Het is niet wat het lijkt Vera Philips Ze weet hoe ze haar waanzinnige idee gaat uitvoeren. Tot in detail. Ze zal wraak nemen. Kwaad met kwaad vergelden. Er gaat een vlijmscherpe pijn door haar lijf. Ze hield van hem. Ze vertrouwde hem. Dat beeld van drie jaar terug moet weg uit haar hoofd. Daarna kan ze weer genieten in haar knusse West-Friese woonboerderijtje. Als kind kwam ze er al bij haar grootouders. Elke vierkante meter boerderij en stal kent ze. Er liggen veel verloren gelukkige voetstappen van haar in en rond de boerderij. Herinneringen van vroeger voor later. Nu laat ze er lugubere voetstappen achter. Tijdens elke verloren voetstap vormde zich een stukje van het perfecte waanzinnige idee in haar hoofd. Ze heeft sinds wat ze drie jaar terug zag, geen controle meer over wat er in haar hoofd gebeurt. Gebons in haar hoofd. Stemmen die haar opdrachten geven. Waanzinnige opdrachten. Naar welke stem moet ze luisteren? Ze voelt zich net als Dali. Als 11-jarig kind bezoekt hij voor het eerst het Teatro-Museo Dali in Figueres. Hij ziet al die kunstwerken. Het wordt een overweldigende chaos in zijn hoofd. Ze heeft geprobeerd dat schokkende beeld uit haar hoofd te verbannen. Avonden heeft ze in de badkamer gezeten, het licht uit. Ze zette de kraan aan en luisterde urenlang naar het stromende water. Daardoor werd de chaos in haar hoofd rustiger. Ze visualiseerde het schokkende beeld. Ze probeerde dat met het water te laten wegvloeien. In de zwarte diepte van het doucheputje. Ze wil weer samen met hem bij het knapperende haardvuur zitten met een goed glas wijn. Ze houdt van wijn, vooral van de kleuren ervan. Ze ziet aan de kleur de intensheid van de wijn. Witte wijnen met licht- en donkergele flonkeringen en nuances van goud of groen. De kleur van een witte wijn verdiept zich met de tijd, terwijl de kleur van rode wijn met het verstrijken van de tijd verbleekt. Ze houdt meer van rode wijn door de prachtige kleurschakeringen: van granaatrood tot robijnrood. De prachtige dieprode kleur van jonge rode wijn of wijn gemaakt van druiven met een dikke schil. Ze herinnert zich precies hoe hij met die intense blik naar haar keek, als ze behoedzaam hun wijnglazen halfvol schonk, eerst de wijn langs de binnenwand van het glas draaiend om het bouquet los te maken. Daarna genietend van de wijngeur met elementen van zwart fruit en een lichte kruidigheid van eikenhout. Het is vanavond erg druk in haar hoofd. Ze hoort een stem krijsen gerechtigheid, dood aan de overspeligen. Dan weer hoort ze de bezorgde stem
van haar vader: Deerntje, hoe is t allegaar zô kommen? Haar vader die ze zo mist. Kon ze nog maar eens over zijn grijze haar strijken. Tussen het lawaai in haar hoofd hoort ze haar eigen stem, als een fluistering: Je ogen kijken al ver voorbij de horizon van je bestaan. Je blik is stiller dan het rimpelloze meer waarover de schaduw valt. Zacht houd ik je vast en fluister hoeveel ik van je houd. Ik streel je grijze haar. Steeds raak ik je aan. De afstand is al groot. Jouw leven vloeit weg zoals de ebbende zee, terwijl de vloed mij overspoelt. Uit liefde maar met moeite laat ik je los voor je laatste reis. Jouw laatste ademtocht verstilt mijn tijd voorgoed. Vandaag begraaf ik jou in mij. Achter de stal staat een oude gascilinder. Ze heeft de gascilinder laten vullen met inergen. Een gasmengsel, bestaande uit stikstofgas, argon en koolstofdioxide. Het wordt gebruikt in ruimten met gevoelige of kostbare inhoud, zoals museumzalen. Door inergen te verspreiden in de ruimte, komt er een
zuurstofarme atmosfeer. Een brand zal dan uitdoven door gebrek aan zuurstof. Ze begint te lachen als ze denkt aan haar idee. Zij zal haar stal met kostbare inhoud vullen. Haar lachen gaat over in een waanzinnige schreeuw. Een schreeuw in haar helkamer. Op haar tafel staan heerlijke spijzen. De mensen rond de tafel dragen prachtige kleurrijke gewaden, met roze, paars en rood en daarover een mistige waas van goud en zilver. De mouwen zijn niet mooi. Deze zijn gemaakt van onbuigzaam ijzer. De mensen kunnen de spijzen wel pakken, maar zij kunnen door de ijzeren mouwen hun armen niet buigen om het voedsel naar hun mond te brengen. Ze voelt de Pan-sfeer. Pan, de heersende god over nimfen en herders, die zijn dierlijke aard verried door zijn wollig behaarde dijen en gespleten hoeven. De muziek uit zijn fluit, gemaakt van rietstengels, bracht de luisteraar in een toestand van paniek. Zij wil weer naar de hemelkamer. Daar helpen de mensen elkaar. Zij pakken het voedsel van de tafel en stoppen het in de mond van degene die naast hen zit. De volgende ochtend begint ze nauwkeurig aan de uitvoering van haar waanzinnige idee. Ze loopt nog één keer door de hele stal om te controleren of alle kieren goed zijn dicht gemaakt. Dan sluit ze de slang van de gascilinder aan op de buis die de stal ingaat. Ze draait de gaskraan open. Bij inergen kan de zuurstofconcentratie tot onder 9,5 volume % worden gebracht. Meer dan de helft van de ruimte is dan gevuld met inergen, maar de mensen in die ruimte kunnen toch nog blijven ademhalen. Zij moet er dus voor zorgen dat de hele ruimte is gevuld met inergen. Dan is ademhalen niet meer mogelijk. Als hij vanavond thuis komt, neemt ze hem mee de stal in. Zorgvuldig zal ze de deur achter hen sluiten. Dan zal ze hem verleiden. Ze zal langzaam de knoopjes van haar blouse open maken, net zoals haar beste vriendin drie jaar terug deed. Ze zal op dezelfde plek gaan staan. Een glimp heeft ze toen gezien, door de spleet in het verweerde hout van de staldeur. Ze schrikt bezweet wakker. Gelukkig, hij ligt naast haar. Wat een waanzinnige nachtmerrie. Ze gaat weer liggen en nestelt zich in zijn armen. Ze glimlacht: haar droom is uitgekomen. Ze heeft de schrijfwedstrijd van de Boekenweek gewonnen. Vandaag mag ze met Ronald Giphart naar IJsland!
Gebruiksvoorwaarden Het werk van schrijvers en dichters op Nederland Schrijft mag gratis worden gelezen en/of gedownload voor eigen gebruik. Iedere verspreiding, openbaarmaking, verveelvoudiging of bewerking is niet toegestaan.