Marcel Velthuizen rijdt aardappels 38 Chronisch ziek en toch aan het werk 6 Topchauffers bij Timmermans 14 Langer doorwerken, maar hoe?

MAGAZINE VOOR MENSEN DIE WERKEN IN TRANSPORT EN LOGISTIEK LOSSE NUMMERS 4,95 Marcel Velthuizen rijdt aardappels 38 Chronisch ziek en toch aan het werk 6 Topchauffers bij Timmermans 14 Langer doorwerken, maar hoe? 28 TONMAGAZINE.NL 53 04 14

TON 53 04-14 PAGINA 2 DIT NUMMER Doordouwen Je hebt een chronische ziekte. Hoe blijf je daarmee aan het werk? Drie mannen vertellen hoe ze dat voor elkaar boksten. Een kwestie van aanpassen en doordouwen. PAGINA 6 De crisis en de toekomst Breekt de economische zon door? De deskundigen zeggen het. Maar geldt dat ook voor transport en logistiek? De leden van het TON-panel geven hun mening. PAGINA 20

TON 53 04-14 PAGINA 3 Topchauffeurs Meer dan tweehonderd Nederlandse chauffeurs kregen vorig jaar het erediploma van de International Road Transport Union. Elf van die toppers werken bij Timmersmans Transport & Logistics in Hilvarenbeek. Wel leuk die waardering, zeggen zij nuchter. PAGINA 14 EN VERDER HEB JE AL MEER DAN 35 UUR NASCHOLING GEVOLGD? a. Maar dat je eenede verlenren zodra 5 op je wordt even. Zorg in elk geval wel dat je bijtijds die 35 uur hebt. Ik denk dat het beter is dat ik vandaag in bed blijf liggen... och, Schat! Heb je weer last van je rug? neuh... RIJD JE IN HET BUITENLAND? Ben je een beetje Grieperig? neuh Allerlei Pagina 4 De Overstap Pagina 18 Dan heb je alleen met de Nederlandse wetgeving te maken. Einde dag Pagina 26 Langer werken maar hoe dan? Pagina 28 In een aantal landen moet je code 95 a op het rijbewijs hebben. Zorg dus dat je documenten in verschillende talen bij je hebt om problemen met controleurs te voorkomen. TONTON: Code 95 Pagina 32 Kijk op www.vtl.nl/code95 Heb je buikpijn? nee nee... gewoon schoolziek! Keelpijn? Doe de Inzetbaarheidscheck Pagina 34 maar TON kort Pagina 46 wat is er dan? Eh vandaag Vertel t TON Pagina 47 praktijktraining voor code 95 TON Puzzel Pagina 48 Boef! Goeie Smoes! je bent Pagina 50 Service/Colofon Pagina 51

TON 53 03-14 PAGINA 4 TON ALLERLEI Een manier van leven Chauffeur is niet zo maar een beroep. Het is een manier van leven, waarmee je niet zomaar stopt. Je hoort het chauffeurs vaak beweren. TON peilde onder de lezers hoe breed dat gevoel gedeeld wordt. De uitslag: 8 op de 10 mensen is het (helemaal) eens met de stelling. Je kunt trouwens nog steeds lid worden van het TON-panel. Scan de qr-code met je smartphone of ga naar tonmagazine.nl en klik op de link. CAO VRAAG Veranderde afspraken Sommige cao-afspraken blijven jaar in jaar uit hetzelfde. Bijvoorbeeld het artikel over vakantiedagen, dat nog precies zo is als tien jaar geleden. Andere artikelen veranderen om de haverklap en er komen natuurlijk nieuwe regelingen. Hier zes veel gestelde vragen over veranderde of nieuwe afspraken in de laatste cao (2012/2013). 1. Mag er bij arbeidsongeschiktheid een wachtdag worden ingehouden? Ja, tenzij er sprake is van een bedrijfsongeval. 2. Ik heb tijdens mijn werk een bedrijfsongeval gehad en ben nu arbeidsongeschikt. Mijn werkgever houdt een wachtdag in, omdat hij vindt dat hem niets te verwijten valt. Heeft hij gelijk? Er is sprake van een bedrijfsongeval als je door of tijdens de uitoefening van betaalde arbeid gewond raakt. Dus je werkgever heeft ongelijk. Arend op glad ijs Havengebied Calais 18.16 uur Ik informeerde vandaag bij een collega over mogelijkheden om wat bij te klussen. Naast mijn gewone werk bij Infrastrux Logistix dan, hè, waar ik tegenwoordig voor rij. Ik zocht iets in de buurt van Calais, waar ik nu ook ben. En toen noemde die jongen jouw naam. Wie was dat, als ik vragen mag? Nee, dat mag je niet vragen. Truckers noemen geen namen. Hm, maar de mijne dus blijkbaar wel. Enfin, wat wil je dat ik voor je doe? Havengebied Calais 19.01 uur Toen de vrachtwagen gas terugnam en binnen korte tijd een vrij groot aantal bochten rondde, keken de vier elkaar vol verwachting aan, in het schemerig licht van hun ongemakkelijke schuilplaats. Ze durfden er nog niet echt op te hopen, maar het leek erop dat ze hun bestemming naderden. Steeds vaker voelden ze dat er geschakeld en geremd werd. 3. Voor wie zijn de kosten van de rijbewijskeuring? Die zijn voor rekening van je werkgever. 4. Ik ben ziek geweest. In die periode had ik vakantie gepland en ook een aantal ATV-dagen ingepland. Ben ik die nu allemaal kwijt? De ATV-dagen ben je inderdaad kwijt. De vakantiedagen alleen als je daarmee schriftelijk hebt ingestemd. 5. Ik hoor dat de periodieke medische keuring is afgeschaft. Klopt dat? Ja, dat klopt. 6. Ik heb een contract voor 24 uur, maar werk er altijd 32. Nu ben ik ziek. Waar heb ik recht op? Op het loon voor 32 uur. Vragen? Bel (gratis) tijdens kantooruren met de Stichting VNB: 0800-0225022. Of mail naar transport@bg.fnv.nl Hoe gaat het verder met Giorgios en met Arend? Lees de FeuilleTON op www.tonmagazine.nl

TON 53 04-14 PAGINA 5 TON COLUMN PENSIOENVRAAG Overuren en pensioen Je hoort wel eens zeggen dat het slim is om de laatste jaren voordat je met pensioen gaat nog flink wat extra overuren te maken. Dat zou je meer pensioen opleveren. Is dat ook zo? Diefstal Een bericht in de krant: TLN maakt zich zorgen over de toename van het aantal ladingdiefstallen. De stijging van die criminaliteit is zo hoog, dat zij vreest voor de positie van Nederland als poort van Europa. Als ik zoiets lees ben altijd weer blij dat ik aardappelrijder ben. Lekkere, gezonde piepertjes, los gestort in mijn onderlosser, breng ik overal naartoe. Die willen de boeven niet hebben; ik kan mijn truckie waar ik maar wil neerzetten om te overnachten. Wel loop ik risico op inbraak in de cabine en dat is me dan ook twee keer overkomen. Beide keren in Spanje. De eerste keer in Altea en die inbraak laat ook de meeste indruk achter. Het is verschrikkelijk als je terug bij je truck komt en al je spullen, inclusief de vuile kleren, zijn weg. De tweede keer was nog brutaler, tijdens het tanken in de buurt van Sagunto. Boef 1 leidde me af en boef 2 roofde mijn cabine leeg. De buit was aanzienlijk kleiner, ik was nu ervaringsdeskundige. Op onveilige plaatsen leg ik tegenwoordig een lok-portemonnee met verlopen bankpassen en oude bankbiljetten op het dashboard, samen met de telefoon van de baas. Mijn eigen waardevolle spullen steek ik dan achter in de rugleuning van de stoel. Het veiligst is het natuurlijk op een bewaakte parking of bij de aardappelboer op het erf - al moet ik daar wel weer uitkijken voor de hond die je bijt als je er s nachts uit moet om te plassen. En wat ik ook bedenk als ik lees over toename van ladingdiefstal: de belangrijkste lading aan boord zijn wij, jij en ik. En die lading moet je met de grootst mogelijk zorg behandelen. Dennis TON is 47 jaar en woont in Bovenkarspel. Sinds zijn negentiende is hij vrachtwagenchauffeur. Hij werkt bij AB Texel. Telt overwerk mee voor je pensioenopbouw? De overuren die meetellen voor je pensioenopbouw zijn aan een maximum gebonden. Per jaar mag je pensioenopbouw namelijk niet meer zijn dan 22,75% van je fulltime functieloon, inclusief overuren, zaterdag- en zondaguren met toeslag. Als die 22,75% vol is, dan maakt het niet meer uit of je nog extra overuren maakt. Dit is het geval bij 364 overuren van 130%. Een voorbeeld Stel, je bent D5 chauffeur. Als je 5 dagen per week werkt en je maakt het maximale aantal overuren, dan bouw je daarover circa 115 euro bruto per jaar aan pensioen op. Maak je helemaal geen overuren meer, dan scheelt je dat dus op je pensioendatum ongeveer 10 euro bruto per maand voor elk jaar dat je geen overuren maakt. Hoe bouw je eigenlijk pensioen op? Omdat je later ook AOW krijgt, bouw je niet over je hele pensioengevend salaris pensioen op. Het gedeelte waarover je niet opbouwt, heet de franchise. Het bedrag dat overblijft nadat het pensioengevend salaris is verminderd met de franchise, is de pensioengrondslag. Je jaarlijkse pensioenopbouw wordt zo berekend: pensioengrondslag x 1,85% (het pensioenopbouwpercentage). Wat is je pensioengevend salaris? Je betaalt pensioenpremie over een deel van het pensioengevend salaris. Dat salaris bestaat uit het functieloon plus de vakantietoeslag (8%) de toeslag voor gewerkte overuren (maximaal 364 uren à 130%) de op zaterdag en zondag gewerkte uren met de bijbehorende toeslagen, respectievelijk 50% en 100% (alleen als deze uren niet onder het functieloon vallen) de ploegen- en onregelmatigheidstoeslag. Kijk voor meer informatie op pfvervoer.nl

Aanpassen en TON 53 04-14 PAGINA 6 WERKEN MET EEN CHRONISCHE KWAAL Maik Greulich Leeftijd: 35 jaar Woonplaats: Veghel Werkt bij: Alloga Nederland in Veghel Was: medewerker ploegendienst Is: medewerker expeditie Maik heeft FAP (Familiare Adenomateuze Polyposis) Fred Mombarg Leeftijd: 50 jaar Woonplaats: Groenlo Werkt bij: Nijhof/Wassink in Rijssen Is: internationaal chauffeur Fred is nierpatiënt. Hij moet vier keer per dag dialyseren via buispoeling Zolang je gezond bent, weet je niet hoe zwaar een chronische ziekte kan zijn. En hoe goed het voelt dat je gewoon je werk kunt doen, dag in dag uit, zonder dat je lijf je in de weg zit. Maar gezondheid is een tere zaak. Eén misstap en je

TON 53 04-14 PAGINA 7 Geert ten Hoeve Leeftijd: 51 jaar Woonplaats: Surhuisterveen Werkt bij: Combex transport-bedrijf bv in Eastermar Was: vrachtwagenchauffeur Is: administratief medewerker Geert heeft een dwarslaesie. Hij is vanaf zijn middel verlamd. doordouwen belandt in een rolstoel. Eén afwijking in je DNA en je hebt een erfelijke kwaal. Hoe speel je het klaar om dan nog je beroep uit te oefenen? Drie doordouwers vertellen hoe zij aan het werk blijven met een chronische ziekte.

TON 53 04-14 PAGINA 8 Heipalen lossen Ik vergeet die datum nooit meer: 21 augustus 2006. Het was mijn eerste werkdag na de bouwvak. Ik was heipalen aan het lossen in Julianadorp, Noord Holland. Een heipaal was klaar om over het dak getild te worden. Ik keek omhoog om te zien of de haak wel recht boven de paal hing. Als die niet goed hangt, kan die heipaal je van de oplegger zwiepen. Daarna deed ik een stap achteruit en kwam met mijn hak over de richel van een andere heipaal. Zo verloor ik mijn evenwicht. Toen ik op de grond lag, voelde ik mijn benen niet. Ik dacht dat ik eventjes verlamd was door de klap. Koos Alberts Een misstap met grote gevolgen. In het ziekenhuis krijgt Geert te horen dat hij een dwarslaesie heeft. Hij is vanaf zijn middel verlamd. Na de operatie kwam de arts aan mijn bed om het te vertellen. Ik moest direct aan Koos Alberts denken, die zanger in zijn rolstoel. Ik heb een uurtje in de put gezeten. Daarna dacht ik: ik moet mijn Liberator uit 1942 ombouwen. Ik wil weer op mijn Harley Davidson. Mijn kameraad Harry de Boer heeft uiteindelijk een Electric Glide met zijspan omgebouwd, zodat ik nu weer motor rijd. Ik ben en blijf een avonturier. Maar in zijn ziekenhuisbed realiseert Geert zich ook dat hij nooit meer achter het stuur van een vrachtwagen zal zitten. Terwijl hij het zo naar zijn zin heeft bij Combex, waar hij sinds 2002 werkt. Omscholen In het revalidatiecentrum in Haren leert Geert hoe hij om moet gaan met zijn handicap. Daar is ook een mooie juf die computerlessen geeft. Het oog wil ook wat, lacht hij. Ik wist niets van computers. Ze gaf les is Word en Excell. Dat wilde ik wel leren. Ik dacht; ik kom nooit meer achter het roer, dus omscholen. Je moet vooruitkijken en ontdekken wat nog wel kan. Zijn werkgever Combex krijgt er lucht van dat Geert computerlessen volgt. Op het werk wordt geld ingezameld om hem een laptop cadeau te geven, zodat hij thuis verder kan oefenen. Een mis Kleine klusjes En dat werpt zijn vruchten af. Combex wil hem graag in dienst houden. Allard Tadema, de technisch directeur, heeft voor mij deze functie gecreëerd. Ik ben nu administratief medewerker op de werkplaats. Ik neem alle kleine klusjes van Allard over. Hij kan niet meer zonder mij, grapt Geert. Toen ik vrachtwagenchauffeur was, moest ik er niet aan denken om op kantoor te werken en nu zit ik er zelf. Ik ben er heel erg blij mee, want voor hetzelfde geld zeggen ze: Bedankt, je was een goeie maar nu moeten we je niet meer. Halve dagen Geert werkt halve dagen. In zijn rolstoel beweegt hij zich behendig door de kantine, de werkplaats en over het terrein. Met een afstandsbediening kan hij de deuren van de werkplaats bedienen. Combex heeft voor hem een invalidentoilet en een op hoogte verstelbaar bureau aangeschaft. Meer heeft hij niet nodig om zijn werk te kunnen doen. Ik heb het reuze naar mijn zin met mijn collega s. Lekker grappen maken, daar hou ik van.

TON 52 02-14 PAGINA 9 stap met grote gevolgen

TON 53 04-14 PAGINA 10 Drie keer niks Niemand ziet aan me dat ik nierpatiënt ben en dat ik vier keer per dag moet dialyseren. Als ze het horen, krijg ik altijd de vraag: Werk je dan nog als chauffeur? Ook bij Nijhof/Wassink vroegen ze of ik geen ander werk wilde. Maar ik wil niet van mijn wagen af. Ik wil gewoon de hele week op pad. Voor Fred is het duidelijk: zo lang het gaat, blijft hij gewoon rijden. Kantoor is drie keer niks als je dit vrije leven gewend bent. Als een filter Vijf jaar geleden krijgt Fred te horen dat zijn nieren aan het verkalken zijn. Vergelijk het maar met een filter van een auto. Als die vol zit, loopt het ook niet door. Doordat mijn nieren niet goed werken, wordt het bloed niet voldoende gezuiverd van afvalstoffen. Sinds twee jaar moet Fred dialyseren. Niet aan een machine, maar via zijn buikvlies. Met een katheter brengt hij spoelvloeistof in zijn buikholte. Die vloeistof neemt afvalstoffen en overtollig vocht op. Na enkele uren is het spul verzadigd en moet ververst worden. Vier keer per dag moet Fred spoelen. Geen gordijnen dicht Spoelen doe ik gewoon in de auto. Om acht uur s morgens de eerste keer, daarna rond één uur, om half zes en voor het slapen gaan. Ik heb twee haakjes opgehangen en daar bevestig ik de slangen aan. Niks geen gordijnen dicht. Het spoelen duurt gemiddeld een half uur. Meestal lukt het Fred om tijdens het laden en lossen een half uurtje te vinden om de klus te klaren. Opge Warmhoudtassen Als Fred verteld wordt dat hij vier keer per dag moet dialyseren, struint hij internet af naar lotgenoten. Want voor hem is één ding zo klaar als een klontje: hij blijft rijden. Fred vindt een chauffeur die ook nierpatiënt is en die onderweg dialyseert. Van hem krijgt hij goede tips. Bijvoorbeeld om twee warmhoudtassen voor onderweg mee te nemen. De vloeistof die in mijn buik komt, moet op lichaamstemperatuur zijn. Als zo n warmhoudtas onderweg kapot gaat, dan heb ik een probleem. Eigen wagen Als Fred voor een week op pad gaat, staan er in zijn cabine vijf dozen vloeistof van tien kilo per stuk. Ook heeft hij een krat gemaakt met alle hulpmiddelen zoals mondkapjes, bloeddrukmeter, dopjes. Ik moet heel hygiënisch werken, want ik heb een open verbinding met mijn buikholte. Het is altijd oppassen dat ik geen buikvliesontsteking krijg. Daarom is het fijn dat ik altijd in mijn eigen wagen rijd. Die houd ik goed schoon. Oplossingen zoeken Bij Nijhof/Wassink is Fred al 12,5 jaar internationaal chauffeur. Het bedrijf is in het begin sceptisch over het mobiele dialyseren. Ze vroegen zich af of het wel kon. Maar als je het niet probeert, dan lukt het nooit. Samen met je werkgever, moet je kijken wat mogelijk is. Opgeven kan altijd nog. Je moet altijd naar oplossingen zoeken. Want als je niet meer werkt, dan hoor je nergens meer bij. Fred rijdt nu op Frankrijk, Denemarken, Duitsland. Verder weg gaat hij niet meer. Ik wacht op een donornier. Dus ik moet snel thuis kunnen zijn. Met de afstanden die ik nu rij, is dat goed te doen.

TON 53 04-14 PAGINA 11 ven kan altijd nog

TON 53 04-14 PAGINA 12 Pijn in de buik Ik heb een erfelijke aandoening: FAP, een soort van darmkanker. Mjn moeder, mijn zus en nu ook mijn kleine nichtje hebben FAP. Bij FAP heb je honderden poliepen in de dikke darm. Het risico dat uit die poliepen kanker ontstaat, neemt met het ouder worden toe. In 2011 werd ik heel erg ziek toen ik op familiebezoek was in Duitsland. Met pijn in mijn buik ben ik naar Veghel teruggereden. In het ziekenhuis dachten ze aan blinde darmontsteking. Maar toen ik vertelde dat ik FAP had, kreeg ik direct een darmonderzoek. Alles zat onder de poliepen. Twee maanden later werd ik voor de eerste keer geopereerd. Mijn dikke darm werd weggehaald. Ik heb een jaar lang een stoma gehad. Mijn collega s wisten dat, maar toch voelde ik me er heel ongemakkelijk bij. Gelukkig heb ik nu geen stoma meer. Helemaal thuis Maik is geboren in Saalfeld/Saale in Oost- Duitsland. Als zijn ouders scheiden, verhuist hij met zijn moeder, zijn stiefvader en twee zusjes naar Lüdenscheid in West-Duitsland. Na een aantal jaren gaat hij weer bij zijn vader in Oost-Duitsland wonen, maar daar kan hij geen werk vinden. Via een uitzendbureau komt hij in 2006 bij Alloga in Veghel terecht, in de ploegendienst. Hij voelt zich helemaal thuis. Maar na een aantal jaren onregelmatige diensten draaien, speelt zijn ziekte op. Ik voelde me met de dag zieker worden. Maar ik wilde niet toegeven dat het met FAP te maken had. Totdat ik niet meer kon lopen van de pijn. Inwendig reservoir Na de eerste operatie moet Maik nog twee keer onder het mes. Bij de tweede operatie krijgt hij een pouch. Dat is een soort inwendig reservoir, gemaakt van de dunne darm. De pouch neemt de functie van de endeldarm over en vangt de ontlasting op. Tijdens de derde operatie maken de artsen een verbinding tussen de pouch en de anus. Die operatie was op mijn verjaardag. Ik werd 32 jaar. Ik was zo blij dat de stoma weggehaald werd. Dat was een mooi cadeau! Ik ben nu weer gezond. De enige beperking die ik heb, is dat ik moet opletten met wat ik eet. Maar dat is met mijn ziekte wel logisch. Je niet d laten Uitkijken voor stress Werken bij Alloga is voor Maik belangrijk. Hij is erg blij dat ze hem de tijd hebben gegeven om op te knappen. Twee maanden na zijn eerste operatie vraagt Maik of hij weer aan de slag kan. Thuiszitten is niets voor mij. Ik kon toen niet fulltime werken, maar wilde toch een paar uurtjes aan de slag. Je hoeft je door ziekte niet te laten tegenhouden om aan het werk te gaan. Alloga steunt me. Als je gepusht wordt, dan werkt het averechts. Ik moet uitkijken voor stress, want dat is niet goed voor me. Maik is nu weer fulltime aan de slag op de expeditieafdeling. Daar wilde ik altijd al werken. Het contact met de chauffeurs vind ik heel erg leuk. Ambities? Mijn gezondheid is het belangrijkste, samen met plezier in mijn werk. Want ik weet dat de ziekte kan terugkomen. Ik ga nu elk jaar op controle, want ik heb mijn lesje wel geleerd.

TON 53 04-14 PAGINA 13 oor je ziekte tegenhouden TIPS Krijg je (of heb je) een chronische kwaal, een ziekte waarmee het lastig kan zijn om je werk te blijven doen? Dan komen deze tips mogelijk van pas. Zoek advies over hoe om te gaan met je ziekte. Bijvoorbeeld bij een patiëntenvereniging. Probeer duidelijk te krijgen wat je beperkingen zijn en wat je wel nog kunt. Zorg dat je goed contact houdt met je werkgever. Overleg met de bedrijfsarts wat mogelijkheden zijn. Als je werkgever een contract heeft met Gezond Transport zal een casemanager je begeleiden.

TON 53 04-14 PAGINA 14 DE BESTE CHAUFFEURS KOMEN UIT NEDERLAND

TON 53 04-14 PAGINA 15 Die waardering is wel leuk Nederlandse vrachtwagenchauffeurs zijn de beste van de wereld. Zeggen ze zelf, maar het is nu ook bewezen. In 2013 kregen 1.111 chauffeurs een erediploma van de International Road Transport Union, de wereldwijde organisatie van truckers. Ruim tweehonderd van die onderscheidingen gingen naar Nederlanders. Bij Timmermans Transport & Logistics in Hilvarenbeek vielen elf man in de prijzen. TON praat met vier topchauffeurs. De beste Met 209 erediploma s staat Nederland bovenaan de ranglijst van de International Road Transport Union. Op de tweede plaats: Duitsland, met 185 beste truckers. En daarna Wit-Rusland met 84 en Roemenië met 77.

TON 53 04-14 PAGINA 16 Ronald Mateijsen (44) uit Tilburg werkte vroeger voor Kwantum, maar dat stopte met het eigen vervoer. Zo kwam hij in 1997 bij Timmermans terecht. Je kunt je geen betere baas wensen. In Tilburg al helemaal niet, want daar zitten geen transportbedrijven meer. Of ze zijn overgenomen door een grotere. Dit is een gezond bedrijf met een goede werksfeer. Wat wil je nog meer? Huub Scheepers (57) uit Middelbeers kwam vijftien jaar geleden bij Timmermans. Ik wist dat het een solide bedrijf was, met goede collega s. Het bevalt me nog steeds, anders was ik wel weggegaan. Het erediploma Wat moet je doen om een erediploma van de International Road Transport Union te scoren? In twintig jaar meer dan één miljoen kilometer schadevrij rijden. En de afgelopen vijf jaar geen verkeers-, douane- of andere administratieve overtreding begaan hebben. Dat is een eitje, meent Peter van Raak: Natuurlijk rijd je zonder schades. En die miljoen kilometer haal je makkelijk binnen tien jaar. Ik wil me honderd procent voor het bedrijf inzetten. Daar heb ik geen erediploma voor nodig, maar de waardering is wel leuk. Ronald Mateijsen had nog nooit van de IRU-onderscheiding gehoord. Ook op internet kon ik er niet veel over vinden. Maar ik voel wel dat er waardering uit spreekt en dat ik kundig ben. Niet iedereen krijgt die onderscheiding. Huub Schepers twijfelde eerst of het wel serieus was. En toen ik hoorde dat Peter er ook een kreeg, dacht ik: Dan kan het niet veel voorstellen. Maar serieus: als ik er niet voor in aanmerking was gekomen en anderen wel, had ik dat niet leuk gevonden. En de ex-vrouw van Ronald van Nederpelt zei tegen hem: Zo zie je maar dat je het niet al die jaren voor niks hebt gedaan, ook al is het je liefde en levenswerk. Ronalds familie zit al generaties in het transport. Nu zijn we eindelijk op een plek in de stamboom die echt waardering krijgt.

TON 53 04-14 PAGINA 17 Ronald van Nederpelt (46) uit Etten-Leur was onlangs 25 jaar in dienst. Bij andere bedrijven ben je nummer 306, hier spreekt de planning me tenminste nog steeds bij mijn voornaam aan. Peter van Raak (57) uit Middelbeers rijdt 35 jaar voor Timmermans. Twee ooms van me werkten al hier en mijn vader zat ook in het transport. Ik wilde chauffeur worden en kon bij Timmermans gelijk beginnen. De waardering Vrachtwagenchauffeur is een vak, maar ook een levenswijze. Zo ervaren ook de mannen bij Timmermans dat. Een vak dat je dus goed kunt uitoefenen, al verandert de wereld waarin je dat doet. Peter van Raak zegt: Het is niet meer zo leuk in het transport. Steeds meer regeltjes en dat rijtijdenbesluit is ook vreselijk. Er is steeds minder respect voor het werk dat wij doen. Als je vroeger in Frankrijk bij een bedrijf tijdens hun pauze iets kwam afleveren, werd je mee naar binnen gevraagd om wat te eten. Nu moet je buiten wachten tot de pauze voorbij is. Wij zijn de laagsten. De waardering voor de sector is minimaal. De verklaring Waarom heeft Timmermans zo veel chauffeurs met een erediploma? Want naast de elf hadden er al twee zo n onderscheiding. Richard Massop (52), directeur bij Timmermans heeft een nuchtere verklaring. Het heeft er onder andere mee te maken dat al onze mensen uit de buurt komen. We zijn een bedrijf in een dorp en de chauffeurs komen ook allemaal uit dorpen in de omgeving. Dat geeft veel binding van de mensen aan het bedrijf. Bij Timmermans Transport & Logistics in Diessen en Etten-Leur werken 85 mensen, waarvan 40 chauffeurs. Richard Massop: We hebben kritisch naar de dossiers van de chauffeurs gekeken. Zo kwamen er elf uit. Met die onderscheiding willen we hen extra waardering geven.

TON 53 04-14 PAGINA 18 DE OVERSTAP Chauffeur > Je leven lang hetzelfde werk doen? Dat kan natuurlijk als je lijf en hoofd het aankunnen. Maar het moet niet. Je kunt ook gaan voor een andere baan, of misschien zelfs een ander vak. Een serie over mensen die voor een overstap kiezen.

TON 53 04-14 PAGINA 19 rijdende conciërge Zijn vrouw wees Frans Gubbels (46) uit Nijmegen op een baan als conciërge bij een school voor speciaal basisonderwijs. Ik had deze stap jaren eerder moeten zetten. Wat deed je - wat doe je? Ik was 22 jaar chauffeur. Toen sloot het bedrijf waar ik werkte. Alle 26 chauffeurs op straat. Dat kwam hard aan. Na drie weken thuis kon ik via een collega op uitzendbasis weer aan de slag. Onderaan beginnen, met dagen van dertien tot soms wel zestien uur. Alles wilde ik doen als ik maar werk had. Sinds 2009 ben ik conciërge in het speciaal basisonderwijs, met leerlingen van vier tot twaalf jaar. Ik rij nog wel eens op zaterdag en spring bij in de vakantietijd. Wat was de aanleiding? Mijn vrouw heeft een eigen bedrijf aan huis. De toenmalige directrice van de school komt daar al geruime tijd. Ze weet dat ik redelijk handig ben en de man die destijds conciërge was, ging met pensioen. Wat vinden je oude en nieuwe collega s? Mijn transportcollega s ontmoet ik bijna niet meer. Doordat de vestiging sloot, zijn we elkaar uit het oog geraakt. Als conciërge ben ik door de school goed ontvangen. Wat moest je ervoor doen? Toen ik op 1 december 2009 begon, liep ik eerst een maand met twee collega s mee. Er zijn op deze school namelijk twee conciërges. We bleken elkaar goed aan te vullen. Het vak heb ik dus in de praktijk geleerd. Wat was het moeilijkste? De eerste weken had ik hoofdpijn door alle vragen van leerlingen en leraren. Dat ben je als chauffeur echt niet gewend. Ik had een notitieblokje om alles bij te houden en moest leren om de goede prioriteiten te stellen. En ook wel eens nee te verkopen. Waar zag je tegen op - viel het mee? Ik wist niet wat me te wachten stond. Na een paar lastige weken vond ik mijn draai steeds beter. Nu loopt alles gewoon lekker. Soms liet de techniek me wel eens in de steek, maar dat gaat steeds beter. Bij onderhoud aan een cv-ketel of kopieerapparaat kijk je eens een keer mee en stel je wat vragen. Het komt altijd van pas als je een brede kennis kunt opbouwen. Wat zal je volgende stap zijn? Ik heb het werk na vier jaar goed onder controle. Doorgroeien naar een andere functie kan hier niet. Maar ik wil wel een thuisstudie gaan doen om me verder te ontwikkelen. Dat is goed te combineren met mijn werk. Wat was het mooiste van je vorige baan - wat is het mooiste van je nieuwe beroep? Als chauffeur Nederland zien wakker worden, in een polder, als de zon opkomt en nog bijna niemand op de weg is. Gewoon schitterend. In mijn nieuwe beroep de omgang met kinderen. Je kunt als conciërge veel voor ze betekenen. Al is het maar een luisterend oor. En de kick en kostenbesparing als ik iets zelf gerepareerd heb. Zoals laatst een storing van het kopieerapparaat en net weer een defecte skelter. We besteden technisch werk alleen uit als we het zelf echt niet kunnen. Wat vindt je partner van de verandering? Die heeft deze overgang zelf aangeslingerd en het bevalt inderdaad heel goed. Elke avond op normale tijd thuis en veel meer dingen samen plannen. Als chauffeur binnenland maak je lange dagen en stond mijn avondeten altijd apart om op te warmen. Wat levert het op? In geld veel minder dan chauffeur. Daarom blijf ik zo nu en dan rijden. Maar wel de stabiliteit door vaste werktijden. Je hebt veel meer rust in je donder. Je ziet je gezin veel meer. Op het werk veel sociale contacten met leerlingen, leraren en ouders. Hoewel ik de laatste zes jaar als chauffeur met een oplegger heel leuk werk had, had ik deze stap jaren eerder moeten zetten. Ook een overstap gemaakt? Wil je TON je verhaal vertellen? Stuur een bericht naar info@tonmagazine.nl

TON 53 04-14 PAGINA 20 TON-PANEL: CRISIS Uit de drup?

TON 53 04-14 PAGINA 21 Als de economische zon doorbreekt, schijnt die het eerst in het transport. Althans... zo beweren de deskundigen. Gaat dat ook deze keer gebeuren, nu de hoosbui van de recessie voorbij is... volgens diezelfde deskundigen? TON vraagt de leden van het panel wat zij van de crisis merken en hoe zij de toekomst zien.

TON 53 04-14 PAGINA 22 Minder uren Al bijna 25 jaar rijdt Gijs Verwaal zeecontainers van Venlo naar Duitsland en Noord-Frankrijk. Om zich heen, bij collega s, zag hij hoe de crisis erin hakte. Zelf heeft hij er nog geen last van gehad. Wij hebben 75 chauffeurs. Knap hoe onze werkgever ons allemaal op de weg weet te houden. We krijgen ook altijd op tijd ons geld. Maar niets is zeker, weet Gijs. Als morgen een grote klant omvalt die nog rekeningen moet betalen, zullen ook wij het moeilijk krijgen. Sinds een paar jaar werkt Gijs wel minder uren. Met de crisis kwam ook de rijtijdenwet. Nog steeds ga ik op zondag weg en kom ik eind van de week pas terug. Maar ik mag slechts tien uur per dag rijden. De rest sta ik stil. Dat is toch vreemd: door al die uren dat we niet kunnen werken, hebben we nog minder een sociaal leven. Je bent van huis en doet niks. Mocht er in de toekomst geen transportwerk voor hem zijn, dan zou Gijs voor de wegenbouw kiezen. Daar heeft hij vroeger ook een paar jaar gewerkt. Al zal het niet makkelijk zijn een ander vak te leren. De cursussen voor Code 95 worden al moeilijker als je ouder wordt. Voor een ander beroep zal je nog meer moeten leren. Dat is voor jongeren toch veel makkelijker. Gijs Verwaal (51) uit Stolwijk is internationaal chauffeur bij Koolwijk in Bergambacht.

TON 53 04-14 PAGINA 23 Zuinige Duitsers Een Duitser is op de penning. Als het wat moeilijker gaat, houdt die zijn hand op de knip. Koopt hij geen bloemen meer. Fransen zijn losser. Die blijven als ze uit de supermarkt komen een boeketje kopen. Ronald Huygen prijst zichzelf gelukkig dat het nog altijd goed gaat bij Breewel Transport. Ronald is bij Breewel verantwoordelijk voor de divisie stekplanten, waar hij sinds 1986 werkt. Daarvoor was hij planner bij drie verschillende bedrijven en daar weer voor, van 1970 tot 1974, zat hij op de vrachtwagen. Rijden is leuk, maar plannen past hem nog beter. Ronald zou nooit iets anders willen dan een baan in transport en logistiek. Nog niet zo lang geleden heeft hij zijn vrachtwagenrijbewijs verlengd. Vanwege zijn leeftijd heeft hij niks te maken met Code 95. Maar als ik zie wat chauffeurs moeten leren, dat is behoorlijk pittig. Al die theorie, dat hoefden wij vroeger niet. Over de toekomst maakt hij zich geen zorgen. Het is duidelijk dat hij op zijn 65ste plus drie maanden met pensioen kan, maar als het aan hem ligt, gaat hij nog een paar jaar langer door. Ik heb plezier in mijn werk. Ronald Huygen (63) uit Alphen aan den Rijn is transportplanner bij Breewel Transport in Hazeldonk. Werk genoeg Ook als het crisis is, blijven mensen eten. Daarom loopt het werk bij Müller Fresh Food Logistics gewoon door. Saskia van den Brink, administratief medewerkster bij de logistiek dienstverlener voor warehousing en koel en vriesdistributie van levensmiddelen, plaatst wel een kanttekening. Er is bij ons nog voldoende werk, al is het begin van het jaar altijd wat rustiger. Wel wordt er streng op de kosten gelet. Scherp inkopen, uren goed bijhouden, liefst op het bedrijf tanken, zuinig rijden. Dat soort dingen. Saska is bijna haar hele leven administratief medewerkster. Sinds 2000 is zij in dienst bij Müller Fresh Food Logistics, sinds vijf jaar op personeelszaken. Ze beantwoordt telefoontjes en houdt de personeelsadministratie op orde. Werk dat ze makkelijk tot haar pensioen zal kunnen volhouden. Ik ben gelukkig niet de functionaris die de slechtnieuwsgesprekken moet doen. Want daar komt heel wat meer stress bij kijken. Saskia werkt niet fulltime. Heeft ze vroeger wel gedaan, maar dat wilde ze niet meer. Nu kan ik tenminste ook vrijwilligerswerk doen. Heeft ze nog loopbaanplannen? Nee hoor, niet concreet, al lijkt medisch secretaresse in een ziekenhuis of voor een huisarts me ook erg leuk. Maar ik heb het nog steeds heel erg naar mijn zin bij Müller. Saskia van den Brink (44) uit Holten is administratief medewerkster bij Müller Fresh Food Logistics in Holten.

TON 53 04-14 PAGINA 24 Vast contract Als je 47 bent, wil je wel eens wat meer dan steeds weer een tijdelijk contract, zegt Berry Krooder. Hij begon als chauffeur op een busje, werkte bij allerlei bedrijven. Was de afgelopen twee jaar vestigingsmanager bij Simon Loos in Lieshout en Zoetermeer. Hield zich bezig met Bavaria Bier en de dranken van Vrumona. Nu werkt hij bij Van der Haak Transmission, omdat hem daar een vaste aanstelling is toegezegd. Berry zag de crisis in zijn werk toeslaan. Vroeger waren Kerst en Carnaval hoogtijdagen, maar nu is het dan rustig. Mensen kiezen voor een huismerkbier en ook Sisi en Pepsi worden veel minder afgezet. Toen ik bij DHL Fashion werkte, zag ik het ook. Mensen kochten geen dure kleding meer en daarom ging het bedrijf failliet. Er zit nog muziek in transport en logistiek, stelt Berry. Hij is laaiend enthousiast over de bedrijfstak. Zijn zoon gaat er ook in werken, die zit nu nog op het roc. Daar zou Berry trouwens wel les willen geven. Mensen opleiden. Ze enthousiast maken voor het beroep. Chauffeur is geen vak, maar een bestaan. En logistiek is hectisch. De hele dag druk en denken dat het niet goed komt. En dan s avonds naar huis gaan, terwijl alles toch weer voor elkaar is. En de volgende morgen begint het weer van voor af aan. Ik zou niets anders willen. Berry Krooder (47) uit Tiel is logistiek manager bij Van der Haak Transmission in Geldermansen.

TON 53 04-14 PAGINA 25 Zonnige kijk Ik heb nergens last van en bij ons bedrijf gaat het ook prima. Ik kan met mijn inkomen mijn gezin onderhouden. En ik vind het hartstikke leuk om een dag per week op de vrachtwagen te zitten. Dat kan ik nog zeker tien jaar volhouden. Hopen dat mijn baas mij ook nodig heeft. Albert Eefting ziet de toekomst zonnig in. Hij was politieagent. In 2012 ging hij met vervroegd pensioen, maar hij was niet van plan niks meer te doen. Als jonge vent had hij zijn groot rijbewijs gehaald. Weliswaar op een klein wagentje, maar het leek me leuk weer te gaan rijden. Sinds twee jaar werkt hij voor Redder Staphorst, op een 0-urencontract, in de distributie. Vanwege zijn leeftijd hoeft Albert zich niet druk te maken over Code 95, maar hij wil wel een opleiding doen. Je moet toch bijblijven. Ik heb het er met mijn baas over gehad. Ze regelen op het bedrijf cursussen voor groepen en daar kan ik in mee. Albert Eefting 2) uit Meppel is chauffeur bij Transportbedrijf Redder Staphorst. De crisis en de toekomst Wat heb je van de crisis gemerkt? Wat verwacht je van je eigen toekomst? En blijf je in transport en logistiek werken? Dit zijn de resultaten van een peiling onder het TON-panel. Ervaar jij in je werk de gevolgen van de crisis? Ja, ernstige gevolgen zoals (dreiging van) ontslag 13% Ja, gevolgen zoals kostenbesparing (minder uren) 39% Nee, tot nu toe niet 30% Nee, en ik verwacht dat ook niet 8% Ander antwoord 11% Hoe zie jij je toekomst in het beroepsgoederenvervoer? Liefst houd ik mijn huidige beroep 65% Liefst houd ik mijn huidige beroep, desnoods in een andere sector 11% Ik sta open voor een ander beroep, eventueel in een andere sector 17% Ander antwoord 8% Drie stellingen (heel) NEUTRAAL (HEEL) eens ONEENS Ik denk dat de crisis voorbij is en dat mijn baan niet in gevaar is 25% 42% 33% Als ik de kans krijg, laat ik me omscholen naar een ander beroep 25% 33% 42% Transport en logistiek is in de toekomst weer een baanzekere sector 51% 31% 18%

TON 53 04-14 PAGINA 26 EINDE DAG Op het eind van zijn werkdag zoekt Peter Hagenaars een plek voor de nacht. Hij parkeert zijn vrachtwagen, recht de rug, strekt de benen. En neemt zijn camera ter hand. Donderdag 27 februari treft hij op zijn standplaats Borculo internationaal chauffeur Maarten Marsman (26) van Antonissen Transport uit Heino. Maarten chartert voor Bidon Liquid Logistics. Vanavond rijdt hij door naar Trebisov in Slowakije. Peter Hagenaars (46) uit Doetinchem is vrachtwagenchauffeur én fotograaf. Als chauffeur rijdt hij internationaal voor Baks Logistiek in Borculo. Zijn werk als fotograaf vind je op www.facebook.com/ PeterHagenaarsPhotography

TON 53 04-14 PAGINA 27

Langer do TON 53 04-14 PAGINA 28 maar hoe dan?

orwerken TON 53 04-14 PAGINA 29 Chef magazijn Remco Ponds (40) en hoofd magazijn/technische inkoop Johan Bloemendal (53). De pensioenleeftijd schuift op. Ook mensen met een zwaar beroep moeten langer doorwerken. Dat kan als je zorgt dat je gezond blijft. En als er in de manier waarop je het werk moet doen, rekening gehouden wordt met het feit dat je niet meer piep bent. TON neemt een kijkje bij Aloys Roemaat Transport in Lichtenvoorde, waar nagedacht is over slimme oplossingen.

TON 53 04-14 PAGINA 30 Vijftig-plus Drie mannen van boven de vijftig rond de tafel. Ze hebben het over verwachtingen en mogelijkheden. En ze spreken uit ervaring. Want wie boven de vijftig is, heeft zijn pensioentoekomst flink zien veranderen. Harold Mansveld (51) uit Neede zegt het zo: Ik denk dat ik pas op mijn zeventigste met pensioen kan. Mijn vader ging met 57,5. Daar ben ik wel jaloers op. Van de andere kant ben ik blij dat ik nog werk. Toen ik in de ziektewet zat, zag het er zwart uit. Harold kwam vier jaar geleden als chauffeur bij Aloys Roemaat binnen. Daarvoor zat hij zestien jaar op een touringcar en acht jaar lang bezorgde hij elektrische apparaten. Vooral dat laatste werk was zwaar, dus hij zocht wat anders. Na een paar maanden bij Aloys Roemaat werd hij ziek. Kreeg toen de kans op de planning, eerst tijdelijk, sinds drie jaar voor vast. Graag met pensioen Chauffeur Wim Dimmendaal (62) uit Doetinchem wordt een beetje emotioneel als hij over zijn pensioen praat: Een van mijn vorige werkgevers heeft geen pensioenpremie afgedragen. Had hij dat wel gedaan, dan was ik nu al met pensioen geweest. En dat had ik ook graag gewild. Mijn vrouw was er nooit blij mee dat ik zo vaak de deur uit was. Wim kwam in 2005 bij Aloys Roemaat, toen zijn werkgever werd overgenomen. Hij zit al meer dan veertig jaar op de vrachtwagen. Voor manager HRM en Kwaliteit Jos Cornelissen (56) uit Ulft lonkte lange tijd een mooie vutregeling. Toen hij nog in de metaal werkte, dacht hij op zijn 58ste te kunnen stoppen. Ik had altijd betaald voor die vut en zou er met veertig dienstjaren uit gaan. Nu weet ik dat ik tot mijn 67ste door moet. Maar zoals het nu gaat, vind ik dat niet erg. Jos is in 2011 bij Aloys Roemaat begonnen, na een loopbaan bij diverse werkgevers in de techniek en logistiek. Simpele oplossing Voor veel werknemers is de opschuivende pensioenleeftijd een onaangename verrassing. Voor bedrijven kan het een probleem vormen. Hoe zorg je dat oudere medewerkers langer aan het werk kunnen blijven? Soms helpt een simpele oplossing al. Jos Cornelissen vertelt: We hebben onze vijftig grootste klanten gevraagd om hun opdrachten voor de volgende dag niet pas om vijf uur, maar al om drie uur door te geven. Dat is gelukt. Nu weten onze chauffeurs een paar uur eerder hoe laat ze de volgende dag op pad moeten. Dat maakt het voor iedereen aangenamer en rustiger.

TON 53 04-14 PAGINA 31 Links Harold Mansveld; midden Wim Dimmendaal; rechts Jos Cornelissen. vaste vrije dag Nog een manier: een vaste vrije dag. Dat is bij Aloys Roemaat geregeld, voor de chauffeurs. Het mes snijdt dan aan twee kanten, legt Jos uit. Het scheelt het bedrijf overuren. En in de overige dagen halen de chauffeurs makkelijk hun uren. Daarom zijn we begonnen met het inplannen van een verplichte roostervrije dag per twee weken. Maar dat leidde tot nieuwe vragen en wensen. De een wilde een vaste dag om te sporten, de ander om bij de kinderen te zijn. Ouderen wilden vrij op vrijdag, voor een extra dag rust. Dat hebben we kunnen inwilligen en daar werd iedereen blijer van. Geen Amsterdam Wim Dimmendaal vertelt hoe het in de praktijk gaat. Sinds anderhalf jaar heb ik elke week een dag vrij. Eerst op dinsdag, maar dat gaf mij geen rust. Nu elke vrijdag, dat vind ik veel prettiger. En ik heb de planning gevraagd om mij niet meer op het westen te laten rijden. Ik ga liever niet naar Amsterdam. Ook dat is geregeld. In Groningen, Friesland en Drenthe ben ik kind aan huis. Dat vind ik heerlijk. Harold vult aan: Iedereen mag bij de planning zijn voorkeur uitspreken. Dat gaat over de vrije dag, over het soort ritten, over waar ze naartoe willen. Bijna altijd lukt het om die verzoeken in te willigen. Wim: En als het een keer niet lukt, dan is het ook goed. Ik snap ook wel dat je niet altijd iedereen tevreden kunt stellen. Leeftijdsopbouw Als mensen langer moeten werken, komen er dus ook steeds meer ouderen in een bedrijf. Houden die dan de plekken voor jongeren bezet? Kun je niet beter zorgen dat je zoveel mogelijk mensen van verschillende leeftijd in dienst hebt? Manager Jos Cornelissen is duidelijk: Je kunt wel mooie modellen bedenken, een fraaie leeftijdsopbouw nastreven, maar de praktijk is altijd weerbarstiger. Als wij nieuwe mensen zoeken, kijken we of ze goed zijn. Niet naar hun leeftijd. En als we een bedrijf overnemen, moeten we het doen met de mensen die we er dan bijkrijgen. Overigens zijn er steeds meer mensen die na hun pensioen willen blijven werken. Bij Aloys Roemaat staan vijf 65-plussers op de lijst van oproepkrachten. Jos: Voor veel chauffeurs geldt dat hun werk hun hobby is. Geld speelt ook wel een rol. Vooral mensen die eerder gestopt zijn, merken soms een flinke achteruitgang in hun inkomen. Rijden kunnen zij uiteraard nog uitstekend. Maar je moet ze geen distributie met twintig adressen laten doen. Training Aloys Roemaat Transport nam de afgelopen maanden deel aan een pilot van Gezond Transport. Hoe regel je als bedrijf dat mensen langer kunnen doorwerken? Er is gekeken naar de arbeidstijden, naar een dag minder werken, naar meer tijd om te herstellen. En er is een trainingsdag gehouden, om mensen te laten nadenken over oplossingen. Volhouden Kun jij je huidige werk volhouden tot je pensioen (wanneer dat dan ook mag ingaan). Het TON-panel antwoordde zó op die vraag: Ja, kan ik makkelijk volhouden 50% dat wordt vooral lichamelijk best moeilijk 24% Dat wordt door werkdruk en stress best moeilijk 12% Dat wordt lichamelijk en psychisch best moeilijk 14%

TON 53 04-14 PAGINA 32 Loop even door deze checklist en je weet hoe het met jouw code 95 zit. HEB JIJ JE RIJBEWIJS NA SEPTEMBER 2009 GEHAALD? Dan moet je code 95 binnen 5 jaar na de datum op je rijbewijs verlengd zijn. Dus als dat 1 oktober 2009 is, dan moet je code 95 op 1 oktober aanstaande verlengd zijn. Dan heb je dus je rijbewijs vóór september 2009 gehaald en moet code 95 vóór 10 september 2016 op je rijbewijs zijn bijgeschreven. BEN JE GEBOREN VOOR 1 JULI 1955? Heb jij geluk. Hoef je geen nascholing te doen. Code 95 wordt wel op je rijbewijs bijgeschreven zodra je dat verlengt. Op www.ilent.nl staan alle vrijstellingen voor code 95. Voldoe je daar niet aan, dan moet je gewoon 35 uur nascholing volgen. HEB JE AL TRAININGEN GEVOLGD VOOR JE NASCHOLING? HEB JE AL EEN PRAKTIJKTRAINING GEVOLGD? Goed bezig! Mooi, dan ben je op de goede weg. Probeer de rest van de 35 uur in te plannen. Pas op: het is 10 september 2016 voordat je het weet. Je moet voor code 95 minstens één praktijktraining volgen. Wacht niet tot het laatste moment, want dan zitten de opleiders mogelijk met een wachtlijst.

TON 53 04-14 PAGINA 33 HEB JE AL MEER DAN 35 UUR NASCHOLING GEVOLGD? RIJD JE IN HET BUITENLAND? Dan heb je alleen met de Nederlandse wetgeving te maken. Da s prima. Maar denk niet dat je die kunt meenemen voor de volgende verlenging. De uren vervallen zodra je code 95 op je rijbewijs wordt bijgeschreven. Zorg in elk geval wel dat je bijtijds die 35 uur hebt. och, Schat! Heb je weer last van je rug? neuh... Ben je een beetje Grieperig? neuh In een aantal landen moet je code 95 a op het rijbewijs hebben. Zorg dus dat je documenten in verschillende talen bij je hebt om problemen met controleurs te voorkomen. Kijk op www.vtl.nl/code95 Heb je buikpijn? nee Keelpijn? maar wat is er dan? Eh vandaag praktijktraining voor code 95 nee... Boef! RrRinGg! oo0h Ik denk dat het beter is dat ik vandaag in bed blijf liggen... je bent gewoon schoolziek!

TON 53 04-14 PAGINA 34 BEN JIJ INZETBAAR? Doe de

TON 53 04-14 PAGINA 35 check! Hoe sta jij er voor? Lang en met plezier je werk doen. Dat wil iedereen wel. Voor een deel heb je dat zelf in je hand, voor een deel is het een tref. Een gezond gestel krijg je van de natuur, dat lijf fit houden moet je zelf doen. En als je een baan hebt die bij je past, houd je het langer vol dan wanneer je elke dag vol chagrijn aan de slag gaat. Hoe beter de balans tussen werk en privé en tussen lijf en geest, hoe langer je het volhoudt. Sinds kort kun je via een online Inzetbaarheidscheck zien hoe jij ervoor staat. TON vroeg zes mensen die check te testen.

TON 53 04-14 PAGINA 36 René Een aanvulling op wat je weet René Runhart (42) uit Meppel werkt nu acht jaar bij Simon Loos. Hij zit in de distributie, bevoorrading van Albert Heijn. René is getrouwd en heeft twee kinderen. Zijn lengte en gewicht: 172 cm bij 72 kg. Het werk René heeft plezier in zijn werk. Genoeg variatie, relatief veel vrijheid, een goede werkgever. Toch zijn er ook schaduwkanten. Als je ziet hoeveel je ervoor moet laten en wat je dan verdient. René vindt dat er meer naar kwaliteit en opleiding gekeken zou moeten worden. Want dan winnen Nederlandse chauffeurs het van het buitenland. Het lijf Niks te klagen. René voelt zich goed gezond. Beweging krijgt hij genoeg. Wat wil je ook, als je in de distributie zit. In zijn vrije tijd loopt hij hard en zit hij op de racefiets. Hij leeft gezond. Met roken is hij gestopt, jaren geleden, toen hij hoorde dat zijn vader longkanker had. René heeft geen lichamelijk klachten, geen pijnen in rug of armen, nek of benen. Tijdens zijn opleiding leerde hij hoe je moet tillen. Zei de instructeur: Ga jij maar in de wagen zitten en kijk eerst maar eens hoe je collega s dat doen. Daar heeft hij nog steeds baat bij. De check In grote lijnen weet je natuurlijk zelf wel hoe je in je vel zit. Maar het is handig het zo weer eens op een rijtje te zien. Een soort van aanvulling op wat je al weet. René scoorde over het algemeen goed. Leuk om te doen Bert Schreuder (56) uit Oude Pekela vervoert al vijftien jaar personenwagens voor Koopman Autotransport. Bert is getrouwd en heeft twee kinderen. Zijn lengte en gewicht: 178 cm bij 86 kg. Het werk - Autotransport moet in je bloed zitten, zegt Bert. Het eerste jaar dat je dit vak zelfstandig doet, is het moeilijkst. Veel knappen dan af. Je moet driehonderd procent je kop erbij houden. Het lijf Bert voelt zich stukken beter dan een dik jaar geleden. Hij had last van een overactieve bijschildklier. Hij is geopereerd, de bijschildklier is verwijderd, en nu is hij zich lichamelijk en geestelijk weer helemaal de oude Bert. De check Niet dat hij tot nieuwe inzichten Ook de check doen? Weten hoe jij ervoor staat, in je werk, in je leven? Gezond Transport heeft de Inzetbaarheidscheck ontwikkeld. Als je die invult, krijg je direct een rapport met individueel advies. De zes chauffeurs die de test uitprobeerden deden gemiddeld zo n tien minuten over het invullen. Ga naar gezondtransport.nl/werknemer Toekomst Komt het goed met transport en logistiek? De toekomst zal het leren. Werkgevers en werknemers in de bedrijfstak hebben een plan opgesteld om de problemen van vandaag en morgen te tackelen. Dan gaat het om: de werkloosheid aanpakken, vakmanschap behouden, werken aan de inzetbaarheid van medewerkers, nieuwe mensen interesseren voor de bedrijfstak. Voor het sectorplan is 30 miljoen euro beschikbaar. De helft daarvan wordt door het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid bijgedragen. Je vindt het sectorplan op soob-wegvervoer.nl.

TON 53 04-14 PAGINA 37 René Runhart: Je weet zelf hoe je in je vel zit kwam, maar toch leuk om die check te doen, meent Bert. Volgens de test is hij trouwens te zwaar, maar een jaar geleden woog hij twintig kilo meer. En als je over een jaartje komt kijken, is hij weer lichter. Weinig mis met me Thomas Lichtendahl (39) uit Harlingen is internationaal chauffeur bij Hartog & Bikker in Vuren. Hij zit twintig jaar op de wagen. Thomas is vorig jaar gescheiden. Zijn lengte en gewicht: 174 cm bij 80 kg. Het werk Internationaal vrachtwagenchauffeur, dat is geen doorsneeberoep. Je gaat op maandagmorgen weg en komt op vrijdagavond thuis. Dus je mist de sociale dingen van het normale leven. Het lijf Thomas zegt over zichzelf dat hij geen gehaktballenchauffeur is. Hij is bewust met voedsel bezig, let goed op wat hij eet. Roken doet hij niet. En als hij ergens vroeg stilstaat, probeert hij een stukkie te gaan lopen. De check Thomas kwam goed uit de check. Er is weinig mis met me, zegt hij. Als je zo lang op de wagen zit, weet je hoe je de dingen aan moet pakken. Waar je op moet letten en waar je aan moet werken. Zeer uitgebreid dat is wel mooi Louis Kleijsen (54) uit Someren werkt sinds 1986 bij Van Gansewinkel. Hij is chauffeur/machinist, bestuurt een machine waarmee zoab (asfaltbeton) wordt gereinigd. Hij is getrouwd en heeft drie kinderen. Lengte en gewicht: 183 cm bij 92 kg. Het werk Louis maakt tijdens zijn werk nooit een snelheidsovertreding; hij rijdt met zijn reinigingsmachine niet harder dan vier kilometer per uur. Of het zwaar werk is? Lichamelijk niet zozeer, maar je moet wel je concentratie vasthouden. Het lijf - Sinds oktober vorig jaar loopt Louis te sukkelen met zijn schouder. Op zijn wagen zit het stuur aan de rechterkant. De hele bediening doet hij dus met zijn linkerhand en arm. Daardoor heeft hij een ontstoken slijmbeurs opgelopen. De check Louis vond de test wel mooi. Uitgebreid ook, en algemeen. Je hebt wel eens enquêtes die op één specifiek punt ingaan; bij deze komt bijna alles voorbij. Hij kwam er goed uit. Netjes en overzichtelijk Mike Huijsman (41) uit Den Helder werkt bij DHL in Alkmaar. Hij vervoert van alles. Mike is gescheiden en heeft vier kinderen. Zijn lengte en gewicht: 178 cm bij 66 kg. Het werk Mike is zeven jaar in dienst bij DHL. Hij heeft geen vaste wagen en geen vaste klus. Wel een weekrooster, maar dat kan elke dag veranderen. Het lijf Ik ben goed gezond, zegt Mike.Zijn enige minpuntje: hij rookt. Niet veel, zo n tien sigaretten per dag, maar toch. Hij heeft wel eens geprobeerd te stoppen, daar werd hij enorm chagrijnig van. De check Mike vindt de Inzetbaarheidscheck netjes en overzichtelijk. Hij stak er wel iets van op, bijvoorbeeld dat hij meer fruit moet eten. Nu neemt hij één stuk per dag, dat is te weinig, dat moeten er minstens twee zijn. Het zit wel goed Harry Geers (58) uit Oud-Gastel is al 31 jaar chauffeur bij Berendonk Transport in zijn woonplaats. Hij rijdt afzetcontainers voor mest, compost, turf en afval. Harry is getrouwd, heeft twee kinderen en vier kleinkinderen. Zijn lengte en gewicht: 185 cm bij 115 kg. Het werk Harry zit veertig jaar in het transport, waarvan dus de langste tijd bij Berendonk. Hij heeft mooi werk, zegt hij. Zwaar? Dat valt wel mee. Het lijf Met 115 kilo bij 1,85 meter is Harry misschien aan de zware kant. Maar hij is zijn hele leven al stevig, net zoals zijn vader. Het zit in de familie, zogezegd. De check Die was niet al te moeilijk. Dus hoe staat het met Harry s inzetbaarheid? Zit wel goed, hij voelt zich fit genoeg en doet zijn werk met plezier. Zo haalt hij zijn pensioen wel, ook als dat pas over tien jaar aan de orde is. Meer over de ervaringen van René, Bert, Thomas, Louis, Mike en Harry op tonmagazine.nl