Themapreek: voorbede doen (augustus 2011) Lezingen: Genesis 18: 22-33, 22 Toen gingen de twee mannen weg, naar Sodom, terwijl Abraham bij de HEER bleef staan. 23 Abraham ging dichter naar hem toe en vroeg: Wilt u dan behalve de schuldigen ook de onschuldigen het leven benemen? Johannes 17: 6-11 6 Ik heb aan de mensen die u mij uit de wereld gegeven hebt uw naam bekendgemaakt. Zij waren van u, maar u hebt hen aan mij gegeven. Ze hebben uw woord bewaard, 7 en nu begrijpen ze dat alles wat u mij hebt gegeven, van u komt. 8 Ik heb de woorden die ik van u ontvangen heb aan hen doorgegeven, zij hebben ze aanvaard en nu weten ze echt dat ik van u gekomen ben, en ze geloven dat u mij hebt gezonden. 9 Ik bid voor hen. Ik bid niet voor de wereld, maar voor de mensen die u mij hebt gegeven, omdat zij van u zijn 10 alles wat van mij is, is van u, en alles wat van u is, is van mij en omdat in hen mijn grootheid zichtbaar geworden is. 11 Ik ben al niet meer in de wereld, ik ga naar u toe, maar zij blijven wel in de wereld. Heilige Vader, bewaar hen door uw naam, de naam die u ook aan mij gegeven hebt, zodat zij één zijn zoals wij één zijn. Johannes 17:18-21 18 Ik zend hen naar de wereld, zoals u mij naar de wereld hebt gezonden. 19 Ik heb mij geheiligd omwille van hen, zo zullen ook zij door de waarheid geheiligd zijn. 20 Ik bid niet alleen voor hen, maar voor allen die door hun verkondiging in mij geloven. 21 Laat hen allen één zijn, Vader. Zoals u in mij bent en ik in u, laat hen zo ook in ons zijn, opdat de wereld gelooft dat u mij hebt gezonden. Tekst voor de preek: 1 Timoteüs 1: 7 Allereerst vraag ik dat er voor alle mensen gebeden wordt; Dat er smeekbeden, voorbeden en dankgebeden voor hen worden uitgesproken. Dat is goed en welgevallig in de ogen van God, onze redder, diw wil dat alle mensen gered worden en de waarheid leren kennen. Want er is maar één Middelaar tussen God en mensen, de mens Christus Jezus, die zichzelf gegeven heeft als losgeld voor allen. Overdenking Gemeente van Jezus Christus, Er staat al geruime tijd een doosje in de hal van de kerk. Daarin liggen blanco briefjes die je kunt invullen om een voorbede op te schrijven. Die wordt dan in de kerkdienst bij de voorbeden meegenomen. Dat kan door de week als de kerk open is voor allerlei bijeenkomsten. Of zondags voor de dienst. Je kunt er je naam bij zetten, maar dat hoeft niet en meestal gebeurt het ook niet. Elke zondagmorgen voor dat de kerkenraad de kerkzaal binnengaat, loopt de ouderling van dienst even naar dat doosje om eventuele voorbeden mee te nemen. 9 van de 10 keer is dat doosje leeg. Zo ook afgelopen zondag. En toch hebben we samen een voorbede gebeden die een gemeentelid had ingediend. Voorafgaande aan de gebeden kreeg ik een briefje aangereikt, tijdens de dienst had dit gemeentelid het in haar hart gelegd gekregen: hier wil ik zo graag samen met de gemeente voor bidden.
Ik heb daar heel erg over nagedacht deze week, en ik dacht: we moeten hier iets mee. We doen iets niet goed als het doosje steeds leeg blijft. Begrijpen we niet goed wat we doen als we voorbeden doen? Schamen we ons voor elkaar: ze hoeven toch niet te weten wat er bij mij speelt? Dat geloof ik niet, hoe kunnen we anders een meelevende gemeente zijn met elkaar? Bidden Ichthusleden niet? Dat denk ik ook niet. Er wordt veel gebeden. Op huisbezoek, bij vergaderingen, er is een gebedsgroep. Mensen bidden thuis. Geloven we niet in de kracht van het gebed? Je kunt wel bidden en zo God zoeken, maar dat is toch nog iets anders als geloven dat je gebed wordt verhoord. Ik denk dat daar de zwakke plek zit natuurlijk bidden we, we danken, we aanbidden, we praten met God, we bidden voor anderen en dan vertrouwen we dat God onze Vader ons gebed aanneemt. Maar als het daar bij blijft.. Laat ik het zo zeggen: als Abraham het daarbij gelaten had, dan zat Lot nou nog in Sodom Hebben we misschien moeite met de verhoring van ons gebed? OF beter gezegd: met het feit dat ons gebed niet verhoord wordt, althans niet dat we merken. Tenminste dat kun je ook niet zeggen; je ervaart kracht en steun, maar toch niet dat er vrede daagt, of zieken genezen althans, niet voor zover wij ervaren. Ik denk dat de meesnten van ons wel bidden, maar het dan vervolgens aan God overlaten wat Hij er mee doet. En ons erbij neerleggen dat God ons bidden hoort, maar niet automatisch onze gebeden verhoord. Toch zien we dan iets over het hoofd, namelijk het hele specifieke van de voorbede. Abraham doet voorbede voor Sodom, hij onderhandelt met de Eeuwige! Van 50 naar 45 en 30,20 10. Omwille van 10 rechtvaardigen zal de stad gespaard blijven! Hieor omt het uitgangspunt vandaag dat er voor een joodse eredienst minimaal 10 mannen aanwezig moeten zijn. Mannen, omdat die geroepen zijn tot de openbare eredienst, terwijl de vrouwen de leiding hebben over de thuisliturgie. Omwille van de aanwezigheid en het gebed van minimaal 10 bidders zou de geschiedenis in Sodom anders verlopen zijn. Helaas is dat niet gebeurd omdat er blijkbaar naast lot en zijn gezin geen andere bidders waren. Abraham bidt voor het welzijn van Somso, hij onderhandelt met God. Voorbede doen is dus onderhandelen, pleiten, God als het ware beïnvloeden in zijn handelen. Is dat mogelijk, dat wij God op andere gedachten zouden kunnen brengen? Geloven we dat God ons bidden in die zin hoort? We zouden het wel willen geloven, maar we merken het niet!
Er zijn in de bijbel veel meer voorbeelden van voorbedes, van wat we noemen: intercessie-gebeden; Mozes pleit voor het volk Israel nadat die een gouden kalf hebben gemaakt en daar enorm spijt van hebben, Mozes gaat de berg op om te bidden: Ach Heer, zei hij, dit volk heeft zwaar gezondigd, schenk hen vergeving voor die zonde. Mozes bidt voor Mirjam als die met melaatsheid is getroffen vanwege haar rebellie tegen Mozes leiding, : Ik smeek u, God, genees haar!. Mozes bidt voor het volk in Numeri 14:17 God, laat zien hoe groot uw verdraagzaamheid is, ik smeek u toon uw volk uw grote trouw en vergeef dit volk zijn schuld,; David neemt de schuld op zich als Jeruzalem zwaar getroffen wordt door rampen en David aangeeft: dit is om mij, reken het mij aan maar niet onschuldige mensen.. Jechizkia bidt voor de mensen die in een spontane actie om Jeruzalem te reinigen na de afgodendienst van Hizkia, onvoorbereid en ongeheiligd het pesachoffer brenten: moge de HEER in zijn goedheid vergeving schenken aan ieder wiens hart gericht is op God. Ik ga nog even verder, omdat ik geloof dat dit voor ons heel belangrijk is om dit goed te verstaan. De powerpoint die we gezien hebben, zegt: als je in je hart krijgt om voor deze of gene iets te doen, of als je aan die persoon denkt en hij staat dan ineens voor je of de telefoon gaat, als je het verdriet of de emoties van iemand anders voelt bij jezelf dan is dat God die jou uitkiest, Uitkiest om.voor die ander te bidden, dat wil zeggen voor die ander te pleiten bij God, die ander te beïnvloeden met de liefde, de aandacht van God. Is dat dan nodig? God kent toch alle mensen, Hij weet wat ze nodig hebben, Hij heeft ze lief; Hij is er toch ook voor mensen zonder dat anderen voor hen bidden? En het gaat toch niet opeens beter met die mensen DOORDAT anderen voor hen bidden? JEsaja 53; het bekende hoofdstuk over de dienaar van God zegt, vs. 12, : hij werd onder de overtreders gerekend, terwijl hij toch veler zonden heeft gedragen en voor de overtreders gebeden heeft. Luk 22:32: zegt Jezus tot Petrus: Simon, ik heb voor je gebeden dat je geloof niet zou bezwijken een gebed voor wie zwak zijn in het geloof. Jezus bidt voor degenen die Hem kruisigen: Vader, vergeef hen, zij weten niet wat ze doen. In Johannes 17 hebben we een gebed van Jezus. Daarin bidt Jezus voor degenen aan wie Hij /Gods Naam bekend heeft gemaakt en die Hem hebben aanvaard: Ik bid voor hen. Ik bid niet voor de wereld, maar voor de mensen die U mij gegeven hebt zij blijven in de wereld. Ik bid u voor allen die door hun verkondiging in mij geloven. Ik bid dat zij allen één zijn. Dan zal de wereld begrijpen dat u mij gezonden hebt.
Rom. 8: 34 zegt Paulus: als God voor ons is, wie kan dan tegen ons zien? Christus Jezus die gestorven is, is opgewekt en zit aan de rechterhand van God en pleit voor ons. En dezelfde gedachte tenslotte in Hebr. 7:25 waarvan Christus gezegd wordt: Zo kan hij ieder die door hem tot God komt volkomen redden, omdat hij voor altijd leeft en zo voor hen kan pleiten. Dat betekent dus dat Christus zelf voorbede doet, voor ons. En hij bidt voor degenen die doordat zijn gemeente in de wereld Hem verkondigt, in hem gaan geloven. De rol van de kerk in de wereld is voorbede doen. Met minder kun je het niet zeggen. Voorbede voor alle mensen. Letterlijk betekent het: een petitie indienen, zoals een groep mensen soms bij de regering een verzoek indient of een handtekeningenactie houdt. Mensen voor wie gebeden wordt, komen in aanraking met het evangelie, het goede nieuws van geloof, hoop en liefde. En daar word je anders van! Denk aan die powerpoint plaatjes van net. Want er is maar één middelaar, de mens Christus Jezus. Voorbede doen is bemiddelen, mensen en menselijke zaken in de aandacht van God brengen en vragen of Hij er met zijn zegen wil zijn. De voorbede is een geschenk aan de mensen, omdat Christus het geschenk is aan de mensen: de mens Christus Jezus,- dat slaat niet allen op zijn geboorte onder de mensen, maarook op zijn pleiten voor de mensen, degene die voor mensen de middelaar is tussen God en mensen, die ons in contact brengt met de waarheid, Die met zijn leven het losgeld heeft betaald, zoals je in de dagen van het Romeinse Rijk een slaaf kon vrij kopen, zo is Jezus de mens, die ons menselijk maakt; vrijgekocht van onze angst, ons eigen ik, ons lot en het is treurig wat het lot met mensen kan doen aan ziekte, aan tegenslag, aan schuld- En Zolang er nog tijd is, bemiddelt de gemeente zijn menselijkheid aan concrete mensen, met naam en toenaam, Mensen voor wie wij bidden, voorbede doen, een petitie indienen. En wat schieten ze daar dan mee op? We zouden een groot bord op de kerk moeten zetten met de woorden: Schuldhulpverlening. Of Mediation. Dan krijgen we misschien allerlei mensen met een conflict, 2 partijen die er niet uitkomen en dan kan de hulp van een mediator, een (be)middelaar uitkomst bieden, moeten ze zich er wel beide aan houden natuurlijk. Mediation. Bemiddeling. Mensen in contact brengen met de geestelijke wereld en de geestelijke gaven. In al die interecessiegebeden in de bijbel, gaat het om vergeving, Bidt je voor iemand die ziek is om vergeving? Vergeving is letterlijk: loslaten.
We bidden dat mensen alles wat ze ontnomen wordt, en wat ze moeten loslaten, ook kunnen loslaten, dat ze heel worden, geheeld, ge-heild, geheiligd met b.v. achting, aandacht, vol van de waarheid van wat er toe doet, Dat je tot de kern komt en tot de bron: wij zoeken U als de bron va levend water, als brood dat broodnodig is, Als vuur dat ons verwarmt voor nu en later, als licht tegen duisternis. Dat is voorbede doen, bemiddelen, mensen opdragen. Daarom vragen we ook altijd of mensen willen dat we openlijk hun naam noemen, We zeggen: we zullen voor je bidden of er is voor je gebeden. En dat doet mensen goed. Dat God heeft zichzelf gegeven als de helper. Er is een middelaar tussen God en mensen. Een gemeente die daar weet van heeft, doet voorbede. Een christen bidt : om Gods Naam, Gods wil, Gods Koninkrijk - want van God is het Koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid tot in eeuwigheid. Amen.