Onderweg naar het Kleinwlasertal werd er een paar keer gepauzeerd. Later knapte het weer op zodat we in de sneeuw, verwarmd door een zonnetje, een broodje konden eten. Zondag, 3 januari 2010 Inleiding Vandaag zijn we begonnen aan een weekje sneeuwvakantie in Oostenrijk. Evenals vorig jaar ging de reis naar het pittoreske dorp Mittelberg gelegen in het Kleinwalsertal. We hadden 6 dagen geboekt in huize Annemargrethe een in Oostenrijkse stijl opgetrokken huis waarin we een ruim appartement met 2 aparte slaapkamers hadden gereserveerd. Onze reisgenoten waren Piet en Ria Goossens die voor het eerst mee naar de Oostenrijkse winter gingen. De heenreis Om 3.30 uur waren Diny en ik al uit te veren en om 4.40 uur vertrokken we naar onze winterse bestemming. In Reusel begon de vakantie al winters want er was een 5-tal centimeter verse sneeuw gevallen. Met de daarmee gepaard gaande overlast waren we niet gelukkig. Het navigatiesysteem gaf 744 kilometer aan met een reistijd van 8 uur en 10 minuten. De eerste 280 kilometer was bar en boos. De snelwegen waren bedekt met een laag vast gereden sneeuw. Het leek af en toe wel of we door een poollandschap reden. Sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw en geen enkele lijn of wegmarkering meer te bekennen. De eerste 260 kilometer haalden we een gemiddelde van slechts 65 km/h. Gelukkig hield het sneeuwen daarna op, bovendien kreeg de laatste 300 kilometer de zon steeds meer de overhand. In het Kleinwalsertal was het zonnig maar erg koud. De staalblauwe hemel stak mooi af tegen de sneeuwwitte omgeving met daarin statige sparren die een zware sneeuwlast torsten. Kortom een plaatje zoals op een mooie winterse prentbriefkaart. Om 14.30 uur arriveerden we bij het appartement. Het was smaakvol ingericht en erg ruim van opzet. Het zag er nog steeds nieuw uit en is mooi gelegen aan de skiloipes in het dal van de beek de Breitach. Op de achtergrond de Zwȍlferkop, een geweldige Alpenreus. Huize Annamagrethe bij aankomst in een sprookjesachtige omgeving. Diny en Piet kijken ademloos toe hoe de gondels van de skilift over de bergrug verdwijnen. Op de achtergrond de Zwȍlferkop. Onze vakantiebestemming Eerst iets over onze vakantiebestemming. Het Kleinwalsertal ligt in het uiterste puntje van Oostenrijk in de provincie Vorarlberg. Het dal ligt tussen de bekende Zuid- Duitse wintersportplaats Oberstdorf en het mondaine Oostenrijkse Lech. Het is het dichtst bij Nederland gelegen sneeuwzekere hoog-alpendal gelegen op 1250 meter hoogte. De top van de kenmerkende Widersteintop ligt op 2533 meter en steekte prominent boven het Kleinwalsertal uit. De Walmendigerhorn-, de Ifen- en de Kanzelwand kabelbanen maken het mogelijk op een comfortabele manier tot boven de 2000 meter hoogte te komen waar prachtige geprepareerde skipistes en wandelpaden liggen.
In het dal dat circa 15 kilometer lang is, liggen de plaatsjes Riezlern, Hirschegg en het oudste plaatsje Mittelberg. Aan het einde van het dal ligt nog het mooie gehuchtje Baad. Het Kleinwalsertal is genoemd naar de boeren uit Zwitserland (Wallis) die rond 1400 de gemeente Mittelberg hebben gesticht. De door gasten gratis te gebruiken Walserbusdienst maakte het gebruik van de eigen auto in het dal overbodig. Mittelberg wordt omgeven door oude bossen staande op de hellingen van de Allgäuer Alpen, met bergen zoals de Bärenkopf, 2.083 meter hoog, de Widderstein, 2.533 meter hoog, de Zwölferkopf, 2.224 meter hoog en de Walmendingerhorn, 1.990 meter hoog. Zoals de Piet, Ria en Diny bij aankomst bij de Bärgundhutte op een hoogte van 1405 meter. Zicht op Bȍdmen tussen de alpenreuzen in. naam al zegt, ligt het dorp in het midden van deze bergen. Op het hoogste punt van Mittelberg staat de karakteristieke Rooms Katholieke Kerk, Sint Jodok, met de oudste kerktoren van het Kleinwalsertal. Mittelberg is een sfeervolle plaats met een landelijke uitstraling. Wokken s Avonds hebben we ons rustig gehouden. De hoofdschotel was een wokmaaltijd zoals ik die de laatste tijd regelmatig gemaakt had. Lekker gezond met veel groenten zonder toevoeging van zout en olie. We lieten het ons goed smaken. Maandag, 4 januari 2010 Ochtendzon s Morgens gingen Piet en ik eerst boodschappen doen bij Lebensmittel Ewald Willam, een zelfbedieningswinkeltje waar we alle boodschappen kunnen doen die we nodig hebben tijdens deze vakantie. Het was een windstille ochtend met een halfbewolkte hemel waarin zich een helder zonnetje meldde. Tijdens de wandeling naar het winkeltje kraakte de sneeuw onder onze voeten. Dit had ongetwijfeld met het vriesweer te maken de temperatuur was immers nog steeds lager dan 10º onder nul. De dames hoog in de Oostenrijkse bergen even aan het uitrusten,
Om 11.00 uur vertrokken we naar het buurdorp Baad, gelegen op een hoogte van 1244 meter. Het is vanaf Duitsland het laatste dorp in het Kleinwalsertal en ligt nog 20 meter hoger dan Mittelberg. Met de auto kan men daar niet meer verder. We konden met de gratis walserbus waar alle toeristen van het Kleinwalsertal gebruik van kunnen maken. Op het programma stond een wandeling door het Bärgunttal waar, hoe kan het ook anders, de snelstromende Bärguntbach doorheen slingerde. Deze beek wordt gevoed door vele kleine watervalletjes die vanaf de omliggende Een van de bevroren watervalletjes in het Bärgunttal Alpenreuzen naar beneden komen, waaronder de kolossale Widerstein alp. Eerst namen we de Brunnenweg die langs de voet van de Widerstein gaat. Op afstand zagen we hoog op de berg een 8-tal gemzen lopen die in de sneeuw hun kostje probeerden te scharrelen. Boven namen we in de Bärgunthutte een ferme kop soep met worst, volgens Oostenrijks recept gemaakt. Tijdens het eten werden we muzikaal begeleid door een accordeonist die zorgde dat de stemming erin bleef. De terugweg naar Baad ging via de Bärguntweg die de Bärguntbach volgt. In Baad waren het vooral de dames die daar een zonnig terrasje wilden pikken. We bezochten café Baadgrund waar we snel het terras verlieten en de kachel opzochten omdat de late middagzon snel achter de hoge berghellingen verdween. Baader Hȍhenweg Vanuit Baad namen we de Baader Hȍhenweg. De aanvang van die weg liep langdurig vrij steil omhoog. Daaraan zal dit pad wel de naam Hȍhenweg te danken hebben. Onze inspanningen Gemzen op de hellingen van Widerstein alp werden beloond met een prachtig uitzicht over het dal en de omliggende bergen waarvan de toppen nog steeds door de zon beschenen werden. Op het einde keken we uit op Bȍdmen met z n witte chalets waar ons appartement er een van was. Omdat het er zo mooi was en we te moe waren om door naar Mittelberg te lopen daalden we daar af naar Bȍdmen. Dat was niet zo gemakkelijk want het moest via steile met ijs bedekte trappen en daarna zigzaggend over een skihelling. De wandeling in het Bärgunttal en de Hohenweg naar Mittelberg was pittig. Avond Hoewel we min of meer besloten hadden uit te gaan eten besloten we toch maar in ons appartement wat te bereiden omdat we de inspanningen nog niet helemaal te boven waren en het rustig aan wilden doen. Het menu bestond uit een heerlijke witlof-fruitsalade gemaakt door Ria volgens een recept dat Diny en ik al eerder hadden uitgeprobeerd. Verder nog gebakken aardappelbolletjes. We
eindigden met kwark en een goed glas wijn. Eenvoudig, maar het smaakte goed. Uren wandelen over de besneeuwde hellingen in de buurt van Baad en Mittelberg had onze eetlust aangewakkerd. Dinsdag, 5 januari 2010 Heldere morgen Bij het opstaan om 8.00 uur zag de omgeving er weer uit als een plaatje. Weliswaar zat de zon verscholen achter de hoge bergkammen maar de lucht was al weer mooi blauw gekleurd met hier en daar wat lichte wolkenflarden. Zicht op Miittelberg en Bȍdmen vanuit het gehucht Hȍfle. Wildentalhütte Om elf uur begonnen we aan een wandeltocht naar de gehuchten Hȍfle, Nebenwasser, Letze en Hirschhegg. De tocht startte vanaf ons appartement enging verder door het dal van de snelstromende Breitach. Het door de zon uitbundig beschenen besneeuwde dal zag er sprookjesachtig uit. In Hȍfle ging de weg vrij stijl omhoog. Daar hadden we mooie uitzichten op Mittelberg en Bȍdmen. Zelfs ons appartement Annemargrethe was er te zien. Het bleef continu stijgen en dalen over goed geprepareerde wandelpaden en wandelwegen. In Hȍfle moest er echt geklommen worden om de hoog op een helling liggende Wildentalhütte De houten brug over de Breitach naar Hȍfle. te kunnen bereiken om daar de inwendige mens te versterken. Het werd soep, worst en brood volgens Oostenrijkse gewoonten. Opvallend veel kleine kinderen waren er in groepsverband aan het skiën. Naar schatting waren er een aantal maar amper 4 jaar oud. Mooi om die kleintjes in vliegende vaart naar beneden te zien gaan! Letze De route ging verder via de Schwabenhütte naar het gehuchtje Nebenwasser en van daaruit naar het gehucht Letze Het laatste deel ging over een hoog gelegen berghelling. Ver beneden ons lag het dal van de Breitach. Aan de achtergelaten sporen te zien waren er skiërs naar beneden gegaan. Best gevaarlijk omdat er sloten, stenen en andere obstakels ontweken moesten worden en er loodrechte stukken in zaten. Na Letze staken we de Breitach over en kwamen aan de andere oever in het oudste gehuchtje van de streek terecht, nu is het een deel van Hirschhegg. Er stond nog een historisch boerderijtje en een Middeleeuws kapelletje. In het kapelletje konden we lezen dat in de 14 de eeuw daar de eerste pioniers uit het Zwitserse Wallis waren neergestreken. Die pioniers hadden daar toen de eerste brug over de Breitach gemaakt. Eerder schreef ik al dat naar die pioniers het Kleinwalsertal is genoemd. Om in Hirschegg te komen moesten we weer eens een flink stuk omhoog. Zoals gewoonlijk vielen de laatste loodjes het zwaarst. We Ria en Piet in het dal van de Breitach
namen er de Walserbus naar Mittelberg terug waar we om 16.00 uur arriveerden. Het prachtige winterse dal van de Breitach Stramme Max Ook vanavond vonden we het na alle klim- en daalwerk door de sneeuw en de daarmee gepaard gaande vermoeidheden gemakkelijker om zelf iets te bereiden. Hiervoor moesten Ria en Diny wel weer extra naar het winkeltje. Met 3 volle boodschappentassen kwamen ze terug. Het werd een heuse stramme Max ofwel een uitsmijter. We hebben na 2 dagen wandelen door de sneeuw over bergpaden en door dalen behoorlijk pijnlijke kuiten gekregen. Hopelijk herstellen we er vannacht van anders zullen we de planning wat bij moeten stellen. Om aan te geven hoe we de vakantiedagen hebben beleefd laten we de beelden samen met de bijbehorende teksten op de volgende pagina s voor zichzelf spreken. De indrukwekkende natuur van het Kleinwalsertal. Uitzicht vanuit Huize Annemargrethe op enkele Apenreuzen. Huize Annamargrethe in een winterse omgeving. Op de achtergrond is nog juist de toren van de St. Jodok kerk van Mittelberg te zien.
Knap stel hé! Het begin van de wandeling door het Bärgunttal begon met een flinke stijging. Links een ingesneeuwde melkstal die alleen in de zomer gebruikt wordt wanneer hier de koeien grazen. Hier is de Bärguntbach samengekomen met de Breitach. Op de achtergrond de Widerstein alp. Een van de bevroren watervalletjes in het Bärgunttal. Diny kan er haar hand achter steken. Het Bärgunttal, als een mooie prentbriefkaart.
De hooggelegen Brunnenweg in het Bärgunttal. Bij de Bärgunthutte konden we in de winterse zon zitten. Wij zochten even daarna de warmte in de hut op! Beneden ligt Bȍdmen waar ook ons appartement Annamagrethe ligt. De natuur van de Breitach bij Mittelberg. Piet neemt Ria een interview af (grapje). Het dal van de Breitach bij Mittelberg.
De Breitach bij Höfle. Om in de Wildetallhütte te bereiken moest er flink geklommen worden. De Breitach bij Letze. Zicht op Mittelberg vanaf een helling in Hȍfle. De boerderij in een gehucht van Hirschhegg. In de veertiende de eeuw vestigden zich hier de eerste pioniers uit het Zwitserse Wallis. Een Mariakapelletje aan het hooggelegen wandelpad bij Hȍfle.
Piet in het gehucht waar eens de pioniers uit Wallis zich vestigden. Zou dit een overblijfsel zijn van een pionier uit het Zwitserse Wallis? Klik hier om naar deel 2 gaan