DE NIEUWSBRIEVEN. t.g.v. HET BRASIL 77 JUBILEUMBOEK 2017 EERSTE DEEL JULI 2014-31 DECEMBER 2014

DE NIEUWSBRIEVEN t.g.v. HET BRASIL 77 JUBILEUMBOEK 2017 EERSTE DEEL JULI 2014-31 DECEMBER 2014 door BERT EGGING Alle nieuwbrieven zijn bewerkt en voor internet geschikt gemaakt STAN EGGING Zonder toestemming van de schrijver is nadruk in welke vorm dan ook verboden

2 12 JULI 2014 Twee oud-gedienden ( Stan en Bert Egging) hebben het idee opgevat om het clubblad de Tango zoals dat in de eerste 5 jaar van ons bestaan uitgegeven werd, nieuw leven in te blazen. Ze gaan dit doen middels een nieuwsbrief. Echter U zult zich hiervoor moeten aanmelden om toegang te krijgen tot deze pagina. De plannen zijn om in januari 2015 te starten met deze nieuwsbrief. Ondertussen zijn we reeds gestart met deze nieuwsbrief (dus meld u aan voor de nieuwsbrief) en aan het eind van de rit, Mei 2017 zal er een jubileumboek verschijnen.

3 / 4 1 AUGUSTUS 2014 VOORWOORD HET JUBILEUMBOEK VAN 40 JAAR BRASIL 77 Het is zondag 1 mei 1977. Licht bewolkt weer met in de middag kans op een bui. Een man laat zijn hond uit en de pastoor doet de kerkdeur op de knip in afwachting van het Lof. De torenklok slaat kwart voor twaalf. Eigenwijs ding. In Hotel Harbers zitten enkele vrolijke jongemannen aan een rechthoekige tafel met 4 poten en een roodwollen kleed. Die vier poten zijn niet zeker. Na 40 jaar is de onvervalste waarheid ietwat vloeibaar geworden. De tijd heeft een mistgordijn over die bepaalde zondag in mei getrokken. Enkele gegevens zullen voor eeuwig ontbreken. Daarom echter niet getreurd. Fleetwood Mac worstelt zich muzikaal door Go your own way wat al na enige minuten zwaar werk is. De heren drinken bier, twee roken Caballero zonder filter, een enkeling niet en de vierde een ietwat doorrookt stinkende pijp. Een opperbeste stemming teistert de gelagkamer doch had ik al eerder bekend gemaakt. Zo zou het boek over de geschiedenis van Brasil 77 kunnen beginnen. Droom en Daad. Ietwat verschillend van de gebruikelijke jubileumlektuur. Dat is de bedoeling. De Tango, het legendarische clubblad, was ook anders dan anders. Daarom is het de bedoeling dat De Tango model staat voor alles wat in het jubileumboek aan de orde gaat komen. Een foto van een oude, inmiddels grijs getrokken, voorzitter mag maar moet geen gewoonte worden. Het zoveelste kampioenschap van het zoveelste team in het zoveelste jaar kan, doch ook dit is geen onwrikbare wet. Een foto van de misser van het jaar moet bijvoorbeeld ook kunnen. Het jubileumboek van 40 jaar Brasil 77 probeert een eigen weg te vinden. Daar zijn wel enkele voorwaarden voor nodig. Er moet genoeg interesse zijn van leden, oudleden, fans en sponsoren. Inschrijvingen voor de nieuwsbrief kunnen die interesse tonen. Op die manier hopen we veel mensen warm te krijgen voor een mooie herinnering aan een prachtige tijd bij een aparte vereniging. De nieuwsbrief is zogezegd de opstap naar het uiteindelijke doel; een jubileumboek. Let wel: inschrijving voor de nieuwsbrief is nog geen inschrijving voor het jubileumboek. Dat gaan we later nog eens met prijs en proef aan U voorleggen. Want; Het boek is niet gratis, dat is voor de vereniging niet op te

brengen. Ieder schrijft zich, in later stadium, in voor een of meerdere exemplaren. De prijs zal zo laag mogelijk worden gehouden. Er is geen winstoogmerk en van een strijkstok zal ook geen sprake zijn. De prijs is het bewijs. Begin 2016, zullen we dan definitief beslissen of de produktie zich loont en het schrijven er van gaat beginnen. Natuurlijk is een bijdrage van U met eigen tekst of foto van harte welkom. Feedback is onontbeerlijk. Wij doen alles graag en zonder betaling omdat het een mooi geschenk kan worden voor een veertigjarige vereniging.

5 / 6 12 AUGUSTUS 2014 NIEUWSBRIEF 1 Dit is geen nieuwsbrief, nou ja misschien ook wel! Oudnieuwsbrief klinkt beter. Hebben we in De Tango ooit een recept geplaatst? Mooi niet. Koken; dat deden we wel. Jazeker. Ik kan het weten. De Tango was een rare snijboon. Echte uitsmijter. Het enige gerecht dat ik ken is kapucijners met spek. Spek en bonen. Zoiets gaan we dus ook in het jubileumboek niet doen. Geen recepten, geen tips over de moestuin of het bouwen van konijnenhokken voor Vlaamse Reuzen. We blijven bij de weg. Wel weg van de snelweg, hoop ik, want veel wegen zijn geplaveid met goede voornemens. Over de doelpunten van Johan Hemme in die eerste vijf kampioensjaren hebben we het zeker. Niet alle duizend, nee gewoon een paar speciale. De aller allereerste tegen Autopalace op een late maandagavond in september. Vrijdag? Zou ook nog kunnen. Het regende. In verhalen hoort het te regenen. Glinsterend asfalt onder het licht van wat schrale straatlantaarns. Johan scoorde 7 dagen per week. Van maandag tot zondag. Weer of geen weer. Over straatlantaarns dacht hij niet. Net doelpalen. Sta in weg. Kende hij recepten? Gewetensvraag. Ik zou het Ria, zijn vrouw, moeten vragen. Nooit aan gedacht. We waren bezig met scoren, kampioen worden, tegenstanders in de pan hakken, ongeslagen te blijven. Achttien keer dat eerste seizoen. De weg naar de titel was geplaveid met ongeduld. Kwestie van aftellen. Een, twee, drie, wie heeft de bal... Maar de vraag blijft. Kon Johan koken? Laat ik er kort over zijn. Reken maar van Yes. Tot aan overkoken aan toe. Na vijf doelpunten kon een gemiste kans hem in vuur en vlam zetten. Daar hielpen geen kapucijners met spek tegen, geen gebakken aardappelen met geitenkaas en saus van kappertjes. Johan kon koken, Sure as hell. Links, rechts, troelala. Dat bedoel ik nu met de opmerking dat er in De Tango nooit een recept verscheen maar dat er van alle kanten gekookt werd. Het was de basis voor ons succes. Het ongeduld in die eerste seizoenen was groot. Voor de echte tegenstanders kwamen, sloop de tijd als een schildpad over een verlaten strand met plastic schelpen. Er waren geen haaien, hooguit een pinguïn met ADHD. ZVU deed een halfzachte poging en GS 80. De laatsten vooral met de mond. Ook Sp. Silvolde probeerde een stok tussen de spaken te werpen door zaalvoetbal voor hun spelers te verbieden. Ze begrepen het echt niet. Ingehaald door de tijdgeest. Wat voor beest?

Conclusie; mannen kunnen koken. Echt koken van woede en omstreken. Begin me nu niet over die tv-figuren die met zachthouten spatels in halfzachte groente staan roeren, begin me niet over ansjovis op een bedje van zoetgevooisde spinazie. Halfgare praatjes. Daar gaan we het dus niet over hebben in de nieuwsbrieven en al helemaal niet in het jubileumboek. Suffit est suffit, zei Sartre. Kleine filosoof uit Frankrijk. Genoeg is genoeg voor de thuisblijvers. Gaan we het wel over muziek hebben dan? Tuurlijk. Niet over de muziek van Johan, dat ook weer niet. Teveel van het goede, doch muziek wel. Muzak niet. Hatfield and the North. Weet nog dat Therry Rensen daar ooit mee kwam. Goeie morgen. Hoe kwam ie daar aan! Mocht dat wel van Veronica? Radio Veronica dan, voor de minder bekende lawaaipapagaaien. Geen hond die er ooit van gehoord had. Therry wist hoe het moest, wist hoe de bonen geplukt moesten worden. Maximaal effect op ons ongelovigen.

7 / 8 19 AUGUSTUS 2014 NIEUWSBRIEF 2 Wetenschappers; Honden kunnen autorijden! Als het beest maar een naam heeft. Ooit een gevleugelde uitdrukking, al klopt er geen hout van. Zoals de kop boven een artikel ervoor zorgt of men gaat lezen, zo is de naam van bijvoorbeeld een voetbalclub wel degelijk belangrijk. Brasil is ooit begonnen als GBW 77. Een echte NAC/NEC naam. Maar goed wat verlang je van een naam bedacht door een politieman. Misschien past veldwachter beter. Bij minstens de helft van de lezers van deze brief moet deze mededeling hard aankomen. GBW; Geen Bal Weten. Een precieze geboortedatum is er niet. Alleen staat vast dat het een zondag was. Zoiets bedenk je niet op een mistige maandagmorgen op weg naar het werk. Broodtrommel onder de snelbinders en de kop nog bulderend van de laatste tien bier van de vorige avond en de vluchtige zoen van de buurvrouw. Nee, het is wel zeker dat GBW op een zondag bedacht is. GBW; Gauw Boven Water. Voor de puzzelaars onder u. Doe geen moeite het juiste antwoord te vinden. Gaat niet lukken. Wat iemandbedenkt met een politiepet op en geitenwollen sokken aan is onnavolgbaar. Het kwam er uit als een pistoolschot. Weet ik nog. Alsof hij iemand had aangehouden voor rijden zonder achterlicht om twaalf uur s middags. GBW; Geen Brand Waargenomen De naam werd voor het eerst gebruikt op een winderige zaterdag in de sporthal. Zaalvoetbaltoernooi, acht teams en een bal gehakt bij Theo Breuer om de dag door te komen. Lang geleden en toch ook weer niet. Er werd net als nu met honden gewandeld, men droeg witte sokken en iedereen at boerenkool. In de finale won jongerencentrum Illusion de beker. Toen was al bekend dat uiteindelijk alles een illusie is. De prijsuitreiking was in Café Harbers. De enige onvervalste GLAASJE BIER WINKEL. Zeg nu niet dat deze nieuwsbrief u niets heeft opgeleverd. De bron van Brasil komt bloot te liggen voor elke lezer. De duistere kanten van de club. En dan

moeten we nog beginnen over de naam Brasil. Voor de mensen die dat nog niet weten. Brasil is geen Engels voor Brazilië al was dat wel voor de hand liggend. BRAven uut SILvolde? Te veel eer. Nog twee keer raden. Ik voorspel u; het leven zonder de nieuwsbrief kan knap lastig worden. Aanmelden is gewenst voor iedereen die ooit in het zwart en rood heeft rondgelopen. Natuurlijk zeiden we, beloofden we, dachten we pas op 1 januari te beginnen en dat doen we ook...maar proefdraaien moet ook gebeuren. De Tango keek vroeger ook nooit naar een rondje meer of minder. Die naam van die politieagent vraagt U. Columbo, Bromsnor, wat zal ik zeggen GBVW; Geen Bal Van Waar Komen we weer bij die honden uit. Volgens wetenschappers kunnen honden autorijden. Wel alleen in groene auto s. Die lijken veel op het gras in de parken waarin ze schijten. Ik vraag me wel af of ik ons varken aan het tandenpoetsen krijg. Geen wetenschapper erover gehoord.

9 / 10 24 AUGUSTUS 2014 EXTRA NIEUWSBRIEF 2a Naar aanleiding van de gebeurtenissen in IJsland rond de vulkaan de Bardarbunga Naar aanleiding van de gebeurtenissen in IJsland rond de vulkaan de Bardarbunga hebben we een bericht binnen gekregen van een oud-lid die iedereen wil wijzen op de gevaren van een uitbarsting op een wel heel erg heilige plek voor de Brasil-fan. Zijn huidige adres in Warnsveld gaf ons wel te denken doch wij willen het u niet vooronthouden. Het gaat knallen naast onze voordeur, geloof me. Laten we er van uitgaan dat ik er veel verstand van. Naast de kleuterschool heb ik tussen heinde en verre genoeg scholen bezocht om het te kunnen weten. Sinds mijn moeder de melk liet overkoken weet ik wat het is als er iets de lucht in gaat. Vrits Voetlicht, vulkanoloog tussen IJsland en Vuurland. Zodra er iets begint te borrelen sta ik op springen. Als een kip die een dubbeldooier produceert. Ik sta vooraan. Niet al te dichtbij dat ook weer niet. Het heeft geen nut een paar hete kolen op de kop te laten landen. Vulkanen zijn gevaarlijke jongens. Plotseling ontploft er een en heel Europa is op vakantie. Van Rome tot Chihuahua zitten de hotels vol omdat er geen vliegtuig langs de aswolk kan manoeuvreren. Nu is twee weken Havana nog wel vol te houden maar diezelfde tijd in Wladiwostok is minder. Met of zonder secretaresse kan belangrijk zijn dus let op. Wij vulkanologen voorspellen uitbarstingen. Dat is moeilijk want die krengen doen meestal wat ze zelf willen. Daarom zijn er veel mensen die niets geloven wat wij zeggen. Neem nu Brasil. Is er iemand in de vereniging die weet dat voetballen in onze sporthal is meer dan levensgevaarlijk. Al veertig jaar bijna waarschuw ik de leden dat het elk moment mis kan gaan. MENSEN; De Paasberg is een wakker geworden spleetvulkaan. Paasberg komt van het oudachterhoeks en betekent PaarsErg. Zo noemden de Batavieren de vulkaan. Alles liep Paars aan en de knal was Erg. Het regende stenen en oude tafellakens. Midden jaren tachtig heb ik de spelers van Brasil (de dames luisterden toch niet) gewaarschuwd. Zonder resultaat. Sommige geinponems dachten dat de kans dat de gehaktballen van Theo Breuer de lucht in zouden gaan groter was.

Nu met dat gedoe op de stratovulkaan Bardarbunga luistert men misschien toch. Je weet het niet. Daarom; leden en oudleden van Brasil. De vulkaan De Paasberg, overigens een spleetvulkaan, staat op springen. Hete lava zal door de Schuylenburg de IJssel inlopen. Zoveel dat een brug niet meer nodig is en de rivier aan de voorkant leegloopt. De aswolk zal vooral over Terborg en Varsseveld waaien. In Terborg moet men de ramen dicht houden en niet veel bewegen zodat het hele handeltje op Varsseveld ploft. Jaja, het kan slechter. Vrits Voetlicht voorspeller van vulkanen, min of meer

11/ 12 26 AUGUSTUS 2014 NIEUWSBRIEF 3 Meer een schoorsteenbrand dan carnaval in Rio. De kleuren van Brasil. Als alles in roodwit, blauwwit of zwartwit was begonnen dan had dit verhaal nooit het daglicht gezien. Nieuwsbrieven hebben nu eenmaal de taak anders te zijn dan boterhamzakken en kladblokken. Dat de Jumbo olifantsoren in blik verkoopt is geen nieuws. Aparte kleuren voor Brasil wel. Hoe kwamen ze aan die kleuren. Rood en Zwart. De seizoenen in groen en blauw tellen niet. Camouflagepakken voor het snelle geld. Sponsorkleuren. Verkocht aan de portemonnee van de penningmeester die vanachter zijn kasboek een tevreden glimlach over de positieve getallen strooit. Vergeten we alles. Rood en Zwart. Meer Picasso dan van Gogh, eerder schoorsteenbrand dan carnaval in Rio. Het zijn de kleuren van een woensdag. Precies het midden van de werkweek. Het licht van een mooi weekend ver weg en de smaak van een donkere maandag nog in de mond. Buiten het wit van de totale overgave zijn er geen andere kleuren mogelijk als rood en zwart. Rood van de hoop en Zwart van de tijd die nodig is om er te komen. Voor de realist, de aan-mijn-lijf-geen-poëtische-polonaise figuur zijn er andere verklaringen. De geschiedenis is een boom met vele takken. Een econoom zou de kleuren kunnen vinden in de prijslijst van de penningmeester die prominent de bestuurstafel bevolkt. De historicus in de stoere verhalen van de secretaris die er Real, Ajax en Celtic bijsleept en een gloedvol betoog houdt tussen de koffiekoppen en een verloren koekje. Godenzonen, Omo en groene zeep. Andere leden van de, ondertussen historische, bestuursvergadering doen hun duit in de zak. Van pimpelpaars tot chocoladebruin verven de shirts van de helden. Zeegroen en blauw als een onbewolkte zomerdag. Het is een bestuur met fantasie, durf en kleurenblindheid. Alleen de voorzitter zwijgt. Hij schrijft, tekent. Krast met twee pennen een blad vol kringen en kriebels. Esperanto? Hij gaat gebukt onder de stortvloed van kleuren en mogelijkheden die door de vergadering op zijn bord zijn gesmeten. Wat is wijsheid. Diogenes zat voor een ton en vertaalde de wereld naar hapklare brokken. Socrates was een goede voetballer, van besturen had hij weinig kaas gegeten. De voorzitter wilde zijn wijze hoofd schudden als teken van overgave maar

zag toen in een flits zijn getekende kriebels op papier. In Rood en Zwart. De kleuren van Brasil. Het originele papier met die kriebels is bewaard gebleven als overtuigend bewijs. Romantiek en spanning in weer een onovertroffen nieuwsbrief voor elke brasilfan.

13 / 14 1 SEPTEMBER 2014 NIEUWSBRIEF 4 Kmot d r nog us oaver nadenken Angenaam. Ik bun Ajuus. Bruur van Hendrik en Grada. Schriever. Vief en twintig joar geleien hek veur De Tango gewerkt. Alderbastend goed was ik. Noa die tied hek nooit meer n letter geschreven. Nog gin boodschappenbriefken. Gin krant geleazen, ok niet de Libelle bi j de smoelsmid. Alles ellende. Ze zuuken t moar uut. Heurde gisteren pas dat Nappoleon bi j Dokkum was vermoord. Geintje, twas bi j Sinderen. Alle gekheid op n stöksken. Ik bun gebeld. Of ik weer schrieven wol. As vrogger. Die knakkers van De Tango geven niet op. Now mot d r weer n boek kommen umdat ze veertig joar bestoan. Ik bun drie en tachtig doch veur mien heb ze nooit wat geschreven. Jao recepten van den dokter. De hond is goan stiften en Diene, mien vrouw, is d r tien joar tussenuut gewes met een of andere eskimo. Helaas is ze ok nog teruggekommen. De ganse dag walvisvleis en leavertroan was ok niet alles. Kheb nog n paar heite keerls op heur afgestuurd doch ze geet de deur niet meer uut. Laats wilde ze nog wurgsex met mien doen. Stel ow veur. Lig ze doar spiernakend in mien bed te zweiten. Zoiets doej tog niet! Nee, eigenlek is n stuksken schrieven dan fijner. Vroag is alleen; woaroaver. Brasil? Dat ze nog bestoan is al n wonder. Ik zat vrogger t bestuur in de nek te hiegen en dat hield de zaak op de been. Keihard was ik, moar now wet ik niet ens of Brasil n bestuur het! Zol den Fredjen uut Broamp nog voetballen. Mooie keerl was dat al wat t jammer datte veur Ajax was en niet veur Veendam zoas ik. Hi j gaf mien nog wel s un rundjen. Twas niet zo n zeikerd as de rest. En den Tempels ken ik ok nog. Leo. Biljatten konne. Tegen mien hatte weinig kans moar das logisch. Hi j knapte zo tien rooie driebanders uut de keu. Mieters. Met n slok op ging t ok nog wel aardig. Mot toch nog us goed noadenken oaver dat geschrief. Bun druk tegenwoordig. Ik doe an muziek. Sinds Hazes de piep uut is mos ik zelf beginnen want veur de rest is d r niks meer. N stel rechtse kreajen die piepend oaver t toneel krupen. Ikzelf spöl viool. En now gin flauwe bakken oaver tweede viool bi j Diene of vitriool he. Loat Diene met rus. Ik probeer heur net te koppelen an n arabier. Dat kump goed van pas. Kan ze geliek met n zak oaver de kop goan lopen. T mooiste is d r toch al lang af. Now niet afdwalen. Ik doe viool zei ik. Verdomde moeiluk. Stukken van een of andere italiaan. Paganini of spagettini zoiets. T is n doe-ut-zelf-cursus want mien leraar is huulend vertrokken, de papagaai is van zien stöksken gevallen en ok de buren bunt

weg. Opgeruumd steet netjes. Alleen de vis het nergus last van, moar den is stokdoof want hi j zit altied met de kop onder water. Raar beest. Ik goa veur de absolute top. Optreien bi j de Zwatte Kros liek mien wel wat. Die heuren t verschil toch niet tussen n dwarsfluit en twee dozien tuutten. As t moar lawaai mik. Dat stuksken schrieven is andere koek. Mok nog us oaver denken. As now iedereen deur vertelt dak weer goa beginnen dan zol t bes kunnen. Veur t geld hoef ik t niet te doen, dat kriek toch niet en beroemd bunk al. As iemand n liedjen graag wil heuren doe dan effen bericht an mien. Kank beginnen met trainen. Met n dag of twee is t dan wel bekekken. Oh ja, gin jezz dat gepiep en geknor begin ik niet an en den Zappan of hoe heitte ok niet. Gewoon n mooie drel muziek. Betjen dansen en daldeeen. Now. Dat was t um te beginnen. Trouwens, heit jullie die Keet Boes nog op den tilleviezie gezien. Wat n stuk zeg. Ze het wel n paar joar op de pokkel moar is zie heur liever in n beerevel dan mien Diene in biekienie. Ik mag die blondjes wel of was ze nog toch zwat of bruun. Ik had de bril niet op dus ik kon t niet goed zien. Misschien was t Korrie Brokken wel. Hou doe, Ajuus

15 / 16 8 SEPTEMBER 2014 NIEUWSBRIEF4a De Schwarzenetter van Zillewold, blief dreumen Ajuus! De tweede feministiese golf is in volle gang hek geheurd. Dit keer bunk der bie. Niet in de blote kont as die ladie Gaga. An mien lief gin polonaise. De eerste golf hek helaas gemist. Ik had mien nog angemeld bie de Brasildames, moar dat was gin succes. Deur mien schoenmoat van 46 werd ik niet angenommen. Stom natuurlek, ik had d r wel un paar bie de kladdemieten gegreppen. Hep mien toen op gewichtheffen geconcentreerd. Met mien vuut was dat un makkie. Ik kon niet umvallen. Moar genog over mien. Ik schrief effen um Ajuus weer in zien huuksken terug te jagen. Nauweleks het den valderabbes de pen weer in zien knuusten of de mestwagen kump weer langs bie mien. Van eskimo s tut Arabieren, iedereen wurt der met de heuren biegeslept. Zwat maken as hobby. Un goeie zwatte Piet zolang ut nog kan. Veertig joar bunk mettem getrouwd. In lief en leed zeiden ze, doch ik ut leed en meneer ut lief. Ajuus, schriever, mien neus. Via den telefoon verteltte wat roddels aan een of andere brasilstiekemerd en den mik der un verhaal van. Liegen dat dat kreng dut. Meneer speult viool. As dur margen iemand met un saxofoon langs kwam dan denk Ajuus dat ze un fietspomp willen verpatsen of un automatische heggeschaer. Viool, de gedachte alleen al. Met jullie leazers hek ok nog wat te verhapstukken. Niet met de vrouwsluuj natuurlek. Met hun is alles kits achter de rits. Edoch jullie heren. Lekker geleazen en genoten van Ajuus de hele held? Ging dur in as zuute breudjes. Meneer de musicus regeert thuus met de harde hand. De Schwarzenetter van Zillewold. Hard moar rechtvaardig. Gin reaktie gezien van de heren, gin slecht woord in velden en weagen. Hadden jullie zeker ok wel gewild. Net as Ajuus de boks an in huus. Effekes veur de statistieken. Tis uut met op de luie reet zitten, uut met de praatjes. Meneer begint echt an de viool. Ze waren bie de Aldi in de anbieding samen met un blokfluit. Ik dacht, kopen dat ding. Un betjen spiet hek wel, dat gepiep an de kop is niet an te heuren. Hi j dut ut expres. As training veur al dat muzikale geweld hek uut ut asiel un hond met dubbele ADHD gehuurd. Blaft tegen de hele wereld en umstreken, bit iedereen den te dichtbie kump en wil zeuven keer per dag noar buuten um te schijten. Tis un vies bees moar samen met Ajuus un mooi koppel. Zelf hek mien un toyboy of cowboy besteld van mien huusholtgeld. Twas

drie halen, twee betalen. Ut zal wel hiegen en zweiten worren moar ik offer mien wel op. Ze zeullen dur van lusten. Tot slot nog dit. Ak den Brasilvogel in de knuusten krieg isse nog niet jeurig. Ik met un eskimo en un arabier, stel ow veur. As de temperatuur onder de tien graden kump hek al kolde vuut. Dames, ik loof vier stronken boerenkool en twee pompoenen uut veur diegene die mien de naam van dat stuk onbenul kan geven. Femienisten helpen elkaar toch altijd, meestal toch? Diene, chef van Ajuus. De bettere helft

17 / 18 15 SEPTEMBER 2014 NIEUWSBRIEF 5 De waarheid is een fiets waarop alleen een aap rijden kan Het mooie aan dit verhaal is het feit dat er niet al te veel van klopt. Net een gemiddelde Nederlandse krant. Het enige verschil is; ik waarschuw al ruim van te voren. Een voordeel zit er echter ook aan vast. U merkt er niets van. Jongen zei de dokter vroeger ik ga je nu een spuit geven in de arm en dat doet geen pijn. Ammehoela. Geen enkele dienaar van Hippocrates is aan de eerste leugen gestorven. Apropos dokters. Dit is een verhaal met twee gezichten. Net een zeemeeuw die niet weet of hij een hond of een kat is. Zijn roep heeft het midden tussen blaffen en miauwen. Elvis is het eerste slachtoffer van mijn dadendrang en het GBW toernooi 1977 de tweede. Alleen Elvis heeft zijdelings met een arts te maken overigens. Op 16 augustus 1977 werd het hem allemaal iets te veel. Muzikaal had hij al veel vroeger afscheid genomen, doch op die dag in Memphis Tennessee gaf hij de pijp aan Maarten. Muzikaal afscheid, mijn neus, hij is nooit begonnen schampert iemand van de achterste rij. Elvis, Jackson en Donald Duck de Amerikaanse drie-eenheid. Alles wat gemeen. Qua gewicht was hij toch, vooral de laatste jaren, prominent aanwezig. Zijn absolute klasse zat in zijn beroemde laatste woorden tot zijn verloofde. Ik ga naar de badkamer om te lezen! Zoiets bedenk je niet. The King die het hoekje omslaat met een tekst nog slechter dan zijn songteksten. Forget Elvis. Schat staat de bokma koud is zelfs nog beter. We ruilen hem in voor het Glaasjebierwinkel toernooi van 1977. Ook in augustus. Daarom de link. Om gelijk met een supersonische Compactdeuren in huis te vallen: onze shirts waren lichtblauw en de meerderheid van de GBW matadoren hadden snorren of baarden. Op zich niet verkeerd in een modebewust team te spelen. Kleren maken de man. Onze lichtblauwe, laten we nog zeggen shirts, hadden nooit de bedoeling een Sporthal van binnen te bekijken. Toen een handvol Bengalen de trapmachine aanslingerde om deze goedkope gewaden te produceren dachten ze aan alles behalve aan voetbal. Of er tijdens de productie sprake was van kinderarbeid kan niet meer worden achterhaald maar dat het kindermaten waren is wel vast komen te staan. Spelers met een gezonde eetlust kwamen in de problemen. De gehaktballen van Theo Breuer heb ik al eens eerder voor het voetlicht gehaald. Met de bitterballen zijn ze mij 40 jaar bijgebleven. Ze horen zogezegd tot het col-

lectieve geheugen van Brasil. Zoals ook speler en penningmeester Willem Otto Arentz die al snel werd verdacht van de aankoop van desbetreffende lichtblauwe T-shirts. Het zei hem ondertussen vergeven, maar toch, het blijft kriebelen. In die te kleine, jeukende katoenmassa haalden we de finale. Een prestatie van bovenmenselijke inzet en klasse. De rest is geschiedenis. En geschiedenis, zoals meestal, kent niet een enkele waarheid maar is voor brede uitleg vatbaar. In rode, pimpelpaarse of grasgroene shirts hadden we het toernooi op de sloffen gewonnen. De beker, de sportiviteitsprijs, de poedelprijs en de prijs voor het best geklede team op die zaterdag in 1977 toen we, in tegenstelling tot Elvis in opperbeste stemming waren. Vooral natuurlijk omdat de bewuste lichtblauwe T-shirts gelijk ter beschikking werden gesteld aan een missionaris op weg naar donker Afrika. En, als ze goed op 40 graden gewassen zijn dan spelen ze nu nog. Nooit voor de winst. Tweede is ook niet gek. Mozambique, Aan de oevers van de Zambesi of in Sierra Leone. Ze leven nog lang en gelukkig. Echt. Hoewel ik tot slot wel verplicht ben te vermelden dat er over dit verhaal niet gecorrespondeerd kan worden. Better safe dan sorry.

19 / 20 22 SEPTEMBER 2014 NIEUWSBRIEF 6 Nuances, oftewel Zeeman begint met mode. Wat deden ze daarvoor dan? De commissie veldnamenonderzoek/straatnaamtoekenning o.l.v. Drs. Joh. Teiltje vergadert maandagmorgen vanaf 9.45 uur in Kamer 13, Bijgebouw A van het raadhuis. Na rijp beraad is men daar tot de conclusie gekomen dat de naam Bergstraat zal worden gewijzigd in Heuvelstraat. Dit uit respect met boer Heuvel die tussen 1749 en 1751 op die plek een boerderij runde met kalkoenen en kangoeroes. Ambtenarenprietpraat. Geen steen, geen muur maar slechts de onwrikbare grijze brij ertussen. Achteromkijken lijkt vandaag de dag een graag gedane bezigheid En wat zegt de schrijver? Een echte schrijver als García Marquez. Vele jaren later, staande voor het vuurpeloton, moest Kolonel Aureliano Buendia denken aan die lang vervlogen middag, toen zijn vader hem meenam om kennis te maken met het ijs. Veertig jaar dwarrelt die zin, dat magische begin van 100 jaar eenzaamheid, door mijn kop. Fantasie en gevoel voor drama. Daarom is dit is een verhaal over nuances. Waarom de naam Brasil dik in orde is en er van alles mis is met SZT/haarmode Hettie. Waarom zet Brug te Ver de grijze cellen wel aan het werk en SZV/metselbedrijf Harrie niet. Aanvoelen dus. Wie daar geen last van heeft mag dit allemaal overslaan. De volgende keer beter of wachten op de beknopte versie in de nieuwe Libelle. De nieuwe naam van fusieclub Steenderen-Baak is Basteom. Idioot. Onvervalste maandagochtend commissienaam. Op een zaterdagmiddag was er iets anders uitgerold. Misschien STEAK. Voor een hongerige, verdwaalde Amerikaan zou deze naam, op de gevel van de kantine, het paradijs zijn. Sponsor Aviko erbij en bingo! Trouwens ook de Achterhoekse uitleg staat open voor vele nieuwe mogelijkheden. Basteom roept roept associaties op met goedkoop tafelzeil en koeienlikstenen. Wees eerlijk. Wie denkt er aan Vitens als de kraan open gaat. Later worden we in het verzorgingstehuis de kont gewassen door een verzorgster van Atlantis. Niet aan denken. Van pure ellende kieper je toch de Dikke Van Dale in de Oude IJssel. Mijn oude kleuterschool heette St. Clara. Ik ken haar niet persoonlijk, doch alles beter dan Eikeltje, Pukkeltje of Haasje Repje. Lang over nagedacht. Maandagmorgenmomentje zeker. Sinds Zwarte Piet niet meer zwart mag zijn is zijn boos imago ook niet meer, het is een soort cliniclown geworden. Gekleurde Piet? Zo noem je de hond nog niet. Fantasie is een kostbaar bezit.

Verkopen ze niet bij de Aldi en ook Drs. Joh. Teiltje en zijn commissie heeft er weinig last van. Brasil is voor de helft een normale nac/nec naam. BRAamt- SILvolde. Pas als de fantasie erop losgelaten wordt gaat het woord leven. Pelé, Garrincha, Socrates kunnen zomaar aan komen waaien, Rio, Sao Paulo of de Copacabana. Alles is gevoel, positief gevoel. De rest is droom. Het is vrijdagavond. Swingend begin van het weekend. We hebben bij de LIDL de Braziliaanse weekaanbiedingen in huis gehaald. Brasil roept. Een perfecte naam voor een bijna veertigjarige die lenig op de tafel hupt en de salsa begint te dansen. Vanuit de heupen, dat spreekt voor zich. Hopelijk is het wel een lid van het damesteam. Het oog wil ook wat. Zien is geloven. Of de waaibomenhouten tafels van IKEA het houden is een andere vraag.

21 / 22 29 SEPTEMBER 2014 NIEUWSBRIEF 7 Dublin was twee straten verderop, niet elke wedstrijd. Dat ook weer niet. Riverdance. Hoe laat? Serieus. Ik weet er net zoveel van als u. Tussen niks en heel weinig. De Tango is geen probleem, maar Riverdance! Wat heeft een Ierse huppeldans met Brasil te maken? Op dit exacte moment geen idee doch alle regels zijn nog niet ingevuld. Voor de evenzeer onwetenden onder u; Riverdance is een Ierse stepdance gekenmerkt door snelle bewegingen van de benen waarbij lijf en armen onbeweeglijk blijven. Dat denkt Google er van. Het goede, inmiddels ook redelijk oude web heeft overal een antwoord op. Ik heb het zelfs even op YouTube aangekeken. Zonder bal ziet het er niet uit. Zelfs de Charleston, toch een behoorlijk zieke dans, is er elegant bij. De verbinding met river is me plotseling ook duidelijk. Net een stel houten eenden die watertrappelend het hoofd boven water proberen te houden. Ik weet het reader reader. Dit heeft geen bal meer met Brasil te maken. Typische Tangohumor. Altijd op zoek naar zijstraten en sluipwegen. Wat geduld en de link naar Brasil zal openscheuren als een fietsband op weg naar een staalspijker. De speler die ik in gedachten heb had alles met Riverdance. Hij zwaaide wat meer met armen en benen en deed het alleen met een bal in de buurt, maar voor de rest als twee druppels rivierwater. Nee, Leo Tempels is het niet, Marc Arnold ook niet. Ik heb het over Janek Rog. Markant brasilfenomeen. Paradepaard. De schillenboer had geen werk voor hem. Die wil werkpaarden en trekknollen. Ik zie hem nog voor tegenstanders dansen. De bal binnen voetbereik. Zodra het getrappel begon daalde stilte over de hal. Het geluid van die malende voeten klonk luid en onheilspellend. Er stond iets te gebeuren. En...precies als de tegenstander zijn voet uitstak naar de bal, precies op dat moment van onweer en bliksem explodeerde Janek. Als een slang in een nest jonge palingen glipte hij door de verdediging. De groots opgezette muur van onverzettelijkheid en kracht zakte in elkaar als Jericho na de drie trompetstoten. Janek kwam langs. Geen houden aan. De Riverdance stopte als het doel was bereikt. Ite Missa Est om het eens gristelijk uit te drukken. Natuurlijk hebben we hem wel vervloekt als de Riverdance zich in een moddersloot vastliep of uiteengereten werd als een haastig breiwerk. Edoch, elke dag Riverdance is net als het acht uur journaal, niet altijd te pruimen. Een wals is simpel. Draaien en draaien altijd om dezelfde pispot.