Weerwolvenbos_12e druk.indd 1 05-11-10 14:00
Weerwolvenbos_12e druk.indd 2 05-11-10 14:00
Weerwolvenbos_12e druk.indd 3 05-11-10 14:00
Weerwolvenbos_12e druk.indd 4 05-11-10 14:00
Weerwolvenbos Weerwolvenbos_12e druk.indd 1 05-11-10 14:00
favorieten van de kinderjury Meester Kikker (7+) 1996 Weg met die krokodil (7+) 3 1994 Paniek in de Leeuwenkuil (8+) 3 2005 Leeuwenroof (8+) 3 2007 Nooit de buren bijten (9+) 1996 Altijd bijten de buren (9+) dolfje weerwolfje Dolle vollemaannacht (voorleesprentenboek) Het nachtmerrieneefje (7+) Niet bijten, Dolfje! (7+) Weerwolvenfeest (7+, met liedjes-cd) 2007 Dolfje Sneeuwwolfje (7+) 2009 Dolfjes Vakantieboek Dolfje Weerwolfje (8+) 1998 Volle maan (8+) 2000 Zilvertand (8+) Weerwolvenbos (8+) 2004 Boze drieling (8+) 2006 Weerwolfgeheimen (8+) 2008 Een weerwolf in de Leeuwenkuil (8+) 3 Weerwolfbende (8+) de griezelbus (9+) De griezelbus 0 3 2000 De griezelbus 1 De griezelbus 2 3 1995 De griezelbus 3 1997 De griezelbus 4 3 1999 De griezelbus 5 De griezelbus 6 3 2006 De griezelbus 7 3 2009 dolfjeweerwolfje.nl degriezelbus.nl paulvanloon.nl 3 Getipt / Bekroond door de Nederlandse Kinderjury Weerwolvenbos_12e druk.indd 2 05-11-10 14:00
Paul van Loon Weerwolvenbos Tekeningen Hugo van Look Leopold / Amsterdam Weerwolvenbos_12e druk.indd 3 05-11-10 14:00
Schrijf je in voor Dolfje-nieuwsmail op www.dolfjeweerwolfje.nl Twaalfde druk 2009 2003 tekst: Paul van Loon Omslag en illustraties: Hugo van Look Auteursfoto: Mark Sassen Uitgeverij Leopold, Amsterdam isbn 978 90 258 4167 6 / nur 282 Uitgeverij Leopold drukt haar boeken op papier met het fsc-keurmerk. Zo helpen we waardevolle oerbossen te behouden. Weerwolvenbos_12e druk.indd 4 05-11-10 14:00
Inhoud 1. Weerwolven 7 2. Stemmen 10 3. Plannen 14 4. Bloot 18 5. Mobieltje 21 6. Droom 24 7. wrow 28 8. Help 35 9. Omgehakt 39 10. Gevangen 43 11. Kofferbak 46 12. Monstergeluiden 48 13. Weerwolfjeuk 51 14. Ogen 56 15. Neefwolf 59 16. Kerkhof 64 17. Gebroken 69 18. Weglokken 74 19. Helm 76 20. Geritsel 79 21. Monsters 82 22. Kreet 85 23. Lichtje 88 24. Sorry 93 25. Beest 97 26. Zak 99 27. Vrogul 102 28. Contract 104 29. Mist 106 Weerwolvenbos_12e druk.indd 5 05-11-10 14:00
30. Meneer 111 31. Onder de steen 113 32. Oudste 116 33. Kauwgum 122 34. Kistje 124 35. Pen 128 36. Woedend 131 37. Geweld 136 38. Onweer 139 39. M3 143 40. Wens 150 41. Held 154 Weerwolvenbos_12e druk.indd 6 05-11-10 14:00
1. Weerwolven Doodstil was het in het Wolvenbos. Hoog boven de bomen hing de volle maan. De lucht werd al ietsje lichter blauw. Vogels sliepen nog even. Dauwdruppels glinsterden op het mos. Opeens een harde brul. wrow. Daarna een stem. Pas op, opa. Er zijn hier weerwolven. Opa schoot overeind. Zijn hoed viel op de grond. Wat? Weerwolven? Waar? Wie? Hier, opa. Wij twee, u en ik. Opa keek in een wit behaard gezicht, dat vrolijk lachte. Een gezicht met twee spitse oren en een brilletje. Dolfje. Opa s glimlach liet zijn scherpe tanden zien. Zijn gele ogen glinsterden. Hij boog voorover en raapte zijn hoed op. Oh ja, da s waar ook. Hè, wat dom van mij. Wij zijn het zelf, jij en ik. Hij zette de hoed op zijn zwarte wolvenkop. Grappenmaker. Jij dacht zeker dat ik sliep? Dolfje gromde grinnikend. Wrow. Zijn witte staart zwiepte over de grond. Opa weerwolf zat naast Dolfje tegen een dikke boom. Hij klopte tegen de boombast. Wist je dat mijn boom de oudste van het Wolvenbos 7 Weerwolvenbos_12e druk.indd 7 05-11-10 14:00
is, Dolfje? Echt waar, opa? Ja en hij staat precies in het midden van het bos. Mijn ouwe trouwe boom. Plotseling gaapte opa weerwolf heel hard. Oeaaah. Sorry, Dolfje. Hoe gaat het eigenlijk met de Vrogul? Prima, opa. Hij zit nog steeds in zijn kooi in de tuin. Niemand opgegeten de laatste tijd? Gelukkig niet, opa. Als wij hem op tijd voeden, is hij ongevaarlijk. Ik vind hem wel lief. 8 Weerwolvenbos_12e druk.indd 8 05-11-10 14:00
Opa weerwolf knikte. Mooi zo. De Vrogul blijft natuurlijk een wild dier. Eigenlijk hoort hij in een bos. Maar misschien voelt hij zich ook bij jou thuis, omdat je een weerwolf bent. Met knipperende ogen keek opa naar het laatste maanlicht. Oei, riep hij. 9 Weerwolvenbos_12e druk.indd 9 05-11-10 14:00
2. Stemmen Wat is er opa? Geschrokken keek Dolfje naar opa weerwolf. Met zijn wandelstok wees opa naar de maan. Je moet naar huis, Dolfje. Het is al heel laat. Of eigenlijk nog heel vroeg, bijna ochtend. We zitten hier al veel te lang. Jammer, de tijd vliegt voorbij als het gezellig is. Straks komt de zon op. Nog even en dan ben je weer een jongetje. Dolfje knikte. Over een paar uur moet ik al naar school. Da s veel erger. Ik ben de hele nacht op pad geweest. Hopelijk val ik niet in slaap op school. Dat is al een paar keer gebeurd. Toen moest ik nablijven. Hij sperde zijn kaken wijd open en geeuwde. Ik ben doodmoe. Opa weerwolf stond moeizaam op. Jammer. Ik wilde je het grote geheim gaan vertellen. Geheim, opa? Ja, het geheim van het Weerwolvenbos. Maar daar is het nu te laat voor. Een groot geheim, opa? Wat bedoelt u? Opa weerwolf schudde zijn kop. Nee, nee, Dolfje. Voor een groot geheim moet je de tijd nemen. Daar moet je voor gaan zitten. Wij twee, jij en ik, weerwolven onder elkaar. En dan moet je het op je gemak vertellen. 10 Weerwolvenbos_12e druk.indd 10 05-11-10 14:00
Hij knipoogde. Maar dat komt de volgende keer wel. Ooh. Dolfje brandde van nieuwsgierigheid. Wilt u niet alvast een klein beetje... Nee, jij moet nu vliegensvlug naar huis, Dolfje. Opa s gele ogen glommen. Ik denk dat ik maar eens in mijn wolvennest klim. Lekker nog wat ronken. Dolfje keek omhoog. Uit de boom hing een touwladder. Boven in de boom was een prachtige hut. Opa s weerwolvennest zat goed verborgen tussen takken en bladeren. Het Wolvenbos was eigenlijk een Weerwolvenbos. Alleen weerwolven wisten dat. Opa was altijd een weerwolf, dag en nacht. Dat kon omdat hij al heel oud was. Dolfje veranderde alleen bij volle maan. Drie nachten achter elkaar werd hij dan een kleine, witte weerwolf met een brilletje op zijn snuit. Zodra de zon opkwam, werd hij weer een gewoon jongetje. Opa weerwolf stond op. Hij greep de touwladder beet. Even aaide hij Dolfje over zijn kop. Tot gauw, Dolfje. Snel naar huis nu. Opa weerwolf klom snel omhoog. Vol bewondering keek Dolfje hem na. Knap van opa, dacht hij. Hij klimt nog zo lenig als een jonge aap. Toen hij bijna boven was, keek opa weerwolf omlaag en grijnsde. 11 Weerwolvenbos_12e druk.indd 11 05-11-10 14:00
Nergens blijven hangen, Dolfje. De ochtend nadert. Het geheim vertel ik de volgende keer. Opa trok de touwladder op. Welterusten, opa. Opa knipoogde naar Dolfje. Toen was hij tussen de takken verdwenen. Wrow, nu vliegensvlug naar huis. Dolfje liet zich voorover zakken. Op vier poten stoof hij door het bos. Nog even en dan zou het licht zijn. Hij dacht aan de woorden van opa weerwolf. Het geheim van het Weerwolvenbos? Wat zou dat zijn? Plotseling bleef hij doodstil staan. Zijn oren trilden. Hij stak zijn neus in de lucht en snoof. Takken kraakten. Bladeren ritselden. Dolfje snoof nog eens. De wind droeg vreemde geuren met zich mee. Onraad. Onbekende geuren. Oeaah. Dolfje kon de geeuw niet binnen houden. Verschrikt sloeg hij een klauw voor zijn bek. Wat was dat daar? Lichtbundels tussen de bomen. Zaklantaarns? Lichtvlekken dansten over de stammen. Vreemde stemmen. Mensen. Wat deden die zo vroeg in het bos? Hadden ze hem gehoord? Dolfje dook achter een struik. Hij hield zich muisstil. 12 Weerwolvenbos_12e druk.indd 12 05-11-10 14:00
Hij geeuwde nog eens, maar deze keer zonder geluid. De mensen kwamen dichterbij. Zware stemmen klonken nu luid en duidelijk. Zie je t voor je, Gratemager? Prachtige flatgebouwen, de geur van asfalt. Ruik je het al? Heerlijk. Ruime parkeerplaatsen. Hoogstens een paar voetbalvelden. Verder geen groen. Bah. Precies. Weg met die lelijke bomen, Meneer. Alles moet plat. Prachtig plat voor een prachtige flat. Juist, dat is een oude wijsheid, Gratemager. Wil je iets opbouwen, dan moet je eerst iets anders plat maken. Zo is dat, Meneer. En al dat hout verkopen we lekker met een flinke winst. Dolfje snapte er niets van. Wat bedoelden die mensen? Een plat bos? Plotseling zwiepte een lichtstraal rakelings over zijn kop. Heel even werd hij verblind, toen het licht in zijn ogen scheen. Meteen dook Dolfje nog dieper weg. 13 Weerwolvenbos_12e druk.indd 13 05-11-10 14:00
3. Plannen Twee mannen kwamen tussen de bomen uit. De ene was dik, de andere mager. Ze droegen allebei een regenjas, een stropdas en een broek met streepjes. Met zaklantaarns schenen ze voor zich uit. Hé, zag je dat, Gratemager? Wat, Meneer? Daarginds, een beest. Een hond, volgens mij. Of een wolf. Ik dacht al dat ik iets hoorde, Meneer. Net of iemand heel hard geeuwde. 14 Weerwolvenbos_12e druk.indd 14 05-11-10 14:00
Zal die wolf wel geweest zijn, Gratemager. Een gapende luilak van een wolf. Bah, ik haat wolven. De lantaarn scheen opnieuw over de struiken en tussen de bomen. Dolfje bewoog niet. Gelukkig zagen de mannen hem niet. Zitten hier dan wolven, Meneer? Zou kunnen, Gratemager. Zou kunnen. Het heet niet voor niets het Wolvenbos. Enge beesten, die wolven, Meneer. Heb je die eigenlijk nog in ons land? Meneer grinnikte. In elk geval niet lang meer, Gratemager. Alles wordt hier kort en klein gemaakt. Het hele bos gaat tegen de vlakte. Dankzij de Hakker, de Zager en de Kapper. En als er wolven zijn, ruimen we die ook op. Moeten we ook nog opruimen, meneer? Zeur niet zo dom, Gratemager. Dolfjes ogen vielen bijna dicht. Hij hoorde nauwelijks wat er gezegd werd. Hij dacht alleen maar aan zijn bed. Zijn heerlijke, warme bed. Zijn zachte kussen. Het scheelde niet veel of hij viel onder de struik in slaap. De twee mannen praatten met luide stem verder. Waarom zijn we eigenlijk zo vroeg hier, Meneer? Dan ziet niemand ons, Gratemager. Onze plannen zijn geheim. Ik wil geen pottenkijkers. Pottenkijkers, Meneer? 15 Weerwolvenbos_12e druk.indd 15 05-11-10 14:00
Ja, je weet wel, bemoeials. Sukkels, die vinden dat je geen bossen mag omhakken. En dat je alle dieren moet beschermen. Dat soort onzin. Oh, die figuren, Meneer. Dat zijn lastpakken. Die moet je gewoon in de pan hakken. Dolfje begreep er steeds minder van. Pottenbakkers? Pannenhakkers? Gek. Hij geeuwde weer, zijn kop zakte opzij. Hebben wij al een vergunning om te hakken, Meneer? Een hakvergunning aanvragen? Ben je bedonderd, Gratemager. Dat duurt veel te lang. Nee, ik moet alleen de burgemeester nog even spreken. Maar dat lukt wel. Dan komt alles in orde. Een zak met geld doet wonderen, let op mijn woorden. De mannen lachten. Wanneer beginnen we, Meneer? Morgennacht, Gratemager, als iedereen slaapt. Wij laten er geen gras over groeien. De stemmen klonken steeds zachter. Nee, we maaien juist alles weg, ha ha... Dolfje schrok op, toen een tak in zijn wang prikte. Voorzichtig keek hij over de struik. De mannen waren verdwenen. Een poosje zat Dolfje doodstil. Wat kletsten die twee toch? dacht hij. Iets over een plat bos, of zo. Wat een onzin. Platte bossen bestaan helemaal niet. Hij geeuwde opnieuw, zodat de tranen in zijn ogen sprongen. 16 Weerwolvenbos_12e druk.indd 16 05-11-10 14:00
Intussen was de maan verdwenen. Oh, ik moet snel naar huis, dacht Dolfje. Rennen voor het te laat is... 17 Weerwolvenbos_12e druk.indd 17 05-11-10 14:00
4. Bloot Dolfje rende zo hard als hij kon. Takken krasten over zijn blote vel. Hè? Onder zijn blote voeten kietelde gras. Wat? Bladeren sloegen tegen zijn blote benen. Oeps. Dolfje bleef staan en keek naar zijn armen. Ai, geen witte vacht, maar blote armen. Oei, geen klauwen, maar handen met vingers. Oh oh. Ik had al lang thuis moeten zijn. Ik ben geen weerwolf meer. Ik ben weer gewoon een jongetje. Hij slikte, want er was een probleempje. Zijn pyjama lag thuis. Op de grond, naast het bed. Zijn pyjama trok hij altijd uit als hij in een weerwolfje veranderde. Verschrikt keek Dolfje om zich heen. Ik sta hier in mijn blootje, dacht hij. Helemaal alleen. Zo bloot als een kikker. Geen weerwolfhuid, maar kippenvel. Hij rilde, want nu pas voelde hij hoe koud het was. Ook wist hij niet meer waar hij was. Als weerwolf kende hij altijd de weg in het bos. Een weerwolf kan supergoed horen en ruiken en spoorsnuiven. Een jongen kan dat niet zo goed. Verdwaald, dacht Dolfje. Hoe kom ik weer thuis? Stel je voor dat iemand mij in mijn blootje ziet. Was Timmie maar hier. Hij weet altijd een oplossing. 18 Weerwolvenbos_12e druk.indd 18 05-11-10 14:00
Voorzichtig liep Dolfje verder. Bladeren ritselden. Er klonken vreemde geluiden. Dolfje wist niet welke kant hij op moest. Hij kon opa weerwolf niet eens meer vinden. Anders had hij zich daar kunnen verstoppen. Hij raakte een beetje in paniek. Ik moet naar huis, dacht hij. Zo snel mogelijk. Maar hoe kom ik uit het bos? Bibberend vouwde hij zijn armen over elkaar. De bomen en planten en struiken sloten hem in. Op goed geluk liep hij verder. Takjes en steentjes sneden in zijn voeten. Au, was Timmie maar hier. Hij hinkte onder een kromme boom door. Boven in de boom ritselde iets. Ogen glinsterden tussen de bladeren. Dolfje wilde niet weten wat het was. Zo hard hij kon hinkte hij weg. Hij strompelde kriskras door het bos. Hij struikelde over boomwortels. Zijn voeten deden pijn. Hij was doodmoe en kon bijna niet meer lopen. Langzaam werd zijn huid blauw van de kou. Ik kom hier nooit meer uit, dacht hij. Eerst raak ik bewusteloos van de kou. Dan ga ik langzaam dood. Nooit zie ik Timmie en pa en ma nog terug. Een traan rolde over zijn wang. Opeens klonk er een ronkend geluid achter de bomen. Een auto. Achter de bomen moest de weg zijn. 19 Weerwolvenbos_12e druk.indd 19 05-11-10 14:00
Dolfje kreeg weer hoop. Hij hinkte tussen de bomen door. Het klopte. Daar was inderdaad de weg. Gelukkig, ik ben uit het bos, dacht Dolfje. Maar hoe kom ik nu thuis? Ik heb kleren en schoenen nodig. Het geronk werd steeds duidelijker. Witte lichten kwamen snel dichterbij. Met piepende remmen kwam een auto tot stilstand. Vlak voor Dolfje. Hij stond gevangen in het felle licht van de koplampen. 20 Weerwolvenbos_12e druk.indd 20 05-11-10 14:00