De Effectiviteit van Zelfrapportage Schalen voor het. Detecteren van Malingeren

Transcriptie

1 Peter Boer, Bachelorthese juni De Effectiviteit van Zelfrapportage Schalen voor het Detecteren van Malingeren Peter Boer Collegekaartnummer: Begeleider: Arjen Noordhof Aantal woorden: 5858

2 Peter Boer, Bachelorthese juni Abstract Zowel in de klinische als in de forensische setting is het belangrijk om individuen die ziekteverschijnselen voorwenden, zogenaamde malingeerders, te detecteren. Zodra individuen in staat zijn pathologische testen te ondermijnen kunnen zij hier persoonlijk voordeel uit halen. In de klinische setting kan men verzekeringsgelden opeisen en in de forensische setting kan men vrijwaring verkrijgen. De MMPI2 en de PAI zijn testen die in staat zijn psychopathologie te rapporteren. De MMPI2 en de PAI bevatten bovendien schalen, de Fpschaal en de NIMschaal, die malingeren trachten te detecteren. Niet alleen het effect, maar ook de sensitiviteit en specificiteit van deze schalen zijn belangrijk. In dit werkstuk staat centraal wat de effectiviteit van de Fpschaal is, in vergelijking met de NIMschaal. Uit de resultaten blijkt dat zowel de Fpschaal als de NIMschaal effectieve schalen zijn om malingeerders van nietmalingeerders te onderscheiden. De sensitiviteit en specificiteit zijn moeilijk te waarborgen.

3 Peter Boer, Bachelorthese juni Inhoudsopgave Het Detecteren van Malingeren met Behulp van Zelfrapportage Schalen 4 De Effectiviteit van de MMPI2 Fpschaal voor het Detecteren van Malingeren 7 De Effectiviteit van de PAI NIMschaal voor het Detecteren van Malingeren 14 De Effectiviteit van de MMPI2 Fpschaal in Directe Vergelijking met de PAI NIMschaal voor het Detecteren van Malingeren 20 Conclusie 25 Literatuurlijst 28

4 Peter Boer, Bachelorthese juni Het Detecteren van Malingeren met Behulp van Zelfrapportage Schalen Assesment, het uitvoeren van testen, is een veel voorkomend begrip in de Psychologie. Het uitvoeren van testen is van groot belang om informatie te vergaren over de conditie waarin een individu zich op dat moment bevindt. Testresultaten dienen daarom adequaat en valide te zijn, zodat met grote zekerheid uitspraken over het individu gemaakt kunnen worden. Een individu zal echter niet altijd op een adequate manier participeren aan een test. Het komt regelmatig voor dat men ziekteverschijnselen voorwend om een persoonlijk voordeel te behalen, wat ook wel malingeren genoemd wordt (Bagby & Sellbom, 2010). Malingeren kan verschillende redenen hebben. Zo zijn er individuen die een financiële vergoeding vereisen, doordat zij tijdens een (werk)ongeluk een fysieke en/of mentale stoornis hebben opgelopen. Deze groep is hoog gemotiveerd om daadwerkelijk mentaal gestoord over te komen om zo een vergoeding te verkrijgen voor het leed dat hen is overkomen. Hetzelfde geldt mogelijk voor individuen in de forensische setting. Het voorwenden van een mentale stoornis kan leiden tot een ontoerekeningsvatbaarheid status, waardoor strafvermindering of vrijspraak voor handen ligt. Uit onderzoek van Mittenberg, Patton, Canyock, en Condit (2002) bleek dat bij benadering 30% van de civiele forensische delinquenten en 20% van de criminele forensische delinquenten hun psychiatrische symptomen overrapporteren. Het is van belang dat instrumenten ontwikkeld worden die in staat zijn malingeren te detecteren. Daarbij dienen de instrumenten sensitief en specifiek te zijn. Met sensitiviteit wordt het percentage aangeduid van de testresultaten die gerapporteerd worden als malingeren, waarvan de individuen daadwerkelijk malingeren. Zodra een test niet sensitief is, zal er sprake zijn van veel vals negatieve detectie. Dit houdt in dat de individuen onterecht als

5 Peter Boer, Bachelorthese juni psychopathologisch worden geclassificeerd, terwijl ze eigenlijk malingeren. Men streeft dus naar een zo hoog mogelijke sensitiviteit. Met specificiteit wordt het percentage aangeduid van de testresultaten die gerapporteerd worden als geen malingeerders en waarvan de individuen daadwerkelijk niet malingeren. Zodra een test niet specifiek is, zal er sprake zijn van veel vals positieve detectie. Dit houdt in dat individuen als malingeerders worden geclassificeerd, terwijl ze eigenlijk psychopathologisch zijn. Men streeft dus naar een zo hoog mogelijke specificiteit. De sensitiviteit en specificiteit van een test zijn afhankelijk van een zogenaamde cutoff score. Alle resultaten die boven deze cutoff score vallen worden binnen een groep geclassificeerd en alle resultaten die onder deze cutoff score vallen, worden in een andere groep geclassificeerd. Een optimale cutoff score is een score die in staat is om de sensitiviteit en de specificiteit van de schaal zo hoog mogelijk weet te benaderen. In de laatste jaren zijn er verschillende instrumenten ontwikkeld die malingeren trachten te ontdekken. De bekendste voorbeelden zijn de Minnesota Multiphasic Personality Inventory2 (MMPI2) en de Personality Assesment Inventory (PAI). De MMPI2 is een zelfrapportage vragenlijst, die in staat is persoonlijkheidskarakteristieken en psychopathologie te meten. Daarbij zijn er validiteitschalen toegevoegd die in staat zijn malingeren te rapporteren. Dit zijn de F, Fb, FBS en Fp schalen (Bury & Bagby, 2002). Van deze schalen is de Fpschaal in staat malingeren te onderscheiden van daadwerkelijke psychopathologie, door 27 tweepunts (goedfout) items te gebruiken waarin zeer zeldzame psychopathologische symptomen worden omschreven. De PAI is, evenals de MMPI2, een zelfrapportage vragenlijst, die in staat is persoonlijkheidskarakteristieken en psychopathologie te meten. De PAI bevat verschillende validiteitschalen, waaronder de NIM, de MAL en de RDF (Kucharski, Toomey, Fila, & Duncan, 2007). De NIMschaal is vergelijkbaar met de Fpschaal,

6 Peter Boer, Bachelorthese juni waarbij negen zeer zeldzame psychopathologische items zijn toegevoegd. Ook de NIMschaal is in staat malingeren te onderscheiden van daadwerkelijke psychopathologie. De NIMschaal verschilt echter wel van de Fpschaal. Zo veronderstelt Morey (1991) dat de NIMschaal een (a) kortere administratie tijd heeft, (b) items worden beantwoordt op een vierpunts Likert schaal, in plaats van op een dichotome schaal en (c) de items zijn makkelijker te interpreteren, omdat de items op een eenvoudige en korte manier zijn omschreven. Om te achterhalen of de Fpschaal van de MMPI2 en de NIMschaal van de PAI effectief is, zal in dit werkstuk de effectiviteit van de Fpschaal vergeleken worden met de effectiviteit van de NIMschaal. De effectiviteit van een schaal wordt berekend door het onderscheidende vermogen van een schaal te bepalen. Met behulp van de cohen s d formule 1 kan bepaald worden in welke mate een schaal in staat is om twee groepen van elkaar te onderscheiden. Een cohen s d waarde van.3 is klein, een cohen s d waarde van.5 is matig en een cohen s d van.8 of hoger is groot. Niet alleen het onderscheidend vermogen van de testen is belangrijk om effectief te zijn. Ook de sensitiviteit en specificiteit van beide schalen dragen bij aan een betrouwbare, valide en effectieve meting. In de eerste paragraaf wordt de effectiviteit van de MMPI2 Fpschaal voor het rapporteren van malingeren besproken. De effectiviteit van deze schaal is belangrijk om de klinische relevantie van deze schaal te valideren. Zowel het onderscheidend vermogen als de sensitiviteit en specificiteit zullen besproken worden. In paragraaf twee wordt de effectiviteit van de PAI NIMschaal voor het rapporteren van malingeren besproken. Eveneens geldt dat de effectiviteit, 1

7 Peter Boer, Bachelorthese juni sensitiviteit en specificiteit van deze schaal belangrijk zijn om de klinische relevantie van deze schaal te valideren. Tenslotte zal in de derde paragraaf de effectiviteit van de Fpschaal vergeleken worden met de effectiviteit van de NIMschaal. De Effectiviteit van de MMPI2 Fpschaal voor het Detecteren van Malingeren De Fpschaal van de MMPI2 is specifiek ontworpen om malingeren te onderscheiden van daadwerkelijke psychopathologie. De effectiviteit van de MMPI2 Fpschaal voor het rapporteren van malingeren is nog niet duidelijk vastgesteld. In deze paragraaf zal daarom de effectiviteit van deze schaal besproken worden. In veel onderzoek naar de effectiviteit van de Fpschaal wordt gebruik gemaakt van studenten als proefpersonen. Deze groep studenten wordt vergeleken met een groep psychopathologische patiënten. De studenten worden wel of niet geïnstrueerd om psychopathologische symptomen te simuleren. De studenten die geïnstrueerd worden om symptomen te simuleren worden onderverdeeld in een getrainde simulantgroep en een ongetrainde simulantgroep. Volgens Lamb, Berry, Wetter, & Bear (1994) zullen simulanten die getraind worden in de mechanismen van de validiteitschaal, beter in staat zijn de Fpschaal te ondermijnen. Hierdoor zal het rapporteren van malingeren bemoeilijkt worden. Dit heeft invloed op de sensitiviteit en specificiteit van de vragenlijst en daarom wordt deze conditie meegenomen om te achterhalen of de Fpschaal deze groep minder vaak rapporteerde dan de ongetrainde simulantgroep. Uiteindelijk ontstaan vier groepen, namelijk (a) een psychopathologische groep, (b) een eerlijke studentgroep, (c) een getrainde simulantgroep en (d) een ongetrainde

8 Peter Boer, Bachelorthese juni simulantgroep, die in de beschreven onderzoeken terugkomen. De vier groepen vullen vervolgens de Fpschaal in, waarna de scores van de groepen met elkaar vergeleken worden. Verwacht werd dat bij de simulantgroepen vaker malingeren gerapporteerd werd dan bij de psychopathologische groep en de eerlijke groep. Bij de ongetrainde simulantgroep zal het rapporteren van malingeren het hoogst zijn, omdat de getrainde simulantgroep immers in staat is om de Fpschaal te ondermijnen. Middels deze onderzoeksmethode is meerdere malen aangetoond dat de Fpschaal een effectieve schaal is om psychiatrische patiënten van malingeerders te onderscheiden (Bagby, Nicholson, Bacchioci, Ryder, en Bury, 2002), (Storm en Graham, 2001), (Sellbom en Bagby, 2010). Uit de resultaten bleek dat zowel de getrainde als de ongetrainde simulantgroep hoger scoorden op de Fpschaal en Fprschaal dan de psychiatrische patiëntgroep. De cohen s d waren respectievelijk 1.46 en 1.33 (Bagby et al., 2002), 1.39 en 2.79 (Storm et al., 2001) en 1.36 en 2.30 (Sellbom et al., 2010). Hieruit is op te maken dat malingeren vaker gerapporteerd werd bij de simulanten groepen dan bij de psychiatrische patiëntgroep. Geen van de onderzoeken vond een verschil tussen de eerlijke studentgroep en de psychiatrische patiëntgroep. Dit kan verklaard worden doordat de Fpschaal slechts ontwikkeld is om malingeren te detecteren Sellbom et al. (2010) maakte hierbij gebruik van de nieuwste versie van de MMPI2, de MMPI2 RF. In de loop der jaren is de MMPI2 namelijk steeds geavanceerder geworden. De nieuwste versie van de MMPI2, de MMPI2 RF heeft vier nieuwe test items toegevoegd aan de bestaande Fpschaal, omdat uit regressieanalyse bleek dat deze items significant konden bijdragen aan de effectiviteit van deze schaal. Uit de effectiviteitgegevens bleek echter niet dat de MMPI2 RF beter functioneert dan de MMPI2. Bagby et al. (2002)

9 Peter Boer, Bachelorthese juni vonden, in tegenstelling tot de andere onderzoeken, een grotere effectiviteit voor de getrainde simulantgroep dan voor de ongetrainde simulantgroep. De training kan mogelijk onjuist zijn uitgevoerd, waardoor het eenvoudiger was om malingeren bij de getrainde simulantgroep te rapporteren. Het verschil tussen beide groepen was echter niet significant. Dit kan verklaard worden door het geringe aantal participanten in de ongetrainde simulantgroep (N = 22) en het geringe aantal participanten in de getrainde simulantgroep (N = 23), waardoor de power van het onderzoek mogelijk te laag was. In onderzoek met meer power (Storm et al., 2001) en (Sellbom et al., 2010) werden meer malingeerders gerapporteerd in de ongetrainde simulantgroep dan in de getrainde simulantgroep. Het is daarom aannemelijk dat er wel een verschil bestaat. Vanwege het gebrek aan effectverschillen tussen de getrainde en ongetrainde simulantgroep, werden de sensitiviteit en specificiteitgegevens van Bagby et al. (2002) door hen niet gerapporteerd. Voor Storm et al. (2001) werden de volgende gegevens gevonden; de sensitiviteit van de getrainde simulantgroep versus de patiëntgroep is.69 (cutoff: T=89). De specificiteit is.83 (cutoff: T=89). De sensitiviteit van de ongetrainde simulantgroep versus de patiëntgroep is.86 (cutoff: T=120). De specificiteit is. 98 (cutoff: T=120). Voor Sellbom et al. (2010) werden de volgende gegevens gevonden; de sensitiviteit van de getrainde simulantgroep versus de patiëntgroep varieert van.33 (cutoff: T=110) tot aan.71 (cutoff: T=70). De specificiteit varieert van.98 (cutoff: T=110) tot aan.76 (cutoff: T=70). De sensitiviteit van de ongetrainde simulantgroep versus de patiëntgroep varieert van.76 (cutoff: T=110) tot aan.88 (cutoff: T=70). De specificiteit varieert van. 98 (cutoff: T=110) tot aan. 76 (cutoff: T=70). Een overzicht van alle onderzoeksgegevens staan vermeld in Tabel 1.

10 Peter Boer, Bachelorthese juni Een nadeel van de hiervoor genoemde strategie is dat simulanten in deze studies niet werden geïnstrueerd om een specifieke stoornis te simuleren. In de werkelijkheid zou dit echter wel kunnen gebeuren. Bury en Bagby (2002) weken daarom enigszins af van de procedure die de vorige drie onderzoeken aanhielden. Zij gaan er namelijk van uit dat studenten slechts optimaal malingeren als zij specifieke symptomen simuleren. Door de aandacht te richten op specifieke symptomen zijn simulanten in staat beter de realiteit van malingeerders te benaderen. Hierdoor vergroot men de externe validiteit. In de getrainde simulantgroep werden ditmaal niet alleen de mechanismen van validiteitschaal getraind, er werd ook training gegeven in het simuleren van Post Traumatische Stress Symptomen (PTSS). De getrainde en ongetrainde simulantgroep werden vergeleken met patiënten met PTSS. Uit de resultaten bleek dat bij zowel de getrainde als de ongetrainde simulantgroep vaker malingeren werd gerapporteerd dan bij de psychopathologische groep. Bovendien leek malingeren minder vaak gedetecteerd te worden bij de getrainde simulantgroep dan bij de ongetrainde simulantgroep. De cohen s d zijn respectievelijk 1.31 en De sensitiviteit van de getrainde simulantgroep versus de patiëntgroep is.27 (cutoff: T>8). De specificiteit is.95 (cutoff: T>8). De sensitiviteit van de ongetrainde simulantgroep versus de patiëntgroep is.31 (cutoff: T>8). De specificiteit is.95 (cutoff: T>8). Net als Storm et al. (2000) kiezen Bury et al. (2002) voor een zo hoog mogelijke specificiteit. Zij vinden het belangrijker om patiënten juist te classificeren, wat ten kosten gaat van het detecteren van malingeren. Het is belangrijk te overwegen welke cutoff gebruikt wordt. Zodra de specificiteit hoog is, zal de sensitiviteit laag zijn. In dit geval zullen malingeerders gerapporteerd worden als psychiatrische patiënt. Bij een hoge sensitiviteit en een lagere specificiteit zullen er meer participanten als

11 Peter Boer, Bachelorthese juni malingeerders gerapporteerd worden. Afhankelijk van de setting kan men kiezen voor een hoge of lage sensitiviteit en specificiteit. Wanneer de motivatie tot malingeren hoog is, zal men kiezen voor een zo hoog mogelijke sensitiviteit. Het is dan belangrijk om malingeerders te rapporteren. Hierdoor verlaag je de specificiteit, waardoor psychiatrische patiënten als malingeerders worden gerapporteerd. Binnen de klinische setting streeft men naar een zo hoog mogelijke specificiteit. Het is immers belangrijk om patiënten juist te classificeren en ze niet ten onrechte uit te sluiten van een behandeling. Hierdoor kan het voorkomen dat malingeerders ten onrechte een behandeling krijgen. Een hoge sensitiviteit is ook belangrijk, zodat men in staat is een grote groep malingeerders te detecteren. De motivatie tot malingeren lijkt hoger te liggen binnen de forensische setting. Binnen deze setting streeft men daarom vooral naar een zo hoog mogelijke sensitiviteit. Individuen die psychiatrische klachten simuleren binnen de forensische setting kunnen, wanneer ze niet worden gedetecteerd, ontoerekeningsvatbaar verklaard worden. Dit kan grote gevolgen hebben voor strafrechtelijke zaken. In de hierboven beschreven onderzoeken werd er slechts gebruik gemaakt van studenten in vergelijking met psychopathologische patiënten om de effectiviteit van de Fpschaal te onderzoeken. Het is echter de vraag of de conclusies op basis van onderzoek met studenten generaliseerbaar zijn naar andere settings. Naast de klinische setting komt malingeren ook voor binnen de forensische setting. Om de onderzoeken generaliseerbaar te maken is het belangrijk om zoveel mogelijke verschillende participanten te gebruiken om uitspraken te doen over de Fpschaal in verschillende settings. De zogenaamde externe validiteit moet hoog zijn. Om de externe validiteit te vergroten maakten Steffan, Morgan, Lee, en Sellbom (2010) en Steffan en

12 Peter Boer, Bachelorthese juni Morgan (2008) gebruik van psychopathologische gevangenen. Steffan et al. (2008) voegde aan de Fpschaal de MDFI schaal toe. Deze schaal heeft dezelfde functie als de Fpschaal en zou eventueel kunnen bijdragen aan het succes van de Fpschaal. Dit keer werden gevangen onderverdeeld in een simulantgroep, die vergeleken werden met een psychopathologische groep. Uit de onderzoeken bleek dat ook binnen de forensische setting de Fpschaal effectief is voor het onderscheiden van malingeerders in vergelijking met een forensische patiëntgroep. Uit de resultaten bleek bovendien dat malingeren vaker werd gerapporteerd bij de simulantgroep dan bij de psychopathologische groep. De cohen s d van Steffan et al. (2010) bedroeg.81 en die van Steffan et al. (2008) bedroeg.91. Tussen de onderzoeken bleek geen effectiviteitverschil te zijn. De MDFI lijkt daarom geen toevoeging te zijn aan de effectiviteit van de Fpschaal. Voor Steffan et al. (2010) worden de volgende gegevens gevonden; de sensitiviteit is. 58 (cutoff: T=100) en de specificiteit is.63 (cutoff: T=100). Zowel de sensitiviteit en specificiteit zijn laag. Een verklaring voor de lage sensitiviteit kan zijn dat het moeilijk is de participanten gemotiveerd te krijgen om te malingeren. Participanten gaven aan dat zij hun tactiek tot malingeren niet prijs wilden geven. Voor Steffan et al. (2008) worden de volgende gegevens gevonden; de sensitiviteit is. 51 (cutoff: T=100) en de specificiteit is.76 (cutoff: T=100). Zowel de sensitiviteit en specificiteit zijn laag. De specificiteit is enigszins toegenomen. Hierdoor is men in staat om psychopathologische patiënten beter te rapporteren.

13 Peter Boer, Bachelorthese juni Tabel 1 De sensitiviteit, specificiteit en cohen s d van beschreven onderzoeken met variërende cutoff scores voor zowel de getrainde simulanten (G) als de ongetrainde simulanten (O) Cutoff Sens. Spec. Cohen s d Cutoff Sens. Spec. Cohen s d G G G G O O O O Onderzoek Bagby et al. (2002) Storm et T = T = al. (2001) Sellbom et T = T = al. (2010) T = T = Bury et al. T > T > (2002) Steffan et T = al. (2010) Steffan et T = al. (2008) De Fpschaal van de MMPI lijkt een effectieve schaal om malingeerders te onderscheiden van nietmalingeerders. Zoals uit Tabel 1. blijkt, lijkt het simuleren van specifieke symptomen (Bury et al., 2002) minder effectief voor het detecteren van malingeren. Bovendien lijkt de toevoeging van een andere schaal (MDFI) (Steffan et al., 2008) of een nieuwere versie van de Fpschaal (Fpr) (Sellbom et al., 2010) niet significant bij te dragen aan de effectiviteit van de Fpschaal. Zowel Steffan et al. (2010)

14 Peter Boer, Bachelorthese juni en Steffan et al. (2008) hebben geen trainingen uitgevoerd onder gevangen. Het is moeilijk gevangen te motiveren psychopathologische symptomen te simuleren, mede omdat men niet bloot wil geven hoe zij malingeren. De effectiviteit onder getrainde gevangen lijkt daarom moeilijk te waarborgen. Binnen de klinische setting is het belangrijk om naar een hoge specificiteit en sensitiviteit te streven. Het is belangrijk om te voorkomen dat psychopathologische patiënten een behandeling mislopen en dat malingeerders onjuist gedetecteerd worden. In de forensische setting lijkt het aannemelijk om te streven naar een zo hoog mogelijke sensitiviteit. Het is vooral belangrijk om malingeerders te detecteren, zodat het omzeilen van het rechtssysteem voorkomen kan worden. Uit de onderzoeken bleek een hoge sensitiviteit en specificiteit nog niet gewaarborgd te worden. De specificiteit was over het algemeen hoger dan de sensitiviteit. Ook al is het onderscheidend vermogen van de Fpschaal hoog, met een lage sensitiviteit en specificiteit is de kans op valse classificaties aanzienlijk. De Effectiviteit van de PAI NIMschaal voor het Detecteren van Malingeren De PAI NIMschaal is, naast de Fpschaal, ontworpen om malingeerders te onderscheiden van psychopathologische patiënten. De effectiviteit is echter nog niet vastgesteld en daarom zal in deze paragraaf de effectiviteit van de NIMschaal besproken worden. In veel onderzoek naar de effectiviteit van de NIMschaal worden de participanten onderverdeeld in een eerlijke groep en in een ongetrainde simulantengroep. In de ongetrainde simulantgroep moeten nonspecifieke psychopathologische symptomen gesimuleerd worden. De twee groepen vullen vervolgens de NIMschaal in, waarna de scores van de groepen met

15 Peter Boer, Bachelorthese juni elkaar vergeleken worden. Verwacht werd dat bij de simulantgroepen vaker malingeren gerapporteerd werd dan bij de eerlijke groep. Met gebruik van deze onderzoeksmethode is meerdere malen aangetoond dat de NIMschaal een effectieve schaal is om malingeerders van eerlijke participanten te onderscheiden (Sullivan en King, 2010) en (Baity, Siefert, Chambers, en Blais, 2007). Uit de resultaten van deze onderzoeken bleek dat de simulantgroep hoger scoorden op de NIMschaal dan de eerlijke groep. De cohen s d waren respectievelijk 1.70 en Hieruit is op te maken dat malingeren vaker gerapporteerd werd bij de simulantgroep dan bij de eerlijke groep. Sullivan et al. (2010) gebruikte hierbij slechts studenten, terwijl Baity et al. (2007) gebruik maakte van psychopathologische patiënten. Hierdoor wordt de externe validiteit van de NIMschaal vergroot en lijkt de effectiviteit van de schaal niet alleen binnen een studentenpopulatie representatief. Voor Sullivan et al. (2010) werden de volgende gegevens gevonden; de sensitiviteit varieert van.42 (cutoff: T 110) tot aan.74 (cutoff: T 73). De specificiteit varieert van 1.00 (cutoff: T 110) tot aan.95 (cutoff: T 73). Zodra men kiest voor een specificiteit van.95, zal in 5% van de gevallen een pathologisch individu als malingeerder worden aanschouwd. Hier staat tegenover dat 74%, in plaats van 42%, van de malingeerders gerapporteerd wordt. Voor Baity et al. (2007) worden de volgende gegevens gevonden; de sensitiviteit varieert van.86 (cutoff: T > 65) tot aan.67 (cutoff: T > 77). De specificiteit varieert van.67 (cutoff: T > 65) tot aan.90 (cutoff: T > 77). Zodra men streeft naar een hoge specificiteit, zal de sensitiviteit van.86 tot.67 dalen, waardoor veel malingeerders gemist worden. Een overzicht van alle onderzoeksgegevens staan vermeld in Tabel 2.

16 Peter Boer, Bachelorthese juni De NIMschaal lijkt effectief voor het onderscheiden van malingeerders en nietmalingeerders bij nonspecifieke psychopathologische symptomen (Sullivan et al., 2010) en (Baity et al., 2007), maar er is nog weinig onderzoek gedaan naar de effectiviteit van de NIMschaal bij het rapporteren van malingeren bij specifieke symptomen. Hopwood, Orlando, en Clark (2010) weken daarom enigszins van de bovenbeschreven onderzoeksmethode af. Zij lieten studenten specifieke pijnsymptomen simuleren, waarbij ook een getrainde simulantgroep werd toegevoegd. De getrainde simulantgroep werd getraind in het uitten van specifieke pijnsymptomen. Deze groepen werden met elkaar en met een groep patiënten die pijn gerelateerde klachten hadden vergeleken, nadat alle groepen de NIMschaal hadden ingevuld. Uit de resultaten bleek dat bij beide simulantgroepen malingeren vaker gerapporteerd werd dan bij de pijngerelateerde groep. Tussen de getrainde simulantgroep en de ongetrainde simulantgroep werd geen significant verschil gevonden. De cohen s d waren respectievelijk 1.10 en In het onderzoek van Bagby et al. (2002) bleken de getrainde en ongetrainde simulantgroep ook niet van elkaar te verschillen. Hierdoor is de kans op vals negatieve resultaten groot. Bij Bagby et al. (2002) konden deze verschillen verklaard worden door een laag aantal participanten, waardoor de power laag was. Bij Hopwood et al. (2010) is de steekproefgrootte echter groot genoeg. Mogelijk is de NIMschaal niet effectief genoeg om de getrainde simulantgroep en ongetrainde simulantgroep te onderscheiden, al lijkt het niet gevonden effectverschil verklaard te kunnen worden door de training. Lamb et al. (1994) concludeerden dat het trainen van de mechanismen van een validiteitschaal bijdraagt aan het onderscheiden van de getrainde simulantgroep versus de ongetrainde simulantgroep. Hopwood et al. (2010) hebben echter de studenten getraind in het uitten van symptomen. Dit kan

17 Peter Boer, Bachelorthese juni mogelijk verklaren, waarom de NIMschaal niet in staat was om bij de ongetrainde simulantgroep significant meer malingeerders te rapporteren. De sensitiviteit van de getrainde simulantgroep varieert van.52 (cutoff: T > 69) tot aan.25 (cutoff: T > 91). De specificiteit van de getrainde simulantgroep varieert van.83 (cutoff: T > 69) tot aan.97 (cutoff: T > 91). De sensitiviteit van de ongetrainde simulantgroep varieert van.53 (cutoff: T > 69) tot aan.29 (cutoff: T > 91). De specificiteit van de getrainde simulantgroep varieert van.84 (cutoff: T > 69) tot aan.98 (cutoff: T > 91). Ongeacht de cutoff score zal de sensitiviteit laag zijn. De specificiteit is hoog, waardoor patiënten met pijngerelateerde klachten daadwerkelijk geclassificeerd worden als individuen met pijngerelateerde klachten. Het rapporteren van malingeerders valt laag uit. In de hierboven beschreven onderzoeken werd er slechts gebruik gemaakt van studenten en psychopathologische patiënten om de effectiviteit van de NIMschaal te onderzoeken. Het is echter de vraag of de conclusies op basis van de beschreven onderzoeken generaliseerbaar zijn naar andere settings, zoals de forensische setting. Om de externe validiteit te vergroten maakten Kucharski, Toomey, en Fila (2007) en Edens, Poythress, en WatkinsClay (2007) van psychopathologische gevangen. De forensische groep werd dit keer onderverdeeld in een ongetrainde simulantgroep en een psychopathologische groep. Vervolgens werd de NIMschaal afgenomen. Uit de onderzoeken bleek dat de NIMschaal effectief is voor het onderscheiden van malingeerders in vergelijking met een forensische patiëntgroep. De cohen s d van Kucharski et al. (2007) bedroeg 1.82 en de cohen s d van Edens et al. (2007) bedroeg.90. Steffan et al. (2008) en Steffan et al. (2010) lieten zien dat het moeilijk is om gevangen te motiveren tot malingeren.

18 Peter Boer, Bachelorthese juni Edens et al. (2007) probeerde dit probleem te ondervangen door de gevangen een beloning te geven van 50 dollar. Voor Kucharski et al. (2007 worden de volgende gegevens gevonden; de sensitiviteit varieert van.90 (cutoff: T 73) tot aan.71 (cutoff: T.92). De specificiteit varieert van.66 (cutoff: T 73) tot aan.89 (cutoff: T 92). De sensitiviteit en specificiteit zijn vrij hoog. Voor Edens et al. (2007) werden de volgende gegevens gevonden: de sensitiviteit bedraagt.76 (cutoff: T 77) en de specificiteit bedraagt.50 (cutoff: T 77). De sensitiviteit is redelijk hoog, maar ook ditmaal is de specificiteit laag. Edens et al. (2007) probeerde de sensitiviteit en specificiteit van de NIMschaal te waarborgen door een beloning aan de participanten toe te kennen. Dit heeft de sensitiviteit niet optimaal verhoogd.

19 Peter Boer, Bachelorthese juni Tabel 2 De sensitiviteit, specificiteit en cohen s d van beschreven onderzoeken met variërende cutoff scores voor zowel de getrainde simulanten (G) als de ongetrainde simulanten (O) Cutoff Sens. Spec. Cohen s d Cutoff Sens. Spec. Cohen s d G G G G O O O O Onderzoek Sullivan et T al. (2010) T Baity et T > al. (2007) T > Hopwood T > T > et al. T > T > (2010) Kucharski T et al. T (2007) Edens et T al. (2007) De NIMschaal van de PAI lijkt een effectieve schaal om malingeerders te onderscheiden van nietmalingeerders. Zoals uit Tabel 2. blijkt, lijkt het simuleren van specifieke symptomen (Baity et al., 2007) minder effectief voor het detecteren van malingeren, in vergelijking met het onderzoek van Sullivan et al. (2010). Zowel Kucharksi et al. (2007) en Edens et al. (2007) hebben geen trainingen uitgevoerd onder gevangen. Het is moeilijk gevangen te motiveren psychopathologische symptomen te simuleren. Edens et al.

20 Peter Boer, Bachelorthese juni (2007) hebben geprobeerd de gevangen te motiveren door hen een beloning van 50 dollar aan te bieden. Dit leek de effectiviteit van de NIMschaal niet te verhogen. In de onderzoeken zijn weinig getrainde simulantgroepen meegenomen. Deze groep zal naar verwachting minder vaak gedetecteerd worden dan de ongetrainde simulantgroep. Binnen de klinische setting is het belangrijk om naar een hoge specificiteit en sensitiviteit te streven en in de forensische setting lijkt het aannemelijk om te streven naar een zo hoog mogelijke sensitiviteit. Uit de onderzoeken bleek het moeilijk om een hoge sensitiviteit en specificiteit te bereiken. De specificiteit was over het algemeen hoger dan de sensitiviteit. De Effectiviteit van de MMPI2 Fpschaal in Directe Vergelijking met de PAI NIMschaal voor het Detecteren van Malingeren In de vorige paragrafen is de effectiviteit van de Fpschaal en de NIMschaal besproken. Zowel de Fpschaal als de NIMschaal lijken effectieve instrumenten te zijn om malingeren te onderscheiden van nietmalingeren. De sensitiviteit en specificiteit zijn moeilijk te waarborgen. In deze paragraaf zal een directe vergelijking worden getrokken tussen de Fpschaal en de NIMschaal. In veel onderzoek naar de effectiviteit van de Fpschaal en de NIMschaal wordt gebruik gemaakt van studenten als proefpersonen. Deze groep wordt vergeleken met een groep psychopathologische studenten. De studenten krijgen wel of geen training in het simuleren van psychopathologische symptomen. Vervolgens worden zowel de Fpschaal en de NIMschaal afgenomen en wordt er een vergelijking getrokken tussen de simulantgroep en een psychopathologische groep. Bij alle onderzoeken werd

21 Peter Boer, Bachelorthese juni verwacht dat bij de simulantgroepen vaker malingeren gerapporteerd werd dan bij de psychopathologische groep. Middels deze onderzoeksmethode is meerdere malen aangetoond dat de Fpschaal en de NIMschaal effectieve schalen zijn om psychiatrische patiënten van malingeerders te onderscheiden (Blanchard, McGrath, Pogge en Khadivi, 2003), (Eakin, Weathers, Benson, Anderson, en Funderburk, 2005), (Lange, Sullivan, en Scott, 2009). Zowel de Fpschaal en de NIMschaal lijken effectieve schalen om malingeerders te rapporteren. Uit de resultaten bleek dat de simulanten hoger scoorden op beide schalen dan de psychopathologische patiënten. De cohen s d bedroegen 3.11 (Fpschaal) en 2.88 (NIMschaal) (Blanchard et al. 2003),.97 (Fpschaal) en.80 (NIMschaal) (Eakin et al. 2005) en 1.61 (Fpschaal) en 1.74 (NIMschaal) (Lange et al. 2009). Tussen de beide schalen werd geen significant verschil gevonden. In het onderzoek van Blanchard et al. (2003) werden de simulanten getraind in het simuleren van nonspecifieke symptomen. De cohen s d van deze studie zijn aanzienlijk groter dan de cohen s d van de studies die beschreven zijn in de vorige paragraven. De gegeven training kan hiervoor een verklaring zijn. De simulanten kregen dusdanig weinig informatie, waardoor het ontlopen van classificatie zeer moeilijk was. Eakin et al. (2005) en Lange et al. (2009) voerden geen training uit bij de simulanten. Wel lieten zij de studenten specifieke PTSS symptomen simuleren. Voor Blanchard et al. (2003) werden de volgende gegevens gevonden; de sensitiviteit van de Fpschaal is.89 (cutoff: T = 120) en de specificiteit is 1.00 (cutoff: T = 120). De Fpschaal lijkt dus in staat patiënten juist te classificeren, wat belangrijk is in de psychiatrische setting. De optimale specificiteit kan echter verklaard worden door het zeer grote

22 Peter Boer, Bachelorthese juni onderscheidingsniveau van de Fpschaal. De sensitiviteit is redelijk hoog. De sensitiviteit van de NIMschaal is. 54 (cutoff: T = 110) en de specificiteit is.99 (cutoff: T = 110). De specificiteit is hoog, wat wederom verklaard kan worden door het zeer grote onderscheidingsniveau van de NIMschaal. De sensitiviteit is echter laag, wat vreemd is voor de hoge cohen s d van de NIMschaal. Dit impliceert dat de sensitiviteit slechts hoog is als de cohen s d zeer groot is. Voor Eakin et al. (2005) werden de volgende gegevens gevonden; de sensitiviteit van de Fpschaal is.52 (cutoff: T > 4) en de specificiteit is. 87 (cutoff: T > 4). De sensitiviteit van de NIMschaal is.49 (cutoff: T > 4) en de specificiteit is.83 (cutoff: T > 4). Ook ditmaal is de specificiteit van de schalen hoger, dan de sensitiviteit. Voor Lange et al. (2009) werden de volgende gegevens gevonden; de sensitiviteit van de Fpschaal varieert van.13 (cutoff: T 110) tot aan.73 (cutoff: T 75). De specificiteit van de Fpschaal varieert van 1.0 (cutoff: T 110) tot aan.85 (cutoff: T 75). De sensitiviteit van de NIMschaal varieert van.13 (cutoff: T 110) tot aan.53 (cutoff: T 70). De specificiteit van de NIMschaal varieert van 1.0 (cutoff: T 110) tot aan.95 (cutoff: T 70). Afhankelijk van de cutoff score is de specificiteit van beide schalen hoog. Hierdoor zijn de patiënten goed te classificeren. Een overzicht van alle onderzoeksgegevens staan vermeld in Tabel 3. In de hierboven beschreven onderzoeken werd er slechts gebruik gemaakt van studenten en psychopathologische patiënten om de effectiviteit van de NIMschaal te onderzoeken. Om de externe validiteit te verhogen maakte Boccaccini, Murrie, en Duncan (2006) gebruik van gevangen. Zij concludeerden dat de Fpschaal en de NIMschaal effectief zijn om onderscheid te maken tussen malingeerders en nietmalingeerders in de forensische setting. Net als bij Kucharski et al. (2007) werd een forensische

23 Peter Boer, Bachelorthese juni groep ingedeeld in een simulantgroep en een eerlijke groep, die daadwerkelijk psychopathologische symptomen vertoonden. Vervolgens werd de Fpschaal en de NIMschaal afgenomen. Uit de resultaten bleek dat malingeren vaker gerapporteerd werd in de simulantgroep, voor zowel de Fpschaal als de NIMschaal. De cohen s d bedroegen respectievelijk 1.63 en Tussen de Fpschaal en de NIMschaal werd geen effectiviteitverschil gevonden. De sensitiviteit van de Fpschaal varieert van.89 (cutoff: T 7) tot aan.44 (cutoff: T 18). De specificiteit van de Fpschaal varieert van.71 (cutoff: T 7) tot aan.96 (cutoff: T 18). De sensitiviteit van de NIMschaal varieert van.91 (cutoff: T 77) tot aan.78 (cutoff: T 92). De specificiteit van de NIMschaal varieert van.65 (cutoff: T 77) tot aan.84 (cutoff: T 92). De sensitiviteit en specificiteit van de NIMschaal komen overeen met de sensitiviteit en specificiteit die Kucharski et al. (2007) vonden. De sensitiviteit is redelijk hoog, al worden er nog wel malingeerders gemist. De hoge sensitiviteit gaat ten kosten van de specificiteit.

24 Peter Boer, Bachelorthese juni Tabel 3. De sensitiviteit, specificiteit en cohen s d van beschreven onderzoeken met variërende cutoff scores voor zowel de getrainde simulanten (G) als de ongetrainde simulanten (O) Cutoff Sens. Spec. Cohen s d Cutoff Sens. Spec. Cohen s d G G G G O O O O Onderzoek Blanchard Fp: et al. T = (2003) NIM: T = Eakin et Fp: al. (2005) T > NIM: T > Lange et Fp: al. (2009) T T NIM: T T Boccaccini Fp: et al. T (2006) T NIM: T T

25 Peter Boer, Bachelorthese juni De Fpschaal van de MMPI2 en de NIMschaal van de PAI lijken effectieve schalen om malingeerders te onderscheiden van nietmalingeerders. In Tabel 3. is te zien dat de Fpschaal in bijna alle gevallen een hogere effectiviteit vertoont dan de NIMschaal. Toch lijken de schalen niet van elkaar te verschillen. Uit het onderzoek van Blanchard et al. (2003) komen hoge effectiviteitcijfers, die mogelijk verklaard kunnen worden door de minieme training. Zodra men een ongetrainde groep toevoegt, zal daarom geen hogere effectiviteit verwacht worden. Bij het simuleren van specifieke symptomen lijkt de effectiviteit lager uit te vallen (Eakin et al. 2005). Echter Lange et al. (2009) vonden wel hoge effectiviteitgegevens. Zodra men een trainingsgroep toegevoegd aan de onderzoeksprocedure, zullen de participanten beter in staat zijn de schalen te ontlopen. Hierdoor zullen de effectiviteitgegevens lager uitvallen dan bij de ongetrainde simulantgroep. De specificiteit lijkt redelijk hoog te zijn. Hierdoor is men in staat patiënten te classificeren als patiënten. De sensitiviteit is moeilijker te waarborgen. Conclusie Zowel de Fpschaal van de MMPI2 als de NIMschaal van de PAI lijken effectieve schalen te zijn om malingeerders te onderscheiden van nietmalingeerders. Tussen beide schalen lijkt bovendien geen effectiviteitverschil gevonden te worden. Vooral het simuleren van nonspecifieke symptomen lijkt de effectiviteit van de schalen te vergroten. De sensitiviteit en specificiteit zijn moeilijk te waarborgen. Door te variëren in cutoff scores is het mogelijk een hoge, maar niet optimale sensitiviteit en specificiteit te bereiken.

26 Peter Boer, Bachelorthese juni Zodra men de Fpschaal of de NIMschaal wil gebruiken moet men zich afvragen in hoeverre men verwacht dat participanten gemotiveerd zijn om te malingeren. De schalen zijn effectief in het onderscheiden van malingeerders en nietmalingeerders, maar de sensitiviteit is niet altijd hoog. Dit betekent dat malingeerders gemist worden, waardoor er sprake is van vals negatieve detectie. Als de motivatie tot malingeren laag is, is het daarom aan te raden beide schalen te gebruiken. Omdat men binnen een forensische setting vaak hoog gemotiveerd is om te malingeren, is het binnen deze setting aan te raden om de schalen met hoge zorgvuldig af te nemen. Binnen de onderzoeken is vooral gebruik gemaakt van studenten die psychopathologische symptomen manipuleerden. Hierdoor ontstaat er een groep die in extreme mate psychopathologische symptomen vertonen. Het is de vraag in hoeverre deze simulanten vergeleken kunnen worden met echte malingeerders, omdat in de klinische praktijk het tot uiting komen van de symptomen genuanceerder is. Dit heeft invloed op de externe validiteit van het onderzoek. Om in de toekomst ervoor te zorgen dat de simulanten daadwerkelijk overeenkomen met werkelijke malingeerders is het in vervolgonderzoek noodzakelijk echte malingeerders te gebruiken en die te vergelijken met psychopathologische patiënten. Zodra participanten hoog gemotiveerd zijn om te malingeren, wordt bij hen de Fpschaal en de NIMschaal afgenomen. Als op een later tijdstip de motivatie tot malingeren lager is, worden de schalen opnieuw afgenomen. De discrepantie tussen beide meetmomenten geeft aan dat de schalen in staat zijn malingeerders te detecteren binnen een echte groep malingeerders. Zowel de Fpschaal als de NIMschaal lijken effectief om malingeerders van nietmalingeerders te onderscheiden. Ondanks het hoog

27 Peter Boer, Bachelorthese juni onderscheidend vermogen is het behalen van optimale sensitiviteit en specificiteit lastig. Door te variëren met cutoff scores lijkt het mogelijk de sensitiviteit of specificiteit te verhogen, maar optimale resultaten worden niet behaald. Omdat de motivatie tot malingeren niet altijd hoog is, lijkt het verstandig beide schalen te gebruiken om malingeerders te detecteren. Zodra de motivatie om te malingeren hoger is, lijkt het gebruik van de schalen minder gewaarborgd.

28 Peter Boer, Bachelorthese juni Literatuurlijst Bagby, R.M., Nicholson, R.A., Bacchioci, J.R., Ryder, A.G., & Bury, A.S. (2002). The predictive capacity of the MMPI 2 and PAI validity scales and indexes to detect coached and uncoached feigning. Journal of Personality Assesment, 78), Baity, M.R., Siefert, C.J., Chambers, A., & Blais, M.A. (2007). Deceptiveness on the PAI: A study of naive faking with psychiatric inpatients. Journal of Personality Assesment, 88, Blanchard, D.D., McGrath, R.E., Pogge, D.L., & Khadivi, A. (2003). A comparison of the PAI and MMPI2 as predictors of faking bad in college students. Journal of Personality Assesment, 80, Boccaccini, M.T., Murrie, D.C., & Duncan, S.A. (2006). Screening for malingering in a criminalforensic sample with the personality assesment inventory. Psychological Assesment, 18, Burry, A.S., & Bagby, R.M. (2002). The detection of feigned uncoached and coached posttraumatic stress disorder with the MMPI2 in a sample of workplace accident victims. Psychological Assesment, 14, Eakin, D.E., Weathers, F.W., Benson, T.B., Anderson, C.F., & Funderburk, B. (2006). Detection of feigned posttraumatic stress disorder: A comparison of the MMPI2 and PAI. Journal of Psychopathology and Behavioral Assesment, 28,

29 Peter Boer, Bachelorthese juni Edens, J.F., Poythress, N.G., & WatkinsClay, M.M. (2007). Detection of malingering in psychiatric unit and general population prison inmates: A comparison of the PAI, SIMS and SIRS. Journal of Personality Assesment, 88, Hopwood, C.J., Orlando, M.J., & Clark, T.S. (2010). The detection of malingered painrelated disability with the personality assesment inventory. Rehabilitation Psychology, 55, Kucharski, L.T., Toomey, J.P., Fila, K., & Duncan, S. (2007). Detection of malingering of psychiatric disorder with the personality assesment disorder: An investigation of criminal defendants. Journal of Personality Assesment, 88, Lamb, D. G., Berry, D. T. R., Wetter, M. W., & Baer, R. A. (1994). Effects of two types of information on malingering of closed injury on the MMPI 2: An analog investigation. Psychological Assessment, 6, Lange, R.T., Sullivan, K.A., & Scott, C. (2010). Comparison of MMPI2 and PAI validity indicators to detect feigned depression and PTSD symptom reporting. Psychiatry Research, 176, Mittenberg, W., Patton, C., Canyock, E. M., & Condit, D. C. (2002). Base rates of malingering and symptom exaggeration. Journal of Clinical and Experimental Neuropsychology, 24,

30 Peter Boer, Bachelorthese juni Morey, L.C. (1991). Personality Assessment Inventory: Professional Manual. Psychological Assessment Resources, Odessa, FL. Sellbom, M., & Bagby, R.M. (2010). Detection of overreported psychopathology with the MMPI2 RF form validity scales. Psychological Assesment, 22, Starreveld, P. A. (Ed.). (2007). Verslaglegging van psychologisch onderzoek. Amsterdam: Boom. Steffan, J.S., & Morgan, R.D. (2008). Diagnostic accuracy of the MMPI2 Malingering Discriminant Function Index in the detection of malingering among inmates. Journal of Personality Assesment, 90, Steffan, J.S., Morgan, R.D., Lee, J., & Sellbom, M. (2010). A compartive analysis of MMPI2 malingering detection models among inmates. Psychological Assesment, 17, 185,196. Storm, J., & Graham, J.R. (2000). Detection of coached general malingering of the MMPI2. Psychological Assesment, 12, Sullivan, K., & King, J. (2010). Detecting faked psychopathology: A comparison of two test to detect malingered psychopathology using a simulation design. Psychiatry Research, 176, 7581.