POOT Verhalen over de hond
in houd De pekinees 9 De christenhond 12 De jachthond 15 De labrador 18 De Deense dog 21 De hotdog 24 De golden retriever 27 De Hongaarse herder 30 De pincher 33 De bouvier 36 De hond 39 De dalmatiër 42 De wolf 45 De cockerspaniël 49 De foxterriër 52 Het reukdier 55 De god 58 De collie 61 De terriër 64 De brokkenhond 67 De bloedhond 70
De Haagse herdershond 73 De Ierse setter 76 De maltezer 79 De chihuahua 82 De legerhond 85 De goede herder 88 De basenji 91 De windhond 94 De Turkse windhond 97 De poedel 100 De bokser 103 Het mormel 106 Fikkie 110 De herdershond 113 Het buitenboordbeest 116 De basset 119 De wolfshond 122 De tekkel 125 De bulldog 128 De pitbull 131 De Napolitaanse mastiff 134 De helhond 137 De rottweiler 140 De teef 143 De dashond 146 De luisteraar 149 Verantwoording 152
de pe ki nees Waar om tilt een hond zijn poot op bij het plas - sen? Om dat hij geen hand jes heeft. Als een mens te gen een boom plast, richt hij met zijn han den, een hond doet het met zijn ach ter poot. Aan ge zien poot en plas ser in de lies aan el kaar vast zit ten, wordt mét de eer ste ook de laat ste op ge tild. Hier bij kromt de hond zijn ach ter lijf naar de boom toe, zo dat zijn kop vanzelf van het onsmakelijk tafereel wordt afgewend. Niet al leen hon den doen het zo. Ook vos sen, ech te wolven en andere hondachtigen tillen hun poot erbij op. En het is zelfs van een poes be kend, maar die was door hon den groot ge bracht. Nor maal hoeft een poes zijn poot niet op te til len. Poe zen zit ten nu een maal an ders in el kaar dan hon den. Hun pie mel is naar ach - te ren ge richt. Aan ge zien daar geen poot in de weg zit, hoeft een krol se ka ter slechts zijn staart op te til len om de boom te be sproei en, of uw meu bi lair. Ook hon den hoe ven ei gen lijk niet zo moei lijk te doen. De mees te teef jes en pup py s plas sen ge woon op hun hur ken. Al leen een reu tilt tel kens zijn poot op. 9.
om bomen, lantaarnpalen en pantalons van zijn lucht je te voor zien. Zo ba kent hij zijn ter ri to ri um af, afficheert hij zichzelf als leider of correspondeert hij met teef jes, die tij dens hun loops heid ook wel eens een poot je wil len hef fen. Het is een heel ge doe. Als drie kwart mil joen reu en elk per dag een do zijn bo men mar ke ren, zijn dat toch bij na tien mil joen plas jes bij el kaar. En al le in span - ning is ver geefs, want el ke geur vlag wordt zo snel mo - ge lijk weer door een vol gen de hond over ge plast. Er is duidelijk iets misgegaan. Vroeger, toen honden nog ordentelijke wolven waren, tilde alleen de Grote Leider van de hor de zijn poot op en on der streep te daar - mee in geu ren en kleu ren zijn macht. On ze hon den le ven niet meer in een hor de en als Gro te Lei der zien ze merk waar di ger wijs hun baas. In fei te zou den dan ook niet de hon den, maar hun ba zen boom na boom, lantaarnpaal na lantaarnpaal moeten beplassen. Slechts om dat de baas jes het le lijk af la ten we ten, doen de ondergeschikten het ondankbare markeerwerk. Een lam me poot krij gen ze er van. Waar om mar ke ren hon den dan ook zo hoog? Kan het niet wat la ger, ge woon op het trot toir? Dat kan wel, maar daar wast de re gen de geur snel weg. Bo - ven dien zit de neus van een hond op de zelf de hoog te als zijn plas ser en le vert ho ri zon taal rich ten dus de bes te re sul ta ten op. Of zou schuin om hoog nog be ter zijn? Nee. Als de hoog ste geur vlag de bes te zou zijn, was de groot ste hond te vens de hoog ste in rang; maar. 10.
wie de groot ste is, dat kan een hond niet sche len. Daar om blaf fen klei ne kef fer tjes even dap per als gro - te loe ris sen. Een dog, die ge mak ke lijk een plas hoog te van een me ter haalt, richt, als hij de geur vlag van een pekineesje ruikt, met de poot nauwelijks omhoog, op een cen ti me ter of tien. Aan de hoog te waar op een gro te hond mikt, kun je feil loos zien hoe groot de hond was die er het laatst is langs ge ko men. Om ge - keerd kan een pe ki nees je al leen de geur vlag gen van medepekineesjes, tekkels en corgi s van zijn kanttekening voor zien; die van een Deen se dog blij ven bui ten zijn be reik. Til daar om op zijn ver jaar dag, zo dra hij zijn poot op tilt, uw he le pe ki nees eens een stuk je op, zo dat hij er ook eens bij kan, de underdog.. 11.
de chris ten hond Vroeg of laat gaat ook de duur ste hond stuk. Je hebt er bij die twin tig jaar mee gaan het re cord is bij - na acht en twin tig maar de mees te hon den la ten het veel eer der af we ten. Hun baas treurt, en koopt een nieu we. Maar wat ge beurt er met de ou de hond? Be - gra ven, cre me ren, de vuil nis bak, een gat in de tuin, oké, maar dat is de vraag niet. Ik be doel de ei gen lij ke hond. Wat ge beurt daar mee? Ko men hon den in de hemel? De ex pert bij uit stek, de paus, laat zich er zel den over uit. Toch is hij de sleu tel tot de op los sing van het pro bleem. Kijk maar goed als hij weer eens op de te - le vi sie is. Valt u niets op? Mij wel, tel kens weer. Of hij nu op reis is of thuis, op zijn bal kon ne tje, nooit heeft hij een hond bij zich. Dat is raar. An de re macht heb - bers ver to nen zich om de ha ver klap met hon den. Ju li - a na had haar N Za ra, Eli za beth doet het met cor gi s, Amerikaanse presidenten worden er pas uitgegooid als ze hun hond aan de oren op til len, Hit ler had een hond. Kei zer, ko ning, ad mi raal: hon den heb ben ze al - le maal. Een hond is de ide a le on der daan. Als prins. 12.
kun je er vast op oe fe nen en la ter als ko ning kun je er ver te de rend mee op de fo to. Een paus zou zo n beest ook best kun nen ge brui - ken, maar hij doet het niet. Dat is al zo sinds de eer ste paus, de hei li ge Pe trus, die het niet zo op hon den had. Zo als de ge was sche ne zeug tot de wen te ling in het slijk, schrijft Pe trus ons, zo keert de hond we der tot zijn ei gen uit braak sel. En die af keer had Pe trus niet van een vreem de. Je zus Chris tus, díe was de eer ste hon den ha ter van on ze jaar tel ling. Het is niet be ta - me lijk, zei Hij, het brood der kin de ren te ne men, en den hon de kens voor te wer pen. En op de berg pre - dik te hij: Geeft het hei li ge den hon den niet, op dat zij niet te een iger tijd de zel ve met hun ne voe ten ver tre - den, en zich om keer en de u ver scheu ren. Tot de laat - ste blad zij de van de bij bel toe wor den de hon den in één adem ge noemd met de hoe reer ders en de dood - sla gers en de af go den die naars, en een ie ge lijk, die de leu gen lief heeft en doet. Dat la zen de eer ste chris te nen graag. Als ze aan één dier het land had den, af ge zien na tuur lijk van de leeuw, was het de hond wel. Al sinds oud tes ta men ti - sche tij den gold een hond in het Mid den-oos ten als laf, sme rig, lui, stom en ver ach te lijk. Sla er de boe ken van het Ou de Tes ta ment maar op na. Hoe wel de hond bij veel Hin does, OudeEgyptenarenenmoderne Ne der lan ders hei lig is, is hij voor de bij bel een sym bool van Sa tan zel ve. Zelfs doen als de hon den gold bij chris te nen lang als gods las te ring. Wie het. 13.
met zijn vrouw had ge daan quomodo canis als de hond jes kreeg van zijn biecht va der als pe ni ten tie tien da gen op wa ter en brood; an ders zou hij bran den in de hel, voor eeu wig aan zijn vrouw quomodo canis va st ge k lon ken. Het is dui de lijk: God heeft geen hond; in de he mel ligt niets om in te trap pen; hon den ko men niet in de he mel al thans niet in de on ze. Mis schien is het dáár - om dat zo wei nig hon den chris te lijk zijn.. 14.
de jacht hond Soms ko men twee man nen met ge strek te ar men 3op el kaar af. De een grijpt de an der ste vig bij de hand en ze be gin nen aan el kaar te schud den. Hoe moet dit aflo pen? Met de vrije han den slaan de twee op el kaars schou der. Je houdt je hart vast. Maar er is niets aan de hand. Het is een groet. Dat zie je aan de glimlach en de opgetrokken wenkbrauwen. Las ti ger is het met hon den. Op niets is het woord on stui mig zo van toe pas sing als op de be groe ting door een hond. In een flits van ha ren, tong en tan den heeft hij zich op je ge wor pen. Heeft je laat ste uur ge - sla gen of wil hij spe len? Tijd om te kij ken of hij glim - lacht en zijn wenk brau wen heeft op ge trok ken, ont - breekt. Hon den ge ven el kaar geen han den. Lie ver rui ken ze ter be groe ting aan el kaars kont. Dat zou den wij ook va ker moe ten doen. De be groe ting van een be - vriend staatshoofd door onze minister-president zou er veel vro lij ker van wor den. Maar daar komt niets van in. Lie ver dan wij van on ze hon den, le ren on ze hon den van ons. Bij ge brek aan han den moe ten zij. 15.