Eiseres heeft tegen deze besluiten bij schrijven van 4 augustus 2009 en 14 September 2009 bezwaar aangetekend.

Transcriptie

1 -r Uitspraak -r A -I RECHTBANK 's-gravenhage Nevenzittingsplaats Assen Sector Bestuursrecht Vreemdel ingenkamer Zaaksnummer: Awb 10/12344 en Awb 10/12341 Uitspraak van de rechtbank van 1 maart 2010 inzake: geboren op burger van Guinee, DMD-dossiernurnmer: V-nummer: eiseres, gemachtigde: mr. U.K. Hansma, advocaat te Groningen, tegen: de minister voor Immigratie en Asiel. (Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND)), te 's-gravenhage, verweerder, gemachtigde: mr. H.R.D. Leene, ambtenaar bij de IND. Procesverloop Op 5 januari 2009 heeft eiseres een aanvraag gedaan tot verlenging van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 14 Vreemdelingenwet 2000 (Vw 2000), onder de beperking als genoemd in Hoofdstuk B9 van de Vreemdelingencirculaire 2000 (Vc 2000). Op 18 juli 2008 heeft eiseres een aanvraag gedaan tot verlening van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 14 Vw 2000, onder de beperking voortgezet verblijf als bedoeld in artikel 3.52 van het vreemdelingenbesluit 2000 (Vb 2000). Bij afzonderlijke besluiten van 9 juli 2009, verzonden op 14 juli 2009 respectievelijk 1 September 2009, heeft verweerder deze aanvragen niet ingewilligd. Eiseres heeft tegen deze besluiten bij schrijven van 4 augustus 2009 en 14 September 2009 bezwaar aangetekend. Bij afzonderlijke besluiten van 10 maart 2010 en 15 maart 2010 heeft verweerder de bezwaarschriften ongegrond verklaard.

2 Bij afzonderlijke beroepschriften van 1 april 2010 heeft eiseres beroep ingesteld bij de rechtbank tegen deze besluiten. De griffier heeft de van verweerder ontvangen stukken aan eiseres gezonden en haar in de gelegenheid gesteld nadere gegevens te verstrekken. Verweerder heeft geen verweerschrift ingediend. Openbare behandeling van de beroepen heeft plaatsgevonden ter zitting van 7 december Eiseres is daarbij verschenen, bijgestaan door haar gemachtigde. Verweerder heeft zich doen vertegenwoordigen. Motivering De rechtbank gaat uit van de volgende feiten en omstandigheden. Op 26 februari 2007 heeft eiseres aangifte gedaan van mensenhandel. Bij besluit van 19 april 2007 is aan eiseres een verblijfsvergunning verleend onder de beperking zoals genoemd in hoofdstuk B9 van de Vc Deze was geldig van 26 februari 2007 tot 26 februari Bij schrijven van 12 februari 2008 heeft het Openbaar Ministerie (OM) bericht dat het opsporingsonderzoek naar aanleiding van de door eiseres gedane aangifte niet heeft geleid tot het vaststellen van een verdachte en dat het onderzoek wordt gesloten. Artikel 14, eerste lid, Vw 2000 bepaalt, voor zover hier van belang, het volgende: "Onze Minister is bevoegd: a. de aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd in te willigen, af te wijzen dan wel niet in behandeling te nemen; b. de aanvraag tot het verlengen van de geldigheidsduur ervan in te willigen, af te wijzen dan wel niet in behandeling te nemen; c. een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd te wijzigen, hetzij op aanvraag van de houder van de vergunning hetzij ambtshalve wegens veranderde omstandigheden." Artikel 16, aanhef en onder b, Vw 2000 luidt als volgt: "Een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 14 kan worden afgewezen indien de vreemdeling niet beschikt over een geldig document voor grensoverschrijding." Artikel 18, eerste lid, aanhef en onder b en f, Vw 2000 bepaalt, voor zover hier van belang, het volgende: "Een aanvraag tot het verlengen van de geldigheidsduur van een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 14 kan worden afgewezen indien: b. de vreemdeling niet beschikt over een geldig document voor grensoverschrijding; (...) f. niet wordt voldaan aan de beperking waaronder de vergunning is verleend of een voorschrift dat aan de vergunning is verbonden." Artikel 3.52 Vb 2000 luidt: "In andere gevallen dan genoemd in de artikelen 3.50 en 3.51, kan de verblijfsvergunning voor bepaalde tijd, bedoeld in artikel 14 van de Wet, onder een beperking verband houdend met voortgezet verblijf worden verleend aan de vreemdeling die rechtmatig verblijf als bedoeld in artikel 8, onder a tot en met e dan wel 1, van de Wet heeft gehad en van wie naar het oordeel van Onze Minister wegens bijzondere individuele omstandigheden niet gevergd kan worden dat hij Nederland verlaat." Artikel 3.88 Vb 2000 luidt: "De aanvraag tot het verlengen van de geldigheidsduur van een

3 verblijfsvergunning voor bepaalde tijd, bedoeld in artikel 14 van de Wet, verleend onder een beperking verband houdend met de vervolging van mensenhandel, wordt niet op grond van artikel 18, eerste lid, onder f, van de Wet afgewezen om de enkele reden dat een beslissing tot niet vervolging of niet verdere vervolging van de verdachte is genomen, indien de vreemdeling tegen die beslissing schriftelijk beklag heeft gedaan bij het Gerechtshof en op dat beklag nog niet is beslist." In hoofdstuk B 1/4.2 Vc 2000 is het volgende bepaald: "Het feit dat de vreemdeling vanwege de regering van het land waarvan hij onderdaan is, niet of niet meer in het bezit kan worden gesteld van een geldig document voor grensoverschrijding, wordt aangetoond aan de hand van een schriftelijke verklaring van de autoriteiten van dat land, waarin gemotiveerd wordt aangegeven waarom de vreemdeling niet in het bezit wordt gesteld van een geldig document voor grensoverschrijding. Indien een dergelijke verklaring niet door de diplomatieke of consulaire vertegemvoordiging in Nederland wordt afgegeven en de vreemdeling ook overigens geen genoegzaam bewijs kan leveren, dient de vreemdeling in beginsel naar zijn land van herkomst terug te reizen om daar de afgifte van een geldig document voor grensoverschrijding te bewerkstelligen." In hoofdstuk B9/9.4 van de Vc 2000 is bepaald: "Indien het slachtoffer of de getuigeaangever van mensenhandel niet over een paspoort beschikt, dient hij een paspoort aan te vragen bij de diplomatieke vertegenwoordiging van het land waarvan hij de nationaliteit bezit. Het bepaalde in B 1/4.2 is vervolgens van toepassing." In hoofdstuk B 16/4.5 van de Vc 2000 is voor zover hier van belang bepaald: "Een slachtoffer of getuige-aangever van mensenhandel aan wie voor de duur en in het belang van het strafproces tijdelijk verblijf in Nederland was toegestaan en die van oordeel is dat het verblijf dient te worden voortgezet om onaanvaardbare gevolgen bij terugzending te voorkomen, kan een beroep doen op artikel 3.52 Vb. (...) Aanvragen om voortgezet verblijf na afloop van de B9-regeling van vreemdelingen (...) waaronder slachtoffers mensenhandel wier aangifte of andersoortige medewerking niet tot een strafzaak dan wel rechterlijke uitspraak heeft geleid (...), kunnen alleen voor inwilliging in aanmerking komen indien naar het oordeel van de Minister wegens bijzondere individuele omstandigheden van de vreemdeling niet gevergd kan worden dat hij Nederland verlaat. Bij de beoordeling van een dergelijke aanvraag kunnen de volgende factoren een belangrijke rol spelen: risico van represailles jegens betrokkene en haar of zijn familie en de mate van bescherming daartegen die de autoriteiten in het land van herkomst bereid en in staat zijn te bieden; risico van vervolging in het land van herkomst, bijvoorbeeld op grond van prostitutie; de mogelijkheden van sociale en maatschappelijke herintegratie in het land van herkomst, rekening houdend met specifieke culturele achtergrond en het eventuele prostitutieverleden van betrokkene, duurzame ontwrichting van familierelaties, de eventuele maatschappelijke opvattingen over prostitutie en het overheidsbeleid terzake." De rechtbank oordeelt als volgt. In geschil is de vraag of verweerder zich op juiste gronden op het standpunt heeft gesteld dat eiseres niet in aanmerking komt voor een verlenging van de aan haar verleende verblijfsvergunning.

4 Verweerder heeft de aanvraag om verlenging afgewezen, orndat eiseres niet in het bezit is van een geldig document voor grensoverschrijding. Verder heeft verweerder de aanvraag afgewezen, omdat niet meer wordt voldaan aan de beperking waaronder de vergunning is verleend en eiseres geen schriftelijk beklag heeft gedaan bij het Gerechtshof tegen de beslissing van het OM om niet tot vervolging over te gaan. Verder is er naar de mening van verweerder geen sprake van een schending van artikel 8 van het (Europees) Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en de fundamentele vrijheden (EVRM). Door eiseres is niet bestreden dat zij niet meer voldoet aan de voorwaarde waaronder de vergunning is verleend. Evenmin is in geschil dat eiseres bij het Gerechtshof geen beklag heeft gedaan. Los van de vraag of het paspoortvereiste aan eiseres kan worden tegengeworpen, heeft verweerder, gelet op het voorgaande, naar het oordeel van de rechtbank de aanvraag om verlenging kunnen afwijzen op grond van artikel 18, eerste lid, aanhef en f, Vw 2000, omdat niet meer wordt voldaan aan de beperking waaronder de vergunning is verleend en eiseres geen beklag heeft gedaan bij het Gerechtshof. Het beroep bekend onder nummer Awb 10/12341 is daarom ongegrond. In geschil is vervolgens de vraag of verweerder zich in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat eiseres niet in aanmerking komt voor een verblijfsvergunning onder de beperking voortgezet verblijf als bedoeld in artikel 3:52 Vb 2000, Verweerder heeft de aanvraag om voortgezet verblijf afgewezen, omdat eiseres niet in het bezit is van een geldig document voor grensoverschrijding. De enkele verklaring van de Guinese ambassade waarin staat vermeld dat zij geen documenten verstrekt, is volgens verweerder onvoldoende om eiseres het paspoortvereiste niet tegen te werpen. Verweerder wijst in dit verband naar het ambtsbericht over de situatie in Guinee, waaruit blijkt dat een paspoort alleen in Conakry kan worden aangevraagd. Verweerder stelt zich op het standpunt dat van eiseres kan worden verwacht dat zij naar Guinee gaat om daar een paspoort aan te vragen. De door eiseres aangevoerde omstandigheden maken naar de mening van verweerder niet dat een uitzondering op het paspoortvereiste moet worden gemaakt. Evenmin is sprake van een schending van artikel 8 EVRM. Naar de mening van eiseres wordt haar ten onrechte het paspoortvereiste tegengeworpen. Eiseres stelt zich op het standpunt dat de identiteit en nationaliteit van eiseres niet ter discussie staat. Dat blijkt volgens eiseres uit de omstandigheid dat aan haar reeds een verblijfsvergunning is verleend. Net als in asielprocedures dient in dit geval waarin op grond van B9 een verblijfsvergunning is verstrekt, het ontbreken van een paspoort niet te worden tegengeworpen als niet wordt getwijfeld aan de identiteit en nationaliteit van de vreemdeling. Bovendien wordt aan het relaas van eiseres, zoals gedaan in het kader van de B9 procedure, niet getwijfeld. Volgens eiseres is de verklaring van de ambassade voldoende om van het paspoortvereiste af te wijken. Daarnaast meent dat eiseres dat zij voldoende inspanningen heeft verricht om in het bezit te komen van een paspoort. Zo heeft zij het IOM, Cordaid en het Rode Kruis benaderd. Verder meent eiseres dat van haar op grond van bijzondere humanitaire omstandigheden, niet kan worden gevraagd terug te keren naar Guineee om een paspoort aan te vragen. Eiseres wijst in dat verband op de door haar genoemde psychische en medische factoren. Verder wijst zij in dit verband op de dreigende

5 besnijdenis van haar dochter, de positie van alleenstaande vrouwen in Guinee, de gevaren bij terugkeer en de zwakke positie van slachtoffers van mensenhandel in Guinee. Ten onrechte gaat verweerder hieraan voorbij. Naar de mening van eiseres heeft verweerder ten onrechte geen navraag gedaan bij de Dienst Terugkeer en Vertrek om te bemiddelen om een reisdocument aan te vragen. Tot slot beroept eiseres zich op artikel 8 EVRM. De rechtbank stelt eerst vast dat niet in geding is dat eiseres slachtoffer is van mensenhandel. Hetgeen eiseres in dit verband heeft meegemaakt, staat evenmin ter discussie. Voorts stelt de rechtbank vast dat uit het algemeen ambtsbericht inzake Guinee volgt dat een nationaal paspoort alleen in Conakry in Guinee kan worden aangevraagd. De door eiseres overgelegde verklaring van de ambassade van 4 maart 2009 bevestigt dit. Tot slot stelt de rechtbank vast dat niet in geschil is dat eiseres pogingen heeft ondernomen om op een andere wijze via het IOM, Cordaid en het Rode Kruis in het bezit te komen van documenten die haar identiteit en nationaliteit bevestigen. De rechtbank is van oordeel dat verweerder in redelijkheid niet het paspoortvereiste aan eiseres heeft kunnen tegengeworpen. De rechtbank overweegt daartoe het volgende. In hoofdstuk B9/9.4 van de Vc 2000 is bepaald dat indien een vreemdeling in aanmerking komt voor verlenging van de verblijfsvergunning onder de beperking als genoemd in hoofdstuk B9 van de Vc 2000, dat indien het slachtoffer van mensenhandel niet over een paspoort beschikt, hij een paspoort dient aan te vragen bij de diplomatieke vertegenwoordiging van het land waarvan hij de nationaliteit bezit. Uit dit beleid kan naar het oordeel van de rechtbank worden afgeleid dat van slaehtoffers van mensenhandel, indien zij in aanmerking komen voor verlenging van de verblijfsvergunning onder de beperking als genoemd in hoofdstuk B9 van de Vc 2000, in beginsel niet wordt gevergd dat zij in het in het land van herkomst een paspoort aanvragen, maar dat er mee kan worden volstaan dat zij een paspoort aanvragen bij de diplomatieke vertegenwoordiging van het land waarvan de vreemdeling de nationaliteit bezit. Anders zou de bepaling van hoofdstuk B9/9.4 van de Vc 2000 zinledig zijn en had het bepaalde in hoofdstuk B 1/4.2 van de Vc 2000 hebben kunnen volstaan. De rechtbank is van oordeel dat in het geval de vreemdeling een aanvraag heeft ingediend op grond van artikel 3.52 Vb 2000 en is komen vast te staan dat de vreemdeling slachtoffer is van mensenhandel, het bepaalde in hoofdstuk B9/9.4 van de Vc 2000 van overeenkomstige toepassing is. Ook in dat geval kan van een slachtoffer van mensenhandel in beginsel niet worden verwacht dat hij in het in het land van herkomst een paspoort aanvraagt. Nu voorts uit het algemeen ambtsbericht inzake Guinee is gebleken dat een nationaal paspoort alleen in Conakry kan worden aangevraagd, en dus niet bij de diplomatieke vertegenwoordiging in Nederland, is de rechtbank van oordeel dat verweerder onvoldoende heeft gemotiveerd, mede gelet op de onderlinge samenhang van voornoemd beleid, dat van eiseres kan worden verwacht dat zij een paspoort in haar land van herkomst aanvraagt. De rechtbank is verder van oordeel dat verweerder ook anderszins onvoldoende heeft gemotiveerd dat het ontbreken van een paspoort aan eiseres kan worden tegengeworpen. Uit het beleid van verweerder, zoals neergelegd in hoofdstuk B 1/4.2 Vc 2000, kan worden afgeleid dat, indien een paspoort niet door de diplomatieke of consulaire

6 vertegenwoordiging in Nederland wordt afgegeven dan wel kan worden afgegeven, de vreemdeling in beginsel naar zijn land van herkomst dient terug te reizen om daar de afgifte van een geldig document voor grensoverschrijding te bewerkstelligen. Uit het beleid van verweerder, zoals neergelegd in B 16/4.5 Vc 2000 volgt dat een slachtoffer van mensenhandel in aanmerking kan komen voor een verblijfsvergunning op grond van artikel 3.52 Vb 2000, indien naar het oordeel van de minister wegens bijzondere individuele omstandigheden van de vreemdeling niet gevergd kan worden dat hij Nederland verlaat. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder zich niet in redelijkheid op het standpunt kunnen stellen dat eiseres in beginsel naar haar land van herkomst dient terug te reizen om daar een paspoort aan te vragen. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder ten onrechte niet het beleid zoals neergelegd in hoofdstuk B 16/4.5 Vc 2000 bij de beoordeling van de aanvraag betrokken. Zo heeft verweerder niet het risico van represailles en de mate van bescherming daartegen bij zijn oordeel betrokken, alsmede niet het risico van vervolging in het land van herkomst en de mogelijkheden van sociale en maatschappelijke herintegratie in het land van herkomst. De redenering van verweerder dat door verweerder niet wordt toegekomen aan de beoordeling van de vraag of van eiseres kan worden verwacht dat zij terugkeert naar haar land van herkomst, omdat eiseres niet aannemelijk heeft gemaakt dat zij uit Guinee afkomstig is, volgt de rechtbank niet. Immers, volgens het beleid gaat het niet om de vraag of eiseres terug kan naar Guinee, maar gaat het om de vraag of van eiseres gevergd kan worden dat zij Nederland verlaat (artikel 3.52 Vb 2000). In het kader van de vraag of van eiseres kan worden verwacht dat zij Nederland verlaat, in dit geval om een paspoort te bemachtigen en om daarmee haar identiteit en nationaliteit aan te tonen, zijn voornoemde factoren zoals genoemd in hoofdstuk B 16/4.5 Vc 2000 van belang. Verweerder kan zich dan naar het oordeel van de rechtbank niet op het standpunt stellen dat aan die factoren wordt voorbijgaan, omdat eiseres geen paspoort heeft om haar identiteit en nationaliteit aan te tonen. Gelet op het voorgaande heeft verweerder naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende gemotiveerd dat van eiseres kan worden verwacht dat zij naar haar land van herkomst terugkeert om daar de afgifte van een geldig document voor grensoverschrijding te bewerkstelligen. Het besluit komt daarom voor vernietiging in aanmerking. Aan een bespreking van hetgeen is aangevoerd in het kader van artikel 8 EVRM, komt de rechtbank niet toe. Het beroep bekend onder nummer Awb 10/12344 is, gelet op het voorgaande, gegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat aanleiding.

7 Beslissing De rechtbank: verklaart het beroep bekend onder nummer Awb 10/12341 ongegrond; - verklaart het beroep bekend onder nummer Awb 10/12344 gegrond en vemietigt het bestreden besluit; draagt verweerder op een nieuw besluit te nemen op de aanvraag met inachtneming van hetgeen in deze uitspraak is overwogen; veroordeelt verweerder in de proceskosten ad 874,00 onder aanwijzing van de Staat der Nederlanden als rechtspersoon die deze kosten aan eiseres moet voldoen, wijst de Staat der Nederlanden aan als rechtspersoon om het griffierecht ad 150,00 aan eiseres te voldoen. Deze uitspraak is gedaan door mr. P.3. Duinkerken, rechter, bijgestaan door mr. M. Buikema, griffier. mr. MytiuiKefHa ^^^^ mr/p/. Duinkerken / ^-- T~ In hqt^penbaar uitgesproken op 1 maart Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen vier weken na de datum van verzending van deze uitspraak hoger beroep instellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Road van State, onder vermelding van "hoger beroep vreemdelingenzaken", postbus 16113, 2500 EC te 's- Gravenhage. De vereisten waaraan het beroepschrift moet voldoen, zijn opgenomen in artikel 6:5 van de Algemene wet bestuursrecht en artikel 85 van de Vreemdelingenwet Afschrift verzonden op: