Het Openbaar Ministerie en het rugzakje van Marianne

Transcriptie

1 Het Openbaar Ministerie en het rugzakje van Marianne En opnieuw komt het OM/NFI negatief in het nieuws. En worden we opnieuw belazerd door alle partijen. Bleek nog slechts enkele dagen geleden van een foutenfestival bij het NFI in de afgelopen 14 jaren (1700 fouten en foutjes), nu blijkt dat het OM in 2007 een nieuw DNAonderzoek beloofde aan de familie Vaatstra waarna het rugtasje van Marianne en de DNAresultaten van het IFS gewoon alsnog in de prullenbak werden gegooid. Wat uit het volgende als positief kan worden gelezen is dat het Openbaar Ministerie en het NFI dus inderdaad niet betrouwbaar zijn. Want waar je ook zoekt, er is geen onderzoek meer te vinden waar het OM eerlijk over is geweest. Met in hun kielzog het Nederlands - u vraagt, wij draaien - Forensisch Instituut. Zij kunnen beweren wat ze willen, er is toch niemand die het controleren kan of zelfs maar mag, zelfs veroordeelden niet. En als mensen zelfs bewijzen kunnen dat het OM wel degelijk staat te liegen, dan zwijgen zij dat dood of beginnen met een tegenoffensief om de naïeve goegemeente opnieuw op het verkeerde been te zetten. In de zaak van Marianne Vaatstra is dit het zoveelste schandaal. En daarmee presenteert het OM zich als zeer goede kandidaat onder alle andere criminele organisaties. Maar soms maken ze die ene fout waardoor zij alsnog door de mand vallen. Wat ging er allemaal aan vooraf? In 2006 lieten de Vaatstra s een duur DNA-onderzoek uitvoeren op het tasje van Marianne. Deze was naast haar lichaam gevonden toen zij op 1 mei 1999 werd ontdekt en justitie was vergeten het nader te onderzoeken. Hilbrand Nawijn vermoedde dat het tasje mogelijk bij de moord was gebruikt. Het onderzoek werd uitgevoerd door Richard Eikelenboom (ex-nfi) van het IFS. Via een gerichte zoekactie op het hengsel van het tasje dacht Eikelenboom huiden/of zweetcellen-dna te hebben ontdekt van een onbekende man en van de mogelijke verdachte. Kosten: 8.500,= die later door het OM alsnog werden terugbetaald onder de belofte dat het tasje en de DNA-resultaten van het IFS zouden worden vergeleken met het DNA-profiel van de verdachte waarvan sperma op het lichaam van Marianne was aangetroffen: Niets was echter minder waar. Let wel, het IFS leverde aan het NFI naast het tasje, ook een - gedeeltelijk - papieren profiel aan (en mogelijk het extract van het DNA) van de gevonden sporen op het hengsel van die tas. In principe was die tas daarmee niet meer bruikbaar voor nader onderzoek voor het NFI omdat de sporen al door het IFS uit het hengsel waren geknipt en verbruikt in het onderzoek. Of met vochtige wattenstaafjes bewerkt. Het NFI hoefde dus alleen nog maar een vergelijking te maken tussen het sperma-dna-profiel van de verdachte en het papieren profiel van de gevonden man op het hengsel. Eventueel zou het DNAextract nog een keer extra kunnen worden onderzocht. Een uurtje werk dus.. Al een maand later meldde het OM via haar huisblad, de Leeuwarder Courant, het volgende: Het onderzoek naar het tasje van de vermoorde Marianne Vaatstra heeft volgens het Leeuwarder openbaar ministerie niets opgeleverd. Het Nederlands Forensisch Instituut heeft

2 de biologische sporen op het rugzakje onderzocht. Dat leidde niet tot bruikbare aanwijzingen : Een aperte leugen dus want op 17 september 2011, meldde De Telegraaf dit verbijsterende nieuws uit de mond van OvJ mr. Henk Mous van het OM (wat overigens niet zijn eerste leugens zouden blijken, hebben we immers al eerder over bericht. En let op het vervolg daarvan): In het onderzoek naar de moord op het Friese meisje Marianne Vaatstra (16) hebben justitie en NFI niets gedaan met sporen die een ander lab vond en die mogelijk van de dader zijn. Mariannes vader Bauke Vaatstra is verbijsterd. Hij kreeg in het verleden van justitie te horen dat het onderzoek wél was uitgevoerd, maar dat het niets had opgeleverd. Het openbaar ministerie in Leeuwarden bevestigde gisteren tegenover De Telegraaf dat het NFI de sporen niet nader onderzocht. Officier van justitie Henk Mous (hij weer!) moest dus zaterdag tegenover De Telegraaf erkennen dat het tasje in 1999 niet was bemonsterd, wat op zich al een grove blunder op was. En dat het niet uitgesloten was dat het tasje bij de moord was gebruikt. Maar ook, dat het NFI in 2007 geen nader onderzoek had gedaan naar de resultaten van het IFS hoewel dat expliciet was toegezegd en zelfs als zodanig was gerapporteerd. Regelrechte smoezen als: Het tasje kan besmet zijn geweest door de familie, het IFS was toen nog niet bevoegd voor een dergelijk onderzoek en Een betrouwbaar vergelijkend onderzoek van de aangetroffen DNA-kenmerken was niet mogelijk worden nu alsnog als leugenachtige excuses aangevoerd om in 2007 maar geen DNA-vergelijking uit te hoeven voeren: Justitie_faalt_in_zaak_Vaatstra.html?sn=binnenland Zelfs een in het tasje van Marianne aangetroffen aansteker werd pas interessant voor het OM nadat Nawijn op dat bewuste tasje wees. Het OM/Justitie en de politie bewezen daarmee nog eens extra dat zij alleen maar achter allerlei burgeronderzoeken aanliepen zonder enig eigen initiatief: En, nadat De Telegraaf dit bericht zaterdagmorgen de wereld in stuurde, reageerde het OM te Leeuwarden als door een wesp gestoken met weer een nieuwe leugen en opnieuw via haar eigen bijkantoor, de Leeuwarder Courant. Let daarbij vooral op de stichtelijke foto van de protestmars uit 1999: DNA-spoor op tas Marianne Vaatstra onbetrouwbaar Gepubliceerd op 17 september 2011, 17:29

3 ZWAAGWESTEINDE - Op het tasje dat in 1999 naast de vermoorde Marianne Vaatstra werd aangetroffen, blijkt een DNA-spoor te zijn gevonden. Het is echter te klein om te gebruiken voor een vergelijking. De tas werd na de vondst door het onderzoeksteam teruggegeven aan de familie. In 2007 onderzocht onderzoeksinstituut IFS de tas alsnog op verzoek van onder andere Hilbrand Nawijn. Zij vonden een zogenoemd gedeeltelijk, partieel spoor. Het Openbaar Ministerie en het Nederlands Forensisch Instituut hebben vervolgens bekeken of dit vergeleken kon worden met DNA dat op het lichaam van de zestienjarige Marianne werd gevonden.,,dat kan niet, want het resultaat zou onbetrouwbaar zijn. Het spoor is te klein'', aldus officier van justitie Henk Mous. Weer gelogen dus. Een partieel (incompleet) spoor kan wel degelijk worden vergeleken met een compleet DNA-spoor. De onderzoeker maakt in dat geval een berekening naar de waarde van dat spoor (bij voorbeeld niet de kans van één op de miljard maar één op de miljoen dat het om dezelfde man of om een ander gaat!). En in een nog leugenachtiger reactie tegenover zijn eigen TV-station, Omrop Fryslân, liet mr. Henk Mous zatrdag nog eens extra weten: Offisier fan justysje Henk Mous seit yn in reaksje dat it DNA-materiaal net goed genôch is om der fierder ûndersyk mei te dwaan. Boppedat is der al goed DNA-materiaal fan de dieder, mar is dy dêrmei noch net fûn. Vertaald in het Nederlands: Bovendien bestaat er al goed DNA-materiaal van de dader..!. En ook dit is dus weer gebaseerd op aperte leugens achteraf van mr. Henk Mous. Dit vraagt om enige uitleg. Want als bepaalde persoonskenmerken uit een onvolledig profiel (ic. van het hengsel van de tas) dus slechts gedeeltelijk overeenkomen met dat van het sperma-dna, had het NFI in ieder geval een aanwijzing gehad of de tas nu wel of niet door de verkrachter was vastgehouden. En zo niet, dat er dan mogelijk tòch meer daders betrokken waren geweest bij de moord op Marianne. Want het OM had immers altijd gesteld dat het om een één-dadermoord ging? Nu wordt door mr. Henk Mous zelfs heel misleidend gesteld dat een extra DNAspoor van een tweede man geen invloed zou hebben gehad op het politieonderzoek. Want de alles omvattende vraag die het IFS nu juist had onderzocht was immers of er sprake kon zijn geweest van een tweede dader..? En daarmee werden en worden alle getuigen en alle (burger)onderzoekers die een andere mening hebben al jarenlang voor gek verklaard. Maar waarom eigenlijk? Houdt het OM niet van pottenkijkers of zit er veel meer achter. De conclusie is even simpel als schokkend. Als het DNA op het hengsel van de tas van Marianne inderdaad afkomstig was van een vreemde, mannelijke persoon (en niet van de donor van het sperma) dan was de kans dus ook aanwezig

4 dat deze andere persoon haar met haar eigen tas had gewurgd! Waarmee de één-persoonsmoord van het OM volledig onderuit was gehaald. En daarmee waren de ruim 900 DNAonderzoeken uit de afgelopen 12 jaren in één klap waardeloos geworden. Want alle getuigen en verdachten zijn immers allemaal op het SPERMA-DNA uitgesloten. Hoe dom kan zo n gerenommeerd Nederlands Forensisch Instituut zijn. En het ergste is nog dat het OM die mogelijkheid onder alle omstandigheden wil blijven ontkennen, desnoods door nieuwe leugens. De aanwijzingen voor een één-dader-moord waren al flinterdun. Het verhaal van de vrienden van Marianne en de gestolen fiets klopte al niet. Van het voetspoor van Marianne in het weiland (langdurig verdedigd door het OM) moest uiteindelijk worden erkend dat dit helemaal niet bevestigd kon worden omdat de grond waar dit spoor was gevonden te drassig was geweest. Verklaringen over twee donkere personen die wegdoken in de greppel van de Keningswei verdwenen tot hun eigen verbijstering uit het strafdossier. En al eerder meldden wij dat er een zeer plausibele alternatieve route was vanaf de Fogelsanghloane, waarbij een auto over het weiland kon rijden tot aan de vindplaats van Marianne. Voorts werden in juli 1999 twee asielzoekers internationaal gesignaleerd, de één als verdachte en de ander als getuige, enz., enz. Maar het meest afschuwelijke is wel dat er bewust twee onschuldige asielzoekers werden vervolgd. Al op die zaterdag waren twee onafscheidelijke vrienden (Ali Hassan en Feik Mustafa) door familie en bekenden getipt voor de moord. Zij werden echter weggesluisd en daarvoor in de plaats werden twee andere dossiers in handen gespeeld van de politie. Ali werd datzelfde weekend in de nachtelijke uren aangeboden door twee politiemannen uit Friesland bij het grenshospitium Amsterdam. Zonder papieren, geld of bagage werd hij twee dagen later op het vliegtuig gezet. En Feik werd overgeplaatst naar een ander asielzoekerscentrum. Samenvattend wil ik benadrukken dat de familie van Marianne (en de rest van Nederland) al 12 jaar op zeer onbeschofte, kostbare en misleidende wijze werd en wordt belazerd door o.a. de volgende partijen in het DNA-spel en in willekeurige volgorde: - Het Openbaar Ministerie. Zij hebben de familie jarenlang voorgehouden dat zij wisten hoe de moord was gepleegd. Het was gebeurd door één dader terwijl zij dat nooit waar hebben kunnen maken. Het coldcase-team heeft al die jaren diverse getuigen onder zeer zware druk gezet en geïntimideerd als zij onverhoopt een verhaal vertelden dat afweek van hun eigen, officiële versie. De zaak heeft 10-tallen duizenden manuren gekost op basis van leugens. - Door het NFI, dat blijkbaar ook nooit afstand heeft genomen van bovenstaande leugens van het OM en haar daar zelfs nog steeds in steunt. Na aan ruim 900 DNAonderzoeken veel geld, status en ervaring te hebben verdiend is nog immer niet duidelijk waarom dat éne profiel van het tasje van Marianne of van het gevonden sportjack met bloed (bij het zwembad) nu nèt niet mochten worden onderzocht. Overigens is een herhaald DNA-onderzoek, zoals door Bauke Vaatstra en zijn advocaat Job Knoester nu wordt voorgesteld, niet meer uitvoerbaar. Alle ruim 900 getuigen die eerder hun wangslijm-dna hebben afgegeven, zijn op grond van de wet allang uit de Databank verwijderd. De vraag om een nieuw DNA-onderzoek is dus vragen om het onmogelijke.

5 - Door super PG Harm Brouwer die niet durft toe te geven dat hij de verantwoordelijk Hoofdofficier van justitie in Leeuwarden was ten tijde van de moord op Marianne en amper twee weken later verdween naar een positie als rechter in Utrecht. Of door Joris - mogelijk meervoudig kinderverkrachter - Demmink, die toen toevallig ook directeurgeneraal was van Vreemdelingenzaken. En die op dat moment dus ongeveer de enige was die de dossiers van ene Ali Hassan kon laten verdwijnen bij de Douane, het COA, de IND, het AZC en de ABN/AMRO-bank. Of van - tutu - Ed Nijpels die begin 1999 toevallig net pas Commissaris van de Koningin van Friesland was geworden. Om nog maar niet te spreken van Burgemeester Piet Visser van Kollumerland die, zowel tegenover een getuige de speurhonden bij het AZC wegstuurde, als op de Rotary te Dokkum pochte dat hij datzelfde weekend enkele asielzoekers had laten overplaatsen. Hetgeen later tot aan de Minister van Justitie op Kamervragen zou worden ontkend. - Door de gebroeders Anker, omdat zij niet in staat zijn geweest om de ouders van Marianne naar behoren te begeleiden in een grootschalig DNA-onderzoek en in hun streven om bepaalde documenten en verklaringen op tafel te krijgen. En zelfs door Stephanie van R. niet te hebben bespaard voor een flagrante afgang in haar (art. 12-) klachtprocedure bij het Hof in Leeuwarden wegens vermeende verkrachting tegen één van de hoofdverdachten. Of, toen wij dat nadrukkelijk vroegen, om bemiddelend op te willen treden tussen Stephanie van R. enerzijds en de ouders van Marianne anderzijds. Nee, ook de Ankers doken liever weg in aperte en aantoonbare leugens tegenover de Leeuwarder Courant.. - Door Hilbrand Nawijn omdat hij declaraties bij Bauke Vaatstra indiende die niet in overeenstemming leken met zijn uitgaven. En doordat zijn rechterhand Bart Bakker plotseling een boek uitbracht dat hij nooit had aangekondigd bij de familie Vaatstra. - Door Peter R. de Vries, die hen op de meest belangrijke momenten liet stikken: Zij kunnen mij s nachts (ALSNOG) wakker maken als er nieuwe ontwikkelingen zijn. Die Peter R., die in augustus 1999 op onverklaarbare wijze de foto s op TV vertoonde van de verdachten waarop het OM die overnam op de internationale opsporingsfoto s. Maar vervolgens weigerde diezelfde Peter R. bij herhaling om de videobanden vrij te geven waarin de eerste bewijzen van bedrog van het OM al waren vastgelegd. - Door Richard Eikelenboom van het IFS die een duur, ongeoorloofd en onrechtmatig DNA-onderzoek presenteerde en daar goede sier mee maakte met medewerking van De Telegraaf en zijn innige vriendin, Jolande van de Graaf. En niet schroomt om zijn conculega s van het NFI bij herhaling te bestoken met (wellicht terechte) kritiek maar zijn eigen rol vergeten lijkt in de Schiedammer Parkmoord en die in de Deventer Moordzaak. Want ook daar heeft hij zijn kunstjes al ruim te gelde gemaakt.. - Door Dominique Weesie van De Telegraaf die in augustus 1999 aan Gerrit Veldman beloofde het eerste het beste vliegtuig naar Noorwegen te nemen om vervolgens niets meer van zich te laten horen. Om, daarnaar na enkele dagen door Gerrit gevraagd, te beweren dat die asielzoeker al was uitgesloten op grond van zijn DNA terwijl het OM dat nooit had - of later heeft - bevestigd.

6 - Opnieuw door Jolande van de Graaf, ook van De Telegraaf, die al in 2009 het verhaal van Gerrit Veldman uit Noorwegen bevestigde: We hebben een 100% match met die asielzoeker in Noorwegen. Doe of zeg nog even niets, we zoeken het verder uit... En opnieuw door Jolande van de Graaf, toen zij in maart 2010 zelfs weer afstand nam van haar eigen collega, Bart Olmer, die in januari de verhalen plaatste van Gerrit Veldman en Roos van Z. en van het uitgebreide drieluik van EenVandaag in maart. Waarop Jolande daar weer van kopte: EenVandaag kleunt mis in Vaatstrazaak. En nu dus weer opnieuw Jolande van de Graaf, omdat zij het DNA-onderzoek van het tasje van Marianne ter discussie stelt. Wat allemaal volledig in overeenstemming is met de Chocoladeletters van Zembla. Het maakt Jolande dus absoluut geen donder uit waar de waarheid zit, als het maar kranten verkoopt en als zij haar vrinden als Richard Eikelenboom daarmee maar een dienst kan bewijzen.. - En door Fred Teeven, die nog vorig jaar aan de moeder van Marianne (en aan ons) beloofde dat hij deze zaak zeer hoog op zijn agenda had staan maar uiteindelijk met zijn staart tussen de benen vluchtte toen hij Staatssecretaris van Justitie werd. De brief, die hij vervolgens aan de moeder van Marianne schreef is lafhartig, onwaar en politiek onwaardig. - De Politiek in zijn algemeen, nadat er tal van vragen zijn gesteld over de zaak Vaatstra door verschillende partijen (w.o. die van Fred Teeven van de VVD, Hero Brinkman van de PVV, de SP en GroenLinks) aan de respectievelijke Ministers van Justitie. En die zonder uitzondering aantoonbaar en leugenachtig zijn beantwoord. Waarop geen nadere vragen werden gesteld onder het mom van we zijn slechts van de oppositie. - En nu dan weer door de nieuwe advocaat van de familie Vaatstra (mr. Job Knoester), die net als de Ankers steeds weer opduikt als er zeden- en/of pedofielenzaken verdedigd moeten worden. En daar weer zijn geld aan gaat verdienen zonder enig resultaat omdat het DNA-onderzoek niet meer kan worden overgedaan. Is dit allemaal nu toeval of wordt er zo langzaamaan een rode draad zichtbaar..? Wordt vervolgd, André Vergeer.