Beschouwing Maatschappijleer Vrouwenhandel in nederland: uitleg en voorbeeld

Transcriptie

1 Beschouwing Maatschappijleer Vrouwenhandel in nederland: uitleg en voorbeeld Beschouwing door Nout 3249 woorden 5 februari ,7 3 keer beoordeeld Vak Methode Maatschappijleer Thema's maatschappijleer Voorbeeld van vrouwenhandel Mischa is een meisje van 18 jaar oud. Ze woont in een oud arbeidershuisje uit de communistische tijd in een klein dopje in Hongarije. Ze is niet rijk: haar ouders zijn werkloos en hun uitkering is al een aantal keer gekort sinds de crisis is uitgebroken in Ze droomt van een toekomst in het westen van Europa: daar is de rijkdom. Ook is ze het dorpje in Hongarije wel zat het is er arm en er gebeurt nooit wat. Haar nieuwe vriend Mikael die ze nog maar een paar weken kent is van plan haar mee te nemen naar Nederland waar ze een toekomst kunnen opbouwen. Hoewel ze hem nog maar kort kent, ziet ze het helemaal zitten om met Mikael naar Nederland te gaan. Ze zijn al een keer samen met de auto naar Budapest gegaan, waar ze hebben geshopt en lekker hebben gegeten. Mikael was de eerste in haar leven die haar echt op een aardige manier bejegende en aandacht aan haar schonk; een stuk beter dan die chagrijnige ouders van haar, die altijd maar zeurden dat het vroeger beter was, en al helemaal beter dan andere jeugdigen in haar dorp die ze al sinds de basisschool kende - en sinds die tijd allang zat was. Haar ouders waren minder positief over haar vriend Mikael, ze zeiden dat hij al eerder met een meisje uit haar dorp naar Nederland was gegaan. Hij was met gevulde zakken teruggekomen maar de ouders hadden hun dochter de laatste drie jaar niet meer gezien. Mischa had Mikael hierover gevraagd zijn antwoord hierop was dat hij en zijn toenmalige vriendin een goedlopende supermarkt runden in Nederland en van het geld in een mooi huis konden wonen helaas liep hun relatie stuk en werd Mikael uit de supermarkt en zijn huis gezet. Maar hij vermeldde erbij: "nu weet ik wat ik voor vrouw ik wil en jij moet het voor mij zijn, als het nog eens met jou uitgaat ben ik mislukt." Dit vleide Mischa natuurlijk heel erg. Met andere woorden: wat haar ouders vermoedden van Mikael was voor haar natuurlijk onzin. Op een dag zat Mischa een beetje binnen te niksen. Ze had eigenlijk nooit iets te doen: ze had de middelbare school nabij haar dorp al een jaar geleden afgerond en de hogeschool zat er voor haar niet in want haar familie kon het collegegeld niet betalen. Ook werk had ze niet kunnen krijgen want de enige economische activiteit in haar dorp was een buurtwinkel, maar daar werkte maar één man, en dat was de eigenaar. Maar wie zag ze daar nou aan de deur staan? Dat was Mikael! Ze deed de deur open maar nog voordat ze binnen kon zeggen zei Mikael al: "Ik heb het rond: een vriend die ik heb gemaakt in Nederland wil ons onderdak bieden totdat we daar zelf iets hebben geregeld. Zullen we gaan?" Mischa keek Mikael even verdwaasd aan. Na een tijdje zei ze: "Moet ik dat niet eerst overleggen met mijn ouders? Het is wel zo dat ze me dan een tijd niet meer zien."mikael reageerde daar snel op: "Denk je nou echt dat die Pagina 1 van 6

2 twee oude dwazen je laten gaan? Dit is onze toekomst!" "Kan je nou niet nog een dagje wachten voor je wilt vertrekken?" vroeg Mischa. Mikaels korte antwoord hierop was: "Nee; dit is onze toekomst en die moet nu beginnen!" Mischa vond het ergens een beetje verdacht dat Mikael zoveel haast maakte, maar dit was haar kans! Ze pakte snel een reistas in met de broodnodige spullen: vooral verzorging en nog een oude dumbphone. Toen ze ook eten wilde inpakken, zei Mikael: "Dat is niet nodig, laten we nu maar gaan". Mischa deed haar jas aan, nam de tas mee en stapte in Mikaels auto. Mikael stapte ook in de auto en voordat Mischa het wist, waren ze op weg. Toen ze al een tijdje op weg waren begon Mischa honger te krijgen toen ze op haar horloge keek was het al 8 uur 's avonds! "Wil je wat eten?" vroeg Mikael."Ja, lekker," zei Mischa. Mikael reed nog een stukje door totdat hij stopte bij een wegrestaurant wat er chique uitzag. "Past dit wel binnen ons budget?" vroeg Mischa aan Mikael. "Binnenkort verdienen we genoeg geld en doen we dit elke dag," zei Mikael en daarmee was voor hem de kous af. Na een avond gezellig te hebben gedineerd en gezellig te hebben gepraat gaf Mikael de ober opeens een fooi van 50 euro. "In Nederland moeten we wel heel veel geld kunnen verdienen, als hij dit kan doen!" dacht Mischa. De volgende dag reden ze door Duitsland en na een wat simpele lunch van de McDrive kwamen ze om 12 uur aan bij de grens van Nederland. "Waar gaan we eigenlijk heen?" vroeg Mischa. "Naar Amsterdam." antwoordde Mikael koeltjes. Echt gezellig was het niet meer in de auto en Mischa begon zich af te vragen: "Ben ik niet iets te snel mee gegaan met een jongen die ik pas drie weken ken? Zouden mijn ouders dan toch gelijk hebben?" Toen ze aankwamen in Amsterdam, was er bijna geen parkeerplaats te vinden. Vloekend reed Mikael de auto daarna verder van het centrum. Toen Mikael zijn auto had geparkeerd, stapte Mischa uit. "Volg mij maar." zei Mikael en hij begon te lopen. Waarheen wist Mischa niet, maar toch volgde ze Mikael maar. Erg gezellig was Mikael niet meer, want hij had het over een schuld die Mischa bij hem had uitstaan en dat ze die maar eens moest gaan terugbetalen. Aan het einde van zijn verhaal kwamen ze aan bij een straat met allemaal schaars geklede dames die voor ruiten stonden. "Wat een drukte hier," dacht Mischa; de straat was propvol met toeristen. Toen duwde Mikael haar plotseling een deur in. Al snel kwam er een andere man op ze af, die een gesprek begon met Mikael in een taal die ze niet verstond. Mikael gebaarde haar aan het einde van het gesprek een document te tekenen toen Mischa dit weigerde begon Mikael te dreigen met geweld waardoor ze het toch wel deed. Toen ze had getekend werd ze naar boven geleid waar een man op een bed klaar stond om met haar te neuken. Ontstaan vrouwenhandel Prostitutie is niet onlosmakelijk verbonden aan het beroep prostituee maar treed daar wel vaker op. Dit komt vermoedelijk omdat veel vrouwen toch niet veel hebben met het idee om in de prostitutie te gaan werken. Veel mannen proberen veel geld te verdienen door vrouwen een 'duwtje' richting de prostitutie te geven en daarna zelf het geld op te strijken. De zogenoemde loverboys binden meisjes aan zich door stoer of lief te doen wanneer een meisje daar behoefte aan heeft. Vooral vrouwen die in een wat minder positieve fase van hun leven zitten zijn kwetsbaar voor deze loverboys. Het kunnen kwetsbare vrouwen in Nederland zelf zijn die in een emotionele dip zitten en een loverboy ontmoeten die hier profijt uit slaan dit gebeurt op straat maar ook steeds vaker op internet. Maar omdat in Nederland gelukkig de meeste mensen hun leven wel op de rails hebben en bij jongeren de ouders en veel instanties zoals de jeugdzorg nog een oogje in het zeil houden. Is het probleem van loverboys die Nederlandse meisjes tot prostituee maken nihil. Prostituees van Nederlandse afkomst hebben in veruit de meeste gevallen zelf gekozen voor de prostitutie omdat ze hier simpelweg heel veel geld mee kunnen verdienen. Toch zijn ze vaak verbonden aan pooiers die de klanten naar ze toe brengt. Dit is echter geen vrouwenhandel, omdat er geen dwang bestaat vanuit de pooiers waardoor de vrouwen Pagina 2 van 6

3 niet meer hun eigen keuze kunnen maken om te stoppen. Nee, bij de hoogopgeleide Nederlandse meiden waar ook nog op wordt gelet door overheidsinstanties en ouders, maken de loverboys weinig kans. Met een Nederlandse prostituee is niets mis, maar de meeste vrouwen op de wallen zijn niet van Nederlandse afkomst. Alleen de heel dure zijn van Nederlandse afkomst; ze kosten vaak wel 150 euro per uur! De andere vrouwen op de wallen zijn niet Nederlands, vaak is dit erg duidelijk doordat ze geen Nederlands spreken en ook vaak geen Engels. Meestal zijn het vrouwen uit Oost-Europese landen, die naar Nederland zijn meegenomen door een loverboy. Dit hebben ze gedaan met het idee om een betere toekomst op te bouwen. Alleen de loverboy lukt dat: en de vrouw is hiervoor zijn middel. De vrouwen die zijn meegenomen door loverboys wordt een schuld aangepraat, want de loverboy heeft haar meegenomen naar Nederland en hij heeft haar ook op veel dingen getrakteerd. De schuld bestaat vaak niet echt, want alle bovengenoemde dingen zijn door de loverboy gewoon cadeau gedaan. Toch wordt de vrouw de schuld aangepraat, wat vaak gepaard gaat met intimidatie en vaak zelfs geweld. Omdat de vrouwen geen geld kunnen verdienen op normalere manieren - ze hebben vaak geen opleiding en ze spreken de taal meestal niet - komen ze om hun schuld terug te betalen terecht in de prostitutie op de wallen. In het begin doen de vrouwen vaak licht seksueel werk zoals sexy gekleed in een bar staan maar naarmate de tijd vordert gaan ze steeds dieper de prostitutie in totdat ze ordinaire hoeren zijn. De kern van wat een loverboy doet is telkens valse voorwendselen opwerpen om een vrouw te misbruiken voor geld. De Oost-Europese vrouwen wordt eerst voorgehouden dat ze in het westen een betere toekomst kunnen opbouwen. Als ze eenmaal op weg zijn worden ze in de watten gelegd een denkbeeldige schuld wordt hiermee gecreëerd. Later, als ze aankomen in West-Europa, blijken ze zich hier niet te kunnen redden, omdat ze de taal niet spreken en te laag zijn opgeleid. De loverboy begint het te hebben over een schuld en eist deze hardhandig terug. Omdat de Oost- Europese vrouwen hier geen netwerk hebben en moeilijk naar de autoriteiten kunnen stappen, gaan ze vaak akkoord met kortdurend licht seksueel werk. De vrouwen denken snel de schuld bij elkaar te kunnen verdienen. Maar in werkelijkheid is dit anders: de loverboy 'verkoopt' de vrouwen vaak aan een pooier. De pooier neemt al het geld van de Oost-Europese hoeren af om zijn investering terug te verdienen, waardoor ze niet meer kunnen stoppen, want dan hebben ze geen inkomen meer en sparen mogen ze niet. Er is hier sprake van vrouwenhandel omdat de Oost-Europese vrouwen zich niet zelf kunnen redden in het westen. Dit wordt dan uitgebuit door pooiers die ze laten werken als hoer. De vrouwen hebben op dit punt bijna geen zelfbeschikking meer en worden louter gebruikt als middel voor de pooier om veel geld te verdienen. De wallen worden overspoeld door Oost-Europese hoeren die goedkoop de daad plegen maar er zelf niets aan overhouden. Het is duidelijk dat dit een ernstig maatschappelijk probleem is dat nodig moet worden opgelost. Wat er nu tegen wordt gedaan en wat er nog tegen kan worden gedaan bekijken we in de volgende paragraaf Beleid tegen vrouwenhandel in Nederland Het staat in elk geval als een paal boven water dat er ingrijpen van boven nodig is, ingrijpen vanuit de overheid. Het wetsvoorstel van de SP, de ChristenUnie en de PvdA in Amsterdam om bezoekers van vermoedelijk gedwongen prostituees strafbaar te maken. Dit gaat echter niet werken en dat weten ze zelf ook, het is gewoon weer een poging om het dossier van het bureau af te krijgen. Nee, de markt is en blijft gewoon wat hij nu is, want volgens een recent onderzoek bezoekt een op de tien Nederlanders de hoeren meer dan een keer per jaar. En waar zouden die voor kiezen? Een vrijwillige Nederlandse prostituee die 150 euro per uur kost? Of een onder dwang werkende Hongaarse Pagina 3 van 6

4 prostituee die 'maar' 60 euro per uur kost. Maar om deze honderdduizenden hoerenlopers strafbaar te stellen voor de dwang is gestoord. Wordt je net opgewonden en neem je een beurt bij de verkeerde dame, ben je ineens medeplichtig aan vrouwenhandel. Lodewijk Asscher maakte een paar jaar een goede stap door het bestrijden van vrouwenhandel op de kaart te zetten in Amsterdam. Tot die tijd mocht de politie vrouwenhandelaren alleen opjagen waarna ze elders in het land hun praktijken voortzetten. "Het bestrijden van gedwongen prostitutie is geen prioriteit voor politie en justitie," stond in het rapport dat Asscher in 2005 op zijn bureau kreeg. Asscher was de eerste in lange tijd die toegaf dat er niet voldoende prioriteit was gegeven aan de vrouwenhandel en dat de vrouwenhandelaren achter de tralies hoorden. Dit zou het begin worden van de oorlog van de gemeente Amsterdam tegen vrouwen handel en alles wat daaromheen hing. Asscher wist dus dat het aanpakken van vrouwenhandel anders moest, en hij had ook wel een idee hoe: het sluiten van de ramen, dat was de oplossing! Hij zette raamexploitanten neer als vrouwenhandelaren om hun ramen te kunnen sluiten. Dit word sterk bekritiseerd, want de motivatie van de vrouwen achter de ramen is nog goed controleerbaar; naast de raambordeelsector, zijn er echter ook nog de sekshuizen, bordelen, en thuisprostitutie die allemaal een stuk minder goed te controleren zijn. Asscher wuifde critici echter weg met de leus "wie tegen het plan is, steunt vrouwenhandel!" De gemeente Amsterdam lukte het echter niet om via de BIBOB-procedure de ramen te sluiten, waarna ze de portemonnee moesten trekken, zoals bij raamexploitant Geerts. Maar het op de grond van de wet BIBOB weigeren van vergunningen was niet genoeg voor Asscher. De "criminele" kringen moesten worden gesloopt en de panden moesten worden gegeven aan hulporganisaties zoals het Leger des Heils. Dit is een goede stap van Asscher want de wereld van veel Oost-Europese prostituees in Nederland gaat niet verder dan het einde van de wallen. Als ze in de buurt hulp kunnen vinden om uit het vak te stappen en van hun pooier af te komen, zou dat erg mooi zijn. Nederlandse prostituees zijn de oorlog tegen vrouwenhandel zat, in plaats van dat alle hoeren op de wallen als slachtoffer worden neergezet en alle ramen worden gesloten, willen ze liever dat ze een legale, goed gecontroleerde plek krijgen om veilig hun werk te doen. Volgens hen leidt het sluiten van de ramen alleen tot de groei van de veel onveiligere escortbranche en thuisprostitutie. Hoe de situatie van prostituees te verbeteren? Een vaak geleverd kritisch argument over de aanpak van vrouwenhandel in de prostitutie is dat de Nederlandse autoriteiten wel de vrouwenhandelaren aanpakken maar niets doen aan het feit dat prostituees zonder vrouwenhandelaar eigenlijk niet kunnen beginnen. Het zou al veel schelen als prostitutie minder in een negatief daglicht zou worden geplaatst, zeggen velen. Dat is namelijk wat de vrouwen richting pooiers drijft; om te starten heb je immers hulp nodig die de overheid niet biedt. Ook kunnen prostituees niet zomaar een woonplaats regelen, omdat verhuurders vaak niet aan ze willen verhuren vanwege hun beroep. Bovendien kunnen ze geen leningen krijgen bij Nederlandse banken, waardoor ze zelf niet de investeringen kunnen doen die hun pooier doet. Daarom blijven de prostituees afhankelijk van hun pooiers voor huisvesting en de financiën. Hierdoor beheert de pooier eigenlijk de financiën en huisvesting van "zijn" hoeren. Veel pooiers gebruiken die machtspositie om het grootste deel van het inkomen van de prostituee af te pakken. De huisvesting voor de prostituees regelen ze vaak vooral goedkoop; het is wel gebeurd dat er tien prostituees werden ontdekt op een zolder. Pagina 4 van 6

5 Een campagne om het imago van de prostitutie te verbeteren zou er misschien al voor zorgen dat verhuurders en banken ook gewoon prostituees gaan helpen. Maar ook een wet die verbied om te discrimineren op beroep bij een lening of huur/koop van een huis zou de afhankelijkheid van vrouwenhandelaren stukken minder maken. Ook informatie vanuit de overheid die niet alleen belicht hoe je uit de handen van mensenhandelaren moet blijven en waarschuwt voor andere gevaren gerelateerd aan de prostitutie, zou erg helpen. Informatie over hoe het er aan toe gaat in de prostitutie en hoe je veilig aks prostituee kan werken, zou een goede impact hebben. Verder zou de overheid een monopolie moeten krijgen op prostitutie, als ze zoveel mogelijk invloed wil hebben op het wel en wee van prostituees. Een nog niet veelgehoord idee is uitzendbureaus voor hoeren die de functie van de pooier kunnen vervangen. Op deze uitzendbureaus kunnen dan alle hoeren gecontroleerd op uitbuiting. Op de uitzendbureaus kan dan ook informatie worden verschaft over hoe prostituees uit het buitenland veilig kunnen beginnen. Misschien kunnen die uitzendbureaus zelfs door de overheid beheerd worden, want als we toch alles in de hand willen hebben, kunnen we beter zelf eigenaar zijn toch? Op deze manier heeft het rijk er hopelijk ook nog een winstgevende tak bij en kunnen de belastingen omlaag! Het hierboven genoemde idee is natuurlijk niet realistisch en al helemaal niet politiek haalbaar, de kans dat er een rijkshoerendienst komt is verwaarloosbaar. Maar op dit moment is het dweilen met de kraan open, want de toestroom van Oost-Europese hoeren is immens. Als we de loverboys en pooiers die daaraan verbonden zijn willen uitschakelen, zullen we toch echt vanuit de overheid iets moeten veranderen? Maar hoever willen we hierin gaan? Welke aspecten van de prostitutie moeten we zelf regelen en wat laten we over aan de markt? Een ding is zeker: door negeren bereik je niets, want prostitutie bestaat al heel lang en zal ook niet 1, 2, 3 verdwijnen. Wat is er voor slachtoffers van vrouwenhandel? Slachtoffers van vrouwenhandel kunnen worden gemeld door meerdere organisaties zoals de politie (62%). De politie zal na een vermoeden verder onderzoek doen en als blijkt dat er inderdaad sprake is van dwang zal hij worden gearresteerd en zal er een zaak tegen hem worden aangespannen. Slachtoffers kunnen zich zelf ook registreren met de B9-regeling, maar ze doen dit vaak niet, omdat ze vanuit het land van herkomst al geen vertrouwen hebben in de politie. Dwang en uitbuiting zijn strafbare feiten maar een specifieke wet die vrouwenhandel verbiedt is er nog niet. Slachtoffers kunnen zich melden bij onder andere Slachtofferhulp Nederland. Deze biedt een luisterend oor en verwijst ze door naar een hulpinstantie vaak in de vorm van een opvangcentrum. Deze opvangcentra bieden een veilige omgeving en helpen slachtoffers van vrouwenhandel het trauma te verwerken. Ook worden de slachtoffers op andere vlakken geholpen in de opvangcentra: ze worden juridisch begeleid en geholpen met financiële zaken. De opvangcentra en de doorverwijzers zijn niet van de Nederlandse staat of lokale autoriteiten. Ze werken wel samen met overheidsorganisaties zoals de gemeenten, justitie en de GGZ. Slachtoffers die illegaal Nederland in zijn gekomen, kunnen soms in Nederland blijven als ze een verklaring afleggen tegen hun oude pooier. Voor slachtoffers van vrouwenhandel is er weinig om naar terug te keren in hun eigen land want daar zijn ze niet voor niets daar weggegaan. Ze hebben vaak al lang geen contact meer gehad met hun familie en netwerk in hun thuisland omdat pooiers ze van die wereld hebben afgesloten. Maar als er uitkomt wat er met een slachtoffer is gebeurd kan dit in het thuisland vaak niet op medelijden rekenen. Er wordt daar vaak simpelweg gezegd:"je wilde toch zelf weg van ons om ergens een betere toekomst op te bouwen? Als je dan in de prostitutie terechtkomt, heb je het zelf gedaan." Het is niet makkelijk voor slachtoffers van vrouwenhandel om het trauma dat ze hebben opgedaan bij het sekswerk Pagina 5 van 6

6 te verwerken. Ze kunnen via de rechtspraak hun gelijk halen en een schadevergoeding krijgen van de pooier maar dat maakt het leed nooit meer goed. Ook daarna zitten ze nog niet in een makkelijke situatie: ze kennen de taal niet en hebben geen netwerk in Nederland en in het thuisland worden ze vaak niet meer geaccepteerd. En dan nog te bedenken dat de meeste slachtoffers niet eens worden ontdekt... Bronnen: Pagina 6 van 6