DE PAUWHOF bijzonder wonen op landgoed De Paauw genomineerd voor De Wassenaarse Monumenten Prijs 2015
Dit is een uitgave ter gelegenheid van de nominatie van de Wassenaarse Monumenten Prijs 2015. Deze prijs is een initiatief van voormalig raadslid mevrouw M.E.R. baronesse De Vos van Steenwijk. DE PAUWHOF BIJZONDER WONEN OP LANDGOED DE PAAUW Alles voelt hier goed. Dat heb ik nog nooit gehad met een huis! Enthousiast vertelt Dennis Hulst over de Pauwhof en de restauratie van de afgelopen jaren. Hij heeft zichtbaar zijn ziel in het opknappen en het inrichten van het huis gelegd. De zorgvuldige kleurstellingen en het smaakvolle geheel van deze kleine buitenplaats wekken bewondering. Dennis Hulst en Ton Paardekooper waren rond 2006 op zoek naar een bijzondere plek om te wonen. Toen ze De Pauwhof zagen, dachten ze dat ze dit huis nooit zouden kunnen bekostigen. Droom maar lekker door, zeiden ze tegen elkaar. Maar zoals zo vaak, komen lotsbestemmingen per toeval bij elkaar. De toenmalige eigenaar verloor zijn vrouw en droeg De Pauwhof met pijn in zijn hart over aan het jonge stel. Lokale mensen Eerst hebben we de portierswoning geschikt gemaakt om er te kunnen wonen. Van daaruit hebben we de restauratie van het huis opgepakt, vertelt Hulst. We vonden een restauratiearchitect met een lange, Wassenaarse staat van dienst, Edzard Prent. Het klikte. Ook voor de uitvoering zochten we naar lokale mensen die konden en wilden maken wat wij voor ogen hadden. Ik heb zelf een bouwkundige achtergrond en we werken in de interieur-verlichtingsbranche, dus we hebben een ontwikkeld oog voor dit soort dingen. Dennis Hulst bij het gerestaureerde prieel van De Pauwhof.
Kunstenaarsresidentie Het huis De Pauwhof (Paauwlaan 2a) is in 1912 gebouwd op voormalige gronden van De Paauw. Deze waren in 1910, na het overlijden van prinses Marie, verkocht. Het huis is een ontwerp van Jos Cuypers. Dit was de zoon van de beroemde Pierre Cuypers, architect van het Rijksmuseum. De herenhuisachtige vorm van het huis, met het hoge schilddak en schoorstenen op de nokhoeken doet denken aan 17e-eeuwse buitenhuizen. Opdrachtgevers waren de Leidse stadsarchivaris en conservator van museum De Lakenhal, mr. J.C. Overvoorde, en zijn vrouw J. Gordon. Behalve het huis lieten zij een prieel en een garage bouwen. Het echtpaar had grote belangstelling voor kunst en kunstenaars. Ze wilden daarom een kunstenaarsresidentie van het huis maken. Mevrouw Gordon voerde dit idee uit na de dood van haar man. In 1940 ontving ze de eerste gasten. Vooral schrijvers en musici bezochten het huis. In 1990 kwam daar een einde aan en werd het huis ambassadeurswoning van Bangladesh. De voorzijde van het huis. Het huis is in traditionele stijl ontworpen. Die stijl was in de mode rond de bouwtijd en hield in dat de architect zijn inspiratie haalde uit de bouw van vroeger tijden, in dit geval de 17e-eeuw. Te veel om op te noemen Het is teveel om op te noemen wat we aan het huis hebben gedaan, geeft Hulst aan. Maar om een voorbeeld te geven: in alle ramen zit nu gelaagd isolatieglas. Dit is veel dunner dan normaal isolatieglas. Zo konden we de historische ramen met roeden behouden en toch isoleren. Bijkomend voordeel: hier sla je niet zomaar een hamer door. Het gelaagde glas is oersterk! Ook de garage of automobiel-remise, zoals dat toen genoemd werd, en het prieel zijn hersteld. Het
houten prieel met rieten dak was helemaal verrot. Er lag een zeil overheen om het enigszins droog te houden. Aan de tuin was eveneens al tientallen jaren niets gedaan. Alles was compleet overwoekerd. We hebben veel weggehaald, maar ook veel geplant. Uit de tijd van Prins Frederik Op het terrein staan behalve het huis, ook nog een portierswoning, een toegangshek en een brug uit de tijd van Prins Frederik. Zij flankeren de voormalige toegangslaan naar De Paauw. Ze zijn rond 1840 waarschijnlijk ontworpen door J.D. Zocher jr., die vanaf 1838 werkzaam was voor de prins. Mogelijk is de pergola ontworpen door de opvolger van Zocher, H.H.A. Wentzel. Deze ontwierp ook het schiethuis op De Horsten en het jachthuisje aan de Jagerslaan. Hulst: Het toegangshek en de pergola hebben we ook gerestaureerd. Door het uitzetten van het roestende ijzer was er veel schade aan het metselwerk. Alle ijzeren delen zijn vervangen door roestvast staal, zodat dit niet meer kan gebeuren. Momenteel vindt restauratie van de brug plaats. Al het ijzerwerk wordt vernieuwd. De hardstenen onderdelen en het metselwerk worden hersteld. Hulst: Na ongeveer 165 jaar is het niet vreemd dat ook hier al het ijzer verroest was en de brug gevaarlijk was. Na de brug is de restauratie van de gebouwde onderdelen klaar. Althans, lacht Hulst, natuurlijk heb ik nog wel wensen. De garage is bijvoorbeeld heel klein; de auto s staan buiten. We zouden een extra schuur willen, maar bijbouwen op een beschermde buitenplaats is lastig. Dat is wel jammer. Maar ik klaag niet hoor! Het gerestaureerde hek en de pergola; op de achtergrond de portierswoning. De restauratie van de brug van Prins Frederik is in de zomer van 2015 in volle gang. Al het ijzerwerk wordt vernieuwd. De hardstenen onderdelen en het metselwerk worden hersteld.
Oude kaarten, zoals hier de kadastrale minuut uit 1822, laten zien dat er al eerder een brug over de vaarsloot langs de straatweg op deze plek lag. Via de brug en de oprijlaan bereikte men De Paauw. Overal in het huis komt de pauw terug. Niet alleen als gevelsteen en bij de entree, maar ook in de nieuwe interieurinrichting. Het huis met links de garage.
Vorige pagina: Het interieur is in stijl en met veel gevoel voor kleur ingericht. Colofon Opdrachtgever: Gemeente Wassenaar Tekst: Marina Laméris, TasT, projecten voor tastbaar erfgoed Fotografie: Roel van Norel, TasT, projecten voor tastbaar erfgoed Realisatie: Gemeente Wassenaar Leden van de jury / werkgroep Voorzitter wethouder mevrouw I. Zweerts de Jong Burgerlid mevrouw M.E.R. baronesse De Vos van Steenwijk Raadslid de heer P. Deneer Lid namens de WCE de heer dr. H.M.J. Tromp Lid namens de Klankbordgroep de heer N.W. Conijn Secretaris de heer M. Velišček