Genomineerden voor het Groene Lintje 2014 In dit document kun je nader kennis maken met de genomineerden voor het Groene Lintje 2014 van GroenLinks Amsterdam. Er zijn drie categorieën: I: Categorie Groene onderneming (6 genomineerden) II: Categorie Groene organisatie (3 genomineerden) III: Categorie Groene vrijwilliger (3 genomineerden) I: Categorie groene onderneming: (op alfabetische volgorde) Cargohopper Wat is Cargohopper, en hoe is het ontstaan? Cargohopper staat voor zero emissie fijnmazige binnenstadsdistributie. Het is schoon, stil, veilig, publieksvriendelijk en universeel. Cargohopper is er voor elke verlader die zonder kostenverhoging wil acteren op de steeds strengere maatregelen die gemeenten nemen voor hun binnensteden. Cargohopper helpt transporteurs bij het terugdringen van hun kilometers en dure uren. Het maakt hen flexibeler in hun planning en vormt zo een betrouwbaar en schoon alternatief voor de doorgaans kostbare en vaak onrendabele last mile. Cargohopper biedt overheden een bewezen alternatief bij het halen van hun luchtkwaliteitsdoelstellingen. Daarnaast dient Cargohopper de verkeersveiligheid, de doorstroming en de leefbaarheid in een binnenstad. Chocolatemakers Rodney en Enver hebben besloten chocolademakers te worden, gewoon omdat het maken van verse chocolade nu eenmaal het leukste en lekkerste is wat er bestaat! Ze zoeken en importeren kleine hoeveelheden biologische cacaobonen van bijzondere kwaliteit. Ze kopen de bonen direct bij de boeren voor een eerlijke prijs. Vervolgens begint het hele proces van handmatige selectie, het roosteren van de bonen, het maken van de nibs (kleine stukjes cacao boon), malen en walsen. Het is best een opgave om alles zo milieuvriendelijk mogelijk te doen. Gelukkig zit dat in hun bloed! De bedrijfsvoering is gebaseerd op zo min mogelijke uitstoot en afval en streven zij naar lokale oplossingen. De stroom is groen (Greenchoice) en we kopen zo veel mogelijk tweedehands materialen en hergebruiken onze eigen restproducten. Hoe lang zijn jullie al chocolade makers, en hoe zijn jullie ermee begonnen? Al 3 jaar, naar aanleiding van het chocoladefestival Amsterdam en de wens om betere chocolade te maken dan die we nu in de schappen vinden. Inmiddels doen we dit fulltime (met 5 collegae erbij), in onze eigen fabriek in Amsterdam Noord. Was het al vanaf het begin duurzaam en eerlijk? Ja, het zijn onze basiswaarden waarmee we alles doen en/of laten. Deden jullie hiervoor ook al iets aan/voor duurzaamheid specifiek? ja, we hebben beiden onze projectbureau s en werken of voor boerencooperaties of specifiek in het verduurzamen van bedrijven en instellingen. Hoe is het contact met jullie cacaoboeren ontstaan, hoe weet je zeker dat het "eerlijk" is? Rodney werkt vanuit zijn adviesbureau al jaren met boeren. Wij kennen ze dus persoonlijk en de handel is dus ook 1 op 1, er komt niemand tussen en we investeren in elkaar, zowel wij in hen als zij in ons; samenwerken is uiteindelijk het nieuwe handelen.
Instock Wat is Instock, en hoe is het ontstaan? Instock is het eerste restaurant in Nederland dat voedselverspilling op de kaart zet. Onze pop up is gevestigd op het Westergasterrein in Amsterdam. Onze chefs gebruiken reststromen vanuit de voedselketen en laten zien dat wat anders weggegooid zou worden, eigenlijk fantastisch eten is. Bij Instock werken de chefs met de oogst van de dag; dit zijn producten die we dezelfde ochtend met ons elektrische food rescue busje hebben opgehaald uit verschillende Albert Heijn winkels in Amsterdam. Het eten dat we ophalen is overigens nooit over de datum heen, het gaat bijvoorbeeld om dagvers brood of om een appel met een beurs plekje. Er staat bij ons elke vrijdag en zaterdag een nieuw drie gangen menu op de kaart voor 20 euro. Zondag zijn we open voor brunch. Wij, Merel, Bart, Selma en Freke, leerden elkaar kennen bij Albert Heijn. We deden mee aan aan een interne innovatiewedstrijd van Albert Heijn 'Het beste idee van Young Ahold'. De directie van Albert Heijn vond ons idee zo goed dat wij het mochten uitvoeren. Waar komt jullie passie voor de strijd tegen Voedselverspilling vandaan? Drie van ons hebben gewerkt op de responsible retailing afdeling van Ahold. Daar leerden we over het probleem voedselverspilling. Merel en Selma hebben daarnaast ook mee gedaan aan de Youth Food Movement Academy waar we veel hebben geleerd over het voedselsyteem. Ook hebben we allemaal een tijd in een Albert Heijn winkel gestaan en gezien wat er aan het einde van de dag uit de schappen werd gehaald omdat het niet meer verkocht kon worden. De strategische kennis in combinatie met praktische werkervaring heeft ervoor gezorgd dat wij op dit idee kwamen. Voedselverspilling is een groot probleem in Nederland. Wereldwijd verspillen we een derde van ons voedsel. We belasten hierdoor onze bodem onnodig veel wat slecht is voor de productie en voor toekomstige generaties. Hoe ziet de toekomst van Instock er uit? Het doel van de stichting Instock is om voedselverspilling te verminderen en bewustzijn te vergroten over het thema. Uiteindelijk willen we voedselverspilling overal in Nederland op de kaart te zetten. Onze pop up is op dit moment een groot succes dus we zijn op zoek naar een permanente locatie in Amsterdam. Daarnaast willen we het bewustzijn verder vergoten door het organiseren van workshops en thema avonden en het vergroten van onze online community. New Electric New Electric heeft zich gespecialiseerd in het omzetten van fossiel aangedreven boten naar elektrische boten. Ze verkopen ook onderdelen voor elektromotoren. Hieronder een interview met oprichter Anne Kloppenborg. Op een dag voer je op een (snelle!) boot, en dacht je...? Waarom zoveel vervuiling spuiten en lawaai maken terwijl we hier zijn om te genieten van buiten zijn? We willen onze kids laten zwemmen en het visje eten maar tegelijk olie en smeer achterlaten? Als Tesla met zijn Roadster 0 100 kmh kan doen in 4 seconden, dan moeten we nu ook elektrisch kunnen planeren en waterskiën met een speedboat & is er geen belemmering meer om dit niet te doen! Wat is New Electric, en waarom ben je ermee begonnen? New Electric is specialist in 'high performance' batterijen en elektrische motoren. Ik heb een passie voor de nieuwe techniek die transitie van olie verbranden naar duurzaam opgewekte elektronen mogelijk maakt. Als vader van twee kleintjes wou ik het watersport plezier uit mijn eigen jeugd meegeven aan mijn kids zonder schuld en schaamte over de vervuiling die hier nu nog mee samengaat. Wat maak je allemaal? Voornamelijk boten, of gaat dat nog veel verder? New Electric is begonnen met ombouw van speedboten en inmiddels maken wij ook eigen lichtgewicht en 100% elektrische runabouts. Daarnaast hebben wij onze aandrijflijn Tuv/RDW gecertificeerd en kunnen we nu ook auto's genezen van hun olie verslaving!
Waar komt de drijfveer voor duurzaamheid vandaan? Onze generatie heeft een unieke kans om rol te spelen in energie transitie op alle vlakken in de samenleving. It's not just a product; it's a movement! Daarnaast zijn wij ook gewoon nerds met passie voor nieuwe technieken. Tablets en computers zijn cool, maar een tablet in een nieuwe elektrische speedboat of sportauto is gewoon cool kwadraat :) Taxi Electric Taxi Electric gelooft in de kracht van nieuwe technologieën. Dat verantwoord, slim en zakelijk ondernemen samen kunnen gaan. Hun missie is de meest innovatieve en klantgerichte taxiservice van Nederland te worden. Hoe is Taxi Electric begonnen, en hoe was het de eerste stappen te maken? We zijn Taxi Electric eind 2011 gestart. Het begin verliep erg stroef. Er waren ons beloftes gedaan van potentiële klanten die toen wij van start gingen geen thuis gaven. Ook bleek de markt complexer dan wij aanvankelijk aannamen. Zo wisten wij bijvoorbeeld niet dat er tonnen aan zwart geld commissies bestonden tussen chauffeurs en hotels. Veel mensen waren ook sceptisch over elektrisch rijden. Het eerste half jaar hebben we non stop klanten moeten benaderen om onze auto s te vullen. Het eerste anderhalf jaar waren in alle opzichten spannend. Hoe succesvol is het tot nu toe? Sinds september 2013 groeien we als kool. We hebben inmiddels 30 auto s. Waaronder 10 Tesla s. Hiermee kunnen landelijke dekking bieden. Inmiddels hebben we 2mln kilometer gereden in Amsterdam en omgeving zonder een druppel olie te verbranden. En er werken bij ons ruim 60 chauffeurs. Waarvan het leeuwendeel 50 plusser is. Hoe ziet de toekomst voor Taxi Electric eruit, welke innovatie(s) komen er nog aan? We zijn druk bezig met de ontwikkeling van slimme bestel en planningtools. Ons doel hiermee is andere taxibedrijven / chauffeurs te helpen ook elektrisch te gaan rijden. Zo kunnen we de grootste impact hebben. Uiteraard willen we in Amsterdam ook nog een stuk meer taxi s laten rijden! Waar komt de drijfveer vandaan voor duurzaamheid? Wij geloven in een wereld waarin iedereen een betekenisvol leven kan nastreven. Zelf willen we dit ook. Dit is waarom we Taxi Electric hebben opgericht en een Social Enterprise zijn. Betekenisvol werk draagt bij aan het geluk van andere en de balans met de natuur. Duurzaamheid is daar een integraal onderdeel van. Daar komt onze drijfveer vandaan. De Vegetarische Slager De Vegetarische Slager Amsterdam is een vegetarische lunchroom en vega cateraar en delicatessenwinkel. Ontbijt, lunch of warme maaltijden. Naast onze eigen producten vind je een rijk aanbod van vegetarische delicatessen, wijn, superfoods en vegan ice. Of je nu zelf wilt koken met onze ingrediënten, of je wilt het laten doen door onze chef Ali Ballout, in je eigen huis of bij ons, DVS Amsterdam brengt vegetarische cuisine! Quote van Martin van den Dungen, de vegetarische slager himself: Wat bij ons natuurlijk hoog in het vaandel staat is duurzaamheid, helderheid en transparantie naar de consument. Doordat al onze producten plantaardig zijn hebben wij natuurlijk sterk de behoefte de dynamo te zijn naar het nieuwe gezondere vleesloos eten. De nominatie voor het groene lintje zie ik dan ook als een groot compliment.
II: Categorie groene organisatie: (op alfabetische volgorde) Almatuin De Almatuin is een schooltuin waar veel georganiseerd wordt voor buurtbewoners. Op een deel van de Almatuin wordt gemeenschappelijk getuinierd door vrijwilligers en gebruikers van de Voedselbank. Dit gebeurt op basis van permacultuur (een agricultureel project dat zo wordt ontworpen dat het net als een ecosysteem zichzelf in stand houdt). Een vraaggesprek met een van de oprichters, Niek van Dijk Wat is de "Groene oase aan de Zuidas" en hoe is het ontstaan? De Almatuin, dé Groene Oase op Zuidas is een voormalige schooltuin van een hectare groot. De kinderen zijn verhuisd omdat de VU hier gaat bouwen. Toen de bouw opnieuw werd uitgesteld, wilde de gemeente niet dat de gebouwtjes gekraakt werden maar wel graag dat de hekken iedere dag open bleven om buurtbewoners en mensen die rondom de tuin werken en studeren de gelegenheid te geven het beton voor eventjes te ontvluchten. Wij drieën, voormalig schooltuinmeesters Anton Meester en Niek van Dijk en schooltuinjuf Petra Bloemers hebben daarop tegen Zuidas gezegd: "Geef ons de sleutel maar, dan gaan we leuke dingen doen". En dat is gelukt: kijk maar op onze website www.almatuin.org. We verhuren stukjes tuin aan 130 buurtbewoners en mensen die in de buurt werken, we vormen de facto een deel van de campus, patiënten van VUmc ontvluchten het ziekenhuis voor eventjes, kinderen komen de kippen voeren en rapen eieren Wat is jullie drijfveer hierachter? Onze drijfveer, of eigenlijk onze drie drijfveren, waren: 1. dat het eeuwig zonde zou zijn als zo'n groene oase tussen al het beton op slot zou gaan terwijl er nog langniet gebouwd werd 2. dat het ons zo leuk leek als mensen hier een eigen tuintje kunnen hebben, studenten in het gras hun brood kunnen eten, we stoere kinderfeestjes (langs een pad door het oerwoud) kunnen organiseren, dat mensen tussen het groen in plaats van in een zaaltje een receptie of borrel kunnen houden, dat... 3. en, eerlijk is eerlijk, we hoopten dat we aan het eind van de rit, op 1 oktober dus, niet rood stonden onder de streep. We hebben behoorlijk moeten investeren, in picknicktafels en biersetjes, in tafels en stoelen, in die waren van de muur geschroefd wc rol houders, koffiezetapparaten, soepkommen en noem maar op. Dat is trouwens gelukt; we zijn er niet rijk van geworden maar hebben per uur net iets meer verdiend dan het minimumloon. Gaan jullie na 1 oktober op zoek naar een andere plek voor eenzelfde project? Nee. Zo'n plek bestaat niet in Amsterdam. Wel heb ik privé, dus zonder mijn huidige twee partners, binnenkort een gesprek met de VU om te zien of er mogelijkheden zijn om na 1 januari op de grond die overblijft na het bouwen van een parkeergarage een doorstart te maken. Dat zou bijvoorbeeld kunnen door op de plek waar nu nog de gebouwen staan containers neer te zetten of een keet. Ook al wordt er een deel van deze Groene Oase afgesnoept, voor wat resteert gelden dezelfde drijfveren die ik hierboven omschreef! KAVEL 1 Kavel 1 is een fijn speel, leer en ontmoetingsterrein op IJburg met als thema's stadslandbouw en groene energie. Door en voor schoolkinderen en andere bewoners, op kavel 1, bij de entree van Haveneiland. Hieronder een interview met initiatiefnemer Joris Vermeulen. Waarom zijn jullie dit initiatief begonnen? Om allerlei redenen. Bijvoorbeeld omdat de mogelijkheid zich aandiende in de vorm van braakliggende bouwterreinen. Het feit dat die terreinen braak lagen, de oorzaak daarvan (de economische crisis), gaf al aan dat er behoorlijk wat schort aan onze huidige samenleving; die kan veel beter! Beter alleen al op het vlak van
duurzaamheid. Dat 'Kavel 1 op de Schop' zo leuk heeft uitgepakt is volgens ons te danken aan de bundeling van krachten, de samenwerking tussen de verschillende partijen en bewoners, jong en oud. En dat is meteen een andere belangrijke reden voor dit initiatief: er wordt te weinig samengewerkt. Alleen door samen te werken kunnen we de wereld stukje bij beetje verbeteren, om te beginnen in onze eigen buurt. Te vaak werken mensen en instanties langs elkaar heen, proberen ze zelf het wiel uit te vinden, slagen ze er niet in een vuist te maken. Een beetje collectieve eigenwijsheid helpt daar enorm bij. Zo werd het windmolentje van 'Kavel 1 op de Schop' aanvankelijk verboden omdat de provincie Noord Holland er geen windmolens op land bij wil hebben. Gelukkig waren we eigenwijs genoeg om voet bij stuk te houden; zo'n lief windmolentje verbieden, door kinderen gebouwd, amper twee meter hoog! Gelukkig vonden velen met ons dat het een bizar verbod was. Mede dankzij onze eigenwijsheid vallen windmolens tot zeven meter hoog nu onder het gemeentelijke beleid. Toch weer een winstpunt(je)! Met het noemen van het windmolentje zijn we bij een derde reden voor dit project aanbeland, misschien wel de belangrijkste: educatie, de voorbeeldfunctie. We zijn ervan overtuigd dat we met z'n allen alleen maar verder kunnen komen door te laten zíen dat het anders kan. En waar kan dat beter dan midden in een van de meest kinderrijke buurten van Nederland, IJburg? Via de kinderen bereik je de ouders. En ook bewoners zonder kinderen, en ook lokale ondernemers hebben gezien hoe dat braakliggende, doodse terrein op Haveneiland in relatief korte tijd uitgroeide tot een fijne groene speel, leer en ontmoetingsplek met als thema's stadslandbouw en groene energie. Velen van hen hebben er zelfs aan meegewerkt, door ideeën aan te dragen, door op de kavel te scheppen, te schoffelen en te schroeven, door wat levensmiddelen voor die enthousiaste werkers te doneren enzovoort. Wat heeft Amsterdam nog meer nodig om groener en duurzamer te worden, voor uw gevoel? (of is het al voldoende?) Daarnet hebben we het al aangestipt: meer bundeling van krachten, betere communicatie, meer souplesse van onder meer de overheid, die door de bank genomen ook best wat sneller zou mogen schakelen. Wat onverlet laat dat we tijdens dit project prettig hebben samengewerkt met stadsdeel Oost en de dienst Ruimtelijke Ordening van de centrale stad. En o ja, heel banaal: meer geld, dat slijk der aarde! Waar komt de passie voor duurzaamheid vandaan? Als we om ons heen kijken kunnen we alleen maar constateren dat we als de wiedeweerga anders moeten gaan denken en doen. We vinden het geweldig, heel symbolisch dat we de nominatie voor een Groen Lintje hebben gekregen vlak voor een enorm belangrijk evenement: de People's Climat March, de klimaatmars die 21 september ook in Amsterdam heeft plaatsgevonden, vlak voor de VN klimaattop van 23 september in New York. Die klimaatmarsen zijn ook weer zo'n mooi voorbeeld van krachtenbundeling, in dit geval zelfs op mondiale schaal. Nu maar hopen dat de vertegenwoordigers van de Verenigde Naties na 23 september ook het licht zien. Old School Het voormalige ROC op de Gaasterlandstraat in de Rivierenbuurt heeft een nieuwe functie gekregen. In deze oude school bevindt zich nu een creatieve hotspot genaamd Old School. Een plek waar horeca, kunst en cultuur in combinatie met creatieve ondernemingen, zorgen voor een prettige synergie. Daarbij houdt old school zoveel mogelijk rekening met onze omgeving. Dit uit zich in re use van meubilair maar ook in het gebruik van lokale biologische producten in de keuken. Samenwerkingsverbanden met bijvoorbeeld het projectbureau Zuidas hebben geresulteerd in een groen polderdak. Naast het restaurant en de werkplekken werkt old school aan een creatieve programmering voor old school Podium. Het podium kan ook gehuurd worden voor culturele activiteiten, congressen of feesten. Op het dak staan ook twee bijenkorven en ze hebben een minirondeel boerderij naast het pand staan. Gerben legt uit hoe het allemaal begonnen is: Op verzoek van Bureau Broedplaatsen hebben we het oude, lege schoolgebouw ingevuld. Omdat we behoorlijk wat leegstand hebben in Amsterdam ben ik me als architect gaan richten op invulling en herontwikkeling van leegstaande gebouwen. Het schoolgebouw van old school leent zich daar erg goed voor, veel verschillende ruimtes, een aansluitende buitenruimte en het gebouw heeft een karakteristieke uitstraling.
In de selectie van bedrijfjes en start ups die zich aanmelden hebben we gekeken naar het aanvullende karakter op elkaar. Door diversiteit te creëren ontstaan er wellicht samenwerkingsverbanden. We huren onze huurders ook weer in om invulling te geven aan het programma in old school Podium. Duurzaamheid is voor mij een voorwaarde voor kwaliteit. Door aspecten van duurzaamheid in de korte periode dat we hier kunnen zitten rendabel te maken, dragen we op een ondernemende manier bij aan de kwaliteit van de plek. We hebben sinds kort een volledig C2C boardroom op het dak staan. Vergaderen op het polderdak met uitzicht op de Zuidas, zo maken we de mannen in pak bewust dat duurzaamheid kwaliteit kan zijn. We doen dus twee dingen, we laten het zien dat het kan en we doen het! III: Categorie groene vrijwilliger: (op alfabetische volgorde) Thijs Knol De Commissie Natuur inventariseert de flora en fauna in de Wilmkebreekpolder. Dit doet ze door met een aantal enthousiaste leden regelmatig de stand van zaken in de Wilmkebreekpolder op te nemen. In het voorjaar is het meeste werk aan de winkel want dan worden de aantallen broedende weidevogels geteld. De pachter van de polder, boer Harry Kok, heeft een weidevogelcontract met de provincie Noord Holland en beheert de Wilmkebreekpolder volgens de regels van het agrarisch weidevogelbeheer. Dit houdt o.a. in dat een deel van de polder, het zogenaamde kuikenland, in het voorjaar niet mag worden beweid en pas laat in de zomer mag worden gemaaid. Voor de andere delen geldt een maximum aan koeien en schapen dat per perceel in de polder mag zijn. Het agrarisch weidevogelbeheer werpt duidelijk zijn vruchten af, want het aantal broedparen is behoorlijk hoog! Thijs Knol, bezield bioloog en wonend aan de polder, is lid van de Commissie Natuur en schrijft prachtige jaarrapporten over de vogels, flora en fauna in de Wilmkebreekpolder. Marja van Nieuwkoop legt uit waarom ze hem genomineerd heeft: Ik nomineer Thijs Knol van de Vereniging tot behoud van de Wilmkebreekpolder, die een aantal jaren achter elkaar vrijwillig grondige natuurinventarisaties heeft uitgevoerd (vogels, planten, nachtvlinders, vissen) in dit kleine poldertje binnen de ring. Thijs is in het voorjaar meerdere keren per week present om de weidevogels te tellen en sporenonderzoek te doen naar predatoren. Bovendien werkt hij mee aan voorlichtingen over zijn geliefde nachtvlinders (afgelopen weekend nog in het Vliegenbos), ook al is hij qua persoonlijkheid meer een introverte natuurvorser. Maar het verhaal moet verteld worden: van de onbekende biodiversiteit in dit deel van de stad, van de bedreigingen en van beheermaatregelen die eigenlijk getroffen zouden moeten worden. Voor een zo bevlogen mens is het onbegrijpelijk dat niet iedereen het belang hiervan inziet! Lia de Lange Lia is genomineerd voor haar rol als secretaris van de VvE in haar appartementencomplex. In die rol heeft zij enorm geijverd voor eerst het realiseren van een groen dak en zonnepanelen op het dak van hun complex en toen voor het dak van de school waar omheen dat complex gebouwd is. En of dat niet genoeg is, is Lia sinds kort ook actief betrokken bij de tuin die voor de Flevoparkschool is (adoptie van een stukje plantsoen) verschenen. Hier haar verhaal: Het idee om de daken groen te maken had ik al sinds ik het eerste groene dak in een openluchtmuseum in Zweden zag, maar werd voor ons gebouw concreet toen het jaar naderde waarin we de daken opnieuw moesten overlagen (= nieuwe dakbedekking). Het was een complexe opgave omdat ons gebouw een combinatie is van een school met daarboven de 38 woningen van onze VVE. De daken zijn dus deels van ons zijn en deels van het schoolbestuur/het stadsdeel. Volgens de onderwijshuisvestingswetgeving was een groen dak aanleggen niet mogelijk. We zijn begonnen met een voorstel voor onze VVE te maken. Die was enthousiast (en heeft uiteindelijk ca 20.000 euro in de groene daken geïnvesteerd). Maar daarna hebben we (ik heb het niet helemaal alleen gedaan, had
veel steun aan de voorzitter van onze VVE) veel obstakels moeten overwinnen. Ik ben begonnen met telefoontjes naar een ambtenaar en het schoolbestuur. Zij reageerden allebei niet onwelwillend, maar er was geen potje geld en het kon niet volgens de regelgeving. Daarna volgden 3 jaren van mails sturen (ca 150 over dit onderwerp), informatie verzamelen, telefoontjes en gesprekken: met de dakconstructeur, ambtenaren van het stadsdeel, de ambtenaren van de centrale stad, bestuurders, fractie GroenLinks in de deelraad, schoolbestuur. Stapje voor stapje voor stapje kwam het groene dak dichterbij. Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost en ik heb ook vaak gedacht dat het door onze vingers zou glippen, maar ik vond dat we niet moesten opgeven. Want 'eigenlijk' vond iedereen het een goed idee. De hobbels van onderwijshuisvesting en de financiering moesten toch opgelost kunnen worden. Door steeds constructieve voorstellen te blijven doen (althans, dat vonden wij zelf, ik denk dat sommige ambtenaren soms wel hebben gedacht 'houden ze nooit op?') is het uiteindelijk gelukt! En wij zijn superblij met onze mooie daken: bovenop ons gebouw en op ons binnenterrein (= het dak van de school) ligt nu 900 m2 aan groene daken. Het is een wereld van verschil om in plaats van op een zwarte asfaltplak, te kijken op een groen dak dat iedere dag nog mooier wordt en waar vogeltjes, vlinders en insecten van mee genieten. Wij hebben er als VVE meer geld in gestopt dan we zouden 'moeten' volgens de eigendomsverhouding tussen onze VVE en schoolbestuur/stadsdeel en dat maakt me trots op onze VVE. Mijn motivatie en passie komt simpelweg uit liefde voor de natuur. Juist in de stad is natuur om je heen belangrijk. Ik ben niet zo optimistisch over het duurzaamheidsvraagstuk en vind eigenlijk dat mensen geen excuus hebben om niet te doen wat je kúnt doen. Ons groene dak (en de zonnepanelen van onze VVE) vind ik daar een voorbeeld van. Als we allemaal wat geld en wat inzet investeren zou dat veel schelen. Anne Stijkel Anne is altijd bezig met groene initiatieven, met name in de zonnenpanelenbusiness. Ze is een van de mede bedenkers van concepten als 'wij krijgen kippen' en 'geld groen wassen'. Via deze laatste is bijvoorbeeld op de kinderboerderij Het Brinkie in Zuid Oost een dak met zonnenpanelen gelegd die het voor de kinderboerderij een lucratieve business maakt. Hoe ben je ermee begonnen? Al in mijn puberteit is de duurzaamheidsvonk binnengekomen, door een bloedvergiftiging van mijn voet nadat ik in het Veluwemeer in het glas getrapt was. Na mijn wetenschappelijke carrière als associate professor in transdisciplinair onderzoek (o.a. omgaan met onzekerheid en complexiteit; o.a. de risico's voor het nageslacht van werknemers blootgesteld aan chemische stoffen) ben ik mij gaan richten op Cocreatie, meervoudige waardecreatie, doen en leren hand in hand. Met in 2004 mooie postdoc opleiding cocreatie wetenchappen als topper. Die ga ik in jan april 2015 in verkorte vorm weer geven. Waar komt de drijfveer voor duurzaamheid vandaan? De wereld een beetje mooier maken! Als wetenschapper/wetenschopper/wetenschipperaar/wetenschepper. Waar ben je momenteel mee bezig, wat voor projecten staan op de agenda? duursaam breed: o.a. BOERzoektBUUR, geldgroenwassen, besmettelijke BUURTkracht 2.0; Slim wonen Gaasperdam; SAMENredzaam.nu. Deels ook samen met de stichting die ik in 2006 heb opgericht (International Institute for Inclusive Science).