Op de vlucht. Lesprogramma. Voor kinderen van 4-8 jaar. Logo Share tech mono. Pay off Exo 2.0 Regular

Transcriptie

1 Lesprogramma Voor kinderen van 4-8 jaar Op de vlucht Stichting Gave Marie Curiestraat 35, 3846 BW Harderwijk

2 Beste kinderwerker, Het dode jongetje op het strand. Overvolle treinen boordevol vluchtelingen. Noodoplossingen en heftige discussies. De vluchtelingendrama s zijn enorm geworden. We weten dat God al die vluchtelingen kent. Geen traan die Hij niet heeft gezien, geen noodkreet die Hij niet heeft gehoord. Voor hem zijn het geen getallen, maar waardevolle mensen met elk hun eigen verhaal. Nood mag je raken. De Heere Jezus gaat ons daar in voor. Op zondag 20 september willen we stil staan bij dit enorme probleem. Stilstaan om ons te laten raken. Stilstaan om te bedenken waar het écht om gaat. Stilstaan om de vluchtelingen voor Gods aangezicht te brengen. Stilstaan om vervolgens in actie te komen en hen die vluchten te laten ervaren dat ze gezien en geliefd zijn. Ook kinderen willen we bij deze nood betrekken. We willen kinderen iets leren over het leven van vluchtelingen aan de hand van een verhaal. We willen hen vragen om met ons stil te staan en te bidden voor kinderen in nood. Daarnaast willen we kinderen laten ervaren dat God ook in deze nood aanwezig is. Daarom hebben we twee lesprogramma s ontwikkeld voor kinderen in de kerk. Deze lesprogramma s kunnen op 20 september worden ingezet tijdens de zondagsschool of de kindernevendienst. Er is een lesprogramma voor kinderen van 4-8 jaar en een lesprogramma voor kinderen van 8-12 jaar. Elk lesprogramma beslaat ongeveer drie kwartier. U kunt het hele programma gebruiken of u kunt onderdelen gebruiken afhankelijk van de groep die u voor u hebt en de beschikbare tijd. We hopen dat deze programma s jullie, de kinderen én de vluchteling tot zegen zullen zijn. We wensen jullie een goed samenzijn toe, samen met de kinderen. Steveline van Wolfswinkel Kinderwerkster Stichting Gave 2

3 Op de vlucht Doelgroep Doelen en inhoud Materialen Kinderen van 4-8 jaar De kinderen maken kennis met een jonge vluchteling in Nederland. De kinderen luisteren naar een verhaal uit de Bijbel. De kinderen ontdekken dat God zorgt voor vluchtelingen. De kinderen maken een tekening voor een asielzoekerskind. Koffer of rugtas foto Fazil plaat Hagar en Ismaël Papier A3 Tekenpapier A5 Kleurpotloden en/of stiften Bijlage 1: Het verhaal van Fazil Bijlage 2: Het verhaal van Ismaël bijlage 3: Afbeelding Fazil bijlage 4: Plaat van Hagar en Ismael Bijlage 5 Gebedskaartjes In dit lesprogramma luisteren de kinderen naar een verhaal over Fazil. Fazil is een jongen die met zijn oom en moeder naar Nederland is gevlucht. Waar papa is weet hij niet. Vanuit dit verhaal gaan we naar een verhaal uit de Bijbel. Het verhaal van Hagar en Ismaël. In beide verhalen zien we Gods zorg voor vluchtelingen. Hij is bij hen, ook als het moeilijk is. Vanuit deze verhalen vragen we de kinderen een tekening te maken voor een kind dat gevlucht is. Een tekening waar hij blij van wordt. Tip: U kunt de afbeeldingen printen op A4-formaat. Gesprek Zet een koffer of rugtas in de kring. Ga hierover met de kinderen in gesprek. Wanneer heb je dit nodig? Wanneer gaan mensen op reis? Bespreek met elkaar dat mensen vaak op reis gaan omdat ze dat willen of leuk vinden. Maar soms moeten mensen ook op reis omdat ze niet anders kunnen. Omdat het plekje waar ze wonen niet veilig is. Dat noem je vluchten. Bespreek met de kinderen wat ervoor kan zorgen dat mensen en kinderen op de vlucht moeten. Denk hierbij aan oorlog of vervolging. Verhaal Vertel de kinderen het verhaal van Fazil. U kunt dit verhaal vinden in bijlage 1. Gesprek Ga met de kinderen in gesprek over het verhaal van Fazil. Ken je kinderen als Fazil? Kinderen die uit een ander land komen en nu in Nederland wonen? Waarom was Fazil verdrietig? Hoe zou je Fazil een beetje kunnen helpen als hij bij jou in de buurt komt wonen? Verhaal In de Bijbel staat ook een verhaal over iemand die zomaar moest gaan reizen. Niet omdat hij het wilde, maar omdat hij het moest. Samen met mama. Dit is het verhaal van Ismaël. Vertel de kinderen het verhaal van Ismaël. U kunt dit verhaal vinden in bijlage 2. Gesprek Ga met de kinderen in gesprek over het verhaal van Ismaël. Vraag hen waarom Hagar en Ismaël zo verdrietig zijn. Wie zorgde er voor hen? Hoe werden Hagar en Ismaël geholpen? Laat de kinderen zien dat God zorgt voor Ismaël. Gebed Wat wil jij aan God vragen voor op de vlucht zijn? Maak een woordweb op een A3 papier met daarnaast de foto van Fazil. Ga met elkaar in gebed. Verwerking Laat de kinderen een tekening maken. Geef aan dat ze iets mogen tekenen waar een gevlucht kind blij van wordt. Afsluiting Verzamel de tekeningen en geef de kinderen een gebedskaartje mee naar huis. Zo kunnen de kinderen ook thuis blijven bidden voor kinderen als Fazil. Tip: U kunt de tekeningen opsturen naar stichting Gave. Deze tekeningen delen wij uit op de azc s via de rugtasactie. Zie 3

4 Bijlage 1 Het verhaal van Fazil Dichtbij een heel groot dorp, buiten aan de rand, staan allemaal grijze huizen zomaar midden in het land. Al die huizenblokken bij elkaar lijken wel een dorpje in het klein. Je kunt er niet zomaar binnen komen of doorheen rijden, want er staat een slagboom voor. Al die huizenblokken bij elkaar zijn eigenlijk een wereld in het klein. Want in die huizen wonen mensen uit heel veel verschillende landen. Er wonen donkerbruine mensen met krulletjeshaar, lichtbruine mensen met zwart steil haar, wille mensen met lichtbruin haar. En al die mensen spreken allemaal verschillende talen. Dus al die huizen bij elkaar zijn eigenlijk een wereld in het klein. In één van die huizen, op kamer 18, woont Fazil. Samen met zijn moeder, zijn zusjes, zijn oom en met Donkey zijn knuffelbeer. Fazil is bijna zeven en al best een beetje groot. Zijn zusjes zijn ukkepukken van vier. Hoe oud zijn oom is, weet Fazil niet. Fazil vindt het fijn dat zijn oom bij hen woont, want wie er niet bij hen wonen zijn: zijn vader en zijn grote broer van veertien. En dat is heel verdrietig voor hen allemaal. Want als je in een vreemd land moet wonen, zonder je eigen kleren, zonder je eigen huis, zonder je eigen vrienden en je eigen spullen, is dat helemaal niet leuk. En als dan ook je eigen vader en je eigen broer verdwenen zijn dan is dat héél verdrietig. De plek waar Fazil woont, heet Asiel-Zoekers- Centrum, een AaZetCee. Een moeilijk woord voor een moeilijke plek. Als je asielzoeker bent, ben je op zoek. Op zoek naar onderdak. Op zoek naar veiligheid, naar liefde en vriendjes. Fazil komt uit en ander land. Een land waar oorlog is. Waar het niet veilig is. En daarom is Fazil nu hier. In Nederland. Op zoek naar een veilig plekje om te wonen. In het AaZetCee staat ook de school waar Fazil iedere dag naartoe gaat. Het is leuk op school, vindt Fazil. Fazil krijgt op school veel Nederlandse les. Want Fazil spreekt een andere taal. Nederlands praten gaat best goed. Dat is natuurlijk heel belangrijk. Want als je met elkaar kunt praten, kun je beter met elkaar spelen, kun je beter andere mensen verstaan. Lijkt het net of je een beetje bij elkaar hoort. Fazil, zijn moeder, zijn zusjes en zijn oom mogen straks in een eigen huis gaan wonen. Misschien dat zij bij jou in het dorp komen wonen. Misschien dat zij bij jou in de straat komen wonen. Het kan zelfs zijn dat Fazil bij jou in de klas komt. En wat dan? Bronvermelding: Vink, H. (1999). Fazil woont nog in het AaZetCee. Utrecht: Uitgeverij de Banier. Tip: voor dit lesprogramma is een gedeelte van dit boekje gebruikt. Indien u het boekje in bezit heeft kunt u de afbeeldingen gebruiken die in het boekje staan. 4

5 Bijlage 2 Het verhaal van Ismaël Abraham en Sara hadden zo n mooie boodschap gekregen. Weet jullie het nog? Dat ze een zoontje zouden krijgen. Die boodschap had de Here hun zelf gebracht. En kwam het ook uit? Ja hoor! Wat de Here belooft, komt altijd uit. Er ging een jaar voorbij. En toen is het kindje geboren, waar ze zo lang op hadden gewacht. Het was een jongetje. En ze noemden het Izak. Toen Izak drie werd vierden ze feest. En toen, op dat feest, ging die grote Ismaël dat kleine jongetje plagen. Hij lachte hem uit. Hij bespotte hem. Maar Sara had het gezien. En ze zei tegen Abraham: Je moet die jongen wegsturen, en zijn moeder ook. Ismaël mag hier niet blijven wonen bij Izak, want hij wil altijd de baas over hem spelen en hij doet heel lelijk tegen hem! Maar dat wilde Abraham niet! Want hij hield veel van Ismaël en van Hagar ook. Abraham zei: Wegsturen? Dat doe ik nooit! Maar de Here zei: Je moet het toch doen, Abraham. Sara heeft gelijk, Ismaël mag hier niet blijven. Doe het maar gerust. Ik zal wel voor ze zorgen. Ja, toen moest Abraham het wel doen, al vond hij het ook neig zo verdrietig. Als de Here het zei, dan moest het. En toen zijn Hagar en Ismaël weggegaan. Ze kregen brood mee en een kruik water voor de dorst. Zo gingen ze samen de wijde wereld in, die moeder en haar zoon. En bij de tent stond Abraham ze verdrietig na te kijken. Hagar en Ismaël moesten héél ver lopen. Want heel ver weg lag het land, waar Hagar vroeger gewoond had, voor ze bij Abraham kwam. Dáár wilden ze naar toe. Maar Hagar lette niet goed op de weg. Want ze had zoveel om over te denken en ze was zo verdrietig. En toen verdwaalden ze in de woestijn. Daar was niets dan zand, zand en nog eens zand. En de zon brandde zo erg op hun hoofd. En de grond was zo heet aan hun voeten. En nergens was een boom, die een beetje schaduw gaf. Ze dwaalden al maar verder. Soms stonden ze even stil en dronken uit de kruik. Want het was zo vreselijk warm! En dan liepen ze maar weer door en ze waren zo verdrietig. Want nu hadden ze geen huis meer en geen bed om op te slapen. Nu hadden ze niemand meer die voor ze zorgde. Niemand? En de Here dan? Maar daar dachten die twee niet aan. Moeder, ik heb zo n dorst! Ismaël kreeg weer een slokje water. Maar er was niet veel water meer. Ze hadden al zo vaak gedronken. De kruik was bijna leeg. Ismaël werd ook zo moe en zo slap van de warmte. Hij kon haast niet meer. Moeder, ik heb zo n dorst! Hagar gaf hem de kruik. Ismaël zette die aan de mond en wilde drinken. Maar de kruik was leeg. Moeder, er is geen water meer! Toen schrok Hagar! En zij keek rond, of zij ook ergens water kon vinden. Maar er was geen water. Nergens was een slootje of een plasje of een put. En nergens was iemand, die ze om water konden vragen. Er was niets dan zand, droog gloeiend zand. Ismaël had zo n dorst. Hij was ziek van dorst en van moeheid. Zijn voeten sleepten door het zand. En opeens viel hij neer. Hij kon niet meer lopen. Hij lag te kreunen in het zand. Hij zou misschien wel doodgaan van dorst! Hagar kon haar kind niet helpen. Zij nam hem op en droeg hem een eindje verder. Daar was een klein struikje, dat nog een beetje schaduw gaf. Daar legde zij hem neer. Het was alles, wat zij voor hem doen kon. En daar lag Ismaël toen. Hij was zo bleek. Zijn ogen gingen dicht. En hij kreunde hoe langer hoe zachter. Hagar durfde niet meer naar hem kijken. Zij kon het niet aanzien, dat haar kind daar lag te sterven. Zij liep een eindje weg en ging in het zand zitten huilen. O, mijn jongen, schreide zij. Mijn lieve, lieve jongen! Nu ga je dood van dorst en je moeder kan je niet helpen! Ze snikte het uit. De tranen rolden over haar wangen in het hete zand. Maar opeens keek Hagar op. Ze hoorde wat. Ze keek rond, maar ze zag niemand. En toch was er een stem en die zei: Hagar, wat scheelt eraan? Je moet niet bang zijn, want Ik heb de stem van de jongen wel gehoord! Sta op en ga naar hem toe. Ik zal voor hem zorgen. Die stem kende Hagar wel! Dat was de stem van God! Nu zou alles goed worden! Zij wiste gauw haar tranen af en liep hard naar haar kind. En ineens zag zij water! Zij zag een put, een diep gat in de grond, met mooi helder water erin! Zij holde erheen met haar kruik. Zij liet die helemaal vol lopen met het lekkere koele water. En toen gauw weer naar haar jongen! En toen hem opgetild en gauw de kruik aan zijn mond! O, wat dronk die Ismaël! Zijn ogen gingen weer open. Zijn bleke wangen kregen weer kleur. Na een tijdje kon hij al weer opstaan en lopen. En met een volle kruik gingen ze verder. Nu waren ze niet verdrietig meer. Er was toch Iemand die voor ze zorgde. Vader Abraham was er niet meer. Maar de Vader in de hemel was er wèl en Die bleef altijd bij ze. Die wees Hagar ook de weg naar het verre land. Daar zijn ze toen blijven wonen. Daar is Ismaël een grote sterke man geworden. Hij kon zo goed schieten met een boog en een pijl. Hij ging iedere dag op jacht in de woestijn. En hij wist zijn hele leven, dat God voor hem zorgde. De Vries, A. Kleutervertelboek voor de Bijbelse geschiedenis. Zwolle: Callenbach. 6

6 bijlage 3 Fazil 5

7 bijlage 4 Hagar en Ismaël 7

8 bijlage 5 Gebedskaartjes Gave Paars 1 CMYK C50 M80 Y5 K0 Gave Oranje CMYK C0 M50 Y100 K0 Gave Magenta CMYK C5 M75 Y0 K30 Gave Paars 1 RGB R147 G76 B143 RAL : 400 Gave Oranje RGB R242 G148 B0 Gave Magenta RGB R175 G74 B122 Webkleur HEX : 934 HEX: F294 Gave Paars 1 CMYK C50 M80 Y5 K0 Gave Oranje CMYK C0 M50 Y100 K0 Gave Magenta CMYK C5 M75 Y0 K30 Gave Paars 1 RGB R147 G76 B143 RAL : 400 Gave Oranje RGB R242 G148 B0 Gave Magenta RGB R175 G74 B122 Webkleur HEX : 934 HEX: F294 Gave Paars 1 CMYK C50 M80 Y5 K0 Gave Oranje CMYK C0 M50 Y100 K0 Gave Magenta CMYK C5 M75 Y0 K30 Gave Paars 1 RGB R147 G76 B143 RAL : 400 Gave Oranje RGB R242 G148 B0 Gave Magenta RGB R175 G74 B122 Webkleur HEX : 934