6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina a

Transcriptie

1 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina a

2 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina b

3 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina c

4 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina d

5 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina 1 Weerwolfgeheimen

6 favorieten van de kinderjury Meester Kikker (7+) 1996 Weg met die krokodil (7+) Paniek in de Leeuwenkuil (8+) Leeuwenroof (8+) Nooit de buren bijten (9+) 1996 Altijd bijten de buren (9+) dolfje weerwolfje Dolle vollemaannacht (voorleesprentenboek) Het nachtmerrieneefje (7+) Niet bijten, Dolfje! (7+) Weerwolvenfeest (7+, met liedjes-cd) 2007 Dolfje Sneeuwwolfje (7+) 2009 Dolfjes Vakantieboek Dolfje Weerwolfje (8+) 1998 Volle maan (8+) 2000 Zilvertand (8+) Weerwolvenbos (8+) 2004 Boze drieling (8+) 2006 Weerwolfgeheimen (8+) 2008 Een weerwolf in de Leeuwenkuil (8+) 3 Weerwolfbende (8+) de griezelbus (9+) De griezelbus De griezelbus 1 De griezelbus De griezelbus De griezelbus De griezelbus 5 De griezelbus De griezelbus dolfjeweerwolfje.nl degriezelbus.nl paulvanloon.nl 3 Getipt / Bekroond door de Nederlandse Kinderjury 6e druk weerwolfgeheim.indd :22

7 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina 3 Paul van Loon Weerwolfgeheimen Tekeningen Hugo van Look Leopold / Amsterdam

8 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina 4 Voor Richard Zesde druk tekst: Paul van Loon Omslag en illustraties: Hugo van Look Auteursfoto: Manisha van Loon Uitgeverij Leopold, Amsterdam / isbn / nur 282 Uitgeverij Leopold drukt haar boeken op papier met het fsc-keurmerk. Zo helpen we waardevolle oerbossen te behouden.

9 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina 5 Inhoud 1 Geheimzinnig huis 7 2 Voetstappen 11 3 Geheime Kamer 14 4 Lange gedaante 17 5 Verdriet 20 6 Lied 22 7 Achtervolging 25 8 Kettingbotsing 27 9 Beeldhakker Moeder en Snurk Tent Geen verdriet Meisje Olga De wezen Geen zorgen Versteend Onverwachte gast Zwarte piet Hm! Geen mens Niet verwacht Mee jullie! Moema huilt De kouwe kelder Paniek Foto Klapraam 94

10 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina 6 30 Weggelopen Botsauto Boomwortel Geheime gang Worm Snijden Wrow! Woede Gevonden Oksel Afgrond Optocht Armando Glad Geheugen Geheimen Verrassing 146 Paul van Loon over Weerwolfgeheimen 150 Armando s tanden 152

11 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina 7 1 Geheimzinnig huis Vakantie! juichte Dolfje. Hij sprong uit het slaapkamerraam, rolde het dak van het huisje af en liet zich over de rand vallen. Met een vaart suisde hij omlaag. Hoog boven hem zag hij de sterren en de volle maan. Wrow, waar blijf je, Noura? Wraa! Hier ben ik al. Het volgende moment landde Noura soepel op handen en voeten naast Dolfje op de grond. Grijnzend keken ze elkaar aan. Toen renden ze het bos in. Wrow, mooi hier in de Ardennen, gromde Dolfje. Hij zag er al een beetje weerwolfachtig uit. Spitse oren, haren op zijn handen. Noura knikte. Ook zij was al aan het veranderen. Haar neus was een zwart snuitje geworden. Fijne vakantieplek. En fijn dat ik met jullie mee mocht. Dolfje knikte. Opa weerwolf heeft ons hierheen gestuurd: pa, ma, Timmie en jou en mij dus. Als jonge weerwolf ging hij hier zelf ook op vakantie. In de verte zag Dolfje de top van een heuvel boven de bomen uitsteken. Wie het eerst op die heuvel is! Wedden dat ik dat ben? Dat zullen we wel eens zien! Noura lachte. Dolfje schoot weg en Noura rende achter hem aan. Zigzaggend renden ze tussen de bomen door. Ze sprongen met gemak over dikke boomstronken. 7

12 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina 8 Hun schaduwen dansten in het maanlicht. Bladeren stoven op. Terwijl Dolfje rende, veranderde hij steeds meer. Hetzelfde gebeurde met Noura. Vingers vergroeiden tot klauwen met scherpe nagels. Neuzen en monden veranderden in harige snuiten. Toen ze de voet van de heuvel bereikten, waren Dolfje en Noura helemaal weerwolf. Wrow, hou je mij nog bij, Noura? Wraa! Ik wel, Dolfje. Maar kun jij mij bijhouden? Meteen stoof Noura de heuvel op. Dolfje schoot er lachend achteraan en haalde haar in. Om de beurt lagen ze voor. Soms keek Dolfje schaterend om. Dan weer knipoogde Noura over haar schouder naar hem. Ten slotte bereikten ze snuit aan snuit de top van de heuvel. Ze staken hun koppen in de lucht en huilden naar de maan: Woe-woe-woe! Jij hebt gewonnen, Noura, zei Dolfje. Nee hoor, jij was eerst, zei Noura. Dolfje wees. Noura, kijk daar! Een puntig dak stak boven de boomtoppen uit. Achter de bomen stond een groot, donker gebouw. Wrow, een geheimzinnig huis! Zullen we gaan kijken? Durf jij, Dolfje? Misschien is het wel een spookhuis. Dolfje aarzelde even. Het huis zag er vervallen en verlaten uit. Spoken zouden zich hier vast thuisvoelen, dacht hij. Natuurlijk durf ik, Noura. Misschien zijn er spoken. 8

13 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina 9

14 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina 10 Nou en? Wij zijn weerwolven. Kom mee. Voorzichtig liepen ze het pad op dat naar de voordeur leidde. Het leek of het steeds stiller werd. Vleermuizen fladderden rond de schoorsteen. Daarboven hing de maan als een grote lamp aan de nachthemel. Maanlicht weerkaatste op de ruiten. Het huis was een beetje ingezakt, alsof het oud en moe was. Dolfje pakte Noura s hand beet. Hij voelde het prikken van haar scherpe nagels. De haartjes op haar vingers kriebelden. Wie zou hier gewoond hebben, Noura? Geen idee, zei Noura. Of toch wel: graaf Dracula, de beroemde vampier, denk ik. Wrow! Volgens mij woonde die niet in de Ardennen, hoor. Grinnikend liep Dolfje het stenen trapje op naar de deur. Hij drukte de klink omlaag en duwde. De deur was niet op slot. Krakend zwaaide hij open... 10

15 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina 11 2 Voetstappen Achter de deur lag een gang die eindeloos lang leek. Door hoge ramen scheen maanlicht naar binnen. Het licht tekende lange rechthoeken en vierkanten op de vloer. Wrow, geheimzinnig, zei Dolfje. Niks geheimzinnig, gewoon een verlaten oud huis, zei Noura. Ze keek om zich heen. Het ruikt hier heel oud. Als een bejaardenhuis. Niet erg spannend. Zullen we gaan? Wacht Noura, ik weet een leuk spelletje. Dolfje ging op een lichtvierkant staan. Noura hield zijn hand vast en stond naast hem in het vierkant. Spring! zei Dolfje. Ze sprongen door het duister naar een volgende rechthoek van licht. Hun klauwnagels tikten op de tegelvloer. Zo sprongen ze steeds verder. Precies in het midden van de gang was een deur. Daarop hing een bordje. GOW Verboden voor onbevoegden Wat betekent gow? vroeg Noura. Dolfje haalde zijn schouders op. Geen idee. Maar ik denk dat wij onbevoegden zijn. 11

16 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina 12 Aan weerskanten van de deur hingen schilderijen. Het waren portretten van mannen en vrouwen. De mannen hadden opvallende bakkebaarden. En de vrouwen ook! Die zien er streng uit, fluisterde Noura. Misschien zijn dat bevoegden. Dolfje grinnikte. Sst, zei Noura opeens. Hoorde jij dat ook, Dolfje? In de verte kraakte iets. Dolfje luisterde. Krak. Da s niets, Noura. In een oud huis kraakt altijd wel wat. Opnieuw klonk er gekraak, maar nu dichterbij, ergens aan het einde van de gang. Toen een kuchje. Voetstappen: klos, klos! Het leek alsof iemand uit een kelder een trap op liep. Noura keek Dolfje vragend aan. Klinken er in een oud huis ook altijd kuchjes en klossende voetstappen? Dolfje schudde zijn hoofd. Dat... dat geloof ik niet. Vlug, verstoppen dan, fluisterde Noura. Wrow, in die verboden kamer? Noura knikte alleen maar. Dolfje drukte de klink omlaag, de deur ging open. Kom, Noura. Snel glipten ze naar binnen. Zachtjes sloot Dolfje de deur. Met ingehouden adem luisterde hij. De voetstappen in de hal klonken harder. Klos, klos! In elk geval is het geen spook, fluisterde Dolfje. 12

17 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina 13 Spoken stampen niet zo. Die zweven heel zachtjes en onhoorbaar. De voetstappen stopten voor de deur. Dolfje hield zijn adem in. De klink bewoog. Dolfjes ogen flitsten door het vertrek. Er stond een grote, houten stoel met dikke poten. Vlug daarheen, Noura! Piepend ging de deur een eindje open. Net op tijd doken Dolfje en Noura achter de stoel. Dolfje gluurde langs de rugleuning. In de deuropening was een gezicht te zien. Het was donker, onherkenbaar. Zitten jullie hier? snauwde de vreemde.

18 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina 14 3 Geheime Kamer De deur ging verder open. Klos, klos! Dolfje en Noura kropen onder de stoel. Opnieuw klonk de boze stem. Veel harder nu. Moema houdt niet van geintjes, hoor. Het was duidelijk de stem van een vrouw. Het leek of zij vlak naast hen stond. Jullie weten wat de afspraak is. Niet stiekem rondneuzen in de Geheime Kamer. Anders krijgt Moema ruzie met de gow. Dat vindt Moema niet leuk! Dolfje kneep zijn ogen dicht. Klos, klos! Blijkbaar liep de vrouw nu door de kamer. Hij voelde Noura s klauw op zijn arm. Als jullie de regels overtreden, dan verdienen jullie straf! Klos, klos! En jullie weten wat dat betekent! Geen vollemaansuitje vannacht. Nee, nee! Kleumen in de kouwe kelder... Noura s nagels klauwden in Dolfjes arm. Bijna moest hij grommen van pijn. Maar hij verroerde zich niet en wachtte stil af. Oké, klonk de stem na een poosje. Dus hier is niemand! Maar als Moema ontdekt dat jullie er toch waren... Dan zwaait er wat, liefjes! Klos, klos! De deur viel met een klap dicht. 14

19 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina 15 Dolfje en Noura bleven roerloos onder de stoel zitten. Pas na enkele minuten durfde Dolfje zich te bewegen. Wrow, wie was dat? fluisterde hij. Tegen wie had zij het? En wie is Moema? Is zij dat zelf? Noura haalde haar schouders op. Geen idee. Ik dacht even dat ze het tegen ons had. Dolfje knikte. Ik ook. Maar gelukkig was dat niet zo, want zij kent ons niet. En wij kennen haar niet. Ik wil haar niet eens kennen! Ze brult als een... brullebak. Die wil ik liever niet nog eens tegenkomen. Dus gauw wegwezen uit dit huis! Noura gaf geen antwoord. Zij keek peinzend om zich heen. De kamer had hoge ramen, met lange, fluwelen gordijnen. De volle maan scheen door een bovenraam naar binnen. Ook hier hingen schilderijen van mannen en vrouwen. Kijk, Dolfje. Nog meer bevoegden. Dolfje grijnsde. Wat is er zo geheim aan deze kamer? Zijn het die schilderijen? Of... Noura staarde naar een muur tegenover haar. Daarop waren bomen geschilderd. Het waren er wel tien. Lange, dunne takken reikten tot aan het plafond. En er was iets bijzonders mee. Op de takken waren hokjes geschilderd. In die hokjes stonden namen. Bij sommige namen waren foto s geplakt. Hé, Dolfje, zie je dat? fluisterde Noura. Een muur vol bomen met namen en foto s. Zouden dat stambomen zijn? 15

20 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina 16 Ik weet niet wat een stamboom is, zei Dolfje. En ik wil hier weg. Je weet wel, een soort familieboom, legde Noura uit. Dan kun je zien van wie je afstamt en zo. Van wie zou die... Dolfje trok aan haar arm. Wrow! Kom mee, Noura. Laat die boomstammen maar met rust. Dadelijk komt die prullenbak terug. Ja, maar... Geen tijd, Noura. We gaan! Zachtjes duwde hij Noura de kamer uit. Ze keek nog een keer over haar schouder. Maar Dolfje sloot snel de deur. Ze stonden weer in de gang. Dolfje keek links, rechts. Er was niemand te zien in het donker. En geen geluid van voetstappen. Wegwezen, gromde Dolfje. Vlug renden ze naar de voordeur. Als die prullenjuf hem maar niet op slot heeft gedaan. Dolfje greep de klink en duwde. De deur bewoog geen millimeter. Verschrikt keek Dolfje Noura aan. Daar was ik al bang voor. Aan het andere eind van de gang piepte een deur. Wrow, daar komt ze aan. En de deur gaat niet open! 16

21 6e druk weerwolfgeheim :24 Pagina 17 4 Lange gedaante Dolfje duwde met twee klauwen tegen de deur. Wrow! Stomme deur, ga open. Noura keek even om. In het duister achterin de gang klonk een kuchje. Daarna voetstappen. Klos, klos! Opzij, Dolfje. Noura legde haar klauw op de klink. Je moet niet duwen. Je moet trekken, zó. De deur zwaaide naar binnen open. Een streep maanlicht viel voor hun voeten. Dolfje bloosde. Wrow, stom. Dat was ik even vergeten. Snel renden ze naar buiten. Ze sprongen van het stenen trapje, renden het pad af, het bos in. Daar verdwenen ze in de schaduw van de grote bomen. Hier zijn wij veilig, gromde Dolfje. Dat hoop ik tenminste. Hijgend gluurde hij door de struiken naar het huis. Ze hadden de deur open laten staan! Plotseling verscheen een donkere gestalte in de opening. Groot en hoekig, gehuld in een kamerjas. Een woeste haardos. Het hoofd bewoog van links naar rechts. Ogen glinsterden. Even dacht Dolfje dat die ogen hem zagen. Het leek of ze de duisternis doorboorden en hem aankeken. Hij hoorde zwaar snuiven en grommen. Maar opeens draaide de gedaante zich om, ging naar binnen en gooide de deur met een klap dicht. Poeh, daar zijn we mooi aan ontsnapt, zei Dolfje. 17

22 6e druk weerwolfgeheim :25 Pagina 18 Wat een figuur zeg. Net een wandelende kleerkast! Noura knikte. Zullen we maar gauw teruggaan naar het vakantiehuis? Wrow, goed idee. Dit moet ik opa weerwolf vertellen. Misschien kent hij dit rare huis wel. Het kan nog een spannende vakantie worden! Ze draaiden zich om en renden de heuvel af, het bos in. Al gauw was het huis niet meer te zien. Toch bleven ze rennen, tot ze uitkwamen bij een riviertje. Het water stroomde als een vloeibaar zilveren lint door het bos. Hijgend bleef Dolfje staan. Hij zette zijn brilletje af en wreef de glazen schoon. Denk je dat die prullenbak ons gezien heeft, Noura? Noura pufte en moest even op adem komen. Ik... ik denk het niet, Dolfje. Wij waren snel weg. 18

23 6e druk weerwolfgeheim :25 Pagina 19 Dolfje knikte. Dat denk ik ook. Ze liepen verder langs de rivier. Dolfje voelde zich rustig worden van het kabbelende water. Hij dacht al niet meer aan de brullende vrouw. Fijn dat jij mee mocht van je ouders, Noura. Ja, gaaf. Noura grijnsde naar hem. Natuurlijk weten zij nog steeds niet dat ik een weerwolvin ben. Ik denk dat zij niet eens geloven dat weerwolven bestaan. Wrow, ze moesten eens weten! Noura wreef peinzend over haar snuit. Ik vraag me toch af van wie die stambomen met al die foto s zijn. Wat kan jou dat schelen, gromde Dolfje. Stamboom, boomstam, wat maakt het uit. Er is hier een heel bos vol bomen met stammen. Noura haalde haar schouders op. Ik ben dol op geheimen, Dolfje. Vooral op geheimzinnige geheimen. Daar word ik heel nieuwsgierig van. Dolfje luisterde maar half. Hij kreeg opeens een raar gevoel. Een rilling wandelde over zijn nek. Alsof iemand naar hem keek. Hij bleef staan en draaide snel zijn hoofd. Hij schrok. Aan de overkant van de rivier stond een lange gedaante. Voorover gebogen, beetje krom, puntige neus en een hoekige kin. Zijn schaduw viel op het water. Doodstil, donker en dreigend stond hij daar... 19

24 6e druk weerwolfgeheim :25 Pagina 20 5 Verdriet Pssst! Noura, kijk daar! Dolfje wees naar de donkere figuur. Nog steeds bewoog de gedaante niet. Hij stond zo stil als een standbeeld in het licht van de maan. Die figuur, fluisterde Dolfje. Wat doet hij daar? Noura keek naar de overkant van de rivier. Ik zie niemand. Of bedoel je die grote steen? Dolfje keek nog eens heel goed. Toen sloeg hij op zijn voorhoofd. Pets! Natuurlijk! Noura had gelijk. Het wás gewoon een steen. Wrow! Wat dom van mij, Noura. Ik dacht echt dat ik iemand zag. Geeft niks, Dolfje, zei Noura. Ik zie ook wel eens dingen die er niet zijn. Zij wees naar de wolken die langs de maan dreven. Bergen roomijs, bijvoorbeeld. Dolfje keek naar de rivier. Hij was hier ondiep en niet zo breed. Overal lagen platte stenen in het water. Toch even kijken. Hij sprong op de eerste steen, daarna op de volgende. Even later was hij al aan de overkant. Noura volgde hem. Wacht op mij, Dolfje. Wat doe je? Even die steen beter bekijken, Noura. Dolfje liep ernaartoe. De steen was hoog, rond en pikzwart. Gewoon een grote steen, dacht Dolfje. Waarom dacht ik dan dat er iemand stond? Gek! Aarzelend legde hij zijn klauw op de steen. 20