Groot Nieuws meditatie zondag 23 april, verzorgd door Ds. Folkert de Jong van de Gereformeerde Kerk in Andel.

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Groot Nieuws meditatie zondag 23 april, verzorgd door Ds. Folkert de Jong van de Gereformeerde Kerk in Andel."

Gerda Koster
6 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Groot Nieuws meditatie zondag 23 april, verzorgd door Ds. Folkert de Jong van de Gereformeerde Kerk in Andel. 36 Vervolgens ging Jezus met zijn leerlingen naar een plek die Getsemane genoemd werd. Hij zei: Blijven jullie hier zitten, ik ga daar bidden. Hij nam Petrus en de twee zonen van Zebedeüs met zich mee. Toen hij zich bedroefd en angstig voelde worden,zei hij tegen hen: Ik voel me dodelijk bedroefd; blijf hier met mij waken. Hij liep nog een stukje verder, knielde toen en bad diep voorovergebogen: Vader, als het mogelijk is, laat deze beker dan aan mij voorbijgaan! Maar laat het niet gebeuren zoals ik het wil, maar zoals u het wilt. Hij liep terug naar de leerlingen en zag dat ze lagen te slapen. Hij zei tegen Petrus: Konden jullie niet eens één uur met mij waken? Blijf wakker en bid dat jullie niet in beproeving komen; de geest is wel gewillig, maar het lichaam is zwak. Voor de tweede maal liep hij van hen weg en bad: Vader, als het niet mogelijk is dat deze beker aan mij voorbijgaat zonder dat ik eruit drink, laat het dan gebeuren zoals u het wilt. Toen hij terugkwam, zag hij dat ze weer sliepen, want ze waren door vermoeidheid overmand. Hij liet hen achter, liep opnieuw wat verder en bad voor de derde maal, met dezelfde woorden als daarvoor. Daarna voegde hij zich weer bij de leerlingen en zei: Liggen jullie daar nog steeds te slapen en te rusten? En dat terwijl het ogenblik nabij is waarop de Mensenzoon wordt uitgeleverd aan zondaars. Sta op, laten we gaan; kijk, hij die mij uitlevert, is al vlakbij. 2 korinthiers 1 vers 5: Zoals wij volop delen in het lijden van Christus, zo delen wij volop in de troost die God ons door Christus geeft. Hoe kunnen mensen in God geloven en toch zoveel kwaad en lijden

2 meemaken? Hoe kunnen mensen zich toch zo eenzaam en donker voelen, terwijl we toch geloven dat God er is, ons helpt, bijstaat. Ik hoor nog wel eens in christelijke kringen de opmerking: niet klagen, maar dragen en bidden om kracht. Ik zei eens los in een preek dat die zin niet in de bijbel staat, dat was nogal een verrassing voor veel mensen. Dit was toch hoe je door het leven gaat? Als er een probleem is, niet klagen, dragen. Ja, klagen is blijkbaar het echte probleem. Een deel van het probleem in mijn beleving is dit: Als er verdriet en pijn is, dan grijpen we zo vaak terug op de gemakkelijke, snelle antwoorden. Begrijpelijk ook, het liefst geven we verdriet zo snel mogelijk een plek, dan kunnen we zo snel mogelijk weer door. Of iemand nu gelovig is of niet, het valt me op hoe snel mensen met snelle gemakkelijke antwoorden komen. 'de tijd heelt alle wonden' 'het kan je sterker maken' enzovoort. U kent het wel. Het is niet eens per se onwaar altijd. Zeuren over onbelangrijke dingen, en er maar over doorklagen, dat is vervelend. Veel nare gebeurtenissen kúnnen je sterker maken, en tijd heelt heel wat wonden, of in ieder geval weet je dingen op zijn tijd een plek te geven. Maar in de tussentijd En dan nog: er zijn dingen die de tijd niet heelt, waar je vaak weer aan herinnerd wordt. Dan kan de eenzaamheid op je drukken, het gewicht van het missen. Dingen die je overkomen zijn kunnen je net zo goed bang maken in plaats van sterker. Eenzaamheid, verdriet, angst. We zien het bij onszelf, we zien het door alle tijden. In de tekst die we lazen uit de brief aan Korinthe staat dat we meelijden met Christus. Had hij dan die eenzaamheid, dat verdriet, die angst? Ja. En zeker in dit bijzondere gedeelte van het lijdensverhaal van Jezus. Het moment vlak voordat hij verraden wordt door een van zijn eigen vrienden, een van de mensen waarmee hij kort daarvoor nog aan tafel zat. Jezus weet

3 wat gaat komen. En hij is bang. Bang en verdrietig. Bij Jezus. Dat lezen we niet vaak. Het is gek, maar vaak zien we Jezus in plaatjes en in films als iemand die met een hemelse blik het allemaal over zich heen liet komen, zeker ook in andere delen van het nieuwe testament. Dan lijkt hij zo wijs, zo sterk, zo slim, zo dapper. En nu: dodelijk bedroefd, en doodsbang. Wat doe je als je bang en verdrietig bent? Je vraagt vrienden om bij je te zijn, of je zoekt hen op. Precies wat Jezus deed. En met die vrienden zoekt hij een rustige plek. Een plek om te bidden, om zijn angst en verdriet kwijt te kunnen. Zullen jullie wakker blijven? En Jezus bidt, diep voorovergebogen. Vader, als het mogelijk is, laat deze beker dan aan mij voorbijgaan! Hoe vaak hebt u dit gebeden? Hoe vaak bidden we zoiets? Als er iets ergs gebeurd is, of als we weten dat we een moeilijke keus moeten maken, of als we een operatie ruimte ingaan. Al die momenten waarop we dat kunnen bidden. Jezus bad het al. Jezus is uitgebeden. Hij komt terug bij zijn leerlingen. En vindt hen in slaap gevallen. De eenzaamheid die hij gevoeld moet hebben. Juist op dat moment. Het zegt zoveel over Jezus dat hij toch begrip heeft. 'Geest gewillig, vlees is zwak.' Een opmerking van iemand die sterker is dan ik zou zijn op dat moment. Eenzaamheid, verdriet, angst. We zien in het lijden van Jezus het lijden van onszelf. En van mensen van al de tijden. Ik kan nu de hele bijbel zonder moeite doorakkeren voor deze citaten, zeker de psalmen: mijn God, waarom hebt U mijn verlaten? Maar natuurlijk ook Job. Waarom geeft God het licht aan ongelukkigen, het leven aan verbitterden? Ik heb geen ander voedsel dan verdriet, mijn klachten stromen in een vloed van tranen. Ik kan tijden doorgaan. Geen van de bijbelschrijvers geloofde dat we niet mochten klagen, en vooral moesten bidden. De klachten in de bijbel gingen ergens over. De

4 diepte van lijden, van de angst, de eenzaamheid en het verdriet wordt zo voelbaar door de bijbel heen. Vaak slaan we dit over, lezen we liever de bemoedigende stukken. We zingen toch echt liever de vrolijke, vlotte liederen. En terecht trouwens. Maar we lopen het risico soms om deze kant van de bijbel te missen, deze kant die in ons geloofsleven, in de geloofsleer, zo groot is, want het is in ons leven zo groot. En het komt allemaal samen in Jezus. Die het lijden, de zonde draagt. En dan gaat het ook verder. Want wie spreekt over Jezus doet dat alleen vanwege pasen. De opstanding. De hoop na zoveel lijden en verdriet! Het moment dat God zegt: en nou ís het klaar. Ík ben hier de baas. God is koning. Er ís hoop. Jezus sterft, met al dit lijden en zonde op zn nek. Maar dat is. Niet. Het. Einde. Ik weet van geen levensovertuiging die pijn en verdriet zo serieus neemt als het christelijk geloof. Wie Jezus volgt wéét er alles van. Neemt het bijzonder serieus en we hoeven geen tegeltjeswijsheid te accepteren. Geen simplistische verklaringen, of, nog erger, subtiel degene die lijdt daarvan beschuldigen. 'Nou is het wel tijd om je weer beter te voelen hoor' 'het leven gaat wel door' 'niet klagen hoor asjeblieft' De harde waarheid is dat het leven voor sommigen niet doorgaat. Zo snel kunnen we worden als de discipelen van Jezus of de vrienden van Job, die het allemaal niet zo serieus oppakten, want nou ja, je zult het er zelf wel naar gemaakt hebben, of het gaat wel weer over. Ja, er zijn dingen die wel weer over gaan, en soms hebben we het er zelf naar gemaakt. Maar dat maakt het nú niet beter. Jezus wist wat ging komen. Hij bereidde zich voor in een wanhopig gebed. Hij voelde de angst, het verdriet, de eenzaamheid, van zichzelf en van alle generaties, van alle mensen. En toch ging hij door. Want er was ook hoop. Wie in verdriet zich op Jezus richt, ziet de pijn en de zonde. Maar ziet óók de hoop. Een échte hoop. Niet goedkoop. Niet simpel. Maar écht. Doorleefd.

5 Gebasseerd op God die het leven geeft. amen

Vergelijkbare documenten

Wij zingen voor de dienst: Lied 276 : 1 en 2 Nieuwe LiedBoek

Wij zingen voor de dienst: Lied 276 : 1 en 2 Nieuwe LiedBoek NLB Lied 276 : 1a b 2a b NLB Lied 276 : 1a b 2a b NLB Lied 276 : 1a b 2a b NLB Lied 276 : 1a b 2a b Binnenkomst kerkenraad en voorganger We