De week van Bobby Frederiks Dit verhaal is het tweede uit een serie waarmee we alle doelgroepen van Vereniging Onbeperkt Lezen willen informeren en inspireren. Het is een fictief verhaal, gebaseerd op ervaringen van echte mensen. Deze tweede editie richt zich op blinde en slechtziende kinderen en hun omgeving.
Vooraf Bobby Frederiks is 16 jaar. Hij woont aan de rand van de stad met zijn ouders, broer en zusje. Bobby is vanaf zijn geboorte zeer slechtziend. Hij ging tot een week geleden naar een school voor blinde en slechtziende kinderen. Die school was ver van zijn huis. Hij was de eerste die om half zeven door de bus werd opgehaald. Als alles meezat was hij om half negen op school. Vervolgens werd hij om drie uur samen met zijn busgroepje weer opgehaald. Als de files meevielen, was hij om vijf uur thuis. Lange dagen dus. Zonder ruimte om af te spreken met vriendjes uit de buurt. En ook afspreken met vrienden van school was een heel gedoe. Daardoor voelde hij zich zo nu en dan alleen. Hij kon tijdens de lange autoritten wegdromen bij luisterboeken, maar niet alle stemmen spreken hem aan. Bobby staat aan de vooravond van een spannende week want hij gaat naar een andere school. Eentje vlak bij zijn huis. Eindelijk. Hij heeft zich er jaren op verheugd. Maar zo n nieuwe school is natuurlijk spannend. Zal hij snel vrienden maken? Hoe is het om als enige op school slechtziend te zijn? Lukt het hem makkelijk de weg te vinden? Hij houdt een week lang een dagboek bij.
Zaterdag Vandaag begint mijn dagboek. Dat komt mooi uit want ik heb gisteren een nieuwe ipadpro - met extra groot scherm! - gekregen en kan daar nu meteen mee aan de slag. Mijn oude ipad was van school en die moest ik gisteren inleveren. Want gisteren was mijn allerlaatste dag op mijn oude school. Ik zal mijn vrienden daar missen en ook mijn leraren, de meeste dan. Wat ik niet zal missen zijn de saaie uren in het busje. Ik was heel blij toen ik hoorde dat ik kon overstappen. Beetje gek zo halverwege het schooljaar, maar ik wilde niet langer wachten. Leuk dat ik van mijn klasgenoten een lange afscheidsmail kreeg met wensen voor de toekomst. Die mail lees ik als eerste terug vandaag. Fijn dat dat kan en nu schrijf ik mijn eerste stuk voor mijn dagboek. Ik moet opschieten want straks ga ik goalballen. Een spannende wedstrijd. We kunnen nog kampioen worden. We spelen uit en wij moeten rijden. Dus eerst ga ik met mijn vader mijn teamgenoten Jort en David ophalen. Zit ik toch weer in de auto
Zondag Wat een drukke dag gisteren. Maar we hebben gewonnen! Nog drie keer en we zijn kampioen. Ik heb gisteren helemaal niet verteld wat goalball is, bedacht ik me. Je speelt goalball met drie tegen drie. Met een hele grote bal. Die bal moet je in het doel van de tegenstander rollen. De hele overkant is het doel. Er zit een bel in de bal zodat de tegenstander hem kan horen en stoppen. Je ziet helemaal niets want je moet een skibril op die is afgeplakt. Jort en ik dan, David is helemaal blind. Wel zo eerlijk dat je allemaal niets ziet. Maar ook erg moeilijk. Dat was dus gisteren. Vandaag is het een rustige dag. We slapen allemaal uit. Ik kijk televisie in de ochtend. Als ik heel dicht bij het scherm zit, gaat dat best. Ik zet s middags vast wat handige apps op mijn ipad. Jammer dat ik Kijk Magazine niet goed op mijn ipad kan vergroten, dat vind ik een heel leuk blad. Vanavond gaan we lekker pizza eten. En dan ga ik morgen naar mijn nieuwe school. Leuk en ook spannend natuurlijk.
Maandag Het is zover vandaag. Mijn eerste dag op de nieuwe school. Opgehaald zoals altijd, maar nu pas om acht uur. En om kwart over acht was ik er al! Ik ken de school natuurlijk van bezoeken en een proefdag maar de eerste dag is toch anders. De conrector loopt mee naar mijn klas. Dat is het spannendste moment van de dag. Ik zie geen gezichten maar voel de blikken. Dat heb ik op mijn vorige school ook wel eens meegemaakt, een nieuw iemand. Nu ben ik het zelf. Ik zit naast Michael de komende tijd. Lijkt me een aardige jongen. Hij houdt net als ik enorm van Formule 1. We hebben het al snel over Max Verstappen. Ongelofelijk dat hij maar een jaar ouder was dan wij toen hij zijn debuut maakte. Zou gaaf zijn als de techniek voor zelfrijdende auto s er is. Dan kun je als slechtziende zelf achter het stuur. Aan het eind van de dag word ik weer opgehaald en maar een paar minuten later ben ik alweer thuis. Hier kan ik wel aan wennen!
Dinsdag Het is toch echt anders op deze school. Op mijn vorige school zag iedereen slecht of helemaal niets. Hier ziet iedereen goed. Behalve ik dan. Ik ben blij dat ik mijn ipad heb. Ik kan alles zo vergroten dat ik het kan lezen. Maar lang niet alles dat ik zou willen lezen, is digitaal beschikbaar. We lezen voor Engels bijvoorbeeld Lord of the Rings. Die is er wel digitaal maar ik kan het niet goed vergroot krijgen. Ook zou ik best wel eens een stripboek willen lezen maar die zijn er al helemaal niet digitaal. En wat meer boeken over wetenschap, bijvoorbeeld boeken over de ruimte en over computers. Mijn leraar Engels vertelde dat er een organisatie is die zich voor dit soort dingen inzet. Een vereniging die Onbeperkt Lezen heet. Ik vertel er aan tafel over aan mijn ouders. Die gaan ernaar kijken, zeggen ze. Hoop dat Onbeperkt Lezen ook iets kan doen aan sommige stemmen. Ik luister vaak naar gesproken boeken voordat ik ga slapen. Soms zijn mijn ogen echt te moe om van een scherm te lezen en ook niet alles wat ik wil lezen, is er op mijn ipad. Maar sommige stemmen hebben een accent waar ik echt niet tegen kan. Als stem van luisterboeken bedoel ik dan. Soms is de ik-figuur van een boek een jongen en dan wordt de tekst ingesproken door een oude man! Ik word daar weleens boos van.
Woensdag Neeeeeeeeee, ik ben vandaag de klas uitgestuurd! Ik zat met Michael een filmpje te kijken terwijl Gijsbertsen, dat is mijn leraar Techniek, uitlegde hoe je een fietsband plakt. Nou ja, Michael keek en ik luisterde vooral. Gijsbertsen zei dat we moesten stoppen. Toen zei ik iets van zoek het uit met je fietsband, ik kan toch niet fietsen. Daar moest de klas om lachen, maar Gijsbertsen dus niet. Dus moest ik eruit. Dat is nog nooit gebeurd. Ze zijn hier een stuk strenger dan op mijn oude school. Ik moest nablijven van de conrector, maar mijn taxi kwam me ophalen en de chauffeur wilde niet wachten, die ging behoorlijk tekeer tegen de conrector en zei dat hij er niets mee te maken had dat ik straf had, dat hij ook zijn eigen planning heeft. Stonden best veel kinderen bij. Hoop niet dat ze me morgen suf vinden.
Donderdag Nou, lag dus de halve nacht wakker zo zenuwachtig was ik over wat ze van me zouden vinden op school na die nablijfactie. Maar toen ik op school kwam, wilde iedereen met me praten. Ze vonden het te gek wat ik had gedaan. Erg grappig. Dat dat de manier is om aandacht te krijgen. Waait wel over, maar ik vind het stiekem wel leuk. Nu ben ik niet die slechtziende jongen, maar die brutale jongen. Mijn ouders moesten er ook om lachen. Mijn moeder zei zelfs dat ik heel uitgekookt was. Weet niet wat dat betekent, ik floepte het er ook zomaar uit gisteren. En het is toch ook zo?! Ik kan toch niet fietsen? Ja, op een tandem, maar dat vind ik suf. Dat is voor oude mensen. Ik typ dit trouwens met 1 hand. Vanavond had ik goalballtraining en ik kreeg, toen ik een bal tegenhield, de bal precies op mijn duim die omklapte en uit de kom schoot. Dus nu loop ik met mijn duim in het verband. Gelukkig is het mijn linkerhand en ik gooi met rechts, dus ik kan wel meespelen zaterdag.
Vrijdag Zo eindelijk weekend. Een week om niet snel te vergeten: nieuwe school, de klas uitgestuurd, nagebleven zonder na te blijven en m n hand in het verband. Iets meer aandacht dan ik wilde, maar nu weten ze tenminste wie ik ben. Ik ben na school met Michael mee naar huis gegaan om te chillen. Met de bus. Voor hem heel normaal, maar voor mij reuze spannend. Hebben de rest van de tijd muziek geluisterd, gegamed, filmpjes gekeken en een vlog gekeken. Mijn vader kwam me ophalen. Hij vertelde dat we lid zijn geworden van die vereniging voor mensen die door een handicap moeite hebben om te lezen. Onbeperkt Lezen of zo. Daar gaan ze hun best doen om van digitale boeken zoals Lord of the Rings een leesbare versie voor op mijn ipad te krijgen. Zou mooi zijn als dat lukt. En helemaal mooi als ik meer boeken van mijn smaak zou kunnen lezen en Kijk Magazine goed zou kunnen vergroten op mijn ipad. Bobby
VERENIGING ONBEPERKT LEZEN Koningin Emmakade 198 2518 JP Den Haag T 070 26 29 29 4 E info@onbeperktlezen.nl www.onbeperktlezen.nl Illustraties: freepik.com