PREEK DOOR DE WEEK. Vier de ander!

Transcriptie

1 PREEK DOOR DE WEEK Vier de ander! 9de jaargang, nr. 36 week november 22 november 2014

2 maandag 17 november 2014 Een ongemakkelijke boodschap Intussen waren zijn moeder en zijn broers aangekomen. Ze stuurden iemand naar binnen om Hem te halen. Zelf bleven ze buiten wachten. Er zat een groot aantal mensen om Hem heen, en die zeiden tegen Hem: Uw moeder en uw broers staan buiten en zoeken u. Hij antwoordde: Wie zijn mijn moeder en mijn broers? Hij keek de mensen aan die in een kring om Hem heen zaten en zei: Jullie zijn mijn moeder en mijn broers. Want iedereen die de wil van God doet, die is mijn broer en zuster en moeder. (Marcus 3:31-35) Lees eens een van de evangeliën (Matteüs, Marcus, Lucas of Johannes) in één keer uit. Maar dat kost veel tijd en energie! Oh ja? Ga maar eens een avond of middag zitten, pak de Bijbel in Gewone Taal als je de Bijbel in buitengewone taal te ingewikkeld vindt en LEES. Hoe moeilijk kan het zijn? Mensen lezen vuistdikke romans dat is gewoon leuk om te doen, je komt in een andere wereld. Het kost soms meer moeite om dat boek weg te leggen en in de alledaagse realiteit terug te keren. Daarom: geen excuses. Pak een moment en lees een van de evangeliën alsof je het voor de allereerste keer doet. Let eens op Jezus (altijd een goed advies) en kijk hoe Hij met mensen omgaat. Met wijsneuzen en stumperds, met leraren en bedelaars, met zijn familie en de kring van discipelen en met alle mensen daar omheen (de schare, de menigte, de mensenmassa die als een zwerm bijen om Jezus zoemt). Ik ben nu ook bezig met Marcus. En dan valt me zo n tekst als hierboven plotseling op. Heel veel uitspraken en opdrachten van Jezus vind ik buitengewoon ongemakkelijk en confronterend. Iemand die beweert dat het eenvoudig is om Jezus te volgen, heeft deze woorden niet gelezen of niet begrepen. Het is een ongelofelijk avontuur en je rolt van verbazing in verbazing. En als je al die woorden in de praktijk van vandaag wilt toepassen, merk je pas hoe ongemakkelijk de boodschap van Jezus is. Maar het werkt wel, die boodschap. Ook vandaag. Om over na te denken Jezus denkt niet bekrompen over wie er dicht bij Hem horen. De kring van vrienden en familieleden wordt alleen maar groter. Wat kenmerkt de mensen die Jezus als broer, zus en moeder ziet? Wij zijn familie van U, Jezus. Lastige familie, maar wel familie.

3 dinsdag 18 november 2014 Heerser of dienaar Jullie weten dat de volken onderdrukt worden door hun eigen heersers en dat hun leiders hun macht misbruiken. Zo mag het bij jullie niet gaan. Wie van jullie de belangrijkste wil zijn, zal de anderen moeten dienen, en wie van jullie de eerste wil zijn, zal ieders dienaar moeten zijn, want ook de Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen. (Marcus 10: 42 t/m 45). Blauwe vinkjes bij WhatsApp, het beheerste het nieuws! Logisch, want er is iets verschrikkelijks gebeurd. Als je een berichtje stuurt, kun je zien of die ander het gelezen heeft. En als die ander dan niet direct reageert, dan is er vast wat aan de hand! Niet met hem of haar, nee waarschijnlijk heeft hij of zij dan een hekel aan je. Of erger nog, je staat niet op één! Die ander laat dan iets anders voor gaan op reageren en dat kan natuurlijk niet. Wat een onrust ontstaat er weer op deze manier. Soms denk ik wel eens: hoe verschrikkelijk belangrijk vinden we onszelf wel niet. We hebben zo n gigantische eigendunk tegenwoordig. Dit alles staat samen enorm in de weg. Dit klinkt misschien gek, want je hebt elkaar nodig om te Whats app-en en dergelijke. Maar als het jou altijd om jou gaat En wat als je het moeilijk hebt? Hoe kun je jezelf laten bemoedigen? Want om je te laten bemoedigen moet je klein kunnen en durven zijn, je kwetsbaarheid niet verbergen. Als je jezelf zo belangrijk vindt lijkt mij dat onmogelijk. Een ander bemoedigen wordt ook lastig. En wat is een relatie waard zonder bemoediging? Jezus geeft aan zijn discipelen aan dat als je Hem wilt volgen, je juist moet dienen en niet moet heersen. Als je samen met Jezus op weg wilt zijn, moet je elkaar bemoedigen en door moeilijke tijden heen helpen. Dat betekent dat je toe moet durven geven dat je het niet zelf kunt (de minste willen zijn) en dat diegene die het aanhoort dan niet moet denken: ha, ik heb het beter! Om samen te wandelen met God moet je samen bereid zijn om de minste te zijn. En dan maakt het niet meer zo uit of die ander direct op je reageert. Wat een rust moet dat geven! Vraag Hoe belangrijk vind jij jezelf? Heer, schenk ons nederigheid.

4 woensdag 19 november 2014 Positieve woorden Ik dank mijn God, telkens als ik in mijn gebeden aan u denk. Ik hoor namelijk over uw liefde tot en het geloof dat u in de Heere Jezus hebt, en over uw liefde voor alle heiligen. (...) Wij beleven veel vreugde en troost aan uw liefde, omdat de heiligen innerlijk door u verkwikt zijn, broeder! (Filemon 1:4-5, 7 HSV) Veel brieven van Paulus bevatten in het eerste hoofdstuk dezelfde zin: 'Ik dank mijn God, als ik in mijn gebeden aan u denk...' Hij benoemt daarna ook vaak waarom hij dankt. Zo ook in zijn brief aan Filemon. Paulus hoort veel moois over Filemon en dat bezorgt hem vreugde. Troost zelfs. Hij houdt dat niet voor zichzelf, maar laat dat ook aan Filemon weten. Bemoedigend! Eén van de vijf talen van liefde is volgens een bekende theorie 'positieve woorden'. Ik zal heel eerlijk zijn: ik ben niet zo goed in positieve woorden uitspreken. Vaak heb ik de neiging ergens kritisch op te reageren. Of ik zie en benoem wat nog niet perfect of goed is, wat beter kan. Terwijl er zoveel te benoemen is wat goed is. Lastig voor mezelf soms, maar vooral ook voor mensen om mij heen. Natuurlijk hoef je niet alleen positieve woorden te spreken. Paulus spreekt ook regelmatig vermaningen uit in zijn brieven. Hij wijst de lezers op zaken die niet goed zijn, beter of anders moeten. Hij herinnert ze aan feiten of gebeurtenissen die ze vergeten zijn. Soms zit het hem blijkbaar zo dwars dat hij zijn brief er meteen mee begint, bijvoorbeeld in de brief aan de Galaten. Het is dus niet zo dat Paulus schrijft volgens een vaste regel: eerst iets positiefs en dan de rest van de boodschap. Gelukkig maar, want dan wordt het een truc. Onecht bijna. Het is niet de bedoeling om alle gesprekken te beginnen met een compliment of positieve opmerking. Wees authentiek. Vertel het als je positieve verhalen hoort, iets van iemand hebt geleerd of zomaar een compliment wilt geven. Paulus schrijft brieven aan gemeenten, aan medeverkondigers. Ik schrijf bijna nooit meer een brief. Geschreven woorden blijven bewaard. Je kunt ze nog eens herlezen. Ik neem me vanaf nu voor weer meer kaartjes, mailtjes en app-jes te sturen waarin ik positieve woorden schrijf. Ter bemoediging. Omdat het vreugde geeft, misschien zelfs troost. Heilige Geest, help mij om de kracht van woorden op de juiste manier te gebruiken. Amen.

5 donderdag 20 november 2014 Familie Allen die het geloof hadden aanvaard, bleven bijeen en hadden alles gemeenschappelijk. Ze verkochten al hun bezittingen en verdeelden de opbrengst onder degenen die iets nodig hadden. Elke dag kwamen ze trouw en eensgezind samen in de tempel, braken het brood bij elkaar thuis en gebruikten hun maaltijden in een geest van eenvoud en vol vreugde. (Handelingen 2:44-46) Sinds enige tijd kent de opwekkingsbundel een lied genaamd familie. Toen ik het thema van afgelopen zondag las moest ik aan dit lied denken. Wanneer ik namelijk naar de tekst kijk, moet ik onder andere denken aan de eerste gemeente. Zij leefden volgens mij echt als een familie. Alles werd gedeeld, alle bezittingen, maar er wordt ook beschreven dat zij eensgezind leefden en trouw waren. Zij deelden de maaltijd vol vreugde en eenvoud. Ik denk dat de meeste kerken dit familiegevoel door de jaren heen behoorlijk zijn kwijt geraakt. We gaan als gemeente vaak wel goed met elkaar om, maar alles met elkaar willen delen en er elk moment voor elkaar willen zijn is niet eenvoudig. Ik geloof echt dat God ons aan elkaar gegeven heeft. En dus is het wel belangrijk dat we als gemeente zorg voor elkaar dragen en elkaar bemoedigen. Als ik naar mijn familie kijk, dan kan ik met hen lachen en plezier maken. Maar ik kan ook mijn verdriet met hen delen en samen met hen huilen. Ik ervaar zelf de zegen dat wij in onze huiskring mooie maar ook moeilijke dingen met elkaar mogen delen, dat wij als kring een mini-familie mogen zijn. Ik hoop en bid dat velen van ons dit zullen ervaren; in ieder geval binnen de kringen, maar ook daarbuiten. Hoe mooi en hoe heerlijk als wij als familie, als broers en als zussen, om elkaar geven en open en eerlijk met elkaar omgaan, de vrede bewaren en eensgezind leven (couplet opwekking familie) Vader, dank dat U ons als gemeente aan elkaar heeft gegeven. Wilt U ons helpen om als familie met elkaar om te gaan? Wilt U ons helpen om elkaar te steunen, elkaar lief te hebben, lief en leed met elkaar te delen en elkaar te bemoedigen?

6 vrijdag 21 november 2014 Samen Wanneer twee vrienden samen zijn en één van beiden valt, helpt de ander hem weer overeind, maar wie alleen is en ten val komt is beklagenswaardig, want hij heeft niemand die hem op de been helpt. (Prediker 4:10) Het falen van anderen is niet ons falen. Maar wij falen als wij ons niet om het falen van anderen bekommeren. Niet door anderen met de neus op de feiten te drukken, of ze te veroordelen. Maar juist door hen te bemoedigen. We hebben elkaars bemoediging hard nodig als we verder willen komen in onze wandel met God en meer vrucht willen dragen. We kunnen het niet alleen. We hebben het allemaal nodig om gecorrigeerd en bemoedigd te worden. Ik was lang een hoofd die dacht de voet niet nodig te hebben (1 Korintiërs 12:21). Ben jij ook zo n hoofd die denkt het wel alleen te redden? Denk je dat je al volmaakt bent? Of ben je bang voor correctie en durf je je eigen falen niet onder ogen te zien? Zelf ben ik heel blij dat ik iedere maandagochtend tijd heb om als hoofd met een voet te spreken. Om elkaar te kunnen vertellen wat we moeilijk vinden, wat we nodig hebben, of wat we geleerd hebben. We bemoedigen elkaar, waardoor we gaan groeien. We laten onze kwetsbare plekken zien, zodat daar zorg aan besteed kan worden. Want we leren niet door kennis uit boeken op te doen. We leren door het leven te leven. En het duurt een heel leven lang, met daarin allerlei verschillende omstandigheden, om goed geoefend te worden in het geestelijk leven en om daarin tot volwassenheid op te groeien. Zoals men ijzer scherpt met ijzer, zo scherpt een mens zijn medemens. (Spreuken 27:17) We hebben elkaar nodig. Ik jou, en jij mij. Pijnlijk soms. Maar wel heel goed en genezend. Watchman Nee* schreef: Het heil van onze geest ligt in het geloof. Zodra je gelooft, is de geest voor eeuwig gered. Maar het heil van onze ziel hangt af van onze navolging. Dat duurt het hele leven en is een pad dat je tot het einde toe moet bewandelen. Dank U, Heer, dat we het pad niet alleen hoeven te lopen, maar dat we kunnen vieren dat we gezamenlijk mogen optrekken met anderen binnen het lichaam van Christus. Om elkaar te bemoedigen en te ondersteunen waar dat nodig is. * 'Indien Christus in u is, citaten van Watchman Nee',1993 Kok-Kampen

7 zaterdag 22 november 2014 Vier de ander = met de ander = voor de ander = vier elkaar = voor elkaar Want ik verlang ernaar u te ontmoeten en u te laten delen in een geestelijke gave, om u te sterken, of liever, om door elkaar bemoedigd te worden: ik door uw geloof en u door het mijne. (Romeinen 1:11-12) Zondag werden nieuwe leden bevestigd en kinderen opgedragen, de week ervoor mochten we getuige zijn van 8 dopen. Hoe bemoedigend om te zien dat het Evangelie van Jezus Christus altijd maar doorgaat, zoals Hij het (in Matteüs 16:18) zei. En wat kunnen we die bemoediging nodig hebben! In Handelingen 2 lezen we over het leven in de eerste christengemeente. Over bemoedigend gesproken! dopelingen op één dag, maar ook 'Ze bleven trouw aan het onderricht van de apostelen, vormden met elkaar een gemeenschap, braken het brood en wijdden zich aan het gebed.' (vers 42) en 'Elke dag kwamen ze trouw en eensgezind samen in de tempel, braken het brood bij elkaar thuis en gebruikten hun maaltijden in een geest van eenvoud en vol vreugde. Ze loofden God en stonden in de gunst bij het hele volk. De Heer breidde hun aantal dagelijks uit met mensen die gered wilden worden.' (verzen 46-47) Deel van zo'n gemeente zijn, het kan gelukkig ook nu nog. De tijdgeest in Europa lijkt het te ontkennen, maar de tijdgeest bestaat niet! Wat we doen, denken of willen is toch onze eigen invulling en verantwoordelijkheid?! Ons antwoord aan God/Jezus is heel persoonlijk. We zagen het bij het opdragen, de doop en de ledenbevestiging. Paulus zegt in bovenstaande Bijbeltekst hoe hij verlangt naar een weerzien van de gemeenteleden (in Rome). Om elkaar te bemoedigen. 'ik door uw geloof en u door het mijne'. De gemeente is geen eenrichtingsverkeer! (Lid zijn van een gemeente wordt niet voor niets lidmaatschap genoemd!) De gemeente heeft het in zich om samen sterker te worden, onder andere door onderlinge liefde, omzien naar elkaar en elkaar bemoedigen, maar ook door God de eer te geven die Hem toekomt. Want het is niet zo dat wij door het bemoedigen het geloof in stand kunnen houden, het is zo dat God zo met mensen bezig is dat we Hem en onszelf tekort doen wanneer we alle Gods-'bemoeienissen' niet aan elkaar zouden doorgeven. Om over na te denken In Johannes 13:34-35 zegt Jezus tegen zijn leerlingen: Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief. Zoals ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie elkaar liefhebben. Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn. Een gebod is meer dan vrijblijvend. Het hóórt er gewoon bij! Voor mij de vraag: hoe kan ik mensen liefhebben zonder hen te bemoedigen? Hoe kan ik openstaan voor bemoediging zonder mensen te ontmoeten? Hoe kan ik liefhebben en bemoedigen zonder dat met zin te doen? Zin, de zin van God. Wordt daarmee niet waar: het 'vieren van de ander, het vieren van elkaar'? Herken ik die zin in mijzelf? Dank U, Vader, dat U ons ook aan elkaar gegeven heeft om samen te vieren dat U onze God bent, de God voor ons persoonlijk èn voor ons samen.

8 Meerkerk Als baptistengemeente neemt De Meerkerk de Bijbel als grondslag voor het leven. Zij gelooft dat het mooiste cadeau dat de mens ooit ontving, is dat God zélf in Jezus Christus naar de aarde kwam. Door Zijn lijden, sterven en opstanding kunnen wij leven als bevrijde mensen in een open relatie met God en met elkaar. Missie Midden in de samenleving bewust getuige zijn van de liefde van Jezus Christus om mensen te helpen Hem te vinden en Hem samen steeds meer te volgen. Activiteiten Daarvoor zijn tal van activiteiten ontwikkeld voor alle leeftijden, waaronder de wekelijkse samenkomsten op zondagochtend om en uur. Nieuwkomers in de kerk kunnen zich opgeven voor een Introductiekring, maar wilt u eerst meer weten over het Evangelie, dan kunt u ook eerst vrijblijvend de Alpha Cursus volgen. Adressen Correspondentie: Postbus AR Hoofddorp bankrek.nr. NL07 ABNA Kerkelijk centrum: Bennebroekerweg MD Hoofddorp Tel: (023) Kantoor: IJweg MH Hoofddorp Tel: (023) U kunt ook corresponderen via info@meerkerk.nl webadres: De diensten zijn regelmatig te beluisteren via Groot Nieuws Radio (op zondag om 10:00 uur, 1008 AM) en Seaport Radio (zondags 18:00 uur, 107,8 FM en 89,0 MHz op de kabel) Preek door de week dagelijks per ontvangen? Via onze website kunt u zich eenvoudig aanmelden voor deze service.