heel globaal t is een gave grofweg verdeeld in twee soorten vrouwen de norwood en de doorbitch hiermee afdoende is uitgelegd mijns inziens die neigen er toe om te zitten hannesen ontstaat er gedoe hormonen die fraouw verwarring jammerlijk veel te klein veel te klein niet te hechten, komt nooit meer helemaal goed teleurgesteld naar beneden hangen die fraouw vindt het zelf ook allemaal niet meer zo.. leeuk Noor door Noor en Doordan kun je niet meer ruilen
Deze website is van mij, en de meningen zijn niet van mijn affiliates of dochtermaatschappijen. En als ik iets meemaak, is de kans aanwezig dat ik er iets over schrijf - dat kan, niets hoeft. Maarrr, dat betekent niet dat ik eenkennig ben.. met mezelf (uh?). Voor de volgende tekst had ik graag Brigitte Kaandorp ingeschakeld. Met een CD-hoes, en die viltstift dus. De wereld is -onze generatie dan- grofweg verdeeld in twee soorten vrouwen de norwood en de doorbitch. Na, de doorbitch die staat dus voor een discotheek, of naast een directeur; afijn ergens waar een deur is. Had kunnen zijn. Open, of dicht, he, dat begrijp je toch wel? En dan kijkt ze zo heel erg glazen muur, plafond, huis: waarom of hoe zeg ik niet, maar jij hebt het niet en ik weet verder niet waar jij mee bezig bent hoor, maar ga maar weer weg. De norwood zit in d'r wijdvallende, wat tuinbroekachtige broek -met omslag, was er niet een Kim Basingerplaat, zo? op een werkbank - maar het is niet helemaal met zekerheid te zeggen, wat het precies omvat. De norwood houdt nogal wat opties open, namelijk. Die schoenen kunnen bijna overal bij. Eggshell, not that I would know that. Dus (viltstift) alles is óóópen, van nature, bij Noor, alleen het is ook zo weer vergeten. Terwijl het bij Door gesloten is. Maar ze zegt wel I'm still listening (uh, dat was Wall Street). En die poleroid pinhole, die moet mij dan aan het denken zetten, en dat ik dan wil dat ik op zoek ga naar jouw diehiepe innerlijk zielroerselen, enzoverder en -voort. Noor die zingt dan dingen als be a mindful traveller, endless roads they make you understand. Endless conversations shake your hand.. en dat gaat dan een hele CD zo door, die gedrukt is door Tchad en Lieke, tezamen, in een donkerpaarse, verstilde, film noire, assymmetrisch gecoupeerde scenewisseling, point of view, merci la vie, dinges.. Die fraouw die zegt dus vol gevoel te zitten, alleen vindt ze kleiendkliederige kinderen zo'n gedoe, en een bus vol Annemarie Ostermannen veel te mannelijk, en dat scheurende katoen is toch ook zonde, en hoe moet dat dan, daarna, lig je daar zo. Eigenlijk zo'n meisje dat in de zandbak vroeger haar kleren niet vuil wou maken. Tekort aan hormonen, teveel aan verwarring. Door kan heel goed deuren dichthouden. Maar: ze kan ook goed cheerleaderen. Geef d'r een fiets, en gillend en kirrend gaat ze door de aanstellendamse straten en grachten. Get up, finish what you started. Jij kan dat, ga jij nu jouw ding doen. Ze heeft alles enorm onder controle, en helemaal doordacht. En na -lazeggen- 22 jaar nadenken gaat ze dan ook iets doen, en daar komt dan gehannes van. Dat zou bij iedereen zo gaan, het zijn ook vaak Belangrijke Zaken die ze dan doet, niet een nieuwe Tina lanceren of een boekhandeltje in Amstelveen, nee, dit gaat de wereld in het algemeen nog lang heugen; Danni Minogue en Madonna in het bijzonder. Dus hiermee is afdoende uitgelegd dat dat misgaat. Pijn, ontreddering, kinnsinne. Wat nu? Keuzes maken en prioriteiten stellen is goed. Maar een van de doelen van prioriteiten stellen is, was, van origine, geen tijd te verspillen. Als het window of opportunity 3 jaartjes is op 33; dan heeft het meer weg van een selffulfilling prophecy (al vind ik dit geen Kaandorps uit te spreken term). Dan is de wond niet te hechten, en komt het nooit meer helemaal goed. Per saldo zit Door nogal wat uren dagen maanden en jaren te peinzen of ze wel iets moet gaan doen aan de eeeene kant, of diepgaand te evalueren wat er nou net is misgegaan net, aan de andere kant, (en dan heb ik het niet over Mario het machtige massagemonster). Alsof je niet elke week een nieuwe ronde met nieuwe kansen hebt; bij een snelschaaktoernooi elke 45 minuten zelfs. Ze weet dat ze geen stay-at-home-mum zitvlees heeft, alleen haar handelen heeft toch wel veel weg van her sister, who's engaged, who's ruining the bloody video (Indian brides are supposed to look sad). Ze zou er een leuke column van kunnen maken, in deyes misschien.. Noor staat aan de rand van het strand, in haar perfecte retro-seventiesjurkje, aan te horen wat
iedereen voor onzin uitkraamt en ziet hoe er teveel alcohol gedronken wordt. Tss. En wat gebeurt er in dat water, het lijkt zowat wel vechten. Nounou, dat kan ook wel wat minder. Doet dat dan geen pijn? Noor moet eens wegraken van de zijlijn. Kopje onder, erin duiken.
Met de vooruitgeduwwde This time it's for real lijkt het nog ironisch. Moet Marike Jager wel snel iets gaan doeoeoen, wil ik dit nog als spiegel -aan heur trouwe publiek voorgehouden- willen opvatten (uit de bundell, here comes the night). Hehe, natuurlijk ken ik die film. Had ik nog nooi.. Najaa, wist u toch wel. Kom nou.
(deze scene zit alleen in de Nederlandse versie, en in de Indische voor ⅛ e (geintje)