Melbourne Evaluatie 2 Richtlijnen Voor Test Afnemen

Transcriptie

1 Melbourne Evaluatie 2 Richtlijnen Voor Test Afnemen Algemene instructies voor test afnemen Voor betere leesbaarheid verwijzen we in de testinstructies naar de therapeut/tester als zij en het kind als hij in deze richtlijnen voor het afnemen van de test. Testomgeving Melbourne Evaluatie 2 dient individueel uitgevoerd te worden in een rustige, goed verlichte kamer zonder afleidingen. Positie van het kind Het kind zit gemakkelijk op een bij zijn lengte passende stoel aan een tafel met de voeten plat op de grond, de heupen, knieën en enkels op 90 waarbij de ellebogen en onderarmen goed op het tafelblad rusten. Indien nodig kunt u het kind er aan herinneren om in de juiste houding te blijven zitten voordat hij aan ieder onderdeel begint. Bij kinderen van 2,5 tot 4 jaar oud die het eng vinden om ver van de ouders te zitten kunt u de ouder(s) of verzorger van het kind aanmoedigen om naast de stoel van het kind te zitten of knielen aan de kant die niet geëvalueerd wordt om het door hun nabijheid te geruststellen. Als het echt niet anders kan mag een jonger kind op de knie van de ouder of verzorger zitten om de activiteiten uit te voeren, waarbij de tafel op een zodanige hoogte moet zijn dat het kind zijn elleboog en onderarm gemakkelijk op het tafelblad kan leggen. Als het kind op de knie van zijn ouder/verzorger zit zorg dan dat de handen van de volwassene het kind niet in de weg zitten tijdens het uitvoeren van de onderdelen. Bijvoorbeeld in Item 11: Palm naar achterwerk moet u ervoor zorgen dat het kind zijdelings gedraaid op de knie van zijn ouder zit met de geëvalueerde kant naar de videocamera en dat de ouder hem niet aan de heup of dij van zijn geëvalueerde kant vasthoudt wat het reiken naar zijn achterwerk kan belemmeren. Als het kind niet zelfstandig kan zitten, mag hij op zijn gebruikelijke manier blijven zitten (bijv. rolstoel met steunbanden of hulpstukken) aan een tafel van een geschikte hoogte of indien nodig kan zijn rolstoelblad als testoppervlak worden gebruikt. Noteer op het scoreformulier gegevens over manier van zitten, wat voor tafel/blad er gebruikt werd alsmede steunbanden of andere middelen (bijv. thoracaal, armsteunen, schouder- of borstriemen). Er moet een witte sticker op de tafel geplakt worden op de middellijn van het kind op een comfortabele onderarmafstand van de borstkas van het kind. Deze plaats wordt in de evaluatie instructies de gemarkeerde plaats genoemd. Als het kind zijn middellijn niet kan raken moet u de sticker aan de zijkant van het lid dat geëvalueerd wordt plakken. Als het kind geen taken op onderarmafstand van zijn lichaam kan uitvoeren moet de sticker op de afstand van zijn lichaam geplakt worden waar hij de gepresenteerde taken kan raken. Bijvoorbeeld: de lengte van een volledig uitgestrekte arm voor een kind met duidelijke strekspier tonus of dichterbij voor een kind met buigspier tonus of contracturen van zijn schouder of elleboog gewrichten. Iedere variatie op de plaatsing van de gemarkeerde plaats van de vereiste middellijn en onderarmlengte af dienen genoteerd te worden in de speciale ruimte op het scoreformulier en test stimuli dienen op de aangepaste gemarkeerde plaats gelegd te worden in plaats van in de middellijn volgens de instructies. Er wordt een video opname van de evaluatie gemaakt en de onderdelen worden gescoord aan de hand van de videoband. Taalgebruik Voordat u aan een test met een kind begint, met name een jong kind (2,5 tot 4 jaar) kan het nodig zijn om vast te stellen of het kind de in de testinstructies gebruikte woorden begrijpt, bijvoorbeeld toverstokje in Item 12: Pronatie/supinatie, en de woorden rond en om in Item 8: Manipulatie. De therapeut moet misschien eerst met de ouders checken welke woorden thuis gebruikt worden voor deze termen en andere benoemende woorden zoals teddybeer, hond, achterwerk enz. De therapeut kan dezelfde woorden gebruiken als de familie bij het geven van instructies aan het kind over de testonderdelen. Bij jongere kinderen is het geschikt om taal te gebruiken die vertrouwd en bekend is voor het kind, waarbij demonstratie en imitatie tevens van pas kunnen komen om het kind de gewenste bewegingen te laten maken. Ook de ouders kunnen ingeschakeld worden om het kind instructies te geven over de gewenste handelingen, door het gebruik van uitdrukkingen en woorden waarmee het kind bekend is. Hoe lang duurt de evaluatie Uitvoering van de evaluatie duurt ongeveer 10 tot 30 minuten afhankelijk van de mate waarin het kind de instructies kan volgen. Voordat de test wordt afgenomen, moet ongeveer tien minuten uitgetrokken worden voor het klaarzetten van de testapparatuur en het markeren van de posities voor het plaatsen van de videocamera. Opruimen duurt ongeveer vijf minuten. Bij jongere kinderen kan er wat flexibiliteit nodig zijn voor het uitvoeren van de test. Als een jonger kind zijn aandacht verliest of de instructies niet wil volgen, kan het nodig zijn om enkele korte evaluatiesessies te houden om de gehele evaluatie te voltooien, maar deze moeten wel binnen twee weken plaatsvinden. De onderdelen mogen zo nodig ook in een afwijkende volgorde uitgevoerd worden om de aandacht van het kind te krijgen en vast te houden; het gaat immers niet om het evalueren van de mate waarin het kind aandacht kan besteden aan iets, of zijn niveau van medewerking, maar om de kwaliteit van de beweging van zijn bovenste ledematen. 1

2 Hulp van ouders of verzorgers Ouders of verzorgers kunnen ingeschakeld worden om de gewenste handeling voor te doen of kinderen van 2,5 tot 4 jaar zo nodig aan te moedigen de beweging uit te voeren. Bij jongere kinderen moet de therapeut soms de gewenste handeling aan de ouders laten zien zodat de ouder de beweging daarna voor het kind kan nadoen en hem kan aanmoedigen de taak uit te voeren. Herhaalde pogingen Bij het evalueren van kinderen mag de onderzoeker diverse keren herhalen en voordoen wat de bedoeling is, om voor elkaar te krijgen dat het kind alle testonderdelen uitvoert. (Bijvoorbeeld kan de onderzoeker het kind laten zien waar zijn handpalm is voor Item 10: Naar voorhoofd en achterkant nek reiken, Item 11: Palm naar achterwerk en Item 13: Naar tegengestelde schouder reiken). Het doel van de test is het meten van de kwaliteit van beweging van de bovenste ledematen en niet het vermogen om mondelinge opdrachten te volgen en daarom zijn herhaalde mondelinge instructie en demonstratie toegestaan. Let op: Item 4: Handgreep bij tekenen wordt alleen uitgevoerd als de dominante hand van het kind geëvalueerd wordt. Kwalificaties van test uitvoerders Test uitvoerders kunnen ergotherapeut, fysiotherapeut, andere gezondheidszorger of geneeskundige zijn met kwalificaties in de evaluatie van motorische beheersing van de bovenste ledematen. De test uitvoerder is idealiter bekend met het kind en ervaren in het observeren van bewegingen van kinderen met een neurologische handicap. Het is van essentieel belang dat test uitvoerders de Melbourne Evaluatie 2 richtlijnen voor test afnemen en richtlijnen voor scoren bestuderen, en het Test jezelf onderdeel van de richtlijnen uitvoeren. Bovendien dient scoorder betrouwbaarheid vastgesteld worden voordat de test gebruikt wordt, zoals omschreven in de aanbevelingen van de richtlijnen. Item 1: Naar voren reiken Icoon geeft instructies aan voor plaatsing van de camera 1 meter achter en 1 meter van de geëvalueerde kant van het kind De therapeut staat in de middellijn van het kind voor de tafel en houdt de switch op tafelhoogte. De switch wordt met de smiley loodrecht naar de vloer gehouden zodat het kind het goed kan zien en op een afstand waarvoor maximale reik nodig is voor het kind om de smiley te kunnen aanraken. Stel vóór de test de exacte positie vast door middel van een oefentest. Raak de smiley aan met je vingers. Raak de smiley aan om de muziek te spelen. Item 2: Zijdelings reiken naar verhoogde positie 1 meter achter en 1 meter van de niet-geëvalueerde kant van het kind De therapeut loopt naar de te evalueren kant van het kind en houdt de switch op schouderhoogte van het kind op één lijn met de romp van het kind. De switch wordt wederom met de smiley loodrecht naar de vloer gehouden zodat het kind het goed kan zien en op een afstand waarvoor maximale reik nodig is voor het kind om de smiley te kunnen aanraken. Stel vóór de test de exacte positie vast door middel van een oefentest. Raak de smiley aan met je vingers. Raak de smiley aan om de muziek te spelen. Item 3: Kleurkrijtje vastpakken op gelijke hoogte als de gemarkeerde plaats op de tafel Plaats het kleurkrijtje op de gemarkeerde plaats op de tafel horizontaal aan het kind. Pak het kleurkrijtje op. MELBOURNE EVALUATIE 2 Richtlijnen Voor Test Afnemen 2

3 Item 4: Handgreep bij tekenen Dit onderdeel wordt alleen uitgevoerd als de dominante hand van het kind geëvalueerd wordt. Na item 3 heeft het kind het kleurkrijtje vast. Plaats het blanco vel papier vóór het kind. Leg het papier met cirkels erop op de tafel zodat het kind het kan natekenen. Teken cirkels op het blanco vel papier net zoals op dit papier. (De therapeut wijst naar het papier met circkels er op terwijl ze deze instructie geeft). Bij kinderen van 3 tot 4 jaar: Plaats het papier met één cirkel (8 cm in doorsnee) er op vóór het kind en leg het blanco vel papier tussen het kind en het vel waarvan nagetekend moet worden. Teken een cirkel op jouw vel net zoals deze. (De therapeut wijst naar het papier met één cirkel er op terwijl ze deze instructie geeft). Als het kind de gewenste taak niet begrijpt kan de therapeut de taak aan het kind voordoen. Blijf het kind aansporen totdat hij begrijpt wat er bij de taak komt kijken. Als het kind niet in staat is iets cirkelvormigs te krabbelen, moedig hem dan aan om toch iets te tekenen. Bij kinderen van 2,5 jaar: Plaats een blanco vel papier vóór het kind in zijn middellijn. (Het papier mag in de lengte of de breedte neergelegd worden). Met gebruik van een tweede kleurkrijtje kan de therapeut een cirkelvormige krabbel/streep van ongeveer 8 cm in doorsnee op het papier voordoen. Teken maar net als ik. Blijf het kind aanmoedigen totdat hij begrijpt wat er bij de taak komt kijken. Als het kind niet in staat is iets cirkelvormigs te krabbelen, moedig hem dan aan om toch iets te tekenen. De therapeut kan bijvoorbeeld een verticale streep of een ander krabbeltje op het papier voordoen. Als het kind niet in staat is om het kleurkrijtje in item 3 vrijwillig vast te pakken of niet in staat is het kleurkrijtje in zijn hand te manipuleren om tot zijn gebruikelijke pengreep te komen, kan de therapeut te hulp schieten en het kleurkrijtje in de hand van het kind stoppen. Noteer deze hulp op het scoreformulier. Item 5: Kleurkrijtje loslaten Na item 3 of 4 heeft het kind het kleurkrijtje vast. Plaats het kleine bakje (filmcapsule) vóór het kind in de gemarkeerde plaats. NB. Therapeut of kind mogen het bakje niet vasthouden om het te stabiliseren. Benadruk tegen het kind dat het belangrijk is om het kleurkrijtje voorzichtig neer te leggen. Een oefentest is toegestaan. Leg het kleurkrijtje in het kleine bakje. Leg het kleurkrijtje hier maar in (Wijzend op het kleine bakje). Als het kind er in slaagt het kleurkrijtje in het bakje te leggen zonder dat het omvalt, kan dit onderdeel hiermee beëindigd worden. Als de poging niet lukt, moet het kleine bakje door het middelgrote bakje vervangen worden en wordt de opdracht herhaald. (Als het kleine bakje echter op het moment van loslaten omvalt, kan de therapeut haar klinische oordeel gebruiken en een tweede poging met het kleine bakje aanbieden voordat ze het vervangt door het middelgrote bakje). Leg het kleurkrijtje in het middelgrote bakje. Leg het kleurkrijtje hier maar in (Wijzend op het middelgrote bakje). Verwijder alle bakjes als het niet lukt. Leg het kleurkrijtje op de tafel (De therapeut kan op het tafelblad kloppen om loslaten van het kleurkrijtje aan te duiden). Item 6: Bolletje vastpakken Plaats het bolletje op de gemarkeerde plaats. Pak de smartie (Rozijn/Bolletje/M&M). 3

4 Item 7: Bolletje loslaten Na item 6 heeft het kind het bolletje vast. Als het kind niet in staat is het bolletje vrijwillig vast te pakken, plaats het bolletje dan in de hand van het kind en noteer dit op het scoreformulier. Zet het kleine bakje (filmcapsule) op de gemarkeerde plaats. Leg de smartie (Rozijn/Bolletje/M&M) in het kleine bakje. Leg de smartie hier maar in (Wijzend op het kleine bakje). Als het kind er niet in slaagt het bolletje los te laten, ga dan door zoals bij item 5 (Kleurkrijtje loslaten). Item 8: Manipulatie Zet de kubus met de verschillend gekleurde vlakken vóór het kind neer. Bij kinderen van 2,5 tot 4 jaar: Zet de kubus met de plaatjes van de hond, auto en teddybeer op drie van de vlakken vóór het kind neer. Bij kinderen van 4 tot 15 jaar: De therapeut laat het omdraaien van de kubus in een aantal richtingen aan het kind zien waarbij de kubus in een gesupineerde hand wordt gehouden met geïsoleerde bewegingen van de duim en vingers van alleen die hand. Bij kinderen van 4 jaar gebruikt de therapeut de plaatjes op de zijkanten van de kubus om de kinderen aan te sporen tot de gewenste draaiende handeling. Bij kinderen van 5 tot 15 jaar oud gebruikt de therapeut de verschillend gekleurde vlakken om de kinderen aan te sporen tot de gewenste draaiende handeling. De kubus wordt daarna op de gemarkeerde plaats gezet. Pak de kubus op en draai hem om en rond zodat je ieder gekleurd vlak van de kubus kan zien, zoals ik je net heb laten zien. Zeg tegen een kind van 4 jaar: Pak de kubus op en draai hem om en rond, zoals ik het net deed, zodat je de (hond, auto ) kan zien. OF: Waar is de hond, auto, teddybeer? Als het kind niet in staat is de kubus in zijn hand te manipuleren, laat dan zien hoe je de kubus omdraait op het tafelblad. Wederom benadrukken dat slechts één hand wordt gebruikt. Draai de kubus om op de tafel zodat je elk verschillend plaatje/gekleurd vlak op de kubus kan zien, zoals ik je heb laten zien. Bij kinderen van 2,5 tot 3 jaar: Zet de kubus met de plaatjes erop op de tafel neer vóór het kind. De therapeut laat het omdraaien van de kubus op de tafel aan het kind zien waarbij het tafelblad wordt gebruikt om de plaatjes op de verschillende vlakken van de kubus te laten zien en slechts één hand wordt gebruikt. Draai de kubus om de teddybeer (hond, poes, auto etc.) te vinden net als ik. OF: Laat me een ander plaatje zien. (Als alternatief om de instructie eenvoudiger te maken kan de therapeut het plaatje van de hond laten zien en dan het vlak met het plaatje van de hond tegen het tafelblad leggen en zeggen: Laat me de hond zien. Bij het uitvoeren van dit onderdeel moet de therapeut er voor zorgen dat het gebrek aan voorwerp permanentie van het kind het scoren van zijn bewegingsniveau niet beïnvloedt). Als het kind niet in staat is de kubus op de tafel om te draaien, doe het dan zo nodig voor, en draai de kubus rond maar niet om op de tafel, zodat slechts één plaatje of gekleurd vlak de hele tijd aan de bovenkant blijft. Gebruik bij jongere kinderen de oriëntatie van het plaatje om het kind aan te sporen tot de gewenste beweging. Als de therapeut bijvoorbeeld tegenover het kind aan tafel zit, laat de therapeut het ronddraaien van de kubus zien zodat de teddybeer naar het kind kijkt, waarna ze de kubus 180 ronddraait zodat de teddybeer naar de therapeut kijkt. Draai de kubus net als ik. Laat de teddybeer naar jou kijken. Wacht totdat het kind deze handeling heeft geprobeerd/laten zien en zeg dan: Draai de kubus nu zodat de teddybeer naar mij kijkt. (Wellicht kan een kinderliedje of rijmpje gebruikt worden om het kind aan te sporen de kubus rond te draaien). Draai de kubus rond op de tafel zoals ik je heb laten zien. Item 9: Aanwijzen op gelijke hoogte als de gemarkeerde plaats op de tafel. Camera verhoogd om eerste punt van hand/vinger contact in iedere rechthoek te zien. Gebruik het aanwijsvel met de zwarte middelpunten in iedere gekleurde rechthoek. Leg het vel in de middellijn van het kind op het tafelblad met de blauwe rechthoek het dichtst bij het kind geplaatst. Bij kinderen van 2,5 tot 4 jaar: Gebruik de kant van het aanwijsvel met de verschillende plaatjes in het midden van iedere gekleurde rechthoek (hond en auto). Leg het vel weer in de middellijn van het kind met het plaatje van de auto het dichtst bij het kind geplaatst. We gaan een aanwijsspelletje spelen. Kun jij je vinger zo wijzen? (De therapeut demonstreert wijzen met wijsvinger). 4

5 Wijs het zwarte middelpunt van de groene rechthoek aan. Wijs het zwarte middelpunt van de blauwe rechthoek aan. Zo nodig kan het kind naar het middelpunt van iedere rechthoek aangespoord worden. Wijs nu de hond aan (de therapeut kan laten zien hoe ze met haar wijsvinger het plaatje van de hond aanwijst). Wijs de auto aan (de therapeut kan laten zien hoe ze met haar wijsvinger het plaatje van de auto aanwijst). De therapeut kan aanvullende wenken geven om het kind zo ver te krijgen het juiste plaatje op het aanwijsbord aan te wijzen. Item 10: Naar voorhoofd en achterkant nek reiken 1-1½ meter op geëvalueerde kant van het kind De therapeut staat voor het kind en laat zien hoe ze haar eigen hand beweegt met een open palm, vanaf haar voorhoofd, over de top van haar hoofd naar de achterkant van haar nek. Bij kinderen van 2,5 tot 4 jaar moet de therapeut de beweging misschien samen met het kind uitvoeren op hun eigen hoofd om de vereisten van de taak duidelijk te maken. Het kind moet beginnen met zijn hand in zijn schoot. Laat me je handpalm zien. Strijk je hand vanaf je voorhoofd over je hoofd naar de achterkant van je nek, zoals ik heb laten zien. Maak de instructies voor jongere kinderen eenvoudiger: Beweeg je hand over je hoofd, net als ik. Strijk over je haar, net als ik. Doe dit net als ik. OF Doe mij na. Als het kind niet zeker weet om welke beweging gevraagd wordt kan de therapeut (of ouder) de beweging eerst samen met het kind uitvoeren. Zorg ervoor dat het kind zo mogelijk zijn hoofd met de handpalm aanraakt. Item 11: Handpalm naar achterwerk 1-1½ meter op geëvalueerde kant van het kind Als het kind voldoende evenwicht heeft om te zitten moet de stoel van het kind van de tafel weg worden geschoven. Roteer de stoel van het kind 90º (maar laat het kind vooruit blijven kijken) zodat de achterkant van de stoel aan de niet-geëvalueerde kant van het kind is. Zorg voor voldoende ruimte tussen de tafel en het kind zodat hij met zijn geëvalueerde arm kan rondreiken en onder zijn achterwerk kan reiken (geëvalueerde arm moet aan de kant van de videocamera zijn). De therapeut moet ook op een stoel voor het kind zitten maar zijdelings van het kind om voor te doen hoe ze onder haar eigen achterwerk reikt om haar ischiale tuberositeit aan te raken (met gesupineerde onderarm en gebogen pols). Als het kind niet zelfstandig kan zitten, kan de therapeut of ouder stabilisatie geven aan de schouders of het bekken als minimale externe steun nodig is. Noteer deze hulp op het scoreformulier. Als alternatief kan het kind de beweging proberen terwijl hij in zijn rolstoel of aangepaste stoel zit zonder armleuning en ondersteunende accessories (zodat zijn hand onder zijn achterwerk kan). Noteer manier van zitten van het kind op het scoreformulier en of ondersteuning of hulp nodig zijn. Het kind moet beginnen met zijn hand op zijn knie. Laat me je handpalm zien. Plaats de palm van je hand onder je achterwerk om het bot aan te raken waarop je zit. (D.w.z. zijn ischiale tuberositeit). Gebruik voor jongere kinderen eenvoudige instructies zoals: Zit op je hand net als ik/mammie Plaats je hand onder je achterwerk, net als ik. Doe mij/mammie na OF Doe wat ik doe/wat mammie doet. Bij al deze instructies laat de therapeut de gewenste beweging zien. Blijf het kind aansporen totdat de hele beweging is voltooid. 5

6 Item 12: Pronatie/supinatie 1-1½ meter vóór het kind De stoel van het kind wordt op de oorspronkelijke plaats voor de tafel teruggezet en het kind gaat weer aan de tafel zitten. Het toverstokje wordt horizontaal op de gemarkeerde plaats voor het kind gelegd. De therapeut begint dit onderdeel door aan het kind de gewenste handeling te laten zien. De therapeut moet zichzelf naast de geëvalueerde kant van het kind plaatsen en met een geproneerde onderarm reiken om het uiteinde van het toverstokje te pakken dat het dichtst bij de ulnaire zijde van haar hand is. De therapeut laat het kind dan de handeling zien van supinatie van haar onderarm om het toverstokje om te draaien, en legt uit dat het gewenste resultaat is dat de handpalm naar bovengedraaid is. Als het kind deze beweging uitvoert moet de arm van het kind gestabiliseerd zijn door de therapeut op het ellebooggewricht op het distale aspect van de bovenarm indien nodig. Het kind moet ook het uiteinde van het toverstokje vastpakken dat het dichtst bij de ulnaire zijde van zijn hand is. Als het kind niet in staat is het toverstokje vast te pakken, moet het in zijn hand gelegd worden. Draai het magische toverstokje om zoals ik je net heb laten zien. Bij kinderen van 2,5 tot 4 jaar: Bevestig het plaatje van een hond (ongeveer 4 cm 4 cm) aan het uiteinde van het toverstokje en plaats het aan de duimzijde van de hand van het kind. Het plaatje moet dusdanig zijn bevestigd dat wanneer het toverstokje voor het kind wordt geplaatst, het plaatje naar beneden is gedraaid richting tafelblad en niet zichtbaar voor het kind. De therapeut laat zien hoe je het toverstokje moet vastpakken en je onderarm moet supineren om het stokje om te draaien zodat je het plaatje van de hond te zien krijgt aan de onderkant van het toverstokje, terwijl ze Kijk naar de hond tegen het kind zegt als het plaatje van de hond zichtbaar wordt. De therapeut gebruikt het plaatje van de hond om het kind aan te sporen tot de gewenste volledige beweging van supinatie in plaats van het kind op te dragen zijn handpalm naar boven te hebben zoals bij kinderen van 5 tot 15 jaar gedaan wordt. Vind de hond, net zoals ik (De therapeut moet er wellicht op toezien en het kind aansporen dat het een zo groot mogelijke supinatie behaalt en niet halverwege stopt als de hond gedeeltelijk te zien is). Wederom moet de arm van het kind gestabiliseerd worden door de therapeut op het ellebooggewricht op het distale aspect van de bovenarm indien nodig. Item 13: Naar tegengestelde schouder reiken 1-1½ meter voor het kind Schuif de tafel iets naar voren zodat het kind zijn arm gemakkelijker naar voren kan bewegen. De therapeut staat voor het kind en laat zien hoe ze haar eigen arm vastpakt van een startpositie aan de zijkant gevolgd door het plaatsen van haar open handpalm plat op de bovenkant van haar tegengestelde schoulder (niet op het anterior oppervlak van de schouder). Het kind moet beginnen met zijn hand in zijn schoot of op het tafelblad. Laat me de palm van je hand zien. Plaats de palm van je hand bovenop je tegengestelde schouder. (De therapeut kan de bovenkant van de juiste schouder aanwijzen als het kind het niet zeker weet). Bij een kind van 4 jaar: Als de therapeut vindt dat het kind voldoende begrip heeft en meewerkt, kan dit onderdeel op dezelfde manier gepresenteerd worden als aan oudere kinderen. Bij kinderen die het niet begrijpen of de instructie niet volgen kan het nodig zijn om onderstaande instructies voor kinderen van 2,5 tot 3 jaar te gebruiken. Bij kinderen van 2,5 tot 3 jaar: Zo nodig kan de therapeut een knuffelbeestje of popje gebruiken om het kind aan te sporen naar de bovenkant van hun tegengestelde schouder. In dat geval plaatst de therapeut de knuffel/pop op haar eigen tegengestelde schouder en raakt het vervolgens aan. Het is belangrijk dat het speeltje klein genoeg is om te zorgen dat het aanraakpunt in contact met de bovenkant van de schouder blijft en niet de bovenkant van het speeltje boven de schouderhoogte. Gebruik voor jongere kinderen eenvoudige instructies zoals: Raak (naam knuffelbeestje of speeltje) aan (Dit wordt gezegd terwijl de therapeut het speeltje bovenop de tegengestelde schouder van het kind plaatst). Doe wat ik doe (Dit wordt gezegd terwijl de therapeut de gewenste handeling voordoet). Of: Raak hier maar aan (Dit wordt gezegd terwijl de therapeut of ouder de tegengestelde schouder van het kind aanraakt om aan te geven naar welk punt het kind moet proberen te reiken). Zorg, indien mogelijk, dat het kind met het palmaire vlak van zijn hand zijn tegengestelde schouder raakt. 6

7 Item 14: Hand naar mond en naar beneden 1-1½ meter voor het kind Leg een fruitreep/koekje/kaasstaafje op de gemarkeerde plaats horizontaal voor het kind. De therapeut kan voordoen hoe ze het koekje oppakt en naar haar mond brengt. (De therapeut hoeft niet echt een hapje te nemen van het koekje maar laat het kind zien wat de gewenste handeling is). Pak de fruitreep/het koekje/kaasstaafje op, breng het naar je mond en neem een hapje. Dit kan ook met een ander soort koekje/hapje, dat even groot moet zijn, geprobeerd worden als het kind weigert de taak uit te voeren. Als het kind weigert om een hapje te nemen, moedig hem dan aan om het toch op te pakken en naar zijn mond te brengen, zonder een hapje te nemen. Veeg indien nodig het tafelblad en de hand en mond van het kind af na het voltooien van deze taak. Copyright Copyright: The Royal Children s Hospital Melbourne Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar worden gemaakt, op welke wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van The Royal Children s Hospital Melbourne met uitzondering van het bepaalde in de Copyright Act 1968 (Cth). ERC Updated July