IAB-Info. Inhoud. Onlangs overleed Prof. Dr. Anne Benoît-Moury, gewoon hoogleraar aan de Rechtsfaculteit van de «Université de Liège».

Transcriptie

1 Nummer 6 20 maart 2003 IAB-Info Inhoud 15e jaargang Fiscaliteit De nieuwe rulingpraktijk in 15 praktische vragen en antwoorden De nieuwe veralgemeende rulingpraktijk heeft inmiddels zijn intrede gedaan in ons fiscaal landschap via de wet van 24 december 2002 tot wijziging van de vennootschapsregeling inzake inkomstenbelastingen en tot instelling van een systeem van voorafgaande beslissingen in fiscale zaken. Deze bijzonder belangrijke nieuwigheid, gepubliceerd in de tweede editie van het Belgisch Staatsblad van 31 december 2002, behoefde op enkele vlakken nog wat verduidelijking. Die is er nu gekomen door middel van drie koninklijke besluiten. Het eerste legt de datum van inwerkingtreding vast. Het tweede somt de materies op die, vanuit hun aard, niet het voorwerp kunnen uitmaken van een aanvraag om voorafgaande beslissing. Het derde, ten slotte, zet de bakens uit voor de concrete organisatie van de nieuwe praktijk binnen de Administratie, waarbij tegelijkertijd wordt voorzien in een overgangsregime dat uiteraard noodzakelijk is in het licht van de afschaffing, met terugwerkende kracht, van de klassieke ruling en de ruling-bis die we tot op heden kenden. Vanuit juridisch oogpunt mogen we stellen dat deze nieuwe dialoog met de Administratie vrij vlot van start is gegaan. Wij reiken u in dit nummer een praktische handleiding aan van de nieuwe regeling inzake ruling. Onlangs overleed Prof. Dr. Anne Benoît-Moury, gewoon hoogleraar aan de Rechtsfaculteit van de «Université de Liège». Het Instituut heeft met deze autoriteit mogen samenwerken in het kader van verschillende wetenschappelijke publicaties en in het kader van de organisatie van een studiedag met betrekking tot de continuïteit van de handelszaak. In naam van de Raad, het Uitvoerend Comité en de medewerkers van het Instituut betuigen wij ons diep medeleven aan de familie en de medewerkers van mevrouw Benoît-Moury. Guy STEVENS Vice-Voorzitter Johan DE LEENHEER Voorzitter

2 Fiscaliteit R. LASSAUX De nieuwe rulingprakijk in 15 praktische vragen en antwoorden De nieuwe veralgemeende rulingpraktijk, die reeds uitvoerig werd toegelicht in IAB-Info nr /2002 op basis van het door de Kamer goedgekeurde wetsontwerp, heeft inmiddels zijn intrede gedaan in ons fiscaal landschap via de wet van 24 december 2002 tot wijziging van de vennootschapsregeling inzake inkomstenbelastingen en tot instelling van een systeem van voorafgaande beslissingen in fiscale zaken. Deze bijzonder belangrijke nieuwigheid, verschenen in de tweede editie van het Belgisch Staatsblad van 31 december 2002, behoefde op enkele vlakken nog wat verduidelijking. Die is er nu gekomen door middel van drie koninklijke besluiten. Het eerste uitvoeringsbesluit (K.B. van 9 januari 2003, B.S., 15 januari 2003, 2e ed.) legt de datum van inwerkingtreding vast. Het tweede (K.B. van 17 januari 2003, B.S., 31 januari 2003) somt de materies op die, omwille van hun aard, niet het voorwerp kunnen uitmaken van een aanvraag om voorafgaande beslissing. En het derde ten slotte (K.B. van 30 januari 2003, B.S., 12 februari 2003) zet de bakens uit voor de concrete organisatie van de nieuwe praktijk binnen de Administratie, waarbij tegelijkertijd wordt voorzien in een overgangsregime dat uiteraard noodzakelijk is in het licht van de afschaffing, met terugwerkende kracht, van de klassieke ruling en de ruling-bis die we tot op heden kenden. Vanuit juridisch oogpunt kunnen we in elk geval stellen dat deze nieuwe dialoog met de Administratie vrij vlot van start is gegaan. Hierna vindt u, in 15 vragen en antwoorden, een praktische handleiding van de nieuwe regeling. V.1. DE NIEUWE RULING IN TWEE WOORDEN? Het betreft een algemeen wettelijk instrument, zowel op het vlak van de directe en indirecte belastingen als op dat van de gelijkgestelde belastingen, waarmee aan alle belastingplichtigen en kandidaat-investeerders die een aanvraag zullen indienen met betrekking tot een verrichting of een concreet project, de mogelijkheid wordt geboden om, in het kader van een gesystematiseerde en uniforme procedure, een voorafgaande beslissing te bekomen met betrekking tot de fiscale gevolgen. Deze beslissing is bindend gedurende maximaal vijf jaar, tenzij het voorwerp van de aanvraag een langere duur rechtvaardigt. Dit nieuwe systeem van voorafgaande beslissingen is optioneel en kadert in een algemene logica ter hervorming van de fiscale Administratie. Het geeft bovendien uitdrukking aan de behoefte aan een transparant systeem dat beantwoordt aan de Europese gedragscode. Het onderliggende idee is dus om België even aantrekkelijk en concurrentieel te maken als de andere landen die reeds vele jaren soortgelijke praktijken in hun fiscale wetgeving hebben ingevoerd. Denken we maar aan Nederland waar de Advance Pricing Agreements (APA) en de Advance Tax Ruling (ATR) heel wat succes kennen. Het is dan ook belangrijk om meteen de draagwijdte van het nieuwe systeem duidelijk te bepalen. Het spreekt voor zich dat de nieuwe regeling geen afbreuk doet aan de naleving en de toepassing van de verdragen, de wettelijke en reglementaire bepalingen en de op internationaal vlak gangbare normen (de OESO-principes inzake transfertprijzen, voorafgaande beslissingen en de richtsnoeren van de EU en de OESO betreffende de zogenaamde schadelijke fiscale praktijken (Harmful Tax Competition)). Verder blijven de vestiging en de invordering van de belasting de kerntaken van de fiscale administraties.

3 In de nieuwe wet wordt de «voorafgaande beslissing» gedefinieerd als «de juridische handeling waarbij de Federale overheidsdienst Financiën (FOD Financiën) overeenkomstig de van kracht zijnde bepalingen vaststelt hoe de wet wordt toegepast op een bijzondere situatie of verrichting die op fiscaal vlak nog geen uitwerking heeft gehad». Elk onderdeel van deze omschrijving is van belang voor het beoordelen van het niveau van rechtszekerheid die een dergelijke procedure kan genereren : Voorwaardelijke unilaterale verbintenis. Het akkoord van de FOD Financiën vormt in geen geval een contract, maar enkel een overeengekomen kader ter uitvoering van een voorwaardelijke unilaterale verbintenis. Het is de Administratie die de voorafgaande beslissing neemt en haar verbintenis om deze niet op te zeggen en dus om de rechtszekerheid niet opnieuw in vraag te stellen zal slechts gelden indien de aanvrager de verrichtingen uitvoert zoals hij deze beschreven heeft of indien de situatie zich concretiseert overeenkomstig de beschrijving die dienaangaande werd gegeven. Indien dit het geval is, zal de Administratie de fiscale wet toepassen zoals voorgesteld in de voorafgaande beslissing; Betreffende de wijze waarop de wet, uitgebreid in de zin van de algemene rechtsregels, zal worden toegepast. Slechts één criterium is doorslaggevend : de aanvraag moet betrekking hebben op de toepassing van de belastingwetten die onder de bevoegdheid van de FOD Financiën ressorteert. De FOD Financiën, opgericht bij K.B. van 11 januari 2002 (B.S., 22 februari 2002, 2e ed.), is de bevoegde administratieve autoriteit voor de vestiging, de inning en de invordering van de belastingen die tot de bevoegdheid van de Staat behoren alsmede van de gewestelijke belastingen waarvoor hij de inning en de invordering verzekert. Een en ander betekent dat er geen sprake van kan zijn om via deze procedure aanvragen te formuleren die zouden kunnen leiden tot onwettelijke afwijkingen. Een voorbeeld : een vennootschap die geen verminderde aanslagtarieven geniet, zou in die zin niet ontslagen kunnen worden van de toepassing van de nieuwe afschrijvingsregels ingevoerd door de recente hervorming van de vennootschapsbelasting (prorata temporis het jaar van het verkrijgen of het tot stand brengen van vaste activa en bijkomende kosten afgeschreven op dezelfde wijze en volgens hetzelfde ritme als het hoofdbedrag van de investerings- of kostwaarde van de betreffende vaste activa). Zoals duidelijk bepaald door artikel 20 van de wet van 24 december 2002, zal een voorafgaande beslissing niet kunnen leiden tot het verlenen van een vrijstelling of vermindering van belasting. Meer algemeen kan worden gesteld dat een overeenkomst waarin de Administratie in een welbepaalde situatie het bedrag van de verschuldigde belasting zou vastleggen, strijdig is met de Grondwet en de belastingwetten; Een bijzondere situatie of verrichting. De aanvraag moet verwijzen naar een bijzondere situatie of verrichting, hetgeen impliceert dat zij betrekking heeft op de fiscale behandeling die van toepassing is in een nauwkeurig uiteengezette situatie, zowel met betrekking tot een investering, een contract, een vaste inrichting in België als met betrekking tot enige andere duidelijk omschreven situatie en waarin wordt verwezen naar een concreet project waarvan de realisatie ernstig wordt overwogen. Het is dus zinloos te hopen op een voorafgaande beslissing indien de aanvraag betrekking heeft op louter theoretische vragen die enkel bij wijze van hypothese worden overwogen of die deel uitmaken van een adviesopdracht betreffende de keuze van fiscale strategieën. Indien men de tekst strikt interpreteert, zijn zelfs principevragen uitgesloten; Die nog geen uitwerking heeft op fiscaal gebied. Nauw aanleunend bij het begrip voorafgaand karakter dat op een strikte manier de ontvankelijkheid afbakende van een aanvraag in het kader van het oude rulingregime (zie Vraag 2), zou deze voorwaarde, volgens de Memorie van Toelichting, eventueel in overleg met de aanvrager, minder strikt geïnterpreteerd moeten worden, afhankelijk van de feiten en omstandigheden die samenhangen met de aard van de verrichtingen en de belastingen die het voorwerp zijn van de aanvraag. In het kader van verbonden of complexe verrichtingen waarvoor een aanvraag voor voorafgaande beslissing globaal gevormd wordt, zal de uitvoering van bepaalde voorbereidende verrichtingen of van bepaalde fases van de verrichting vooraleer de beslissing is gegeven, zich niet verzetten tegen de latere behandeling van de aanvraag over het geheel van de verrichtingen.

4 Nog steeds volgens de Memorie van Toelichting (Kamer , Doc. 1918/1 p. 59 en 60), zou de FOD Financiën zelfs een aanvraag kunnen onderzoeken betreffende de afschrijvingsannuïteiten van een nieuwe, reeds verwezenlijkte investering of het aanleggen van een voorziening voor risico s en kosten op voorwaarde dat de aanvraag wordt ingediend vóór, respectievelijk, hun boeking of de goedkeuring van de jaarrekening. In deze gevallen zal de voorafgaande beslissing slechts tot doel hebben het risico te beperken dat een geschil ontstaat naar aanleiding van de vestiging van de belasting : de belastingplichtige heeft immers, nadat de verrichtingen of gebeurtenissen hebben plaatsgevonden, geen andere optie meer dan zich al dan niet aan te sluiten bij het standpunt van de FOD Financiën. Vermits het om een mogelijkheid gaat en niet om een verplichting, zullen zij die ervoor kiezen geen voorafgaande beslissing aan te vragen afgezien van de rechtszekerheid die hen niet wordt verschaft met betrekking tot de toepassing van de belastingwetten op dezelfde wijze behandeld worden als zij die wél gebruik hebben gemaakt van de mogelijkheid. Bovendien staat niets de aanvrager in de weg om, als hij het nodig acht, zijn aanvraag in om het even welke fase van de procedure in te trekken. V.2. WAT BLIJFT ER NOG OVER VAN DE OUDE RULINGS? Vermits zij nauwelijks nog praktisch belang hadden, werden de geformaliseerde procedure van de voorafgaande fiscale akkoorden (klassieke ruling gekoppeld aan de interpretatie van het begrip «rechtmatige financiële en economische behoeften» zie artikel 345 WIB 92 en de wetten van 20 juli 1991, 23 oktober 1991 en 22 juli 1993) en de dienst van de voorafgaande beslissingen in fiscale zaken (ruling-bis, K.B. van 3 mei 1999, B.S., 4 juni 1999, zie Bull. Bel nr. 828 p voor de laatste beslissingen) per 1 januari 2003 opgeheven. Het Verslag aan de Koning, voorafgaand aan het K.B. van 30 januari 2003, bepaalt evenwel dat die opheffingsmaatregelen geen weerslag hebben op de akkoorden afgesloten en de beslissingen genomen vóór de inwerkingtreding van het nieuwe stelsel. De aanvragen die vóór die uiterste datum werden ingediend, zullen nog steeds volgens de oude bepalingen worden behandeld (K.B. van 9 januari 2003, B.S., 15 januari 2003, 2e ed., en K.B. van 30 januari 2003, B.S., 12 februari 2003). Maar wat dan met de aanvragen die werden ingediend tussen 1 januari 2003, datum van de opheffing, en 15 januari (klassieke ruling) en 12 februari (rulingbis), respectievelijke data van bekendmaking in het Belgisch Staatsblad? Dergelijke aanvragen zullen overeenkomstig de bepalingen van het nieuwe stelsel worden behandeld. Zoals verder in dit artikel toegelicht (Vraag 9 «Wie onderzoekt en wie beslist?»), worden de activiteiten van de Cel Fiscaliteit buitenlandse investeringen (ruling info cap, K.B. van 21 februari 1997) wel behouden ter ondersteuning van het onderzoek van rulingaanvragen. Concreet is evenmin iets gewijzigd aan de mogelijkheden om informele individuele akkoorden af te sluiten met de bevoegde lokale controlediensten. Die akkoorden kunnen bijvoorbeeld betrekking hebben op de bepaling van de afschrijvingsannuïteiten betreffende investeringen in materiële of immateriële vaste activa of op de bepaling van het beroepsmatige deel van kosten. Soortgelijke praktijken bestaan eveneens op het vlak van de indirecte belastingen, douane en accijnzen of gelijkgestelde belastingen. Hoewel hun draagwijdte en de afsluitings- of opzeggingsmodaliteiten de laatste jaren geleidelijk nauwkeuriger werden vastgelegd door de rechtspraak (zo mogen ze b.v. enkel voor de toekomst worden opgezegd), toch moet men steeds voor ogen houden dat voor die individuele akkoorden geen geformaliseerd beslissingskader bestaat. Het al of niet afsluiten ervan blijkt dan ook vaak sterk af te hangen van de goede wil van de plaatselijke controleurs en bovendien kunnen vragen rijzen bij het dwingende karakter van dergelijke beslissingen. V.3. SINDS WANNEER? De nieuwe regeling is ingegaan op 1 januari 2003.

5 V.4. A PRIORI ONONTVANKELIJKE AANVRAGEN? Om het algemene en open karakter van het systeem en van de rechtszekerheid die er de motor van vormt, te verzekeren, werd het perspectief, ten opzichte van de klassieke ruling en de ruling-bis die we tot op heden hebben gekend, omgekeerd. In plaats van een limitatieve opsomming te geven van de materies waarvoor een voorafgaande beslissing kan worden aangevraagd, waarbij de Koning de bevoegdheid heeft de lijst van beoogde materies bij koninklijk besluit uit te breiden, is het hoofdidee nù het toepassingsgebied zo ruim mogelijk open te trekken door een aantal algemene criteria te geven ter afbakening van het algemene kader binnen hetwelk een voorafgaande beslissing al dan niet kan worden bekomen. Samengevat zal het inwilligen van de aanvraag van voorafgaande beslissing het algemene principe zijn, en de verwerping ervan de strikte uitzondering. Daarom ook moeten de algemene onontvankelijkheidscriteria waarin voorzien is drie algemene (punten 1 tot 3) en twee specifieke met betrekking tot de personenbelasting (punten 4 en 5) strikt en limitatief geïnterpreteerd worden. In het K.B. van 17 januari 2003 (B.S., 31 januari 2003, 3e ed.) werd de lijst opgenomen van de materies waarvoor geen ruling mogelijk is. Die inventaris kan wel nog worden aangepast of geüpdatet, afhankelijk van de conclusies van het eerste evaluatieverslag. 1. De aanvraag heeft betrekking op situaties of verrichtingen die identiek zijn aan die welke op fiscaal vlak reeds gevolgen hebben ten name van de aanvrager of op fiscaal vlak het voorwerp uitmaken van een administratief beroep of gerechtelijke procedure tussen de Belgische Staat en de aanvrager. Deze eerste uitsluiting beoogt situaties of verrichtingen die identiek zijn aan die welke, in hoofde van de aanvrager, op het fiscale vlak reeds definitief uitwerking hebben, d.w.z. die in de loop van een verstreken periode reeds hebben plaatsgevonden en waarvoor de belasting reeds werd gevestigd. Het onderliggende idee, zoals verwoord in de Memorie van Toelichting (Kamer, Doc /1, p.63), is iedere interferentie te vermijden van een voorafgaande beslissing met een vroeger administratief standpunt of met een lopende procedure. Het feit dat een andere belastingplichtige een geschil heeft met de Administratie over een identieke kwestie, vormt in principe geen reden voor onontvankelijkheid; 2. De aanvraag heeft betrekking op een materie waarvoor een ruling niet aangewezen is of ondoeltreffend, rekening houdend met de aard van de betrokken wettelijke of reglementaire bepalingen. Overeenkomstig het voornoemd koninklijk besluit van 17 januari 2003 (B.S., 31 januari 2003) is de FOD Financiën er niet toe gemachtigd een voorafgaande beslissing te geven inzake de volgende materies : Belastingtarieven en berekening van belastingen. Volgens het Verslag aan de Koning kan de FOD Financiën er vanzelfsprekend niet toe worden gebracht zich voorafgaand uit te spreken over het bedrag van de belasting dat uiteindelijk verschuldigd zal zijn. Dit is logisch voor zover het niet mogelijk is via een ruling van die tarieven af te wijken. Ook de bepalingen inzake voorafbetalingen vallen hieronder; Bedragen en percentages. Dit om de evidente reden dat deze eveneens bij wet zijn vastgelegd; Alle zuivere procedurele aspecten. De aangifte, het onderzoek en de controle, het gebruik van bewijsmiddelen, de aanslagprocedure, de rechtsmiddelen, de rechten en voorrechten van de Schatkist, de minimum maatstaf van heffing, de termijnen, de verjaring, het beroepsgeheim, de inwerkingtreding, de aansprakelijkheid en plichten van sommige openbare ambtenaren, andere personen of bepaalde instellingen komen evenmin in aanmerking aangezien de voorafgaande beslissing de fase van de vestiging van de belasting moet voorafgaan. In het Verslag aan de Koning wordt in dit verband verwezen naar Kamerdocument /1, p. 59. Zo kan er bijvoorbeeld geen sprake van zijn een regeling te treffen voor niet-aangegeven inkomsten uit het verleden. Fiscale amnestie op grond van artikel 444/8 WIB 92 is terzake evenwel mogelijk (Commissie voor de Financiën en de Begroting, 12 maart 2003);

6 Bepalingen waarvoor een specifieke erkennings- of beslissingsprocedure is ingesteld, met inbegrip van de collectieve procedures. Het Verslag aan de Koning verwijst onder meer naar de regeling vervat in artikel 58 WIB 92 waarbij geheime commissielonen onder bepaalde voorwaarden als beroepskosten kunnen worden aangemerkt, en naar de wet van 6 mei 1999 ter bevordering van de oprichting van verenigingen van burgerlijke bosverenigingsvennootschappen; Bepalingen of gebruiken die een overleg met of de raadpleging van andere autoriteiten instellen en waarvoor de Minister van Financiën of de diensten van de fiscale Administratie niet bevoegd zijn om zelf of unilateraal een standpunt in te nemen. Dit is bijvoorbeeld het geval voor de erkenning van vennootschappen met sociaal oogmerk (art. 21, 10 WIB 92). De beslissingen betreffende de toepassing van overeenkomsten, verdragen of zetelakkoorden en overeenkomsten inzake diplomatiek verkeer impliceren in principe een overlegprocedure, onder het gezag van de FOD Buitenlandse Zaken, met de internationale instelling of de betrokken partnerstaat. Het zou inderdaad niet gepast zijn dat de Belgische fiscale Administratie in antwoord op een aanvraag om voorafgaande beslissing, een unilaterale interpretatie geeft aan een verdrag, een akkoord of een overeenkomst die indruist tegen de gebruiken of de bestaande instrumenten. Alle bepalingen van de dubbelbelastingverdragen inzake inkomstenbelastingen behoren daarentegen wél tot de werkingssfeer van de nieuwe ruling. De beslissingen moeten natuurlijk wel coherent zijn. Daarom moeten de bevoegde centrale diensten inzake de toepassing van de bilaterale overeenkomsten bij de voorbereidingsfase van de beslissingen worden betrokken; Bepalingen die sancties, boetes, belastingverhogingen en -vermeerderingen instellen; Forfaitaire belastinggrondslagen. Bijvoorbeeld : de belasting op spelen en weddenschappen, de belasting op automatische ontspanningstoestellen, de verkeersbelasting op autovoertuigen, de belasting op de inverkeerstelling, de aanvullende verkeersbelasting, de accijnscompenserende belasting, het eurovignet of de onroerende voorheffing (Kamer, Doc /1, p. 63). 3. De aanvraag heeft betrekking op de invordering van belastingen en vervolgingen. De aanvraag met betrekking tot deze materies is onontvankelijk voor zover die bepalingen betrekking hebben op de fase die volgt op de vestiging van de aanslag. 4. De aanvraag heeft betrekking op de inkomstenbelastingen en op het ogenblik van de indiening van de aanvraag hebben de essentiële elementen van de beschreven verrichting of situatie betrekking op een vluchtland dat niet met de OESO samenwerkt in de strijd tegen het witwassen van geld. De weigering om een voorafgaande beslissing te treffen op deze grond is van toepassing op aanvragen waarbij de lokalisatie van alle of een gedeelte van de verrichtingen of van de betrokken partijen in het vluchtland geen bijkomstige rol speelt, maar integendeel van doorslaggevend belang is voor het resultaat van de beoogde verrichting. Een vooronderzoek zal dus ter zake van dit criterium worden verricht teneinde de ontvankelijkheid van de aanvraag te overwegen. De Administratie zal een geactualiseerde lijst van de betreffende Staten ter beschikking houden van de aanvragers. 5. De aanvraag heeft betrekking op de inkomstenbelasting en de beschreven verrichting of situatie heeft, behoudens het verwezenlijken van belastingwinsten, zowel in België als ten nadele van andere Staten, geen enkele economische weerslag. Deze uitsluiting moet inzonderheid fiscale producten weren die uitsluitend worden aangewend met het oog op belastingvermijding. In dit bijzonder delicate kader wordt een voorafgaande beslissing, aangevraagd met betrekking tot een complexe verrichting die achteraf een frauduleus oogmerk blijkt in te houden, overigens onmiddellijk nietig. Laatste belangrijke gegeven : de onontvankelijkheid volgend uit de vijf hiervóór toegelichte punten, impliceert enkel de vaststelling, door de FOD Financiën, dat hij niet in staat is de gewenste rechtszekerheid te verlenen aan de situatie of aan de verrichtingen die het voorwerp van de aanvraag uitmaken.

7 V.5. WIE KAN EEN AANVRAAG FORMULEREN? Een aanvraag kan worden ingediend door elke behoorlijk geïdentificeerde aanvrager, met het oog op het verwezenlijken van een verrichting of in het vooruitzicht van een welbepaalde situatie. Het kan dus een belastingplichtige inwoner of niet-inwoner, een natuurlijke of rechtspersoon, al dan niet in het kader van de uitoefening van de beroepswerkzaamheid betreffen. Het kan eveneens gaan om een buitenlandse aanvrager die het voornemen heeft zich in België te vestigen of er te investeren. V.6. WAT MOET VERPLICHT VERMELD WORDEN? De identiteitsgegevens van de aanvrager, de beschrijving van zijn activiteiten, de volledige beschrijving van de bijzondere situatie of verrichting en de verwijzing naar de toepasselijke wettelijke of reglementaire bepalingen. De aanvraag moet, in voorkomend geval, een volledige kopie bevatten van de aanvragen die met hetzelfde voorwerp werden ingediend bij de fiscale overheden van de Lidstaten van de Europese Gemeenschappen of van derde Staten waarmee België een overeenkomst tot het vermijden van dubbele belasting heeft gesloten, en van de beslissingen met betrekking tot deze aanvragen. V.7. TOT WIE MOET MEN ZIJN AANVRAAG RICHTEN? De aanvraag moet gemotiveerd zijn en schriftelijk worden gericht aan de FOD Financiën op volgend adres, en dit in afwachting van de officiële samenstelling van de Rulingcommissie : FOD Financiën, Dienst voorafgaande beslissingen, RAC, Financietoren, Kruidtuinlaan 50 bus Brussel Tel : 02/ Fax : 02/ dvbsda@minfin.fed.be Zolang er geen beslissing is gegeven, kan de aanvraag worden vervolledigd met elk nieuw element dat betrekking heeft op de voorgenomen situatie of verrichting en kan de aanvrager (of zijn vertegenwoordiger) worden gehoord. V.8. ONTVANGSTMELDING? Ja, een ontvangstmelding moet verplicht worden uitgereikt binnen de vijf werkdagen vanaf de datum van ontvangst van de aanvraag. V.9. WIE ONDERZOEKT EN WIE BESLIST? Elke ambtenaar van de FOD Financiën kan in principe meewerken aan het onderzoek van de aanvraag. Dit overleg kan, indien nodig, op collegiale wijze worden georganiseerd via de oprichting van «kennisgroepen». In deze groepen kunnen, afhankelijk van de aard van de aanvraag, gespecialiseerde ambtenaren worden bijeengebracht. Bepaalde materies zullen uitsluitend tot de bevoegdheid behoren van de centrale dienst voor de behandeling van voorafgaande beslissingen. De gedecentraliseerde diensten en de cel «Fiscaliteit van de buitenlandse investeringen» zullen telkens wanneer zulks vereist is, bij de behandeling van de aanvraag worden betrokken. Wat de beslissingen betreft, zullen de ambtenaren van de FOD Financiën die ermee belast zullen worden zich uit te spreken over de aanvragen voor voorafgaande beslissingen, aangeduid worden door de Minister of door zijn gedelegeerde. In de mate van het mogelijke zal collegialiteit van de beslissing bijvoorbeeld via een systeem van dubbele ondertekening worden nagestreefd om eenheid van beslissing, de goede uitvoering van de voorafgaande beslissingen te verzekeren en de interne controle te vergroten.

8 V.10. KAN MEN ZICH GEDURENDE DE PROCEDURE LATEN VERTEGENWOORDIGEN OF BIJSTAAN? In dit verband is er in vergelijking met de oude rulingprocedure niets veranderd. Dit betekent dat deze vertegenwoordigings- of bijstandsmogelijkheid, mits voorlegging van de volmachten ad hoc, bestaat tijdens iedere fase van de rulingaanvraag. V.11. ANTWOORDTERMIJN? De beslissing zal in principe aan de aanvrager worden betekend binnen een termijn van drie maanden. Deze termijn kan evenwel in onderling overleg worden gewijzigd (verlengd of verkort) na een eerste onderzoek van de aanvraag. Deze mededeling dient te gebeuren binnen de 15 dagen vanaf het ogenblik dat de Administratie heeft vastgesteld dat de ingediende aanvraag volledig is (art. 21 van de hervormingswet van 24 december 2002). V.12 DWINGEND KARAKTER? In tegenstelling tot de vroegere termijnen van drie of zes maanden, zijn de bepalingen aangaande de antwoordtermijn niet langer dwingend. Verder moet de beslissing per aangetekend schrijven aan de aanvrager worden toegestuurd, net zoals dit in de oude procedure ook al was voorzien. V.13. MOTIVERING VAN DE BESLISSING? Overeenkomstig de bepalingen van de wet van 29 juli 1991 betreffende de uitdrukkelijke motivering van de bestuurshandelingen, zal een voorafgaande beslissing gunstig of ongunstig «duidelijk gemotiveerd moeten worden met inachtname inzonderheid van de argumenten die door de aanvrager gedurende de gehele procedure werden naar voor gebracht». V.14. KUNNEN DE BESLISSINGEN WORDEN GERAADPLEEGD? Tenzij de aanvrager op grond van gerechtvaardigde motieven eist dat de op hem betrekking hebbende beslissing niet (of pas op een latere datum) gepubliceerd wordt, zullen de voorafgaande beslissingen gepubliceerd worden onder de vorm van individuele of collectieve samenvattingen op de website van het Ministerie van Financiën. Indien de beslissing betrekking heeft op een buitenlandse belastingplichtige of op een buitenlandse fiscale administratie zal, volgens het verslag van het K.B. van 30 januari 2003, rekening moeten worden gehouden met de opinie van alle partijen inzake het al dan niet publiceren van de beslissing. V. 15. INTERESSANT? Naar het principe, vast en zeker! Dat aan elkeen de mogelijkheid wordt geboden om in alle zekerheid een akkoord te bekomen dat gedurende vijf jaar bindend is met betrekking tot de fiscale behandeling van een geplande verrichting, is zeker goed nieuws dat het plannen en voorbereiden van investeringen ten goede zal komen. Maar wie geen donkere wolken boven het hoofd wil zien verschijnen, moet uiteraard wel goed de regels kennen. Het toepassingsgebied mag dan ruim zijn, toch bestaan er nog veel kansen om de aanvragen onontvankelijk te horen verklaren, ja zelfs om de getroffen voorafgaande beslissing te horen opzeggen. Denken we maar aan een wijziging van de juridische bepalingen die van toepassing zijn op de betreffende situatie of verrichting, aan een onvolledige of verkeerde beschrijving van de bijzondere situatie of verrichting, aan tegenstrijdigheid met de bepalingen van de verdragen, van het gemeenschapsrecht of van het interne recht¼. Iedereen is het er ook over eens dat het installeren van dit wettelijke kader vergezeld zal moeten gaan van een aanpassing van de administratieve structuren en van een mentaliteitswijziging waardoor deze nieuwe benadering zich ook in de feiten op een dynamische manier vertaald zal kunnen zien. Uit het beleid dat dienaangaande door onze buurlanden wordt gevoerd, is inderdaad duidelijk gebleken dat de tientallen deskundige ambtenaren goed moeten kunnen samenwerken.

9 Door het ter beschikking stellen van gepaste materiële en menselijke middelen, zullen partijen, in wederzijds vertrouwen en begrip, sneller bereid zijn om open kaart te spelen, wat belangrijke pluspunten kan opleveren die op termijn van de nieuwe rulingformule zeker en vast een succesverhaal zullen maken. (501/NB I.A.B.) 2003 Alle rechten voorbehouden. Noch deze publicatie, noch gedeelten ervan mogen worden gereproduceerd of opgeslagen in een retrieval systeem, en evenmin worden overgedragen in welke vorm of op welke wijze dan ook, elektronisch, mechanisch of door middel van fotokopieën, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. De auteurs, de redactie en de uitgever streven naar betrouwbaarheid van de gepubliceerde informatie waarvoor ze echter niet aansprakelijk kunnen worden gesteld. Verantwoordelijke uitgever: J. De Leenheer, IAB, Livornostraat 41, 1050 Brussel (tel. (02) , IAB-publicatie, in samenwerking met Kluwer uitgevers, Ragheno Business Park, Motstraat 30, 2800 Mechelen.