De Sneeuwmachine Module Dans Groep 7-8 Teksten: Stella van Lieshout Illustraties: Tjarko van der Pol ABC Cultuur is een initiatief van het Centrum voor de Kunsten Beverwijk www.abccultuur.nl
De Sneeuwmachine Capitano zit middenin een cirkel van allerlei machineonderdelen en gereedschap. Vanuit de verte kun je bijna niet eens zien dat hij er zit, zoveel spullen heeft hij bij elkaar gezocht. In zijn hand houdt hij een handleiding die hij alle kanten op draait. Ondersteboven, achterstevoren. Niets helpt. Hij zucht, steunt, pakt een onderdeel en gooit het vervolgens weer aan de kant. Dan komt Harlekijn aangelopen. Hij ziet Capitano worstelen met de onderdelen en twijfelt of hij er naar toe zal gaan. Zijn nieuwsgierigheid wint. Lukt het? zegt hij. Capitano schrikt op. Ja natuurlijk. Ik bouw een heel speciale machine.
Harlekijn doet zijn best niet te lachen. Het ziet er niet echt uit alsof het lukt, maar Capitano wil het niet toegeven. Wat voor machine? vraagt Harlekijn. Een sneeuwmachine. Wat moet je nou met een sneeuwmachine midden in de zomer? Harlekijn lacht. Het lukt hem nu niet meer om serieus te blijven. Capitano haalt een doek over zijn gezicht om het zweet weg te halen en zegt: Voor de liefde. Mijn liefste droomde van de maan, dus ik probeerde de langste ladder ooit te maken. Dat lukte niet. Ze droomde ook van dansen in de sneeuw op een zomerse dag dus bouw ik een sneeuwmachine. Dat gaat wel lukken.
Waarom gaan zoveel dingen toch over de liefde? zucht Harlekijn. Capitano zet zijn hoed af en denkt even na. Omdat vrouwen betoverende wezens zijn, zegt hij. Er zijn oorlogen gevoerd om vrouwen, mannen gestorven. Oh, vrouwen en hun wensen! Harlekijn kijkt hem aan en weet niet goed wat te zeggen. Ik bouw veel liever iets voor mezelf, denkt hij. Dan komen Columbina en Pierrot aangelopen. Ze lopen hand in hand maar laten elkaar snel los als ze Harlekijn en Capitano zien zitten. Ze hebben vandaag niet zo n zin in de grapjes van Harlekijn. Wat zijn ze aan het doen, denk je? vraagt Columbina. Pierrot schudt zijn hoofd. Geen idee.
Wat doen jullie daar? roept Columbina vanaf een afstandje. Ze rennen richting Capitano en Harlekijn. Capitano hier probeert een sneeuwmachine te bouwen, zegt Harlekijn terwijl hij knipoogt. Ik BOUW een sneeuwmachine voegt Capitano er aan toe. Uiteraard zegt Pierrot. Ook hij knipoogt nu naar Harlekijn. Capitano ziet het gelukkig niet, maar Columbina probeert haar lachen in te houden. Hij doet dit voor de liefde gaat Harlekijn verder. Columbina kijkt naar Capitano. Wat romantisch zegt ze. Pierrot knikt. Harlekijn staat op. Romantisch? Gek zal je bedoelen! Dan is Capitano het zat. Jullie begrijpen er niets van. Kom, ik neem jullie mee. Pierrot kijkt hem verbaasd aan. Waar gaan we heen? Op avontuur langs de plekken van de liefde! schreeuwt hij net iets te hard.
Hij steekt daarbij zijn handen in de lucht alsof hij een superheld is en begint te lopen. Columbina, Harlekijn en Pierrot hobbelen achter hem aan. Ze hebben geen idee wat ze te wachten staat, maar een avontuur is een avontuur. Na vijf minuten zijn ze veel verder weg dan ze dachten. Een klein stukje verderop ligt een meer, omgeven door hoge bomen. Capitano begint te vertellen. Kijk hier. In dit meer verdronken een prins en zijn Odette. Zij was door een vloek overdag een zwaan en s nachts een prachtig mooie vrouw. Ja, je gelooft het bijna niet maar het is wel zo. Avond na avond dansten ze samen in het maanlicht. En wat kon zij prachtig dansen! Het lukte de prins niet de betovering te verbreken, maar hij kon ook niet meer zonder haar. Dus besloten zij samen te verdrinken.
Even is het stil, maar Capitano wacht niet eens op een antwoord. Hij gebaart het drietal om achter hem aan te lopen. In vijf enorme stappen zijn ze opeens bij een balkon. En hier, onder dit balkon, wist Romeo nog niet dat zijn Juliet die hij niet meer mocht zien omdat hun families ruzie hadden - een paar dagen later alleen maar deed alsof ze dood was. Ook zij overleefden hun liefde niet. Voordat Capitano verder kan lopen, tikt Harlekijn Capitano op zijn schouder. Ik snap het niet. Waarom zou je dat allemaal doen? Ik vind dit nogal nare verhalen, Capitano zegt Columbina. Ja, gaat het ook ooit eens goed? vraagt Pierrot. Capitano knikt. Soms. Ze kijken om zich heen en zijn weer op een andere plek. Dit soort gekke dingen gebeuren altijd als Capitano er bij is. Ze staan op een strand met achter hen de hoge rotsen en schuimende golven aan hun voeten. Waarom zijn we bij de zee? vragen ze alledrie tegelijk. Rond deze zee zijn eindeloos veel verhalen over vrouwen, oorlog en de liefde. Helena, Dido. Allemaal lopen ze slecht af. Dat is waarom ze zo vaak verteld worden. Elk verhaal wil laten zien dat liefde sterker is dan al het andere dat je kunt verzinnen.
Dus we hebben verhalen nodig die slecht aflopen om te vieren dat de liefde iets moois is? Columbina glimlacht bij deze gedachte en kijkt stiekem naar Pierrot. Inderdaad zegt Capitano. Alle vier zwijgen ze terwijl ze verder lopen langs nog meer bijzondere plekken. Oude kastelen, een park, zelfs een vuilnisbelt. Overal zijn verhalen over de liefde te vinden, die ze in stilte aanhoren. Maar sneeuwwitje liep goed af, zegt Columbina uit het niets. En alle prinsessen krijgen uiteindelijk hun prins. Wakker gekust, aan hun haren omhoog geklommen, dansend door balzalen, omgetoverd door feeën en zingend met muizen. Dat is omdat we ook hoopvolle verhalen nodig hebben, denk ik mompelt Pierrot. Capitano steekt beide handen in de lucht en juicht. Precies wat ik ook dacht! Harlekijn schudt zijn hoofd. Volgens mij is iedereen gek geworden. Pierrot en Columbina kijken elkaar aan en steken dan hun duim in de lucht. Ze weten allebei hoe ze Harlekijn nu eens kunnen plagen.
Ach, jij bent gewoon nog nooit midden in de nacht een zwaan tegengekomen, dat is het zegt Pierrot. Hij slaat Harlekijn op zijn schouder. Columbina en Pierrot schieten in de lach. Ja, we gaan wel een keer op pad om kikkers te kussen, voegt Columbina er aan toe. Harlekijn kan er niet om lachen. Normaal is hij degene die de anderen plaagt. Capitano slaat een arm om hem heen. Trek het je niet aan.
Plots realiseert Capitano zich dat de machine nog niet af is. Snel haasten ze zich terug. De terugweg is een flinke wandeling en moe en bezweet komen ze aan. De handleiding ligt nog naast de grote hoop materialen. Capitano kijkt er naar en weet niet goed waar hij moet beginnen. Columbina pakt een stuk gereedschap op en geeft het aan Capitano. Om te kunnen dansen met de liefste in de sneeuw, zegt ze. Op een mooie zomerdag, zegt Harlekijn. Pierrot zwijgt, maar pakt de handleiding en kijkt naar Capitano. Dan zegt hij: Je kunt vast wel wat extra handjes gebruiken.