Reisverslag PerwoUralsk en Perm, Rusland, 2 14 Juli 2014 (Oscar en Anneke Griffioen)

Transcriptie

1 Reisverslag PerwoUralsk en Perm, Rusland, 2 14 Juli 2014 (Oscar en Anneke Griffioen) Lieve vrienden, Zoals we in een vorige mail beloofden, is hier ons verslag van de reis naar de Oeral. Er is zoals altijd teveel gebeurd en gedaan, te veel gezien en gehoord om alles te noemen en er iets van te laten zien. Toch willen we wel een poging doen, omdat elke ontmoeting het waard was voor ons en een bemoediging kan zijn voor u. Dat laatste hopen we echt, dat u door dit verslag bemoedigd wordt WEMI en Koreanen Woensdag 2 juli vertrokken we met bus en trein van huis naar Schiphol en hadden we anders dan gewoonlijk een dagvlucht. Nadeel daarvan is dat je dan midden in de nacht in Jekaterinnenburg aankomt. Om 3 uur pikte Alexei Ternoskutov ons op (dat was dus donderdagmorgen vroeg). Heel even geslapen en dan de eerste ontmoeting Sinds oktober vorig jaar, was ook Anneke weer in Rusland en was het voor ons weer geweldig om samen op onze oude stek te zijn en weer in ons eigen huis te slapen in PerwoUralsk en samen te dienen: ze heeft het vertalen niet verleerd, integendeel! Koreaanse zangers en dansers in het kantoor van de gemeente/kerk en aansluitend een gebedsdienst als aanloop naar de Zendingsconferentie (WEMI, World Evangelical Missions International, een verband dat ontstaan is vanuit de gemeente van Kim in Seoul, Korea). Pastor Nikolai met zijn vrouw Zenya en dochter Lisa Naast ons waren er gasten uit Zuid Afrika, Kenia (Kim) en Korea. Uit Korea waren ruim 20 vrouwen gekomen, die op de conferentie verschillende keren hebben opgetreden met zang, dans en getuigenissen. 1

2 Mocht u er iets van willen zien en horen, dan kan dat op de site van de gemeente PerwoUralsk (hveprv.ru). We bevelen het van harte aan! Rehabilitatiecentrum (RC) Zoals altijd moeten en willen en mogen we naar het rehabilitatiecentrum buiten de stad. Deze keer hadden we de gelegenheid om er drie keer heen te gaan. Voor ons altijd bemoedigend om een tijdje op te trekken met jonge christenen die vanuit vaak een diepe ellende al dan niet zichzelf aangedaan een daadwerkelijke nieuwe start maken, nu dan met Jezus. Jammer, om Volle zaal tijdens de slotdienst conferentie Zendingsconferentie De jaarlijkse zendingsconferentie in PerwoUralsk startte officieel op vrijdagavond (4 juli). Op zaterdag waren er twee diensten en één op zondagmorgen. Deze afsluitende dienst werd gehouden in de theaterzaal in het centrum van de stad. In alle diensten traden de Koreanen op met zang en/of dans. Kim (onze bevriende Koreaanse zending uit Kenia) sprak op vrijdag en zaterdagmorgen en wij waren zaterdagavond en zondag aan de beurt. Hier was ik gevraagd om te spreken over geloof en Gods liefde voor deze wereld (de mensen om ons heen). Huidige groep op het rehabcentrum ook steeds weer te merken dan sommigen het niet afmaken omdat de drugs en de alcohol teveel lonkt en trekt. Het blijft een keuze en een strijd, dat geloof waar Jezus in de Bijbel overspreekt en elke goede enthousiaste start is geen enkele garantie voor een goed einde. Ook dit keer miste ik weer iemand die er afgelopen april nog was Het houdt mij steeds een spiegel voor: hoe is mijn leven, passen mijn daden bij mijn overtuiging waar ik zo makkelijk over kan praten klopt het allemaal wel? Of houd ik ook mezelf en anderen voor de gek? Is het echt of het is niks! Deze drie dagen op het RC hebben we gesproken over Gods liefde die wél trouw is en steeds uitnodigend naar ons is om ook vanuit die liefde te leven (wanneer we het kunnen en durven te ontvangen). Afsluitende dienst in Theaterzaal Adaptatiecentrum (AC) De verantwoordelijke voor het programma van het werken onder en met verslaafden, vroeg ons om op dinsdagavond het adaptatiecentrum te bezoeken. Dit is de 2

3 tweede fase na het rehabilitatiecentrum waar ex verslaafden (aan alcohol of drugs) voor 6 maanden wonen en werken. Dit is in de stad zelf en er is werk in de maatschappij voor hen geregeld. Zo maken ze langzaam de stap terug naar de wereld. Op het Adaptatiecentrum Voor ons was dit de eerste keer dat we er waren. Vaak zijn de avonden al erg vol gepland. Nu was het voor ons mooi om te zien wat hier gebeurd en zeker oude bekenden van het rehabcentrum terug te zien en op te merken dat het waar is wat in de Bijbel staat, dat als we Jezus volgen we van geloof tot geloof kunnen gaan en van kracht tot kracht. Deze mensen zijn het bewijs dat het Evangelie nog steeds krachtig is om daadwerkelijk mensen te veranderen, die leerlingen van Jezus willen zijn en met elkaar optrekken. Bijbel. Hier moesten we uiteraard weer iets vertellen over onszelf en spreken over een thema vanuit de Bijbel. In de context van hun leven daar, hebben we een poging gedaan uit te dagen tot een leven met God als Vader en niet God te gebruiken om je eigen zin door te drijven: Hebben we God lief om wie Hij is, of om wat Hij voor ons kan (en moet) doen?! Pereskatsjka Eldar de blinde Op woendagavond gingen we samen met Alexei naar het uitstervende dorp Pereskatsjka daar waar 95% aan de alcohol verslaafd is en zijn ellende wegdrinkt. Net als alle voorgaande keren vinden we het belangrijk om dat ene gezin dat christen is (Tamara, moeder met 3 kinderen) te bezoeken. Sinds een paar weken heeft Tamara een blinde jongen van anderhalf in huis genomen. Hij komt bij de buren vandaan, maar Dasha met Eldar op schoot Bij Tamara (l) moet je altijd blijven eten Naast werken en samenleven, staat op de avonden fellowship centraal rondom de aangezien die alleen maar dronken zijn en de vader erg agressief is, vond Tamara het nodig om instanties in te schakelen voor hulp. Noch politie, arts, kinderbescherming wilde komen. Maar Tamara zou Tamara niet zijn als ze bij de pakken neer zou gaan zitten en onverschillig zou worden. Het ziet er naar uit dat ze ondertussen alle medewerking krijgt 3

4 van Bureau Jeugdzorg aangezien er foto s zijn van hoe dit kind door zijn vader tot bloedens toe is geslagen (hoofd tegen de muur) en door zijn ouders is verwaarloosd. Sommigen vragen zich af hoe ze dit probleem er nog bij kan hebben. Maar haar reactie is, dat niemand dit kind wil zeker invalide kinderen en mensen zijn in Rusland niet welkom, zeker in dit soort afgelegen, uitstervende dorpen niet en zij gelooft dat zij als christen niet voor niets in dit dorp woont Je kan er inderdaad een leuk theologisch en ethisch verhaal van maken voor een discussie op een warme zomeravond. Tamara is zo n simpele vrouw die van het slag is van geen woorden maar daden en gelooft dat je gewoon moet doen wat goed is omdat Jezus dat ook zou doen. Wanneer we een volgende keer weer naar PerwoUralsk gaan, willen we dit dorp en deze mensen zeker weer bezoeken en we hopen dat we dan iets mee kunnen nemen dat hen helpt, bijv. kleding. Helaas ziet het er Conferentie te Perm op terrein van Rehabcentrum Eldar, de blinde jongen, krijgt nu alle aandacht, oa van zijn nieuwe zus, Dasha. In een slaapkamer hebben ze de muren bedekt met zacht materiaal en kussens op de vloer, zodat hij daar kan kruipen en spelen Het geeft een dubbel gevoel: de tragiek van zo n jongen, geboren in zo n hopeloos gezin en dorp en het ruime hart en liefdevolle handen van Tamara en haar gezin. Mij geeft het steeds het gevoel dat ik een soort van verrader ben, omdat het zo makkelijk is om even langs te komen en dan weer blij te zijn dat je weer weg mag en kan gaan. Een zegen voor Pereskatsjka dat Tamara geen vluchtgedrag vertoond en dus niet gillend wegrent naar een betere stad of een prettiger omgeving Met pastor Valera Trinokin te Perm naar uit dat dat pas in januari zal zijn, maar we bidden dat God het mogelijk maakt er eerder heen te kunnen. De bemoediging is wederzijds. Het zet ook ons weer aan het denken: wat is belangrijk en doe ik met mijn handen wat ik met mijn mond belijd? Is mijn hart groot genoeg dan anderen ook zo n hopeloze blinde als Eldar binnen mogen komen? Of houd ik een voor mezelf comfortabele afstand en ben ik (gelukkig) te druk om sociaal te zijn?! Perm Met Nikolay en Alexei reden we op vrijdagmorgen om 4 uur PerwoUralsk uit om naar Perm te gaan. Dat is zo n 450 kilometer, maar wegens de slechte wegen en het vele verkeer op deze hoofdader van Vladivostok naar Moskou deden we daar zo n 5 uur over. Toen Nikolay begreep dat we nog een week na de conferentie zouden blijven, vroeg hij aan de pastor in Perm, Valera Trinokin, of het goed was dat hij ons mee zou nemen naar de conferentie in Perm. Dat werd erg op prijs gesteld. We kennen Valera van lang geleden: In 2003 hadden we contact omdat een aantal 4

5 studenten van ons Missionary Training Center in Asbest uit zijn gemeente kwamen. Naast een preek op zaterdagmorgen, mochten we twee seminars geven op vrijdagmiddag. Spreken op de Conferentie te Perm Doopdienst Zaterdagavond waren we laat weer terug en konden we zondag bij de doopdienst in PerwoUralsk zijn. Dit keer waren er ruim 20 dopelingen van alle leeftijden en achtergronden. Fantastisch om te zien hoe de gemeente groeit en mensen niet als gast willen komen maar lid willen worden en in de doop hun toewijding aan de keuze om Jezus te volgen kenbaar maken. Otdel Zemja Maandagavond vertrokken we weer. Maar s ochtends begaven we ons in het hol van de leeuw : Bureau Familiezaken. Omdat Xenia (ondertussen bijna 12 jaar) nog steeds niet geadopteerd is en we wel pleegouders zijn, hebben we nog regelmatig met dit Otdel Zemja te maken. Dat hebben we tot nu toe steeds via onze advocaat in St.Petersburg gedaan. Nu waren er echter ontwikkelingen die ons deden besluiten hier maar eens binnen te stappen: 1) er zou een nieuwe directeur zijn, die volgens zeggen wél om kinderen geeft en niet (alleen) om zijn eigen reputatie en 2) sinds maanden ontvangen we niet de financiën die we behoren te krijgen voor Xenia. Dat we op maandagmorgen Seminar in Perm Na de dienst, werden we meegenomen naar NovoUtkinsk, een dorp zo n 25 kilometer buiten PerwoUralsk. Ook hier kwamen we regelmatig toen we nog in Rusland woonden. Een kleine gemeente met voornamelijk oudere vrouwen. Er komen daar niet veel gasten en andere sprekers dan Alexei en Loeba, het echtpaar dat voor deze gemeente verantwoordelijk is. In NovoUtkinsk binnenstapte was louter listig: dan konden we naar waarheid zeggen dat we in de loop van de middag al weer weggingen om het vliegtuig te halen. Achteraf was de angst niet zo nodig: de nieuwe directeur is een gepensioneerde politieman en doet dit werk naast zijn pensioen en hij was inderdaad erg hartelijk en begreep onze moeilijke situatie van de afgelopen jaren. Hij verwees ons door naar de afdeling die over betalingen gaat en daar werden we ook (eindelijk eens) menselijk behandeld. Het ziet er naar uit dat de strijdbijl begraven is. Of dit een goede bijdrage gaat leveren voor de procedure van mogelijke adoptie of andere formaliteiten, moeten we nog 5

6 afwachten. In ieder geval zijn we blij dat er nu iemand aan het hoofd staat die meer mens dan ambtenaar is en die zich wel zo is althans de indruk inzet voor het belang van wees en pleegkinderen. Doopdienst te PerwoUralsk (Alexei doopt Polina) Plannen De volgende ideeën staan op de planning: Een korte reis naar Kemerovo is gepland in oktober (9 15). Nikolay is van plan om weer naar Nederland te komen (24 31 oktober), oa weer voor een Russisch Nederlandse dienst. Oscar is uitgenodigd om in november (13 29) met Nikolai weer naar Kenia te gaan om les te geven op de Bijbelschool van Kim in Nairobi en te spreken op een leidersconferentie. PerwoUralsk wordt weer bezocht in januari (16 23), oa. voor de Bijbelschool en het rehabcentrum. Maar goed, alles hangt af van de mogelijkheden die God geeft, de tijd die er is en de benodigde financiën. En met dat laatste komt het er toch weer van om u ten eerste te bedanken voor uw steun wat ook deze laatste reis weer mogelijk heeft gemaakt. Toch schromen we niet om te blijven vragen om financiën om nieuwe reizen mogelijk te maken en tot steun te zijn in Rusland voor alle grote en (heel) kleine gemeenten, rehabcentra en alle Tamara s om zo vanuit betrokkenheid, zorg, onderwijs en begeleiding deel te hebben aan de ontwikkeling van Gods Koninkrijk op de meest troosteloze en vergeten plaatsen en te zien dat het Evangelie van Jezus Christus tot volle wasdom komt in en door mensen heen. Ontzettend bedankt! Tot mails en Gods zegen, Oscar en Anneke Griffioen Indien u ons steunen wilt, kunt u uw bijdrage overmaken op de rekening van de Rafaelgemeente Zout & Licht te Hilversum, ING Bank rek.nr.: (IBAN: NL88INGB ) o.v.v. Rusland. Bij voorbaat hartelijk dank! Wilt u of uw kerk/gemeente of organisatie meer informatie over het werk in Rusland, neem dan contact met ons op: of dogriffioen@gmail.com. De blinde Eldar in zijn stootveilige speelruimte 6