Piscine Mai In de jaren 1970 vatte de Franse overheid het plan op om de zwemsport toegankelijk te maken voor alle Fransen. Het project, dat liep tot het begin van de jaren 1980, kreeg de naam 1000 piscines mee en bood gemeenten de mogelijkheid om tegen een bescheiden kostprijs een standaard zwembad te bouwen. Er werden verscheidene types ontworpen, maar het type tournesol oogstte het meeste bijval. Er werden er in totaal 183 gebouwd, waarvan 26 in het noorden van Frankrijk. Vandaag is zowat de helft van de tournesol-baden gesloten of vernield. Anderen zijn gerehabiliteerd, soms op een verrassende manier. Bij de ingang van dit oude gemeentelijke zwembad valt al meteen de algehele teloorgang op: stukgeslagen ramen, afgescheurde patrijspoorten, lelijke grafitti en geen spoor meer van de typerende gele PVC-kleedcabines, die mee de glorie van de piscines tournesols maakten. De koepel in polyester tegels, ontwikkeld door de ingenieur Thémis Constantinidis, bestaat uit 36 metalen bogen, waaronder 12 intrekbare, waardoor tijdens de zomer het zwembad onder een hoek van 120 kon worden opengemaakt. Een boog op twee wordt doorboord met 7 patrijspoorten, wat bijdraagt aan het futuristische uiterlijk van het ontwerp. Dit vliegende schotelvormige zwembad zal ongetwijfeld duizenden Franse schoolkinderen hebben gecharmeerd In een poging het lelijke effect van de grafitti te minimaliseren, heb ik deze reeks in zwart/wit bewerkt
Piscine Bel Air Onder urban explorers is deze plaats vooral populair vanwege het prachtige zwembad, dat een zekere Griekse uitstraling heeft. Het lukte me jammer genoeg niet om de precieze geschiedenis van deze plaats te achterhalen, maar het lijkt erop dat het een soort privé-club was. Naast het zwembad, was de hele kelder ingericht als een kleine bar annex disco. De rest van het huis, vanaf het grondniveau omhoog, was stevig vergrendeld. We vonden ook een mooie tuin, met twee overwoekerde autowrakken erin en een mooie, kleine waterpartij Al met al een leuk bezoek.
Green World Deze grote boerderij is een van de bouwwerken in een park rond een kasteel, en omvat onder meer het huis van de conciërge. Het bevindt zich in het kasteeldomein, ten noordoosten van het kasteel. De boerderij bestaat uit verankerde bakstenen gebouwen onder zadeldaken (decoratieve rode en zwarte Vlaamse tegels), opgesteld rondom een binnenplaats. De boerderij dateert grotendeels van het vierde kwart van de 19e eeuw. De zuidvleugel wordt gevormd door een prachtige serre en volière, nu overwoekerd door onkruid, wat aanleiding gaf tot het pseudoniem Green World. De kapel die werd toegevoegd aan de
noordvleugel is veel recenter. De laatste foto is een binnenaanzicht van de afzonderlijke kapel in het bos ten zuiden van de boerderij. Dit was oorspronkelijk de ijskelder. Het gebouwtje dateert eveneens van het vierde kwart van de 19e eeuw en werd begin jaren negentig opgericht als boskapel. Het achthoekige paviljoen van baksteen en knoestig hout staat op een sokkel van lokale ijzerzandsteen. Het bepleisterde interieur bevat gerecycleerde neogotische hoogreliëfs van een West-Vlaamse abdij. De glasin-loodramen werden gerecupereerd uit een niet-gespecificeerde afgebroken Waalse kerk.
Bloso Pool Als kind kwam ik hier met het hele gezin zwemmen. Nou ja, zwemmen In het water ploeteren!? Deze locatie bevindt zich immers maar op enkele kilometers van mijn deur. Ik kwam de afgelopen jaren bijna wekelijks in het domein om te wandelen met mijn honden of om te joggen en kwam hier dus ettelijke honderden keren voorbij zonder ook maar één ogenblik te vermoeden welk pareltje er achter dat struikgewas verscholen lag Toen ik als beginnend urbexer op afbeeldingen van deze locatie
stootte, wist ik meteen wat en waar dit was. Omdat ik deze locatie tot nu toe telkens in mijn eentje bezocht, heb ik nog nooit de volledige locatie onderzocht. Er zijn enkele gebouwen, die ik liever niet alleen betreed Dit verlaten openluchtzwembad situeert zich in groot recreatiedomein. Het zwembad, 50 bij 100 jarenlang het grootste in zijn soort in Europa. In het zwembad in onbruik en sinds 1990 werden de gebouwen, kleedkamers en cafetaria verlaten een 160 ha meter, was 1978 raakte omliggende