Geschreven door Diernet Team woensdag, 12 januari :00 - Laatst aangepast woensdag, 12 januari :21

Transcriptie

1 Omschrijving Oorzaken Verschijnselen Diagnose Therapie Prognose Omschrijving Een infectie met parvovirus is een acute (plotselinge en hevige) generaliseerde (systemische) ziekte bij honden. De aandoening wordt gekarakteriseerd door een ontsteking van en bloedingen in de darmen. Er is ook een vorm van parvo die de hartspier aantast, maar deze vorm van de aandoening is zeldzaam. Het originele parvovirus (bekend als CPV-2, canine parvo virus 2) is nu bijna uitgeroeid. De dieren die nu de verschijnselen van parvo vertonen zijn veelal geïnfecteerd met nieuwe varianten van het virus. Deze nieuwe varianten zijn "sterker" (virulenter) dan het originele virus. Wereldwijd lijkt het aantal dodelijke slachtoffers van het virus tegenwoordig dan ook hoger dan vroeger. Een infectie met het parvovirus kan voorkomen worden middels vaccinatie. Vaccins (entingen) met levende, maar ook met dode virusdeeltjes zijn verkrijgbaar. Laat u goed voorlichten over het enten van uw pup. Vroeg beginnen, op 6 weken, is vaak het advies. Eenmalige vaccinatie is echter niet een effectieve methode om de ziekte onder controle te krijgen in een omgeving die zwaar besmet is met het virus. Indien dit het geval is zal de dierenarts een plan opstellen om middels een (meermalig) vaccinatieprotocol de besmetting te lijf te gaan. Dit plan zal afhangen van het verkrijgbare vaccin, de leeftijd en ras van de honden en de mate van besmetting van de omgeving. 1 / 5

2 Oorzaken De infectie wordt veroorzaakt door het canine parvo virus (CPV). De varianten van het virus die wereldwijd het meest worden gezien zijn CPV-2a en CPV-2b. Het virus is besmettelijk via de ontlasting en honden kunnen elkaar dus makkelijk besmetten. Meestal wordt het virus via de bek opgenomen door te snuffelen of te likken aan deze ontlasting. Nadat het virus opgenomen is dringt het de bloed- en lymfebaan binnen. Binnen 2 tot 4 dagen bereikt het virus de dunne darm. Het virus nestelt zich graag in lichaamscellen die snel delen. Deze cellen worden veel gevonden in de maag en de darmen van de hond. Dit verklaart voor een groot deel de verschijnselen (zie hieronder). Het virus vermenigvuldigt zich het liefst in een omgeving waar veel dieren aanwezig zijn. Denk hierbij aan een kennel, asiel, fokker of dierenwinkel. De verschijnselen van de ziekte zijn het ernstigst bij puppy's van 6 tot 16 weken. De ziekte kan zich echter openbaren bij honden van alle leeftijden. Het is gerapporteerd dat Rottweilers, Doberman Pinschers en Engelse Srpinger Spaniels rassen zijn die extra gevoelig zijn voor deze ziekte. Verschijnselen Honden die een parvoinfectie hebben zijn vaak ernstig ziek. Een lusteloos dier, dat slap is en slecht wil eten, is de eerste openbaring van de infectie. Snel daarna zal het dier (heftig) gaan braken. Dit overgeven kan ernstige vormen aan gaan nemen waarbij het dier niets meer kan binnenhouden. Soms zit er bloed in het braaksel. Het belangrijkste verschijnsel is echter bloederige diarree. Deze diarree openbaart zich meestal binnen een dag nadat het braken begonnen is. Door bijmenging van bloed kan de ontlasting 2 / 5

3 verschrikkelijk stinken. Het bloeden ontstaat doordat de virusdeeltjes de snel delende cellen van de darmwand kapot maken. Hoe sneller deze cellen delen (zoals bij jonge honden) des te heviger de schade. Soms is de schade zo groot dat de darm zijn werk niet meer kan doen. Deze kan dan geen voedingsstoffen en/of water meer opnemen. In dat geval vermagert het dier snel, maar nog ernstiger is de uitdroging. Door het braken en de diarree verliest het dier namelijk veel vocht en dat kan de hond door de darmschade niet aanvullen. Vaak is het dier dan ook zo ziek dat het niet eens wilt eten of drinken. Naast het braken en diarree heeft het dier hoge koorts (40 gr. C), echter de lichaamstemperatuur kan sterk wisselen. Vooral als de dieren in shock raken (en daardoor kunnen sterven) zien we de temperatuur sterk dalen, soms wel tot 10 graden onder de normale lichaamstemperatuur van gr. C. Diagnose De dierenarts zal aan een infectie met een parvovirus denken zodra een dier met bovenstaande verschijnselen wordt aangeboden, zeker als het een pup betreft. Er zijn echter ook andere aandoeningen die op parvo lijken zoals een infectie met het CHV-virus (Canine Herpes Virus), Hondenziekte / Ziekte van Carré (Canine Distemper Virus), een infectie met het HCC (Hepatitis Contagiosa Canis) of een Rota of een Corona virus. Ook sommige bacteriële darminfecties kunnen de ziekteverschijnselen veroorzaken. Denk hierbij aan Salmonella of Campylobacter. Soms kan een dier dat een vreemd voorwerp heeft opgegeten ook dergelijke verschijnselen vertonen. Een goed lichamelijk onderzoek in combinatie met de ziektegeschiedenis zal al snel leiden tot een waarschijnlijkheidsdiagnose. Bloedonderzoeken, en dan met name het aantal witte en rode bloedcellen, het gehalte aan bloedsuiker en bloedzouten, geven een goede indicatie van de conditie van het dier. Een laboratoriumtest kan ongeveer na 5 tot 10 dagen het virus detecteren in de ontlasting. Na die tijd kan het aantal virusdeeltjes in de ontlasting zo sterk afnemen dat deze niet meer te detecteren is. 3 / 5

4 Therapie Het belangrijkste doel van de therapie is het ondersteunen van het dier. Er bestaat namelijk geen medicijn dat de virusdeeltjes direct aanpakt. Door het dier te ondersteunen kan het lichaam de infectie zelf aanpakken. Ondersteuning vindt onder andere plaats door het dier te voorzien van voldoende vocht en voedingsstoffen, vaak middels infusen. Hiervoor moet het dier wel opgenomen worden. Bij deze ziekte is een intensieve verzorging dan ook nodig. Als een met parvo besmet dier wordt opgenomen dan wordt deze wel in quarantaine geplaatst. Dit vanwege de besmettelijkheid van het virus. Naast infusen wordt het dier makkelijk verteerbaar en energierijk voedsel aangeboden. Andere medicijnen, zoals antibiotica, ontstekingsremmers en middelen die het braken onderdrukken kunnen helpen bij het herstel. Zowel op de dierenartsenpraktijk als thuis moet de omgeving van het dier ontsmet worden. Dit kan met een oplossing van 1 deel bleek op 30 delen water (wel eerst testen of het te behandelen materiaal tegen deze oplossing kan). Het is wel nodig dat voor deze ontsmetting de omgeving huishoudelijk (dus met een sopje) wordt schoongemaakt. Braaksel en diarree doen namelijk de werking van de bleekoplossing teniet. Indien goed toegepast zal deze oplossing het virus in de omgeving doden. Het wordt zeker aangeraden om ruim een maand geen andere honden (en dan met name pups) in deze omgeving toe te laten, want helemaal weg krijgt men het virus slecht. Prognose De prognose voor honden geïnfecteerd met een parvovirus wisselt sterk. Het is absoluut een 4 / 5

5 ernstige ziekte. De schade aan het lichaam en het verlies aan voedingsstoffen en vocht is vaak zo ernstig dat het dier binnen 24 uur na openbaring van de verschijnselen sterft. Ook als er intensieve behandeling wordt ingesteld kan dit het geval zijn. Na een aantal dagen (5-6) begint de zieke hond antilichamen tegen het virus aan te maken. Deze zullen uiteindelijk, als het dier blijft leven, het virus doden, maar dit kan veel tijd kosten. Toch is het een gunstig teken als het dier 5 tot 6 dagen na het beginnen van de verschijnselen nog leeft. Vaak moet de hond wel tijdens de hele herstelperiode ondersteund worden met dieetvoeding en medicijnen. Dit kan tot enkele weken duren. 5 / 5