Christenvervolging in Nederland Goedemiddag. Het thema van deze conferentie is Christenvervolging in Europa. Dit is indrukwekkend thema. Ik mag u vertellen over de situatie in het land waar ik vandaan kom, Nederland. Allereerst zou ik een ander woord voor christenvervolging willen gebruiken. Het is een te groot woord voor wat we in Nederland meemaken. Er vinden in Nederland weldegelijk dingen plaats die echt vervolging genoemd mogen worden, en daar zal ik ook zeker op in gaan. Toch is het meeste van wat ik zal vertellen bijna geen vervolging te noemen vanwege de associatie die dat met zich meebrengt. Er zijn broeders en zusters in de wereld die gemarteld worden of gevangen gezet worden en hun leven niet zeker zijn als ze voor hun geloof uitkomen. In Nederland past het beter om te spreken over beperking van geloofsvrijheid. In ons land merken we goed dat christenen niet alles kunnen doen wat ze graag willen. We worden beperkt in de uiting van ons geloof en we kunnen op sommige plaatsten niet komen, omdat we dat als christen niet kunnen verantwoorden tegenover onze Here God. Soms heb je een beroep dat je als christen prima kunt hebben, maar waarin ook dingen van je gevraagd worden die we liever niet doen, of die ons absoluut tegenstaan. Toch wil ik benadrukken dat Nederland een land van vrijheden is. In de grondwet zijn rechten als vrijheid van godsdienst, vrijheid van meningsuiting, vrijheid van onderwijs vastgesteld. Ze zijn ook diep geworteld in ons Europese stelsel. Er zijn in Nederland strenge wetten over discriminatie. Het eerste artikel van de Nederlandse grondwet handelt over gelijke behandeling en discriminatie. Er staat geschreven: Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan Christenen kunnen door deze wet beschermd worden. Nederland is een land waar veel mag en waar veel mogelijk is. Volgens de grondwet moeten we van elkaar accepteren en tolereren. Deze wetten en rechten maken voor mensen in de Nederlandse samenleving veel mogelijk. In Nederland mogen homoseksuelen een kerststal maken met twee Jozefs en twee Maria s. In Nederland mogen christenen met honderden mensen de straat op gaan op te vertellen dat we voor het leven zijn. Dat doen we in de Mars voor het leven. We krijgen daar zelfs bescherming van de politie bij. In Nederland mogen anderen daar tegenin gaan en hun voorkeur vóór de mogelijkheid van abortus uitspreken. In Nederland mag ook een folder die voor schepping is bij alle huizen in het land door de brievenbus gedaan worden. Ja, Nederland is een tolerant land. Toch lijkt het of een seculiere mening een beetje meer wordt getolereerd dan een christelijke mening. Een voorbeeld hiervan is de openstelling van het huwelijk voor mensen van gelijk geslacht. In Nederland mogen twee mannen of twee vrouwen met elkaar trouwen, net zoals een man met een vrouw mag trouwen. Er zijn wel een of twee verschillen met een traditioneel huwelijk. Maar dit voorbeeld is om te laten zien dat in dit geval de homoseksuelen sneller hun zin krijgen dan de christenen. We konden namelijk geen bronnen vinden als bewijs dat er lang gediscussieerd is over dit onderwerp, voordat het in 2001 werd aangenomen. Maar we vonden wel pagina s volgeschreven over de discussie of trouwambtenaren nu wel of niet mogen weigeren een huwelijk tussen twee mannen of vrouwen te sluiten. Er zijn namelijk christelijke trouwambtenaren in Nederland die zulke
huwelijken niet willen sluiten. We hebben een politieke partij in Nederland, de PvdA, die op sociaal vlak wat links georiënteerd is, die in haar verkiezingsprogramma zegt dat geen enkele trouwambtenaar mag weigeren een stel van gelijk geslacht in de echt te verbinden. Er is in Nederland een organisatie die zich inzet voor gelijke rechten voor homoseksuelen, de COC. Zij behartigt de belangen van homoseksuelen. Deze COC zei in 2007 dat ze zich richt op een uitstervingbeleid van de zogenoemde weigerambtenaren. Zij omzeilen de wetgeving van de staat door direct naar de gemeenten te gaan met het verzoek om in de toekomst geen weigerambtenaren meer aan te nemen. Inderdaad zijn er in Brabant, in het zuiden van Nederland, twee christelijke trouwambtenaren ontslagen omdat ze een huwelijk weigerden te sluiten. Verschillende gemeenten hebben aangegeven dat ze willen doen wat de COC hen heeft gevraagd. Ze nemen geen ambtenaren meer aan die geen huwelijken tussen twee mensen van gelijk geslacht willen sluiten. Deze zaak heeft in Nederland veel media-aandacht heeft gekregen. Een andere zaak is een voorganger die enige jaren geleden in een prediking gesproken heeft tegen de homoseksuele praktijk. De volgende maandag kreeg hij bezoek van twee mannen van de Binnenlandse Veiligheids Dienst. Zij wilden zijn preek inzien. De voorganger merkte op dat het toch vrij is om in de kerk over zulke zaken te spreken. Het antwoord was dat de arm der wet inmiddels reikt tot op de kansel. Ook in een heel andere sector, de gezondheidszorg, spelen vergelijkbare zaken. Hoewel ook niet-christenen soms moeite hebben met het uitvoeren van bepaalde taken, zijn het vaak toch de christenen, katholiek of protestant, die deze bezwaren uitspreken en onder de aandacht brengen. De zaken waarover het meest gesproken wordt, zijn abortus en euthanasie. In Nederland is het mogelijk om als vrouw je zwangerschap te laten afbreken als je minder dan 24 weken in verwachting bent. Veel christenen vinden dit verschrikkelijk en gelukkig zijn er ook christenen die dat zeggen. Er zijn bijvoorbeeld een paar organisaties die zich inzetten voor de bescherming van het leven in de moederschoot. Officieel zijn er allerlei beperkingen aan het recht op abortus. Zo moet er sprake zijn van een noodsituatie en moet duidelijk zijn dat de vrouw helemaal zeker is van haar beslissing. In de praktijk blijkt dat deze regelingen niet genoeg zijn om vrouwen te beschermen tegen lichamelijk en psychisch leed. In Nederland zegt de wet voor abortus, die in 1981 is aangenomen, dat een arts nooit verplicht mag worden om abortus uit te voeren. Hij is zelfs niet verplicht om een vervanger te zoeken die geen moeite heeft met deze ingreep. Wel moet hij vanaf het begin duidelijk bij de patiënte aangeven dat hij de behandeling van abortus niet wil uitvoeren. We hebben in Nederland de mogelijkheid om gewetensbezwaar in te dienen en dan hoeven we dit soort dingen niet te doen. Dat geldt ook voor euthanasie. Christelijke artsen willen vaak geen euthanasie toepassen. Zij kunnen dat niet met een rein geweten doen. Dan mag je in Nederland op grond van je geloofsovertuiging bezwaar indienen en dan word je vrijgesteld van deze actie. Dit is een prachtige regel en velen maken hier gebruik van. Kort geleden is deze vrijheid van geweten aangevallen door mensen die vonden dat artsen te vaak bezwaar indienen. De mensen die voor abortus en euthanasie zijn, willen dat alle patiënten zonder problemen geholpen kunnen worden. Ze zeggen dat dit nu niet kan.
Gelukkig is deze aanval op de vrijheid van geweten door de Raad van Europa afgewezen. Deze raad heeft bepaald dat een arts die weigert één van deze ingrepen uit te voeren, nooit gediscrimineerd mag worden. We zijn als christenen blij met deze uitkomst. Maar hoe lang zal het nog zijn? We hebben bij de ambtenaren van de burgerlijke stand gezien dat ze uiteindelijk wel buitengesloten worden. Hoe lang zal het nog duren voordat dit in de medische omgeving ook gebeurt? In Zwitserland is het al zo ver dat een arts steeds moeilijker een baan krijgt als hij niet bereid is om abortussen uit te voeren. Een andere groep in de gezondheidszorg zijn de patiënten. Het komt namelijk voor dat patiënten behandelingen moeten ondergaan, waar ze geen vrede mee hebben. Een vrouw was ziek en moest lange tijd op bed liggen. Ze was volledig afhankelijk van de verzorging door verpleegsters die bij haar thuis kwamen. Op een dag was het geen vrouw, maar een man die haar kwam verzorgen. Daar hoort ook het volledig wassen bij. Deze vrouw wilde dit niet en heeft nee gezegd. Naderhand heeft zij de zorginstelling gebeld en heeft gezegd dat zij dit niet wilde. Op grond van haar christelijke waarden over hoe mannen en vrouwen binnen en buiten het huwelijk met elkaar omgaan, wilde deze getrouwde vrouw alleen verzorgd worden door een vrouw. De instelling luisterde en begreep het bezwaar, maar kon niets anders beloven dan dat zij deze patiënt van tevoren zouden belden als er een man zou komen. Er werd de mogelijkheid geboden om die hulp dan te weigeren, maar als men zo afhankelijk van hulp is, kan men die toch niet weigeren? Een ander verhaal gaat over een jonge vrouw die naar haar huisarts ging. Deze arts vond het nodig om uit te zoeken of de jonge christelijke vrouw positief of negatief in het leven stond. Hij wilde daar achter komen aan de hand van een prikkelende uitspraak. Hij schreef die op en liet haar die voorlezen. Deze uitspraak was zo schokkend, dat deze jonge vrouw geen woord meer uit kon brengen. Het was grof op een seksuele manier en het spotte ook nog met onze heer Jezus. De vrouw kwam misschien voor iets kleins bij de huisarts, maar ging met een zwaar hart weer naar huis. De strekking van deze voorbeelden is dat de wereld geen rekening met christenen houdt. Er wordt van ons en ook van niet-gelovigen verwacht dat we deze zaken normaal vinden. Ze doen het dan misschien niet met opzet, maar wij als christenen voelen ons behoorlijk gekwetst of beperkt door dit soort voorvallen. Hoe vaak maakt een vrouw of man het niet mee dat er een dubbelzinnige opmerking naar haar wordt gemaakt? Zijn wij dan de enigen die dat niet willen, die daar last van hebben? Dat geloof ik niet. Maar de wereld gaat er van uit dat hun standaard normaal is. Hoe vaak komt het niet voor dat we zonder erom te vragen in een ongemakkelijke situatie terecht komen? Soms moeten we in een zwembad naakt douchen, of in een sportschool gezamenlijk omkleden. Dat weten we van tevoren niet, wat moeten we dan doen? We staan daar wel nadat we gezwommen of gesport hebben. In deze situaties merken we dat Nederland niet meer christelijk is. Ik heb het nu gehad over drie situaties waarin gewetensbezwaar een rol speelt. Het inzegenen of sluiten van een homohuwelijk als ambtenaar, het toepassen als arts van abortus of euthanasie in de gezondheidszorg of de verzorging die we krijgen als patiënt. Nu wil ik overgaan op een ander onderwerp. Namelijk dat christenen menigmaal niet geaccepteerd worden vanwege hun geloof en overtuigingen. Een sprekend voorbeeld gaat over wetenschappers. Het afgelopen jaar was het Darwinjaar en vele christenen hebben gezegd vóór schepping en tegen evolutieleer te zijn. Dit zorgt voor onbegrip, spot en buitensluiting van de christenen die in een
wetenschappelijke omgeving werken. In het bijzonder in de natuurwetenschappen speelt dit een grote rol. In een kerkelijke gemeente in Nederland is een jongen die biologie heeft gestudeerd. Hij heeft vijf jaar op de universiteit gezeten. Biologie gaat over het leven op aarde en het is een studie waar de vraag hoe het leven is ontstaan, centraal staat. Zodra bekend werd dat hij christen is en vooral dat hij in het letterlijke verhaal van de schepping gelooft zoals de Bijbel dat leert, werd het moeilijker om vrienden te maken onder de studenten. Vanaf dat moment was hij zich ervan bewust dat zijn klasgenoten elke keer dachten: dat is die jongen die niet in evolutie gelooft. Studenten liepen in een boog om hem heen: daar heb je die christen. Hem werd recht in het gezicht gezegd: Wat doe je hier? Wat heb je hier te zoeken als je niet in de evolutie gelooft?. Een professor zei tegen hem dat er niet één persoon is die in schepping gelooft en toch een echte wetenschapper is. Als je niet in de evolutieleer gelooft, kun je blijkbaar geen echte wetenschapper worden. Bij veel toetsen moet je antwoorden geven die tegen je eigen geloof in gaan. Bij open vragen kun je nog zeggen dat dit is wat je geleerd hebt, maar dat je zelf iets anders gelooft. Bij meerkeuze vragen heb je die mogelijkheid echter niet. Veel christelijke wetenschappers voelen zich gedwongen om in hun wetenschappelijke artikelen een paragraaf over de evolutieleer te schrijven. En inderdaad bestaat de kans dat een artikel niet geaccepteerd wordt door een uitgever wanneer de relatie met de evolutieleer niet wordt gemaakt. De wetenschappelijke wereld is zo verblind door de theorie van Darwin dat ze het moeilijk vinden om mensen te tolereren die anders denken. Ook hier, in de wetenschap, voelen christenen zich in hun geloof beperkt. Ze zijn niet vrij om te geloven wat ze willen. Ze worden niet gelijk behandeld als anderen. Dat brengt me ook bij het volgende onderwerp. In Nederland zien we ook een trend dat gewone christenen anders behandeld worden. Dat betreft eenvoudige christenen die ook wel eens iets voor hun Heiland willen doen. Af en toe geeft God het in het hart van een van zijn kinderen om op een duidelijke manier uiting te geven aan zijn of haar geloof in Jezus Christus. Een voorbeeld is het dragen van een kruisje aan een ketting om de nek. Nu gaan we niet in op de vraag of dat nou wel of niet goed is om te doen. Het gaat hier om de wijze waarop gereageerd wordt. In Nederland was een tramchauffeur die zo n kruisje om zijn nek had. Hem werd verplicht dat hij het kruisje onder zijn kleding deed, omdat het niet professioneel overkomt. Hij spande met een advocaat een rechtzaak aan, maar verloor. Ook in hoger beroep werd bepaald dat het religieuze symbool niet werd toegestaan op de werkvloer. Het eerste dat we ons zullen afvragen is hoe dat met moslims gaat. Zij hebben een hoofddoek op. Maar daar is al iets op gevonden. Het trambedrijf heeft hoofddoeken in de juiste kleuren gemaakt, zodat het precies bij het uniform past. Zaak opgelost. Een atheïstische organisatie heeft in Nederland langs de snelweg een bord laten plaatsen met de tekst Er is waarschijnlijk geen god. Denk zelf na en geniet. Wij hebben in Nederland een commissie die toezicht houdt op wat voor reclames en boodschappen er geuit mogen worden. Een christelijke docent voelde zich bezwaart omdat hij dit bord onnodig kwetsend vond. Zijn klacht werd afgewezen omdat de tekst op het bord een mening is en niet tegen een specifieke religie is gericht. Het bord mocht rustig blijven staan. Een voorganger had het op zijn hart op het atheïstische bord te reageren met een ander bord. Op zijn bord was de tekst te lezen: Er is waarlijk één God, durf te geloven en geniet ook van het leven na dit leven. Binnen korte tijd werd hem door de politie gezegd dat het bord weg moest, want de
voorganger had geen vergunning aangevraagd voor het bord. Hij heeft dat gedaan, want hij wilde niet moeilijk doen. Een Nederlandse boer had op het dak van zijn schuur de tekst Jezus redt geschreven met witte dakpannen. De andere dakpannen waren grijs, zodat de tekst goed zichtbaar is. De boer kreeg een brief van de gemeente dat de witte letters een te groot contrast met de omgeving vormden. In Nederland noemen we dat landschapvervuiling. De boer zou een boete krijgen als hij deze witte letters niet zou verwijderen. Na vele rechtszaken en beroepsprocedures heeft hij de tekst oranje en rood gemaakt. Toch was dat ook nog niet goed. De gemeente vervolgt hem nog steeds omdat de boer het dak niet terug gebracht heeft in de oude staat. Dit soort zaken maken duidelijk dat we in Nederland niet vrij zijn om te doen wat we willen. Het is niet mogelijk om ons geloof te uiten zoals we dat wensen. Toch zijn er in Nederland nog aardig wat borden langs de wegen met Bijbelteksten of bemoedigende teksten erop. Al die rechten en wetten die we hebben, zorgen voor onze vrijheid. Maar al die regels zorgen ook voor beperking van onze geloofsuiting. Helaas zijn het niet alleen de wetten en atheïsten die het ons moeilijk maken. Ook andere christenen doen vervelend tegen de gelovigen die Bijbelgetrouw willen geloven. Alleen al de vraag hoe je trouw moet blijven aan de Bijbel wordt niet door iedereen op dezelfde manier beantwoord. Nu is het niet verkeerd om anders te denken. We zijn tenslotte allemaal verschillend. We hebben in Nederland alleen al een heel groot aantal verschillende christelijke stromingen. Het zijn er nu ongeveer 400. Veel van deze stromingen zijn door scheuring en ruzie ontstaan. Er zijn veel gelovigen in traditionele kerkgemeenten die uit de gemeente worden gezet, omdat ze zich als volwassene willen laten dopen. Maar ook in de evangelische gemeenten ontstaan splitsingen over bijvoorbeeld de uitdrukkingsvormen gedurende de dienst. Aan de andere kant, waar men ook komt en hoe traditioneel of modern een gemeente ook is, als men de zonde bij name noemt, zal onrust ontstaan. Het is gevaarlijk om je al te sterk uit te drukken als christen, bijvoorbeeld over homoseksualiteit of het roken van sigaretten. Ook opleiding kan voor discriminatie zorgen. De Nederlandse Protestantse Kerk heeft afgelopen zomer een predikante uit het ambt gezet. Volgens de predikante is dit gebeurd omdat ze te orthodox is en de hele Bijbel als Gods woord ziet en het volk Israël als Zijn volk. Het landelijke college van deze kerk heeft bepaald dat de vrouw de gemeente niet meer met stichting kan dienen. We zouden blij kunnen zijn met een college dat de macht heeft verkeerde herders te ontslaan. Maar wat verdrietig is het dat nu juist deze predikante weggestuurd wordt. En deze zaak is niet de enige. Het gebeurt in Nederland regelmatig dat een voorganger of prediker te gelovig is of te radicaal in zijn boodschap wordt bevonden. Een andere predikant werd aangeklaagd omdat hij in een preek had beweerd dat een opvoedkundige tik kan helpen bij kinderen. Gelukkig heeft het gerecht besloten deze man niet te vervolgen. Ook wij als CFT hebben te maken met vijanden die niet willen dat wij onze boodschap uitdragen. Als we een Mars voor het Leven organiseren, zijn er altijd mensen die daar hard tegenin gaan. Ze bekogelen de stoet met eieren en hebben vorig jaar de kerk waar de dienst gehouden zou worden beklad met rode verf. Dit heeft tot gevolg dat er in Amsterdam geen kerk meer is die voor ons de deuren wil openen. Er zijn amper nog kerken die met ons sympathiseren. Zij hebben angst voor de mogelijke gevolgen. Dit jaar zal de Mars voor het Leven in Den Haag worden gehouden.
Kort geleden was er een reclame op televisie voor de zogenaamde natuurlijke voeding. Om de natuurlijkheid te onderstrepen werd een naakte man op een tractor getoond. CFT Nederland heeft daarop gereageerd met een protestbrief en heeft ook de achterban en leden gevraagd actie te ondernemen. Een persoon heeft ons daarop laten weten deze actie zinloos te vinden. Wij zouden onze tijd beter kunnen gebruiken om God te eren, want dat is Zijn wil. We weten uit de Bijbel en uit ervaring dat de wereld van ongelovigen tegen ons is. Maar het is zo jammer dat we ook niet meer kunnen rekenen op hulp van andere christenen. Nederland heeft veel gelovigen, maar soms merken we dat we zelfs door hen, die onze broeders en zusters konden zijn, niet vrijgelaten worden in ons geloof. Zelfs medegelovigen beperken onze vrijheid als het gaat om dichtbij Gods woord te blijven en om hoe wij ons geloof vorm geven. Hoewel wij deze vervelende dingen ervaren, kunnen we dit nauwelijks vervolging noemen. We kunnen als christen nog in rust leven in ons West-Europese land. We kunnen de problemen nog uit de weg gaan en we mogen onze stem nog laten horen. Maar toch is er in eniger mate sprake van vervolging voor specifieke inwoners van ons land. De inwoners van ons land hebben bijna 200 verschillende nationaliteiten. Een aantal van die mensen woont nog in een van de centra voor asielzoekers. Een deel van de immigranten hangt de islam aan. Maar sommigen van deze moslims zijn in Nederland tot het geloof gekomen dat Jezus de Christus is en dat Hij werkelijk verlost. Dit is de vrucht van het werk van organisaties die zich speciaal richten op vluchtelingen en asielzoekers en natuurlijk door het werk van de geest van God. Voor vele christenen die vroeger moslim waren, is het leven zwaar in de asielzoekerscentra of in hun woonwijk. We kennen verhalen van bekeerlingen die het buiten Europa zwaar hebben in een islamitisch land, maar de moeilijkheden zijn ook dichterbij aanwezig en zijn ernstiger dan wij denken. Een groep waar dat heel sterk speelt is de groep van mensen die uit Somalië gekomen zijn. In dit land is 99.9% van de bevolking moslim. Zelfs wanneer christenen naar Nederland zijn de bedreigingen niet voorbij. Ze komen hier wéér tussen de moslims terecht en vanwege verbale bedreigingen als we maken je dood en we weten je kinderen te vinden, durven ze niet voor hun geloof in Jezus uit te komen. De Somaliërs hebben daarom een ondergrondse kerk. Ook een man uit Irak vertelt dat hij in het asielzoekerscentrum bijna vermoord werd door een fanatische moslim. Een andere man vertelt dat hij wel met moslims een gesprek kan hebben, maar dat hij per email bedreigd wordt en op straat wordt uitgescholden. Er moet gezegd worden dat het niet altijd zo erg is. Er is in Nederland bijvoorbeeld ook een Iranese groep. Zij zijn hun land ontvlucht, omdat ze niet meer onder het islamitische regime wilden blijven. Ze worden minder bedreigd of gehaat. Ook bij andere groepen immigranten is het meer mogelijk om contact met familie en kennissen te onderhouden. Sommige nieuwe christenen zien het als een uitdaging om een goed voorbeeld te zijn voor de moslims in hun omgeving. Ze laten zien dat ze kwade zaken kunnen beantwoorden met het goede. Op deze wijze tonen zij aan dat de moraal van het westen niet dezelfde is als de christelijke moraal. Dat denken de moslims namelijk en daarom hebben sommige moslims zo n hekel aan christenen. U ziet dat christenvervolging ook in Nederland voorkomt. Ook al is het meestal niet door autochtone Nederlanders, maar wel binnen de grenzen van ons land. Met de immigratie van sommige bevolkingsgroepen is ook echte christenvervolging meegekomen. We mogen onze vervolgde broeders en zusters in gebed bij de Vader in de hemel brengen.
We zullen steeds meer belemmerd worden in de beleving van ons christelijk geloof. De Bijbel kan ons helpen in de situatie zoals bij Daniel. Zijn vijanden konden geen grond voor een aanklacht vinden in de wijze waarop Daniel zijn werk deed. Daarom besloten ze iets te zoeken in de dienst aan zijn God. Ze vonden iets, maar onze God leeft! Hij heeft Daniel gered en kan ons ook redden. Hartelijk dank voor uw aandacht.