oktober 2015 Jaargang 16, Nummer 2; Volgnummer 27 Inhoudsopgave De ervaringen van een Europese tiener in Bangladesh 2 Wist u dat? Herdenking taalstrijd belangrijk voor Bengalen 4 Andreasparochie zamelt 5.000 in voor SAKO 5 Onderwijs maakt kleine en grote dromen mogelijk 6 Koop een kaartje en steun ons 8 Doelstelling Stichting SAKO Stichting Steun aan Kinderen Overzee (SAKO) is opgericht in 1999. De belangrijkste doelstelling is hulp bieden aan kinderen, vooral op het gebied van onderwijs en gezondheidszorg in derde wereldlanden. Deze hulp geschiedt ongeacht ras, huids kleur of religie. De werkzaam heden van de stichting omvatten het initiëren van projecten, het onderhouden van contacten met de projecthouders en donateurs en het verzamelen van zoveel mogelijk informatie over lopende (samenwerkings)projecten. Stichting SAKO verplicht zich om alle gelden verkregen uit donaties volledig te besteden aan structurele hulpverlening. Bedankt voor de mogelijkheden Voorzitter van het Uitvoerend Comité van Stichting SAKO, Joost Verwilghen en zijn dochter Lena hebben in februari van dit jaar de SAKO-partners bezocht. Tijdens zo n bezoek (op eigen kosten) kunnen de SAKO-vrijwilligers zien hoe de organisaties zich ontwikkelen. Daarnaast is een bezoek voor de organisaties een grote blijk van waardering voor hun werk, waardoor ze blijvend hun beste beentje voorzetten om uw geld zo efficiënt mogelijk te besteden. En daar zijn de gebruikers van de gezondheidsorganisaties en de schooltjes ontzettend blij mee. Dat kunt u lezen in het interview met drie leerlingen van de Primaryschool Pirerbari, die genieten van de mogelijkheden die hen geboden worden. Hartelijk dank voor uw giften, want alleen daardoor kan SAKO de mogelijkheden op het gebied van gezondheidszorg en onderwijs bieden. Hopelijk blijft u ons nog lang steunen. Veel leesplezier toegewenst. Bestuur stichting SAKO Deze nieuwsbrief is een uitgave van Stichting Steun aan Kinderen Overzee Scheldekade 23B, 4531 EG Terneuzen T 0115-481 728 E sako@zeelandnet.nl www.stichtingsako.nl IBAN NL14ABNA0540357820 Deze nieuwsbrief verschijnt, zo mogelijk, twee keer per jaar en is bedoeld voor de donateurs van de stichting SAKO.
Nomashkar, mijn eerste In februari was ik met mijn vader in Bangladesh. Daarover schrijven leek me best gemakkelijk. Tot ik met een leeg vel papier voor mijn neus zat. Waar moest ik beginnen? Bangladesh is ontzettend groot. Toen ik dat opmerkte werd mij verteld dat het eigenlijk een van de kleinste landen van Azië is. Ik heb zoveel gezien en zoveel indrukken gekregen. Hieronder leest u mijn ervaringen. Wat mij het meest opviel was het verschil tussen de hoofdstad Dhaka en het platteland. Dhaka is ronduit druk. Het lijkt wel een menselijke mierenhoop. Overal krioelt het van de mensen, auto s, taxi s en riksja s. Je moet goed opletten als je met de auto door de straten rijdt. Het ziet er wel ontzettend leuk en kleurrijk uit. Geen bus of riksja ziet er hetzelfde uit, met zoveel kleuren en toeters en bellen. Er rijden zelfs gekleurde koetsen die worden voortgetrokken door paarden. Het rustige platteland Het platteland is bijna het tegenovergestelde van de stad. Het is er heerlijk rustig. Martha, de vrouw van Mridul (de directeur van Aloshikha) vertelde dat als ze bij hun huis in de Aloshikha compound is, ze er niet meer weg wil. Ik begrijp dat, want behalve rustig is het er ook zo mooi. Overal is het groen, met meertjes en bloemen. Er zijn twaalf prachtige herten in de oude koeienstal in het hart van de compound, en er loopt een jonge koe los rond het huis van Mridul en Martha. Maar het is vooral de sfeer die er hangt. Rustig, kalm en veel vriendelijke mensen. Ze hebben niet veel, maar daar merkte ik weinig van. Ik dacht altijd dat als je arm was, wat sommige mensen daar echt zijn, je het gevoel had dat je iets miste. Dat is niet zo. Soms voelde het leven dat de mensen daar leiden oktober 2015 pagina 2
indrukken van Bangladesh juist heel rijk aan. Waar het platteland vooral rijk aan is, is rijst. Als je op de motor over de hobbelige, scheve weg rijdt, zie je dingen zoals rijstvelden, huisjes, meer rijstvelden, een rivier, en nog meer rijstvelden. Openen Pre-school Ik mocht de Zonnebeld Pre-school van BVDO openen. Het was het eerste schoolgebouw dat ik zag, dus ik wist niet dat het kleine stenen gebouwtje een van de betere scholen in de regio was. Het is niet veel vergeleken met de mooie scholen die wij hebben. Er was een monument van bamboe waarover papa, ik en directeur van BVDO Parul bloemenkransen hingen. Het was die dag namelijk Language Day (zie verderop in deze nieuwsbrief). Daarna mocht ik het lintje doorknippen, en renden alle kinderen in oranje schooluniformen naar hun plaats. Ze zaten met vieren op een kleine houten schoolbank. Een beetje krap, maar het paste. De kinderen dansten en zongen. Sommige kinderen waren van top tot teen versierd. Ik mocht ook eieren uitdelen. Een kind liet haar ei vallen. Ik denk dat een kind van hier het ei had laten liggen, maar zij pakte het gewoon en at het op. 41 ste schooltje Aloshikha Een ander schooltje waar ik ben geweest, is het 41 ste schooltje van Aloshikha. Het is geen officiële school, omdat SAKO 40 scholen ondersteunt bij Aloshikha. Informeel probeert Mridul toch iets te betekenen. Het schooltje is gemaakt van bamboe, riet en ijzer. Het is niet veel, maar voor veel kinderen is het de dichtstbijzijnde school die er is. Wij kwamen er met een klein, overvol bootje met een laagje water op de bodem dat ze er steeds moesten uitscheppen. Je moest op het randje van de boot zitten en oppassen dat je niet in het water viel. Dat viel niet mee, we zaten maar vijf centimeter boven het water. In het schooltje zaten de kinderen op de grond. Zo kregen ze les. Ieder kind had vier dunne boekjes. Voor 200 euro kun je al die kinderen een jaar lang van boeken voorzien. Het hutje zat helemaal vol met leerlingen, de juf, en wij, en buiten stonden er ook heel veel mensen. Waarschijnlijk iets meer mensen dan normaal. Geen geld voor een bal Toen we weggingen, vroeg de juf geld voor een bal. Zo n vraag laat zien hoe arm Bangladesh is. Het was een kleine vraag, maar het bleef bij me hangen. Ze hadden niet eens genoeg voor iets simpels als een bal. Mijn broertje kreeg deze zomervakantie een bal cadeau omdat hij die niet kon meenemen uit Dubai, waar wij wonen. Het kost toch niks, zei mijn moeder. Wat een verschil. In Dubai zei een meneer tegen mij dat hij voor geen goud naar Bangladesh wilde. Dat verbaasde me, ik ben van Bangladesh gaan houden. Van de kleurrijke drukte in Dhaka tot de rust in het groene platteland. Van de muziek en dans waar iedereen daar zo van houdt tot de vriendelijkheid van de mensen. Zoals ik al schreef, het is best moeilijk om Bangladesh te beschrijven. Het is een prachtig land, en ik hoop dat u weet hoe dankbaar de mensen zijn voor alles wat u voor hen doet. Lena Verwilghen oktober 2015 pagina 3
Language Day De Bengalen herdenken jaarlijks op 21 februari de taalstrijd. Ik heb levendige herinneringen aan deze dag, uit de tijd dat ik daar als leraar verpleegkunde werkte. s Morgens om 6 uur verzamelden studenten en leraren zich op de binnenplaats van de school. Blootsvoets en geschminkt in de nationale kleuren groen en rood liepen zij in een stille mars. Daarna legden zij bloemen bij de vlag en zongen ze het volkslied. Zo gaat het ieder jaar. Op iedere school, bij iedere organisatie, in ieder dorp, in iedere stad. In 1947 vertrokken de Britten uit India en werd het land opgedeeld in twee nieuwe onafhankelijke naties: India en Pakistan. Pakistan bestond echter uit twee regio s: het huidige Pakistan en Bangladesh. Dat leidde tot een verdeeld land, met verschillende talen, gebruiken en religies. In 1948 besloot de regering dat Urdu de enige nationale taal was. Bangla werd verbannen. In één klap werd de complete Bengaalse bevolking daarmee ongeschikt voor invloedrijke posities in media, overheid en leger. Groot protest Bangla is een rijke taal die zich uitmuntend leent voor poëzie. Een kunst die alle Bengalen, geletterd of ongeletterd, na aan het hart ligt. Bangladesh heeft ook een lange traditie van publiekelijk spreken en demonstreren. Met het verbannen van de taal, ontstond er dan ook on - middellijk groot protest. De regering kondigde meteen een verbod op samen scholing af. Demonstranten werden aan gemerkt als staatsvijanden. Het verzet duurde voort. De verbanning van het Bangla werd voor de Bengalen symbool van nieuwe overheersing. Op 21 februari 1952 riepen studenten van de grootste universiteit Bangla uit tot de officiële taal en dé taal voor onderwijs in Oost-Pakistan. De politie opende daarop het vuur op de studenten en vier van hen kwamen daarbij om. Het hele land kwam toen in opstand. Vele dodelijke slachtoffers volgden, maar het verzet werd alleen maar groter. De strijd duurde tot 1956. Toen capituleerde de Pakistaanse regering en werd Bangla uitgeroepen tot tweede staatstaal. Internationale Dag van de Moedertaal Voor de Bengalen is de taalstrijd het begin van het nationale verzet, dat na een bloedige oorlog in 1971 leidde tot het uitroepen van de eigen staat Bangladesh. In 1999 riep UNESCO 21 februari uit tot Internationale Dag van de Moedertaal. Ter nagedachtenis van de taalstrijd en om jaarlijks aandacht te vragen voor de taalrechten overal ter wereld. Nina van Egmond oktober 2015 pagina 4
5.000 voor onderwijs straatkinderen dankzij PCI Andreas De Parochiële Caritas Instelling (PCI) van de Andreasparochie uit West-Zeeuws -Vlaanderen, heeft tijdens haar jaarlijkse vastenactie ruim 5000 ingezameld voor stichting SAKO. De vastenactie had het motto Onderwijs aan kinderen in Bangladesh, om iedereen de kans te geven te leren lezen en schrijven. Het geld werd ingezameld door vastenzakjes te verspreiden onder de parochianen, collectes in de kerken en door de inzet en grote betrokkenheid van basisschoolkinderen in IJzendijke, Groede en Sluis. Zij vulden hun vastenactiedoosjes voor SAKO of gingen langs de deuren om paaseitjes te verkopen. Initiatiefnemers van de actie waren voorzitter van PCI Andreas Trees Cammaert-Van Waes en pastor Alexandra de Krijger. We hebben voor SAKO gekozen, omdat deze stichting goed werk doet en uit Zeeuws-Vlaanderen komt, vertelt Trees. Dat is dichtbij huis en dat spreekt mensen aan. Dat zie je ook wel aan het bedrag dat we uiteindelijk hebben binnengekregen. En we weten dat elke cent goed besteed wordt door SAKO. We hopen dat we de stichting de komende jaren met onze vastenactie kunnen blijven steunen. Voorlichting op scholen Carla de Munck, bestuurslid van SAKO, heeft voor de vastenactie voorlichting gegeven aan parochianen en ook op de twee scholen die meewerkten. Carla: Het was enorm leuk om de kinderen te vertellen over Bangladesh. Ik heb vooral geprobeerd uit te leggen wat de verschillen zijn met hier. Daardoor kregen de kinderen een beetje beeld van het leven van de kinderen en het naar schoolgaan in Bangladesh en wisten ze ook beter waarom ze zich inzetten voor de actie. Onderwijs voor straatkinderen We zijn ontzettend blij met de opbrengst, zegt Carla. We kunnen met dit bedrag heel veel doen. In dit geval gaat het naar het speciaal onderwijs voor straatkinderen. Hierbij bedank ik de PCI Andreas en de mensen in West Zeeuws-Vlaanderen nogmaals hartelijk voor deze grandioze donatie! Wilt u SAKO ook ondersteunen door middel van een speciale actie? En wilt u daarbij hulp van SAKO-vrijwilligers? Dat kan natuurlijk. Neem gerust contact met ons op. oktober 2015 pagina 5
Kleine en grote dromen krijgen kans door onderwijs in Bangladesh Ik wil later dokter worden en in een ziekenhuis werken, klonk het zelfverzekerd uit de mond van Liton toen wij hem vroegen wat zijn droom voor de toekomst is. Liton is een van de inmiddels vele duizenden kinderen die na het doorlopen van één van de SAKO kleuterschooltjes is doorgestroomd naar het reguliere basisonderwijs. Die hoopt hij dit jaar af te ronden. De ontmoeting met Liton was er een van velen tijdens het bezoek van Joost en Lena Verwilghen van SAKO aan Bangladesh. Hieronder leest u hun ervaringen. Lena en ik spreken Liton en twee van zijn vriendjes tijdens ons bezoek aan een van de regiokantoortjes van SAKO partnerorganisatie Aloshikha. Bij het kantoortje zit ook een kleuterschooltje waar de juffen en hun kinderen net een culturele show voor ons hebben opgevoerd. Niet ver van dit schooltje staat de plaatselijke openbare basisschool waar Liton en zijn vriendjes heen gaan. Door ons bezoek aan het Aloshikha centrum zijn veel van de kinderen van deze basisschool in hun pauze komen kijken naar de buitenlanders, iets wat tenslotte niet iedere dag gebeurt! Veel kinderen naar de basisschool Medewerkers van Aloshikha vertellen ons dat veel van de kinderen die nu op de basisschool zitten, ooit begonnen zijn in een van hun schooltjes. We besluiten een kleine steekproef te nemen, waarbij we willekeurig drie jongens uit de groep basisschool kinderen uitnodigden voor een nadere ondervraging. Het blijkt dat ze inderdaad alle drie op een Aloshikha schooltje hebben gezeten. Twee van hen zelfs op het schooltje in Pirerbari waar we vandaag te gast zijn en een van hen op het schooltje in het iets verderop gelegen Nayerbari. Sinds kort zijn ze alle drie over naar de vijfde klas en doen ze dit jaar mee aan het landelijk examen voor basisscholen. Kans voor jonge mensen Tijdens ons bezoek aan Bangladesh blijkt weer hoe belangrijk mensen onderwijs vinden en hoe het jonge mensen een kans geeft om een bestaan op te bouwen dat net iets beter is dan het leven wat de generatie voor hen had. Mede met de hulp van een andere grote Nederlandse stichting kan SAKO via de vier partnerorganisaties in Bangladesh ruim 75 kleine kleuterschooltjes ondersteunen, waar jaarlijks meer dan 2200 kinderen hun schoolcarrière beginnen. 75 schooltjes lijkt heel wat, maar nog steeds horen we bij de verschillende organisaties dat er vanuit veel gemeenschappen waar zij werken wekelijks verzoeken binnen komen om ook in hun dorp een schooltje te stichten. Lena schrijft in haar verslag in deze SAKO nieuws over zo n gemeenschap en hoe zij samen met Aloshikha toch iets hebben opgezet. Door Technische School meer kans op werk Eerder in de week hebben we in Dhaka een vergadering met Innovision, een Bengaals bureau dat voor SAKO een evaluatie heeft uitgevoerd van het Vocational Training Centre, oktober 2015 pagina 6
de technische school van Aloshikha. Deze school biedt kinderen juist na de basisschool de mogelijkheid hun kennis en vaardigheden uit te breiden. De conclusie van het rapport is dat de opzet van de school is geslaagd en dat de meeste doelstellingen binnen de gestelde tijd zijn bereikt. Tegelijkertijd geeft het ook aan dat er nog veel meer kan. Daarbij inspelend op de ambities van de leraren en leerlingen die meer willen, mee willen met de recente technologische ontwikkelingen. De opleiding tot elektricien mag dan een mooie basis zijn, maar leerlingen willen in het buitenland aan de slag. En daarvoor moeten ze beter Engels spreken. Lokaal is er vraag naar technici die mobiele telefoons, airconditioners en koelkasten kunnen repareren. Kortom: genoeg ideeën waar de school de komende tijd aan kan werken. Ondersteuning blijf nodig Onze twee weken in Bangladesh zijn voorbij gevlogen. Het was voor mij natuurlijk fantastisch om mijn dochter Lena te laten proeven van Bangladesh, met de vele geuren, kleuren en geluiden die het land rijk is. Maar we hebben vooral samen een geweldige indruk gekregen van de verschillende projecten die op kleine schaal meewerken aan het verwezenlijken van vele kleine en grote dromen op een betere toekomst. Hoewel steeds meer gekeken wordt naar hoe mensen in Bangladesh zelf fondsen kunnen werven voor de projecten, blijft onze ondersteuning noodzakelijk om juist de kinderen uit de armste groepen van de samenleving de mogelijkheid te geven om hun opleiding af te maken. We hopen dat we ook op uw steun kunnen blijven rekenen. oktober 2015 pagina 7
Koop een kaartje en steun SAKO In juli heeft Erleijne Verwilghen-Robesin tijdens het tuin weekend in Singelhof in Biervliet een verkoopactie gehouden. Zij verkocht er haar zelfgemaakte schilderijen en aquarellen van bloemen en planten. Ook verkocht zij kaarten met afbeeldingen van deze schilderijen. De opbrengst was 413,75 en komt ten goede aan SAKO. Wilt u een kaart kopen? Er zijn nog prachtige kaarten te koop. Heeft u belangstelling? Stuurt u dan een mailtje naar sako@zeelandnet.nl of bel met 0115 481728. Voor de kaarten betaalt u 2 per stuk. Voor een set van twaalf verschillende kaarten betaalt u 20. Uiteraard steunt u SAKO met deze mooie aankoop. 07 09 02 04 06 08 01 03 05 10 11 12 Besluit SAKO Nieuws: Dit SAKO Nieuws geeft in grote lijnen de projecten aan, die onder handen zijn. Voor al deze projecten is Stichting SAKO sterk afhankelijk van uw hulp. Zonder uw bijdrage kunnen deze projecten niet tot stand komen. Het stichtingsbestuur dankt u hartelijk voor uw trouwe bijdrage. Wij houden u zo goed mogelijk op de hoogte. Stichting SAKO IBAN NL14ABNA0540357820 sponsoring drukwerk Johan en Marijke Robesin, Hoek sponsoring ontwerp Studio Jesse, Amsterdam oktober 2015 pagina 8