SAMENVATTING VAN DE PRODUCTKENMERKEN

Transcriptie

1 SAMENVATTING VAN DE PRODUCTKENMERKEN 1

2 1. NAAM VAN HET GENEESMIDDEL Diastabol 50, tabletten 50 mg Diastabol 100, tabletten 100 mg 2. KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING Elke Diastabol 50 tablet bevat: miglitol 50 mg. Elke Diastabol 100 tablet bevat: miglitol 100 mg. Voor de volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek FARMACEUTISCHE VORM Tablet. Wit tot licht geel, ronde biconvexe tablet. Diastabol 50 tabletten zijn blanco aan een kant en bedrukt met MIG 50 op de andere kant. Diastabol 100 tabletten zijn blanco aan een kant en bedrukt met MIG 100 op de andere kant. 4. KLINISCHE GEGEVENS 4.1 Therapeutische indicaties Diastabol wordt aanbevolen voor behandeling van niet-insuline-afhankelijke diabetes mellitus (NIDDM) in combinatie met dieet alléén of dieet gecombineerd met sulfonylureum-derivaten bij patiënten, waarbij dieet alléén of dieet gecombineerd met sulfonylureumderivaten onvoldoende resultaat geeft. 4.2 Dosering en wijze van toediening Dosering Volwassenen De aanbevolen initiële dosis is 50 mg driemaal daags. Afhankelijk van de verdraagbaarheid, moet de dosis normaliter opgehoogd worden naar de aanbevolen onderhoudsdosering van 100 mg driemaal daags na vier tot 12 weken therapie. Ouderen Wijziging van het normale doseringsschema voor volwassenen is niet nodig. Bij leverfunctiestoornissen Aanpassing van de dosering is niet nodig. Bij nierfunctiestoornissen Aanpassing van de dosering is niet nodig voor patiënten met lichte tot matige nierinsufficiëntie (creatinineklaring > 25 ml/min). Wijze van toediening Diastabol tabletten worden oraal ingenomen en moeten aan het begin van de maaltijd met de eerste hap worden fijngekauwd en doorgeslikt of vlak vóór de maaltijd in zijn geheel met vloeistof worden ingenomen. 2

3 4.3 Contra-indicaties - Overgevoeligheid voor miglitol of voor één van de in rubriek 6.1 vermelde hulpstoffen. - Gebruik bij kinderen en jongeren onder de 18 jaar. - Vrouwen die borstvoeding geven. - Diastabol is ook gecontraïndiceerd bij patiënten met ontstekingsziekten in de darm, colitis, partiële obstructie van de darmen of bij patiënten die aanleg hebben voor darmobstructie. Diastabol mag ook niet gebruikt worden door patiënten met chronische maagdarmaandoeningen, die met duidelijke spijsverterings- en absorptiestoornissen gepaard gaan, en door patiënten met een aandoening die door een versterkte gasvorming in de darm kan verslechteren, b.v. grotere hernia's. - Aangezien de klaring van miglitol gereduceerd is bij verminderde nierfunctie en de effecten hiervan nog niet volledig onderzocht zijn bij patiënten met ernstige nierfunctiestoornissen, is het gebruik van miglitol gecontraïndiceerd bij patiënten met een creatinineklaring kleiner dan 25 ml/min 4.4 Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik Hypoglykemie: Miglitol kan de hypoglykemische effecten van sulfonylureumderivaten versterken; het kan nodig zijn de dosering van beide stoffen overeenkomstig aan te passen. Hypoglykemie is echter niet waargenomen tijdens klinisch onderzoek met miglitol. Hypoglykemische episodes traden op in klinische studies, waarin miglitol werd gebruikt in combinatie met insuline. Episodes van hypoglykemie die optreden tijdens de behandeling moeten, zo nodig, behandeld worden met glucose, en niet met sucrose. Miglitol vertraagt de absorptie van disacchariden, maar niet die van monosacchariden. 4.5 Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie De biologische beschikbaarheid van glibenclamide en metformine wordt enigszins gereduceerd indien gelijktijdig miglitol wordt gegeven. Maar de resultaten van klinisch onderzoek met deze combinaties laten zien dat een dergelijke farmacokinetische interactie tussen deze stoffen waarschijnlijk klinisch niet relevant is. Darmadsorbentia (b.v. koolstof) en spijsverteringsenzympreparaten die koolhydraat splitsende enzymen bevatten (zoals amylase en pancreatine), kunnen het effect van miglitol reduceren en dienen derhalve niet gelijktijdig te worden ingenomen. Aangezien miglitol gastro-intestinale klachten kan veroorzaken, zoals dunne ontlasting en diarree, kan de werking van laxantia worden versterkt. Evenals bij andere oorzaken van diarree dient vanwege de mogelijk veranderde passagetijd in het maag-darmkanaal rekening te worden gehouden met mogelijke effecten op gelijktijdig ingenomen geneesmiddelen, met name geneesmiddelen met vertraagde afgifte. Toediening van miglitol kan leiden tot een verminderde absorptie van propranolol en bij gebruik in combinatie met miglitol kan aanpassing van de dosering van deze geneesmiddelen daarom noodzakelijk zijn. Met propranolol werd echter geen verandering waargenomen van de hemodynamische parameters in farmacologische studies. Gelijktijdige toediening van miglitol en digoxine aan gezonde vrijwilligers leidde tot reductie van de plasmaconcentratie van digoxine. Dit effect werd echter niet waargenomen bij NIDDM-patiënten, die voor tenminste 4 weken met digoxine voorbehandeld waren. Deze farmacokinetische interactie is derhalve klinisch mogelijk niet relevant. Er is geen interactie waargenomen tussen miglitol en nifedipine of tussen miglitol en antacida, bestaande uit magnesiumhydroxide en aluminiumhydroxide. 3

4 4.6 Vruchtbaarheid, zwangerschap en borstvoeding Zwangerschap Er zijn geen gegevens beschikbaar over het gebruik van miglitol bij mensen tijdens zwangerschap. Dierstudies wijzen niet op schadelijke effecten met betrekking tot zwangerschap, embryonale of foetale ontwikkeling, de bevalling of postnatale ontwikkeling. Indien de patiënte van plan is zwanger te worden en wanneer de patiënte zwanger is, dient diabetes niet behandeld te worden met miglitol, maar dient insuline gebruikt te worden om de bloedglucose spiegels zo dicht mogelijk bij de normaalwaarden te handhaven, om zodoende het risico op foetale malformaties, geassocieerd met abnormale bloedglucose spiegels, te verlagen. Borstvoeding Miglitol mag niet gebruikt worden tijdens de lactatie (zie rubriek 4.3). Miglitol wordt in zeer lage concentraties in de moedermelk uitgescheiden. 4.7 Beïnvloeding van de rijvaardigheid en het vermogen om machines te bedienen Er is geen onderzoek verricht met betrekking tot de effecten op de rijvaardigheid en op het vermogen om machines te bedienen. Patiënten dienen alert te zijn op het mogelijke risico van hypoglykemie, wanneer miglitol gelijktijdig met een sulfonureumderivaat wordt gebruikt. 4.8 Bijwerkingen De frequentie van bijwerkingen wordt als volgt omschreven: Zeer vaak: ( 1/10) Vaak: ( 1/100 - < 1/10) Soms: ( 1/ < 1/100) Voedings- en stofwisselingsstoornissen Bij gebruik in combinatie met andere antidiabetica (sulfonylureumderivaten en insuline) is hypoglykemie vaak gemeld (zie rubriek 4.4). Maagdarmstelselaandoeningen Door het werkingsmechanisme van miglitol kan het gebruik ervan resulteren in een groter aandeel onverteerde koolhydraten, dat verteerd wordt in de dikke darm. Deze koolhydraten kunnen ook verbruikt worden door de darmflora, resulterend in een versterkte darmgasvorming. Het merendeel van de patiënten zal derhalve waarschijnlijk één of meerdere gastro-intestinale symptomen ondervinden: Zeer vaak: flatulentie, diarree en abdominale pijn. Vaak: misselijkheid, obstipatie en dyspepsie. Niet bekend: ileus and pneumatosis intestinalis. De symptomen zijn gerelateerd aan zowel de dosis als aan de voedingssubstraten en kunnen met het voortschrijden van de behandeling afnemen. De symptomen kunnen gereduceerd worden door zich aan het voorgeschreven diabetische dieet te houden en sucrose of suikerhoudende voeding te vermijden. Als de symptomen slecht worden verdragen, wordt verlaging van de dosering aanbevolen. Als de diarree aanhoudt, moeten de patiënten zorgvuldig gecontroleerd worden, en dient de dosering gereduceerd te worden, of de therapie zonodig gestaakt. Lever- en galaandoeningen Vaak: transaminasen verhoogd. Soms: leverfunctie afwijkend Melding van vermoedelijke bijwerkingen 4

5 Het is belangrijk om na toelating van het geneesmiddel vermoedelijke bijwerkingen te melden. Op deze wijze kan de verhouding tussen voordelen en risico s van het geneesmiddel voortdurend worden gevolgd. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg wordt verzocht alle vermoedelijke bijwerkingen te melden via het Nederlands Bijwerkingen Centrum Lareb, website: Overdosering Er zijn geen gevallen van overdosering van miglitol gemeld. Er zijn geen specifieke antidota tegen miglitol bekend. Bij overdosering zullen waarschijnlijk gastro-intestinale symptomen optreden, zoals flatulentie, diarree en buikpijn. Verder kunnen opgezette buik, dunnere ontlasting, borborygmi (meteorisme) en opgeblazen gevoel optreden. Bij overdosering moet de inname van koolhydraathoudend eten en drinken gedurende de eerstkomende 4-6 uur worden nagelaten. Diarree moet met de gebruikelijke standaardmaatregelen behandeld worden. Verdere behandeling is ondersteunend en symptomatisch. 5. FARMACOLOGISCHE EIGENSCHAPPEN 5.1 Farmacodynamische eigenschappen Farmacotherapeutische categorie: α- glucosidaseremmer ATC-code: A10BF02 Miglitol remt -glucosidases in de darm reversibel. Onder invloed van miglitol wordt de vertering van complexe koolhydraten tot absorbeerbare monosacchariden in de dunne darm dosis-afhankelijk vertraagd. Door toediening van miglitol vermindert de post-prandiale hyperglykemie en vlakken schommelingen in het dagelijkse bloedglucose profiel af. De absorptie van oraal toegediende glucose wordt niet geremd door miglitol. In tegenstelling tot sulfonylureumderivaten, stimuleert miglitol de insulinesecretie vanuit de pancreas niet. Behandeling met miglitol resulteert ook in een verlaging van de nuchtere bloedglucosewaarde en in verandering van het niveau van geglycosyleerd hemoglobine (HbA 1, HbA 1c ). De verandering kan een reductie of een verminderde verslechtering van het HbA 1 - of HbA 1c -niveau zijn, afhankelijk van de klinische toestand van de patiënt en de progressie van de ziekte. Deze parameters worden op een dosisafhankelijke manier door miglitol beïnvloed. 5.2 Farmacokinetische eigenschappen De farmacodynamische werking van miglitol vindt lokaal in het maagdarmkanaal plaats. Absorptie Na orale toediening van lage doses miglitol (12,5 tot 25 mg), wordt de stof bijna volledig geabsorbeerd. Verhoging van de orale dosis van miglitol van 25 tot 200 mg resulteerde in niet-lineaire veranderingen van de absorptie. Binnen de aanbevolen doseringsrange wordt ca. 90% van een 50 mg dosis geabsorbeerd tegenover ca. 60% van een 100 mg dosis. De absorptie-karakteristieken van miglitol vertonen Michaelis-Menten-kinetiek met een absorptievenster van 6 tot 10 uur na toediening. Distributie Met een distributievolume in de steady state (V ss ) van 0,18 l/kg wordt miglitol voornamelijk verdeeld over de extracellulaire ruimte. Miglitol wordt in verwaarloosbare hoeveelheden gebonden aan plasma-eiwitten (<4%). Eliminatie 5

6 Het geneesmiddel wordt niet omgezet in de darm of na absorptie, maar wordt onveranderd vrijwel uitsluitend via de nieren uitgescheiden. De klaring van miglitol kan verminderd zijn bij patiënten met een nierfunctiestoornis. De excretie van miglitol via de gal is verwaarloosbaar (<1%). De totale lichaamsklaring is derhalve gelijk aan de renale klaring (99 tot 114 ml/min bij jonge gezonde vrijwilligers) en komt overeen met de glomerulaire filtratiesnelheid. De schijnbare terminale halfwaardetijd, t½, ligt bij de meeste jonge gezonde vrijwilligers in de orde van grootte van 2-3 uur. 5.3 Gegevens uit het preklinisch veiligheidsonderzoek In chronische toxiciteitsstudies was gewichtsverlies de dosislimiterende toxiciteit. Specifieke doelwitorganen voor toxiciteit konden niet worden aangetoond. Miglitol bleek niet genotoxisch in een serie testen op genotoxiciteit en er was geen aanwijzing voor door miglitol geïnduceerde carcinogeniteit in muizen en ratten. 6. FARMACEUTISCHE GEGEVENS 6.1 Lijst van hulpstoffen Microkristallijne cellulose Magnesiumstearaat Maïszetmeel 6.2 Gevallen van onverenigbaarheid Niet van toepassing. 6.3 Houdbaarheid 3 jaar. 6.4 Speciale voorzorgsmaatregelen bij bewaren Voor dit geneesmiddel zijn er geen speciale bewaarcondities. 6.5 Aard en inhoud van de verpakking Kartonnen vouwdoosje met doordrukstrips, bestaande uit: - polypropyleenfolie (kleurloos) en aluminiumfolie, - PVC / PVDC folie (kleurloos) en aluminiumfolie, - polyamide/aluminium/pvc folie en aluminiumfolie. Verpakkingsgrootten: 15, 20, 30, 50, 60, 90, 120 en 240 tabletten Niet alle genoemde verpakkingsgrootten worden in de handel gebracht. 6.6 Speciale voorzorgsmaatregelen voor het verwijderen en andere instructies Geen bijzondere vereisten. 7. HOUDER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN 6

7 sanofi-aventis Netherlands B.V. Kampenringweg 45 D-E 2803 PE Gouda Telefoon: NUMMER(S) VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN Diastabol 50 RVG Diastabol 100 RVG DATUM VAN EERSTE VERLENING VAN DE VERGUNNING/ VERLENGING VAN DE VERGUNNING Datum van eerste verlening van de vergunning: 23 juli 1996 Datum van laatste verlenging: 23 juli DATUM VAN HERZIENING VAN DE TEKST Laatste gedeeltelijke herziening betreft rubriek 4.8: 13 september 2018 Gedetailleerde informatie over dit geneesmiddel is beschikbaar op de website van het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen ( 7