Bijzondere vakantie op Cyprus Ans van den Helm In 2011 gingen mijn man en ik 10 dagen op vakantie naar Cyprus. Toen we geland waren, stond er een taxi klaar, om ons naar ons vakantieverblijf, te brengen. Het was eind mei en verschrikkelijk warm, 40 graden in de schaduw, we moesten nog anderhalf uur rijden. Het appartement stond boven in de bergen. Het was een klein dorpje met vijf huizen en een kerkje. Ongeveer 5 km verder was er een groter dorp. Aangezien wij de eerste paar dagen geen vervoer hadden, na vijf dagen kregen we een huurauto, konden wij daar niet naar toe. Er was alleen de hoofdweg met veel bochten. Je zag het verkeer niet aankomen, er reed geen bus en lopen was gevaarlijk. De tweede dag hadden we een safaritocht. Er waren vijf jeeps. Onze chauffeur was een vrouw uit Zuid Afrika. Dat was wel prettig, want zij sprak goed Nederlands. Het was een mooi gezicht, vijf jeeps, achter elkaar. We hadden een leuke tocht, reden door smalle steegjes, dan weer door het zand of modder. Een keer gingen we zelfs door een, ondiepe rivier. Onderweg stopten we regelmatig en kregen uitleg over b.v. de natuur. Er waren heel veel slangen op Cyprus, de meesten waren ongevaarlijk. Maar als je een driekoppige slang tegenkwam moest je maken, dat je weg kwam. Een beet was dodelijk, ik vond het maar eng. Op de vijfde dag kwam de huurauto en gingen we naar een andere plaats. Daar stond een luxe, appartement voor ons klaar. We zouden daar de rest van onze vakantie 1
doorbrengen. We zaten nog steeds boven in de bergen. Het vliegveld lag in een grote stad Paphos. We moesten ruim 3 uur rijden om bij het vliegveld te komen. Als we op de laatste dag naar het vliegveld zouden gaan vanaf ons verblijf, de vlucht was om 09.30 uur, moesten we in de morgen om 4 uur vertrekken en in het donker door de bergen rijden. We besloten om maar een dag eerder naar Paphos te gaan en voor één nacht een kamer in de buurt van het vliegveld te boeken. Op de zevende dag, reden we naar, Paphos om een kamer te reserveren voor een nacht. We wisten niet waar we moesten zoeken. Op een gegeven moment zagen we staan, politiebureau. We zeiden tegen, elkaar, laten we het daar maar vragen. Maar langs het bureau was een supermarkt, daar maar eerst vragen. De verkoopster zei, 5 km verder is een hotel. Dus reden we, daar naar toe. Daar aangekomen zagen we al, hier moeten we niet zijn. Het was een groot luxe resort, met o.a. een golfbaan.bij de ingang vroeg de bewaker wat we kwamen doen. Mijn man Jo zei, een kamer boeken. De bewaker zei o.k., eerste rotonde rechtdoor, tweede rotonde rechts, vind je de ingang. Bij de receptie zei men, 250 Euro voor een nacht kost een kamer. Dat vonden we wel erg duur. Dus toch maar naar het politiebureau om te vragen naar hotels. Daar zeiden ze ons precies, waar we heen moesten. In de stad waren verschillende hotels en appartementen. Nadat we iets gereserveerd, hadden voor 50 Euro, werd het tijd om terug te gaan naar ons verblijf. We moesten nog 3 uur rijden. Het was inmiddels 4 uur in de middag en om 7 uur was het donker. We waren ongeveer 5 km verwijderd van ons dorp, toen we 2
een mooie plek op een berg zagen om wat foto s te maken. Dus even stoppen. Jo zette de motor af, de auto was heel warm, had heel lang gereden. We wilden weer gaan, maar de auto wilde niet meer starten. Daar stonden we dan, eenzaam en verlaten. We wisten niet hoe de motorkap open moest. Gelukkig kwam er een echtpaar van ongeveer 60 jaar voorbij. Ze stopten om ons te helpen, maar kwamen er ook niet uit. Toen kwamen er nog twee jongens aan, om te helpen. Die wisten het ook niet. Maar, zeiden ze, we duwen de auto, naar beneden, misschien lukt dat wel. We moesten eigenlijk wel de andere kant op. Maar omhoog duwen, dat gaat niet. En jawel, hij startte.jo zat alleen in de auto. Hij bleef wel erg lang weg, dus die jongens zeiden, we gaan kijken waar hij blijft. Maar die bleven ook weg. Ik stond daar nog bij dat echtpaar.het echtpaar overlegden, wat te doen. Ze zeiden tegen mij, kom mee in de auto, wij gaan er ook achteraan. We stonden zeker al een kwartier te wachten. Dus ik mee in de auto. Ik moest wel want daar blijven staan durfde ik niet. Ik was doodsbang, want er zaten daar slangen, die hadden we gezien. Ik had helemaal niets bij, geen telefoon, paspoort of geld. Dat zat in mijn tas, die lag in de auto van J o. Ze hadden mij gewoon kunnen ontvoeren, als ze dat wilden. Toen we naar beneden reden, kwamen we mijn man Jo tegen. Hij kon pas na een kwartier keren. Hij zag niet, dat ik ook in de auto zat. Wij moesten ook verder voor we konden keren. Na 10 minuten waren we eindelijk terug bij de plek op de berg, waar Jo stond te wachten. Hij begreep wel, dat ik in de auto bij dat echtpaar zat. Jo liet de auto lopen, was bang als hij afsloeg, dat we weer terug bij af waren. Er brandde wel een oranje 3
lichtje. Maar bij de benzinepomp iets verderop, die al gedeeltelijk voor die dag gesloten was, zei men, dat komt omdat de auto te warm is. De volgende dag zou er niks meer aan de hand zijn. En inderdaad, s-morgens startte de auto gewoon en reden we door de bergen naar Paphos, waar we een overnachting hadden. De volgende dag om 6 uur s-morgens reden we naar het vliegveld. Eerst nog de auto parkeren en de sleutel inleveren. Om 09.30 uur vlogen we terug naar Amsterdam. We hadden een bijzondere vakantie gehad. Gebruiksvoorwaarden 4
Het werk van schrijvers en dichters op Nederland Schrijft mag gratis worden gelezen en/of gedownload voor eigen gebruik. Iedere verspreiding, openbaarmaking, verveelvoudiging of bewerking is niet toegestaan. 5