Als de Maas La Meuse wordt.. Als roeier van Aeneas heb je een speciale band met de Maas. Maar hoe zou het roeien zijn op de Maas als zij zich een weg baant door de Ardennen? Daarvoor is elk jaar een mooie gelegenheid. Op de derde zondag van augustus organiseert de roeivereniging van Wépion (bij Namen in België), de RCNSM Aviron, een internationale toertocht. Dit ter ere van de oprichter van de vereniging in 1862, de schilder Félicien Rops. Het idee viel goed bij de vrijdagroeiers. Uiteindelijk gaven 17 mensen zich op (waaronder ook roeiers van andere groepjes en 2 begeleiders ). We zouden 3 C4- boten meenemen. Ton (partner van Agnes) was bereid de botenwagen te rijden. En zo verzamelden we ons op zaterdagmorgen 20 augustus op de Roei om boten af te riggeren en op de botenwagen te laden. Een hele klus. Maar om een uur of één was iedereen bij de startplaats in Hastière. Dat werd weer opriggeren. Vervolgens uitblazen op een fijn terras aan de Maas in het zonnetje. De botenwagen en volgauto s reden daarna naar de roeivereniging in Wépion, waar we hartelijk werden ontvangen door de voorzitter van de vereniging, Louis Lambert. Ton had de botenwagen vakkundig langs diverse verkeersopstakels gestuurd (vooral in Dinant was het een verkeerschaos!). En toen was het inchecken. Bij een hotel of een jeugdherberg. In de vroege avond kwamen we elkaar weer tegen op het terras van een leuk restaurant, Aquaplane, met uitzicht op..ja de Maas natuurlijk. Coby verraste de organisatoren, Antoinette en Piet Hein, met een leuke speech en een culinair pakket. In jeugdherberg en hotel werd door menigeen nog een glaasje gedronken. En Jan van Rey ontdekte in het hotel een spannende uitstalling van lingerie..
De volgende ochtend vertrok een bus van de roeivereniging naar Hastière. De eerste druppels vielen. Zouden we erg nat gaan worden? Het vertrek had heel wat voeten in aarde. De 19 deelnemende boten vertrokken één voor één. De boten van captain Onno en van captain Marjan roeiden vrolijk
weg, maar de boot van het captainsduo Esther en Coby had een probleem: de ring om het manchet van een roeiriem ontbrak. Collier zeiden ze bij de organisatie. Die wisten zo gauw geen oplossing, en suggereerden om na 13 km. in Dinant een riem te gebruiken van de roeivereniging van Dinant. Gelukkig waren ze erg creatief in de boot. De riem van het polstasje van Emmy diende 13 kilometer lang als noodring.
De sluizen waren een avontuur op zich. In de smalle sluisjes hoopten de 19 boten zich op, van wand tot wand, vlak naast elkaar. Leuk om contact te leggen met de buurboten. Zo hoorde ik dat ze in Brussel net als wij wekelijks in de ochtend roeien. Maar koffie drinken achteraf vonden ze gek. Ze drinken altijd bier! Ook met roeiers uit Luik, Namen, Dinant, Luxemburg, Tournai, Charleville (in Frankrijk), Niederkassel (tussen Bonn en Keulen aan de Rijn) en Dordrecht hadden we in diverse sluizen aardige gesprekken. Na het schutten kwamen met behulp van een touw - de boten weer in beweging en zetten hun tocht voort. Met een politiebootje voorop, en een reddingsboot achteraan. Door een prachtig landschap, met soms steile rotsen, kastelen (zoals dat van Freyr), kerkjes en ruïnes. Door het fraaie Dinant onder de brug door met de saxofonen, ter ere van hun plaatselijk held Adolphe Sax, uitvinder van de saxofoon.
We roeiden langs het île d amour, waar Félicien Rops amoureuze ontmoetingen schijnt te hebben gehad. Intussen fietste Niek, partner van Isabella, langs de Maas en maakte foto s en filmpjes. En...het werd droog! In Anhée moesten de boten uit het water voor de lunch. Die was in een sporthal, een kilometer lopen, maar dat is na 4 uur roeien best lekker! De lunch was prima, de accordeon en de saxofoon zorgden voor een aangename ambiance.
Nu nog 14 kilometer naar het eindpunt. En toen kwam de regen, met bakken! Kletsnat in een sluis probeerden de organisatie de stemming erin te houden met muziek. Moe, stijf en nat arriveerden we pas na zeven uur in Wépion. En dan valt afriggeren en opladen niet mee! De meesten gingen even onder een hete douche, heerlijk. We besloten het afladen en opriggeren in Roermond maar uit te stellen tot maandagmorgen. En rond een uur of elf keerden de 17 terug, goed moe, maar met een voldaan gevoel van een leuk weekend. De volgende morgen werd Gerda wakker en voelde zich nog een beetje zeeziek. Schijnt te kunnen na een uur of 9 in een roeiboot. En in ons roeihome staat nu een fraaie beker met een vaantje van de RCNSM Aviron. Ter herinnering.