RAAD VOOR VERGUNNINGSBETWISTINGEN

Transcriptie

1 RAAD VOOR VERGUNNINGSBETWISTINGEN ARREST nr. A/4.8.14/2013/0012 van 1 maart 2013 in de zaak 1213/0115/SA/3/0121 In zake: 1. de heer Lucien VERBRUGGEN 2. mevrouw Josepha VANHOOF bijgestaan en vertegenwoordigd door: advocaten Peter LUYPAERS en Hans-Kristof CARÊME kantoor houdende te 3001 Heverlee, Industrieweg 4 bus 1 waar woonplaats wordt gekozen verzoekende partijen tegen: de deputatie van de provincieraad van ANTWERPEN verwerende partij I. VOORWERP VAN DE VORDERING De vordering, ingesteld met een aangetekende brief van 10 november 2012, strekt tot de schorsing van de tenuitvoerlegging en de vernietiging van het besluit van de deputatie van de provincieraad van Antwerpen van 23 augustus De deputatie heeft het administratief beroep van de aanvrager tegen de weigeringsbeslissing van het college van burgemeester en schepenen van de gemeente Mol van 25 april 2012 ingewilligd. De deputatie heeft aan de aanvrager onder voorwaarden een stedenbouwkundige vergunning verleend voor het bouwen van een appartementsgebouw (8) met autostaanplaatsen (8). De bestreden beslissing heeft betrekking op een perceel gelegen te 2400 Mol, Sluis 128 en met als kadastrale omschrijving afdeling 2, sectie B, nummer 622G. II. VERLOOP VAN DE RECHTSPLEGING Het verzoekschrift is in het register van de Raad ingeschreven op 30 november Met een beschikking genomen op grond van artikel , 1 VCRO van 31 januari 2013 werd vastgesteld dat het beroep op het eerste gezicht kennelijk niet-ontvankelijk lijkt omdat het ingediende verzoekschrift geen omschrijving lijkt te bevatten van de redenen die aantonen dat de onmiddellijke tenuitvoerlegging van de bestreden beslissing een moeilijk te herstellen ernstig nadeel kan berokkenen en omdat het evenmin een omschrijving lijkt te bevatten van de geschonden geachte regelgeving, stedenbouwkundige voorschriften of beginselen van behoorlijk bestuur en van de wijze waarop zij geschonden worden. Aan de verzoekende partijen werd de mogelijkheid verleend om een verantwoordingsnota in te dienen, beperkt tot de in deze beschikking aangehaalde vaststellingen.

2 De verzoekende partijen hebben een verantwoordingsnota ingediend. Titel IV, hoofdstuk VIII van de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening (VCRO) betreffende de Raad voor Vergunningsbetwistingen en het Besluit van de Vlaamse Regering van 13 juli 2012 houdende de rechtspleging voor de Raad voor Vergunningsbetwistingen (Procedurebesluit) zijn toegepast. III. AMBTSHALVE ONDERZOEK 1. Overeenkomstig artikel , 1, eerste lid VCRO en artikel 16 Procedurebesluit kan de voorzitter van de Raad of het door hem aangewezen raadslid ambtshalve onderzoeken of het beroep doelloos is, kennelijk niet-ontvankelijk is of dat de Raad kennelijk onbevoegd is. De Raad heeft met de beschikking van 31 januari 2013 vastgesteld dat het voorliggende verzoekschrift op het eerste gezicht geen omschrijving bevat van de redenen die aantonen dat de onmiddellijke tenuitvoerlegging van de bestreden beslissing de verzoekende partijen een moeilijk te herstellen ernstig nadeel kan berokkenen, zoals bedoeld bij artikel 11, 9 Procedurebesluit, en ook geen omschrijving lijkt te bevatten van de geschonden geachte regelgeving, stedenbouwkundige voorschriften of beginselen van behoorlijk bestuur en van de wijze waarop zij geschonden worden. 2. De verzoekende partijen stellen in hun verantwoordingsnota het volgende: 1. Krachtens de vaste rechtspraak wordt onder middel verstaan de voldoende duidelijke omschrijving van de overtreden rechtsregel of van het geschonden rechtsbeginsel en van de wijze waarop die regel of dat beginsel door de bestreden rechtshandeling geschonden worden. Die definitie wordt in het Procedurereglement hernomen. 2. Het verzoekschrift verwijst uitdrukkelijk naar de bezwaarschriften die verzoekers n.a.v. de openbare onderzoeken hebben ingediend. De bezwaarschriften worden bij het verzoekschrift gevoegd. In het verzoekschrift wordt uitdrukkelijk gesteld dat de vergunning inhoudt dat verzoekers onder geen beding de toelating zullen verkrijgen om in een latere periode een dubbelwoonst op te richten met zijdelingse bouwvrije stroken van 3m, terwijl die vorm van inplanting geen afbreuk doet aan de kwaliteit van de ruimtelijke ordening. Hiermee sluit het verzoekschrift aan bij de inhoud van het bezwaarschrift Die argumentatie van verzoekers kan wel degelijk als een ontvankelijk middel worden begrepen, m.n. de schending van artikel b) VCRO doordat een stedenbouwkundige vergunning dient te worden geweigerd indien de aanvraag niet verenigbaar is met de goede ruimtelijke ordening. In het verzoekschrift wordt uitdrukkelijk gesteld dat de bestreden beslissing strijdt met de ordening van de percelen van verzoekers zelf die er zich hebben voorgenomen om er 2 woningen in halfopen verband op te richten. 3. Het verzoekschrift vermeldt bovendien dat de bestreden beslissing een schending inhoudt van het gelijkheidsbeginsel weze het genomen uit de schending van de

3 artikelen 10 en 11 van de gecoördineerde Grondwet, dan wel uit de schending van het gelijkheidsbeginsel als algemeen beginsel van behoorlijk bestuur m.n. waar uitdrukkelijk gesteld wordt dat de bestreden beslissing een vorm van discriminatie oplevert aangezien in het verleden een quasi identieke stedenbouwkundige aanvraag werd geweigerd. Er wordt nog toegelicht dat de discriminatie zich eveneens voordoet op het vlak van het parkeren van wagens. De ingeroepen schending van het gelijkheidsbeginsel levert alleszins een ontvankelijk middel op. De beoordeling van de gegrondheid van het middel staat hier los van. Het middel genomen uit de problematiek van het parkeren van wagens kan bovendien perfect in verband worden gebracht met de gemeentelijke parkeerverordening. Volgens die parkeerverordening moet de aanvraag in 12 parkeerplaatsen voorzien, terwijl er slechts 8 parkeerplaatsen worden voorzien. Toch acht de deputatie 8 parkeerplaatsen voldoende in afwijking van de parkeerverordening gezien de omvang van het project. Daargelaten het al dan niet afdoende karakter van die motivering er dient te worden vastgesteld dat die motivering geenszins afdoende is en bijgevolg een schending van de artikelen 2 en 3 van de wet van 29 juli 1991 betreffende de uitdrukkelijke motivering van bestuurshandelingen oplevert dient te worden vastgesteld dat de gemeentelijke parkeerverordening geenszins in enige mogelijkheid tot afwijking voorziet. De bestreden beslissing schendt derhalve de parkeerverordening van de gemeente Mol (zie STUK 1 bij huidige verantwoordingsnota). 4. Het verzoekschrift verwijst kennelijk naar de bezwaarschriften en stelt vast dat de bestreden beslissing hiermee niet kan worden gerijmd. Mits enige welwillendheid kan dit middel zo worden begrepen dat in de bestreden beslissing wordt nagelaten om de bezwaren te onderzoeken, te behandelen en op gemotiveerde wijze te weerleggen (= schending van art VCRO jo. art. 11.B.Vl.Reg. van 5 mei 2000 betreffende de openbare onderzoeken over aanvragen tot stedenbouwkundige vergunning jo. art. 2 en 3 van de wet van 29 juli 1991 betreffende de uitdrukkelijke motivering van bestuurshandelingen) 5. Het verzoekschrift bevat bovendien een beschrijving van het moeilijk te herstellen ernstig nadeel, m.n. de onmogelijkheid om in de toekomst te bouwen in halfopen verband zoals uiteengezet in het bezwaarschrift In het verzoekschrift wordt het volgende ingeroepen: Indien de vergunning verleend word, zal dit inhouden dat de eigenaars links aanpalend pand, onder geen beding de toelating verkrijgen om in een latere periode een dubbelwoonst op te richten, met het behouden van een afstand van 3 meter, van de bestaande perceelsgrenzen. Omdat deze vorm van inplanting geen afbreuk doet aan de kwaliteit van de ruimtelijke ordening. Vastgesteld kan worden dat de aflevering van een vergunning welke op verschillende niveaus al in het verleden werd geweigerd er een vorm van discriminatie wordt gecreëerd ten opzichte van verzoekers, en de andere bezwaarschriften (5) in vorm met de verkeersveiligheid, het parkeren van wagens, en de belemmering van de zichtbaarheid, aangezien de op en afrit het verkeer negatief kan beïnvloeden daar deze schuin

4 tegenover de rechtse perceelsgrens van het perceel waarop met appartementen wil op trekken. 3. Overeenkomstig artikel 11, tweede lid, 9 Procedurebesluit bevat het verzoekschrift in geval van een enig verzoekschrift, een uiteenzetting van de redenen die aantonen dat de onmiddellijke tenuitvoerlegging van de bestreden beslissing de verzoekende partij een moeilijk te herstellen ernstig nadeel kan berokkenen. Alle in artikel 11, tweede lid Procedurebesluit opgenomen bepalingen zijn substantiële vormvereisten, waarvan deze die regulariseerbaar zijn, opgesomd worden in artikel 13 Procedurebesluit. De omschrijving van de geschonden geachte regelgeving, stedenbouwkundige voorschriften of beginselen van behoorlijk bestuur, alsook de wijze waarop de regelgeving, voorschriften of beginselen naar het oordeel van de verzoeker geschonden worden, is niet regulariseerbaar. Krachtens artikel , 2 VCRO dient de verantwoordingsnota van de verzoekende partij zich te beperken tot de door de Raad gedane vaststellingen. De mogelijkheid tot het indienen van een verantwoordingsnota kan dan ook niet oneigenlijk aangewend worden voor het regulariseren van gebrek aan omschrijving van de geschonden geachte regelgeving, stedenbouwkundige voorschriften of beginselen van behoorlijk bestuur, of van de wijze waarop de regelgeving, voorschriften of beginselen naar het oordeel van de verzoeker geschonden worden. 4. De Raad stelt vooreerst vast dat, zelfs uit de samenlezing van het inleidend verzoekschrift en de navolgende verantwoordingsnota, de loutere verwijzing naar de onmogelijkheid om in de toekomst te bouwen in halfopen verband zoals uiteengezet in het bezwaarschrift in redelijkheid en niet kennelijk zonder meer kan aangemerkt worden als een voldoende uiteenzetting van de redenen die aantonen dat de onmiddellijke tenuitvoerlegging van de bestreden beslissing de verzoekende partijen een moeilijk te herstellen ernstig nadeel kan berokkenen. Uit de redactie van het inleidend verzoekschrift dient immers onmiskenbaar afgeleid te worden dat het beweerde moeilijk te herstellen ernstig nadeel een inherent onderdeel vormt van de wettigheidskritiek van de verzoekende partijen en niet als een uiteenzetting van het moeilijk te herstellen ernstig nadeel dat de verzoekende partijen met de schorsing van de tenuitvoerlegging van de bestreden beslissing wens te voorkomen. De mogelijke onwettigheid van de bestreden beslissing op zich kan bovendien niet worden aangemerkt als een moeilijk te herstellen ernstig nadeel. In hun verantwoordingsnota tonen de verzoekende partijen het tegendeel geenszins aan. De vordering tot schorsing van de onmiddellijke tenuitvoerlegging van de bestreden beslissing werd op kennelijk niet-ontvankelijke wijze ingeleid. Het beroep moet derhalve noodzakelijk en uitsluitend als een vernietigingsberoep beschouwd te worden. 5. Bij nader onderzoek stelt de Raad verder vast dat in het inleidend verzoekschrift gesteld was dat de bestreden beslissing (die een inplanting toestaat tot op de grens met het perceel van de verzoekende partijen) verhindert om in de toekomst op het aangrenzend perceel te bouwen in halfopen verband wat, volgens de verzoekende partijen; nochtans een inplantingsvorm zou geweest zijn die geen afbreuk doet aan de kwaliteit van de ruimtelijke ordening. Het bezwaarschrift, geformuleerd naar aanleiding van het over de aanvraag gehouden openbaar onderzoek, en een verduidelijkend plannetje zijn bijgevoegd.

5 De Raad stelt dan ook vast dat er minstens één ontvankelijk middel werd opgenomen in het inleidend verzoekschrift zodat de procedure volgens de normale rechtspleging dient verder gezet te worden. 6 Artikel , 3, derde lid VCRO stelt dat wanneer de Raad niet besluit dat het beroep doelloos is, kennelijk niet-ontvankelijk is of dat de Raad kennelijk onbevoegd is, de procedure wordt voortgezet overeenkomstig titel IV, hoofdstuk VIII van de VCRO en het Besluit van de Vlaamse Regering houdende de rechtspleging voor de Raad voor Vergunningsbetwistingen van 13 juli OM DEZE REDENEN BESLIST DE RAAD VOOR VERGUNNINGSBETWISTINGEN 1. De vordering tot schorsing, ingesteld bij aangetekende brief van 14 september 2012, is conform artikel , 3 VCRO kennelijk niet-ontvankelijk. 2. De procedure wordt wat betreft de vordering tot vernietiging voortgezet conform artikel , 3, derde lid VCRO 3. De uitspraak over de kosten wordt uitgesteld tot de beslissing over de vordering tot vernietiging. Dit arrest is uitgesproken te Brussel, in openbare terechtzitting op 1 maart 2013, door: Filip VAN ACKER, wnd. voorzitter van de Raad voor Vergunningsbetwistingen, met bijstand van Eddie CLYBOUW, griffier. De griffier, De wnd. voorzitter van de Raad voor Vergunningsbetwistingen, Eddie CLYBOUW Filip VAN ACKER