ARBITRALE BESLISSING VAN DE GESCHILLENCOMMISSIE REIZEN TE BRUSSEL ZITTING VAN 15 SEPTEMBER 2005 Inzake De heer A, en zijn echtgenote, Mevrouw B, beiden met adres te xxx Eisers, Ter zitting vertegenwoordigd door de heer A; En RO, met maatschappelijke zetel te xxx, ingeschreven in het handelsregister onder het nummer xxx; Verweerster, Ter zitting vertegenwoordigd door Mevrouw xxx; Hebben ondergetekenden: 1. De heer xxx, xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van voorzitter van het Arbitraal College. 2. De heer, xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de reissector. 3. Mevrouw xxx, wonende te xxx, in haar hoedanigheid van vertegenwoordigster van de verbruikers. Allen in hun hoedanigheid van scheidsrechters, deel uitmakende van een Arbitraal College, opgericht binnen de schoot van de VZW Geschillencommissie Reizen, waarvan de zetel thans gevestigd is aan de Koning Albert II laan, 16 (Federale Overheidsdienst Economie, K.M.O., Middenstand en Energie) te 1000 Brussel. Volgende arbitrale sententie geveld: 1. WAT DE RECHTSPLEGING BETREFT: 1
De stukken van rechtspleging werden onderzocht, meer in het bijzonder het vragenformulier door het Secretariaat van de Geschillencommissie voor ontvangst afgestempeld op 2 februari 2005. Uit een eerste onderzoek is gebleken dat het Arbitraal College bevoegd is om van onderhavig geschil kennis te nemen. De partijen hebben hun akkoord met betrekking tot de arbitrale procedure schriftelijk bevestigd. Door eisers werd een bundel overgemaakt op 30 mei 2005 en door verweerster op 24 augustus 2005. Eisers dienden haar conclusies in op 10 augustus 2005. Verweerster diende geen conclusies in. Partijen werden behoorlijk opgeroepen per aangetekend schrijven op 12 mei 2005 en per gewone brief op 1 september 2005, om te verschijnen op de zitting van 15 september 2005, te Brussel, North Gate II, Koning Albertlaan, 16, om 15.30 uur. Ter zitting verschenen partijen zoals hierboven aangegeven. 2. WAT DE GROND VAN DE ZAAK BETREFT. 2.1. DE FEITEN. Eisers boekten op 8 januari 2004 bij reisbemiddelaar RB uit xxx een vliegtuigreis, met halfpension, in het Y, El Gouna, Egypte,voor de periode van 27 februari tot 5 maart 2004. De reis werd uitgekozen in de brochure van verweerster die optrad in haar hoedanigheid van reisorganisator. Totale reissom: 903,40 euro (incl. dossierkosten garantiefonds reizen en bijstand en annulering) De heenreis was voorzien, vanaf de luchthaven van Zaventem, op vrijdag 27 februari om 21.00 uur. Eisers werden op het voorziene uur ingecheckt en ingescheept aan boord van het vliegtuig. Bij het vertrekmanoeuvre van het vliegtuig werd blijkbaar schade aan het neuswiel geconstateerd. Na onderzoek bleek de schade dermate dat een grondig onderzoek en herstelling noodzakelijk bleek. De passagiers werden verzocht het vliegtuig te verlaten en werden met hun bagage opgevangen in het Y Hotel gelegen rechtover de vlieghaven. Volgens eisers verliep dit chaotisch. Alle passagiers kregen een kamer in het hotel toegewezen. Een avondmaal werd in de kamer besteld, en de volgende morgen kregen eisers een ontbijt en lunch. Eisers verklaren verder: Vóór we de ons toegewezen kamer betrokken (in de vroege uren van 28.02.04), hebben wij verzocht om de reis af te breken om die op een latere datum opnieuw aan te vatten. De vertegenwoordiger van RO kon daarop niet ingaan. We hebben die vraag in de vergadering van alle passagiers na het ontbijt in het Y Hotel (zaterdag 10.00 uur) publiek herhaald. RO directeur xxx wenste daar voor de groep van reizigers niet op te antwoorden. In het persoonlijke gesprek werd het beëindigen van de reis afgewezen. 2
Er werd een regeling voorgelegd als te nemen of te laten. De regeling bestond erin dat iedere reiziger 50 euro schadevergoeding kon ontvangen, mits het ondertekenen van een afstandsverklaring. Iedere ander vorm van oplossing werd afgewezen. Wie niet ondertekende ontving niets. Na een overnachting en herhaalde uitstellen, dienden de passagiers opnieuw in te checken voor een vertrek voorzien op zaterdag 28.02.04 om 22.30 uur. Andermaal werd het vertrek systematisch uitgesteld. Toen het op de borden aangekondigde vertrek op zaterdag om 23.59 uur weer niet gehaald werd, zijn eisers hun bagage gaan terugvragen. Tevens hebben zij regelingen getroffen om zich terug naar Antwerpen te laten brengen. Toen zij de bagage terug vroegen, was het vertrek voorzien voor zondag 29.02.04 om 01.00 uur. Uiteindelijk schijnt het vliegtuig rond 01.30 uur te zijn vertrokken. Eisers stellen dat verweerster art. 17 Reiscontractenwet niet heeft nageleefd, en zou, in strijd met art. 18 3 onvoldoende hulp en bijstand hebben verleend Eisers eisen een compensatie voor een som van 1.769,25 euro, incl. 800 euro morele schade), + intresten op 1.769,25 euro aan de wettelijke intrestvoet van 7% vanaf 09.03.2004 tot 10.05.04 (20,69 euro) + intresten op 875,85 euro tegen de wettelijke intrestvoet van 7% vanaf 11.05.04 tot de datum van de uitspraak (82,29 euro) + 200 euro kosten van administratie + 109,91 euro klachtengeld. Zijnde in totaal 2.182,14 euro. Aan de passagiers werd een financiële compensatie aangeboden van 50 euro/per persoon op voorwaarde afstand te doen van verdere eisen. Eisers zijn op dat aanbod niet ingegaan. Verweerster heeft aan eisers op 10 mei 2004 de som van 893,40 euro overgeschreven (zie vragenformulier rubriek 19). Saldo gevorderd door eisers wordt bijgevolg: 2.182, 14 893,40 = 1.288, 74 euro. Verweerster verklaart tijdens de zitting dat naar aanleiding van de vertraging van de vlucht xxx Bru-Lxr- Hur op 27.02.04, wegens een technisch defect, het voorziene vertrekuur niet gehaald kon worden. Eisers werden opgevangen in hotel Y en kregen één nacht en één dag een kamer aangeboden, samen met een avondmaal, ontbijt en lunch in het hotel. Tijdens de maand mei 2005 werd aan eisers de som van 893,40 euro terugbetaald zijnde op 10 euro na de volledige reissom, niettegenstaande eisers, eenzijdig, hun reis hebben onderbroken. 2.2. BEOORDELING Het contract dat ter beoordeling voorligt, is een contract van reisorganisatie en de Reiscontractenwet bepaalt o.a. de wettelijke inhoud van dat contract (Wet 16 februari 1994, tot regeling van het contract tot reisorganisatie en reisbemiddeling, Reiscontractenwet, verkort RCW genoemd, B.S., 1 april 1994.). Art.17 R.C.W. bepaalt o.a.: De reisorganisator is aansprakelijk voor de goede uitvoering van het contract, overeenkomstig de verwachtingen die de reiziger op grond van de bepalingen van het contract tot reisorganisatie redelijkerwijs mag 3
hebben, en voor de uit het contract voortvloeiende verplichtingen, ongeacht of deze verplichtingen zijn uit te voeren door hemzelf dan wel door andere verstrekkers, van diensten. Art. 19 4 voegt eraan toe: De reisorganisator is, zo hem een tekortkoming in een van zijn verbintenissen kan worden toegerekend, eveneens gehouden tot een billijke vergoeding van derving van het reisgenot Art.18 3 RCW bepaalt dat: in de gevallen, bedoeld in 1 en 2 is de reisorganisator tijdens de uitvoering van het contract verplicht al het mogelijke te doen om de in moeilijkheden verkerende reiziger bijstand en hulp te verlenen. Het Arbitraal College kan zich goed inbeelden dat de toestand waarvoor de reisorganisator geconfronteerd werd niet eenvoudig was nl. s nachts en tijdens het week-end -, en stelt dan toch vast dat, uiteindelijk, alle passagiers werden ondergebracht in het Y Hotel, en daar ook gedurende hun verblijf van een avondmaal, ontbijt en lunch hebben kunnen genieten. Hieromtrent zijn geen klachten geformuleerd. De reisorganisator heeft de passagiers regelmatig op de hoogte gehouden van de vorderingen van het herstel van de schade aan het vliegtuig en hen ingelicht over de mogelijke uren van vertrek. Veel meer kon de reisorganisator niet doen, hij kan ook maar luisteren naar de inlichtingen van het technisch personeel ter plaatse. Gelet op bovenstaande gegevens is het Arbitraal College van oordeel dat aan de reisorganisator geen tekortkomingen ten laste kan worden gelegd noch op basis van art. 19 4 noch op basis van art. 18 3 RCW. Dat neemt niet weg dat het voor eisers zeer vervelend moet geweest zijn gedurende 28 uren te moeten wachten op een vertrek die altijd maar werd gewijzigd waardoor een relatief groot deel van hun 8-daagse verlof verloren ging. Volgens verklaring van eisers hebben ze op 28 februari aan de vertegenwoordiger zelf gevraagd hun reis te mogen onderbreken om deze dan op een latere datum te mogen hernemen. Dat werd door de reisorganisator geweigerd, en op dat ogenblik was er geen sprake van enige schadevergoeding. Het Arbitraal College stelt vast dat eisers, eenzijdig, hun reis hebben onderbroken en dat zij, een paar maanden later, op 10 euro na, de volledige reissom (incl. het bedrag voor bijstand en annulering ) hebben teruggekregen, zodat zij, financieel dan toch, hun reis kunnen hernemen. Het Arbitraal College is ook, eenparig, van oordeel dat, mede gelet op art. 17 RCW, zoals hierboven aangehaald eisers recht hebben op een schadevergoeding en begroot deze ex aequo et bono op 300 euro bovenop de al ontvangen som, en beslist tevens dat de helft van het klachtengeld zijnde 54, 90 euro ten laste te leggen van verweerster, de andere helft ten laste van eisers wegens overdreven vordering. OM DEZE REDENEN 4
HET ARBITRAAL COLLEGE Verklaart zich bevoegd om van de vordering kennis te nemen. Verklaart de vordering toelaatbaar en gegrond. Veroordeelt verweerster tot het betalen aan eisers de som van 300 euro (driehonderd euro), bovenop de al ontvangen som van 893,40 euro. Veroordeelt verweerster tot het betalen van de helft van het klachtengeld zijnde de som van 54,86 euro (vierenvijftig euro en zesentachtig cent). Veroordeelt eisers tot het betalen van de helft van het klachtengeld zijnde de som van 54,85 euro (vierenvijftig euro en vijfentachtig cent). Wijst het meer gevorderde af als ongegrond. Aldus uitgesproken, bij eenparigheid, te Brussel op 15 september 2005. Het arbitraal college, 5