Een mooie dag; een indianenverhaal. Daphne de Bruin 2010

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Een mooie dag; een indianenverhaal. Daphne de Bruin 2010"

Raphaël Martens
5 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Een mooie dag; een indianenverhaal Daphne de Bruin 2010

2 dit is een mooie dag om te sterven nee loop niet direct weg ik beloof jullie dit wordt geen treurig verhaal althans ik doe mijn best maar je weet natuurlijk nooit zeker of je de dingen in de hand hebt het leven de dood maar in ieder geval is de eerste zin van dit verhaal dit is een mooie dag om te sterven ze was heel oud zo oud dat er niemand meer over was op de hele wereld die haar geboortedag had meegemaakt een eeuw ja zo oud was ze een eeuw en een eeuw lijkt op eeuwig en eeuwig is echt heel lang haar huid was droog als een lapje leer

3 als je aan het velletje op haar hand trok bleef het overeind staan en haar haar was fijn en zilver als spinrag er zaten geen spinnen in dat niet maar wel pluisjes en heel soms een verdwaald blaadje van een bloesem of een boom in haar mond zat nog maar 1 tand de tand des tijds die een eeuw had doorstaan maar zelfs die tand was al aan het wiebelen ze had haar hele leven van lekker eten gehouden kippenpootjes lekkerbekjes een knapperig gebakken eitje of vers fruit maar dat was allemaal heel lastig geworden met die ene losse tand dus en nadenken wilde ook niet echt lukken ze wilde wel denken maar de gedachtes waren weg ze wilden niet meer komen de gedachtes waren al vertrokken

4 nu zij nog het was tijd om te vertrekken dat kind dat daar in de boom zit is mijn kind dat kun je wel zien hetzelfde haar dezelfde lach hetzelfde kinnetje lach eens zie je wel wij hebben dezelfde lach en dezelfde handen en voeten hij zit op de uitkijk vandaar ik vertel dit verhaal aan mijn kind ja ook aan jullie maar ook aan jou luister je? wat was mijn laatste woord? vertrekken dit is een mooie dag om te sterven zei zij op een dag

5 de lucht was staalblauw de zon scheen niet heel hoog en fel maar laag en waterig het was een dag waarop je de lucht kon horen knisperen en je voeten niet warm werden hoeveel sokken je ook aan zou trekken ik had mijn laarzen van beverbont aan wat bedoel je precies? vroeg ik voorzichtig ik wist natuurlijk heel goed wat ze bedoelde maar ik wilde het niet weten nog niet ze keek mij aan met die ogen die alles van mij hadden gezien nu voelden niet mijn voeten alleen koud maar ook mijn borst en mijn hart alles in mij was even bevroren het duurde heel lang voor ik weer uitademde wel 10 seconden mijn adem kwam als een rookpluim naar buiten we keken er allebei naar

6 ja zei ik een perfecte dag heb je het koud? zal ik een deken om je heen slaan? zal ik je handen onder mijn oksels houden tot ze warm zijn? doe je voorzichtig? zul je niet uit de boom vallen? zul je je botten heel houden? je hart niet breken? je kop niet verliezen? het spoor niet bijster raken? niet niet niet niet niet niet vergeten dat ik heel veel van je hou? het was dus gezegd de woorden waren gevallen en ik had ze opgeraapt ik hield ze nog voorzichtig in mijn hand omdat ik niet wist waar ik ze moest laten deze zware woorden laten we gaan zei ze

7 zal ik je tas inpakken? vroeg ik nee antwoordde zij ik ga deze keer heel licht reizen zo licht als het licht en ze lachte naar mij met die ene tand ik stopte de woorden in mijn zak die nu al een stuk lichter voelden had ik al verteld dat die vrouw mijn moeder is? was? mijn moeder jouw oma ik jij zij zie je al wat daar boven in de boom? je moet met uilen ogen kijken weet je wat dat is? dat je breed kijkt de hele omgeving in 1 blik vangen niet alleen voor je maar ook links en rechts

8 en zelfs achteruit dat is voor gevorderden dan kijk je met de achterkant van je ogen door je schedel heen maar dat kun jij wel jij bent jong jij kunt de hele wereld aan jij stopt de wereld in je broekzak ze wist precies waar ze heen wilde ze liep voor mij uit op haar kleine voeten alles aan haar was oud geworden maar niet haar voeten die zagen er nog uit alsof ze van een meisje waren ze had zelfs haar teennagels gelakt feloranje ik liep erachteraan met al mijn bagage want ik kan niet licht reizen ik zeul altijd van alles met mij mee tassen boeken kleren eten handige spullen voor je-weet-maar-nooit maar zij niet zij had niets meer nodig

9 zij had zelfs haar hoofd leeggemaakt om zo snel mogelijk te kunnen reizen ze had een berg uitgekozen met haar kromme vinger had ze omhoog gewezen daar op die besneeuwde top word ik opgehaald ik zei niets soms zijn er momenten dat je maar beter je mond dicht kunt houden duurt het te lang? praat ik te veel? worden je benen moe? of je billen van hout? ik kan er niets aan doen de dingen duren nou eenmaal zo lang als ze duren! wij liepen drie dagen en drie nachten haar adem ging steeds moeizamer het zweet liep in stralen langs haar gezicht haar dunne haar zat tegen haar voorhoofd geplakt ze struikelde steeds vaker over haar voeten haar ogen waren rood en opgezet als ze viel zette ik haar weer overeind maar dan duwde ze mij van zich af en klauterde weer verder er zaten blaren onder haar voeten

10 er kwam bloed uit maar ze liet zich niet helpen mama riep ik mama maar het was net of ze mij niet hoorde ik haalde brood uit mijn tas maar ze wilde niet eten ik gaf haar water uit de fles maar ze wilde niet drinken ik spreidde de deken voor haar uit maar ze wilde niet rusten en toen de vierde avond viel waren we aangekomen bij de top nou is het toch een treurig verhaal aan het worden en ik had beloofd dat het dat niet zou zijn maar het zal goed aflopen het mooiste heb ik voor het einde bewaard ja het einde zal mooi zijn althans ik zal proberen het tot een goed einde te brengen hier ik heb een boterham voor je gesmeerd

11 want je moet goed eten zal ik je muts halen? die grijze waar je zo n otterkop van krijgt? oké oké niet je muts met die flappen voor je oren kun je ook niet goed luisteren pffffft kinderen! tot hier zei ze tot hier kun jij mij brengen de laatste meters moet ik zelf doen ik heb haar in mijn armen genomen ze was als een kleine vogel die ik voorzichtig moest omhelzen ik was bang dat haar botten zouden breken in mijn handen ze drukte haar lippen tegen mijn wangen dag meisje fluisterde zij in mijn oor dag mama wilde ik zeggen maar er kwam geen geluid uit ik liet haar gaan ze draaide zich om en klom de laatste meters omhoog

12 haar kleine voetjes glibberden over de sneeuw en toen vouwde haar lichaam zich op tot een bundel op de ijzige stenen ik voelde een windvlaag door mijn haren een grote witte uil kwam in een duikvlucht naar beneden suizen hij pakte mijn moeder op met zijn klauwen nee niet wreed maar voorzichtig en hij nam haar mee omhoog omhoog en nog hoger tot ik niet meer zag dan het laatste topje van zijn vleugel en een glimp van de oranje gelakte nagels van mijn moeder kom hier kom naast mij zitten ik heb kippenpoten bij mij recept van jouw oma kijk naar de lucht zo mooi dit is een mooie dag om te sterven daphnedebruin2011

Vergelijkbare documenten

De ontelbaren is geschreven door Jos Verlooy en Nicole van Bael. Samen noemen ze zich Elvis Peeters.

Over dit boek De ontelbaren is geschreven door Jos Verlooy en Nicole van Bael. Samen noemen ze zich Elvis Peeters. Dit boek bestaat uit twee delen. Het eerste deel gaat over een man die vlucht naar Europa.