enz.) met telkens beelden van een reële uitbarsting. We keren terug naar het hotel, moe maar voldaan. De terugkeer s Anderdaags, vrijdag, keren we terug huiswaarts en dus niets speciaals te melden. Alhoewel, we zijn nog maar net aangekomen op de luchthaven van Faial of onze reisgids maant ons aan niet te treuzelen in de vertrekhal en zo snel mogelijk door de veiligheidscontrole te gaan want er is een veiligheidsoefening gepland. Het wachten duurt lang. We zien ons vliegtuig aankomen en door de techniekers in gereedheid brengen. Ongeveer een kwartier voor we aan boord zouden gaan horen we plots

5 lawaai, een bende jongeren komt met veel kabaal de wachtzaal binnen op de voet gevolgd door de veiligheidspolitie. Vier jongelui geraken tot op de tarmac en proberen aan boord te gaan van ons vliegtuig. Uiteindelijk komt alles in orde maar we moeten wel opnieuw langs de veiligheidscontrole door. Dit blijft het enige incident. Een dame die geboekt heeft voor dezelfde vlucht als wij steekt tegenover de politie en veiligheidsagenten haar ongenoegen niet onder stoelen of banken (welke functie ze heeft weten we niet). Voor haar was de oefening een totale mislukking. Tot slot een pluim voor Claire, de echtgenote van Tony, die, niet wetend dat het om een oefening ging, bereid was één van de amokmakers met een tackle een pootje te lichten (al volledig in de sfeer van de wereldbeker voetbal...