Wereldraad van Kerken De wereldwijde gemeenschap van kerken op zoek naar eenheid, gemeenschappelijk getuigenis en Christelijke hulpverlening. 28 juni 2016 "Hij heeft de scheidingsmuur, die de vijandschap tussen ons veroorzaakte neergehaald." Efeziërs 2 14. Dit jaar 2016 - is het jaar van een oecumenische pelgrimage met als doel Recht en Vrede in het Midden Oosten. Het Midden Oosten is de geboorteplaats van enkele zeer oude culturen die horen bij de drie wereld godsdiensten: Jodendom, Christendom en Islam met speciale aandacht voor Israël en Palestina, de geboortegrond van onze Heer, Jezus Christus, zijn werk, kruisiging en opstanding. Het geloof dat in ons leeft vindt zijn oorsprong in dit land en wordt gevoed door de onafgebroken getuigenis van de plaatselijke kerken die stammen uit de apostolische tijd. Wij zijn dit jaar geroepen samen na te denken over de plaats van de kerken en gemeenschappen in deze regio en hun bedreigde aanwezigheid en Christelijke getuigenis in het hele midden oosten. We worden ook geroepen na te denken over de lange zoektocht naar een rechtvaardige vrede voor Israëlies en Palestijnen met nadruk op het komende jaar 2017 - het pijnlijke jubileum: 50 jaar geleden begon Israël met de bezetting van Oost Jerusalem, de Westelijke Jordaanoever, de Gaza Strook en Golan Hoogtes. Tijdens deze periode heeft de Wereldraad van Kerken (WVK) getracht een duurzame oplossing te vinden met als uitgangspunt de overtuiging dat de kerken verplicht zijn te bidden en te werken voor een zo rechtvaardig mogelijke uitkomst midden in deze menselijke chaos, daarbij erkennend dat zo lang als het onderliggende onrecht voortduurt er vrede noch veiligheid kan komen voor zowel Israëli's als Palestijnen. De normen van het internationale recht die betrekking hebben op deze situatie en de praktijk die gerelateerd is aan gedrag in een gewapend conflict:
bescherming van burgers, zelfbeschikking en burgerrechten. Deze verantwoordelijkheden en beperkingen door een bezettende macht, de oplossing van het conflict, zelfbeschikking en burgerrechten werden in de afgelopen decennia dermate stelselmatig ontkend dat het internationale recht en de internationale multilaterale organisaties verzwakt en ondermijnd raakten. Te midden van het geweld en de verdeeldheid tracht de oecumenische beweging woorden van hoop, geloof en liefde te spreken ter ondersteuning van de acties voor vrede en gerechtigheid. De WCC houdt het doel - dezelfde rechten voor zowel Israëlies als Palestijnen vol hoop en in gebed constant in het oog. Deze hoop nam toe en verminderde dan weer vanaf 1970 ten gevolge van de resultaten van het steeds onderbroken 'vredesproces' in de regio. De hoop vermeerderde met Oslo akkoorden van 1993/1995. Deze akkoorden zetten een proces in beweging dat gericht was op een 'twee-staten oplossing'. De WCC trachtte deze hoop en het idee van twee staten die naast elkaar in vrede, veiligheid en welvaart aan te moedigen, opdat zowel Israëlies als Palestijnen in menselijke waardigheid en gerechtigheid, waarop ze allebei in gelijke mate recht hebben, zouden kunnen leven. De WCC ondersteunt gezamenlijke vredesprojecten en dialoog tussen de volken en de regeringen van Israël en Palestina. Verdrietig erkennen wij de uitbarstingen van conflict en geweld in de regio. De aanhoudende en versterkte bezetting, de bouw van de scheidingsmuur in veel delen van bezet Palestina, de aanhoudende vestiging van Israëlische nederzettingen en de rol van zowel Israëlische als Palestijnse extremisten hebben herhaaldelijk de hoop op een rechtvaardige en blijvende vrede de kop in gedrukt. Sinds 1948, toen de staat Israël gesticht werd en de WCC formeel werd opgericht, is de WCC steeds innig verbonden met de pogingen om vrede tot stand te brengen voor Israël en Palestina. Zelfs voor de geboorte van de WCC heeft zij getracht Europese Joden te helpen immigreren naar veilige plaatsen, weg van de door de Nazi s bezette gebieden in Europa, daarbij hielpen ze ook de Palestijnse vluchtelingen die gedwongen werden het land dat van hun voorouders was te verlaten.
De WCC heeft altijd het gebruik van geweld en terroristische daden veroordeeld, of die nu door de Staat Israël of door Palestijnse groeperingen of individuen begaan werden. Een rechtvaardige en bestendige vrede kan niet bereikt worden met geweld, dat alleen maar meer geweld uitlokt. In woord en daad beoogt de WCC steeds dialoog en onderhandeling te bevorderen als het enige begaanbare pad voor de gezamenlijke pelgrimage naar gerechtigheid en vrede zowel in Israël-Palestina als wereldwijd. Als antwoord op de realiteit van niet uitgevoerde vredesplannen en besluiten van de VN heeft de WCC een aantal l uitspraken gedaan en verschillende concrete acties voorgesteld. In 2002 voerde de WCC het Ecumenical Accompaniment Programme (EAPPI) voor Israël en Palestina in als een zichtbaar bewijs van Christelijke solidariteit door actieve aanwezigheid in de bezette Palestijnse gebieden. In 2007 ontketende de 'Amman Oproep' (uitgeroepen tijdens een internationale conferentie genaamd "Kerken verenigd voor Vrede en Recht in het Midden Oosten" bijeengeroepen door de WCC) startte de Palestine Israël Ecumenical Forum (PIEF) als instrument om de nieuwe en bestaande kerkelijke oproep... voor vrede en gerechtigheid die alle mensen in de regio ten goede komt te coördineren. Tegen alle druk van wanhoop, provocatie en oproepen tot geweld in heeft de WCC geprobeerd met de mensen in Palestina, hun gemeenschappen, de kerken die lid zijn en hun partners wereldwijd om de bezetting tegen te houden en te steunen. Dit hield ook economische maatregels in zoals het niet investeren in bedrijven die profiteren van de bezetting en het boycotten van producten die in de illegale nederzettingen op bezet gebied zijn geproduceerd. Deze acties hebben tot doel de vrede met gerechtigheid in Israël en Palestina te bevorderen door middel van actieve, geweldloze acties waarbij de criteria tot actie voeren zijn gebaseerd op het geloof. Na 2014 stortten de pogingen van de USA om tot vrede te komen in. Daarna werd het vredesproces dat door het Oslo akkoord 1993/1994 werd gesloten algemeen beschouwd als een mislukking. De internationale politieke wil en verplichting om de poging om de twee-staten oplossing voor Israël en Palestina te implementeren werd afgebroken uitgaande van het feit dat deze pogingen uitzichtloos zijn. Inmiddels blijkt het politieke klimaat in Israël steeds minder bij te dragen tot de noodzakelijke compromissen voor een
rechtvaardige vrede. Er zijn nieuwe initiatieven voorgesteld voor een doorstart van het ten dode opgeschreven vredes proces daarbij aansluitend werd een internationale conferentie voor het eind van 2016 vastgesteld. De hoop en verwachting voor dergelijke politieke initiatieven zijn echter minimaal Het ontbreken van hoop is geen basis voor vrede, laat staan voor een rechtvaardige vrede. Het is veeleer een gevaarlijke en vruchtbare kweekvijver voor wanhopige en gewelddadige acties die het extremisme doen opleven waar nu het hele Midden Oosten onder lijdt. De voortdurende en zich uitbreidende bezetting is slopend en destructief voor de morele en politieke mogelijkheden van zowel Israëlies als Palestijnen. Als het conflict niet wordt omgezet in een rechtvaardige en duurzame oplossing zullen er steeds weer mensen sterven en lijden, hun menselijke waardigheid zal afnemen en het internationale recht en de internationale organisaties zullen dan nog meer in het gedrang komen. In deze context en met deze zorgen besluit het Centrale Commissie van de WCC tijdens de vergadering in Trondheim d.d. 22 28 Juni 2016: 1. Doet een beroep op de Israëlische en Palestijnse leiders om actief en onmiddellijk de uitvoering te geven aan een onmiddellijke, rechtvaardige l en houdbare oplossing van het conflict. Hiermee een politiek uitzicht biedend op het einde van de bezetting en op een rechtvaardige en onwankelbare vrede voor zowel Palestijnen als Israëlies. 2. Dringt er op aan dat alle leden van de internationale gemeenschap en in het bijzonder Het Kwartet (Verenigde Naties, Europese Gemeenschap, de Verenigde Naties en de Russische Federatie) - actief, vastberaden en vasthoudend de pogingen hervatten die er toe leiden dat dat zo n politieke kans op vrede en rechtvaardigheid tussen Israëli's en Palestijnen tot stand komt. 3. Doet een beroep op de lidkerken van de WCC en het Palestijnse volk, zodat gespecialiseerde organisaties en oecumenische partners hun stem luider laten horen en dat zij een actievere rol spelen bij het bestrijden van de wanhoop. Door het opbouwen van hoop en het ondersteunen en in stand houden van de aanwezigheid en het getuigenis van de plaatselijke Christenen en mede-christenen in Israël en Palestina door:
te luisteren en te reageren op de stem van de Palestijnse Christenen daarbij horen de stemmen die te horen zijn in het 'Kairos Palestina' document. Het ondernemen van actieve stappen ter versterking van een grote; inheemse Christelijke aanwezigheid in het Heilige Land. Het bevorderen en ondersteunen van alle geweldloze pogingen om de bezetting te beëindigen (inclusief het nemen van de juiste economische en andere maatregels) en: Het intensiveren van interreligieuze dialoog en samenwerking met Joodse en Moslim partners die op weg zijn naar vrede. 4. Uitnodigen tot hernieuwde en verdubbelde inspanningen met het oog op een rechtvaardige vrede voor Palestijnen en Israëlies waarbij ieder leeft op een rechtvaardige manier, gelijke rechten, waardigheid waarbij horen: veiligheid, sterke deelneming van in het Ecumenical Accompaniment Programme (EAPPI) zowel in Palestina als in Israël. EAPPI is de belangrijkste gezamenlijke oecumenische missie van begeleiding en getuigenis betreffende het recht in de regio alsmede door de leden van de WCCkerken en het Palestijnse en Israëlische Oecumenische Forum (PIEF). 5. Doet een beroep op de lidkerken van de WCC, gespecialiseerde organisaties en oecumenische partners om te erkennen dat het gebruik van de Schrift om in enigerlei wijze de bezetting te rechtvaardigen en te erkennen dat Christelijk Zionisme als een vorm van Christelijk fundamentalisme de inheemse en in het bijzonder de Palestijnse christengemeenschappen in gevaar brengt. 6. Geeft uitdrukking aan haar zorg over de pogingen van gerechtelijke organisaties overal ter wereld de oproep tot geweldloze maatregels om de onrechtmatige bezetting te weerstaan de mond te snoeren en te bestraffen. 7. Beveelt aan dat de WCC in 2017 een internationale oecumenische conferentie bijeen roept die de 50-jarige bezetting van Oost Jerusalem, de westelijke Jordaan Oevers, de Gaza Strook en de Golan Hoogte herdenkt,
alsmede het feit dat de Balfour Declaration 100 geleden werd ondertekend en dat het 10 jaar geleden is dat de 'Amman Call' bekend werd gemaakt Deze herdenkingen dienen ter versterking van de oecumenische roep om vrede met gerechtigheid voor Israëlies en Palestijnen 8. Ondersteunt kerkelijke leiders bij hun moeilijke rol de christelijke aanwezigheid, de wieg van het christendom, te ondersteunen en te versterken