pregnancy health body health illness reproductive health treatment/therapy femininity masculinity friends

Transcriptie

1 My personal story Netherlands 69 Female Primary Topic: HEALTH Topics: CHILDHOOD / FAMILY LIFE / RELATIONSHIPS IDENTITY LEISURE Year: pregnancy health body health illness reproductive health treatment/therapy femininity masculinity friends Read this story in English R: At a certain point we wanted to have a child. But I didn t get pregnant, so I said: Listen, we can talk about this endlessly, let s just have it checked and then, well, then What do they investigate? The woman! While my husband was not at all negative about it. So I asked: I don t mind being checked because I want to know what I am up to, but what about my husband? No, no, no, we don t do that! So, you felt unsure: Is this right? If both 1

2 of us can t have children, well, ok, than we need to accept that. Then you re-arrange your life accordingly. But if you have to continue to doubt? Well, we dropped it. I didn t get pregnant in the rst period but I thought: well, they did a medical treatment, so we ll see. Finally it happened. But again men-woman I don t think it is still that way, but in those days, really, I can still even remember the name of that doctor: No, not your husband, but you!. I: So automatically only the woman was checked? R: Yes, my sister who is from a much later generation they told her: you and your husband. And after she found out that with her everything was ok, she didn t want to put him through the ordeal and so they never had any children. And still they have they re also above 60 now that feeling: well, what confrontation was I trying to avoid?. If a woman remains the same whether or not she can bear children, a man also stays the same whether or not he can produce the seed that make them. I always thought this was something big. R: Oh, yes, this is also very strange, when you don t have children, people start to avoid you. So, what is wrong? Because having children is considered the ultimate goal in women s lives! It wasn t even considered that there might be women who say: No, I don t want to have children! and still feel completely feminine. When we send the birth announcement for our second daughter, we got many remarks along the lines of: What a pity that it isn t a son! Did you hope for a son?, I went to look for these cards: So, a second daughter can be fun as well! I: AS WELL?? R: AS WELL!! We were completely enthusiast about it! And then they said: You shouldn t take this so seriously, we didn t mean to offend and then exclamation mark, thinking they had made a nice remark! That s when I think WRONG! 2

3 I: So, you had started to talk about having breast cancer? R: Yes, so you have people who undoubtedly mean to do you no harm. I wanted to get rid of that breast as soon as possible. Because I thought: That is how I will stop the process. Then you get the strange thing that people don t talk about the disease itself, but about the breast, about the loss of the breast: do you still feel you re a woman? They just say that! So, I decided to put a notice above my hospital bed thinking this would stop it - stating: My breast may have been part of me but I am not my breast! And that s what I wrote in big letters. And people looked at it and said: Yes, but what does it mean? and then I said: Yes, what do you think it means? That I WANT to get rid of it, that indeed I am changed now, yes, I do have a disease and so I should get rid of it. But what will you do about that empty space? I said: I m not at all busy with that empty space! This empty space was no longer good so the breast was no longer good so that explains the empty space and the rest we ll just see, there are ways of dealing with it, you should not worry about it. So, I think that is, that you are not, if a man I don t know where get s an serious disease, lung cancer or whatever nobody will say: All this is very unfortunate, but anyway, you are not a complete man anymore now. Whereas with a breast, they try to console you about the loss of something that was attached to your body, but of which you have distanced yourself already long ago. No matter how painful. But that is for yourself, you don t show off with that. I: So, just as if they reduce femininity to having a breast? R: Yes, precisely! Read this story in Dutch R: En toen, dat was het volgende, dat zit ook in het verhaal. Dan ben je vrouw en wij wilden op een gegeven moment een kind, maar dat kind dat kwam niet en toen heb ik gezegd: we kunnen hier heel lang en breed over praten, weet je wat, we laten het onderzoeken en dan, nou ja... Wat wordt er dan onderzocht? De vrouw! Terwijl mijn man daar helemaal niet negatief over was. Maar dat vroeg ik: 'nou ja, ik wil dat graag laten onderzoeken, ik wil 3

4 weten waaraan ik aan toe ben, maar mijn man dan?'. Nee, nee, nee, dat doen we niet. Daar had je weer dat wantrouwen van: 'ja, klopt het dan? Als we het allebei niet voor elkaar krijgen om een kind te krijgen, dan is dat te accepteren. Dan ga je je leven erop inrichten. Maar als je nog steeds blijft twijfelen... Nou dat hebben we laten liggen. Ik werd niet zwanger in de eerste tijd daarna maar ik dacht: er is wel een medische handeling verricht, denk ik, nou ja, wie weet. Uiteindelijk is dat ook gebeurd. Maar alweer die man-vrouw, dat een vrouw En dat zal nu niet meer zo zijn, maar toen echt, ik kan zo de meneer nog noemen - zegt: nee, de man niet, maar jij wel. 00:09:18-7 I: Dus automatisch werd alleen de vrouw onderzocht? 00:09:16-1 R: Ja. Mijn zusje van een veel latere generatie. Daar hebben ze gezegd: nou, jij en je man. En toen bij haar alles goed was, toen wilde ze het hem besparen en ze hebben geen kinderen. En hebben nu nog - ze zijn ook al over de 60 - nog steeds dat gevoel van: Goh, wat bespaar je dan iemand. Als een vrouw dezelfde vrouw blijft als ze geen kinderen kan baren, dan blijft een man dezelfde man als die geen zaad heeft wat dat kan maken. En dat heb ik altijd zo'n groot iets gevonden. Van verdorie En dat liep toch wel als een rode lijn door je leven. Goh, daar gebeurt het weer. Dus tijdens, na dat onderzoek weer. R: (bladert door notitieboekje) Oh, mijn borst. Na de amputatie van mijn borst, toen liep ik ook tegen al die dingen tegen. Oh, ja in het begin, dat is ook heel vreemd, als er geen kinderen komen, dan gaan mensen je mijden. Van: wat is er dan niet in orde? Want kinderen krijgen is toch wel het ultieme wat een vrouw kan krijgen. Dat er ook vrouwen zijn die zeggen: Ja, ik hoef dat helemaal niet' en daar ook zich helemaal vrouw bij voelen, nou dat kon sowieso niet. Toen wij het geboortekaartje verzonden van onze 2e dochter, kregen wij de ene opmerking na de andere: 'jammer hé, dat het geen zoon is!', 'hadden jullie al gehoopt op een zoon?' Ik heb ze nota bene opgezocht die kaartjes: 'nou, een tweede dochter kan toch ook leuk zijn!' Ik denk... 00:26:09-4 I: OOK leuk zijn? 00:26:09-4 R: OOK leuk zijn! We waren er hartstikke enthousiast van. En dan zeiden ze: 'ja, dat moet je 4

5 zo zwaar niet nemen, dat bedoelden ze niet zo.' En dan uitroepteken. Zo van wij hebben een leuke opmerking gemaakt! En dan denk ik... FOUT! 00:26:32-0 I: Dus je was beginnen vertellen dat je borstkanker kreeg? 00:00:10-7 R: Ja, dan krijg je mensen die het ongetwijfeld allemaal goed bedoelen. Ik wilde zo gauw mogelijk die borst kwijt. Want dan dacht ik: daar stop je het proces mee. Dan krijg je het rare dat mensen het dan niet over die ziekte hebben, maar het is die borst, het verlies van die borst want: 'maar voel je je dan nog wel vrouw?' Dat wordt gewoon gezegd. Dus toen heb ik boven mijn bed in het ziekenhuis gehangen - want ik denk, dan zijn we er misschien vanaf, want ook die artsen die hadden van dat - dus ik heb geschreven: 'Mijn borst was wel een stukje mij, maar ik ben mijn borst niet. En dat had ik zo groots, met grote viltstift geschreven. En daar kijken mensen dan ook naar en zeggen: 'Ja, wat bedoel je daarmee?' en dan zeg ik: 'Ja, wat denk je dat ik daarmee bedoel? Dat ik daarvan af wil, dat ik nu opeens veranderd ben, ja, ik heb een ziekte en nou daar moeten we vanaf proberen komen.' 'Maar wat ga je er dan aan doen met die lege plek?' Ik zeg: 'ik ben helemaal niet bezig met die lege plek. Die lege plek was niet meer goed, dus die borst was niet meer goed, dus vandaar die lege plek en dat zien we wel, daar zijn wel middelen voor, daar hoeven jullie zich geen zorgen over te maken.' Dus, dat, dat vind ik dan ook, dat je niet als een man - weet ik veel waar - een ernstige ziekte krijgt, longkanker of god weet wat - dan zal er niemand zeggen: 'jeetje zeg, dat is echt vervelend maar ja, je bent ook niet meer helemaal man!'. Dan zo'n borst, dan is het, dan proberen ze je te troosten met het verlies van iets dat aan je lijf zit, maar waar jij al lang afstand van hebt genomen, hoe pijnlijk ook. Maar dat is voor jezelf. Daar ga je ook niet mee lopen stunten. 00:02:01-7 I: Dus, alsof ze vrouwelijkheid teveel reduceren tot het hebben van een borst? 00:02:04-2 R: Ja, precies! Tot het hebben van een borst. En dan denk ik: dat vind ik zo... in al die dingen zit het, dat vrouw in het leven verankerd ligt op allerlei punten. Een jongen kan dat, een meisje kan dat, een jongen kan dat, een meisje kan dat... en dat dat heel erg lastig is. Ik heb wel eens gezegd: Goh, als ik naar een onbewoond eiland zou moeten, ja mijn man zou sowieso mee naar dat eiland gaan. Maar stel van niet, dan zou ik toch Dat is het 5

6 hele rare dan weer, zou ik me toch geestelijk aangetrokken voelen tot een vrouw. En niet een man, want met vrouwen beleef ik veel meer Nu, na al deze rumoerige jaren - dat is dan toch wel gek. Dat ik me dan tegen een vrouw nu beter kan verwoorden, dan tegen een man. Dus dat vind ik ook wel weer mooi, dat het in het begin hartstikke moeilijk was, maar dat er dan op een gegeven moment een omslag komt. 00:03:22-6 I: Je bedoelde vroeger met de tijd die je daarstraks beschreef van vrouwen die huismoeder waren en oppervlakkig? 00:03:28-8 R: ja, ja, [man van respondent komt even binnen om dag te zeggen] 00:03:51-4 R: Ja, ik bedoelde inderdaad dat van op school en dan later en kinderen en moeder, dat dat ook anders ingevuld wordt door reclames die later kwamen. Je was, oh ja, je stelde wat voor als je dat en dat waspoeder gebruikte. Nu weet ik best wel dat je dat niet moet geloven, maar daar zaten ook van die hele valse dingen in, zoals met bontjassen: ben je het waard om die jas te dragen? En zo worden vrouwen het dan iedere keer zo ingeslepen. En dan krijg je op een gegeven moment, als je dan 47 bent, dan zijn er dus nog vrouwen die dan zeggen van: 'Goh, maar ja, zonder borst, hoe moet je dan? Ja, je zal je dan toch wel minder vrouw voelen!' En dat gewoon met een vanzelfsprekendheid! En dat zijn dan echt niet ongeletterde vrouwen. Ik denk zeker niet eigenlijk. Die Want die vinden al dat ze ver durven gaan om dat te zeggen. Die vertelt alles, die is daar open in. Maar ze hebben niet in de gaten dat zo'n opmerking iets van zichzelf laat zien. Van hoezo? Ben ik door een stuk lichaam, ben ik dan opeens veranderd? Dus een stuk van je lichaam is iemand? En het gekke is, iemand die een been moet missen, dan heb ik nog nooit gehoord dat je dan verhalen krijgt van: Goh, ze zal zich wel geen jongen of geen man meer voelen. Dat hoor je niet, het is dan net die borst waar alle aandacht naartoe gaat. En dan te bedenken dat ik vroeger dacht: goh, die borsten, die wil ik helemaal niet. Want ik speelde cow-boytje - mocht eigenlijk ook niet, dus dat deden we stiekem - want je kon toch geen jongen spelen. Dus het is wel altijd belangrijk geweest, man-vrouw vind ik. 00:06:08-4 I: Ik heb nog een vraag over je verhaal van borstkanker, was dat lang geleden? 00:06:10-0 R: Euh... nou ik was 47 toen ik borstkanker had en daarna is er om de 5 jaar wel iedere 6

7 keer weer wat geweest. (respondent is nu 69). 00:06:27-4 I: Maar we spreken dan toch over 20 jaar geleden? 00:06:26-2 R: Ja, precies, dat is handig om te weten voor jou. 00:06:35-1 I: Inderdaad, sindsdien denk ik dat er, denk ik ook zelf dat borstkanker ook veel meer uit de taboe sfeer is geraakt dan vroeger? Denk je? 00:06:47-2 R: Ja maar, er wordt je nu nog Nu de laatste paar jaar niet meer - maar ik heb nu een vrouwelijke oncoloog; maar toen ik bij de mannelijke oncoloog was, die zei heel regelmatig, nog steeds, terwijl hij me toch al die jaren als patiënt had: 'Nou, als je het alsnog wil, een prothese (ik heb nu zo'n los ding), dan is dat helemaal geen probleem hoor, dan krijg je van mij daar Ik kan daaraan meewerken.' Ik ben daar niet boos om geworden maar ik dacht alleen: oh, man, wat dom, wat heb je dan weinig idee van hoe een vrouw in elkaar zit. En dat die vrouwen er zijn die alleen maar: oh god, dat als allerergste denken, dat is raar. [respondent referereert even naar gemeenschappelijke kennis die workshop wil doen voor vrouwen met borstkanker] 7