Het ware smisgevoel tijdens de Smiscruise

Transcriptie

1 NKDE Smiscruise 2011 Traditiegetrouw vaart de Nederlandse Kring van Drascombe Eigenaren het ene jaar met Hemelvaart op het westelijke Wad en het andere jaar op het oostelijke. We vertrokken vanuit Den Oever, het verliep wat anders dan verwacht...

2 Het ware smisgevoel tijdens de Smiscruise Woensdag 1 juni 2011 Eerst naar de supermarkt: meel voor pannenkoeken, melk, droge kaakjes, scheepsdrop, mie, pasta, groenten, icetea, bier, rosé, witte wijn, koffie, ontbijtspek, appels, kaas en diverse broodjes. Dit moet voldoende zijn om enkele dagen in de natuur te overleven. Tegen uur vertrek vanuit Etten-Leur; de files voor en in Den Oever alle tijd om Antartis helemaal in orde te maken. Bij aankomst zijn Chris en Wim er al. Olle ligt in het water en Andromeda wordt opgetuigd. Later komen Strûner met als crew Dirk en Bob en Tuimelaar met Reinier en Simone. Samen de boten te water gelaten. Hier en daar wat trekken en duwen op de zanderige afrit. We zien een blauw/rode Longboat Cruiser aankomen mèt motor! Dit kan toch niet bij Pride of the Fleet! Later blijkt het de Cruiser Schone Schijn te zijn. We vertrekken richting sluis. Zowel de sluis als de draaibrug gaan naar wens. De havenmeester dirigeert ons naar de fonkelnieuwe houten jachtsteigers in de Wadhaven waar een zevental schepen al liggen te wachten. Met deze club genieten van een lekker visje. We zien de andere NKDE ers niet en omdat de vistenten op tijd sluiten, nemen we het tweede tentje. Blijkt dat de rest in het derde tentje zit. Het palaver vindt plaats tussen boeien O20 en O22 aan de zoute zijde van de sluis ten noorden van de brug. Het is een bonte verzameling van aan elkaar gebonden boten. Als laatste komt Elbert. Zijn boot Slow oogt goed. Waarschijnlijk moet deze schipper het langste werken. Om uur vertrekken we naar het Amsteldiep. Voor de Leidam laat een zeehond zijn koppie al zien. We drijven door het Wierbalg wat naar het westen. Zo n 0 tot 2.5 knopen is natuurlijk niet veel. Zandloper en Skua houden het voor gezien. Ze varen terug naar Den Oever om daar te overnachten. De vloot dobbert heel stilletjes in het zachte avondlicht. We ankeren vrij snel. Glaasje witte wijn en naar de kooi. Donderdag 1 juni 2011 Tegen zeven uur wakker. Volkomen stilte, bijna geen rimpeling op het water Afgelopen nacht om drie uur was het laagwater. De scheepjes liggen enigszins schuin. Op Trizonia schoof ik meer opzij wanneer we droogvielen vanwege de gladde bedplanken Uur; op de meeste schepen is er nog rust. Ik denk een zeehond te zien maar het blijkt dappere Else te zijn die haar dagelijkse zwemrondje heeft. Zon, koffie en een broodje. Tegen tien uur keert het tij op het moment dat ik iets te lang in de zon zit. De boten draaien met de stroom mee. Het is nu hoogwater en het moment is aangebroken dat de Waddenzee weer leegloopt. De ochtendzon verdwijnt nu

3 achter de kap dus ik heb schaduw!12.00 Uur; nauwelijks wind, toch een snelheid van 5.2 op de GPS. Dit is natuurlijk voor het grootste deel de stroom! Corus geeft geen snelheid aan. t Wieltje draait nu niet. Langszij Slow en later Zilt drijven we naar het westen. Elbert heeft het berghout en het potdeksel kaal gekrabd. We vallen droog bij het Amsteldiep. Tegen uur lekkere pannenkoeken gemaakt; eigenlijk iets te veel maar het ontbijtspek wil ik niet langer bewaren. De bergruimte onder het matras blijft wel lekker koel, maar vlees is vlees. Natuurlijk hier en daar een praatje; Peter H. de fam. Maartens, Michel, Rob en Karin etc. De laatste twee moeten Antartis natuurlijk keuren. Zouden ze het nog een bordeelachtig geheel vinden? Schoorvoetend komt de bemanning van Zandloper met zanderige voeten aan boord. Dit mag ik niet van Rob, hoor. Kom, kom niet zeuren, gewoon doen. De restyling mag geslaagd genoemd worden al blijft jurylid Kemp toch nog bedenkingen houden over de vloerbedekking tegen de wanden en het plafond. Tja, het blijft een Engelse boot. Voorafgaand aan deze inspectie houdt Chris een palaver. We vertrekken om uur naar het noorden en de wind is NO. In het Amsteldiep hebben we het tij tegen maar in de Texelstroom hebben we het opkomend tij mee, maar een flinke NO-wind. Wind tegen stroom! Chris voorspelt een stevige en lange tocht want we willen overnachten bij het VC-baken. Advies: vertrek hooijkazend! Door het opkomend tij en de opdiepte is het nu de enige manier om weg te komen tenzij De zwarte Drifter 22 Hildelyn vertrekt als eerste, geduwd door schipper Ralph. Later volgen Michel en Elbert. Daarna de poursuivants. Anker gelicht en Antartis aan een landvast achter me. Ik word natter dan me lief is. Frank is de eerste die zijn motor start, vervolgens weer de poursuiv- ants. Aanvankelijk is het redelijk maar naar mate we de Texelstroom naderen gaan de golven zich opbouwen. Een stevige NO-wind en een opkomend tij zijn hier debet aan. Ik citeer Michel: Was ook wel een stevige zeilpartij van het Amsteldiep opkruisend door de Texelstroom (Chris wilde over de rustiger Bollen) en kan me voorstellen dat sommigen er klaar mee waren, maar dat heeft op het Wad dan meteen consequenties! Wat een scheepje! Duikt de golven in om er vervolgens weer tegenop de klimmen. Veel gespetter daar aan de voorsteven maar ik word nu nog nauwelijks nat. Wanneer ik naar mijn collega-schippers kijk dan denk ik dat ze het flink te verduren hebben, maar ik zit in dezelfde golvenstroom. De Drifter Joanna haalt me in. Jeroen maakt foto s van me. Ben benieuwd naar deze actiefoto s! Onder Nieuwe Schild gaan we weer

4 overstag. Voor mijn gevoel bouwen de golven zich op, maar het kan gezichtsbedrog zijn. Ik zie in wat voor een golven Drifter Joanna duikt. Wat gaat de wind doen? Voor de zekerheid zet ik het eerste rif: ik ben immers maar alleen. Meteen weer weg. De boot is steeds heel goed onder controle te houden al kan ik niet voldoende hoogte houden. Later blijkt mijn voorstag te los te staan. Het wordt later en het ingespannen zeilen is toch wel erg vermoeiend. Ik koel af. Een bodywarmer moet een oplossing bieden. We gaan verder, het wordt donker. Het worden nog heel wat rakken zeilen naar het Scheer. Ik zet even de kap op om even met mijn hoofd in de luwte te zeilen. Verder de boot steeds goed onder controle. Terwijl ik met de kap bezig ben, verander ik van koers. Ineens komt Strûner op volle snelheid op mij af. Ik lig wat te klotsen in het water. Door luid te roepen valt Dirk op tijd af. Zij verwachten natuurlijk geen stilliggende boot hier. Het loopt tegen uur. Ik kan me even niet zo goed oriënteren, hoever nog? Hoelang nog? Aan de horizon zie ik ineens een aantal boten voor anker liggen. Lekker het laatste stuk. Bij aankomst ga ik bij Andromeda en Argo liggen. Fok weg, anker overboord. Een heel stuk naar het zuiden zie ik Appuskidu van Douglas Hopwood liggen. Zoals te verwachten hobbelt het hier flink. Goed om mijn zeilpak uit te doen. Alles buiten is een beetje klam, maar in de roef is het gelukkig kurkdroog. Zelfs in de bilge. Lekker een portje op de meiden thuis gedronken. Ik weet dat we naar het VC-baken moeten maar door vermoeidheid realiseer ik me niet dat we hier niet zijn. Mijn GPS geeft aan dat we zo n 500 meter ten NO van het begin van het Scheer zijn. Ik zie enkele Drascombes aan de horizon. Nog gaat er geen lampje branden. Ik

5 Pepe vraag me alleen af waarom zij daar liggen, maar het komt niet in me op me af te vragen waarom wij hier liggen. Ik weet immers hoe het VC-baken eruit ziet!! We liggen echt verkeerd: het VCbaken is het hoogste punt van het wantij! Ben je erover dan heb je bij afgaand tij geen problemen. Vanuit onze positie is dat natuurlijk ongunstig wanneer het eb wordt. Dan wordt het ondieper en we hebben de stroom tegen! Te kooi en weer dat gevoel van die half automatische wasmachine. Tegen 2.00 uur wordt het heel rustig. Het water is weer weg: drooggevallen. Tegen 6.00 uur hoor ik weer de eerste golfjes tegen de boeg. Alles bij elkaar toch heel redelijk geslapen. Fit genoeg voor het volgende traject. De wind komt uit het NO, weer ongeveer de richting die wij voor ogen hebben. De zeilkleding nog maar even in de ochtendzon gehangen. Net zo lekker wanneer het weer droog is voordat je het aantrekt. Wim van Andromeda roept me de bestemming die Chris per sms heeft doorgegeven: de Hengst. Boot vaarklaar gemaakt, Wim ligt een tiental meters achter me maar vertrekt natuurlijk het eerste want wanneer het anker loskomt, dan word je meteen flink teruggezet. De boten zijn om ongeveer 9.45 uur weer onder zeil, het gaat fantastisch! Andromeda, Strûner, Ultreia, Argo, Slow en verder naar het zuiden Appuskidu Lekkere wind, golven minder hoog dan gisteren. Ik loop snel vast, alles klappert. Mijn noodkroon klappert ook! Deze zit ineens los. Wat nu te doen? Ik weet het nummer van mijn tandarts uit mijn hoofd, maar zij werkt op vrijdag niet. Ik twijfel over doorvaren naar de Hengst. Wat te doen wanneer ik last krijg van mijn kies in deze toch stevige omstandigheden? Ik neem het zekere voor het onzekere; ik breek de tocht af, trek aan mijn helmstok en de voorsteven draait naar het zuiden. Ik kijk op de kaart en op mijn GPS. De afstand naar de Leidam is hemelsbreed 20 km. Hier komt nog wel e.e.a. bij. De windmeter geeft 4 Beaufort aan, de golfhoogte is redelijk en ik heb het tij mee. Dit moet gaan lukken, de omstandigheden zijn gunstig. Op fok en druil naar het zuiden. Snelheden van zo n 9 à 10 km/u op fok en druil (4,4 tot 5,4 knopen/u). De wind wakkert aan, boei T22 komt in zicht. De Texelstroom levert weer een flink spektakel op. Flinke golven worden door Antartis moeiteloos doorkliefd. De boot weer heel goed onder controle. De kies levert gelukkig geen problemen op. Flink wat kleding aan inclusief een capuchon. Het spat weer flink, mijn zeilpak wordt nu behoorlijk nat, het water loopt voortdurend door de loosgaten weg. Het is heel goed om te doen. Geen koud, nat hoofd in de wind is voor mij heel belangrijk. Zo nu en dan de afstand hemelsbreed naar de Leidam gepeild: 15 km, 12 km daarna niet meer gekeken. Voorbij T22 zie ik aan de horizon een flinke rij met palen. Deze staan niet op mijn kaart van Gepasseerd aan de westelijke zijde, want dan kom ik straks beter uit t.o.v. het Visjagersgaatje. Meer wind, maar de golven houden zich nu wat in. Ik ben de Texelstroom immers gepasseerd. Het loopt inmiddels tegen uur. Ineens loop ik vast. Zwaard en roer omhoog en het anker uit. Een mooi moment om te gaan eten. De buiskap omhoog getrokken en lekker in de luwte enkele broodjes en melk genuttigd. In de verte zie ik een politieboot vaart minderen. Houden deze heren/ dames me in de gaten? Lig ik op verboden gebied of kijkt men of ik in de problemen verzeild ben geraakt? Ik houd het op het laatste. Na enige tijd varen ze door. Van Chris hoor ik later dat er meer politie-activiteit is vanwege een 9 meter lange bultrug in het Marsdiep. De methode om hier weg te komen ligt voor de hand. De druil stond al strak, ik hieuw het anker en laat me heel comfortabel deinzen door de NO-wind naar boei VG2, in totaal ruim 2 km. Deze moet ik precies hebben om vervolgens via het Visjagersgaatje naar Den Oever te varen. Tijdens dit traject

6 toch het ware smisgevoel. De elementen om me heen laten zich duidelijk gelden en ik zit heel relaxed wat te eten en te drinken. Na de boei wat opgeloefd, de fok erbij en de druil losser. Vaak surfend op de golven richting de Leidam. Op de harde kant van de Middelplaat liggen zeehonden te zonnen. Niet aan lagerwal raken: de combinatie politie en zeehonden in de buurt is opletten geblazen. In het Visjagersgaatje word ik ingehaald door een grote witte driemaster. Op naar de veilige haven. In de Waddenhaven liggen twee kleine schepen. Naar de steiger met een flinke wind mee. Fenders klaargehangen, motor standby, landvasten ge reed. Op het juiste moment de motor in zijn achteruit, de steigerkikker voorzien van een landvast en de tocht is ten einde. Meteen SMS jes naar Karin en Chris. Dan weten ze waar ik ben. Een wandeling over de kades van de vissershaven en een bezoekje aan een vistent doen me goed. Het blijft wel waaien. Tegen achten terug naar Antartis. Helaas ligt deze nog steeds met de achtersteven naar de wind. Het waait te hard om de boot in mijn eentje te draaien. Dan de kajuitplanken maar dicht. Ik begin aan een boek van Hans Vandersmissen. Het ideale boek op dit moment. Veel heb ik er niet van gelezen want in een mum van tijd lag ik op één oor. Zaterdag Heerlijk geslapen, lekker uitgerust. Koffie en brood. Naar de havenmeester om 6 euro liggeld af te rekenen. Volgens de havenmeester gaat het vandaag flink waaien en voor morgen staat er een zeven op het windmenu. En dat in het westelijk Waddengebied! Toch veel ruiger dan de oostzijde van de Waddenzee. Toch niet verkeerd om al achter de Leidam te zijn. Naar de sluis. Wat drukte maar het valt mee. Tijdens het schutten een praatje. Vlot er uit en bij de eerste afslag rechts, de baai bij de afrit in. Prachtig weer en wat een rust vergeleken met de Waddenzee. Ik ga voor anker in de baai en geniet nog enige tijd. Lucebert schreef eens: Alles van waarde is weerloos, maar wanneer ik zo om me heen kijk, dan is alles van waarde zout en ook alles wat geen waarde heeft. Tijdens het weekend heb je ook geen tijd om verwaaid te liggen. Maandag moet er toch gewerkt worden. Ondertussen geniet ik van mijn tweede koffie. Eigenlijk weinig zin om te vertrekken. Na het opruimen van de boot nog even naar de sluis. Wat een drukte; iedereen wil voor zondag zo te zien van het Wad af. Weer een geweldige ervaring ondanks de noodkroon.