Preek Jan Pool, zondag 21 maart 2004 Bestemming en totale vergeving

Transcriptie

1 Preek Jan Pool, zondag 21 maart 2004 Bestemming en totale vergeving 1 We gaan met elkaar lezen Handelingen 7:9. U zult merken, dat ik gewend ben om in thema s te preken, dat ik dingen steeds laat terugkeren, waar ik vorige keren over gesproken heb. Dat zit in mij. Ik wil graag bouwen en ik geloof niet, dat je bouwt door allerlei losse preken te houden, maar door heel duidelijk een stukje themaonderwijs neer te leggen. Ik zal het straks toelichten. Hand. 7 vanaf vers 9: En de aartsvaders verkochten uit naijver Jozef naar Egypte, maar God was met hem Dat moet je even onthouden, want dat komt diverse malen terug in deze prediking en verloste hem uit al zijn verdrukkingen en gaf hem genade en wijsheid tegenover Farao, de koning van Egypte, die hem aanstelde tot hoofd over Egypte en over zijn gehele huis. Ik heb de vorige keer met u gedeeld, dat ik geloof, dat iedereen een stuk bestemming heeft, ieder mens heeft een bestemming en ik geloof, dat je in die zin je leven daarnaar moet inrichten. Dat je van God moet weten: Heer, wat is Uw droom en waar pas ik met mijn leven in Uw grote droom voor deze wereld. En als jij wandelt in die grote droom van God, in dat specifieke deel, waar God jou voor bestemd heeft, dan wandel je in een stuk bestemming. De vorige keer heb ik met u gesproken over Jozua en Kaleb, over mannen met een andere geest. Ik heb u toen aangetoond, dat heel veel mensen uiteindelijk niet op hun bestemming terecht komen. De tien verspieders en hun bestemming, ik heb dat de vorige keer uitgebreid met u gedeeld, had alles te maken met de gesteldheid van Jozua en Kaleb, waardoor zij uiteindelijk in hun bestemming kwamen. Ik voelde vanmorgen, toen ik lekker aan het wandelen was, dat ik bij dat thema moest blijven, dat ik opnieuw moest duidelijk maken, dat deze gemeente en ieder individueel een bestemming van God hebben gekregen. Het is Gods verlangen om u uiteindelijk op die bestemming te brengen. Zoals ook mijn vrouw, Marijke, op haar bestemming is gebracht. Misschien anders, dat zij als klein kind dacht om als verpleegkundige in rampgebieden te werken. Maar God zegt: Je bent nu in rampgebieden. En ik denk, dat wij verbaasd zullen staan met elkaar hoeveel rampgebieden wij met elkaar nog in moeten gaan. Daar bedoel ik u mee. Er is zoveel oorlog in de geestelijke wereld, er is zoveel pijn, zoveel verwonding, zoveel mensen, die diep en diep verwond zijn en wij mogen ons daarin begeven om herstel te brengen. Wij hebben met elkaar een bestemming en dat moet je vasthouden. Jozef was ook een man met bestemming. Het was niet zo, dat God op een keer dacht toen Jozef 17 jaar oud was: Wat een leuk ventje, zeg, die kan ik prima gebruiken voor mijn plan. Nee, toen had God al besloten, voordat Jozef geboren werd. Maar toen Jozef 17 jaar was, toen dacht God: Nou ga Ik met iets beginnen. En op dat moment was Jozef eigenlijk een vreselijk irritant mannetje. Vind u ook niet? 17 jaar, een knulletje hoogt irritant. Die zijn broers verklikte, wat een ventje. Die alle dingen die zijn broers verkeerd deden, bekend maakte aan zijn vader. Ik denk, dat er een stukje trots in het leven van Jozef aanwezig was. Jozef kreeg een prachtig gewaad van zijn vader en (misschien een domme zet van zijn vader geweest, maar, ik denk nee, het is vast Gods zet geweest, uiteindelijk) dat gaf nog meer jaloezie en afkeer bij zijn broers, die hij al verklikte ook. En toen kwam hij uiteindelijk met die geweldige droom aan, waarin hij eigenlijk zei: eens zullen jullie je voor mij neerbuigen. Op dat moment kreeg Jozef dus een droom van God. En God liet aan Jozef zien: dit is je uiteindelijke bestemming, hierin zul je wandelen. Ik denk, dat Jozef misschien heel verrukt is geweest van deze droom, maar ik denk, dat hij na een tijdje gedacht zal hebben: had U niet een ander kunnen uitkiezen.

2 2 Jozef gaat op weg en dan komt Jozef in een woestijnperiode. Ik zeg altijd: als God je uitkiest, dan ben je daar nog niet klaar voor. Dat denk je misschien wel, maar je bent er niet klaar voor. Als mensen een profetie krijgen, denken ze: die profetie gaat binnenkort in vervulling. Maart als ik in de Bijbel kijk, dan zie ik mensen, die een profetie krijgen, maar dan duur het soms jaren en jaren voordat uiteindelijk die profetie vervuld wordt. Weet je hoe lang het duurde voordat zijn broers voor Jozef neerbogen? Tweeëntwintig jaar! Dat is een heel lange tijd, voordat hij zijn droom voor zijn ogen vervuld zag worden. Maar God besloot: Jozef ik ga je gebruiken voor mijn plan, maar ik neem een hamer en een beitel, want er moet nog van alles aan jou gebeuren. Ik noem dat de woestijnperiode, die wij allemaal als christenen meemaken. En die maak je steeds opnieuw mee. Als God besluit om je op een nieuw niveau te brengen in Zijn bestemming (dat heb ik zelf ervaren), dan brengt Hij opnieuw een woestijnperiode. En als je die woestijnperiode niet goed doorkomt, dan zul je uiteindelijk je bestemming niet bereiken. Ik heb het hier al verteld: eind november vorige jaar liet God me zien, dat ik zeven weken lang mijn leiderschap in Haarlem moest neerleggen. Exact veertig dagen van die zeven weken heb ik een intense periode meegemaakt. Waarom? Omdat God mij wilde klaarmaken voor mijn nieuwe bestemming, waar Aalsmeer alles mee te maken heeft. God wilde opnieuw dingen wegnemen uit mijn leven, zodat ik werkelijk kon functioneren in die bestemming. Wat doet een woestijn? Dat ik ook in mijn zeven weken gebeurd en dat zie je straks in Jozef gebeuren: het onthult de diepe dingen van je hart. Het onthult bepaalde zonden, die nog in je leven zijn, het onthult zonden van zelfmedelijden, zelfrechtvaardiging, zelfbeklag, je bitterheid. De woestijn zuivert, de woestijn heiligt, de woestijn vormt je karakter, de woestijn maakt je afhankelijk van God. En dat is ook Gods bedoeling geweest met Jozef. 17 jaar. En God neemt hem mee. U kent het verhaal: de broers zijn jaloers op hem; ze werpen hem in een put om hem daar te laten sterven; dan is daar Ruben, die het toch wel zielig vindt en die wil dat niet en uiteindelijk verkopen zijn broers hem als slaaf en hij gaat mee met een aantal Midjanieten. Ik denk voor mijzelf wel eens: als ik God was geweest (het is goed trouwens, dat ik geen God ben), dan had ik het reuze zielig voor Jozef gevonden. U ook? Dan had ik gedacht: acht wat sneu, die jongen heeft een prachtige droom gekregen en hij gaat gebruikt worden in Gods Koninkrijk en nu gaat het even mis. Nou, ik ben dan God en ik zie dat gebeuren en Jozef ligt daar op een nacht te slapen in een tent in de karavaan, in de boeien, bewaakt door mensen en dan komt er een engel, die mensen in slaapt brengt, dat zie je ook bij Petrus in de gevangenis (een engel die de bediening heeft om mensen in slaap te brengen) en dan stel ik mij zo voor, dat God zo n engel stuurt en de bewakers vallen in slaap. En Jozef ontdekt dat en sluipt uit die tent weg, heel zacht en loopt die karavaan door op zijn tenen en hij is bijna uit die karavaan en dan in eens: waf, waf, waf een hond! Jij bent God en ziet dat aankomen van tevoren, je ziet dat die hond zijn bek open doet, dus je stuurt een engel van het dichtdoen van bekken van honden en de bek van die hond wordt dichtgedaan. En wat gebeurt er: Jozef komt weg uit die karavaan en Jozef komt terug bij zijn vader. Pappa blij, Jozef blij, iedereen blij. Maar jaren later: een geweldige hongersnood en er is geen voorziening getroffen. Dan ben je geen God, maar een sinterklaas. En heel vaak willen wij mensen beschermen voor die woestijnperiode. En ik besef als ik om mij heen kijk naar mannen die mij zeer lief zijn, dan wil ik ze beschermen voor die moeilijke periode, die ze meemaken. Mijn eigen zoon zit nu even in een moeilijk periode en dan wil ik zo graag wat voor hem doen. Maar God zegt: Nee, Jan. Speel niet voor God. Mensen moeten soms door beproevingen heengaan, door woestijnperiodes heengaan, want dat past uiteindelijk in hun bestemming.

3 En zo gebeurde dat ook met Jozef: God deed niets. God liet het gebeuren, omdat het allemaal in Zijn plan was, maar als je je even voorstelt, wat Jozef allemaal heeft meegemaakt: de pijn, die hij heeft gehad. Het was niet een vreemdeling, die het hem aandeed, maar het waren zijn bloedeigen broers, die het hem aandeden. Dat moet zo afschuwelijk geweest zijn. Wat een pijn moet Jozef op dat moment gehad hebben, waar moet hij doorheen gegaan zijn?! 3 David brengt het heel mooi onder woorden als hij uiteindelijk door Saul (met wie hij een bad had en naast hem stond, het was zijn eigen schoonvader) en David maakt ook een stuk verwerping mee en hij omschrijft het in een psalm als volgt: Het is niet een vijand, die mij door het slijk haalt, dat zou te dragen zijn. Het is niet een tegenstander, die zich tegen mij keert, dan zou ik hem uit de weg gaan. Nee, het is mijn vriend, iemand die ik vertrouwde als mijzelf, we hadden geen geheimen voor elkaar, samen gingen wij naar Gods tempel, samen gingen wij op weg naar het feest. Dat frustreerde David, degene die het dichtst bij je staat, die kan je ook het meeste pijn doen. Het is je naaste die je vertrouwde, misschien je natuurlijke vader, je broer, een geestelijke broer of vader. Iemand die jij vertrouwde, iemand met wie je samen dingen deed en opeens keert diegene zich tegen jou en dat doet ontzettend pijn. Jozef heeft een enorm stuk pijn in zijn leven gehad. Uiteindelijk komt hij als slaaf terecht in het huis van Potifar. Daar gaan we een stukje over lezen in Genesis. Genesis 39. Ik ga gewoon het hele verhaal van Jozef vertellen. Het is bekend bij u, maar daar gaat het niet om, het gaat erom, dat u de Heilige Geest toelaat in uw hart en dat het woord weer nieuw wordt in u. Ik zeg altijd: Het Woord van God moet je niet informeren, maar transformeren. Amen? We hebben genoeg in ons hoofd, maar het moet in ons hart komen. In hoofdstuk 39 wordt gesproken over dat Jozef als slaaf terecht komt bij Potifar en dan in vers 2. Ik zei al: daar moet u op blijven letten. In Handelingen staat het ook En de Here was met Jozef. Ja? Ik kan er zo blij van worden als ik dat lees. Afschuwelijke omstandigheden, maar er staat: En de Here was met Jozef, zodat hij een voorspoedig man werd. Als God met je is, kan je te allen tijde, waar je ook bent, een voorspoedig en vruchtbaar mens zijn, weet u dat? Maar waarom was God met Jozef, hoe kan dat. Hoe kan het, dat God bij de ene soort mens is en niet bij de andere soort mens. Hoe kan het dat hier gezegd wordt: En God was met Jozef. Weet je waarom? God geeft Zelf het antwoord: De Bijbel zegt in 2 Kronieken 16:9, Want de ogen van de Heer gaan uit over de hele aarde om krachtig bij te staan hen, wier hart volkomen naar Hem uitgaat. Met andere woorden: Jozef heeft blijkbaar die keus gemaakt om naar God toe te gaan om te zeggen, wat wij met elkaar gezongen hebben: Heer, U bent mijn Schuilplaats. Wat ik ook meemaak, wat mij ook overkomt, Heer, samen met U kom ik overal door heen. En omdat hij uitzag naar God, wat Kronieken zegt: Wiens hart volkomen naar Hem uitgaat, daarom zegt de Bijbel, dat God met Jozef was. En als God met je is, dan is het altijd goed in welke omstandigheid je ook bent. Jamy Buckingham schrijft in een boek Vliegen onder Gods commando, een prachtig boek en daarin beschrijft hij zijn bezoek aan allerlei zendelingen. Op een bepaald moment ontmoet hij een zendingsechtpaar in erbarmelijke omstandigheden. Diep, diep weg in het oerwoud, ergens in Zuid- Amerika, weg van de glitter en de glamour, ja weg van een prachtige podiumbediening, mensen die gewoon soms moesten bidden om een brood, dat ze niet hadden. Zulke erbarmelijke omstandigheden, maar God was met hen, zei hij. Het waren zulke lieve mensen, die vrucht droegen zonder een enkele

4 klacht en hij stelde de vraag: hoe komt het toch, dat jullie zo dankbaar zijn in deze omstandigheden. En de vrouw gaf dit antwoord en vroeg: Jamy, hoe prijzen de bloemen God? En Jamy vroeg: wat bedoel je? Ze zei: door te bloeien, waar ze geplant zijn ook als God alleen hun schoonheid ziet. 4 En dat kunnen wij ook: waar we ook geplant worden, in wat voor situatie we ook zijn, wij kunnen ervoor kiezen om te bloeien waar we ook zijn. Dat geeft God een haart van dankbaarheid. Als God dat ziet, wordt Hij er verrukt van, dat Zijn kinderen in welke omstandigheid ook, bloeien voor Hem. Omdat zij weten: Hij ziet op dit moment mijn schoonheid. Op de een of andere manier heeft Jozef dat geheim ook ontdekt en heeft hij geroepen tot God en God was met Jozef, zodat hij voorspoedig was. Op wat voor manier voorspoedig? De Heer was met hem, want de Heer deed alles, wat hij ondernam onder zijn handen gelukken. Uiteindelijk geeft Potifar hem alles in handen, want, zegt Potifar: ik zie, dat God met jou is. Ik geloof, dat Jozef op dat moment al wandelde in zijn bestemming. Zoveel christenen wachten op het moment, dat die grote bestemming onthuld wordt en dat ze daarin kunnen wandelen. Nee, je wandelt vandaag in jouw bestemming. Weet je dat? En die bestemming is: vrucht te dragen, voorspoedig te zijn, succesvol te zijn. Dat heeft God voor ogen met jouw leven. Hoe je omstandigheden ook zijn, jij kunt uiteindelijk vrucht dragen in je leven. Zoveel christenen maken in dit soort situaties verkeerde keuzes. Ze blijven rondlopen met gevoelens van pijn en bitterheid, want je bloedeigen broers, je verwanten, je verliefden hebben jou pijn gedaan, ze hebben je onrecht aangedaan. Maar ik heb het de vorige keer ook genoemd: niet wat ons overkomt bepaalt ons leven, maar onze reactie, nadat het ons overkomen is. Jozef heeft goed gereageerd. Een prachtig voorbeeld is ook David. Als ik mij David voorstel, dan denk ik: arme jongen. David, die nou niet bepaald opgroeide in een gezin waar hij gewaardeerd werd. Heel veel bijbeluitleggers geloven, dat David een bastaard kind was: hij was er niet bij toen alle broers werden geroepen bij de profeet Samuel. Hij roept zelfs uit: mijn vader en moeder hebben mij verlaten. Als hij op het slagveld komt bij Goliath, maat zijn oudste broer heel denigrerende opmerkingen naar hem. Het was een jongen, die een heel stuk verwerping in zijn leven had meegemaakt. Hij krijgt pas een stuk acceptatie, nadat hij Goliath verslaat. Hij komt terecht aan het hof van Saul, hij mag eten aan de tafel van Saul. Opeens wordt hij gewaardeerd, hij mag trouwen met de dochter van koning Saul. Geweldige dingen maakt hij mee: hij wordt overste over het hele leger van Israël, hij behaalt prachtige overwinningen, hij heeft status, hij heeft een bediening, hij heeft positie, hij is oudste in de kerk geworden, hij mag spreken en er is zalving als hij spreekt (even in onze tijd te vertalen). En opeens wordt Saul jaloers op hem en stelt alles in het werk om David te doden. Maar het eerste wat hij doet: hij neemt hem zijn vrouw af en degradeert hem. In plaats van overste over het hele leger wordt hij overste over duizend. En wat zegt de Bijbel over David? En David was voorspoedig op al zijn wegen, want de Here was met hem. Opnieuw: De Here was met hem. Waarom was de Heer met David? Omdat David heeft uitgeroepen naar God. David kwam niet in een situatie van zelfmedelijden en zelfbeklag dat hem onrecht was aangedaan, maar David had het vermogen om te zeggen: Heer, hier ben ik, ik begrijp het niet, maar ik

5 wil op de plek waar ik ben, waar ik dien, ook al ben ik nu gedegradeerd, dit gebied tot het meest vruchtbare gebied van mijn leven maken. Dat is een houding! Mensen kunnen je degraderen, denken ze, maar dat is niet waar. Alleen God kan je degraderen, weet je dat? Er was voor David geen degradatie. David bleef in een vruchtbare situatie wandelen. Voor het oog van mensen was hij misschien gedegradeerd, maar in Gods ogen was hij misschien wel gepromoveerd. Hij was succesvol omdat God met hem was. 5 Terug naar Jozef. Hij maakt heel wat mee: God is met hem. Goede keus gemaakt, maar het is nog niet over. God denkt: Ik moet je nog even beproeven, Ik laat een stuk verzoeking in je leven toe, Jozef. En dan is daar die vrouw van Potifar en die wil meer dan alleen de huishoudelijke diensten van Jozef. Ze wil een affaire met hem. Ze wil met hem naar bed. De Bijbel zegt, dat zij dagelijks bij hem aandringt. Je moet je even voorstellen: Jozef was in een moeilijke situatie, Jozef was verlaten van iedereen en alles en Jozef was gewoon een jongeman met hormonen. Maar hij liet zich niet leiden door zijn hormonen, maar door het Woord van God. Jozef was in een stuk verleiding. Zo ontmoet ik mannen, die last hebben van onreinheid. En dan vraag ik: wanneer zet je die deur open en dan is het bijna altijd als ze het moeilijk hebben. Als er emotioneel iets op hun werk gebeurt en dan zeggen ze: dan blijf ik s avonds nog even zitten als mijn vrouw naar bed is en dan ga ik zitten zappen en dan blijft het beeld hangen en ga ik kijken naar onreine dingen. Dat gebeurt op je zwakke momenten. Jozef was kwetsbaar. Van huis en haard verlaten. En er komt verleiding in zijn leven door deze vrouw. Potifar staat voor mij voor het type verleidende vrouwen, dat op ons afkomt door televisie, door soapseries, door films, showprogramma s enz. Zij dringt zich aan ons op, aan ons mannen vooral met haar seksuele begeerten en ze zegt: ga met mij mee. Ga met mij mee in je fantasieën. Dat is wat de wereld steeds roept. Ga met mij mee. Dat is een stuk verleiding waar God ons in brengt en dan laat Jozef zijn hormonen niet samenvloeien met demonen, maar hij zegt het volgende tegen Potifars vrouw: Ik vind je niet zo aantrekkelijk, of, ik heb geen zin. Als zijn norm was geweest: ik heb er geen zin in, dan had hij verkeerd uitgekomen, want er komt een dag, dat hij wel zin heeft. Zijn norm was niet: wel of niet er zin in hebben. Nee, zijn norm was het volgende: hoe zou ik dan dit grote kwaad doen en zondigen tegen God. Midden in een stormachtige periode houdt hij vast, blijkbaar aan iets wat geworteld was in zijn leven door zijn ouders heen. Hij had geen Bijbel, hij had geen voorlichting op dat moment, maar hij wist intuïtief: dit is wat God van mij vraagt, dat ik niet tegen Hem zondig. Hij doet dat en komt hij ten onrechte in de gevangenis terecht. We gaan lezen Gen.39:21 Hij komt in de gevangenis, hij gaat nog dieper: En de Here was met Jozef Zie je dat? Heeft hij geen emoties gehad? Natuurlijk, hij is gewoon een mens, zoals wij. Natuurlijk heeft hij even in een dip gezeten, natuurlijk heeft hij geroepen naar God, natuurlijk heeft hij gehuild, natuurlijk is hij boos geweest, maar uiteindelijk heeft hij gezegd: Heer, ik kom bij U. Zijn hart is uitgegaan naar God en wat gebeurt er dan? Dan is God met jou. En Jozef is ook vruchtbaar in die gevangenis. Waarom? Omdat de Here met hem was. Dan komt het verhaal van de schenker en de bakker. U kent het verhaal. Ik vergeet altijd wie er vrijkomt. Gelukkig heb ik het hier staan: de bakker sterft na drie dagen en de schenker zal vrijkomen. We gaan even wat lezen: vers 14, hoofdstuk 40. Wat zegt hij? Blijf aan mij denken.

6 6 Hij dacht: Heer, hier is Uw kans. Hier is een open deur om te gaan, zodat ik uit deze situatie kom en mijn droom tot vervulling kan komen. Denk aan mij. Maar dan staat er in vers 23: Doch de overste der schenkers dacht niet aan Jozef, maar vergat hem. En dan staat er in 41:1 Na verloop van twee volle jaren. Het duurde dus nog twee jaren. Hij werd teruggeworpen in zijn omstandigheden op dat moment. Ik denk, dat God het heeft toegelaten, omdat God nog niet klaar was met Jozef. Je kunt dat heel subtiel lezen (ik denk dat God gedacht heeft: Jozef, je bent er nog niet, er moeten nog een aantal smetjes uit je leven weg) Het feit, dat hij zegt: Denk aan mij. Waar wijst dat op? Hij vertrouwende nog teveel op eigen vlees. Hij wilde de dingen naar zijn eigen hand zetten, hij wilde zelf de deur openzetten: denk aan mij. Hij vertrouwde nog niet helemaal op God, maar hij vertrouwde nog teveel op vlees, op zijn eigen inzicht. En er is nog iets wat ik hier uit haal. Hij zegt tegen deze schenker (40:15): Want gestolen ben ik uit het land der Hebreeën, en ook hier heb ik niets gedaan, waar zij mij in dit kerkerhol hadden kunnen zetten. Met andere woorden: hij rechtvaardigt zichzelf nog steeds. En dat wil God niet meer horen. God wil geen zelfrechtvaardiging meer horen. Jij denkt nog steeds: omdat ik zo rechtvaardig ben, hoef ik dit allemaal niet mee te maken. Jozef moet nog een stukje verder: die zelfrechtvaardiging moet weg uit je leven, zo van ja, uiteindelijk ben ik slachtoffer van de omstandigheden. Die taal, zegt God, wil ik niet meer horen. Ik wil, dat je eruit komt: volwassen, gerijpt, zoals ik voor jou bestemd heb. En dat gaat gebeuren zullen we straks zien met elkaar. Hij komt eruit, dat weet u, dat hij de dromen van Farao weet aan te geven: zeven vette jaren enz. Jozef is aan het bewind en is in staat om die geweldige schuren te bouwen en voorraden op te slaan voor de zeven magere jaren. En dan komen uiteindelijk de broers van Jozef. En dat is zo mooi. Ik wil toe naar de eindconclusie van Jozef. Genesis 50. Daar staat de kern van de houding van Jozef: vers 20. Dat moet je dik onderstrepen. Dat moet je boven je bed hangen als je daar moeite mee hebt. Gij hebt wel kwaad tegen mij gedacht, maar God heeft dat ten goede gedacht Zie je dat? God heeft jullie slechte bedoelingen omgebogen tot iets goeds. De Bijbel zegt in Romeinen 8:28, een tekst die u allemaal kent: God doet alle dingen meewerken ten goede en veel mensen stoppen daar en die zeggen dan: ja, God doet alle dingen meewerken ten goede. En dat is niet waar. Een halve tekst is een leugen. Er staat iets achter: God doet alle dingen (alle hè, dus ook alle nare dingen) meewerken ten goede voor hen, die Hem liefhebben en naar Zijn voornemen geroepen zijn. Met andere woorden: er staat een voorwaarde aan verbonden. God kan pas alle dingen laten meewerken ten goede als jij Hem liefhebt. En wat zegt Jezus? Wie heeft Mij lief? Degene, die in Mijn geboden wandelt, die Mijn geboden bewaart.

7 Dat is wat Jezus zegt. Dus als wij willen, dat alle dingen meewerken ten goede, dan zullen wij Hem moeten liefhebben. Als wij Hem liefhebben zullen wij in Zijn geboden wandelen. Dat is een voorwaarde. Anders zou het mooi makkelijk zijn: zo van ik kan leven zoals ik wil, want God draait alles weer ten goede voor mij. Dat is niet waar. Alleen voor degenen die Hem liefhebben, die zijn geboden bewaren. Dan komt het. 7 Wat zegt de Bijbel? Ik vind het een moeilijke tekst, maar het staat er wel: Weest jegens elkaar vriendelijk, barmhartig, elkander vergevend, zoals God in Christus u vergeving geschonken heeft. Dat is een voorwaarde. Als jij wilt, dat alle dingen in je leven meewerken ten goede, dan zul je ieder mens op deze aarde moeten vergeven, niet zomaar, maar op dezelfde manier, zoals God jou vergeving heeft geschonken. Dat is wat!! Ik heb ontdekt, dat ik dat niet kan in eigen kracht. Maar de Bijbel zegt, dat we alle dingen vermogen in Hem Die ons kracht geeft. Dat is wat de Bijbel zegt. Als je dat niet doet, als je niet vergeeft, zoals God heeft vergeven, zul je merken, dat niet alle dingen meewerken ten goede voor jou. Dat is belangrijk, dat is een voorwaarde. Het is een leuke tekst, maar je moet hem helemaal lezen. Je moet de voorwaarde goed in ogenschouw nemen. Iedereen, die hier zit, weet wat het is om pijn gedaan te worden. En ik vind het heel normaal, dat je dan verdrietig bent en gekwetst bent en dat je dat uit. Ik kom uit een gemeente, waar je je emoties niet liet zien, die toonde je niet. Wij waren een Kracht van Omhoog gemeente, ik weet niet of je dat iets zegt, maar mij niet. Ik stapte binnen en kwam tot de ontdekking, dat ik een Kracht van Omhoog gemeente binnenstapte, maar die wortels hebben we lang geleden verlaten. Maar daar liet je nooit emoties zien. Emoties waren van de duivel. Dat is een leugen. Emoties zijn van God, weet u dat? Elke emotie is van God gegeven. Ook angst. Is er iemand, die daaraan twijfelt? Want als je eraan twijfelt, dat zegt u, dat Jezus gezondigd heeft. Jezus heeft niet gezondigd. Was Hij bang? Ja, in de Hof van Getsemane was Hij niet zo maar bang, Hij was dodelijk beangst. Is Jezus wel eens kwaad geweest? Lees het verhaal van de tempelreiniging maar eens! Emoties zijn aan ons gegeven. Probeer ze niet weg te stoppen. Dus als iemand jou pijn doet, geef dan toe aan je emoties. Het is niet verkeerd om je emoties te laten gaan en je verdriet en je boosheid te uiten, maar uiteindelijk, ga je vanuit die emoties de keuze maken, die God van je vraagt. Dat is: de ander vergeven, zoals Christus jou vergeving heeft geschonken. Nu komen we tot iets heel belangrijks. Misschien heb je dit nog nooit gehoord en dat staat in Genesis 45. Ik ga je uitleggen, wat het is om iemand totaal te vergeven en dat is wat God bedoelt. Jozef vergaf zijn broers, zoals God hem vergaf. Dat noem ik het principe van totale vergeving. En er zijn vijf punten: 1. Wat doet Jozef? Toen kon Jozef zich niet langer bedwingen voor allen die bij hem stonden en hij riep: Laat allen van mij weggaan Dus Jozef stond niemand toe om bij hem te zijn. Toen pas maakte hij zich bekend aan zijn broers. En wat zegt mij dat? Echte totale vergeving (goed luisteren!) wil niet dat iemand anders weet, wat hem is aangedaan. Ik ga dat uitleggen. Dus Jozef stuurde al deze mensen weg, omdat hij wist, als ze aanwezig zijn en ik mijzelf bekend maak, dan zien ze, dat mijn broers schrikken en dan gaan ze denken: hier is iets afschuwelijks gebeurd met zijn leven.

8 Jozef wilde niet, dat een ander wist, wat zij hem hadden aangedaan. Kijk nu eens naar jezelf. Zolang je nog aan een ander vertelt, wat iemand jou heeft aangedaan, heb je hem nog niet totaal vergeven. Zolang ik nog met een ander praat over wat iemand mij heeft aangedaan, heb ik nog niet vergeven. Het eerste principe van totale vergeving is, dat ik niet wil, dat iemand anders weet, wat diegene mij heeft aangedaan. Echte vergeving beschermt degene, die wij vergeven hebben. Even ter verzachting, want u denkt wellicht, waar moet ik dan met mijn pijn heen. Ik pak even David. David had een probleem met Saul en dat was niet leuk. Moest hij dat alleen uitknokken? Nee. Je mag ergens met je boosheid en je woede terecht. David komt terecht bij drie personen en die drie moet jij ook in je leven hebben. Daar kan je vertellen, wat ze je hebben aangedaan, daar kan je je pijn en frustratie neerleggen: bij God (lees maar in de psalmen), maar ook bij Samuel, zijn geestelijk leider en bij Jonathan, zijn beste vriend. Het gevaar als ik dit zeg, dat mensen ineens heel veel vrienden hebben. Daar moet je voor oppassen, maar je allerbeste vriend mag het weten. 8. Ik weet nog goed, dat ik pas in Haarlem was en dat ik een vreselijk nare periode had meegemaakt en ik had een afspraak met Herman Boon, we gingen lunchen met elkaar, we zaten in de auto met elkaar en ik was Herman aan het vertellen, wat mij was aangedaan.op dat moment had ik niet de emotie. Ik was eigenlijk klinisch aan het vertellen. En ik zat achter het stuur en opeens hoorde ik Herman hartverscheurend huilen naast mij. En ik zei: wat is er? Ik vind het zo erg, dat ze je pijn doen. Ik ga volgende week zondag naar Haarlem toe en dan stap ik het podium op en dan zal ik zeggen, dat ze gemeen zijn en dat ze van mijn broertje Jan Pool moeten afblijven. Dat is vriendschap. Je mag het met je vrienden delen. 2. Het volgende principe. Wat gebeurt er (vers 3b) Doch zijn broers konden hem niet antwoorden, want zij deinsden van schrik voor hem terug. Toen zei Jozef tot zijn broers: Komt toch naderbij. Totale vergeving stelt de ander gerust en laat hem weer dichtbij komen. Totale vergeving. Durf weer kwetsbaar te zijn. Totale vergeving staat de persoon, die jou pijn heeft gedaan, weer toe in jouw leven. Met het risico, dat hij je opnieuw pijn kan doen. Maar dat is totale vergeving. Ook God staat weer toe, dat wij dichtbij mogen komen. God staat weer toe, dat ze opnieuw pijn kunnen doen. Vergeef elkander, zoals God jou vergeving heeft geschonken. Als God mij heeft vergeven, dan mag ik weer bij Zijn hart komen, dus als ik iemand heb vergeven, wat hij mij ook heeft aangedaan, mag hij weer dicht bij mijn hart komen. Dat is totale vergeving. Maar het gaat nog verder. 3. Vers 5. Weest nu niet verdrietig en ziet er niet zo ontsteld uit. Totale vergeving staat niet toe, dat die ander gebukt gaat onder schuldgevoelens om wat hij jou heeft aangedaan. Zie je dat? Hij troost ze, je moet het niet erg vinden, wat je mij hebt aangedaan. En dan gaat het nog een stapje verder 4. Totale vergeving maakt het gemakkelijker om zichzelf te vergeven. Hij zegt niet tegen zijn broers: het goed, dat jullie eens even goed beseffen, wat jullie mij hebben aangedaan. Dat doen wij toch vaak hè, je moet het wel even voelen. Nee, weet je wat Jozef zegt? Niet jullie, maar God heeft mij Die broers dachten: hè, wandelen wij in het plan van God? Hij maakt het ze gemakkelijk om zichzelf te vergeven. En dan komt het meest kostbare:

9 5. Ik zal het uitleggen, want je begrijpt de zin misschien niet helemaal. Totale vergeving laten we zien, als we iemands zonde verborgen houden voor degene, die het meest voor hem betekent. Wat denk je, dat de grootste angst voor die broers is geweest? Dat hun vader te weten zou komen, wat ze Jozef hebben aangedaan. En wat zegt Jozef als hij ze terugstuurt? Ga naar pappa toe en zeg wat jullie mij hebben aangedaan. Nee, hij zegt: ga naar pappa en zeg: God heeft Jozef voor ons uitgestuurd. Met andere woorden: Pappa hoeft nooit te weten, wat jullie mij hebben aangedaan. Hij houdt de zonden verborgen voor degenen, die hem het meest liefheeft. 9 En dit is wat de Bijbel noemt: totale vergeving. Dat is ontzettend belangrijk. Als wij willen, dat God alle dingen laat meewerken ten goede voor degenen, die Hem liefhebben, dan zullen wij vanuit die positie moeten wandelen met elkaar. En dat is moeilijk. Ik ga u nog iets over mijn eigen leven vertellen. Ik heb een gemeente mogen stichten in Den Helder en als je een gemeente sticht (en ik zal eerlijk zijn) dan is dat vrij gemakkelijk. Je begint in een huiskamer en je trekt de mensen naar je toe, die jou mogen. Dat is logisch. Je bent de eerste leider, die ze kennen in hun leven. We hadden ook nog het genot, dat we geen kerkmensen of mensen uit andere gemeente kregen in eerste instantie, maar alleen mensen, die tot bekering kwamen. Dus wat gebeurde er in Den Helder. Wij hebben die gemeente met z n tweeën opgebouwd en werden op handen gedragen. Dat is echt zo. De mensen hadden ons ontzettend lief. Het was een kleine gemeente en ik kon herderlijk bezig zijn. Wat bedoel ik met herderlijk bezig zijn? Dat kan niet in een grote gemeente, maar wel in een kleine: ik kon alle zieken bezoeken, als er een oudje of een jonkie in het ziekenhuis lag, dan kon ik op bezoek. Ik kon elke geboorte verwelkomen. Daar kan je heengaan. Ik kon de ouderen bezoeken, want ik geloof, dat we maar acht senioren hadden. Dat lukt dan wel. Ik was een herder en werd op handen gedragen. Toen riep God ons naar Haarlem toe. Ik wil je dat verhaal besparen, maar wij wilden echt weten of God ons riep, omdat we niet graag naar Haarlem toegingen. De gemeente in Den Helder bestond een beetje uit rauwdouwers, mensen die uit de wereld tot bekering waren gekomen, mensen, zoals Herman Boon, die helemaal niets van God en de Bijbel wisten. We hebben een groep gehad van drugsverslaafden, mensen met tatoeages. Tatoe René, een heel bekende tatoeëerder in Den Helder kwam tot bekering. Dat soort volk had ik. We waren een uitbundige gemeente, dus als je de gemeente binnenkwam, dan danste iedereen. Echt waar. En Haarlem was wat formeel, wat minder uitbundig. Die Haarlemmers zijn een beetje bekakt, dat is gewoon zo. Zit er een Haarlemmer hier tussen toevallig? Ik heb je geleerd, wat totale vergeving is, hè. In Haarlem worden we houten Haarlemmers genoemd. Maar nu niet meer, die kerk is totaal getransformeerd daarin. Ik kwam daarbinnen en ik zal u vertellen: het is niet gemakkelijk geweest. Als ik niet geweten had, dat God mij geroepen had, dan was ik na een jaar al weggeweest. Echt waar. Ik kreeg zoveel kritiek over mij heen. Ik voelde echt, dat die gemeente een heel andere koers uit moest gaan. Ze had goed leiderschap onder Rob Allaart. Ik woelde echt, dat God zei: een heel andere koers. Dat werd niet in dank afgenomen. Je bent opeens een nieuwe leider. Je wordt niet op handen gedragen en na twee jaar: we gingen op vakantie naar België en ik was helemaal kapot. Total loss. Ik voelde mij net een zombie. Ik was er, maar ik was er niet. Zo liep ik in de eerste week van die vakantie rond. Ik zei tegen Marijke: Ik trek het niet meer, het gaat helemaal niet goed met me. Ik ga niet meer beginnen, ik durf het niet meer. Ik houd ermee op. Ze zei laten we even gaan wandelen. Wij gingen het bos in met elkaar en na een stukje wandelen begon ik hartverscheurend te huilen en we gingen zitten daar en ik heb gehuild, gehuild. Ongelofelijk. En terwijl ik aan het huilen was (en nu kom ik aan het verhaal) begon ik allerlei dingen te vertellen. En wat vertelde ik aan Marijke? Het volgende: Ik zie mijzelf weer als klein jongetje. Mijn moeder had een uitspraak. En die uitspraak was: als je dat doet, maak je mamma verdrietig. En klein jongetje Jantje Pool wilde mamma niet verdrietig maken, dus ik deed er alles aan om mijn moeder gelukkig te maken. Ik wilde mijn moeder blij zien. Dus ik was een heel raar jongetje, ik was acht/negen jaar, ik maakte bedden op, deed boodschappen, deed de afwas, want ik wilde, dat mamma blij was, gelukkig was, dat ik het lieve jongetje was. Dat beschreef ik aan Marijke. Ik beschreef ook het volgende tafereel: we waren aan het voetballen, je kent dat wel. Dan trok je je jas uit en ging voetballen op een perkje. En dan werd de bal hard voorbij het doel geschoten. En dan was er altijd ruzie, wie de bal moest halen. Het is achter jullie doel, jij moet hem halen. Maar jij hebt hem geschoten.

10 En wie haalde de bal? Lieve Jantje! Want lieve Jantje wilde altijd dat iedereen gelukkig was. Ik kon niet tegen ruzie, ik kon niet tegen conflicten. In Den Helder kon ik het iedereen nog naar de zin maken. Maar in Haarlem, in die grote gemeente, lukte mij dat niet om het iedereen naar de zin te maken. Ik had zoveel kritiek gehad en ik was daar aan het huilen en opeens zei God tegen mij en ik zei het tegen Marijke: God zegt tegen mij, dat het lieve jongetje, het lieve kleine Jantje moet aan het kruis en dat kan ik niet. Ik voelde, dat God zei: dat moet aan het kruis. Dat is vlees: mensen willen behagen. Ik vond het zo moeilijk, want ik hield van dat jongetje, het was een lief jongetje. Afijn, die vakantie ging verder en het ging niet. We kwamen thuis en het was de laatste week en ik zeg tegen Marijke: ik durf niet meer, ik ziet het niet zitten, ik was zo kapot. Ik was boos op zoveel mensen, die mij pijn gedaan hadden. En van donderdag op vrijdagnacht, voor ik op maandag zou beginnen, om een uur of drie s nachts en ik ga naar beneden toe. En opeens dacht ik aan een boek, dat een vriend aan mij had gegeven voor de vakantie. Ik pak dat boekje met een wat aparte titel: Crucified by Christians. Ik ging het lezen: het gaat als volgt en ik herkende mijzelf meteen en ik zeg het met mijn eigen woorden: Ben jij ook een van die verwonde christenen? Hebben jouw vrienden, jouw medechristenen jou ook pijn gedaan? Ja, ja, dat ben ik ook. Maar schrijft hij: dat moet je hen niet verwijten, dat is een kracht erachter. Natuurlijk is het de geestelijke wereld. Ik moet het de mensen niet verwijten. En dan gaat hij verder in dat boekje en hij zegt: Er is iemand voor jou geweest, die dat nog allemaal veel erger heeft meegemaakt. Jezus. Die door zijn eigen broers en jodengenoten werd gekruisigd. Maar het waren niet de Joden, die dat deden, maar het was die macht daarachter (ik dacht: natuurlijk, demonie e.d.) en dan gaat het verder, weet je wie die macht achter de dood van Jezus is geweest? God, de Vader. Jesaja zegt, dat het God behaagde om Zijn zoon te verbrijzelen. Dat was niet het plan van satan, maar God gebruikte satan. Het was het plan van God. En het boekje gaat verder en zo zegt het boekje. En zo is ook de regisseur, Jan, van jouw kruisiging. Hij heeft die mensen in jouw leven gestuurd om jou te kruisigen en jouw ik, dat kleine lieve jongetje. En toen schoot mij het verhaal te binnen van Graham Cook. Dat was een man, die in de profetische bediening kwam in Engeland en hij werd niet gewaardeerd door zijn denominatie. Hij stond erg onder druk en drie leiders van die denominaties volgden hem in samenkomsten om kritiek te kunnen leveren op wat hij deed. Zij schreven er artikelen over en hij was zo gebroken. Op een keer bad hij: Heer, haal die mensen weg uit mijn leven. Toen kreeg hij s nachts een droom en hij zag een beeld. Een prachtig beeld en zag dat beeldhouwers bezig waren en dat beeld veranderde in Jezus. En in die droom begon hij te huilen en Gods stem klonk en zei: Graham daar ben ik mee bezig. Ik ben jou gelijkvormig aan het maken aan mijn Zoon Jezus. Dat is het proces, waarin je zit. En hij zei: O, Heer, dank U wel. Toen zei God: zal ik je laten zien, wie Ik gestuurd heb om te hakken in jouw leven? En in die droom zag hij de drie mannen, waartegen hij zo aan het vechten was. En God zei: Ik wil, dat je ze omarmt, want Ik heb ze gestuurd om jou te vormen. Die nacht ben ik in de vorm van een kruis gaan liggen op de vloer en ik heb onder tranen gezegd: Heer, hier ben ik. Het kleine, lieve jongetje lag aan het kruis. Wilt U dit kleine jongetje maar kruisigen? De moraal van dit verhaal is, dat God daar mensen voor gebruikt, die jou liefhebben en die zich tegen jou opzetten en jij verwijt het hun. Maar je moet het zien en blijven vertrouwen, dat God de regisseur is van jouw leven, weet je dat? En het enige wat je moet doen steeds weer opnieuw, is komen in het proces van totale vergeving. Ik heb die vijf punten gegeven, niet zo van: dat moet je even doen. Maar je moet de houding aannamen van: Heer, ik wil wandelen mijn leven in totale vergeving, want ik wil niet dat mijn bestemming uiteindelijk niet uitkomt. Je wilt toch dat je bestemming uitkomt in je leven? Zullen we gaan staan met elkaar? In Jakobus 1 wordt gesproken over de vele verzoekingen die je leven binnenkomen. Er is een vertaling, die zegt: Als er allerlei verzoekingen en beproevingen in je leven binnendringen, mijn broeders, wijs ze dan niet af als indringers, maar verwelkom ze als vrienden. Realiseer je dat ze gekomen zijn om jouw geloof te testen en in jou de kwaliteit van volharding te produceren net zolang, totdat je een volwassen christen bent. Als een van mijn beste vrienden mij omhelst, zegt hij vaak: Embrace your cross, Jan. Dingen die wij als vijanden zien, daarvan zegt God: Ik heb ze naar jou toegestuurd. 10

11 Er is maar één oplossing: omhels ze als vrienden, omhels je situatie, omhels die mensen, waarvan je vindt, dat ze je pijn doen, omhels ze in de geest als vrienden, want ze zijn gekomen om jou mooier te maken. En rijp te maken en volwassen te maken, zodat jij uiteindelijk in je bestemming kunt wandelen. Halleluja. 11 Heer, als er mensen zijn, die in hun leven situaties hebben meegemaakt, die niet leuk zijn. Die op dit moment een stuk pijn zitten, die het niet begrepen hebben, zoals ik niet begreep, wat mij in Haarlem overkwam, Heer. Heer, die niet beseffen, dat U de regisseur bent van hun leven en dat ze maar één ding behoeven te doen, Heer, en dat is: naar U toe te gaan, want Uw hand gaat uit naar iedereen, die U aanroept, Heer. En dat ze deze dag de keus kunnen maken de situatie of die mensen te omarmen en te komen in een proces van totale vergeving. Als er mensen zijn vandaag, die zeggen: ja, ik heb mijzelf herkend in dit verhaal en ik heb gebed daarvoor nodig, ik kan het niet alleen. Aan hen wil ik vragen naar voren te komen voor gebed.. ik kan het niet alleen en die zeggen: ja, ik sta hier vandaag en ik voel en ik weet, dat ik in zo n proces zit en dat ik het moeilijk vind, maar ik moet vandaag de keus maken om het te omarmen om het niet meer te zien als een vijand, maar als de hand van God. Ik vind het moeilijk, maar ik maak vandaag de keus om deze beproeving in mijn leven te omarmen. God is hier. Hij wil het mooiste uit je halen. God is als die beeldhouwer, die bezig was om uit een stuk steen een paardenkop te houwen. En een man kwam naast hem staan en zei: ik vind het zo knap wat u doet, hoe krijgt u het voor elkaar om zo n paardenkop eruit te krijgen. Toen zei de beeldhouwer: het is eigenlijk heel simpel, ik hak alles weg wat niet op een paardenkop lijkt en dan blijft er een paardenkop over. En weet je wat Jezus doet? Jezus wil alles uit je leven weghakken wat niet op Hem lijkt. Dat is het proces waarmee Hij bezig is. En dat doet pijn, maar het zijn Zijn liefdevolle handen, die met jou bezig zijn op dit moment.