Verkondiging bij Zacharia 4: 1-14 en bij Marcus 8: zondag 2 september 2018 Ds. D.J.A. Snijders

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Verkondiging bij Zacharia 4: 1-14 en bij Marcus 8: zondag 2 september 2018 Ds. D.J.A. Snijders"

Irma de Wit
5 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Verkondiging bij Zacharia 4: 1-14 en bij Marcus 8: zondag 2 september 2018 Ds. D.J.A. Snijders Wat zie je? Kijk eens goed, wat zie je? Ik zie wel wat, maar wat betekent het? Weet je dat niet? Nee, dat weet ik niet. Luister, dit is het Gemeente van Christus, De profetie die we gelezen hebben uit het boek Zacharia beschrijft concrete dingen. Het zijn tastbare voorwerpen die de profeet te zien krijgt: een standaard, lampen, olijfbomen en -takken. Een góuden lampenstandaard met zéven lampen en die elk weer met zéven tuitjes en links en rechts een olijfboom. Een stilleven met zorgvuldig geschikte objecten. Een stilleven is in de kunst een genre dat vaak een betekenis heeft. Het kan bijvoorbeeld wijzen op de vergankelijkheid van alles; of het kan juist heel mooie dingen laten zien, schoonheid en rijkdom. Zo is ook dit visioen een stilleven met een betekenis. De profeet ziet iets, maar het gaat over iets anders; over andere concrete dingen die niet verteld worden, maar die de lezer geacht wordt te weten, maar die wij zoveel jaren later vaak niet weten. Namelijk dat het land vervallen was, de huizen verkrot, de heiligdommen verwoest. Arm, zeker geen land met gouden standaarden en olijfbomen die hun olie lieten stromen. Geen wonder dat de profeet vraagt de betekenis van wat hij ziet. De engel zegt hem dat het een belofte van herstel van het land is en van herbouw van de tempel in Jeruzalem. Het volk zal opnieuw tot bloei komen onder leiding van ene Zerubbabel. Maar, zo laat de engel weten, die Zerubbabel doet het niet door eigen kracht of macht. 1

2 Met de hulp van de geest van God zal hij slagen. Met de hulp van de geest van God. Deze woorden doen me denken aan Psalm 127 die zegt: Als de HEER het huis niet bouwt, vergeefs zwoegen de bouwers; als de HEER de stad niet bewaakt, vergeefs doet de wachter zijn ronde. Dit komt overeen met de ervaring van afhankelijkheid van bijvoorbeeld een boer. Je kunt je best doen in je bedrijf, maar uiteindelijk heb je de groei en de gezondheid van je dieren en van de gewassen niet in de hand. Dat kan je vertalen naar allerlei takken van bedrijvigheid en sport. Je kunt wielrenners horen praten over de goede benen hebben. Dan praten ze over een stukje extra dat je niet kunt trainen; de vorm van de dag. Soms hoor je sporters zeggen dat je geluk kunt afdwingen, dat dat ook een kwaliteit is. Maar dat klopt natuurlijk niet. Iets dat je kunt afdwingen, wat een kwaliteit is, is geen geluk. Geluk moet je afwachten; het kan zomaar anders gaan - hoe goed je ook bent, hoe goed je ook je best doet. Dat besef horen we terug in de psalm in de beelden van het bouwen van een huis en het houden van de wacht. Dat besef horen we terug in het visioen van Zacharia: niet door eigen kracht of macht, maar met de hulp van de geest van God zal Zerubbabel slagen. De Bijbel is best wel een ingewikkeld boek. Je leest iets, maar het gaat over iets anders. Soms wordt het in de tekst uitgelegd, maar vaak ook niet. Waarom wordt niet gewoon verteld hoe het in elkaar zit? Waarom zijn die betekenissen verstopt? Lees eens, wat lees je? Ik zie wat er staat, maar wat betekent het? Weet je dat niet? 2

3 Nee, dat weet ik niet, geen flauw idee. Het gaat over geloof. Het gaat over onze relatie met God, over dingen die dieper liggen dan wat direct voor ogen is. Het gaat over interpretatie, over duiding, niet over hoe iets is maar over hoe je er naar kijkt. Over openheid en ontvankelijkheid zoals je in een schilderij steeds meer kunt gaan zien naarmate je er langer naar kijkt. En als je er nog langer naar kijkt, kan je er misschien een bepaalde symboliek in ontdekken, betekenissen waarvan je niet weet of de kunstenaar die ook zo bedoeld heeft, maar jíj ziet ze. En zo reikt je blik verder dan wat direct voor ogen is. Voor die gevoeligheid wil de tekst van de Bijbelverhalen ons open maken. En daarom wordt het centrum van het evangelie volgens Marcus omlijst door twee verhalen waarin de ogen van een blind mens opengaan. Het eerste van die twee hebben we vandaag gelezen. Jezus doet wat speeksel op de ogen van een blinde man, sterker nog: hij spuwt in zijn ogen. Dat is heel gevaarlijk; daar kan je allerlei besmettingen mee oplopen. En dat is dan direct ook wat we aan betekenis kunnen aanwijzen. Die blinde man moet inderdaad besmet raken met dat waar Jezus mee behept is, met het innerlijk van Jezus, het inzicht, de geest van Jezus. En als dat gelukt is, stuurt Jezus die man naar huis met de waarschuwing: Ga het dorp niet in. Dat klinkt heel gek; die man komt uit het dorp, hij woont er, de mensen kennen hem en zij zijn het die hem bij Jezus brengen. Zo n gekke zin, dat moet wel een zin met betekenis zijn. Waar staat dat dorp voor? Het dorp is de plaats van zoals het was en zoals het altijd zal blijven. De plaats waar je niet veranderen kunt, omdat je altijd gezien wordt zoals ze je van vroeger kennen, zoals je toen was. 3

4 Toen de man nog blind was, was het dorp uitermate belangrijk voor hem. Voelend tegen de wanden van de huizen kon hij zijn weg vinden. Het was een plek van vaste wegen, van bekende paden en ingesleten relaties. Nu hij zelf het licht heeft gezien moet de man daar vandaan. Jezus had hem niet voor niets naar buiten gebracht. Het eerste dat hij ziet is dat de mensen zijn als bomen die wandelen; niet bepaald het toppunt van flexibiliteit. Dat had hij goed gezien. Het is goed om afstand te nemen, om dat dorp te verlaten, om je bewust te zijn van je blindheid, om je te bezinnen en om je te laten genezen. Om je te laten genezen van je blinde vlekken en om te zien waarvoor je liever je ogen sluit. Maar de man moet nog dieper zien. Als ik mij door Jezus laat aanraken, als ik besmet raak met Jezus, ga ik scherper zien, maak ik minder fouten en heb ik de neiging om de boel minder te verprutsen - als ik maar niet het dorp weer inga, als ik me maar niet weer laat leiden door wat men zegt en door wat ze daar allemaal vinden. Míjn ogen moeten verder opengaan en ik moet openstaan voor wat ik dan te zien krijg. Ik moet ervoor gaan en de vrijheid aandurven om mijn weg in geloof te gaan. Het is voor ons allemaal een proces; een proces met vallen en opstaan om te begrijpen wat het betekent om niet weer het dorp in te gaan, maar te vertrouwen op de kracht van God die ons altijd nabij is, de Geest die Jezus bezielde en ook ons bezielen wil. De Geest die ons vrij maakt, die ons aanzet tot een zekere frivoliteit, tot dansen, tot blijheid. Dat blijft een waagstuk, het blijft geloof; iets waar je voor gaat en staat. Het evangelie, de Bijbel, heeft het eerste woord, het zet ons op het spoor. Maar daarom hebben we ook niet op alle vragen een antwoord. We weten niet wat het allemaal betekent wat we zien of wat we lezen. 4

5 We gaan met vragen de toekomst in en we zullen zelf antwoorden moeten geven. Nieuwe antwoorden die nog niet eerder zijn bedacht. Dat vraagt een open houding van verwachting en vertrouwen. De Bijbelverhalen helpen ons om te gaan zien; alsof de engel ons aanraakt en tot ons spreekt. Soms is er een engel die ons iets vertelt. Waarvoor moeten onze ogen open gaan? Voor wie Jezus voor ons is; wie God voor ons is. Daarmee maken we een bruggetje voor volgende week. Is Jezus ook zo n wandelende tak als de andere mensen? Of is Hij een boom die leven geeft? Wat zie je? Kijk maar goed. - Amen. 5

Vergelijkbare documenten

Gemeente van Jezus Christus

Gemeente van Jezus Christus Dienstnummer: 1099A zondag: 11e zondag van de zomer datum: 02-09-2018 plaats: De Bron, Assen Schriftlezingen (onderstreept = hoofdlezing): Zacharia 8:1-4,20-23, Marcus 8: 22-26 liederen: ps 139:1,9,14;