Emotie en gevoel in fotografie

Transcriptie

1 JE BENT NU BIJ ART & CULTURE Emotie en gevoel in fotografie Fotografe Jenny Boot, geboren in Sneek (1969) begon in 2005 met fotograferen. Ze fotografeert mensen, want mensen boeien haar, ze wil graag emotie zien en intimiteit voelen. Haar inspiratie haalt ze uit haar eigen leven en uit haar modellen zelf. Ze werkte al voor namen zoals JFK Magazine, GUN Magazine, Aktueel, Sanoma uitgevers en Dark Beauty Magazine en is al een aantal keer genomineerd voor verschillende Awards.

2 Jenny Boot (1969) facebook twitter behance

3 Fotoacademie Jenny heeft verschillende opleidingen gedaan en al meerdere beroepen uitgeoefend. In 2006 startte ze aan de Fotoacademie in Groningen, vanaf dat moment is ze serieus met fotografie aan de slag gegaan. Van techniek wist ze nog niks en het was toen nog zoeken naar haar eigenheid. Na twee jaar stopte Jenny met de opleiding om zich verder te bekwamen en om op zoek te gaan naar datgene dat ze het liefst fotografeert. Later heeft ze de Fotoacademie afgerond in Amsterdam, met als afstudeerrichting mode. Mensen Wat Jenny fotografeert zijn mensen. Zonder mensen in mijn foto vind ik er niets aan, het zou hooguit in een serie met mensen kunnen zijn dat er een stilleven of landschap zit. Mensen, gezichten, huid en blote lichamen zijn de dingen die me boeien in een foto. Ik wil een zekere intimiteit voelen en emotie zien. Ik kan altijd een soort van verliefd worden op mijn model. Tijdens de shoot word ik haar en als het goed is, zij mij. Als ik dan terug rijd naar huis heb ik helemaal het gevoel dat ik er zo uit zie en net zo kan kijken als het model. En dan kijk ik toch even in de achteruitkijk spiegel en dan blijkt het anders te zijn, zegt zij met een knipoog. Het creëren van emotie en gevoel Jenny denkt dat ze heel dichtbij iemand kan komen in haar fotografie. Ik kan mensen uit hun gebruikelijke manier van poseren halen en de echtheid laten zien waardoor het meer emotie en gevoel uitstraalt. Misschien is het wel mijn emotie en gevoel dat ze uitstralen, wie zal het zeggen, maar aan de andere kant verschillen wij mensen niet zoveel van elkaar en zal een ieder dezelfde gevoelens en emoties in zijn of haar leven ervaren als die van mij. Misschien dat het daarom voor iedereen ook herkenbaar kan zijn. Daarbij probeert ze altijd het licht een belangrijke rol te laten spelen. Een foto, een idee en model kunnen allemaal prachtig zijn maar zonder boeiend licht blijft het toch maar een vlak plaatje. Jenny werkt voornamelijk digitaal en bewerkt de foto s in Photoshop. Op de academie vond ze werken met de technische camera al bijzonder intrigerend maar is daar toen niet mee verder gegaan. De laatste tijd heeft ze wat samenwerkingen opgezocht met analogen zoals Peter van Hall, die met zijn veldcamera uit 1881 op glas, aluminium en collodium werkt. Ik vind het mooi om mijn ideeën samen met Peter uit te werken, of samen met Rutger ten Broeke, medeoprichter van de afdeling fotografie van de AKI, een shoot te doen en elkaar te inspireren. Zelf zou ze wel meer willen experimenteren met de afwerking van foto s, het drukken en het toevoegen van een extra laag.

4 ART & CULTURE

5 Inspiratie Haar inspiratie haalt ze meestal uit haar eigen leven, maar een model kan Jenny ook bijzonder inspireren. Soms lig ik even te dagdromen en komen er allemaal beelden tot me. Ik zie het dan helemaal voor me en als ik er een lijn in begin te zien heb ik de shoot al bijna klaar. Alleen moet ik alles dan nog even bij elkaar zien te brengen en maken wat ik in gedachten heb. Bij een shoot met een team samen merkt ze vaak dat niet iedereen altijd dezelfde focus heeft en dat beelden daarom soms niet meer kloppen met wat ze in gedachten had. Als ik één op één met een model werk is het vrijwel altijd raak. Dan is er niets wat afleidt en kunnen we in een gezamenlijke focus komen. Door die resultaten kan ik opnieuw geïnspireerd raken en daar weer een nieuw concept uit halen. Als het zo gaat stromen ben ik het aller gelukkigst. Dromen Jenny heeft altijd veel dromen gehad over haar carrière, maar kwam er ook achter dat het behalen van die droom niet altijd voor een climax zorgt. De weg er naar toe is volgens Jenny vaak veel spannender dan het resultaat, maar dat neemt niet weg dat ze nog steeds dromen heeft. Graag zou ze op de grotere festivals exposeren en een galerij vinden die haar werk wil vertegenwoordigen. Jenny heeft nu een tijd veel portretten gemaakt maar is alweer een tijdje bezig met een nieuw project, dat meer voor de kunstmarkt gemaakt is. Op dat vlak wilt ze zich meer gaan begeven. Voor de toekomst is ze heel benieuwd hoe haar werk zich gaat ontwikkelen. Ikzelf kan soms in een stroomversnelling van mijn proces komen, waardoor mijn werk soms ook snel kan veranderen. Dat wordt door de markt niet altijd begrepen. Men wil een herkenbare stijl van je zien en weten waar ze aan toe zijn. Als je dan ineens weer iets anders gaat maken ben je je plekje kwijt en lijkt het alsof je weer een nieuwe plaats moet veroveren. Ik kan maar moeilijk vasthouden aan één en dezelfde stijl. Als ik verander verandert mijn werk met me mee.

6 dit artikel VIND IK LEUK! ART & CULTURE