Les 9 voor 1 juni, 2019
Adam en Eva waren geschapen om voor altijd van de gaven van de Schepper te genieten. Ze keerden God de rug toe toen ze gezondigd hadden, dus verloren ze het recht om die gaven te blijven ontvangen. God toonde echter Zijn liefde door ons Zijn gaven te schenken na hun val. We kunnen tijdelijk of permanent sommige van Gods gaven kwijtraken vanwege onze zonden of de zonde om ons heen.
"Geliefde, ik wens dat het u in alles goed gaat en dat u gezond bent, zoals het uw ziel goed gaat." (3 Johannes 1:2) Gezondheid is een breekbaar geschenk. Ziekte veroorzaakt lijden, ongeacht de ernst ervan. Wanneer een geliefde ziek wordt, lijden wij ook. Als gelovigen moeten we op dezelfde manier reageren als Jaïrus, de Kanaänitische vrouw, de Centurion in Kapernaüm en vele anderen: de ziekte op Jezus werpen. We kunnen altijd enkele spirituele waarheden leren, zelfs te midden van ziekte: Job begreep God beter tijdens zijn beproeving, en hij leerde ook om te vergeven (Job 42:5, 10). Paulus werd getroost tijdens zijn ziekte, en hij leerde om nederig te zijn en om anderen te troosten (2 Korinthiërs 1:3-5; 12:7).
Wat kun je doen om het vertrouwen te herstellen nadat je ontrouw bent geweest tegenover iemand? 1. Beken uw schuld oprecht 2. Erken de schade die u hebt veroorzaakt 3. Wijd je toe en doe je best, zodat je niet opnieuw faalt 4. Wees geduldig en wacht op genezing van de wond Wij zijn zondaars en we kunnen ontrouw worden aan diegenen die ons vertrouwen en omgekeerd. Het herstellen van vertrouwen is moeilijk, vooral als de gevolgen van het verraad belangrijk zijn. Het is bijvoorbeeld gemakkelijker om een vriend te vertrouwen die niet op een belangrijke afspraak is verschenen dan om een ontrouwe echtgenoot te vertrouwen.
De Bijbel moedigt ons aan om altijd in vriendelijk en hartelijk te handelen. Het beledigende en gewelddadige gedrag van een kind van God is onaanvaardbaar. Gezinsgeweld is meestal verborgen, hetgeen het nog zondiger maakt. Er zijn verontrustende verhalen in de Bijbel over gezinsgeweld: de broers van Jozef (Genesis 37:17-28); Amnon en Tamar (2 Sam.13:1-22); Manasse die zijn eigen kinderen vermoordde (2 Kon. 21:6). De misbruiker heeft hulp nodig om het gewelddadig gedrag te stoppen, zich te bekeren en de schade te herstellen. De misbruikte moet kunnen vergeven. Alleen God geeft de ágape liefde die we nodig hebben om de wonden te genezen.
"immers, door wie men overmeesterd is, diens slaaf is men." (2 Peter 2:19 NBG) Verslavingen nemen de vrije wil weg die God ons heeft gegeven. Verslaafden zijn niet vrij om hun verslaving te stoppen zonder externe hulp. Drugs, alcohol, tabak, gokken, seks, internet, eten... Het object van de verslaving is misschien geen zonde op zich, maar elke verslaving beïnvloedt onze relaties met anderen, met ons gezin en met God. "Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam van deze dood?" (Romeinen 7:24). Wie zal mij van mijn verslavingen verlossen? God grijpt ten voordele van ons in. Hij heeft beloofd ons een nieuw hart, nieuwe gedachten en ware vrijheid te geven (Ezechiël 36:26; Johannes 8:36).
HET GESCHENK VAN HET LEVEN Je leven verliezen, is alles verliezen. "Zij (de doden) hebben geen deel meer, voor eeuwig, aan alles wat er onder de zon plaatsvindt." (Prediker 9:6). Degenen die nog steeds leven rouwen om het verlies van een dierbare. Rouwen gaat meestal door de volgende fasen. Ten eerste wordt de realiteit van de dood ontkend (zelfs als het werd verwacht). Je gedachten en discussies zijn gecentreerd in de overledene. Dan overvallen wanhoop en depressie je van binnen. Normaal gesproken komt na een jaar de laatste fase van het herstel tot een einde, en wordt het normaliteit of de normale gang van zaken in het leven, weer hersteld. We vinden troost in de hoop en de zekerheid van de wederkomst van Jezus. Op dat moment zullen we onze dierbaren wederom zien. "[...] Want hoe is uw leven? Het is immers een damp, die voor een korte tijd verschijnt en daarna verdwijnt." (Jakobus 4:14)
"Te midden van al zijn ellende, heeft de Christen een sterke troost. En als God hem toestaat om een slepende ziekte te ondergaan voordat hij zijn ogen in de dood sluit, kan hij met opgewektheid alles verdragen... Hij overdenkt de toekomst met hemelse voldoening. Een korte rust in het graf, en dan zal de Levensgever de ketenen van het graf breken, de gevangene bevrijden en hem onsterfelijk uit zijn stoffige bed halen, om nooit meer pijn, verdriet of dood te kennen. Oh, wat een hoop is die van de christen! Laat deze hoop van de Christen de mijne zijn. Laat het de jouwe zijn. " Ellen G. White (Our Father Cares, April 1)