ARBITRALE BESLISSING VAN DE GESCHILLENCOMMISSIE REIZEN TE BRUSSEL

Transcriptie

1 ARBITRALE BESLISSING VAN DE GESCHILLENCOMMISSIE REIZEN TE BRUSSEL Inzake ZITTING VAN 09 DECEMBER 2003 De heer A, xxx, en zijn echtgenote Mevrouw B, samenwonende te xxx; en De heer C, en zijn echtgenote Mevrouw D, samenwonende te xxx; Eisers, Ter zitting vertegenwoordigd door de heer A en de heer C; En RB, met maatschappelijke zetel te xxx, ingeschreven in het handelsregister onder nummer xxx; Eerste verweerster, Vertegenwoordigd door meester xxx; En RO, met maatschappelijke zetel te xxx, ingeschreven in het handelsregister onder nummer xxx; Vertegenwoordigd door Mevrouw xxx, ter zitting aanwezig; Tweede verweerster, Hebben ondergetekenden: 1. De heer xxx, xxx, met kantoor te xxx, in zijn hoedanigheid van voorzitter van het arbitraal college; 2. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de verbruikers; 3. Mevrouw xxx, wonende te xxx, in haar hoedanigheid van vertegenwoordigster van de verbruikers; 4. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de reissector; 5. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de reissector; Allen in hun hoedanigheid van scheidsrechters van de Geschillencommissie Reizen, met zetel te 1000 Brussel, Koning Albert II-laan 16 (Federale Overheidsdienst Economie, K.M.O., Middenstand en Energie), Volgende arbitrale sententie geveld: 1

2 I Wat de rechtspleging betreft: De stukken van de rechtspleging werden onderzocht, inzonderheid het klachtenformulier door het secretariaat van de Geschillencommissie voor ontvangst afgestempeld op 21 juni Uit een eerste onderzoek is gebleken dat het arbitraal College bevoegd is om van onderhavig geschil kennis te nemen. De partijen hebben hun akkoord met betrekking tot de arbitrale procedure schriftelijk bevestigd. Voor eisers werd een bundel overgemaakt op 2 september 2004 en voor eerste verweerster werd een bundel overgemaakt op 30 augustus Vervolgens werden tussen partijen de dossiers uitgewisseld, dit gebeurde op 14 september Eerste verweerster wisselde een conclusie uit op 14 oktober 2004 (ontvangen GR: 19 oktober 2004) en eiser maakte een conclusie over op 8 november 2004 (ontvangen GR: 9 november 2004). Tweede verweerster maakte noch bundel, noch conclusie over. De partijen werden behoorlijk opgeroepen per aangetekend schrijven dd. 10 augustus 2004 om te verschijnen op de zitting van 9 december 2004; ter zitting verschenen partijen zoals hierboven aangegeven. II Wat de grond van de zaak betreft: 1. In Feite Eisers boekten op 27 mei 2003 twee kamers in het hotel Y, te St-Omer, voor de nacht van 21 op 22 juni 2003; zij betaalden hiervoor 250,80, excl. annulatieverzekering. Eisers beklagen zich blijkens het klachtenformulier ( rubriek 17) over het hierna volgende: Lastens eerste verweerster: "Het reisagentschap weigerde om een eenvoudige bevestiging van de datum, zoals overeengekomen met het hotel, te bevestigen. Ook verdedigde het reisagentschap niet de belangen van haar cliënt bij de reisorganisator." Lastens tweede verweerster: "Bij de reisorganisator was er volledige afwezigheid van enige, elementaire service aan de klant, er was ook geen toegankelijkheid voor enige klantencontacten en de reisorganisator hield 100 % van de reissom in, in tegenspraak met de voorwaarden van het contract." Verweersters hebben geen vergoeding voorgesteld. Bij gebreke aan een minnelijke regeling tussen partijen wordt onderhavige zaak voorgelegd aan het arbitraal College van de Geschillencommissie Reizen in zijn bovenvermelde samenstelling. 2

3 Terzake de klachten vorderen eisers in de huidige procedure een schadevergoeding tbv. 331,60 (zie rubriek 20- klachtenformulier) 2. Beoordeling 2.1 Verjaring In haar conclusies werpt eerste verweerster de verjaring op van de vordering. Overeenkomstig art van de Reiscontractenwet geldt er een verjaringstermijn van 1 jaar te rekenen vanaf "de datum die in het contract bepaald is voor het einde van de prestatie die aanleiding heeft gegeven tot het geschil." In onderhavige zaak begint de verjaringstermijn aldus te lopen vanaf 22 juni Deze verjaringstermijn kan uiteraard worden gestuit zoals bepaald in art van het B.W. Art van het B.W. luidt als volgt: "Een dagvaarding voor het gerecht, een bevel tot betaling, of een beslag, betekent aan hem die men wil beletten de verjaring te verkrijgen, vormen burgerlijke stuiting." 'Een dagvaarding voor het gerecht' moet in die zin ruim geïnterpreteerd worden als " elke akte van rechtsingang die de zaak aanhangig maakt voor het gerecht". (Cas., 9 december 1996, R.W., , 1296). In die zin is de akte waardoor een geschil aanhangig wordt gemaakt voor een arbitraal College een stuitingsdaad. In de arbitrale procedure voor de Geschillencommissie Reizen geldt het vragenformulier (art.10 geschillenreglement GR) als akte van rechtsingang. Tevens bepaalt ditzelfde art. 10: "De vordering wordt aanhangig gemaakt op de datum die blijkt uit de poststempel van die aangetekende brief, of in voorkomend geval uit de datum waarop het formulier op het secretariaat werd afgegeven." Naast het loutere feit op zich van de aanhangigmaking dient de tegenpartij insgelijks op de hoogte te worden gebracht van de ingestelde arbitrageprocedure. In die zin kan verwezen worden naar art. 1683, 1 Ger.Wb.: "De partij die een geschil bij het scheidsgerecht aanhangig wil maken, geeft daarvan kennis aan de tegenpartij. In deze kenisgeving wordt naar de overeenkomst tot arbitrage verwezen en voorts het onderwerp van het geschil aangegeven, indien dit laatste niet reeds in de overeenkomst tot arbitrage is geschied." De kennisgeving aan de tegenpartij is dus, overeenkomstig art.1683 Ger.Wb., een noodzakelijke vormvereiste voor het aanhangig maken van een geschil. Er wordt dan ook algemeen aanvaard dat deze kennisgeving de stuiting van de verjaring tot gevolg heeft. (P. De Bournonville, L'arbitrage, Larcier, 2000, p.172, nr 204; R.P.D.B., Torne VII, Brussel, Bruylant, 1990, p. 45). De kennisgeving aan verweersters gebeurde op 19 juni 2004, hetgeen zelfs in de besluiten namens eerste verweerster (p. 2) bevestigd wordt. Deze kennisgeving bevatte alle noodzakelijke inlichtingen welke ingevolge art. 1683, 1 Ger.Wb. worden vereist. Gebeurlijke aanpassingen en rectificaties die nadien geschieden, doen geen afbreuk aan de gedane kennisgeving als essentiële voorwaarde om als stuitingsdaad uitwerking te kunnen hebben. Derhalve werd de lopende verjaring rechtsgeldig door eisers gestuit, en werd de eenjarige verjaringstermijn niet overschreden. 2.2 Ten gronde 3

4 Eisers meldden in de laatste week voor de afreis (aangetekende brief dd. 19 juni 2003) dat zij wegens onverwachte omstandigheden (geboorte in de familie) de gedane reservering niet langer konden opnemen en zich aldus 'verplicht' zagen, "de reis te verschuiven naar het weekeinde van 12/13 juli." In hun schrijven hebben ze het uitdrukkelijk over hun reservatie die ze geannuleerd hebben. Zo schrijven eisers letterlijk: "Wij hebben telefonisch contact genomen met het hotel op zondag 15 juni, waar men nota heeft genomen van de wijziging, onze reservatie voor 21/22 juni geannuleerd en een nieuwe reservatie geboekt voor 12/13 juli, men vroeg ons wel deze wijziging door RO te laten bevestigen." Vervolgens geven eisers in dit schrijven ruchtbaarheid aan hun 'grote verbazing' dat ze hiervoor een schadevergoeding van 80 % van de reissom zouden moeten betalen. Met dit gegeven kunnen zij zich blijkbaar onmogelijk verzoenen. In verband met de toelaatbaarheid van een dergelijk schadebeding (hier i.c; een annulatiebeding) dient verwezen te worden naar het bepaalde in art. 16 van de Reiscontractenwet: "De reiziger kan te allen tijde het contract geheel of gedeeltelijk verbreken. Indien de reiziger het contract verbreekt wegens een aan hem toe te rekenen omstandigheid, vergoedt hij de schade die de reisorganisator en reisbemiddelaar lijden ten gevolge van de verbreking. De schadevergoeding kan ten hoogste eenmaal de prijs van de reis bedragen." Door het ondertekenen van de bestelbon hebben eisers zich akkoord verklaard met de algemene voorwaarden en tarieven van de bovenvermelde organisator, zijnde tweede verweerster. Door deze ondertekening wordt tussen partijen een juridische werkelijkheid gecreëerd, waaraan ons arbitraal College geen afbreuk kan doen zonder het principe van 'de dwingende kracht van een overeenkomst ' (art.1134 B.W.) te schenden. Als uitzondering op dit principe bepaalt de Handelspraktijkenwet dat ' (onrechtmatige) bedingen ' kunnen worden opzijgeschoven wanneer ze een ' kennelijk onevenwicht bevatten tussen de rechten en plichten van de partijen ' (art. 31 & 32, 15 W.H.P.C.). Van een kennelijk onevenwicht zou bijvoorbeeld kunnen sprake zijn wanneer de annulatie, geen kosten voor tweede verweerster zou hebben veroorzaakt. Hiervan ligt er evenwel geen enkel bewijs voor. Eisers beweren dat zij volgens de hotelier kosteloos konden annuleren, maar leggen hier geen bewijs (bv. een brief van de hotelier) van voor. Bovendien, kan een aangestelde van de hotelier misschien wel gemakkelijk aan de telefoon beweren dat de annulatie voor hem geen probleem oplevert en dat eisers hem hiervoor niets hoeven te betalen, maar dit betekent nog niet dat hiermee ook gezegd zou zijn dat dit op basis van het hotelcontract (contract tussen de hotelier en de touroperator) niet zou worden verrekend ten nadele van de touroperator. Teneinde discussies omtrent de grote van de geleden schade vóóraf uit te sluiten, hebben partijen immers voorzien in een schadebeding. Van de partij die nádien een dergelijk schadebeding wil doen opzijschuiven, mag derhalve wel verwacht worden dat zij ook enig bewijs naar voor kan brengen (buiten louter telefonische geuitte en niet bewezen beweringen) die werkelijk zouden kunnen wijzen op een kennelijk onevenwicht. Bij gebreke aan enig bewijs van een dergelijk onrechtmatig voordeel in hoofde van de touroperator, is het annulatiebeding onverkort rechtsgeldig. Dit is des te meer het geval doordat er pas effectief geannuleerd werd in de week van de afreis. In die omstandigheden is het voor een touroperator immers niet evident om dezelfde kamers nog geboekt te krijgen. Zoals hierboven reeds aangehaald, hebben eisers hun reis bij aangetekend schrijven dd. 19 juni 2003 geannuleerd (zie de bewoordingen zoals hierboven reeds aangehaald). Op basis van het gesloten reiscontract hebben eisers derhalve recht op de terugbetaling van de 4

5 resterende 20 % van de reissom. Eisers hebben deze gelden overhandigd aan eerste verweerster. Derhalve is eerste verweerster gehouden tot terugbetaling van dit bedrag, zoals hierna bepaald. Het verweer van eerste verweerster dat erin bestaat te zeggen dat het voor haar niet duidelijk was of er al dan niet was geannuleerd, kan niet overtuigen. Immers, uit de bewoordingen van de bovenaangehaalde aangetekende brief mag duidelijk blijken dat eisers in niet mis te verstane bewoordingen hebben geannuleerd. Als verliezende partij, zij het maar voor een gedeelte, is eerste verweerster tevens gehouden in betaling van de gedingkosten zoals hierna weergegeven (zie art.27 geschillenreglement). OM DEZE REDENEN, HET ARBITRAAL COLLEGE Alle andersluidende of meer omvattende besluiten verwerpende als ongegrond, niet terzake dienend, dan wel overbodig; verklaart zich bevoegd om van de vordering kennis te nemen; veroordeelt eerste verweerster om aan eisers de som van 56,32 te betalen als schadevergoeding, te vermeerderen met de gerechtelijke intresten vanaf heden tot de dag der algehele betaling; veroordeelt eerste verweerster tevens in de ten laste neming van de gedingkosten, begroot op het klachtengeld, zijnde 100; wijst het meergevorderde af als ongegrond. Aldus uitgesproken met meerderheid te Brussel op 09 december Het arbitraal College, 5