NIEUWSBRIEF. Ponykamp

Transcriptie

1 NIEUWSBRIEF Manege De Cruquiushoeve 4/6/2018 Editie 12 Ponykamp De winnaars van de wintercompetitie Klasse AA : 1ste Elisa Arendse met Sandor 2de Mike Borkink met Erasmus 3de Gwen Bischof met Volda Klasse A: 1ste Sophie Hunsche met Ytre-sula 2de Noekie Beliën met Volda 3de Yoran v.d. Berg met Bagoes Elisabeth Ferriera met Emalia Klasse B : 1ste Kim v.d. Meer met Hegdal 2de Valerie Monster met Grada 3de Annelot Siegers met Ergo

2 Vrijwilligersdag Op zaterdag 27 januari was er een middag speciaal voor onze vrijwilligers die ons helpen bij de lessenvoor ruiters met een beperking. 4 vrijwilligers hebben hier een klein verslagje over geschreven: Een onderdeel van de vrijwillersdag was communicatie met het paard. Daar leerde je dat je niet de baas over het paard moet willen zijn. Maar dat je samen werkt met het paard door de leiding te nemen. Wanneer je de leiding over het paard neemt zal het paard je volgen. Het paard zal vervolgens mee lopen of als jij gaat rennen dat het paard gaat draven. Als jij niet zeker er van bent welke kant jij op wilt zal het paard de leiding weer over nemen en zijn eigen beslissing nemen. Als je echt de leiding over het paard hebt zal het paard ergens langs lopen waar hij eigenlijk niet langs zou gaan uit zichzelf. Paard moet ook op je vertrouwen als hij achteruit loopt want het paard ziet dan niet waar hij heen gaat. Dit zal een paard dus nooit doen als hij de begeleider niet vertrouwd. De dag was zeer geslaagd groetjes Rebecca Wat ik heel apart vond hoe je op het paard zat en dat je ging draven dat je heen en weer werd geduwd op het paard.en het verhaal van Albert wat heel apart om te horen.maar het eten was ook heerlijk.en heel gezellig met ze alle.nikki Kors Zaterdag 27 januari heb ik geholpen op de vrijwilligersdag. Daar waren 4 onderdelen: Buitenbak, Binnenbak, Kantine en de rode stal. Bij de rode stal leerde Mascha ons hoe je de paarden kan draaien en opzadelen zoals in de stal bij Ergo en Melle, omdat daar een balk met ketting tussen hangt. Ze liet het zien in de stal van Lulu. Als eerst moest ik een paard opzadelen. Tegelijkertijd hield ik het andere paard goed in de gaten, want als hij te dicht bij komt, dan kan ik het paard niet goed opzadelen. Toen ik klaar was met het paar opzadelen, ging iemand anders het paard draaien. Daarbij moest je goed op de balk met de ketting letten, omdat het paard anders zijn hoofd er aan stoot. De ketting moest je dan naar de zijkant duwen en evt zou iemand je daarbij kunnen helpen om de ketting vast te blijven houden. Zo weet je zeker dat het paard zich niet bezeerd aan de ketting. Vervolgens loop je de stal uit met je (opgezadelde) paard. Om dan te beginnen aan je paardrijles! Geschreven door: Susanne Duin Leeftijd: 12 jaar

3 Op zaterdag 27 januari was de vrijwilligersdag en deze begon om 14:00 uur op de manege. Er waren 4 verschillende onderdelen en daarom werden we opgedeeld in 4 groepen. Ik ga wat vertellen over het onderdeel van Marianne. We gingen naar de binnenbak. Daar stond Marianne met 4 paarden: Rieka, Grietje, Hegdal en Wyomi. Wij kregen per tweetal 1 paard. 1 iemand van het tweetal moest op het paard zitten en kreeg een opdracht van Marianne. Ik liep toen naast het paard. Degene die naast het paard liepen wisten niet wat de opdracht was. Er waren veel verschillende opdrachten, bijvoorbeeld iemand had als opdracht om te proberen van het paard af te komen. Bij mij kreeg diegene opeens een aanval. Ik had het zelf niet meteen door. Het doel hiervan was om te laten zien dat je niet alleen op het paard moet letten maar vooral op de ruiter. Later moest de andere van het tweetal op het paard. Ik zat daar dus ook bij. Wij werden geblinddoekt en rondgedraaid en toen op het paard gezet. De mensen die naast het paard liepen mochten niks zeggen en moesten plotselinge dingen doen zonder te waarschuwen, zoals aandraven en scherpe wendingen maken. Bij mij ging ze mij plotseling duwen en ze maakte mijn veters los. Ik kwam er later achter dat er voor een groot deel van de rit niemand naast me had gelopen en mijn paard gewoon achter de andere was aangelopen. Het doel van deze opdracht was om ons te laten voelen hoe gehandicapten zich voelen als je niet met hun communiceert. Aan het einde hadden we nog een kans om vragen te stellen. In dit onderdeel heb ik geleerd hoe ik het best naast het paard kan lopen, om goed te communiceren met de gehandicapten en om altijd goed op te letten. Aan het eind van de dag gingen we gezellig met z n allen avondeten. Deze dag was heel gezellig en leuk en natuurlijk heel leerzaam! Sanne Ouders en ruiters, Tijdens de Hippische activiteiten wordt er beeldmateriaal gemaakt. Dit beeldmateriaal wordt gebruikt en opgeslagen, voor publicatie ten behoeve van: Pr-doeleinden, sportverslagen, sportuitslagen. Wij gaan zorgvuldig om met deze foto s en video s. Wij plaatsen geen beeldmateriaal waardoor ruiters schade kunnen ondervinden. Daarnaast zijn wij vanuit de wetgeving verplicht om uw toestemming te vragen voor het gebruik van beeldmateriaal van uw zoon/dochter als hij/zij jonger is dan 16 jaar. Ruiters van 16 jaar en ouder moeten zelf toestemming geven Indien je bezwaar hebt tegen het gebruik van beeldmateriaal kun je dat via manege@sein.nl aan ons kenbaar maken. Uw toestemming geldt alleen voor beeldmateriaal dat door ons of in onze opdracht wordt gemaakt. Het maken van film en of foto s voor privé gebruik is oké. Publicatie op b.v. YouTube willen wij jullie verbieden, omdat je daarmee de privacy kan schaden van o.a. cliënten van SEIN. Bedankt alvast voor uw medewerking

4 De laatste tijd zijn er in onze omgeving beridhten over Droes bij diverse stallen. Droes is een zeer besmettelijke, nare ziekte voor paarden. Maar er gaan veel indianenverhalen over rond. Droes wordt veroorzaakt door Streptococcus equi equi. Het nare van deze bacterie is dat ook gezonde paarden er ziek van kunnen worden. Ieder paard dat ermee in contact komt, kan worden besmet. Hebben ze de ziekte al eens gehad, dan is er enige immuniteit en worden ze mogelijk minder ziek. Maar die opgebouwde afweer zwakt in de loop der jaren af. De vier meest voorkomende symptomen van droes zijn: Hoge koorts (temperatuur boven de 39,5 C) Harde en gezwollen lymfeknopen tussen en achter de kaak Gele of geelgroene neusuitvloeiing Verminderde eetlust Een paard heeft lang niet altijd al deze symptomen, maar toch vaak wel één van deze vier. Het lastige is dat er tal van andere paardenkwalen zijn, bijvoorbeeld influenza of rhinopneumonie, die ook deze symptomen kunnen veroorzaken. Alleen door laboratoriumonderzoek is vast te stellen of het echt om droes gaat. Bij neusuitvloeiing kan de dierenarts daar een monster van nemen. Een punctie van een lymfeklier kan ook worden onderzocht op de aanwezigheid van de bacterie. Als er een opengebarsten abces in de hals is, kan daarvan een swab worden genomen. Want dat betekent niet automatisch dat het droes is. Soms wordt daar bijvoorbeeld Streptococcus equi zooepidemicus gevonden. Dat kun je beschouwen als het zusje van droes, dat dezelfde verschijnselen kan geven, maar minder gevaarlijk is. Besmettelijk De bacterie die droes veroorzaakt, leeft alleen in paardachtigen. Hij overleeft niet in andere gastheren of in een droge omgeving. Er is dus altijd een drager nodig om de ziekte over te brengen. Dat paard hoeft zelf niet ziek te zijn. Hij heeft echter een voorraadje Streptococcus equi equi bij zich, meestal in de luchtzakken tussen oor en keel. Besmetting gebeurt in de meeste gevallen door neus-neus contact. De bacterie kan maar heel kort in de buitenlucht overleven en verplaatst zich niet via de lucht, in tegenstelling tot sommige virussen. In een vochtige omgeving kan S. equi equi echter wel tot een maand overleven. Let dus op met drinkbakken, houten omheiningen, etc. Hoe meer bacteriën er worden doorgegeven, hoe groter de kans op een ernstige infectie. Dikke geelgroene neusuitvloeiing, maar vooral de pus uit een opengebroken abces, bevat veel bacteriën. Als dat via kleding of harnachement wordt overgebracht, kan ook besmetting plaatsvinden. Streptococcus equi equi is bijzonder gevoelig voor ontsmettingsmiddelen. Goed ontsmetten van de stal en materiaal, zoals halsters, hoofdstellen, borstels en dekjes is dus belangrijk. Laat daarna ook alles goed drogen. Risicopaarden Doordat dragers uiterlijk geen symptomen vertonen, vormt een nieuw paard op stal altijd een potentieel risico. Drie weken quarantaine, waarbij de nieuwkomer niet in aanraking kan komen met de andere paarden en zijn temperatuur twee keer per dag wordt gecontroleerd, is belangrijk. Om helemaal veilig te zijn moet aan het einde van deze periode het bloed getest worden op de aanwezigheid van antilichamen tegen de droesbacterie. De quarantaine wordt meestal als te omslachtig ervaren en gebeurt daarom vrijwel nergens. Toch is dit een belangrijke maatregel om een uitbraak van droes - en andere besmettelijke ziekten - te voorkomen. Winterziekte? Droesuitbraken worden het hele jaar door gezien. De tijd van het jaar heeft geen invloed op de bacterie. Wel is het zo dat paarden in de winter vaak meer met elkaar in contact komen, omdat ze binnen staan of in binnenmaneges bij elkaar komen. De kans op besmetting is daardoor groter, waardoor het lijkt alsof droes een herfst- en winterziekte is. Jonge paarden tussen 1 en 5 jaar zijn het meest gevoelig voor droes. Als de merrie zelf ooit de ziekte heeft doorgemaakt of ertegen is gevaccineerd, krijgen pasgeboren veulens via de biest voor de eerste periode antilichamen mee. Als veulens of jonge paarden niet zelf met

5 droes in aanraking komen, maken ze geen afweerstoffen tegen de bacterie aan. Jonge veulens komen meestal echter niet in contact met andere paarden, waardoor de infectiedruk laag is. Maar zodra ze worden gespeend en in de opfok gaan, wordt het risico groter. Dat gebeurt meestal in het najaar en op dat moment worden er dus ook meer droesuitbraken gezien. Diagnose Het is belangrijk om bij een verdenking van droes in een zo vroeg mogelijk stadium de dierenarts te waarschuwen, zodat een diagnose kan worden gesteld. In een laboratorium wordt een monster op kweek gezet, waarna de uitslag in drie tot vijf dagen bekend is. De manier waarop een swab wordt genomen, bewaard en vervoerd is van invloed, want er zijn levende bacteriën nodig. Het is eveneens mogelijk om een DNA test te doen op het monster (PCR). Ook bij dode bacteriën levert dat binnen drie dagen een resultaat. Maar het is ook mogelijk om binnen 24 uur resultaten te krijgen. Deze test is op zich niet kostbaarder, tenzij er spoed bij is. Het nadeel is dat er slechts naar één soort bacterie wordt gezocht. Dus als het niet om Streptococcus equi equi gaat, moet er een nieuwe test worden gedaan. Antibiotica Paarden die besmet zijn, worden meestal ziek. Hoe ziek hangt af van de afweer die ze hebben en de mate van besmetting. Antibiotica biedt alleen een oplossing in de acute fase, als het paard hoge koorts heeft. Heeft de ziekte zich eenmaal verder ontwikkeld, dan kan antibiotica zelfs een averechts effect hebben, omdat het de abcesrijping in de lymfeknopen vertraagt en het de opbouw van immuniteit remt. Droes is een nare aandoening, waar paarden erg ziek van kunnen worden. Veulens lopen een hoger risico dan volwassen paarden. Blijvende gevolgen zijn gelukkig zeldzaam en het sterftecijfer is laag. De economische schade voor een bedrijf kan door een noodzakelijke lange quarantaineperiode echter aanzienlijk zijn. Managementmaatregelen om besmetting van andere paarden te voorkomen zijn erg belangrijk. Het zieke dier moet bij de rest vandaan worden gehaald. Ontsmet alle plekken waar hij is geweest en alle spullen waarmee hij in aanraking is gekomen. Paniek droesuitbraak veroorzaakt vaak veel ophef. Er bestaat geen wettelijke meldingsplicht omdat het een diersoortspecifieke bacterie betreft. Staleigenaren schamen zich er soms voor en proberen het daarom onder de pet te houden. Dat is niet verstandig. Droes hoeft niet met de kwaliteit of de hygiëne van een bedrijf te maken te hebben. Een paard kan het meebrengen door op een wedstrijd aan een ander paard te snuffelen dat toevallig een drager is. Juist door er open over te zijn, kunnen er maatregelen worden genomen zodat mogelijk een deel van de stal gevrijwaard blijft en verdere verspreiding wordt voorkomen. Laat voor een periode van minimaal vier (en bij voorkeur zes) weken na de laatste symptomen geen vreemde paarden bij een bedrijf met droes toe. De eigen paarden mogen uiteraard ook niet van het erf af. Paarden die droes gehad hebben blijven nog vier tot zes weken de bacterie uitscheiden. Het is dus verstandig om deze dieren nog zo lang apart te houden van de rest van de groep. Een Vaccinatie Nog beter is het om droes problemen te voorkomen door risicogroepen te vaccineren. Vaccinatie wordt aanbevolen zodat oudere veulens beschermd de opfok ingaan. Bij risicostallen waar veel vreemde paarden komen en gaan, is het verstandig om vaker te vaccineren om de immuniteit op een hoog peil te houden. In andere gevallen volstaat een reguliere herhalingsvaccinatie. Vaccinatie kan gepaard gaan met bijwerkingen.

6 Als we de ziekte ooit willen uitbannen of economische schade willen voorkomen, is vaccineren raadzaam. Daarbij is het noodzakelijk dat alle paarden van een stal worden gevaccineerd om de infectiedruk zo laag mogelijk te houden. Als slechts één paard wordt gevaccineerd en de ziekte breekt uit, is er zoveel besmetting dat dit paard ook ziek wordt. Hij herstelt wel beter en sneller omdat zijn afweersysteem is voorbereid. Een gevaccineerd paard kan wel nog droes krijgen, maar zal veel minder erg ziek worden. Zeker op opfokbedrijven, waar grote groepen jonge paarden bij elkaar komen, kan vaccineren een groot verschil maken. Het is dan ook verstandig om bij deze vatbare groep paarden op tijd te beginnen met vaccineren. Een andere reden om te pleiten vóór vaccinatie is het verminderen van de gevolgen van droes. Ongeveer 20 procent van de droesslachtoffers krijgt complicaties, die blijvend letsel kunnen opleveren. Soms tast pus de wand van de luchtzak aan, waar de keelzenuw vlakbij loopt. Bij beschadiging van deze zenuw ontstaat cornage. Zeldzamer, maar wel ernstiger, is de verslagen droes. Daarbij gaat de bacterie het lichaam in en veroorzaakt ontstekingen waartegen behandelen vaak onmogelijk is. Abcessen tussen de longen of de darmen kunnen immers niet geopend en gespoeld worden om de bacterie kwijt te raken. En als ze openbarsten, is het leed niet te overzien. Als een paard eenmaal droes heeft, heeft vaccineren geen zin meer. Vaccineren van gezonde paarden op een stal waar droes is uitgebroken, is in sommige gevallen wel nog mogelijk. Raadpleeg hiervoor je dierenarts. Dragers behandelen Ongeveer 10 procent van de besmette paarden blijft drager. Het is mogelijk om dragers op te sporen en te behandelen. Dragers zijn zelf niet ziek, maar hebben in de luchtzakken een reservoir aan bacteriën bij zich, waarmee ze andere paarden besmetten. Als er in het bloed antilichamen tegen de droesbacterie worden gevonden, kunnen de luchtzakken worden gespoeld. Na onderzoek van de spoelvloeistof kan gericht antibiotica worden toegediend, totdat de luchtzakken bacterievrij zijn. Onze ruiters zijn op zoek naar nieuwe vrijwilligers. Welke het mede mogelijk maken dat onze ruiters met een beperking kunnen blijven genieten van het paardrijden. Als vrijwilliger help je bij het poetsen en opzadelen van de paarden, en help je de ruiters tijdens de lessen. Heb je interesse? Neem dan vrijblijvend contact met ons op.

7 Manege De Cruquiushoeve Spieringweg ED Cruquius