Een goed doel uitzoeken. *** Januari 2008 ***...2. De eerste foto's van Wikwiheba Mwana. **** Maart 2008 ***...3

Transcriptie

1 Inhoudopgave Een goed doel uitzoeken. *** Januari 2008 ***...2 De eerste foto's van Wikwiheba Mwana. **** Maart 2008 ***...3 Wat gebeurt er bij Wikwiheba Mwana ***Maart 2008 ***...4 De Internationale Vredes Marathon...5 Krantenartikelen...6 Bedankbrief uit Rwanda...7 Update Wikwiheba Mwana. DECEMBER Wouters 2 e sponsorloop voor Rwanda...10

2 Een goed doel uitzoeken. *** Januari 2008 *** Dat zou niet zo moeilijk moeten zijn. Goede doelen zat in Rwanda. Ja, natuurlijk, maar we willen graag wel zeker weten dat het geld goed besteed en beheerd wordt. Dus via de Nederlandse Ambassade zijn we aan het volgende project gekomen: "Wikwiheba Mwana". De naam "Hou hoop kind" geeft al aan dat het om kinderen gaat. "Wikwiheba Mwana" is een revalidatiecentrum voor gehandicapte kinderen op het platte land van Rwanda. Het centrum heeft een regionale functie. "Wikwiheba Mwana" is in het leven geroepen door een weduwe die drie kinderen heeft die aan epilepsie lijden. Zij heeft ervaren dat met de juiste medicatie en begeleiding haar kinderen een aardig normaal leven kunnen leiden. En dat gun je natuurlijk elk kind. In Nederland is epilepsie een aandoening waar we op een wetenschappelijke manier tegenaan kijken, maar in Rwanda wordt de ziekte nog vaak in verband gebracht met de krachten van de duivel. En men vreest dan ook voor besmettingsgevaar. Wanneer kinderen met epilepsie tijdelijk kunnen worden opgevangen in een revalidatiecentrum waar de juiste dosering van de medicijnen kan worden vastgesteld, kunnen ze normaal onderwijs volgen. Ze kunnen dan een goede start maken en een normale productieve bijdrage leveren aan de samenleving. In plaats van weggestopt te worden in een vergeten hoekje. Zo'n 50% van de kinderen die naar het centrum komen lijdt aan epilepsie. Bij 90% van die groep is dat de enige "handicap", maar 10% heeft daar nog een tweede handicap bij. Variërend van Down syndroom tot het missen van 1 of 2 ledematen. De overige 50% van de kinderen hebben handicaps zoals het missen van 1 of meerdere ledematen (30%), botvergroeïngen aan borst of rug (14%), ze zijn doof, stom of (bijna) blind (15%), of verlamd (14%). Maar liefst 27% van deze groep kinderen kan niet zelfstandig lopen, staan of zitten. Het revalidatiecentrum "Wikwiheba Mwana" wil zorgen voor medische zorg, lichamelijke zorg, fysiotherapie en alfabetisering. Bovendien willen ze ervoor zorgen dat ieder kind zich op een voor hem of haar bruikbare manier kan voortbewegen. We hopen dat we wat voor dit centrum kunnen betekenen en dat u/jullie daarbij wil(len) helpen. Hoop doet leven, dus zeggen we tegen de gehandicapte kinderen in Rwanda: Wikwiheba Mwana

3 De eerste foto's van Wikwiheba Mwana. **** Maart 2008 *** Op dit moment zijn mijn ouders op bezoek in Rwanda. Op ons verzoek zijn ze ook bij het revalidatiehuis Wikwiheba Mwana langs geweest. Vanuit de hoofdstad Kigali is het 3 uur reizen met een goede (4wheel drive)auto. Het is natuurlijk prachtig om door het 'land van de duizend heuvels' te reizen, maar voor de gehandicapte kinderen en hun ouders is het wel veel praktischer om goede voorzieningen in de buurt, dus op het platte land te hebben. Om een beeld te geven van de stand van zaken plaats ik hier een paar foto's van resp. een slaapkamer, de keuken en de nieuwe toiletten. Ik zal later een stukje schrijven over wat de mensen allemaal zelf doen voor Wikwiheba Mwana.

4 Wat gebeurt er bij Wikwiheba Mwana ***Maart 2008 *** Zoals beloofd zal ik nog wat melden over wat de mensen zelf doen voor het tehuis. Allereerst zal ik u voorstellen aan Mevrouw Mukasharangabo. Zij is de initiatiefneemster en leidster van het centrum. Zij is weduwe en moeder van o.a. 2 tweelingen (een tweeling is géén goed teken in Rwanda). Drie van haar kinderen hebben epilepsie. Omdat zij zich nergens wat van aantrok en haar kinderen als "normaal" beschouwde, heeft zij medische hulp gevonden. Met medicijnen is de epilepsie van haar kinderen goed onder controle te houden en kunnen de kinderen regulier onderwijs volgen. Maar in Rwanda, zeker op het platteland, worden gehandicapte kinderen vaak nog weggestopt, omdat zij "toch geen goede toekomstverwachtingen" hebben. Het gebeurt zelfs dat deze kinderen, als een dier, aan een boom gebonden worden. Nee, zo hebben ze natuurlijk ook geen goede toekomstverwachtingen. Mevrouw Mukasharangabo heeft lotgenoten om zich heen verzameld. Ouders die ook een behoorlijk leven voor hun gehandicapte kinderen willen. Samen hebben ze geïnventariseerd hoeveel gehandicapte kinderen er in de omgeving zijn en wat ze daarvoor kunnen betekenen. Dit leidde tot de oprichting van Wikwiheba Mwana, vereniging zonder winstoogmerk, voor hulp aan gehandicapte kinderen in Ngarama en omgeving. Ze willen zorgen voor medische, psychische en lichamelijke zorg. Maar de grootste rol is nog weggelegd voor het bespreekbaar maken van problemen, erkenning van gehandicapte kinderen en het wegnemen van de taboe rond epilepsie en gehandicapten. Voor de oprichting van de vereniging en het bieden van de dagelijkse hulp is natuurlijk geld nodig. Daarom hebben de oprichters allemaal een startkapitaal ingelegd van iets meer dan 60 per gezin. Hoeveel is 60 in Rwanda? Ongeveer het maandsalaris van een tuinman of 2 maanden huur van een huis in Kigali. Als je bedenkt dat je voor 1 euro 4 kg rijst kunt kopen, dan kun je voorstellen dat 60 euro een groot bedrag is voor mensen op het platteland. Om geld voor het centrum te verdienen (de huur moet wel elke maand betaald worden) zijn alle ouders verplicht tot vrijwilligerswerk. Dit kan bestaan uit een dag oppassen op de kleinsten, kinderen naar school brengen, schoonmaken, vloermatten of rieten mandjes vlechten. Deze artikelen worden te koop aangeboden op de lokale markt. De betrokkenen doen wat ze kunnen, en daarbij kunnen ze onze hulp goed gebruiken. Wij zijn van mening dat ze die hulp ook verdienen. Wat voor ons een kleine moeite is, geeft de ouders en kinderen bij Wikwiheba Mwana alles: HOOP!

5 De Internationale Vredes Marathon Kigali, Rwanda, 11 mei Deze marathon wordt voor de 4 e keer gehouden. De eerste keer (in 2004) was precies 10 jaar na de genocide, als teken van verbroedering en hoop voor de toekomst: Vrede Wouter en Mian Rouwhorst gaan in mei naar Kigali, Rwanda, toe. Wouter wil daar heen om deze bijzondere marathon te lopen. Maar niet alleen voor zichzelf, hij wil ook iets bijdragen aan de mensen en kinderen in dit prachtige ontwikkelingsland. Daarom laat hij zich sponsoren door mensen die hem daarin willen steunen. Via de Nederlandse Ambassade kwam het volgende project naar voren: "Wikwiheba Mwana". De naam "Hou hoop kind" geeft al aan dat het om kinderen gaat. "Wikwiheba Mwana" is een revalidatiecentrum voor gehandicapte kinderen. De handicaps van de kinderen variëren van epilepsie en down-syndroom tot verlamming, doof- of blindheid en het missen van armen en/of benen. Het revalidatiecentrum wil zorgen voor medische en lichamelijke zorg, fysiotherapie en scholing. Bovendien willen ze ervoor zorgen dat ieder kind zich op een goede manier kan voortbewegen. Dan kunnen ze weer normaal onderwijs volgen en een productieve bijdrage leveren aan de samenleving. In plaats van weggestopt te worden in een vergeten hoekje. Zo hopen we door een goede prestatie van Wouter iets goeds te kunnen betekenen voor kinderen die veel te bieden hebben maar nu maar weinig te verwachten hebben. We hopen dat iedereen ons daarbij wil helpen. Hoop doet leven, dus zeggen we tegen de gehandicapte kinderen in Rwanda: Wikwiheba Mwana Voor meer info: HELP DE KINDEREN VAN RWANDA

6 Krantenartikelen Voor vertrek : Na terugkomst :

7 Bedankbrief uit Rwanda Chère Amie Mian, Salutations les meilleures, à vous et à tous nos amis des Pays Bas. Les enfants vont bien avec espoir de guérir sauf moi qui suis tombée dans une crise profonde d'asthme et diabète en même temps, mais je suis en convarescence. Mes enfants en vacances mais il y a une qui n'a pas fait les examens à cause des crises épileptiques. Elle avait rupturé les médicaments il y a 6 mois pensant qu'elle est guérie. Sa grande soeur aussi qui est épileptique suit les cours de kinésithérapie et de réadaptation va bien. Il y a une année et demi sans crise. Elle est âgée de 20 ans. Sa petite soeur a 18 ans. L'autre qui était hôspitalisé quant vous étiez chez nous, le jour où nous ne pouvons jamais oublier dans notre vie, va bien. Seulement il a refusé l'école. Il sait lire et écrire seulement notre langue. Chère Mian, je voudrais vous informer où nous arrivons avec notre projet d'encadrement et d'assistance aux enfants handicapés regroupés dans WIKWIHEBA MWANA. Donc, vous savez ce qui intéresse les gens le plus.vous êtes très très intelligente. Les parents des enfants sont trés intéressés a apprendre à coudre. Tous le monde veut apprendre mais c'est impossible car ça peut nous prendre cher. Il vont apprendre à tour de rôle. On prend une équipe de 20 personnes. La première équipe a commencé le 10/7/2008. On a dû d'abord chercher le Formateur, la table, les chaises et tout le matériel complet pour coudre. Nous avons aussi cherché un formateur pour la vannerie de fabrication des objets d'art dans les feulles de bananiers. Nous fabriquons des fauteuils, des valises,...après une semaine je vais vous envoyer les photos. Encore une bonne chose que nous nous féricitons est que depuis le 14 mai 2008 nous avons pu acheminer 18 nouveaux cas à l'hôpital Neuro-Psychiatrique à KIGALI.Nous comptons 73 cas sous traitement réguliers exclus les enfants Beste vriendin Mian, De hartelijke groeten aan jou en alle vrienden in NL De kinderen maken het goed met hoop op genezing, behalve ikzelf, ik ben in een diepe crisis terecht gekomen: astma en suikerziekte, tegelijk, maar het gaat al wat beter. Mijn kinderen hebben vakantie maar er is er één die geen examen heeft gedaan vanwege epileptische aanvallen. Zij stopte 6 maand geleden met de medicatie denkend dat ze genezen was. Haar grote zus, ook epileptisch, volgt een cursus bewegingstherapie en réadaptatie,, met haar gaat het goed. Al een jaar zonder aanvallen. Zij is 20 jaar. Haar zusje is 18. De andere die in het ziekenhuis was opgenomen toen jij hier was, de dag die we nooit van zijn leven zullen kunnen vergeten, maakt het goed. Alleen weigerde hij naar school te gaan. Hij kan lezen en schrijven, alleen in onze eigen taal. Lieve Mian, ik wil je informeren over waar we nu zijn met ons project van inkadering en hulp aan gehandicapte kinderen verenigd in WIKWIHEBA MWANA. Want jij weet waarin de mensen geïnteresseerd zijn. Je bent zeer, zeer intelligent. De ouders van de kinderen zijn erg geïnteresseerd in naaien. Iedereen wil leren maar dat is onmogelijk want dat is te duur. Ze leren nu om de beurt. We beginnen met een groep van 20 personen. De eerste groep startte 10/7/2008. We moesten eerst een leerkracht zoeken, de tafel, de stoelen en al het materiaal om te naaien. We hebben ook een leerkracht gezocht voor het maken van manden, het maken van kunstvoorwerpen van bananenblad. We maken fauteuils, koffers, over een week zal ik je foto s sturen. Nog een goed nieuwtje, we feliciteren onszelf ermee dat sinds 14 mei 2008 we 18 nieuwe gevallen naar het Neuro- Psychiatrisch ziekenhuis in Kigali hebben kunnen sturen. We hebben nu 73 gevallen (patiënten) in reguliere

8 handicapés physiques. Nous avons aussi ouvert l'antenne dans un autre secteur afin de faciliter les parents qui marchent plus de kilomètres pour arriver à NGARAMA. Là je compte trouver une organisation partenaire pour entrer dans LA FONDATION LILIANE. La-bâs il n y a pas de Partenaire pour la Fondation Liliane. Je vous informerai la situation. Et tout ça c'est grâce à votre Cher Epour. Qu'il gagne toujours, qu'il gagne toujours et que Dieu lui bénisse. Les nouvelles sont beaucoup donc le reste à la prochaine occasion. Je suis venue â Kigali pour une réunion de Special Olympics. Nous venons de former une équipe de beaucoup d'atlètes. Nouns nous sommes inscrits dans l'atlétisme et le foot ball. Je ne terminerais sans vous dire encore merci de l'effort que vous faites à l'égard des enfants handicapés regroupés dans l'association WIKWIHEBA MWANA. Que Dieu vous bénisse. Vives salutations. Médiatrice behandeling, zonder de kinderen te tellen met lichamelijke handicap(s). We hebben ook een antenne in onze sector (dorp?, streek?) geopend om de ouders te faciliteren die vele kilometers lopen om in Ngarama te komen. Ik hoop daar een partner organisatie te vinden om in contact te komen met het Liliane Fonds. Daar is geen partner voor het Liliane Fonds. Ik zal je op de hoogte houden. En dat allemaal dankzij je lieve echtgenoot. Dat hij altijd mag winnen en God hem zegene. Er zijn nog nieuwtjes over voor de volgende gelegenheid. Ik ben naar Kigali gekomen voor een vergadering van Special Olympics. We vormen een équipe van vele atleten. We hebben ingeschreven voor atletiek en voetbal. Ik stop niet zonder nog eens te bedanken voor wat jij/jullie hebben gedaan voor de gehandicapte kinderen van WIKWIHEBA MWANA. Dat God jullie zegene. Hartelijke groeten Médiatrice De term vous staat voor U, jij en jullie. Men zegt in het Frans minder gauw jij (tu) dan in het Nederlands, Met vous is niet duidelijk of er enkelvoud (jij) of meervoud (jullie) is bedoeld. Met die antenne bedoeld ze waarschijnlijk haar eigen centrum, en met secteur haar eigen regio, gezien wat er verder gezegd wordt over contact met Liliana fonds.

9 Update Wikwiheba Mwana. DECEMBER 2008 Het is alweer ruim een halfjaar geleden dat ik de marathon in Rwanda gelopen heb. De sponsoractie heeft toen 3500,- opgeleverd. Het bestuur van het opvanghuis was ontzettend blij met het ontvangen geld en heeft het laatste jaar hard gewerkt aan verbeteringen. Zo is er een halve hectare grond gekocht, is er meubilair gekocht voor in het tehuis, alle kinderen hebben een basis ziektekostenverzekering en er zijn al zeker 20 kinderen naar Kigali naar het ziekenhuis gestuurd voor een medische behandeling van hun aandoening. Daarnaast hebben ze ook nog twee naaimachines gekocht en hebben de moeders een opleiding gekregen in het gebruik ervan. Hiermee kunnen ze nu geld genereren. Allemaal zaken die voorheen niet mogelijk waren omdat het geld er simpelweg niet voor was. De organisatie zat ook in een paradoxale situatie. Ze kregen geen steun van bepaalde fondsen omdat ze niet aan de eisen voldeden en om aan de eisen te kunnen voldoen hadden ze geld nodig. Een vicieuze cirkel waar met het gesponsorde geld een eerste doorbraak is geforceerd. Mijn schoonouders zijn er voor de marathon een keer langs geweest en afgelopen november zijn ze terug geweest (als onderdeel van een bezoek aan hun zoon). Zij hebben met eigen ogen gezien dat het geld een verschil heeft gemaakt. Ik denk dat de organisatie nu beter aan de criteria van steunverlenende organisaties kan voldoen en daarmee een betere positie heeft voor structurele steun. Ik wil jullie dan ook nogmaals hartelijk danken voor de geleverde bijdrage.

10 WOUTERS 2 e SPONSORLOOP VOOR RWANDA Wouters 2 e sponsorloop voor Rwanda 100 km in 4 dagen